Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των νταβατζήδων
*
... µπορεί να εξακολουθούν να χαϊδεύουν τους µεγαλοτραπεζίτες στην Αµερική, αλλά πληθαίνουν ολοένα οι φωνές που ζητούν από την κυβέρνηση να τους βάλει χαλινάρι. Οι οικονοµολόγοι λένε πως µονάχα έτσι θα σωθεί η οικονοµία. Το ίδιο πιστεύει και το 82% των Αµερικανών. Ακόµη και ο νοµπελίστας οικονοµολόγος Πολ Κρούγκµαν που δήλωσε πρόσφατα: «Εστω και µόνο για πολιτικούς λόγους, δεν είναι καλό να έχουµε τόσο µεγάλες τράπεζες, επειδή συχνά αυτές υπαγορεύουν τους νόµους».
Ενας άλλος...
... οικονοµολόγος, ο Ντόναλντ Μπούντρο, πρόεδρος του Τµήµατος Οικονοµίας στο Πανεπιστήµιο Τζορτζ Μέισον, έρχεται να βάλει τα πράγµατα στη θέση τους. Λέει πως είναι ανακριβές να χαρακτηρίζει κανείς τους πολιτικούς πόρνες. Ο ακριβής χαρακτηρισµός θα ήταν νταβατζήδες, αφού αυτοί σπρώχνουν τον αµερικανικό λαό στην αγκαλιά των τραπεζικών γιγάντων: «Οι πραγµατικές πόρνες παρέχουν προσωπικά τις υπηρεσίες που ζητούν οι πελάτες τους. Οι πόρνες δεν κλέβουν. Οι πελάτες τους τις πληρώνουν ευχαρίστως. Και πληρώνουν µε δικά τους λεφτά. Αντίθετα, τα µέλη του Κογκρέσου κάνουν τα αλισιβερίσια τους µε τα λεφτά των άλλων. Τα µέλη του Κογκρέσου δεν µοιάζουν τόσο µε πόρνες όσο µε νταβατζήδες ανθρώπων που στρατολογούνται άθελά τους για να παράσχουν δυσάρεστες υπηρεσίες στους τραπεζίτες».
... για την αναγκαστική διάσπαση των µεγάλων τραπεζών σε άλλες µικρότερες έχει ανάψει για τα καλά στην Αµερική. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι το µέγεθός τους δεν συµβιβάζεται µε τη δηµοκρατία. Από την αρχή της κρίσης, το 2008, οι µεγάλες τράπεζες έγιναν ακόµη µεγαλύτερες. Οι έξι µεγαλύτερες διαθέτουν σήµερα συνολικό ενεργητικό που αντιστοιχεί στο 60% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας. Με αυτό τον απόλυτο έλεγχο της οικονοµίας γίνεται απόλυτος και ο έλεγχος της κυβέρνησης. Μια τράπεζα µε τόσα χρήµατα µπορεί να ξοδεύει όσα θέλει για να αγοράζει επιρροή στις εκλογές και να πείθει το Κογκρέσο να ψηφίζει νόµους που ευνοούν τα συµφέροντα των τρα πεζιτών και όχι των ψηφοφόρων. Ο οικονοµολόγος Σάιµον Τζόνσον λέει: «Αν δεν σπάσουµε τις 6-8 µεγαλύτερες τράπεζες που κυριαρχούν στο χρηµατοπιστωτικό σύστηµα σε µικρότερες, θα εξακολουθήσουµε να ενισχύουµε µια αυτοδιαιωνιζόµενη ολιγαρχία. Και κάθε φορά που αυτές οι τράπεζες θα ρισκάρουν και θα προκαλούν κρίσεις, η καταχρεωµένη κυβέρνηση θα βρίσκεται µπροστά στο αδιέξοδο δίληµµα είτε να τις σώσει πάλι µε τα λεφτά των φορολογουµένων είτε να τις αφήσει να πέσουν και να βουλιάξουν µαζί µε την οικονοµία».
Οι τράπεζες...
... της Γουόλ Στριτ είναι η νέα αµερικανική ολιγαρχία, λέει ο Τζόνσον, µε µια ορολογία που συνήθως χρησιµοποιούσαν οι Αµερικανοί µόνο για τις µπανανίες του Τρίτου Κόσµου. Οµως οι πιέσεις που ασκούνται στην κυβέρνηση είναι µεγάλες, αφού ακόµη και αµερικανικές πολιτείες παροτρύνουν τους πολίτες τους να µη βάζουν πια τα λεφτά τους στις µεγάλες τράπεζες της Γουόλ Στριτ, αλλά στις µικρές τοπικές τράπεζες.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου