... σκέψεις για έναν ΔοΝηΤή ...

*
Σταμάτης Φασουλής
***
*

Οσα παίρνει ο άνεργος

*

«Αυτιά να ΄χεις ν΄ ακούς και γλώσσα να σωπαίνει», που ΄λεγε κι ο παππούς µου, κι ανάθεµα αν το τήρησε ποτέ. Ετσι κι εγώ, έχω να µοιάσω. Ολο λέω να το βουλώσω αλλά -  τέλος πάντων.

Είναι κι αυτός Στράτος, απ΄ το γυµνάσιο µαζί, µπούρου µπούρου, µπούρου µπούρου, απ΄ την ώρα που θα µε δει αρχίζει: «Τι θα παραδώσουµε στα παιδιά µας; Μια χώρα χρεοκοπηµένη, ζητιάνα και ...» (και κάτι άλλο πολύ πρόστυχο είπε, που δεν το γράφω γιατί αρχίζει από «ξεκω» και τελειώνει σε «λιάρα»). «Δεν κατάλαβα, Στρατούλη, εµάς δηλαδή τι χώρα µας παραδώσανε οι γονείς µας; Θυµάσαι; Εκεί να δεις φτώχεια. Μια φορά το κρέας τη βδοµάδα. Κάθε δυο χρόνια ένα ζευγάρι παπούτσια (τα οποία τα πηγαίναµε και στον τσαγκάρη για σόλες και για πέταλα - µάλιστα πέταλα σαν τα παλιάλογα, να µη φαγώνονται στις µύτες), τα ρούχα του µεγάλου τα φόραγε ο µικρός, µακριά παντελόνια µόνο όταν πάµε γυµνάσιο, σ΄ όλο το δηµοτικό µε τα µπούτια τον χειµώνα να µελανιάζουνε και στο πολύ το κρύο παίρνανε το χρώµα το σκούρο συκώτι. Τα σχολεία χώρια, αρρένων θηλέων - και να δεις τα θηλυκά, όλα τα κορίτσια µε µαύρη άραχλη ποδιά σαν τις ταµένες τις κοσµοκαλόγριες και τα αγόρια κουρεµένα µε την ψιλή σαν από χηµειοθεραπεία, ο Θεός να µε συγχωρέσει, σινεµά µία φορά το Σάββατο, τηλεόραση µόνο δύο κανάλια και το ένα στρατιωτικό: ΥΕΝΕΔ, Υπηρεσία Ενηµερώσεως Ενόπλων Δυνάµεων. Γιατί έπρεπε να ενηµερώνονται τώρα οι καραβανάδες, τι να σας πω; Επρεπε να δεις µια εκποµπή του τότε, για να σιχαθείς την ώρα που γεννήθηκες. Μια ζωή µες στην καταπίεση, στη φτώχεια και τη µιζέρια. Ανδρόβιο καφενείο η επαρχία και πιστοποιητικό πολιτικών φρονηµάτων για να βρεις δουλειά, να µην πούµε για τα νησιά τίγκα στον πολιτικό κρατούµενο, ηλιόλουστα αιγαιοπελαγίτικα Γκουαντάναµο, και, και, και, και... Ε, απ΄ αυτά που µας παραδώσανε, καλύτερα θα παραδώσουµε στα παιδιά µας, δεν το συζητώ. Μην τρελαθούµε κιόλας».

Βέβαια όλο αυτό µε το ΔΝΤ (ΔοΝηΤή κατ΄ άλλους) τα ΄χει αγριέψει λίγο τα πράγµατα. Αυτό το «απολύσεις-δέκατος τέταρτος-σύνταξη-κυνήγι ελεύθερου επαγγελµατία» σαν γερµανικό κατε ψυγµένο καλαµπούρι µου φαίνεται, διότι άµα τον απολύσεις τον άλλον και είναι ταπί και ρέστος, τι θα του πάρεις; Τις κάλτσες του; Και µετά πώς θα αυξήσεις την παραγωγή; Με τους απολυµένους; Κι άντε την αύξησες. Ποιος θα αγοράσει;

Ο άνεργος; Με τι λεφτά;

«Αυτιά να ΄χεις ν΄ ακούς και γλώσσα να σωπαίνει», που ΄λεγε κι ο παππούς µου, αλλά µπορείς; Ανθρωπος είσαι. Βγήκε προχθές ο κύριος Σηµίτης (τον οποίον για λόγους ανεξερεύνητους πάντα εκτιµούσα και εκτιµώ) και είπε: «Γιατί ΔΝΤ; Εδώ δεν καταφύγαµε µετά τον Εµφύλιο, µετά τη χούντα, στο ΔοΝηΤή θα πάµε τώρα;».

Με συγχωρείτε, κύριε καθηγητά, αλλά µετά τον Εµφύλιο είχαµε το Σχέδιο Μάρσαλ (αν θυµάµαι καλά το όνοµα του κυρίου), που µας έστελνε το δολάριο µε τη σέσουλα, και τον κύριο Τρούµαν από δίπλα - που δεν ξέρω τι ακριβώς µας έκανε µε το Δόγµα του, πάντως µας το εφήρµοσε για τα καλά, γι΄ αυτό και µετά τον ανατινάζανε συχνά ως άγαλµα, στηµένο απέναντι απ΄ του Κορακιανίτη, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Οσο για τη µεταπολίτευση, κράταγε ακόµα η αµερικανική βοήθεια-υποστήριξη-πατρονάρισµα (αυτό το κράτος, πόσο µας αγαπάει και µας φροντίζει πάντα, αλήθεια κι απαλήθεια). Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η φλόγα κάτω απ΄ τον φοίνικα της 21ης Απριλίου ετροφοδοτείτο και διετηρείτο από το ελληνο χριστιανικό δολάριο µε τον βούβαλο στάµπα. Κι έχω κι άλλα που θυµάµαι, αλλά θυµάµαι πού και πού και τον παππού, που µου ΄λεγε:

«Αυτιά να ΄χεις ν΄ ακούς και γλώσσα να σωπαίνει».

Κι έχει και πανσέληνο σήµερα, Βαγγελίστρα µου.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης  έχουν οι Stavrovelonies