Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

... Τζ. Ασάνζ - 2.500.000 χρόνια φυλάκιση !!!


*
Μιχάλης Ψύλος
***
*
Ο Ασάνζ δεν πρέπει να πέσει
στα νύχια της Ουάσινγκτον

Νέα τροπή δόθηκε στη 18μηνη καταδίωξη από τους Αμερικανούς του Τζούλιαν Ασάνζ, του ιδρυτή του ιστότοπου Wikileaks. Ο 40χρονος Ασάνζ ζήτησε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού, στο Λονδίνο, μετά την απόρριψη από το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας της έφεσης που είχε ασκήσει κατά της έκδοσής του στη Σουηδία, όπου αντιμετωπίζει κατηγορίες για βιασμό και σεξουαλικές επιθέσεις.

Ο Ασάνζ υποστήριξε ότι η Σουηδία «έστησε» την υπόθεση για να βοηθήσει στην έκδοσή του στις ΗΠΑ. Ο ιδρυτής του Wikileaks είχε φυλακιστεί τον Δεκέμβριο του 2011 για εννέα ημέρες στο Λονδίνο, μετά τη σύλληψή του στη Βρετανία. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και έκτοτε ζούσε σε κατ' οίκον περιορισμό στο σπίτι ενός εύπορου υποστηρικτή του Wikileaks στην ανατολική Αγγλία.

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι το 2010 ο ιστότοπος Wikileaks είχε δημοσιεύσει 391.832 διαβαθμισμένα αμερικανικά έγγραφα για τον πόλεμο στο Ιράκ και 77.000 διαβαθμισμένα επίσημα έγγραφα του Πενταγώνου για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, καθώς και 250.000 τηλεγραφήματα ανάμεσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και 270 αμερικανικές διπλωματικές αποστολές. Τα έγγραφα αυτά προκάλεσαν όπως ήταν φυσικό την οργή της Ουάσινγκτον, καθώς έδειξαν σε όλον τον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Εδώ και 18 μήνες, οι Αμερικανοί κάνουν τα πάντα για να πάρουν στα χέρια τους τον 40χρονο Αυστραλό, να τον δικάσουν για κατασκοπεία και να τον καταδικάσουν ακόμη και σε θάνατο. Το μήνυμα που θέλει να στείλει η Ουάσινγτον δεν αφορά βέβαια μόνο τον Ασάνζ. Στόχος είναι να «συνετιστούν» οι δημοσιογράφοι και τα έντυπα που δημοσιεύουν υλικά τα οποία δεν αρέσουν στους ισχυρούς του πλανήτη.

Γιατί όμως ο Ασάνζ επέλεξε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Ισημερινό; «Πήγε στην πρεσβεία του Ισημερινού γιατί είναι η μόνη χώρα που δεν πρόκειται να τον εκδώσει στις ΗΠΑ, που δεν πρόκειται να υποκύψει στις αμερικανικές πιέσεις», γράφει στην ηλεκτρονική του σελίδα το γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο Φρανς 24 και προσθέτει: «Ο σοσιαλιστής πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα δεν έχει κρύψει άλλωστε την περιφρόνησή του για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μια χώρα που θεωρεί υπεύθυνη για την οικονομική καταστροφή της χώρας του».

Πέρυσι, δικαστήριο του Ισημερινού επέβαλε πρόστιμο 8,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην αμερικανική πετρελαική εταιρία Σεβρόν για την περιβαλλοντική καταστροφή που έχει προκαλέσει στη λεκάνη του Αμαζονίου, μια απόφαση που ο Κορέα χαρακτήρισε «την πιο σημαντική στην ιστορία της χώρας». Ο Κορέα δεν δίστασε μάλιστα να κλείσει την αμερικανική βάση στη χώρα του και να αρνηθεί την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Μεταξύ των απορρήτων τηλεγραφημάτων που είχε δημοσιεύσει ο ιστότοπος Wikileaks περιλαμβανόταν μυστικό σήμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σύμφωνα με το οποίο η δεξιά αντιπολίτευση σε συνεργασία με κάποιους στρατιωτικούς και την αμερικανική πρεσβεία στο Κίτο σχεδίαζαν την οργάνωση πραξικοπήματος κατά του Κορέα.

Στις 22 Μαΐου ο Ασάνζ είχε πάρει μάλιστα συνέντευξη από τον Κορέα, όπου ο πρόεδρος του Ισημερινού δήλωσε -απευθυνόμενος προς την Ουάσινγκτον- ότι αν θέλουν να εγκαταστήσουν και πάλι μια στρατιωτική βάση στον Ισημερινό θα πρέπει στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας να επιτρέψουν τη δημιουργία μιας βάσης του Ισημερινού στη ...Φλόριντα.

Στην ίδια συνέντευξη ο Κορέα «καλωσόρισε» τον Ασάνζ στο «κλαμπ των διωκόμενων» και κατέστησε σαφές ότι ο Ισημερινός θα συνεχίσει να ενισχύει με κάθε μέσο όλους εκείνους που «διώκονται και συκοφαντούνται από την εκστρατεία λιντσαρίσματος την οποία οργανώνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες».

Αμερικανοί γερουσιαστές αξιώνουν άλλωστε ούτε λίγο ούτε πολύ να μπει ο Ασάνζ στη φυλακή για 2.500.000 χρόνια - 10 χρόνια για κάθε ένα από τα 250.000 απόρρητα έγγραφα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που δημοσίευσε ο ιστότοπος Wikileaks.
---
*

... υπάρχει μία και μόνη λέξη ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Καπιταλισμός
*
Στην Πορτογαλία, ο πρωθυπουργός κάλεσε προ μηνών τους νέους αν δεν βρίσκουν δουλειά, να μεταναστεύσουν...
Στην Ισπανία του 25% των ανέργων, η χώρα μπήκε και επισήμως σε μνημόνιο νέας λαϊκής λεηλασίας ως «αντισταθμιστικό» για την παροχή νέου πακτωλού δισεκατομμυρίων στις τράπεζες...
Στη Γαλλία, οι φορείς οργάνωσης συσσιτίων ζήτησαν επιπλέον 5 εκατομμύρια ευρώ ενίσχυση, αφού αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση μερίδων σίτισης προς τους απόρους που πολλαπλασιάζονται...
Στην Ιρλανδία, νέες μειώσεις στα κοινωνικά βοηθήματα προς αναπήρους, στα επιδόματα τέκνων και αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης για ευπαθείς οικονομικά ομάδες...
Στην Ιταλία, οι υπηρεσίες αγνοούν τον πραγματικό αριθμό των χιλιάδων αυτοκτονιών λόγω της κρίσης...
Στη Γερμανία, οι δαπάνες για τους εκμισθωμένους από τα «δουλεμπορικά» γραφεία εργαζόμενους, από τα πολυεθνικά πιράνχας, όπως η «Ζήμενς», δεν εγγράφονται στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις «δαπάνες για υλικά»...
Αυτή είναι η «Ευρώπη» τους...
Οσο για την Αμερική των δεκάδων εκατομμυρίων πάμφτωχων, ανασφάλιστων και περιθωριοποιημένων, ο «δημοκράτης» Ομπάμα , ο... σύμμαχος των κάθε λογής εγχώριων «διαπραγματευτών» μας, επικύρωσε το νόμο που προβλέπει την εκταμίευση πάνω από 660 δισ. δολάρια για την ενίσχυση της πολεμικής ετοιμότητας των ΗΠΑ...
*
Υπάρχει, άραγε, λέξη που να περιγράφει όλη αυτή
την απανθρωπιά,
την αγριότητα,
τον «παραλογισμό» και
τη βαρβαρότητα;
Υπάρχει. Μία και μόνο λέξη: «Καπιταλισμός».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

   

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

... πού πας ρε καρα-Στουρνάρα; ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Λύκος στο μαντρί!
.
«Διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας» (σ.σ.: το Μνημόνιο)
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
*
«Τα μέτρα (σ.σ.: του μνημονίου) έχουν κάποια (!) κοινωνική δικαιοσύνη»...
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Φλας», 6/8/2010)
*
«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα Fm», 21/9/2010)
*
«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση της τάξης του 20% "και αυτό είναι μια αισιόδοξη πρόβλεψη" (...) έχουμε την καλή τύχη να έχουμε το "μαξιλάρι" της ευρωζώνης από κάτω μας (...) Αν αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για την ασωτία μας, δεν πρόκειται για τόσο μεγάλη τιμωρία. Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το αν συνεχίσουμε να πετυχαίνουμε τους στόχους του μνημονίου, δεν λέμε ανόητα πράγματα όπως το ότι υπάρχει άλλος τρόπος και δεν ακούμε εκείνους που μας λένε ότι υπάρχει άλλος τρόπος».
(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)
*
«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011).
*
«Υπάρχει έλλειψη συναντίληψης ακόμα και με τους υπουργούς. Οι μισοί φαίνεται να στηρίζουν το μνημόνιο και οι υπόλοιποι είναι αντίθετοι. Το πρόβλημα είναι η εφαρμογή, η υλοποίηση και η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης. Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο, αλλά αυτή η διαπίστωση δεν γίνεται αποδεκτή. Υπάρχει μία ανάπτυξη δημαγωγικής τοξικής ρητορικής κατά του μνημονίου, σε αντίθεση με την Πορτογαλία, όπου τα τρία μεγάλα κόμματα συναίνεσαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).
*
«...ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου λόγω της δαιμονοποίησής του από μέρος του πολιτικού κόσμου, του Τύπου, του συνδικαλιστικού κινήματος, των ποικιλώνυμων επαγγελματικών επιχειρηματικών συμφερόντων που θίγονται».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
***
Αυτός ο κύριος,
αφού διετέλεσε μέλος του κλαμπ του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού» που έπληξε τη χώρα από τα μέσα του '90,
αφού συμμετείχε στις διαβουλεύσεις για την είσοδο της Ελλάδας στον «ευρωπαράδεισο» της ΟΝΕ,
αφού πέρασε από τη θέση του αρμοδίου για τις ετήσιες διαβουλεύσεις της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,
αφού διετέλεσε ακόμα και τραπεζίτης, τόσο από τη θέση του αντιπροέδρου της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, όσο και από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Εμπορικής Τράπεζας οργανώνοντας την κύρια φάση του ξεπουλήματος της τράπεζας στους Γάλλους,
κι αφού διετέλεσε επικεφαλής του ΙΟΒΕ, δηλαδή του Ινστιτούτου που απηχεί τις θέσεις των βιομηχάνων και συνιστά τον τρόπον τινά «τεχνοκρατικό βραχίονα» του ΣΕΒ,
τώρα, πλήρης... υπηρεσιών προς το μεγάλο κεφάλαιο, την πλουτοκρατία και το σάπιο πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας,
αναλαμβάνει να «σώσει» (!) τον ελληνικό λαό, από τη θέση πια του «τσάρου της Οικονομίας» της τρικολόρε κυβέρνησης των Μνημονίων.
*
Εν ολίγοις, ο κ. Στουρνάρας,
ο υπέρμαχος της άποψης ότι «το Μνημόνιο είναι μονόδρομος»,
ο θιασώτης του «Μνημόνιο ή θάνατος»,
ο τελάλης της καλοσυνάτης «στήριξης της τρόικας»,
είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα αναλάβει να «επαναδιαπραγματευτεί» (!) το Μνημόνιο ως υπουργός Οικονομίας μιας κυβέρνησης,
η οποία για να μην αφήσει καμία αμφιβολία περί του τι εννοεί - και του τι περιμένει τον ελληνικό λαό - όταν μιλάει για «επαναδιαπραγμάτευση», επέλεξε για τη θέση του «διαπραγματευτή» τον κ. Στουρνάρα...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... ΔΕΗ: τί δεν καταλαβαίνεις; ...


*
Φλώρα Παπαδέδε
"ΠΡΙΝ"
***
*
ΔΕΗ: Άγρια λεηλασία από τους ιδιώτες
.
Η απελευθέρωση άδειασε τα ταμεία της επιχείρησης
.
Δυο μήνες τώρα τα ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν: «Τον Ιούνη δεν θα έχουμε ρεύμα», «έρχεται μπλακ άουτ!». Μα είναι δυνατόν; Αφού δεν βγήκαμε ακόμα από το ευρώ... Συμβαίνουν καταστροφές και μέσα στο ευρώ; Όμως, τι προκαλεί το υποτιθέμενο «ενεργειακό κραχ»; Η αδυναμία της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) να πληρώσει 120 εκ. ευρώ στη Γκαζπρόμ για την προμήθεια φυσικού αερίου τον Ιούνιο. Ποιος δεν πληρώνει το φυσικό αέριο που παίρνει από τη ΔΕΠΑ; Οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί που την έχουν φεσώσει με 187 εκ. ευρώ ως σήμερα. Όπως ισχυρίζονται Μυτιληναίος, Λάτσης, Περιστέρης δεν πληρώνουν τη ΔΕΠΑ γιατί δεν έχουν ακόμα αποζημιωθεί πλήρως από τον Λειτουργό Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΛΑΓΗΕ). Δηλαδή από το χρηματιστήριο στο οποίο πωλείται το ρεύμα από τους παραγωγούς και αγοράζεται από τους προμηθευτές των καταναλωτών, που δεν είναι πλέον άλλοι από τον εξής ένα, τη ΔΕΗ.
Τι δημιούργησε έλλειμμα πάνω από 300 εκ. ευρώ στο ΛΑΓΗΕ και δεν μπορεί να τους αποζημιώσει; Πρώτο, οι «εναλλακτικοί προμηθευτές», Ενέργκα, Ελλάς Πάουερ, Ρεύμα Ένα κ.λπ. που φέσωσαν με 200 εκ. ευρώ το ΛΑΓΗΕ, τη ΔΕΗ και το ελληνικό Δημόσιο και τα έβγαλαν σε υπεράκτιες εταιρείες!
.
 Δεύτερο, το χαράτσι του ΕΕΤΗΔΕ στον λογαριασμό του ηλεκτρικού που τα λαϊκά νοικοκυριά είτε δεν είχαν, είτε δεν ήθελαν -και πολύ ορθώς έπραξαν- να πληρώσουν. Όμως, η συγκυβέρνηση της τρόικας και των μνημονίων απέσπασε από τα ταμεία της ΔΕΗ «όσα της έλειπαν» σαν χαράτσια και τα κατέβαλε στους «σωτήρες» - τοκογλύφους, αφήνοντάς τη χωρίς ρευστότητα. Τρίτο, η ανεργία, το πετσόκομμα των λαϊκών εισοδημάτων και οι απανωτές αυξήσεις στο ρεύμα που οδηγούν σε συνεχή περιορισμό της κατανάλωσης. Ο κόσμος σκέπτεται αν θα ανάψει τη λάμπα... Γεγονός που καθιστά πλέον αδύνατον να χρηματοδοτηθούν οι υπέρογκες κρατικές επιδοτήσεις που εισπράττουν τόσο οι ανωτέρω ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, όσο και οι «πράσινοι» των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Παρότι το «Ειδικό Τέλος ΑΠΕ» αυξήθηκε από το 2011 κατά 297% για τη λαϊκή κατανάλωση...
Μόνο για το 2012, το «εγγυημένο έσοδο» που νομοθετήθηκε για να «απελευθερωθεί» η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και καταβάλλει η ΔΕΗ στους «ανταγωνιστές» της απλά γιατί ...υπάρχουν, φτάνει τα 150 εκ. ευρώ. Η σκανδαλώδης τιμολόγηση του ρεύματος που παράγουν αφαίρεσε το 2011 από τα ταμεία της 765 εκ. ευρώ! Κι άλλα 700 εκ. ευρώ που κοστίζει φέτος η επιδότηση των ΑΠΕ; Κι ας μη μιλήσουμε για το σκάνδαλο των σκανδάλων, τη μονάδα φυσικού αερίου της Αλουμίνιον της Ελλάδας, που επιδοτείται από τον Αύγουστο του 2011 ως ΑΠΕ, χρεώνοντας 215 εκ. ευρώ ετησίως τον λαϊκό καταναλωτή ή αλλιώς, με 4% αύξηση στην τιμή του ρεύματος! Να γιατί γίνονται οι αυξήσεις στα τιμολόγια. Και τι να πρωτοεπιδοτήσει ο ΛΑΓΗΕ, η ΔΕΗ και «οι Έλληνες φορολογούμενοι»; Είναι φανερό ότι με ενεργειακό «κραχ» δεν απειλείται η Ελλάδα, αλλά οι επιδοτήσεις των μόνων και μόνιμα κρατικοδίαιτων αυτής της χώρας: των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων που, ελέω ΕΕ και «απελευθέρωσης των αγορών», ρημάζουν τον ελληνικό λαό. Και τον ρημάζουν διπλά. Φορτώνοντάς του και αυξήσεις και χρέη. Γιατί για να βρουν ΔΕΗ, ΔΕΠΑ και ΛΑΓΗΕ χρήματα για τις επιδοτήσεις των «απόρων» ομίλων, καταφεύγουν ήδη σε δανεισμό 350 εκ. ευρώ. Δανεισμό που η ΕΕ εμποδίζει εδώ και δυο μήνες, απαιτώντας δυο πράγματα: εγγυήσεις από το ελληνικό Δημόσιο και αυξήσεις στο ρεύμα τον Ιούλιο!
.
Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει πραγματικά στην ηλεκτροπαραγωγή της χώρας. Έχει σταματήσει η παραγωγή από φυσικό αέριο; Κι από ποιους; Μόνο από τη ΔΕΗ. Επειδή δεν έχει να πληρώσει τη ΔΕΠΑ; Όχι, βέβαια!
.
Η ΔΕΗ σβήνει για μια ακόμα φορά τις μονάδες της για να πουλάνε οι ιδιώτες. Όλες οι ιδιωτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, όλοι αυτοί που χρωστούν στη ΔΕΠΑ, εφοδιάζονται κανονικά με φυσικό αέριο και η ΔΕΗ αγοράζει καθημερινά το ρεύμα τους. Γιατί πώς αλλιώς θα εμφάνιζε φέτος ο Όμιλος Μυτιληναίου 99,4 εκ. ευρώ κέρδη, αν δεν χρώσταγε 65 εκ. ευρώ στη ΔΕΠΑ και 115 εκ. ευρώ στη ΔΕΗ; Αν δεν πούλαγε 60 ευρώ τη μεγαβατώρα το ρεύμα της Αλουμίνιον της Ελλάδας στη ΔΕΗ και δεν αγόραζε 42 ευρώ τη μεγαβατώρα το ρεύμα της ΔΕΗ για τις ενεργοβόρες ανάγκες της Αλουμίνιον της Ελλάδας! (Ναι, πρόκειται για το παλιό σκάνδαλο ΠΕΣΙΝΕ που απολαμβάνει, ελέω ΕΕ και «ανεξάρτητης» ΡΑΕ, τους ίδιους αποικιοκρατικούς όρους από το 1962, παρότι ο ιδιοκτήτης είναι πλέον «έλλην» κεφαλαιοκράτης).
.
Και για να τελειώνουμε με την καταστροφολογία. Η χώρα δεν αντιμετωπίζει έλλειψη ρεύματος. Εδώ και δύο χρόνια, η μέση ημερήσια ζήτηση κυμαίνεται στις 5.000 - 5.800 μεγαβατώρες. Φέτος, ακόμη και στον καύσωνα (13/6) έφτασε μόλις στις 7.922 μεγαβατώρες. Η εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ από λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες φτάνει τα 10.251 μεγαβάτ. Κι άλλα 2.052 μεγαβάτ προσθέτουν οι εγκατεστημένες ΑΠΕ στο διασυνδεδεμένο σύστημα. Δεν χρειάζεται ούτε ένα μεγαβάτ από φυσικό αέριο για να έχουμε ρεύμα. Η χώρα μας έχει δικούς της πόρους και δικό της καύσιμο. Δεν την απειλεί κανένα μπλακ άουτ, εφόσον τους χρησιμοποιήσει για τις ανάγκες του λαού της. Αν ο λαός της τους εθνικοποιήσει και δεν επιτρέψει να ξεπουληθούν στους δανειστές και να ληστεύονται από τους ιδιώτες.
---
*

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

... λέμβος σωσίβιος για λαϊκά ναυάγια ...


*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
«Καράβια βγήκαν στη στεριά... »
.
Καράβια βγήκαν στη στεριά/ και πιάσανε τα όρη/ Ποιος είδε βάρκα στο Χελμό/ στο Μέτσοβο βαπόρι./ Καράβια βγήκαν στη στεριά/ και χάθηκαν στο χιόνι/ κι αυτός που τα ονειρεύτηκε/ τα περιμένει ακόμη. / Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη/ στην Ελασσόνα λευκό πανί/ κι ένα καράβι από την Κρήτη/ να πιάνει Ξάνθη - Κομοτηνή./ Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια/ ποιος είδε ήλιο σαν αχινό/ κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια / να κολυμπάνε στον ουρανό... (Μιχ. Γκανάς).
.
Το παλεύω με τη θάλασσα όλη μου τη ζωή σύντροφοι. Οπότε δεν παραξενεύεστε που με τη φύση της και τους στίχους που γέννησε στο πέρασμα των αιώνων, επέλεξα να αποκρυπτογραφώ τον κόσμο και να ζω σ' αυτόν... Γιατί η θάλασσα είναι ο ελληνικός ορίζοντας, η προσδιοριστική της φύσης μας ουσία. Η πεμπτουσία της αλμύρας στα δάκρυα χαράς ή λύπης, στον ιδρώτα του κόπου, η νοστιμιά της ανάγκης για τροφή. Η θάλασσα είμαστε εμείς κι η γλώσσα μας κι η πατρίδα και η ελευθερία μας, το παρελθόν, παρόν και μέλλον μας. Η θάλασσα ξεκουράζει τα ψηλά βουνά μας καθώς οι κορφές απλώνουν το βλέμμα τους πάνω της. Φτιάχνει αμμούδες για να παίζουν τα παιδιά και για να ξεπλένονται αμαρτίες των μεγάλων. Διδάσκει. Η θάλασσα διδάσκει. Πλεύση και χάραξη πορείας. Διάβασμα τ' ουρανού και του καιρού. Σε μαθαίνει να φτιάχνεις καράβια, να τα κουμαντάρεις, να παλεύεις με τα κύματα και να απολαμβάνεις τη γαλήνη. Η θάλασσα μουγκρίζει και ψιθυρίζει, τραγουδάει και πενθεί και παιανίζει. Γίνεται γυαλί που ανατριχιάζει και ρυτίδα που υπενθυμίζει. Πως ο άνθρωπος είναι και μικρός και μέγας. Η θάλασσα είναι κλειδάριθμος για όλα τα μυστικά και φανερά θαύματα και τραύματα. Χαρτογραφεί τον κόσμο.
Πρώτη Κυριακή μετά τις εκλογές. Τις κρίσιμες, τις θανατηφόρες, τις... Τόσα επίθετα για εκλογές δεν έχουμε ακούσει από τη μεταπολίτευση. Οταν κρινόταν το στιγμιαίο ή διαρκές έγκλημα της χούντας που όχι μόνο δεν παραγράφηκε, αλλά και συγχωρήθηκε κι επαναλήφθηκε από τότε... Κι ήταν πάντα κρυμμένο καλά πίσω από τα ταξικά φτιασίδια μιας κοινωνίας που ξέχασε ν' αντιστέκεται, συνήθισε να βολεύεται, άθροισε τα εγώ σε τεχνητά εμείς και παρείχε αφειδώς κοινοβουλευτικά άλλοθι στην κυρίαρχη τάξη.
.
Πρώτη Κυριακή και σίγουρα θα πουν δυστυχώς πολλοί, πως δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για ομορφόλογα, για ποιήματα και άσματα. Μήνυμα και μούντζα αρκούν ως εργαλεία για να ερμηνεύσεις τα πάντα. Ποιος έχει χρόνο στην αρένα της επιβίωσης να ασχοληθεί με ραψωδίες και ποιητικά μακρινάρια όταν χάρη στην «πρόοδο» του ανθρώπου μέσα σε τριάντα δευτερόλεπτα επαναλαμβανόμενης διαφήμισης μπορείς να βγάλεις καράβια στη στεριά. Και να χαχανίζουν σα μωρά παιδιά από την τεχνητή χαρά οι πνιγμένοι μούτσοι και λοστρόμοι. Τους είπαν πως θα γίνουνε καπεταναίοι. Στο σαπιοκάραβο που βαφτίστηκε πειρατικό για να βυθίσει τον ταξικό στόλο. Και τρέξαν όλοι στην αριστερή κουπαστή και μπάταρε το πλοίο. Μπάζει νερά. Κοιτάνε και το κατάρτι που κόντυνε μα η κόκκινη παντιέρα ανεμίζει ακόμη και δείχνει και τον άνεμο και την απειλή του και την έντασή του. Στον αφρό η δεξιά κουπαστή. Μιλιούνια οι ψηφοφόροι ναυτικοί που ζουν με την ελπίδα πως θα πνιγούνε τελευταίοι. Τέλος θα λάβει η αντάρα κι η καταστροφή αφού ανέτειλε επιτέλους μια κατάμαυρη αυγή να κάνει το σκότος έρεβος κι ο Λόγος να γίνει έλλογος δόλος των θυτών.
.
Πρώτη Κυριακή και τον ποιητή σε τούτη την αρχή της σημερινής στήλης τον αφιερώνω σ' όσους πήραν το παγούρι της ψήφου τους, το γέμισαν με ρούμι της νίκης και πήγαν στην κουπαστή που έδειχνε καλύτερο νησί να ξαποστάσουν. Τα ποιήματα δεν είναι ψευδαισθήσεις. Είναι όνειρα εκτός εκάστοτε τρέχοντος εμπορίου... Αλλωστε άλλη η αριστερά από την πρύμνη και άλλη από την πλώρη. Εμείς εδώ ξέρουμε από θάλασσα. Θα κολυμπήσουμε. Πιασμένοι από το κατάρτι. Θα ναυπηγήσουμε μεγαλύτερη βάρκα. Λέμβος σωσίβιος για λαϊκά ναυάγια. Προτιμότερη από πλοία φαντάσματα. Χέρια κουπιά. Προσοχή! Δεξιά τορπίλη. Ενας να μείνει ορθός και θά 'χουμε κατάρτι.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

... Βερνίκος, ο κατάλληλος αγοράνθρωπος ...


*
agitatoras
***
*
Ο υφυπ. Ναυτιλίας Γ. Βερνίκος έχει και offshore
.
Ο κατάλληλος άνθρωπος

στην κατάλληλη θέση
*
Συνήθως τους χαρακτηρίζουμε "ανθρώπους της αγοράς" και αυτός ο προσδιορισμός "της αγοράς" χαιρετίζεται ως θετικός, σε αντιδιαστολή μάλιστα με αυτούς "του Δημοσίου" που ταυτίζονται με το απόλυτο κακό.
.
Μια τέτοια περίπτωση είναι ο κ. Γ. Βερνίκος που ανέλαβε υφυπουργός παρότι ως επιχειρηματίας είχε τιμωρηθεί με πρόστιμο από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
.
Ο κ. Βερνίκος, ο άνθρωπος στον οποίο ανατέθηκε το υφυπουργείο Ναυτιλίας, δηλαδή η δι-επαφή με τους εφοπλιστές, είναι και ο ίδιος εφοπλιστής και άνθρωπος της αγοράς.
.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το αντιστασιακό του παρελθόν αποτελεί εγγύηση ή έστω μία έξωθεν καλή μαρτυρία ότι ως υπουργός θα είναι με το στρατόπεδο του δημοσίου συμφέροντος και όχι με την λαθρόβια επιχειρηματική τάξη που επιδεικτικά φοροδιαφεύγει ή εξίσου επιδεικτικά..
φοροαποφεύγει όπως συμβαίνει με τους εφοπλιστές.

.
Δυστυχώς δεν φαίνεται να είναι αυτή η περίπτωση.
.
Ο κ. Βερνίκος είναι τυπική περίπτωση "άνθρωπου της αγοράς" και της αγοραίας πολιτικής, εκεί που "το νόμιμο είναι και ηθικό" όπως με ενάργεια το είχε θέσει και ο κ. Βουλγαράκης.
.
Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός ερχόταν αντιμέτωπος με τα διλλήματα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού ή της χρεωκοπίας (που κατόπιν έγινε χάος, επειδή δεν φόβιζε κανένα) κάποιοι επέκτειναν με τις ευλογίες του αντικειμενικού και ορθολογικού κράτους τον επιχειρηματικό τους κύκλο, εκεί που θα πλήρωναν λιγότερα, στις offshore εταιρίες.
.
Για καλή τύχη του Γ. Βερνίκου στην χώρα μας δεν χρειάζεται να είναι κανείς παράνομος για να κερδίσει περισσότερα, αφού συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις, έχουν δέσει την τύχη τους με τέτοιου είδους διευκολύνσεις, την ώρα που έκοβαν το ρεύμα από οικογένειες που χρώσταγαν πενταροδεκάρες. 
.
Ο κ. Βερνίκος, όπως και κάθε Έλλην εφοπλιστής που σέβεται τον εαυτό του, το πορτοφόλι του το έχει σε offshore στον φορολογικό παράδεισο των Νήσων Μάρσαλ...

.
Να περιμένουμε ίσως στη θέση του Γενικού Γραμματέα του υπουργείου Ναυτιλίας να τοποθετηθεί ο κ. Βικτωρ -  "φορολόγησέ με αν με βρεις" - Ρέστης;
.
Κατεβάστε την Υπουργική Απόφαση σε pdf από εδώ
---
*

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

... "πόρνες" εθνικής σωτηρίας ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Τα εν οίκω...
*
«"Ημασταν σαν τις πόρνες μετά την πρώτη τους φορά" εξομολογείται μιλώντας στο "Βήμα της Κυριακής" κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης όταν αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου την ημέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του μνημονίου στις 5 Μαΐου 2010.
.
"Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον και ήμασταν όλοι χλωμοί" λέει. "Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή, αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαμε την Ελλάδα στο ΔΝΤ και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις".
.
Και καταλήγει:
"Από τότε έχουμε εκπορνευτεί πλήρως. Εχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής"».
*
Αυτά τα εξόχως μειωτικά - για τις πόρνες - γράφονταν στο κυβερνητικό (με όποια αστική κυβέρνηση) «Βήμα», στις 16/10/2011.
.
Ε, λοιπόν, με αυτούς είναι ο Σαμαράς, της «πατριωτικής δεξιάς» και του δεύτερου μνημονίου,
και ο κ. Κουβέλης, της «υπεύθυνης αριστεράς» και του «αντιμνημονίου»,
που συνέπηξαν κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας»...
.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

... η ΕΛ.ΑΣ (στο 50%) ψηφίζει φασίστες ...


*
e-αυτοδιοίκηση
***
*
"Ψήφος εμπιστοσύνης"
.
στην Χρυσή Αυγή
.
από το 50% των αστυνομικών
.
στα Ειδικά Εκλογικά Τμήματα
.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα σε 11 εκλογικά τμήματα της Αθήνας στα οποία ψήφισαν, στις 17 Ιουνίου- με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους - χιλιάδες αστυνομικοί που υπηρετούν στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και σε υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση, η ΔΙΑΣ, η Ασφάλεια Αττικής και άλλες συναφείς υπηρεσίες αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο ένας στους δύο αστυνομικούς ψήφισε και αυτή τη φορά «Χρυσή Αυγή», δημιουργώντας πλήθος προβληματισμών για τις πολιτικές αντιλήψεις και τις υπηρεσιακές επιλογές των ένστολων.
.
Τα εν λόγω ειδικά τμήματα -από το 806 ως και το 816 εκλογικό τμήμα-, βρίσκονται στα σχολικά συγκροτήματα στην οδό Αμπελακίων 24 και στην οδό Πανόρμου, κοντά στο κτίριο της ΓΑΔΑ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
.
Τα συμπεράσματα για τις προσωπικές πολιτικές προτιμήσεις των ένστολων, προκύπτουν από την ανάλυση των ψήφων, σύμφωνα με την οποία:
.
η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό από 17,2% έως 23,04% που είναι σχεδόν ίδια με αυτά που είχε λάβει στα ίδια τμήματα και στις εκλογές του περασμένου Μαΐου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα εξ αυτών -στο 809- η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 21,7% ενώ στις εκλογές της 6ης Μαΐου το ποσοστό ήταν 21,06%.
.
Στα υπόλοιπα τμήματα οι «απώλειες» της «Χρυσής Αυγής» είναι εξαιρετικά μικρές. Στο 811 τμήμα, στις εκλογές της Κυριακής η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 23,04% έναντι 23,08% τον Μάιο, στο 814 πήρε 21,58 έναντι 21,88% και στο 806 21,99% έναντι 22,2%.
.
Για να γίνει αντιληπτή η μαζικότητα της «ψήφου» των αστυνομικών προς την «Χρυσή Αυγή» αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι σε γειτονικά αστυνομικά τμήματα όπως το 804 και το 805 το ποσοστό αντίστοιχα της «Χρυσής Αυγής» είναι 5,35 και 6,57%.
.
Κατά μέσο όρο σε κάθε ένα από αυτά τα εκλογικά τμήματα, όπως προκύπτει εξάλλου και από τους εκλογικούς καταλόγους, ψηφίζουν περίπου 550-700 άτομα και ο αριθμός των αστυνομικών που ψηφίζουν σε αυτά κυμαίνεται από 20% ως 30% επί του συνόλου των ψηφισάντων. Αν συνυπολογισθεί λοιπόν ότι στα συγκεκριμένα τμήματα που ψηφίζουν οι αστυνομικοί το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» είναι υπερτριπλάσιο του μέσου όρου του συγκεκριμένου κόμματος προκύπτει το συμπέρασμα ότι σε ποσοστό άνω του 50% των αστυνομικών υποστηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα.
.
Οσον αφορά τις υπόλοιπες πολιτικές προτιμήσεις των αστυνομικών, όπως προκύπτει από τις ίδιες αναλύσεις, φαίνεται να δίνεται μαζικά ψήφος στη Νέα Δημοκρατία. Είναι ενδεικτικό ότι σε ένα από αυτά τα τμήματα - το 814 - με συμμετοχή ένστολων ψηφοφόρων η ΝΔ έλαβε ποσοστό 33,14% έναντι 16,16 τον περασμένο Μάιο και ο ΣΥΡΙΖΑ 14,07% έναντι 10,43%.
.
Τα εκλογικά «ευρήματα» σε σχέση πάντα με την «Χρυσή Αυγή», δημιουργούν προβληματισμό στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ αφού όπως χαρακτηριστικά φέρονται να δηλώνουν, "διαπιστώνεται πλέον ξεκάθαρα, ότι υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό των αστυνομικών που αντιμετωπίζει το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, των λαϊκών κινητοποιήσεων και άλλα κρίσιμα θέματα για την κοινωνική γαλήνη, με την ματιά της «Χρυσής Αυγής». Σχεδόν η μισή ΕΛ.ΑΣ φαίνεται ακόμη να έχει την ίδια αφοριστική αντίληψη για το πολιτικό σύστημα, με την «Χρυσή Αυγή». Κι αυτό είναι ένα κρίσιμο πρόβλημα...".
.
www.neologosattikis.gr
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

... αγαθοδαίμονες υπερκομματικοί άνδρες ...


*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
"Υπερκομματική" μυθολογία
*
... οι αγαθοδαίμονες αντικειμενικοί ιδεολόγοι Σημίτης - Ράπανος ...

Εχει τις δυσκολίες της η ζωή. Και μας εκπαιδεύει. Θα μπορέσουμε έτσι να αντέξουμε το δυσβάσταχτο, να πορευόμαστε δηλαδή του λοιπού (και για όσο κρατήσει η ιδιότυπη συγκυβέρνηση) χωρίς έναν Λοβέρδο ή έναν Χρυσοχοΐδη σε υπουργικό θώκο, χωρίς μια Φώφη Γεννηματά να ηγείται κάποιου τομέα, ώστε κάπως να αποζημιωθεί από το κόμμα της που δεν κατόρθωσε να την αναδείξει βουλευτίνα. Η αλήθεια είναι ότι και ο πρώην Υγείας και ο πρώην Αναπτύξεως κι ακόμα πιο πρώην Προστασίας του Πολίτη το πάλεψαν όσο μπορούσαν, απαιτώντας να συμμετάσχει το κόμμα τους με ικανά στελέχη του (λέγε με Ανδρέα, λέγε με Μιχάλη) και όχι διά τεχνοκρατών. Αλλά ο κ. Βενιζέλος ήταν πασοκικά κάθετος. Αλλωστε οι δύο βασικές έγνοιες του (εκτός από τη σωτηρία της πατρίδος εννοείται, για το ναυάγιο της οποίας συνέβαλε όσο μπορούσε), είναι δύο: πώς να διαβάλει τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένει ανεύθυνα ότι στις δημοκρατίες υπάρχει και αντιπολίτευση (εφόσον δεν έχει καταργηθεί διά νόμου), και πώς να κόψει τα φτερά των δελφίνων, εν οις και ο ορκισμένος σύμμαχός του κ. Λοβέρδος.
.
Για να πείσει λοιπόν πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα κάνει στη Ν.Δ. ό,τι του έκανε η Ν.Δ. στην προηγούμενη λίαν αποτελεσματική συγκυβέρνησή τους, ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε ότι το υπό ανακατασκευή κόμμα του θα συμμετάσχει με πρόσωπα «υπερπολιτικά». Τι σημαίνει αυτό στο λεξιλόγιό του; Δεν σημαίνει πρόσωπα υπερπολιτικοποιημένα, παθιασμένα με την πολιτική όπως κάθε Ελληνας, αλλά πρόσωπα υπεράνω της πολιτικής, κομματικώς αμέτοχα, πολιτικώς αγνά και ιδεολογικώς αμόλυντα..
.
Υπάρχουν όντως τέτοια ευγενή πλάσματα στον κόσμο τούτο, και μάλιστα στην ανέκαθεν υπερπολιτικοποιημένη Ελλάδα; Υπάρχουν. Ετσι αποφαίνεται ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος υποδεικνύει κάποιους αξιωματούχους τραπεζών. Καλούμαστε λοιπόν να πιστέψουμε πως ένας άνθρωπος που διοικεί τράπεζα (και δη κρατική), μόνο αριθμούς και γραφήματα έχει στο μυαλό του και βάσει αυτών αποφασίζει. Δεν συζητάει με τους συμβούλους και τους βοηθούς του για τα πολιτικά, δεν έχει άποψη για την πολιτική, ελληνική και διεθνή, δεν ψηφίζει, δεν αντιδικεί, δεν μετέχει δηλαδή στον κόσμο τούτο, όπως τον ξέρουμε κι όπως στ' αλήθεια υπάρχει: ένας κόσμος με την πολιτική να καθορίζει κάθε στιγμή του, κάθε σκέψη και πράξη του.
.
Οι κατά Βενιζέλον «υπερκομματικοί» είναι κάτι ανάμεσα σε αγίους και αγγέλους· οσιομάρτυρες της πολιτικής ουδετερότητας και αγαθοδαίμονες της ιδεολογικής αντικειμενικότητας. Το επιπλέον πλεονέκτημά τους είναι ότι τυγχάνουν φίλοι και γνώριμοι του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και μέτοχοι των αντιλήψεών του περί των κοινών· κατά συνέπεια η «υπερκομματική ουδετερότητά» τους είναι ευαγγελόρυθμη και βενιζελότροπη. Ετσι ναι, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξή τους. Γιατί με την «υπερκομματική» αγαθότητα που τους αποδίδει ο κ. Βενιζέλος υπάρχουν μόνο σ' εκείνη την ευτυχισμένη ήπειρο όπου συχνάζουν μονόκεροι, πήγασοι και λοιπά μυθικά όντα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχaν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

... αντιμετωπίζοντας τον "Ρινόκερο" ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Ορθιοι στη «ρινοκεριάδα»!
.
Πριν από μισό αιώνα ο άνθρωπος πάτησε στο Φεγγάρι.
.
Μισό αιώνα μετά, σε συνθήκες πρωτόγνωρων επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων, το να εξασφαλιστεί ένα πιάτο φαΐ, για τη μισή ανθρωπότητα αποτελεί ζητούμενο...
.
*
Πριν από 70 χρόνια, η κρίση του καπιταλισμού πληρώθηκε από την ανθρωπότητα με τον πιο βαρύ φόρο αίματος κατά τη διάρκεια ενός Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το φρικτό τέρας παραλίγο να καταλάβει «ανεπαισθήτως» τον κόσμο.
.
Στις μέρες μας, στην ίδια καπιταλιστική μήτρα παράγεται και επωάζεται το ίδιο αυγό του ίδιου φιδιού...
.
*
Πριν από δύο αιώνες και παραπάνω, η ανθρωπότητα δονήθηκε από το όραμα ενός κόσμου «ελευθερίας, ισότητας, αδελφότητας». Ακολούθησε η Παρισινή Κομμούνα και η Επανάσταση του '17 που έδειξαν πώς πρέπει αλλά και πώς μπορεί να είναι ο κόσμος. Που έδειξαν ότι είναι κατορθωτό ο άνθρωπος, από την προϊστορία της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης, να περάσει στο «βασίλειο» της ικανοποίησης όλων των αναγκών του και της αξιοποίησης όλων των ικανοτήτων του.

Σήμερα, κατά τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι ανισότητες, η ανελευθερία, ο καταναγκασμός, η μετατροπή του ανθρώπου σε «λύκο για τον άνθρωπο» αποτελεί παγκοσμιοποιημένο δόγμα. Ενα δόγμα που διεκδικεί να επιβάλλεται ως «λογικός μονόδρομος» μέσα από τη διαστρέβλωση, την προπαγάνδα, την παραπληροφόρηση, την καταστολή, τον εκβιασμό, την τρομοκρατία...
.
*
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε ξανά τον «Ρινόκερο».
Οπως ο ήρωας του Ιονέσκο. Οπως ο Μπερανζέ που έμεινε όρθιος όσο κι αν έβλεπε τους γύρω του να συνθηκολογούν με τη δυστυχία. Να μετατρέπονται σε δούλους υποτασσόμενοι στους νόμους της ζούγκλας. Να ενσωματώνονται, να προσαρμόζονται στη φρίκη και να μεταλλάσσονται. Να γίνονται «ρινόκεροι» ο ένας μετά τον άλλον, να ενστερνίζονται την «ασχήμια» και να παραιτούνται από κάθε διάθεση αντίστασης. Να αποδέχονται ότι θα ζήσουν με τα λίγα χωρίς να διεκδικούν ό,τι τους ανήκει. Να υποτάσσονται στο φόβο και στη «μοίρα». Να αρνούνται τη δυνατότητα να σηκώσουν ανάστημα απέναντι στο «ζωώδες», στο παράλογο, στο απεχθές, στο ψεύτικο, στο βάρβαρο.
.
*
Ο Ιονέσκο στον «Ρινόκερό του» βάζει τον ήρωά του να αρνείται να σκύψει το κεφάλι στους κυρίαρχους και σε μια πόλη που ο ένας μετά τον άλλο μεταλλάσσεται σε «ρινόκερο», ο Μπερανζέ κραυγάζει:
«Ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλον τον κόσμο δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω. Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος και μέχρι να 'ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Οχι δεν θα συνθηκολογήσω! Δεν θα γίνω σαν και σας!».
.
*
Η δική μας φωνή, το δικό μας μήνυμα, διαφέρει ως προς τούτο:
Δεν αποτελεί απονενοημένο διάβημα ή δήλωση μιας στενά ατομικής αξιοπρέπειας απέναντι στην κυρίαρχη ταξική «ρινοκεριάδα».
.
Εμείς θα μείνουμε όρθιοι, όχι μόνο ως υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας. Εμείς δε θα σταθούμε όρθιοι, επειδή θέλουμε να ξεχωρίσουμε βρισκόμενοι «απέναντι» από τον κόσμο.
.
Είμαστε και θα παραμείνουμε όρθιοι, δε θα συνθηκολογήσουμε - αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος - γιατί πρέπει να σμίξουμε τον κόσμο, αφού μόνο έτσι ο λαός μας - και μεις μαζί - θα σηκωθεί στο μπόι των αναγκών και των δικαιωμάτων του.
.
Εστω και μόνοι, κόντρα στο ρεύμα της «νέας τάξης», θα μείνουμε όρθιοι, επειδή είμαστε «ένα» με τον κόσμο της δουλειάς. Και θα μείνουμε όρθιοι, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ενώσουμε τον κόσμο του μόχθου και της ανάγκης.
.
Θα μείνουμε όρθιοι και ανυποχώρητοι, γιατί μόνο έτσι - όρθιοι - δε θα αφήσουμε, δε θα επιτρέψουμε να υποταχθεί ο κόσμος σε εκείνους που θέλουν να τον μετατρέψουν σε «ρινόκερο».
.
Θα μείνουμε όρθιοι.
.
Γιατί αρνούμαστε - για εμάς, για τα παιδιά μας, για τους συντρόφους μας στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στη γειτονιά, στο σχολείο - να γίνουμε σκλάβοι μέσα από το συμβιβασμό με την κτηνωδία.
.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

... Άκου Έλληνα ανθρωπάκο ...


*
blackmailmagazine.blogspot.gr
***
*
...απέτυχες !!!
*

«Σε φωνάζουν «ανθρωπάκο», κοινό άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «Εποχή του Κοινού Ανθρώπου».

Μα δεν είσαι συ που το λες, ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι, οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον, μα δεν ρωτούν για το παρελθόν σου.

Κι όμως, είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στη χούφτα σου σαν διαμάντι φλεγόμενο. Εγώ αυτό έχω να σου πω.

Ο γιατρός, ο τσαγκάρης, ο μηχανικός ή ο εκπαιδευτικός, για να προκόψουν στη δουλειά τους και να κερδίσουν το ψωμί τους, πρέπει να γνωρίζουν τις ελλείψεις τους. Εδώ και κάμποσες δεκαετίες παίρνεις παγκοσμίως τα ηνία στα χέρια σου. Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως, οι δάσκαλοι κι οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά. Δεν σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. Είσαι «ελεύθερος» από μια άποψη μονάχα: Ελεύθερος από την αυτοκριτική, που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμαντάρεις τη ζωή σου.

Δεν σ' άκουσα να παραπονιέσαι ποτέ: «Με εκθειάζετε σαν το μελλοντικό αφέντη του εαυτού μου και του κόσμου μου. Αλλά δε μου λέτε πώς γίνεται κανείς αφέντης του εαυτού του. Δεν μου λέτε ποια είναι τα λάθη και τα ελαττώματα μου, που σφάλλω στον τρόπο που σκέφτομαι και πράττω». Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου». Όμως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός. Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις. Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ' έπιασαν κορόιδο ...

Διαφέρεις από τον ισχυρό σε τούτο μόνο: Ο ισχυρός υπήρξε κάποτε ένας πολύ μικρός ανθρωπάκος, αλλά ανέπτυξε μια σημαντική ικανότητα. Αναγνώρισε την ποταπότητα και την ανεπάρκεια των σκέψεων και των πράξεων του. Κάτω από την πίεση κάποιου έργου που θεώρησε σημαντικό, έμαθε να διακρίνει ότι η μικρότητα κι η ευτέλειά του απειλούσαν την ευτυχία του. Με άλλα λόγια ο ισχυρός γνωρίζει πότε και σε τι, είναι ανθρωπάκος. Ο ανθρωπάκος, όμως, δεν γνωρίζει ότι είναι ποταπός και φοβάται να το μάθει. Κρύβει την ποταπότητα και την ανεπάρκεια του πίσω από αυταπάτες δύναμης και μεγαλείου, τη δύναμη και του μεγαλείου κάποιου άλλου. Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, αλλά όχι για τον εαυτό του. Θαυμάζει την ιδέα που δεν είχε κι όχι εκείνη που είχε. Όσο λιγότερο καταλαβαίνει κάτι, τόσο περισσότερο πιστεύει σ' αυτό. Κι όσο καλύτερα αντιλαμβάνεται μια ιδέα, τόσο η πίστη του σ' αυτήν κλονίζεται ...

Ο ανθρωπάκος δεν θέλει να ακούσει την αλήθεια για τον εαυτό του. Δεν θέλει να σηκώσει το φορτίο της μεγάλης ευθύνης που τον βαρύνει, είτε του αρέσει, είτε όχι. Θέλει να παραμείνει ανθρωπάκος, ή να γίνει μεγάλος ανθρωπάκος. Θέλει να γίνει πλούσιος, εργατοπατέρας, επικεφαλής του συλλόγου βετεράνων ή πρόεδρος του φιλόπτωχου. Δεν θέλει, όμως, να αναλάβει την ευθύνη για τη δουλειά του, για τα αποθέματα τροφίμων, για το οικιστικό, τη συγκοινωνία, την παιδεία, τις επιστημονικές έρευνες, τη διοίκηση ή οτιδήποτε άλλο ...".
---
απόσπασμα από το βιβλίο ''Άκου ανθρωπάκο'' του Βίλχελμ Ράιχ
---
*

... Ουμπέρτο Εκο: πρωτο-φασισμός ...


*
Gravity & the Wind
***
*
ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ
.
Τα τυπικά χαρακτηριστικά
του πρωτο-φασισμού
.
Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό», ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα· πολλά απ' αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ' αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.

1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από τον φασισμό. Δεν χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους, ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ' αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας.

Αυτή η νέα κουλτούρα έπρεπε να είναι συγκρητιστική. Ο συγκρητισμός δεν είναι απλά, όπως λένε τα λεξικά, «ο συνδυασμός διαφόρων μορφών πίστης και λατρευτικής πρακτικής»· ένας τέτοιος συνδυασμός πρέπει να ανέχεται τις αντιφάσεις. Καθένα από τα αρχικά μηνύματα περιέχει ψήγματα σοφίας, και όποτε έμοιαζαν να λένε διαφορετικά ή ασύμβατα πράγματα αυτό συνέβαινε μόνο και μόνο γιατί όλα παραπέμπουν, με αλληγορικό τρόπο, στην ίδια αρχέγονη αλήθεια.

Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πρόοδος στη γνώση. Η αλήθεια έχει ήδη καταγραφεί μια για πάντα, κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίζουμε να ερμηνεύουμε το δυσνόητο μήνυμά της.

Αν κοιτάξει κανείς τις βιβλιοθήκες διαφόρων φασιστικών καθεστώτων, θα βρει όλους τους μείζονες διανοητές της παραδοσιαρχίας. Η ναζιστική εσωτερική γνώση τρεφόταν με παραδοσιαρχικά, συγκρητιστικά και μυστικιστικά στοιχεία. Η πηγή που επηρέασε περισσότερο τις θεωρίες της νέας ιταλικής δεξιάς, ο Ιούλιος Έβολα, συνδύαζε το Άγιο Δισκοπότηρο με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, και την αλχημεία με την Αγία Ρωμαϊκή και Γερμανική Αυτοκρατορία. Και μόνο το γεγονός ότι η ιταλική δεξιά, για να δείξει πόσο ανοιχτό μυαλό διαθέτει, διεύρυνε αυτό τον κατάλογο ώστε να συμπεριλάβει και έργα του Ντε Μαιτρ, του Γκενόν και του Γκράμσι, αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη συγκρητισμού.

Αν κοιτάξετε τα ράφια που, στα αμερικάνικα βιβλιοπωλεία, φέρουν την επιγραφή «Νέα Εποχή», θα βρείτε εκεί μέχρι και Άγιο Αυγουστίνο, ο οποίος, απ' ό,τι γνωρίζω, δεν ήταν φασίστας. Αλλά το να συνδυάζεις τον Άγιο Αυγουστίνο με το Στόουνχεντζ αυτό είναι σύμπτωμα πρωτοφασισμού.

2. Η παραδοσιαρχία συνεπάγεται την απόρριψη του μοντερνισμού. Και οι φασίστες και οι εθνικοσοσιαλιστές κυριολεκτικά λάτρευαν την τεχνολογία, ενώ οι διανοητές της παραδοσιαρχίας συνήθως την απορρίπτουν ως αντίθετη προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες. Όμως, παρόλο που ο ναζισμός υπερηφανευόταν για τα βιομηχανικά του επιτεύγματα, ο εγκωμιασμός του μοντερνισμού δεν ήταν παρά η επιφάνεια μιας ιδεολογίας βασισμένης στην ιδέα Αίμα και Γη (Blut und Boden). Η απόρριψη του σύγχρονου κόσμου ήταν μεταμφιεσμένη σαν αντίκρουση του καπιταλιστικού τρόπου ζωής, αλλά αφορούσε κυρίως στην απόρριψη του Πνεύματος του 1789 (και του 1776, φυσικά). Ο Διαφωτισμός, η Εποχή του Ορθολογισμού, γίνεται αντιληπτή ως απαρχή της σύγχρονης αχρειότητας. Κατ' αυτή την έννοια, ο πρωτοφασισμός μπορεί να οριστεί ως ανορθολογισμός.

3. Ο ανορθολογισμός βασίζεται επίσης στη λατρεία της δράσης για τη δράση. Επειδή η δράση είναι από μόνη της όμορφη, πρέπει να αναλαμβάνεται πριν, ή χωρίς, οποιαδήποτε σκέψη. Η σκέψη είναι μια μορφή αποδυνάμωσης. Επομένως, η κουλτούρα είναι ύποπτη, στο βαθμό που ταυτίζεται με την κριτική στάση. Η καχυποψία απέναντι στον κόσμο της διανόησης αποτελούσε πάντοτε σύμπτωμα του πρωτοφασισμού, από την υποτιθέμενη ρήση του Γκέμπελς («όταν ακούω να μιλάνε για κουλτούρα αρπάζω το όπλο μου») μέχρι τη συχνή χρήση εκφράσεων όπως «εκφυλισμένοι διανοούμενοι», «κουλτουριάρηδες», «παρηκμασμένοι σνομπ», «τα πανεπιστήμια είναι φωλιές κομμουνιστών». Οι επίσημοι φασίστες διανοούμενοι ασχολούνταν κυρίως με το να επιτίθενται στον σύγχρονο πολιτισμό και την αριστερή διανόηση, που έχουν προδώσει τις παραδοσιακές αξίες.

4. Καμιά συγκρητιστική πίστη δεν αντέχει στην αναλυτική κριτική. Το κριτικό πνεύμα κάνει διακρίσεις μεταξύ των εννοιών, και αυτές οι διακρίσεις αποτελούν σημάδι μοντερνισμού. Στον σύγχρονο πολιτισμό, η επιστημονική κοινότητα επαινεί τη διαφωνία ως μέθοδο βελτίωσης της γνώσης. Για τον πρωτοφασισμό, η διαφωνία είναι προδοσία.

5. Εξάλλου, η διαφωνία αποτελεί σημάδι ποικιλομορφίας. Ο πρωτοφασισμός καλλιεργεί και αναζητεί τη συναίνεση με το να οξύνει και να εκμεταλλεύεται το φυσικό φόβο του διαφορετικού. Η πρώτη έκκληση ενός φασιστικού ή πρώιμου φασιστικού κινήματος είναι η έκκληση ενάντια στους παρείσακτους. Επομένως, ο πρωτοφασισμός είναι εξ ορισμού ρατσιστικός.

6. Ο πρωτοφασισμός πηγάζει από την ατομική ή κοινωνική απογοήτευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα από τα πιο τυπικά χαρακτηριστικά των φασιστικών καθεστώτων του παρελθόντος ήταν η επίκληση προς μια απογοητευμένη μεσαία τάξη που μαστιζόταν από μια οικονομική κρίση ή ένιωθε πολιτικά εξευτελισμένη και φοβισμένη από την πίεση που ασκούσαν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Στην εποχή μας, που οι παλιοί «προλετάριοι» είναι πλέον μικροαστοί (και τα λούμπεν στοιχεία είναι κατά κανόνα αποκλεισμένα από την πολιτική σκηνή), ο φασισμός του αύριο θα βρει το ακροατήριό του σ' αυτή τη νέα πλειοψηφία.

7. Στους ανθρώπους που νιώθουν πως δεν έχουν πλέον ξεκάθαρη κοινωνική ταυτότητα, ο πρωτοφασισμός λέει πως το μοναδικό τους προνόμιο είναι το πιο κοινό, ότι έχουν γεννηθεί στην ίδια χώρα. Αυτή είναι και η απαρχή του εθνικισμού. Άλλωστε, το μοναδικό πράγμα που μπορεί να δώσει ταυτότητα στο έθνος είναι οι εχθροί του. Έτσι, στη ρίζα της πρωτοφασιστικής ψυχολογίας υπάρχει μια εμμονή με τις συνωμοσίες, ιδιαίτερα τις διεθνείς. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν πολιορκημένοι. Ο πιο εύκολος τρόπος να πολεμήσεις μια συνωμοσία είναι η επίκληση στην ξενοφοβία. Αλλά η συνωμοσία πρέπει να έχει και εσωτερικούς μοχλούς: οι Εβραίοι είναι συνήθως ο καλύτερος στόχος, γιατί έχουν το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα και εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί. Στις Η.Π.Α., ένα εμφανές δείγμα συνωμοσιολογικής εμμονής βρίσκεται στο βιβλίο του Πατ Ρόμπερτσον Η Νέα Τάξη Πραγμάτων, αλλά, όπως έχουμε δει πρόσφατα, υπάρχουν και πολλά άλλα.

8. Οι οπαδοί πρέπει να νιώθουν ταπεινωμένοι από τον επιδεικτικό πλούτο και την δύναμη των εχθρών τους. Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου είχαν μάθει ότι οι Εγγλέζοι είχαν πέντε γεύματα τη μέρα. Έτρωγαν πιο συχνά από τους φτωχούς αλλά νηφάλιους Ιταλούς. Και ότι οι Εβραίοι είναι πλούσιοι και βοηθάνε ο ένας τον άλλο μέσω ενός μυστικού δικτύου αμοιβαίας αρωγής. Έτσι, με μια συνεχή μετατόπιση της ρητορικής εστίασης, οι εχθροί είναι ταυτόχρονα πολύ ισχυροί και πολύ αδύναμοι. Οι φασιστικές κυβερνήσεις είναι καταδικασμένες να χάνουν τους πολέμους τους, γιατί είναι εγγενώς ανίκανες να κάνουν μια αντικειμενική εκτίμηση της δύναμης του εχθρού.

9. Για τον πρωτοφασισμό, δεν υπάρχει αγώνας για τη ζωή· αντίθετα, η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Επομένως, ο ειρηνισμός ισοδυναμεί με συναλλαγή με τον εχθρό. Είναι κακός, γιατί η ζωή είναι ένας συνεχής πόλεμος. Αυτό, όμως, επιφέρει ένα «σύμπλεγμα Αρμαγεδδώνα». Εφόσον οι εχθροί πρέπει να ηττηθούν, θα πρέπει να υπάρξει μια τελική μάχη, μετά από την οποία το κίνημα θα έχει υπό τον έλεγχό του ολόκληρο τον κόσμο. Μια τέτοια «τελική λύση», όμως, θα σημάνει την αρχή μιας περιόδου ειρήνης, μιας Χρυσής Εποχής, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με το δόγμα του συνεχούς πολέμου. Κανείς φασίστας ηγέτης δεν έχει καταφέρει ποτέ να λύσει αυτό το πρόβλημα.

10. Ο ελιτισμός αποτελεί χαρακτηριστική διάσταση κάθε αντιδραστικής ιδεολογίας, στο βαθμό που είναι θεμελιωδώς αριστοκρατικός, και ο αριστοκρατικός και μιλιταριστικός ελιτισμός συνεπάγεται την περιφρόνηση προς τους αδύναμους. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να εκφράσει μόνο έναν λαϊκό ελιτισμό. Κάθε πολίτης ανήκει στον καλύτερο λαό του κόσμου, τα μέλη του κόμματος είναι οι καλύτεροι πολίτες, κάθε πολίτης μπορεί (ή πρέπει) να γίνει μέλος του κόμματος. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πατρίκιοι χωρίς πληβείους. Ο Ηγέτης, που γνωρίζει ότι η εξουσία δεν του απονεμήθηκε δημοκρατικά αλλά την κατέκτησε με τη βία, γνωρίζει επίσης ότι η δύναμή του βασίζεται στην αδυναμία των μαζών· οι μάζες είναι αδύναμες, και γι' αυτό χρειάζονται και αξίζουν έναν ηγεμόνα. Και εφόσον η ομάδα είναι οργανωμένη ιεραρχικά (σύμφωνα με το στρατιωτικό πρότυπο), κάθε ηγέτης περιφρονεί τους υφισταμένους του, και καθένας απ' αυτούς περιφρονεί τους κατωτέρους του. Αυτό ενισχύει την αίσθηση του μαζικού ελιτισμού.

11. Μέσα σ' αυτή την προοπτική, όλοι μαθαίνουν πως πρέπει να γίνουν ήρωες. Σε κάθε μυθολογία, ο ήρωας είναι ένα εξαιρετικό ον, αλλά για την πρωτοφασιστική ιδεολογία ο ηρωισμός είναι ο κανόνας. Αυτή η λατρεία του ηρωισμού συνδέεται στενά με τη λατρεία του θανάτου. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα συνθήματα που είχαν οι ισπανοί φαλαγγίτες ήταν το «viva la muerte» («ζήτω ο θάνατος»). Στις μη φασιστικές κοινωνίες, ο απλός λαός μαθαίνει ότι ότι ο θάνατος είναι κάτι το δυσάρεστο που όμως πρέπει να το αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια· και οι πιστοί μαθαίνουν ότι είναι ένας οδυνηρός τρόπος για να περάσουν σε μια μεταφυσική ευτυχία. Αντίθετα, ο πρωτοφασίστας ήρωας αποζητά τον ηρωικό θάνατο, ο οποίος διαφημίζεται ως η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια ηρωική ζωή. Ο πρωτοφασίστας ήρωας ανυπομονεί να πεθάνει. Μέσα στην ανυπομονησία του, συχνά στέλνει κι άλλους ανθρώπους στο θάνατο.

12. Επειδή και ο συνεχής πόλεμος και ο ηρωισμός είναι δύσκολα παιχνίδια, ο πρωτοφασίστας μεταθέτει τον πόθο του για εξουσία στη σεξουαλική συμπεριφορά του. Έτσι προκύπτει ο ματσισμός [σ.τ.Μ.: το αντριλίκι] (που συνεπάγεται αφενός την περιφρόνηση προς τη γυναίκα και αφετέρου την καταδίκη παρεκκλινουσών ερωτικών συνηθειών, όπως η αγνότητα ή η ομοφυλοφιλία). Και επειδή και το σεξ είναι δύσκολο παιχνίδι, ο πρωτοφασίστας ήρωας προτιμά να παίζει με τα όπλα - σαν φαλλικό υποκατάστατο.

13. Ο πρωτοφασισμός βασίζεται σε έναν επιλεκτικό λαϊκισμό, έναν ποιοτικό λαϊκισμό, θα έλεγε κανείς. Σε μια δημοκρατία, οι πολίτες έχουν ατομικά δικαιώματα, αλλά οι πολίτες συνολικά έχουν πολιτική επιρροή μόνο από ποσοτική άποψη ακολουθούνται οι αποφάσεις της πλειοψηφίας. Για τον πρωτοφασισμό, όμως, τα άτομα ως άτομα δεν έχουν δικαιώματα, και ο Λαός γίνεται αντιληπτός σαν ποιότητα, σαν μια μονολιθική οντότητα που εκφράζει την Κοινή Βούληση. Και επειδή κανένα μεγάλο σύνολο ατόμων δεν μπορεί ποτέ να έχει κοινή βούληση, ο Ηγέτης παριστάνει το διερμηνέα τους. Έχοντας χάσει την εξουσία της αντιπροσώπευσης, οι πολίτες δεν πράττουν· καλούνται μόνο να παίξουν το ρόλο του Λαού. Έτσι, ο Λαός δεν είναι παρά ένα θεατρικό εφεύρημα. Για να πάρουμε μια γεύση ποιοτικού λαϊκισμού δεν χρειαζόμαστε πλέον την Πιάτσα Βενέτσια της Ρώμης, ούτε το Στάδιο της Νυρεμβέργης. Υπάρχει στο μέλλον μας ένας τηλεοπτικός ή διαδικτυακός λαϊκισμός, στον οποίο η συναισθηματική αντίδραση μιας επιλεγμένης ομάδας πολιτών θα μπορεί να παρουσιάζεται και να γίνεται αποδεκτή ως η Φωνή του Λαού.

Λόγω του ποιοτικού λαϊκισμού του, ο πρωτοφασισμός πρέπει να είναι κατά των «διεφθαρμένων» κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων. Μια από τις πρώτες φράσεις που είπε ο Μουσολίνι στο ιταλικό κοινοβούλιο ήταν «Θα μπορούσα να μετατρέψω αυτό το βουβό και καταθλιπτικό μέρος σε στρατόπεδο για τις σπείρες μου» οι «σπείρες» είναι μια υποδιαίρεση της παραδοσιακής ρωμαϊκής λεγεώνας. Βέβαια, αμέσως βρήκε καλύτερο καταυλισμό για τις σπείρες του, αλλά λίγο αργότερα διέλυσε το κοινοβούλιο. Όποτε ένας πολιτικός αμφισβητεί τη νομιμότητα ενός κοινοβουλίου γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον τη Φωνή του Λαού, αρχίζει και μυρίζει πρωτοφασισμό.

.
14. Ο πρωτοφασισμός μιλάει την «Νέα Ομιλία». Η Νέα Ομιλία επινοήθηκε από τον Όργουελ στο βιβλίο του 1984, ως επίσημη γλώσσα του Αγγλικού Σοσιαλισμού. Αλλά σε πολλές μορφές δικτατορίας συναντά κανείς πρωτοφασιστικά χαρακτηριστικά. Όλα τα ναζιστικά και φασιστικά σχολικά εγχειρίδια χρησιμοποιούσαν φτωχό λεξιλόγιο και στοιχειώδη σύνταξη, με σκοπό να περιορίσουν τη διάδοση των εργαλείων της σύνθετης και κριτικής σκέψης. Αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε άλλα είδη Νέας Ομιλίας, ακόμα κι αν παίρνουν τη φαινομενικά αθώα μορφή ενός δημοφιλούς τοκ-σόου.

Το πρωινό της 27ης Ιουλίου 1943, έμαθα ότι, σύμφωνα με ραδιοφωνικές ανακοινώσεις, ο φασισμός είχε καταρρεύσει και ο Μουσολίνι είχε συλληφθεί. Όταν η μητέρα μου με έστειλε να αγοράσω την εφημερίδα, είδα ότι οι εφημερίδες στον κοντινότερο πάγκο είχαν διαφορετικούς τίτλους. Επιπλέον, αφού είδα τους τίτλους, συνειδητοποίησα ότι κάθε εφημερίδα έγραφε διαφορετικά πράγματα. Αγόρασα μία στην τύχη, και διάβασα στην πρώτη σελίδα ένα μήνυμα που το υπέγραφαν πέντε ή έξι πολιτικά κόμματα ανάμεσά τους η Χριστιανική Δημοκρατία, το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κόμμα της Δράσης, και το Φιλελεύθερο Κόμμα.

Μέχρι τότε, πίστευα ότι υπήρχε μόνο ένα κόμμα σε κάθε χώρα, και ότι στην Ιταλία αυτό ήταν το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα. Τώρα, ανακάλυπτα ότι στη χώρα μου μπορούσαν να υπάρχουν ταυτόχρονα διάφορα κόμματα. Καθώς ήμουν έξυπνο παιδί, κατάλαβα ότι όλα αυτά τα κόμματα δεν μπορεί να γεννήθηκαν μέσα σε μια νύχτα, άρα θα πρέπει να υπήρχαν εδώ και αρκετό καιρό ως μυστικές οργανώσεις.

Το μήνυμα στην πρώτη σελίδα πανηγύριζε για το τέλος της δικτατορίας και την επιστροφή της ελευθερίας: της ελευθερίας του λόγου, του τύπου, της πολιτικής σύμπραξης. Αυτές τις λέξεις, «ελευθερία», «δικτατορία» τις διάβαζα τώρα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Χάρη σ' αυτές τις λέξεις, ξαναγεννήθηκα ως ελεύθερος δυτικός άνθρωπος.

Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση, ώστε το νόημα αυτών των λέξεων να μην ξεχαστεί ξανά. Ο πρωτοφασισμός βρίσκεται ακόμα γύρω μας, πολλές φορές με πολιτικά. Θα ήταν πολύ ευκολότερο, για μας, αν εμφανιζόταν στην παγκόσμια σκηνή κάποιος και έλεγε «Θέλω να ξανανοίξω το Άουσβιτς, θέλω να παρελάσουν ξανά οι Μελανοχίτωνες στις ιταλικές πλατείες». Αλλά η ζωή δεν είναι τόσο απλή. Ο πρωτοφασισμός μπορεί να επιστρέψει με το πιο αθώο προσωπείο. Είναι καθήκον μας να τον αποκαλύπτουμε και να καταδεικνύουμε οποιαδήποτε από τις νέες εκφάνσεις του κάθε μέρα, σε κάθε μέρος του κόσμου. Και είναι καλό να θυμόμαστε τα λόγια που είπε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ στις 4 Νοεμβρίου 1938:

«Τολμώ να πω ότι, αν ποτέ η αμερικανική δημοκρατία πάψει να προχωρεί ως ζωντανή δύναμη και να προσπαθεί μέρα και νύχτα, με ειρηνικό τρόπο, να κάνει όλους τους πολίτες μας καλύτερους, τότε ο φασισμός θα δυναμώσει στη χώρα μας».

Η ελευθερία και η απελευθέρωση είναι μια ατέρμονη διαδικασία.

---
Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύτηκε στο New York Review of Books το 1995
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

... αντεπίθεση - και με την ψήφο μας ...


*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
Εμπρός πρωτοπόροι νέοι,
.
αγάντα γέροι μας ωραίοι!
*
Μάχη είναι κι αυτή η θλιβερή εκλογική διαδικασία που κατάπιε την άνοιξη και ξεθύμανε το καλοκαίρι σαν ξερή ύπουλη φωτιά. Εκαψε σωθικά της πατρίδας κάμποσες δεκαετίες τώρα. Ξεπούλησε ιδέες. Ξεγέλασε γενιές ολόκληρες. Μη πόλεμος έλεγε το πράσινο στόμα της αλλαγής. Κι ήρθε σφαγή. Τώρα οι μαύροι φονιάδες που σέρνουν τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά στο πεζοδρόμιο του κοινού ποινικού δικαίου μιλάνε για Ελλάδα που ανήκει στους Ελληνες. Οι επιζήσαντες κι όσοι ρούφηξαν το μεδούλι του καπιταλιστικού συστήματος με το καλαμάκι κι όχι με τη σέσουλα, πουλάνε την ελπίδα σε φθηνά παγκάκια κι αντικατέστησαν την έφοδο στον ουρανό με την έφοδο στο εγκεκριμένο από τ' αφεντικά γκουβέρνο.
.
Σ΄αυτή τη μάχη τέλειωσαν τα άλλοθι. Για όλους και για τον καθένα και την καθεμιά από μας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος γενικού και κομματικού, ακόμα κι αν ξεθαρρέψει και βγει στην πασαρέλα και το κρυμμένο μέσα στο σώμα των ψηφοφόρων των άλλων κομμάτων της μεταπολίτευσης μαύρο φίδι του φασισμού, εμείς εδώ είμαστε. Στο κόμμα, με το κόμμα, για το κόμμα του λαού. ΚΚΕ. Ετοιμοπόλεμοι. Δυνατοί εκεί που η ανάγκη απαιτεί και μας καλεί. Στη δουλειά που συνθλίβεται θ ε σ μ ι κ ά μέσα στη φωλιά των καπιταλιστών βαφτισμένη ΕΕ. Στα ρημαγμένα νοικοκυριά που μασάνε απελπισία και ζητιανεύουν φάρμακα παρακολουθώντας το τσίρκουλο των σωτήρων. Στα στεγνωμένα από μέσα νοσοκομεία και τα σχολειά που κλείνουν και αναρωτιέσαι αν θα ξανανοίξουν. Σε σταματημένα γιαπιά και κουφάρι ναυπηγεία. Σε μαγαζάκια υπό διάλυση και τεράστια λαμπερά γραφεία, πολυκαταστήματα και εταιρείες όπου ξεζουμίζονται εργαζόμενοι σε συνθήκες απάνθρωπου κι ατσαλάκωτου καπιταλισμού μετρώντας απολύσεις κάθε μέρα.
.
Σύντροφοι, φίλοι, παλιοί και νέοι, αυτό που μοιάζει τώρα δύσκολο, σχεδόν ηρωικό, να ακουστεί δηλαδή η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, για λαϊκή εξουσία, δηλαδή η πραγματική εξελικτική πρωτοπορία του ανθρώπινου πνεύματος και της συλλογικής, γεμάτης θυσίες δράσης, είναι τόσο δυνατό, τόσο βαρύ σε ευθύνη και νόημα φορτίο, τόσο μακριά από την «τέχνη του εφικτού», το ιστορικά αποδεδειγμένο ψέμα της αστικής πολιτικής, που δεν μετριέται με εκλογικά ποσοστά. Το νου μας και το νου τους να έχουν όλοι σε μια αλήθεια. Η εργατική τάξη ακόμα και σε άθλιες ασφυκτικές συνθήκες ζωής και πολιτισμικής διαλεκτικής, δεν πρόκειται να υπογράψει συμφωνητικά παράδοσης και να γίνει το δοκάρι που βαστάει την αστική στέγη στη θέση της για να σουλατσάρει στις ταράτσες του πλούτου το κεφάλαιο. Τα ενδιάμεσα πατώματα είναι φανερά πιασμένα από οπορτουνιστές και μικροαστούς σε πανικό ορφάνιας, μάζες συστηματικά αλλοτριωμένες από ψεύτικα μεγάλα λόγια και μια καταναλωτική δημοκρατία της αγοράς που τώρα φωνάζει, «μέσα τα κεφάλια ποντίκια». Στο υπόγειο της τεχνητής ταξικής συναίνεσης δε θα μαντρωθούμε. Μήτε θα κρυφτούμε, μήτε θα ξαποστάσουμε. Πορτιέρηδες, φουσκωτοί, τσιράκια, ντελάληδες κι εκβιαστές, συκοφάντες και πονηροί πραματευτάδες, μεταπράτες συνειδήσεων, θα καταλάβουν καλά την επομένη κιόλας των εκλογών, στην κόλαση των 100 ημερών πριν πτωχευτική εκτέλεση που προαναγγέλλουν απ' τις Βρυξέλλες ως τη Νέα Υόρκη, οι βρικόλακες του καπιταλισμού, πως:
.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, έχει ωραίους, άνδρες και γυναίκες, γέρους, ασπρομάλληδες ορθόψυχους, μάρμαρα γερά και δουλεμένα στα παλάτια των αγώνων. Ωραίοι, δηλαδή ώριμοι κομμουνιστές στο σχεδιασμό και την πείρα. Καπνισμένοι και με αγωνιστικά ένσημα γραμμένα στην ψυχή και το σώμα της τάξης τους.
.
Εχει νέους πρωτοπόρους που πυκνώνουν τις γραμμές της πραγματικής πρωτοπορίας. Νιάτα με ταξική συνείδηση και αταλάντευτα όνειρα, αυτοπεποίθηση και ρώμη και ελεύθερη βούληση να διεκδικήσουν τον πραγματικά καλύτερα κόσμο. Μια ΚΝΕ που σκέφτεται και πράττει και δεν παγιδεύεται όταν συγκρούεται στη βολή του...νεοκομμουνισμού, του νεοελληνισμού κι όλων των παλιών που κολλάνε ένα νέο και πουλιούνται στην τιμή της φρέσκιας σάρκας τροφή στ' αφεντικά.
.
Εχει κι άλλα σπαθιά ριζοσπαστών που βγαίνουν απ' τα θηκάρια κι εκτός εκλογικής διαδικασίας, από άλλες διαδρομές και κοινωνικές καταγωγές και αστράφτουν καθώς κατατίθενται στην πάλη του λαού, στο ΚΚΕ, για να ζήσει και να προκόψει με τα χέρια του, τη δουλειά του κι όχι με την άδεια και την χορηγία της προσωρινά κυρίαρχης τάξης.
.
Εμπρός λοιπόν, ως την τελευταία στιγμή με το ψηφοδέλτιο στο χέρι. Για λίγες ώρες ακόμα. Με και για το κόμμα που την επομένη των εκλογών θα είναι στην αταλάντευτη θέση του, ιστορική πρωτοπορία και δράση του αγώνα για να κυβερνήσει κι όχι να κυβερνηθεί ο λαός μας. Ας κοιτάνε όλοι τον «παίκτη» που βάζει γκολ. Το ΚΚΕ τερματοφύλακας και θεματοφύλακας είναι που σώζει από την ήττα το λαό και το εργατικό κίνημα, εδώ και τώρα που ολοένα και περισσότεροι βλέπουν και ξέρουν πως του έχουνε στημένο το παιχνίδι... Κανένα δίλημμα πια. Αντεπίθεση διαρκείας. Και με την ψήφο. Αλλά όχι μόνον μ' αυτήν.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*