Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

... κοινή ανακοίνωση 32 κομμάτων για την Ουκρανία ...

*
902.gr
***
*

Κοινή ανακοίνωση
Κομμουνιστικών
και Εργατικών Κομμάτων
για την Ουκρανία


Κοινή Ανακοίνωση για τις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία από Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που συντάχθηκε από το ΚΚΕ και το Γερμανικό ΚΚ και την υπογράφουν μέχρι στιγμής 32 κόμματα.

Ολόκληρη η τοποθέτηση για την αντιδραστική εξέλιξη στην Ουκρανία:

«Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία, δεν αποτελούν "νίκη της δημοκρατίας", δήθεν των "επαναστατών", όπως περιγράφεται από τα ΜΜΕ των ΗΠΑ και της ΕΕ, αλλά μια επικίνδυνη εξέλιξη, πρώτα απ’ όλα για τον ίδιο τον λαό της Ουκρανίας.

Στην πολιτική "επιφάνεια" αναρριχήθηκαν, με τη βοήθεια ΕΕ και ΗΠΑ, αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις, ιδεολογικοί απόγονοι των ναζί, που εκτός από τις καταστροφές των γραφείων των αντιπάλων τους, μεθοδεύουν ακόμη πολιτικές διώξεις και απαγορεύσεις κομμάτων, πρώτα απ’ όλα κατά των κομμουνιστών, ακόμη και ρατσιστικά νομοθετήματα σε βάρος του ρωσόφωνου πληθυσμού, όπως αυτά που ισχύουν τα τελευταία 20 χρόνια στις χώρες της "ευρωπαϊκής" Βαλτικής, με την απροκάλυπτη πολιτική στήριξη της ΕΕ.

Τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα, που υπογράφουμε αυτήν την Κοινή Ανακοίνωση:

  • Εκφράζουμε τη συμπαράσταση κι αλληλεγγύη μας στους κομμουνιστές της Ουκρανίας, πρώτα απ’ όλα σ’ αυτούς που σε πολλές περιπτώσεις κατέβηκαν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τα μνημεία του Λένιν και τα άλλα σοβιετικά κι αντιφασιστικά μνημεία, τα οποία βρέθηκαν στο "στόχαστρο" της ιδεολογικής "εκκαθάρισης" της Ιστορίας, που επιχειρούν οι εθνικιστικές - φασιστικές ένοπλες ομάδες.
  • Καταδικάζουμε ΗΠΑ κι ΕΕ, για την απροκάλυπτη εμπλοκή τους στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας, για την άμεση στήριξη που παρείχαν και παρέχουν στις ένοπλες φασιστικές ομάδες, στηρίζοντας έναν ιστορικό ρεβανσισμό, σε βάρος των αποτελεσμάτων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μετατρέποντας τον αντικομμουνισμό σε επίσημη πολιτική τους, όπως και τον εξωραϊσμό των φασιστικών ομάδων, της εγκληματικής ιδεολογίας και δράσης τους, προωθώντας τη διαίρεση του λαού της Ουκρανίας με τις σχεδιαζόμενες διώξεις σε βάρος του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ουκρανίας.
  • Επισημαίνουμε πως είναι επικίνδυνες οι οπορτουνιστικές δυνάμεις, που σκορπούν αυταπάτες, ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλη, "καλύτερη ΕΕ", "ένα άλλο καλύτερο σύμφωνο σύνδεσης της ΕΕ με την Ουκρανία". Η ΕΕ, όπως και κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, είναι μια λυκοσυμμαχία που έχει βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα, δεν μπορεί να γίνει φιλολαϊκή, δρα και θα συνεχίσει να δρα ενάντια στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και τους λαούς.
  • Σημειώνουμε πως οι εξελίξεις στην Ουκρανία συνδέονται με την επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ, είναι αποτέλεσμα του σφοδρού ανταγωνισμού αυτών των δυνάμεων με τη Ρωσία, για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και των δικτύων μεταφοράς της χώρας. Ο λαός όμως της Ουκρανίας, όπως κι όλοι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν συμφέρον να ταχθούν με την πλευρά του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, της μιας ή της άλλης λυκοσυμμαχίας.
  • Το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Ουκρανίας επιβάλλει να αποτρέψουν την "παγίδευσή" τους σε εθνικιστικά, διχαστικά διλήμματα, στη βάση εθνοτικών, γλωσσικών, θρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων και να προτάξουν τα κοινά τους ταξικά συμφέροντα, να χαράξουν το δικό τους δρόμο της ταξικής πάλης, για τα δικαιώματά τους και το σοσιαλισμό. Ο σοσιαλισμός παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ. Αυτή είναι η προοπτική ενάντια σε κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, για να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία και κοινωνία που δε θα λειτουργεί με βάση το κέρδος αλλά με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων».
Την ανακοίνωση υπογράφουν μέχρι στιγμής τα κόμματα:
  1. Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας
  2. Κόμμα Εργασίας Αυστρίας
  3. Αλγερινό Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό
  4. Βραζιλιάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα
  5. Ενωση Κομμουνιστών στη Βουλγαρία
  6. Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
  7. Πόλος Κομμουνιστικής Αναγέννησης Γαλλίας
  8. Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα Γεωργίας
  9. Κομμουνιστικό Κόμμα στη Δανία
  10. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
  11. Ιορδανικό Κομμουνιστικό Κόμμα
  12. Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας
  13. Κομμουνιστικό Κόμμα Ιρλανδίας
  14. Κομμουνιστικό Κόμμα Λαών Ισπανίας
  15. Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας
  16. Κομμουνιστικό Κόμμα Καναδά
  17. Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού
  18. Κόμμα Εργατών Μπαγκλαντές
  19. Δημοκρατικό Προοδευτικό Βήμα Μπαχρέιν
  20. Κομμουνιστικό Κόμμα Νορβηγίας
  21. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Ολλανδίας
  22. Ένωση κομμουνιστών Ουκρανίας
  23. Κομμουνιστικό Κόμμα Πακιστάν
  24. Κομμουνιστικό Κόμμα Πολωνίας
  25. Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας
  26. Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας
  27. Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης
  28. Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας
  29. Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας
  30. Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας
  31. Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας
  32. Φιλιππινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα -1930
---
*

... "Ποτάμι" και "Βουνό", μύρισε πολιτικό ψητό ...

*
Δημήτρης Κανελλόπουλος
("e-tetRadio")
***
*

Πανδημία δημοσιογραφικών κομμάτων


Ο Σταύρος Θεοδωράκης άνοιξε το δρόμο. Και μετά το «Ποτάμι
», έρχονται κι άλλοι ανάλογοι πολιτικοί σχηματισμοί από δημοσιογράφους και ανθρώπους της τηλεόρασης (και όχι μόνο). Το e-tetRadio σας τους παρουσιάζει σήμερα αναλυτικά, πριν ακόμα γίνει η επίσημη ανακοίνωσή τους.

Ο Τζορτζ Κλούνεϊ! Είχε διαφανεί άλλωστε αυτό από το φιλμ του «Καληνύχτα και καλή τύχη», οι πολιτικές βλέψεις του ήταν δεδομένες. Απλώς δεν γνωρίζαμε πως τον ενδιέφερε η Περιφέρεια Αττικής. Μπαίνει λοιπόν αντίπαλος του Παύλου Χαϊκάλη (στην πολιτική, όχι στο θέατρο), του Σγουρού και του Κουμουτσάκου. Την υποστήριξή του δήλωσε ο Νίκος Μπίστης.

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος (φυσικά!). Εκνευρισμένος ο γνωστός πολυτάλαντος δημοσιογράφος που έχασε την πρωτιά της ανακοίνωσης, σκέφτεται πως να κάνει τη ρελάνς. Μάλλον θα πάει για Eurovision. Την υποστήριξή του δήλωσε ο Notis Sfakianakis.

Ο Παύλος Τσίμας. Ξέρει και από μουσικές, οι εκπομπές τους με τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι δίπλα-δίπλα όπως είπε και ο ίδιος στο Mega, θα κατέβει κι αυτός στις εκλογές κι ας μην είναι χρονιά Euro να ταξιδέψει να δει την Εθνική. Έχει μουντιάλ όμως. Ο σχηματισμός του θα λέγεται «Βουνό» και θα βρίσκεται φυσικά στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Την υποστήριξή του δήλωσε ο Νίκος Μπίστης.

Ο Γιάννης Πρετεντέρης. Την υποστήριξή του δήλωσε ο Μάκης Βορίδης.

Ο Τάκης Χατζής και η Ελένη Καλογεροπούλου. No comments.

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου και ο Θοδωρής Αθερίδης. Σε επανάληψη.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η «Ταβέρνα» του.

Ο Γιώργος Τράγκας. Δεν θα είναι Κεντροαριστερά αλλά κάργα Δεξιά, ωστόσο αυτά είναι λεπτομέρειες για τον καλό συνάδελφο. Δυστυχώς πολλοί από τους υποστηρικτές του μπαίνουν ένας-ένας στη φυλακή επειδή αποδεικνύεται πως συμμετέχουν σε εγκληματική οργάνωση. Δεν βρίσκει καν καλεσμένους για την εκπομπή του. Ο Νίκος Μπίστης μπερδεύτηκε αλλά δήλωσε πως αν χρειαστεί εδώ (θα) είναι.

Ο Άρης Πορτοσάλτε. Το κόμμα του το ονομάζει «Εξυπνάδα», ξορκίζοντας κατά κάποιο τρόπο όσα ακούγονται από τον κόσμο όταν βγαίνει στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο: «αυτός όλο βλακείες λέει». Μαζί του, φυσικά, ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Ο Νίκος Μπίστης. Την υποστήριξή του (δεν) τη δήλωσε ο Νίκος Μπίστης στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος και ο Χρήστος Χωμενίδης. Ο πρώτος έχει σίγουρη πελατεία στη (μισή) Αθήνα που τον αναπολεί. Ο δεύτερος έχει πέραση λόγω του δυναμικού χαρακτήρα του και του... έξυπνου βλέμματος. Το κόμμα τους το ονομάζουν «ξεκατινιαζόμαστε στο facebook». Ανήκουν στην Κεντροαριστερά φυσικά (πού αλλού;) και αρέσκονται να καταλαμβάνουν δημόσιες θέσεις στη Βουλή και τη ΝΕΡΙΤ.
---
*

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

... ανατολική και δυτική Ουκρανία ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*

Προς διαμελισμό η Ουκρανία


Προσωρινή θα αποδειχθεί η προχθεσινή συµφωνία µεταξύ της ρωσόφιλης κυβέρνησης της Ουκρανίας και της γερµανόδουλης δεξιάς και ακροδεξιάς αντιπολίτευσης. Αυτή τη στιγµή δεν είµαστε καν σε θέση να πούµε ούτε αν θα εφαρµοστεί ουσιαστικά. Το µόνο για το οποίο είµαστε βέβαιοι είναι ότι αυτή η τελευταία αντιπαράθεση που κορυφώθηκε από τον ∆εκέµβριο έχει βαθύνει ακόµη περισσότερο το αβυσσαλέο ρήγµα µεταξύ της αναπτυγµένης ρωσόφιλης ανατολικής Ουκρανίας και της οικονοµικά καθυστερηµένης και γερµανόφιλης δυτικής Ουκρανίας.

Ο συµβιβασµός δεν µπορεί να µακροηµερεύσει συν τοις άλλοις και επειδή δεν ανταποκρίνεται στον πραγµατικό συσχετισµό δυνάµεων των «δύο Ουκρανιών» που προαναφέραµε. Η συµφωνία που υπογράφτηκε την Παρασκευή σηµατοδοτεί µια κατά κράτος ήττα του φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος πλέον είναι οριστικά «ξεγραµµένος» από πολιτική σκοπιά και πιθανότατα πολύ σύντοµα θα εξαφανιστεί από το ουκρανικό πολιτικό σκηνικό. Αυτό όµως σε καµιά περίπτωση δεν σηµατοδοτεί την ήττα της φιλορωσικής Ουκρανίας. Κάθε άλλο. Αντιθέτως, η σύγκρουση ενίσχυσε στους κόλπους των ρωσόφιλων το αίσθηµα ότι δεν µπορούν να συνυπάρξουν µε τη φιλογερµανική Ουκρανία, η οποία ήταν ανοιχτά φιλοναζιστική στη διάρκεια του Β΄Παγκοσµίου Πολέµου, αλλά και τις δυνάµεις υποστήριξης της ένωσης αυτού του τµήµατος της Ουκρανίας µε τη Ρωσία! Τους τελευταίους αιώνες η Ουκρανία ήταν δύο χώρες σε συσκευασία µίας! Το ανατολικό της κοµµάτι συµπεριλαµβάνεται κατεξοχήν στις κοιτίδες του ρωσικού έθνους. Το δυτικό τµήµα της χώρας ήταν ανέκαθεν συνεργαζόµενη ή υπόδουλη επαρχία κεντροευρωπαϊκών δυνάµεων. Εξαιτίας αυτών των λόγων ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Ουκρανίας µέχρι τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Τα τελευταία γεγονότα δείχνουν ότι ενισχύονται µε καλπάζοντες ρυθµούς οι τάσεις διαµελισµού της Ουκρανίας σε δύο κράτη, ένα ρωσόφιλο ανατολικό κι ένα γερµανόφιλο δυτικό. Σε µια τέτοια περίπτωση, το δυτικό κράτος της Ουκρανίας θα παραµείνει ένας ανεξάρτητος, εθελοντικά γερµανόδουλος δορυφόρος του Βερολίνου, όπως είναι η Σλοβενία, η Κροατία, η Σλοβακία, η Αυστρία και οι Βαλτικές Χώρες. Αντιθέτως, το ανατολικό ουκρανικό κράτος θα αποφασίσει µε δηµοκρατικές διαδικασίες και µε συντριπτική πλειοψηφία –και δεν υπάρχει πραγµατικά καµιά απολύτως ειρωνική χροιά σε αυτόν τον ισχυρισµό– την ένωσή του µε τη Ρωσία. Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα όσα συνέβησαν. Το Λβιβ, δεύτερη πόλη της δυτικής Ουκρανίας µετά το Κίεβο, πέρασε στα χέρια της αντιπολίτευσης χωρίς να ανοίξει µύτη – ακόµη και το κτήριο διοίκησης της αστυνοµίας! Στο Χάρκοβο, τη µεγαλύτερη πόλη της ανατολικής Ουκρανίας, δεν έγινε ούτε µία αντικυβερνητική διαδήλωση! Στη δε χερσόνησο της Κριµαίας, η οποία έχει από το 1999 διακηρύξει την… ανεξαρτησία της από την Ουκρανία (!) και της έχει εκχωρηθεί ως συµβιβαστική λύση το καθεστώς της αυτόνοµης δηµοκρατίας, δηλώθηκε εκ νέου η πρόθεση να προσχωρήσει στη Ρωσία, αν η Ουκρανία αποσταθεροποιηθεί ως ενιαία χώρα. Προς το διαµελισµό της βαδίζει η Ουκρανία, προς τη διάσπασή της σε δύο κράτη. Οι αιτίες της απειλούµενης διάλυσης της Ουκρανίας είναι εσωτερικές. Από εκεί και πέρα είναι αυτονόητο φυσικά ότι παρεµβαίνουν και οξύνουν αυτές τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις οι ΗΠΑ, η Γερµανία, η Ρωσία, επιδιώκοντας η κάθε µία από τις χώρες αυτές να προσποριστεί γεωπολιτικά οφέλη προς όφελός της µέσα από τις εξελίξεις στην Ουκρανία.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραµείνει µια χώρα ενιαία, όταν ο λαός της είναι χωρισµένος σε δύο κοµµάτια που αλληλοµισούνται βαθύτατα. Τόσο οι Γερµανοί όσο και οι Ρώσοι διαπιστώνουν σταδιακά ότι είτε γερµανόφιλος είτε ρωσόφιλος είναι ο δηµοκρατικά, χωρίς νοθείες, εκλεγµένος πρόεδρος της Ουκρανίας, αδυνατεί να ασκήσει τη νόµιµη εξουσία του σε ολόκληρη τη χώρα. Τι νόηµα έχει η παράταση του βίου µιας τέτοιας «ενιαίας» χώρας; Η ανοµολόγητη αλήθεια είναι πως ούτε βεβαίως η Γερµανία αλλά ούτε και η Ρωσία αντιτίθενται κατά βάθος στο διαµελισµό της Ουκρανίας. Η Γερµανία θα αποκτήσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο µια ακόµη γερµανόδουλη χώρα. Η Ρωσία θα αισθανθεί βαθιά ανακούφιση βλέποντας να ξαναγίνονται ρωσικές οι επί µία εικοσαετία και πλέον ουκρανικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας – και πρώτα απ’ όλα η στρατηγικής σηµασίας χερσόνησος της Κριµαίας, χωρίς την οποία το ρωσικό ναυτικό του Εύξεινου Πόντου είναι µετέωρο. ∆εν θα το οµολογήσουν ποτέ οι Ρώσοι, αλλά χίλιες φορές προτιµούν να είναι η Κριµαία ρωσικό έδαφος και να ησυχάσουν παρά να είναι –όπως σήµερα– ουκρανική η Κριµαία και η Μόσχα αφενός να πληρώνει αδρά για να µπορεί να τη χρησιµοποιεί ως στρατηγείο του ρωσικού πολεµικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, αφετέρου να µηχανεύεται χίλιους δυο τρόπους και τεχνάσµατα για να µην προκαλείται κάθε τόσο ρωσοουκρανική κρίση µε επίκεντρο τη χερσόνησο.

Την προχθεσινή συµφωνία δεν την υπέγραψε ακριβώς γι’ αυτό ούτε η Ρωσία ούτε η ακροδεξιά, φιλοναζιστική πτέρυγα της ουκρανικής αντιπολίτευσης που παρέχει τους ένοπλους, εκπαιδευµένους «διαδηλωτές» οι οποίοι πρωτοστατούν στην πρόκληση ανταλλαγής πυρών. Ο επόµενος γύρος του ουκρανικού δράµατος θα έχει σίγουρα πρωταγωνιστές τις φανατικά ρωσόφιλες δυνάµεις της Ουκρανίας και τις ορδές των γερµανόφιλων ναζιστών Ουκρανών.
---
*

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

... Ουκρανία - η άλλη όψη του δράματος ...

*
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
***
*

Το άγριο πρόσωπο
του ουκρανικού εθνικισμού


Από την πρώτη στιγμή που άρχισαν οι διαδηλώσεις εναντίον του Γιανουκόβιτς, ένα καινούργιο πολιτικό ρεύμα εκτοξεύθηκε στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας: ο λεγόμενος «Δεξιός Τομέας» (PravySektor). Ντυμένοι με στολές παραλλαγής, κρατώντας λοστούς και ρόπαλα, τα μέλη του πρωτοστάτησαν στην κατάληψη του δημαρχείου του Κιέβου, στις επιθέσεις με μολότοφ εναντίον αστυνομικών και στις εφόδους εναντίον κρατικών και κομματικών κτιρίων. Η γέννηση του εν λόγω ρεύματος, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, παραμένει ανεξιχνίαστο αίνιγμα. Οι φερόμενοι ως ηγέτες του ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως άγνωστοι παραμένουν οι χρηματοδότες του.

Σύμφωνα με τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, οι «ακτιβιστές» του στρατολογήθηκαν κυρίως από λούμπεν στοιχεία και φανατικούς των γηπέδων, ενώ στις γραμμές του ενσωματώθηκαν προϋπάρχουσες ακροδεξιές ομάδες, όπως η «Τρίαινα» και οι «Ουκρανοί Πατριώτες». Οπως προκύπτει από το επίσημο μανιφέστο του «Δεξιού Τομέα», στόχος του δεν είναι η ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε., την οποία χαρακτηρίζει «καταπιεστή των εθνών», αλλά «η καταστροφή του σκελετού του κράτους» και «η αυστηρή τιμωρία των προδοτών και όσων εμποδίζουν την επαναστατική ενέργεια των μαζών».

Ηδη, στις 7 Φεβρουαρίου, ο φερόμενος ως ηγέτης του «Δεξιού Τομέα», Ντιμίτρο Γιάρος, με συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό ΤΙΜΕ, δήλωσε ανοιχτά και ξάστερα ότι το κίνημά του προετοιμάζεται για ένοπλη εξέγερση και έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετά αποθέματα όπλων για τον σκοπό αυτό.

Προχθές το πρωί, ήταν ο «Δεξιός Τομέας» που πρωτοστάτησε στις βίαιες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών - 10 από τους οποίους έχασαν τη ζωή τους - και καλούσε μέσω Διαδικτύου τους οπαδούς του να κατέβουν με τα όπλα στο κέντρο του Κιέβου.

Αν ο «Δεξιός Τομέας» είναι ο ένοπλος βραχίονας της Ακροδεξιάς, το κόμμα «Ελευθερία», του Ολέγκ Τιαγκνιμπόκ, είναι ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, ο Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν «υιοθέτησε» πολιτικά τον Τιαγκνιμπόκ, όπως και τους άλλους δύο πολιτικούς από την ηγετική τρόικα της αντιπολίτευσης (Βιτάλι Κλίτσκο και Αρσένι Γιατσένιουκ), ως δημοκράτες που μάχονται για τις ευρωπαϊκές αξίες εναντίον ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Παρέλειψε, ωστόσο, να σημειώσει ότι το κόμμα του Τιαγκνιμπόκ λεγόταν μέχρι πρόσφατα... Εθνικοσοσιαλιστικό, είχε σήμα μια παραλλαγή της σβάστικας και ανήμερα την Πρωτοχρονιά οργάνωσε λαμπαδηφορία ναζιστικής έμπνευσης προς τιμήν του Στέπαν Μπαντέρα: του διαβόητου ηγέτη του Εξεγερμένου Ουκρανικού Στρατού, που κήρυξε την ανεξαρτησία της δυτικής Ουκρανίας το 1941, κατά την επέλαση των ναζί εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.

Στη μαύρη λίστα

Ας σημειωθεί ότι το διεθνές Κέντρο Βίζενταλ για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού κατέταξε το κόμμα «Ελευθερία» στην πέμπτη θέση της μαύρης λίστας των ανά τον κόσμο αντισημιτικών μορφωμάτων. Ο ίδιος ο Τιαγκνιμπόκ έχει δηλώσει ότι για την κακοδαιμονία της Ουκρανίας ο υπ’ αριθμόν ένα υπεύθυνος είναι η «ρωσοεβραϊκή μαφία».
---
*

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

... ένα ηφαίστειο η Βοσνία έτοιμο να εκραγεί ...

*
Σιμόν Αργυράκου
("Η Εποχή")
***
*
ΒΟΣΝΙΑ-ΕΡΖΕΓΟΒΙΝΗ:
Εξέγερση με ταξικό πρόσημο


Πολλοί εξωτερικοί παρατηρητές της εξέγερσης στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη αναρωτήθηκαν: γιατί τώρα; Και η απάντηση σχεδόν όλων όσοι πήραν μέρος στις διαδηλώσεις ή όσοι παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα σε αυτή τη χώρα είναι: και πολύ άργησε! Στη Βοσνία εφαρμόστηκε το πιο ακραίο μοντέλο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε συνδυασμό με διάχυτη διαφθορά, σχέσεις οργανωμένου εγκλήματος με τις πολιτικές και οικονομικές “ελίτ” και απόλυτη αλαζονεία και αδιαφορία των τελευταίων για τις βασικές ανάγκες τις πλειοψηφίας του κόσμου.


Τα προβλήματα υπάρχουν εδώ και είκοσι χρόνια: υψηλά ποσοστά ανεργίας (44,5%), ειδικά στους νέους (πάνω από 60%), αλλά και όλο και μεγαλύτερη φτωχοποίηση όσων ακόμα έχουν δουλειά και, από την άλλη, προκλητικά μεγάλα κέρδη των λίγων. Βέβαια, για αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου οι εθνικιστές ηγέτες, ακολουθώντας πιστά τη ρήση “διαίρει και βασίλευε”, είχαν καταφέρει να στρέψουν την οργή προς τα εθνικά ζητήματα. Μετά ακολούθησαν οι υποσχέσεις των πολλαπλών οφελών από την ευρωατλαντική ολοκλήρωση και ίσως αυτή η πλάνη να κρατούσε ακόμα εάν, στο μεταξύ, δεν είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση.

Τα τελευταία πέντε χρόνια περίπου, είχε γίνει σαφές για την πλειοψηφία του κόσμου ότι δεν έχει τίποτα πια να ελπίζει. Το ήξεραν και οι κυβερνώντες, βέβαια, αλλά η απληστία τους δεν είχε όρια και έτσι δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση των φτωχότερων στρωμάτων. Μόλις πριν από ένα μήνα η εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, Ellen Goldstein, προειδοποίησε ότι η υψηλή ανεργία είναι απειλή για την ειρήνη στη χώρα. Η απάντηση, που προσέφεραν οι διεθνείς οικονομικοί ”ειδικοί” ήταν η γνωστή φόρμουλα: ακόμα περισσότερες μεταρρυθμίσεις.

Ξαφνικά, όμως, “μεταρρυθμίστηκαν” οι κάτοικοι της Βοσνίας και στη θέση των υπάκουων, εθνικά διχασμένων ψηφοφόρων, βγήκαν στους δρόμους οργισμένοι άνθρωποι – άνεργοι, εργαζόμενοι, ακόμα και μαθητές - ζητώντας όλα εκείνα που σ' αυτά τα μέρη ήταν τόσο καιρό ξεχασμένα: προστασία εργατικών δικαιωμάτων, “κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν παράνομα, επιστροφή των εργοστασίων στους εργάτες” και πολλά άλλα.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Η εξέγερση, λοιπόν, ξεκίνησε - καθόλου τυχαία - από την πόλη Τούζλα στα βορειοανατολικά της Βοσνίας. Στη διάρκεια του πολέμου η Τούζλα αποτέλεσε έναν από τους πιο σημαντικούς πυρήνες υπεράσπισης πολυεθνικής κοινωνίας και ήταν η μόνη πόλη στην οποία τα εργατικά συνδικάτα λειτούργησαν πραγματικά και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική ζωή. Όταν κατέρρευσαν μερικές εταιρίες των οποίων οι ιδιωτικοποίηση δεν ήταν απλά προβληματική, αλλά εγκληματική - όπως δηλώνει στο κροατικό portal H-Alter ο Ένβερ Κάζαζ, καθηγητής πανεπιστημίου και γνωστός πολιτικός αναλυτής – το φιτίλι άναψε και στις 5 Φεβρουαρίου εργάτες, άνεργοι, νεολαία και βετεράνοι πολέμου κατέβηκαν στους δρόμους.

Μετά τη βίαιη αστυνομική καταστολή, η εξέγερση εξαπλώθηκε σε όλες τις μεγάλες πόλεις οι οποίες είχαν κάποτε αναπτυγμένη βιομηχανία. Παρ' όλες τις μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφορές, σε όλες τις διαδηλώσεις εκφράστηκαν κάποια κοινά αιτήματα, όπως: κοινωνική δικαιοσύνη, επανεξέταση των ιδιωτικοποιήσεων, παραίτηση της κεντρικής ή/και των τοπικών πολιτικών ηγεσιών. Παρ' όλο που υπάρχουν προσπάθειες χειραγώγησης και “καπελώματος” από διάφορα κόμματα και πολιτικούς, οι διαδηλωτές κατάφεραν να τους κρατήσουν μακρυά και διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους ότι η εξέγερση δεν είναι εθνικιστική – π.χ. φορώντας πανό με σύνθημα Πεινάω και στις τρεις γλώσσες, ή ενώνοντας τις τρεις σημαίες μαζί (κροατική, βοσνιακή και σέρβικη).

Η εξέγερση, όμως, περιορίστηκε στη μία οντότητα τους κράτους, την Ομοσπονδία Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (γνωστή ως “Κροατο-Μουσουλμανική Ομοσπονδία”) και κυρίως στις πόλεις με μουσουλμανική πλειοψηφία. Λόγω έλλειψης πραγματικής επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα σε αυτή και την άλλη οντότητα, τη Σερβική Δημοκρατία (Republika Srpska), στην τελευταία οι διαδηλώσεις ήταν λιγοστές και ακολουθήθηκαν από αντιδιαδηλώσεις. Σ' αυτό συνέβαλε σαφώς και η ισχυρή εθνικιστική προπαγάνδα στη Σερβική Δημοκρατία, που ξεχειλίζει από θεωρίες συνωμοσίας, όπως αυτή που μεταφέρει η εφημερίδα Press RS, ότι οι οργανωτές των διαδηλώσεων στην Ομοσπονδία Βοσνίας-Ερζεγοβίνης προμηθεύτηκαν όπλα από το εξωτερικό με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν ενάντια στους πολίτες της Σερβικής Δημοκρατίας.

Οι συνωμοτικές θεωρίες διαπερνούν και τον επίσημο πολιτικό λόγο όλων των πολιτικών ελίτ της Σερβικής Δημοκρατίας - είτε ανήκουν στην κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση. Προσπαθούν να πτοήσουν τους κατοίκους με τα σενάρια εθνικής κάθαρσης, λέγοντας ότι όλη η εξέγερση είναι κατευθυνόμενη και έχει σαν σκοπό την κατάργηση της σερβικής οντότητας. Όταν αυτά δεν πείθουν, περνάνε σε ανοιχτές απειλές: ο Πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας, Μίλοραντ Ντόντικ, από τις πρώτες μέρες δήλωσε ότι η αστυνομία θα απαγορέψει την είσοδο των διαδηλωτών από την Ομοσπονδία Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.

Όλα αυτά, όμως, δείχνουν το φόβο των σερβικών αρχών, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πραγματικές αιτίες της εξέγερσης είναι τα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα που είναι κοινά σε όλη τη χώρα. Ενδεικτικό της ανησυχίας των αρχών είναι το περιστατικό από τη Μπανια-Λούκα, όπου σε έναν κάτοικο που διαδήλωνε μόνος του μερικές ημέρες, επιβλήθηκε πρόστιμο γύρω στα 300 ευρώ!

Οι γείτονες και η διεθνής κοινότητα


Ο φόβος δεν λείπει ούτε στους γείτονες. Έχοντας συνείδηση των στρατιών ανέργων και νεόπτωχων ως αποτέλεσμα της πιστής εφαρμογής των νεοφιλελεύθερων συνταγών, οι κυβερνήσεις των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας (με τη βοήθεια των ΜΜΕ και διάφορων πολιτικών αναλυτών) καταβάλουν όλες τις προσπάθειες προκειμένου να αποτρέψουν παρόμοια γεγονότα στο εσωτερικό τους. Μπροστά στη δυνατότητα λαϊκού ξεσηκωμού, ακόμα και Σέρβοι και Κροάτες πολιτικοί δείχνουν αλληλεγγύη με την (μουσουλμανική) ηγεσία της Βοσνίας, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές φράσεις περί μη βίαιης επίλυσης των προβλημάτων.

Βέβαια, αυτό δεν τους εμποδίζει να προσπαθήσουν να βγάλουν κάποια οφέλη απ' όλη την κατάσταση. Ο Κροάτης πρωθυπουργός Ζόραν Μιλάνοβιτς, έσπευσε να επισκεφτεί το Μόσταρ, πρωτεύουσα του καντονιού Χέρτσεγκοβινα-Νέρετβα, “μοιρασμένη” ανάμεσα σε Κροάτες και Μουσουλμάνους. Την ίδια ώρα, ο Σέρβος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Αλεξάνταρ Βούτσιτς (1), έκανε συνέντευξη τύπου μαζί με τους Μιλόραντ Ντόντικ και Μλάντεν Μπόσνιτς, ηγέτες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της Σερβικής Δημοκρατίας. Αν και ήταν προσεκτικός στις δηλώσεις του, το γεγονός ότι κάλεσε τους Σερβοβόσνιους ηγέτες στο Βελιγράδι, δείχνει την πρόθεση του Βούτσιτς να παρουσιαστεί ως ηγέτης όλων των Σέρβων και να ισχυροποιήσει τη θέση της Σερβίας σε περίπτωση που η διεθνής κοινότητα βάλει μπροστά κάποιο σχέδιο αλλαγών της Συνθήκης του Ντέιτον.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν αποκλείεται, όχι όμως επειδή η Δύση συνωμοτεί εναντίων Σέρβων, όπως το παρουσιάζουν οι εθνικιστικές. Αυτό που πραγματικά ενοχλεί τις Βρυξέλλες και τη Ουάσιγκτον είναι ότι η επιβολή της θέλησής τους σε ένα αποκεντρωμένο κράτος δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη και ότι η Ρωσία, μέσω της Σερβικής Δημοκρατίας (και της Σερβίας), χτίζει το δρόμο της επιστροφής της στα Βαλκάνια. Έτσι, οι ίδιες χώρες που επέβαλαν την υπογραφεί της Συνθήκης το 1995 (με την οποία στην ουσία διαμέλισαν τη Βοσνία), τώρα υποδεικνύουν τα πολλαπλά προβλήματα στην εφαρμογή της.

Μάλιστα, ο Ύπατος Έκπρόσωπος της διεθνούς κοινότητας στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Βαλέντιν Ίντσκο, είπε ότι σε περίπτωση που η κατάσταση στη Β-Ε κλιμακωθεί, μπορεί να σταλθούν εκεί οι ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις – αν και μετά προσπάθησε να υποβαθμίσει τη δήλωσή του.

Η καταστολή και οι πιέσεις


Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μεγάλα ΜΜΕ ασκούν τεράστια πίεση για να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους. Στη δημοσιότητα βγαίνουν συνέχεια οι πληροφορίες για τις ζημιές που προκλήθηκαν, ενώ λείπουν σοβαρές αναλύσεις σχετικά με τα αίτια της εξέγερσης. Για παράδειγμα, εδώ και μέρες τα μίντια μιλάνε για την καταστροφή του Κρατικού Αρχείου, και κρύβουν το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κατέβαλαν τεράστιες προσπάθειες ώστε η φωτιά να περιοριστεί στα γραφεία και μ' αυτό τον τρόπο έσωσαν το 99% του υλικού[2].

Μερικοί δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε ψέμα, προκειμένου να μαυρίσουν τις διαδηλώσεις. ¨Όπως μας λέει ο Ντάμιρ Μπέριλο, πολιτικός ακτιβιστής και ερευνητής στο ειδησεογραφικό πόρταλ Istinomjer, το περασμένο Σάββατο, τέσσερις πολιτικοί έδωσαν στη δημοσιότητα λάθος πληροφορία ότι στους διαδηλωτές βρέθηκαν 12 κιλά ναρκωτικά. Επίσης, στην προσπάθεια να δημιουργηθούν εντάσεις μεταξύ των εθνοτήτων, ο Μπάκιρ Ιζετμπέγκοβιτς, μέλος του τριμελούς Προεδρείου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης δήλωσε πως έχει “πληροφορίες” ότι το κτήριο του Προεδρείου έκαψαν Σέρβοι χούλιγκαν από το ανατολικό Σεράγεβο, κάτι που είναι απόλυτα αναληθές.

Εννοείται πως όλα τα κανάλια και οι εφημερίδες της ευρύτερης περιοχής πλημμύρισαν από διάφορους πολιτικούς, δημοσιογράφους κι αναλυτές που “καταλαβαίνουν ότι ο λαός αντιμετωπίζει προβλήματα” αλλά, τον συμβουλεύουν να τα λύσει με “ειρηνικές διαδηλώσεις”, κι ακόμα καλύτερα, στις εκλογές. Ξεχνάνε, βέβαια, ότι ο ο λαός έκανε υπομονή επί είκοσι χρόνια αλλά οι πολιτικοί είχαν κλειστά τ' αυτιά τους – ενώ με τις πρώτες εκρήξεις στους δρόμους, ξαφνικά άρχισαν να ακούνε τα λαϊκά αιτήματα.

Η σημασία και οι κίνδυνοι 


Στο μεταξύ, μεγάλος αριθμός διανοούμενων και συγγραφέων από τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο έχουν υπογράψει επιστολή υποστήριξης στους Βόσνιους διαδηλωτές, ανάμεσά τους οι: Νόαμ Τσόμσκι, Ταρίκ Αλί, Φράνκο Μπερ, Σλάβοϊ Ζίζεκ, Βλάντιμιρ Αρσενίγιεβιτς κ.ά.

Μέχρι στιγμής, παραιτήθηκαν τέσσερις πρόεδροι τοπικών κυβερνήσεων και 43 υπουργοί. Από την ένατη μέρα και μετά, οι διαδηλώσεις είναι λιγότερο μαζικές, ωστόσο σε αρκετές πόλεις οργανώθηκαν συνελεύσεις. Μετά τη συνάντηση των εκπροσώπων των διαδηλωτών στο Σεράγεβο με τον πρωθυπουργό της “Κροατο-Μουσουλμανικής Ομοσπονδίας”, Νέρμιν Νίκσιτς, αποφασίστηκε fast-track αλλαγή του εκλογικού νόμου με σκοπό τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Επιπλέον, θα φτιαχτεί μια λίστα των εταιριών για τις οποίες υπάρχουν υποψίες ότι ιδιωτικοποιήθηκαν παράνομα.
Από την άλλη, ανησυχία προκαλεί η απόφαση του Τοπικού Συμβουλίου του καντονιού Σεράγεβο να προμηθευτεί πρόσθετο εξοπλισμό για την αστυνομία, ανάμεσα στα άλλα και 10.000 πλαστικές σφαίρες.

Οι προσδοκίες μου έχον ήδη ξεπεραστεί, λέει ο Ντάμιρ Μπέριλο, από τη στιγμή που οι πολίτες οργανώθηκαν σε συνελεύσεις. Στην Τούζλα, μάλιστα, υιοθετήθηκαν όλα τα αιτήματα της συνέλευσης. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι και σε άλλες πόλεις να καθοριστούν με σαφήνεια τα αιτήματα, ώστε να τοποθετηθούν οι βάσεις για τη συνέχεια του αγώνα μας. 

Το μείζον ζήτημα σ' αυτή τη φάση είναι αυτή η κοινωνική εξέγερση να μην επηρεαστεί από τα εθνικιστικά κόμματα. Η έλλειψη αριστερών κομμάτων κάνει τη μάχη πολύ πιο δύσκολη και μακρόχρονη. Όμως, το γεγονός και μόνο ότι στη Βοσνία ξεκίνησε ένας συνειδητός, ταξικός αγώνας, έχει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία για όλη την περιοχή.
---
[1] Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς είναι τυπικά “πρώτος αντιπρόεδρος της σερβικής κυβέρνησης”, στην ουσία, όμως, είναι ο πιο ισχυρός πολιτικός της χώρας και, σύμφωνα με τις προβλέψεις, ο νικητής των ερχόμενων εκλογών.[2] http://www.h-alter.org
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

... ληστεία στο εθνικό οδικό δίκτυο ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Όμορφα διόδια - όμορφα ξηλώνονται!




Ο κ. Χρυσοχοΐδης σε ένα ρεσιτάλ κυβερνητικής αξιοπιστίας στη Βουλή, όταν μόλις πριν από μόλις 2 μήνες έλεγε ότι δεν θα υπάρξουν νέες αυξήσεις στα διόδια…

Ληστεία άνευ προηγουμένου! Για την ακρίβεια: Η άνευ προηγουμένου ληστεία και το χαράτσωμα των λαϊκών στρωμάτων κάθε φορά που διασχίζουν κάποιο τμήμα του εθνικού οδικού δικτύου, συνεχίζεται. Και εντείνεται!

Οι μισθοί εξατμίστηκαν, οι συντάξεις λεηλατήθηκαν, αλλά από το 2008 που ιδιωτικοποιήθηκαν οι αυτοκινητόδρομοι τα χαράτσια των διοδίων αυξήθηκαν ακόμη και… κατά 500%, ανάλογα με την κατηγορία του οχήματος. Πλέον μια διαδρομή με ΙΧ από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη μόνο σε διόδια στοιχίζει 26,45 ευρώ και 52,90 ευρώ μετ’ επιστροφής. Αν περάσεις και από την Αττική Οδό στοιχίζει 58,50 ευρώ. Περισσότερο και από τη βενζίνη…

Προς δόξαν των δηλώσεων Χρυσοχοίδη ότι δεν θα επιβληθούν αυξήσεις στα διόδια, από την περασμένη βδομάδα παραχωρήθηκε το δικαίωμα στους ιδιωτικούς ομίλους να επιβάλλουν νέες απίθανες αυξήσεις στα χαράτσια των διοδίων που ξεκινούν από 12,50% και φτάνουν το 62,50%.

Συγκεκριμένα: Στον «αυτοκινητόδρομο Αιγαίου», αύξηση στα διόδια της Πελασγίας 29,63% και Μοσχοχωρίου 33,33%. Στη «Νέα Οδό» αύξηση στα διόδια Αφιδνών 59,52%, Καπανδριτίου 58,33%, Μαλακάσας 61,17%, Οινοφύτων 62,50% και Θηβών 55%. Στην «Ολυμπία Οδό» στα διόδια Ελευσίνας η αύξηση είναι 31,25% και του Ισθμού 12,50%. Και σαν να μην έφτανε αυτό, προστίθενται τρεις νέοι σταθμοί στο τμήμα Ελευσίνα-Κόρινθος (Νέα Πέραμος, Πάχη, Άγιοι Θεόδωροι) και άλλοι τρεις μέσα στην Αττική (Άγιος Στέφανος, Βαρυμπόμπη), που θα επιβαρύνουν ακόμη κι όσους μετακινούνται από τη δουλειά στο σπίτι.

Δεν είναι διόδια - Είναι «λύτρα»!

Ο ελληνικός λαός, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποχρεούται να πληρώνει… λύτρα για την άσκηση του κατά τα άλλα «ελεύθερου» δικαιώματος στη μετακίνηση. Και τα πληρώνει πολλαπλώς, καθώς για την επανέναρξη των έργων των 4 συμβάσεων παραχώρησης («Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου», «Ιόνια Οδός», «Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας Ε65» και «Ολυμπία Οδός») που υπογράφηκαν το 2007 και σταμάτησαν το 2011 (σσ: σταμάτησαν κάθε άλλο παρά με υπαιτιότητα του ελληνικού λαού, αλλά με υπαιτιότητα των εργολάβων και των τραπεζών), αποφασίστηκαν τα εξής:

Το ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) να πληρώσει 638 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση των κατασκευαστικών κοινοπραξιών αναλαμβάνοντας την ευθύνη για όλες τις καθυστερήσεις και χωρίς καν να συμψηφίσει σ’ αυτές την τρίχρονη διακοπή των έργων με υπαιτιότητα των εργολάβων.

Μάλιστα όλο αυτό το ποσό θα προέλθει από δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων το οποίο θα υποχρεωθεί να αποπληρώσει ο ελληνικός λαός!

Το ελληνικό Δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) θα καταβάλει μέσω κοινοτικών πόρων επιπλέον 1,2 περίπου δισ. ευρώ για την επανεκκίνηση των έργων. Τα χρήματα αυτά θα προέλθουν από περικοπές κονδυλίων του ΕΣΠΑ που επρόκειτο να δοθούν σε άλλα έργα.

Οι «πατριωτικές» αποφάσεις λήφθηκαν παρά το γεγονός ότι:

1) Ο ελληνικός λαός, από το 2011 και για ανύπαρκτους (!) δρόμους, έχει ήδη πληρώσει σχεδόν το 60% του ποσού που μέσω διοδίων προβλεπόταν από τις αρχικές συμβάσεις να καταβληθεί στους εργολάβους για την κατασκευή των έργων!

2) Το ελληνικό δημόσιο (δηλαδή ο ελληνικός λαός) μέσω των προϋπολογισμών έχει καταβάλει ήδη από το 2011 το ποσό των 2,1 δισ. ευρώ που προβλεπόταν για την κατασκευή τυ συνόλου των έργων.

3) Οι δρόμοι που θα κατασκευαστούν (;) περικόπτονται κατά 30% σε σχέση με τις αρχικές συμβάσεις (για παράδειγμα μένει εκτός το κομμάτι Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα, μήκους 164 χλμ. ενώ στον αυτοκινητόδρομο Κεντρικής Ελλάδας από 174 χιλιόμετρα θα κατασκευασθούν μόνο τα 90 χλμ)

4) Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των έργων μετατίθεται από το 2013 στο 2015 ενώ η περίοδος εκμετάλλευσης των διοδίων από τους εργολάβους επεκτείνεται από τα 30 έτη στα 33.

5) Από τα 8,5 δισ. ευρώ των μελλοντικών εσόδων από τα διόδια το Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα αποδίδει σταθερό συμφωνημένο ποσό ως κέρδος στις εταιρείες.

Αξίζει να τονιστούν δύο ακόμα σημεία:

Πρώτον: Σύμφωνα με τις αρχικές συμβάσεις ο συνολικός προϋπολογισμός των έργων (που κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει) ήταν 8,5 δισ. ευρώ. Από αυτά οι εργολάβοι, που θα «αρμέγουν» διόδια για 33 χρόνια, ως ίδια κεφάλαια δεν βάζουν πάνω από 800 εκατομμύρια, δηλαδή ούτε το 10% (αν τα βάλουν κι αυτά)…

Δεύτερον: Τα προνόμια, οι τεράστιες και προκλητικές φοροαπαλλαγές προς τους εργολάβους συνιστούν υπόδειγμα «κοινωνικής δικαιοσύνης». Για παράδειγμα, την στιγμή που η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα ανελέητο φοροσαφάρι κατά μισθωτών και μικροεπαγγελματιών, οι εργολάβοι για τις κατασκευαστικές εργασίες που διενεργούν απαλλάσσονται ακόμα και από την επιστροφή ολόκληρου του ΦΠΑ! Μόνο μέχρι στιγμής το ποσό αυτό ξεπερνά τα 130 εκατ. ευρώ!

«Εργολάβοι» των εργολάβων!

Με δυο λόγια: Το μοντέλο που ακολουθείται απέναντι στους εργολάβους είναι αντίστοιχο της ενίσχυσης των «αναξιοπαθούντων» τραπεζιτών. Ο ελληνικός λαός πληρώνει πανάκριβα ένα πετσοκομμένο έργο, το δήθεν «δημόσιο» έργο των καθόλα ιδιωτικών (!) δρόμων. Και μάλιστα το πληρώνει τρεις φορές: Πριν την κατασκευή, κατά την κατασκευή και μετά την κατασκευή, για τη χρήση των δρόμων.

Οι ιδιωτικοί όμιλοι, που δεν ξέρουμε αν ανάμεσά τους ανήκουν κάποιοι από τους «εθνικούς νταβατζήδες» (κατά την ρήση ενός πρώην πρωθυπουργού) και που ποτέ δεν έδωσαν λόγο ούτε για τις καθυστερήσεις των έργων, ούτε για τους δρόμους – καρμανιόλα, ούτε για την εκτίναξη των αρχικών προυπολογισμών, ουσιαστικά δεν βάζουν «φράγκο» από την τσέπη τους. Περιορίζονται να απολαμβάνουν και να εισπράττουν τα σίγουρα και καθαρά κέρδη.

Κι όλα αυτά με τις ευλογίες, φυσικά, των κυβερνήσεων. Που αντί να σπέρνουν χαράτσια και να εισπράττουν Μαλακάσες, αν ενεργούσαν σαν «υπηρέτες του λαού», όχι πολύ, αλλά μόλις στο 1% εκείνου που λειτουργούν ως οι πιο πιστοί «εργολάβοι» των εργολάβων, τότε αυτή η χώρα θα ήταν παράδεισος…

Υστερόγραφο: Ως δηλωμένοι αντίπαλοι της… τρομοκρατίας, δηλώνουμε κατηγορηματικά προς πάσα ενδιαφερόμενη Αρχή ότι η στήλη διαφωνεί με την αντίληψη ότι «τα όμορφα διόδια - όμορφα καίγονται». Εμείς παραμένουμε οπαδοί της άποψης πως τα «όμορφα διόδια - όμορφα ξηλώνονται»! 
---
*

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

... άλλο Μνημόνιο και άλλο Δανειακή σύμβαση; ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Εδώ έχει δίκιο ο κ. Τσίπρας



Ο κ.Τσίπρας απάντησε στον Νίκο Χατζηνικολάου στην συνέντευξή του την Δευτέρα «στον ενικό»:

«Είναι άλλο πράγμα το Μνημόνιο, και είναι άλλο πράγμα η Δανειακή σύμβαση».

Το πρώτο θα ακυρωθεί. Το Μνημόνιο - λέει ο κ.Τσίπρας - θα καταργηθεί από το πρώτο βράδυ των εκλογών εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Τη δεύτερη, τη Δανειακή σύμβαση (σσ: που είναι «άλλο πράγμα» από το Μνημόνιο) θα την «διαπραγματευτούμε» για να την αλλάξουμε, είπε ο κ.Τσίπρας.

Η θέση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή από την προεκλογική περίοδο του 2012. Πρόκειται όμως για μια θέση που βρίσκεται σε απόσταση από την πραγματικότητα ως προς την ουσία της σχέσης που πραγματικά διέπει τα δύο κείμενα (Μνημόνιο – Δανειακή σύμβαση). Για παράδειγμα, στη σελίδα 59, παράγραφος 8 της Δανειακής σύμβασης, απερίφραστα αναφέρεται:

«Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...»!

Δηλαδή το Μνημόνιο και η Δανειακή δεν είναι «δυο πράγματα». Είναι «ένα πράγμα». Είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και σε αυτή τη ζωή δεν γίνεται να συναλλάσσεσαι μόνο με τη μια όψη του νομίσματος.

Όμως η θέση «άλλο το Μνημόνιο, άλλο η Δανειακή σύμβαση» εκτός από την απόσταση που τη χωρίζει από την εσωτερική συνάφεια που διέπει τα δυο κείμενα, είναι μια θέση που βρίσκεται σε απόσταση και από προηγούμενες (προ- προεκλογικές) θέσεις του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.

Για παράδειγμα:

«Είμαι βέβαιος ότι η διαχωριστική γραμμή πλέον που θα μπει πολύ βίαια στη ζωή μας θα είναι αποδοχή της νέας δανειακής σύμβασης και της υποτέλειας και της επιτροπείας του διεθνούς οικονομικού ελέγχου ή μη αποδοχή και εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης; Αυτό είναι το βασικό» (Α. Τσίπρας, ρ/σ «Real Fm», 8/2/2012).

«Πράξη εθνικής ευθύνης είναι η απόρριψη της δανειακής σύμβασης, είναι η απόρριψη των νέων μέτρων που θα βυθίσουν το λαό μας στη δυστυχία (...). Με ένα νέο συνασπισμό εξουσίας δεν θα αναγνωρίσουμε τις παράνομες και αντισυνταγματικές δανειακές συμβάσεις...». (Α. Τσίπρας, Γραφείο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ, 11/2/2012)

«…με τη συμφωνία τους για τη νέα αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση, το δρακόντειο μνημόνιο που τη συνοδεύει (…) οδηγούν το λαό σε εξανδραποδισμό, ταπείνωση και αφανισμό». (Δ. Στρατούλης, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012)

«Αν περάσει αυτό το πακέτο (σ.σ.: Μνημόνιο και Δανειακή σύμβαση) θα δεθεί η χώρα και οι πολίτες της χειροπόδαρα για δεκαετίες, μηδενίζεται κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης σαν και αυτή που υποσχότανε παλιά ο κ. Σαμαράς» (Δηλώσεις κ. Δ. Παπαδημούλη, ρ/σ «Κόκκινο», 9/2/2012).

Όπως βλέπουμε, τρεις μήνες πριν από τις εκλογές του περασμένου Μάη, για τον ΣΥΡΙΖΑ η Δανειακή σύμβαση δεν ήταν «άλλο πράγμα» από το Μνημόνιο. Μνημόνιο και σύμβαση, έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα και το αυτό «πακέτο» που μηδένιζε «κάθε περιθώριο αναδιαπραγμάτευσης». Το «δρακόντειο μνημόνιο» δεν ήταν κάτι το διαφορετικό από τη σύμβαση, αντίθετα ήταν το «συνοδευτικό» της «αποικιοκρατικής» «παράνομης» και «αντισυνταγματικής» σύμβασης. Τότε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ γινόταν λόγος για «απόρριψη» της «υποτέλειας» που συνεπαγόταν η Δανειακή σύμβαση. Σήμερα γίνεται λόγος για «διαπραγμάτευση». Αλλά την υποτέλεια την διαπραγματεύεσαι; Η’ την απορρίπτεις αδιαπραγμάτευτα;…

Την απάντηση στο ερώτημα τη δίνει η ίδια η Δανειακή σύμβαση. Πράγματι, το σημαντικότερο είναι να απαντηθεί αν τα όσα περιέχονται σε αυτήν είναι τελικά «διαπραγματεύσιμα».

Να μερικά απ’ όσα περιλαμβάνοντα στα κείμενα των Δανειακών συμβάσεων:

  1. Με τη Δανειακή σύμβαση η Ελλάδα (άρθρο 13, παράγραφος 1, σελ. 86) τίθεται υπό το «αγγλικό δίκαιο». Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Η Παρούσα Σύμβαση και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο»!
  2. Με τη Δανειακή σύμβαση (άρθρο 13, παράγραφος 2, σελ. 86) η Ελλάδα τίθεται υπό την «αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου»!
  3. Στη Δανειακή σύμβαση (άρθρο 13, παράγραφος 4, σελ. 86-87) αναφέρεται το εξής καταπληκτικό: «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά από κάθε δικαίωμα ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που αυτό δεν απαγορεύεται από αναγκαστικό νόμο»!

Τα παραπάνω καταγράφονται στο άρθρο 14 της Δανειακής σύμβασης του 2010.
Αυτούσια έχουν μεταφερθεί στο άρθρο 13 της Δανειακής σύμβασης του 2012.

Αλήθεια (και τώρα το ερώτημα τίθεται μόνο ρητορικά): Μια τέτοια σύμβαση, που περιλαμβάνει τέτοιες διατάξεις, ανήκει στην κατηγορία των συμβάσεων που τις «διαπραγματεύεσαι» ή που τις απορρίπτεις ασυζητητί;

Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι αυτό το ανεπανάληπτο όργιο που λέγεται «Δανειακή Σύμβαση», με το οποίο η Ελλάδα τίθεται υπό το αγγλικό δίκαιο (!), με το οποίο η Ελλάδα «απαλλάσσεται» από τα ...βάρη κάθε έννοιας ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, με το οποίο η Ελλάδα «παραιτείται» κάθε ασυλίας της περιουσίας της έναντι των δανειστών, δεν είναι άμεσα απορριπτέο, δεν είναι ακαριαία ακυρωτέο, αλλά είναι «διαπραγματεύσιμο», είναι «συζητήσιμο», είναι «διαχειρίσιμο», εφόσον θεωρεί ότι τους συντάκτες τέτοιων κειμένων δεν τους στέλνεις από εκεί που ήρθανε αλλά ότι υπάρχει μαζί τους βάση συνομιλίας αλλά και συμφωνίας,

τότε – πριν από την κουβέντα περί ακύρωσης ή διαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης - μάλλον θα καταλήξουμε να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε γύρω από το τι είναι και τι δεν είναι αριστερή πολιτική.

Αλλά στη συζήτηση αυτή, επειδή συνήθως διεξάγεται με «αριστερόμετρα» και όχι με μέτρο την πολιτική λογική, δεν βγαίνει άκρη. Εξ’ αυτού του λόγου επιτρέψτε μας να καταθέσουμε την δική μας άποψη χωρίς τους «γεωγραφικούς πολιτικούς προσδιορισμούς» που (για να μην κρυβόμαστε) τη συνοδεύουν. Εμείς, λοιπόν, πιστεύουμε ότι η πολιτική που διαχωρίζει τα Μνημόνια από τις Δανειακές συμβάσεις και υποστηρίζει την («αριστερή», «δεξιά», «κεντρώα» κλπ) διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης δεν αποτελεί πορεία εξόδου του λαού και της χώρας από την κόλαση που βιώνουμε. Αντίθετα - εμείς πιστεύουμε ότι - αυτή η εξαγγελία οδηγεί προοπτικά σε μια νέα («αριστερή», «δεξιά», κεντρώα» κλπ) διαχείριση της δανειακής σύμβασης (και της κόλασης με ή χωρίς μνημόνια). Αλλά – εμείς πιστεύουμε ότι - την «υποτέλεια», την «αποικιοκρατία», την «επιτροπεία», την «εξόντωση του λαού» (και την «κόλαση», γενικώς) δεν τα συζητάς και δεν τα διαπραγματεύεσαι με τους «αποικιοκράτες». Τα απορρίπτεις. Τα καταγγέλλεις. Τα ακυρώνεις. Τα «χειρίζεσαι» καταργώντας τα. Δεν τα «διαχειρίζεται» συζητώντας τα. Και προχωράς. Μόνο έτσι.

Υστερόγραφο:

Στο πλαίσιο μιας τέτοιας συζήτησης, συμπαραστάτη - συνήγορο της άποψής μας κατά της διαχείρισης της σύμβασης θα καλέσουμε τον… κ. Τσίπρα. Ο κ.Τσίπρας, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινηθεί στη θέση για την «διαπραγμάτευση» της σύμβασης, είχε πει την εξής κουβέντα: «...να διαχειριστούμε αυτή τη δανειακή σύμβαση, είναι οξύμωρο, είναι εγκληματικό, είναι καταστροφικό και σε κάθε περίπτωση είναι αναξιόπιστο» (Α. Τσίπρας, ρ/σ «Real Fm», 8/2/2012).

Στο σημείο αυτό, ο κ. Τσίπρας έχει απόλυτο δίκιο.

… και μια βαθιά υπόκλιση : Γιώργος Χουρμουζιάδης
---
*

... Δένδιας - τραγική ποιότητα υπουργού ...

*
Παντελής Μπουκάλας
***
*

Τραγική ποιότητα...



Είπε μια κουβέντα ο άνθρωπος και χυθήκαμε να τον φάμε, έρμαια της κακοπιστίας και της αδιάλλακτης επιθετικότητάς μας, που στο τέλος θα φάει εμάς τους ίδιους. Είπε δηλαδή ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ότι η «ποιότητα» των μεταναστών που έρχονται στην Ελλάδα είναι «τραγική». Οτι εμείς εδώ, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, Νότο και Βορρά, δεν είμαστε τυχεροί: «Ο μετανάστης της Σοβιετικής Ενωσης που πάει στη Σουηδία έχει ένα επίπεδο. Εμείς αντιμετωπίζουμε μετανάστες από το Μπανγκλαντές και το Αφγανιστάν, με άλλη κουλτούρα, από έναν άλλον κόσμο. Αυτή είναι η δική μας ατυχία». Η αναθεματισμένη.

Κατ’ αρχάς, ας δεχτούμε πως όταν ο υπουργός λέει Σοβιετική Ενωση, εννοεί πρώην. Εκτός αν άλλες πληροφορίες έχουν οι μηχανισμοί του υπουργείου του· άλλωστε, με τους μπολσεβίκους ποτέ δεν ξέρεις, ίσως έχουν στήσει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική πλεκτάνη. Δεύτερον, φαίνεται να μη θυμάται ο υπουργός ότι κι εμείς είχαμε μετανάστες από την (πρώην) Σοβιετική Ενωση. Και ήταν και αίμα μας. Δηλαδή ήταν αίμα μας όσο τους αποκαλούσαμε «ομογενείς», «Ελληνες του Πόντου» – όσο τους χρειαζόμασταν· ας πούμε για να τους εγκαταστήσουμε σε περιοχές με πολλούς μουσουλμάνους Ελληνες, ώστε να επέλθει, τάχα, κάποια θρησκευτική ισορροπία. Και όταν, εμπαιχθέντες και παρατημένοι στη μοίρα τους από τη μητριά πατρίδα άρχισαν να εμφανίζονται κάπως συχνότερα στο αστυνομικό δελτίο, τι κάναμε; Αποσύραμε το «ομογενείς», υιοθετήσαμε προσωρινά το «Ελληνοπόντιοι», περάσαμε στο Ρωσοπόντιοι και καταλήξαμε στο σκέτο «Ρώσοι». Ρωσόσποροι λοιπόν τα αδέρφια μας. Οπως «Τουρκόσποροι» τα άλλα αδέρφια μας, που ήρθαν εδώ πριν και κυρίως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Στο προκείμενο τώρα. Αυτός που μόλις προχθές μίλησε σε εκδήλωση μνήμης για το Ολοκαύτωμα όσων κήρυξε απόβλητους η ναζιστική θηριωδία, τι θα μπορούσε να εννοήσει, αναφερόμενος στην «τραγική ποιότητα» ανθρώπινων όντων, των νέων «απόβλητων» της Ιστορίας; Ενα και μόνο πράγμα: Οτι οι άνθρωποι του Μπανγκλαντές, του Αφγανιστάν, αλλά και του Ιράκ, της Συρίας, του Σουδάν, της Σομαλίας κτλ., έχουν την ποιότητα, το βάρος, τον χαρακτήρα της τραγωδίας που υφίστανται αυτοί και τα παιδιά τους σε βουνά και πέλαγα. Οτι είναι τραγικοί άνθρωποι, ανώνυμοι, μαζικοί ήρωες μιας τραγωδίας για την ιστόρηση και δικαίωση της οποίας δεν διαθέτουμε πια τραγωδούς στην Αθήνα. Οτι φεύγουν από τον τόπο τους όχι μόνο επειδή είναι φτωχός, αλλά και επειδή γίνονται πόλεμοι, «εκδημοκρατιστικοί» ή εμφύλιοι.

Τι άλλο θα μπορούσε να είχε στον νου του ο κ. Δένδιας του «Ξένιου Δία» (ή του «Ξένιου Ζευ» που είπε ο ευρυμαθής κ. Βαρβιτσιώτης); Οτι υπάρχουν άνθρωποι και υπάνθρωποι, όπως είπε στη Βουλή η κ. Ζαρούλια-Μιχαλολιάκου; Οτι υπάρχουν εκ φύσεως ανώτεροι και κατώτεροι, ποιοτικοί και μη ποιοτικοί; Μήπως, μιλώντας για τραγική ανθρώπινη ποιότητα, εννοούσε χαμηλή, ασήμαντη, φτηνή, παρακατιανή; Άπαγε της βλασφημίας.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

... Μήτρογλου - η ρομφαία του Τζήμερου ...

*
Κώστας Ντινιακός
(http://www.vice.com/)
***
*

Ο Τζήμερος, ο Μαρξ
και ο Κώστας Μήτρογλου


Μετά το τελευταίο του status στο fb, ο Θάνος (ο) Τζήμερος, αυτός ο σύγχρονος τιτάνας της εγχώριας πολιτικής διανόησης, σταμάτησε να με ενοχλεί - ο άνθρωπος εξασφάλισε επ’ άπειρον την ανοχή μου ως διασκεδαστής. Ποιος άλλος θα μπορούσε μέσα σε 18 γραμμές να επιτεθεί στον Μαρξ, χρησιμοποιώντας ως όχημα στις οκτώ πρώτες αράδες του σοσιαλμιντιακού του πονήματος τον Κώστα Μήτρογλου;

Γράφει ο Θάνος: «15 εκατομμύρια δίνει η Φούλαμ για τον Μήτρογλου. Ερώτηση προς μαρξιστές. Ο Μήτρογλου είναι ένας εργαζόμενος έστω και υψηλά αμειβόμενος. Η Φούλαμ είναι η εργοδοσία, δηλαδή το κεφάλαιο. Πώς εκμεταλλεύεται την υπεραξία του Μήτρογλου; Ποια είναι ακριβώς η αξία του; Όσο διάστημα έμεινε στον Ολυμπιακό, ήταν ο Ολυμπιακός που εκμεταλλεύτηκε την υπεραξία του ή ο Μήτρογλου που εκμεταλλεύτηκε την υπεραξία του Ολυμπιακού που του έδωσε τη δυνατότητα μετά από δυο χρόνια αναπληρωματικός να παίξει στη βασική ενδεκάδα, να βγει στην Ευρώπη, και να τον προσέξουν οι Άγγλοι;». Έπειτα από αυτό δεν ξέρω τι μένει πια. Να ταπεινώσει τον Ένγκελς με ένα tweet; Να ανατρέψει τις ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόιντ χρησιμοποιώντας μόνο κανά, δυο φωνήεντα από το κυριλλικό αλφάβητο;

Ασφαλώς, η απόλαυση δεν περιορίζεται στην χορταστική εισαγωγή όπου ο ταραγμένος γάμος Μαρξ, Premier League και Μήτρογλου μας συστήνει νέα οικονομικά μοντέλα - το καλό έρχεται μετά. Σε ένα υστερόγραφο-μνημείο.

«Υ.Γ. Η μαρξιστική θεωρία βασίζεται σε μία ανύπαρκτη έννοια: της υπεραξίας. Για να ορίσεις, όμως, την υπεραξία πρέπει πρώτα να ορίσεις την αξία. Ο τρόπος που επιχειρεί ο Μαρξ στο Κεφάλαιο να ορίσει την έννοια της αξίας είναι παιδαριώδης». Φαντάζομαι σε αυτό το σημείο κάθε νοήμων άνθρωπος περιμένει μια ανάλυση της προκοπής. Γιατί είναι παιδιαριώδης; Θα περιμένει για πολύ - ο βαρύς γλυκός βράζει στον καφενέ του Θάνου και που καιρός για επιχειρήματα. Εξ ου και στη συνέχεια το γυρίζει στο προσωπικό: «Είναι απίστευτο ότι σ' ολόκληρο τον 20ο αιώνα, η ανθρωπότητα ταλανίστηκε και έφτασε στα όρια της αυτοεξολόθρευσης για μια νεύρωση ενός εξαθλιωμένου τεμπελχανά. Ο Μαρξ δεν εργάστηκε ποτέ, κι όταν πολύ γρήγορα έφαγε τα λεφτά της βαρόνης γυναίκας του, οδήγησε όλη την οικογένειά του στην απόλυτη μιζέρια: Ζούσε με δανεικά και του είχαν κατασχέσει μέχρι και τα έπιπλα του σπιτιού του. Τέσσερα παιδιά του πέθαναν πριν από αυτόν και δύο κόρες που έζησαν μετά αυτοκτόνησαν».

Λοιπόν, συμπερασματικά έχουμε και λέμε: Σύμφωνα με τον Θάνο Τζήμερο ο Κώστας Μήτρογλου είναι η ζωντανή απόδειξη ότι οι οικονομικές θεωρίες του Μαρξ είναι οφσάιντ. Το διαπίστωσε σήμερα στο fb του. Σε 18 αράδες. Παρότι με βασανίζει κομματάκι η ιδέα ότι θα πρέπει ο Μήτρογλου να σηκώσει [και αυτό] το βάρος στους ώμους του στην Αγγλία, ευελπιστώ ότι θα τον βοηθήσει ο Καραγκούνης να ξεπεράσει το σοκ και να γίνει το νεοφιλελεύθερο φορ που έχει στο μυαλό του ο Θάνος. Τώρα όσον αφορά το γεγονός ότι τα τέσσερα παιδιά του Μαρξ πέθαναν πριν από αυτόν και τα άλλα δύο αυτοκτόνησαν αργότερα, μην γυρεύετε απαντήσεις στην ιστορία. Είναι ξεκάθαρο ότι τα μισά πέθαναν από φυσικά αίτια γιατί ο πατέρας τους έγραψε το «Κεφάλαιο» και τα υπόλοιπα αυτοκτόνησαν, φαντάζομαι για τον ίδιο λόγο. Τελικά για όλα φταίει το Κεφάλαιο...
---
*