Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

... κλίμα μεσοπολέμου το 2014!..

*
Γιώργος Αγγελόπουλος
***
*

Ποιά διάλεξη θέλετε
να αναγνώσω σήμερα;

... Γ. Μουρούτης - Α. Ψυχάρης ...
Στις 26 Οκτωβρίου 1938, ο κοινωνιολόγος και φιλόσοφος καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Αβροτέλης Ελευθερόπουλος έπρεπε, ως πρύτανης, να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας. Στην τελετή συμμετείχαν ο βασιλιάς Γεώργιος, διπλωμάτες άλλων χωρών, οι αρχές της πόλης και οι καθηγητές του πανεπιστημίου. Ο λόγος του Ελευθερόπουλου είχε λογοκριθεί από το γενικό διοικητή Μακεδονίας Γεώργιο Κυρίμη. Ανεβαίνοντας στο βήμα ο Ελευθερόπουλος ρώτησε δημόσια το Γεώργιο: «Μεγαλειότατε, έχω εις τας χείρας μου δύο λόγους. Έναν του κ. Κυρίμη και έναν ιδικόν μου. Ποιον θέλετε να σας αναγνώσω

Ο έμπειρος Γεώργιος απάντησε λέγοντας «Μα φυσικά τον ιδικόν σας». Στο λόγο του ο Ελευθερόπουλος εξέφρασε θετικά σχόλια για την βαλκανική διπλωματική πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, ζήτημα άρρηκτα συνδεόμενο με τις περί μειονοτήτων αντιλήψεις. Το ίδιο βράδυ μεταφέρθηκε κρατούμενος στην Ασφάλεια. Στις 2 Δεκεμβρίου του κοινοποιήθηκε έγγραφο απομάκρυνσης του από το Πανεπιστήμιο λόγω των απόψεων του. Στο έγγραφο αναφέρονταν: «Πρεσβεύων ... ασυδότως παραδοξολόγους θεωρίας και φρονών ότι ως φιλόσοφος δεν υπόκειται εις έλεγχον ... δεν παραλείπει να καυτηριάζη το ήδη υφιστάμενον πολίτευμα ...». Ο Α. Ελευθερόπουλος δεν ήταν ούτε ριζοσπάστης, ούτε αριστερός, ούτε αναρχικός. Ήταν ένας κλασσικός φιλελεύθερος αστός διανοούμενος, πολέμιος των σοσιαλιστικών ιδεών που έχαιρε βαθύτατης εκτίμησης ακόμα και ανάμεσα στους μαρξιστές των αρχών του 20ου αιώνα.

Στις 22 Απριλίου 2014 ανταλλάχθηκε στο Tweeter μια αποκαλυπτική στιχομυθία μεταξύ του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργου Μουρούτη και του βουλευτή της ΝΔ Ανδρέα Ψυχάρη. Tα σχόλια ανταλλάχθηκαν με αφορμή τις - πραγματικές ή υποτιθέμενες - απόψεις του αν. καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Δημήτρη Χριστόπουλου, υποψήφιου ευρωβουλευτή κόμματος της αντιπολίτευσης. Γράφει ο Γ. Μουρούτης: «Για να μην ξεχνιόμαστε, ο Χριστόπουλος που αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης πληρώνεται από τους φόρους μας για να διδάσκει τα παιδιά μας». Ο Ανδρέας Ψυχάρης σχολιάζει: «Φαντάζομαι ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό ...».

... Αντ. Σαμαράς, Φαήλος Κρανιδιώτης ...

Ο Μουρούτης ανταπαντά επισημαίνοντας ότι «Τι να κάνει; Τα πανεπιστήμια αυτοδιοικούνται ...». Δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά που διαβάζουμε αντίστοιχες προτροπές από στενούς συνεργάτες του Πρωθυπουργού.

Tα αυτά έγραψε χωρίς αναστολές ο Φαήλος Κρανιδιώτης σε άρθρο του στις 2 Ιουνίου 2013. Αναφερόμενος στους «αποδομητές πανεπιστημιακούς» που «κοπρίζουν την ιδεολογική διαστροφή τους στο κοινωνικό σώμα» πρότεινε: «Αφού δεν διώκεται το μίσος για την πατρίδα, για να τους βάλουμε βαθιά στη φυλακή, πρέπει να έχουν τουλάχιστον την ίδια υπόλοιπη αντιμετώπιση με αυτή για τους παιδεραστές: Διαπόμπευση, κοινωνική απομόνωση και εκδίωξη από την εκπαίδευση».

Το σημαντικό σε αυτά τα μηνύματα δεν είναι οι περί μειονοτικών ζητημάτων απόψεις του Δ. Χριστόπουλου. Και ο Α. Ελευθερόπουλος άλλωστε είχε τις δικές του απόψεις για τα διπλωματικά και μειονοτικά ζητήματα στα Βαλκάνια. Στη θέση του Δ. Χριστόπουλου θα μπορούσε αύριο να βρεθεί ένας βιολόγος λόγω των απόψεων του για τη θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου (που μπορούν να αναγνωστούν και ως αντίθετες σε μια συγκεκριμένη αντίληψη περί της δημιουργίας του κόσμου), ένας θεολόγος λόγω των απόψεων του περί συγκρητισμού των θρησκευτικών τελετών (που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αιρετικές), ένας γεωπόνος λόγω των απόψεων του για τις καταστροφικές συνέπειες της μαζικής χρήσης φυτοφαρμάκων (που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υπονομεύουν την καλή φήμη των ελληνικών αγροτικών προϊόντων) κλπ.

Το σημαντικό είναι ότι για πρώτη φορά μετά το 1974 τίθεται, από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, ζήτημα ιδεολογικών διακρίσεων ανάμεσα σε αυτούς που αξίζει να «πληρώνονται και να διδάσκουν τα παιδιά μας» και σε αυτούς που δεν αξίζει. Διακρίσεων για τις οποίες η κυβέρνηση «θα μπορούσε να κάνει κάτι» αν δεν υπήρχε το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Το επίδικο πλέον μεταφέρεται πλέον από την οικονομική πολιτική στον πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος: στη λειτουργία των θεσμών, στο σεβασμό της ιδεολογικής ελευθερίας, στη δυνατότητα να ακούγονται και να διδάσκονται δημοκρατικά όλες οι απόψεις. Οι στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού δημόσια αμφισβητούν όρους βάσει των οποίων οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας θεμελίωσαν το κοινωνικό συμβόλαιο που απομακρύνει το ενδεχόμενο νέων περιπετειών δικτατοριών, θεσμικής εκτροπής και δημιουργίας παρακράτους.

Στους κυρίους Μουρούτη, Ψυχάρη και Κρανιδιώτη επισημαίνουμε ότι στη σημερινή Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα καθεστώς του μεσοπολέμου. Στον Πρωθυπουργό θα επισημάνουμε τις ευθύνες του στις 25 Μαίου. Η υπέρβαση της ανθρωπιστικής κρίσης και η αντιμετώπιση της ολιγαρχίας των κρατικοδίαιτων εργολάβων και των ΜΕGάλων καναλιών θα επιτευχθεί σε συνθήκες πλήρους σεβασμού της δημοκρατίας. Κανείς, σε αυτόν τον τόπο, δεν πρόκειται να ξαναρωτήσει «ποια διάλεξη θέλετε να αναγνώσω σήμερα;».

---
* Ο Γιώργος Αγγελόπουλος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο ΑΠΘ.
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

... ιστορικά - το πραγματικό "παιδομάζωμα" ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
("Ριζοσπάστης")
***
*

Το "παιδομάζωμα", η Φρειδερίκη
και το δουλεμπόριο της εθνικοφροσύνης


Σχεδόν 50 χρόνια μετά την άθλια αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί "παιδομαζώματος", ομολογείται ότι το πραγματικό παιδομάζωμα διεπράχθη από τους "αναμορφωτές του έθνους"

"Εκ των κομμουνιστικών θρανίων επέρασαν μέχρι σήμερον ουχί μόνον οι 28.000 αρπαγέντες Ελληνόπαιδες, αλλά και έτεροι ...νεαροί συμμορίται, οίτινες εξεπαιδεύθησαν συστηματικώς εις τα κομμουνιστικά σχολεία, σύνολο δηλαδή 50.000 και άνω προσώπων, τα οποία ετράφησαν και τρέφονται και θα τρέφονται με το μαρξιστικόν γάλα και θα δέχονται το κομμουνιστικόν εμβόλιον"!! (απόσπασμα από το βιβλίο του "μεταμεληθέντα" - χαφιέ Γ. Χ. Μανούκα με τίτλο "Παιδομάζωμα" που εκδόθηκε το "χουντικό" έτος 1969).

Πρόκειται για δείγμα της προπαγάνδας του μετεμφυλιακού κράτους, που έστησαν στη χώρα οι Αγγλοαμερικάνοι, οι χίτες, το παλάτι και τα φερέφωνά τους, του αστικού πολιτικού κόσμου. Της προπαγάνδας περί "παιδομαζώματος",που, επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, διατεινόταν ότι οι κομμουνιστές "έκλεβαν" κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου τα παιδιά της Ελλάδας και τα "φυλάκιζαν στο σιδηρούν παραπέτασμα" για να τα κάνουν "γενίτσαρους"...


Ομολογίες παλιανθρωπιάς

Η υπόθεση του παιδομαζώματος επανήλθε στην επικαιρότητα, αλλά με τη μορφή, πλέον, της ομολογίας.Της ομολογίας εκείνων, που υπήρξαν στηρίγματα των αποβρασμάτων, που, μετά την ήττα του ελληνικού λαού στον Εμφύλιο, στιγμάτισαν τη ζωή αυτού του τόπου. Μέχρι και οι "Νιου Γιορκ Τάιμς"ανακάλυψαν, πριν μια βδομάδα, ότι πράγματι υπήρξε στην Ελλάδα παιδομάζωμα. Μόνο που αυτό ήταν το τερατώδες έργο εκείνων που κατηγορούσαν τους κομμουνιστές για πράγματα που οι ίδιοι έκαναν, ενεργώντας κατά το πρότυπο "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης"!

Το πραγματικό παιδομάζωμα γινόταν από τη Φρειδερίκη και τους "φιλέλληνες" Αμερικανούς "μπίσνεσμαν", σε συνεργασία με τους μηχανισμούς του αστικού ελληνικού κράτους και την "ευλογία" υψηλά ισταμένων της Εκκλησίας. Γινόταν από τα όργανα της "βασιλομήτορος", που, αφού στη δίνη του Εμφυλίου άρπαζαν βρέφη και παιδιά, τα στοίβαζαν στα "αναμορφωτήρια" της εθνικοφροσύνης, αναμένοντας αγοραστές για να τα πουλήσουν! Μεταξύ των λόγων που αναφέρονταν στην ανάγκη απόσπασης των παιδιών από τις ρίζες τους ήταν η "μόλυνσή τους" από "κομμουνιστικά γονίδια"! Χώρος υποδοχής για την "αποστείρωση" των "συμμοριτόπληκτων" παιδιών αποτέλεσαν οι ΗΠΑ και άλλες χώρες του δυτικού πολιτισμού...

Εκεί, μέσω του υπερωκεανίου "Φρειδερίκη" και με την εποπτεία του Ελληνοαμερικανού Σ. Σπανός (θαμώνας του παλατιού και πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ τη δεκαετία του '50), περίπου 15.000 "παιδιά - εμπορεύματα",παραδόθηκαν για υιοθεσία από τα "ευαγή" ιδρύματα, έναντι 4.000 δολαρίων το κεφάλι! Οσο για τους γονείς τους, όταν μετεμφυλιακά τα αναζητούσαν, εισέπρατταν την απάντηση ότι πέθαναν...

Απόφαση διάσωσης
των Ελληνόπουλων


Την ίδια ώρα που οι έμποροι λευκής σάρκας επιδίδονταν στην ...εφαρμογή των "αρχών" τους περί "Πατρίδος - Θρησκείας - Οικογένειας", κατηγορούσαν τους κομμουνιστές για "παιδομάζωμα"! Πρόθεση των "δημίων κομμουνιστών" - σύμφωνα με το ασφαλίτικο έντυπο που προαναφέρθηκε - ήταν "να σαρώσουν μια γενεά Ελληνοπαίδων, να τη σύρουν εις το παραπέτασμα... να τη βομβαρδίσουν με "μαρξιστικάς βόμβας" διά να εξαληφθή η θρησκεία των, να διαστραφούν τα εθνικά των ιδανικά, να αχρηστευθή η μητρική των γλώσσα, να αντικατασταθούν αι ιστορικαί, πνευματικαί και ηθικαί παραδόσεις των, να εκλείψουν όλα τα φυλετικά και εθνικά γνωρίσματά των... ". Και το ερώτημα που έθετε το σκυλολόι του μοναρχοφασισμού ήταν εύληπτο: "Ποιος διαβεβαιώνει ότι οι απαχθέντες Ελληνόπαιδες, οίτινες υπέστησαν τον πνευματικόν και ηθικόν θάνατον εκ της αγωγής και διδασκαλίας του κομμουνισμού... δε θα προβούν και εις τον φυσικόν θάνατον των γονέων των;"! Τόσο εύληπτο, ώστε η "μη αποκήρυξη του παιδομαζώματος" να αποτελεί "έγκλημα" ισότιμο της "μη αποκήρυξης του κομμουνισμού", επισείοντας την ποινή του θανάτου από τα μετεμφυλιακά στρατοδικεία...

Αυτή ήταν η γκεμπελική αντίδραση της εθελόδουλης αστικής τάξης της Ελλάδας από τη στιγμή που η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) και ο ΔΣΕ αποφάσισαν να ικανοποιήσουν τα αιτήματα των κατοίκων των ελεύθερων περιοχών, προχωρώντας από το Μάρτη του 1948 (μετά τη θετική ανταπόκριση των σοσιαλιστικών χωρών) στη φυγάδευση των παιδιών που αποτελούσαν μαζικά θύματα των βομβαρδισμών με αμερικανικές βόμβες "Ναπάλμ", που εκτόξευε η "Βασιλική Αεροπορία" κατά του αγωνιζόμενου λαού. Παιδιά, που αποτελούσαν υποψήφια θύματα της πείνας και της αρρώστιας, λόγω του αποκλεισμού που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές στις ελεύθερες περιοχές της χώρας. Παιδιά - εμπόρευμα στα παραρτήματα δουλεμπορίας της Φρειδερίκης, στη Μακρόνησο, στη Γυάρο, στη Λέρο και τις 50 περίπου "βασιλικές παιδουπόλεις"...

Αθλια προπαγάνδα

Ολοι οι μηχανισμοί του μετεμφυλιακού κράτους υπήρξαν αρωγοί της σχετικής προπαγάνδας. Σύμφωνα με αυτήν, τα παιδιά "αρπάχθηκαν", παρά τη θέληση τη δική τους και των γονιών τους, λιμοκτονούσαν στις σοσιαλιστικές χώρες, έπεφταν θύματα μαρτυρικής εκμετάλλευσης, υπέστησαν πλύση εγκεφάλου για να γίνουν "κομμουνιστές γενίτσαροι"... Εκδηλώθηκε δε και πλήθος ενεργειών για "διεθνή καταδίκη της γενοκτονίας"...


  • Από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδας Σπυρίδωνα (αλλά και την Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής μέχρι τον πάπα!), που από άμβωνος τα Χριστούγεννα του '49 κατακεραύνωνε τους "άπιστους" για το "έγκλημα, το οποίον έχει διαπραχθή εις βάρος της Ελλάδος, με δήμιους κράτη τινά του σιδηρού παραπετάσματος και μάρτυρας χιλιάδες αθώα παιδιά"
  • Από την Αμερικανική Πρεσβεία, που διατεινόταν ότι "η υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών απαγωγή 28.000 Ελληνοπαίδων, αντιπροσωπεύει εν εκ των μεγαλύτερων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας".
  • Από την Ακαδημία Αθηνών, που τελούσε "μετέχουσα της οδύνης και της αγανακτήσεως του ελληνικού λαού διά τη μισηράν αρπαγήν χιλιάδων Ελληνοπαίδων... και τη βίαιαν τούτων αποκόμισιν εις ξένας κομμουνιστικάς χώρας προς τον ανίερον σκοπόν της εκριζώσεως του τε εθνικού φρονήματος..."
  • Μέχρι, βεβαίως, από τη Φρειδερίκη που προσέφυγε στον ΟΗΕ (!) για να ζητήσει, διά στόματος του υπουργού ΕξωτερικώνΤσαλδάρη,στις 28/9/48, την επιστροφή των "χιλιάδων παιδιών απαχθέντων από τους γονείς των, (που) έχουν ήδη εκτοπισθεί υπό των ορδών αναρχικών... και... εξωθούμενα να μισήσουν τη χώρα των, ταύτα θα αποτελέσουν μια ημέρα ομάδα νέων γενιτσάρων"...

Η αλήθεια ήταν από
τότε γνωστή


Η αλήθεια, φυσικά, ήταν διαφορετική. Ας σημειωθεί ότι η ΠΔΚ, μέσω του υπουργού Παιδείας, καθηγητή Ιατρικής Πέτρου Κόκκαλη, δήλωνε τη συμφωνία της για τη διεξαγωγή έρευνας εκ μέρους του "Διεθνή Ερυθρού Σταυρού" για την κατάσταση των παιδιών στις Λαϊκές Δημοκρατίες, εφόσον η έρευνα αυτή γινόταν και στα στρατόπεδα της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας (Γ. Ζωίδης). Η Φρειδερίκη βέβαια ποτέ δε δέχτηκε τέτοια έρευνα...

Ας δούμε, όμως, μερικά στοιχεία της ..."κομμουνιστικής θηριωδίας".


Από το σύνολο των 25.000 περίπου Ελληνόπουλων που κατέφυγαν στις σοσιαλιστικές χώρες, το 90% έπασχαν από πνευμονικές παθήσεις, βρογχικά, νευρικές παθήσεις, ψώρα, ρευματικά κλπ. Στις 30/1/52 και ενώ η μοναρχοφασιστική προπαγάνδα περί λιμοκτονίας των παιδιών στο "σιδηρούν παραπέτασμα" οργιάζει, η κ. Κόλμπι, παρατηρήτρια του ΟΗΕ - μέλος της Διεθνούς Ενωσης για την Προστασία του Παιδιού, δηλώνει μετά από επίσκεψη στην Τσεχοσλοβακία: "Τα Ελληνόπουλα είναι τόσο λαμπρά από άποψη υγείας και γενικά δείχνουν τόσο ευτυχισμένα, ώστε θα ήταν ευτύχημα αν τα παιδιά σ' όλον τον κόσμο είχαν τέτοια όψη".

Στις 22/8/49 ο Ρ. Γκασλοπέν, γενικός διευθυντής του "Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού", γράφει στον Πέτρο Κόκκαλη για τα Ελληνόπουλα: "Οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ ικανοποιητικές". Από το σύνολο δε των παιδιών, το 60% ήταν εντελώς αγράμματα, ενώ μόλις το 4% είχε μόρφωση πάνω από τη Γ τάξη. Με βάση τα στοιχεία του 1979 και έπειτα από 30 χρόνια πολιτικής προσφυγιάς, 13.786 παιδιά είχαν αποφοιτήσει ή φοιτούσαν σε Πανεπιστήμια και άλλα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (στοιχεία από το βιβλίο "Μείναμε Ελληνες", Θ. Μητσόπουλου).

Σήμερα, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά του "παιδομαζώματος" βρίσκονται και πάλι στις ρίζες τους. Στους δικούς τους ανθρώπους, με την πατρίδα, τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τις συνήθειες, άσβεστες.

Από τα παιδιά του πραγματικού παιδομαζώματος, ο συντριπτικός τους αριθμός δε γνωρίζει ακόμα ότι υπήρξε θύμα αρπαγής και αγοραπωλησίας. Οσοι ανακάλυψαν την αλήθεια, ανακάλυψαν - για πρώτη, ίσως, φορά - και την Ελλάδα! Το λιγότερο που υποχρεούται προς αυτούς τους χιλιάδες ανθρώπους το σημερινό κράτος είναι να ρίξει άπλετο φως στην απίστευτη αυτή υπόθεση, να ανοίξει τα αρχεία των παράνομων υιοθεσιών από τα κολαστήρια της Φρειδερίκης, ώστε να μπορέσουν - όσα από τα θύματα της "εθνικοφροσύνης" μπορέσουν - να ξαναενώσουν το νήμα της ζωής τους.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

... Θράκη - "ή με Χριστό ή με Αλλάχ ..." ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Θράκη: Παιδιά, κομμένη η "πλάκα"!

Πρώτο: Στη Θράκη υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα. Δεν υπάρχει καμία «τουρκική» μειονότητα. Τελεία. Και παύλα!

Δεύτερο: Είναι ακριβώς η τριχοτόμηση της εθνοτικής καταγωγής της μειονότητας (Τουρκογενείς, Πομάκοι, Τσιγγάνοι) που καθόρισε και το θρησκευτικό της προσδιορισμό ως μουσουλμανικής, με τη Συνθήκη της Λοζάνης. Η δε Συνθήκη της Λοζάνης αποτελεί αυτό που θα λέγαμε «ακρογωνιαίο λίθο» στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για την απόκρουση από την Ελλάδα αιτιάσεων που εγείρονται από τρίτους. Όποιος επιχειρεί να ξηλώσει κάποιον «πόντο» από τη Συνθήκη της Λοζάνης επαπειλείται το ξήλωμα όλης της «κάλτσας». Συνεπώς με την Συνθήκη της Λοζάνης δεν «παίζουμε». Ούτε επιτρέπουμε σε άλλους να «παίζουν». Τελεία. Και παύλα!

Τρίτο: Η τακτική της ψηφοθηρίας που ανάγει σε κριτήριο ψήφου, το αν θα καταψηφιστεί ή θα υπερψηφιστεί κάποιος λόγω του θρησκεύματός του, όσο ταιριάζει στα ακροδεξιά ήθη διαφόρων κυβερνητικών ή εκκλησιαστικών παραγόντων, άλλο τόσο ταιριάζει στα «διαφωτιστικά» ήθη εκείνων που αντιλαμβάνονται την πολιτική σαν ανέξοδο «διαπολιτισμικό» χάπενινγκ. Τόσο οι «εθνικοί φωστήρες» του «κοσμοπολίτικου» δήθεν «διεθνισμού», όσο και οι «ελληναράδες» του κίβδηλου «πατριωτισμού», είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος: Παίζουν με το θρήσκευμα. Και οι μεν και οι δε. Οι πρώτοι καλλιεργούν, συντηρούν και αναπαράγουν τον «ελληνο-χριστιανικό εθνικισμό», οι δεύτεροι υποδύονται τους «ευρύχωρους», αλλά και οι δυο μαζί ψηφοθηρούν, επαναλαμβάνοντας το έγκλημα που επί δεκαετίες διαπράττεται στο ελληνικό κράτος: Την ώρα που μεταχειρίζονται τη μουσουλμανική μειονότητα ως κομπάρσο στο θέατρο της εσωτερικής πολιτικής καταναλωτικής τους εντυπωσιοθηρίας, αδιαφορούν ότι με αυτό τον τρόπο επιτρέπουν τη μετατροπή της σε υποχείριο και σε μπαλάκι στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.

Τέταρτο: Για τα παιχνίδια όσων επιδιώκουν τον «εκτουρκισμό» της μουσουλμανικής μειονότητας καθόλου αθώο δεν είναι το ελληνικό κράτος. Ο αντικομμουνισμός της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης στην Ελλάδα όπως και οι εν γένει «συμμαχικές της υποχρεώσεις» λειτούργησαν σε συγκεκριμένες περιόδους ως το υπόβαθρο για τη δράση των φορέων του «εκτουρκισμού» της μειονότητας. Θυμίζουμε:
  • Την υποχρέωση ενίσχυσης της κεμαλικής πολιτικής που ανέλαβε ο Βενιζέλος με το «Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας» του 1930, όταν από το έδαφος της Δυτικής Θράκης εκδιώκονταν οι αντίθετοι με την πολιτική του Κεμάλ ηγέτες της μειονότητας και ταυτόχρονα στη Δυτική Θράκη έφθαναν βιβλία και δάσκαλοι από την Τουρκία και ασκείτο τέτοια βία με συνέπεια οι οπαδοί του Κεμάλ, που ήταν μια «ασήμαντη μειοψηφία» να πάρουν τα ηνία και (Αλ.Αλεξανδρής, «Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις 1923 – 1987», εκδόσεις «Γνώση») να προωθούν την πολιτική του τουρκικού καθεστώτος σε θέματα Παιδείας, Δικαίου κλπ.
  • Την πολιτική που με σύνθημα «να χτυπηθεί το φέσι» στην ουσία χτυπούσε τις μουσουλμανικές παραδόσεις των πληθυσμών της περιοχής με συνέπεια τη «σταδιακή μεταμόρφωση των κοινοτήτων της Δυτικής Θράκης από μουσουλμανικές σε τουρκικές» (σ.σ.: ο.π. σελίδα 71).
  • Την τακτική πάλι της κυβέρνησης Βενιζέλου από το 1930 να λειτουργεί τούρκικο προξενείο, που ως τότε δεν ήταν παρά ένα τυπικό προξενικό γραφείο.
  • Την τακτική του «εκτουρκισμού» ως απόρροια του αντικομμουνισμού. Η κυβέρνηση Παπάγου, το 1954, ενώ Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονταν ήδη στο ΝΑΤΟ, έπρεπε να τονώσει το δόγμα του «από Βορράν κομμουνιστικού κινδύνου» και να δείξει, αντίθετα, ότι στην «ελευθέραν Δύσιν» οι σχέσεις μεταξύ των «συμμάχων» ήταν ...αγγελικές. Έτσι, στις 28/1/1954, ο γενικός διοικητής της Θράκης, Γ. Φεσόπουλος, εκδίδει την εξής αλησμόνητη απόφαση: «Κατόπιν διαταγής του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως (σ.σ.: Παπάγος), παρακαλούμεν όπως εφ' εξής εις πάσαν περίπτωσιν γίνεται χρήσις του όρος "Τούρκος - Τουρκικός" αντί του τοιούτου "Μουσουλμάνος – Μουσουλμανικός»... Κάπως έτσι ο εξ Ανατολών κίνδυνος εξαφανιζόταν και θέριευε η θεωρία του «από Βορράν κινδύνου».
  • Την τακτική, το Δεκέμβρη του 1952, και ενώ ο «κομμουνιστής κατάσκοπος» Ν. Μπελογιάννης είχε εκτελεστεί, η Φρειδερίκη να εγκαινιάζει τουρκικά σχολεία στη Θράκη, παρουσία του Τούρκου Προέδρου της Δημοκρατίας...
  • Τις μορφωτικές συμφωνίες του 1951 και της χούντας του 1968, που καθιερωνόταν η τουρκική ως η μόνη μειονοτική γλώσσα εκπαίδευσης. Όμως, η μητρική γλώσσα των Πομάκων και των Αθίγγανων μουσουλμάνων της Δ. Θράκης δεν ήταν τα τούρκικα...
  • Την τακτική (κάτι που η σημερινή ΝΔ το «ξεχνάει»…) η ίδια η κυβέρνηση στο ανώτατο μάλιστα επίπεδο να αποκαλεί στις συνομιλίες της με την ηγεσία της Τουρκίας σαν «τουρκική» την μειονότητα της Θράκης (βλέπε: Αρχείο Κωνσταντίνου Καραμανλή, συνομιλίες με Ετσεβίτ, 11 - 12/3/1978)
  • Την τακτική, τον Ιούλη του 1999, λίγες μόλις μέρες μετά τις ΝΑΤΟικές σφαγές στο Κοσσυφοπέδιο που έγιναν στο όνομα της «προστασίας» των δικαιωμάτων μιας μειονότητας, να γνωστοποιείται η επιστολή των τριών μουσουλμάνων βουλευτών, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, που από κοινού με 13 «μειονοτικές» και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις ζητούσαν την αναγνώριση από το ελληνικό κράτος της ύπαρξης «τουρκικής» και «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου – σε μια ασύγγνωστη αντιμετώπιση του ζητήματος του «ατομικού αυτοπροσδιορισμού» με τις παρενέργειες που γεννά η έγερση θεμάτων «συλλογικού αυτοπροσδιορισμού» - να δηλώνει ότι δεν τον ενδιέφερε αν κάποιος θα αυτοπροσδιορίζεται στην ελληνική επικράτεια ως «Τούρκος» ή «Μακεδόνας»…
  • Δίπλα σε όλα αυτά είναι πασίγνωστο επίσης τούτο: Το πόσο σεβάστηκε αυτό το κράτος τους Έλληνες πολίτες μουσουλμάνους στο θρήσκευμα για δεκαετίες. Να μιλήσουμε για το πώς τους συμπεριφερόταν το κράτος στο στρατό; Η’ όταν ζητούσαν μια άδεια οικοδομής; Η’ όταν ζούσαν πίσω από τις μπάρες;

Πέμπτο: Για το ρόλο του τουρκικού προξενείου όλοι κάτι έχουν να πουν και να καταμαρτυρήσουν. Εδώ δυο παρατηρήσεις:

α) Γιατί το προξενείο και εν γένει η Τουρκία αφήνεται να δρα όπως δρα στην περιοχή; Ποιος έχει την ευθύνη που δεν μπαίνει τέλος σε αυτή την ιστορία;

β) Γιατί τα ίδια (φραστικά, έστω)… πατριωτικά αντανακλαστικά δεν τα έχουμε δει από τα κάθε λογής κόμματα του «ανήκομεν εις την Δύσιν» και του «ευρωμονόδρομου», όταν τα ίδια με το προξενείο τα διαπράττουν οι σύμμαχοί μας, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Όταν, δηλαδή, στη έγερση ζητήματος «μειονοτήτων» στην Ελλάδα πρωτοστατούν, γνωστής χρηματοδότησης, πολιτικής επιρροής και ευρωατλαντικής ...ιθαγένειας «ιδρύματα» και «οργανισμοί». Ας παρακολουθήσουμε τη δράση κάποιων εξ αυτών:
  • Το Νοέμβρη του 2006, οι ΗΠΑ, διά του επιτετραμμένου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τόμας Κάντριμαν, τάσσονταν ευθέως υπέρ της αναγόρευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε «τουρκική μειονότητα». Με τις ίδιες εκείνες δηλώσεις (στην «Ελευθεροτυπία»), το στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας ζητούσε να τεθεί η συνθήκη της Λοζάνης στο «μουσείο»…
  • Το Νοέμβρη του 1996 στην έκθεση με τίτλο «Ημιτελής Ειρήνη» (!), που συντάχτηκε από τη «Διεθνή Επιτροπή για τα Βαλκάνια» - που με τη σειρά της δημιουργήθηκε από το αμερικανικό ίδρυμα «Κάρνεγκι» και το Ινστιτούτο «Ασπεν» - η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει μακεδονική μειονότητα και αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Μια «λεπτομέρεια»: Η παρουσίαση της έκθεσης έγινε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με προεδρεύοντα τον επίτροπο Βαν ντε Μπρουκ...
  • Στις 8/11/2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει: «Υπάρχουν εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν μια διαφορετική ερμηνεία του όρου μειονότητα από αυτήν που έχει η Ελλάδα. Σεβόμεθα τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την ελληνική ερμηνεία, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος της αμερικανικής ερμηνείας. Νομίζουμε ότι θα είναι σωστό γι' αυτές τις μειονότητες να έχουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, που δεν τους επιτρέπεται στην Ελλάδα...».
  • Στις 17/4/2008 πραγματοποιείται στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, με τη στήριξη των «Πράσινων» και της «Ομοσπονδιακής Ενωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων» εκδήλωση με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες»
  • Στις 27/3/2008, ήταν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), στις 27/3/2008, όταν οι ελληνικές αρχές απαγόρευσαν τη λειτουργία ενώσεων συλλόγων και οποιουδήποτε οργανισμού έφερε το επίθετο «τουρκικός/ή» στον τίτλο του, που εξέδωσε την απόφαση ότι ακόμα κι αν κάποιοι έχουν βαλθεί «να προπαγανδίσουν την ύπαρξη εθνοτικής μειονότητας στην Ελλάδα, αυτό δε συνιστά απειλή για τη δημοκρατική κοινωνία»... Μόνο που η απόφαση αυτή άνοιγε δυο κερκόπορτες: Μια για την καταστρατήγηση της Συνθήκης της Λοζάνης και μια για την υποδαύλιση από παγκόσμιους και περιφερειακούς ιμπεριαλιστές εθνικιστικών αντιθέσεων.
  • Στα προηγούμενα ας προσθέσουμε κάτι ακόμα: Την απάντηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μπαρόζο, ότι η ΕΕ «δεν έχει κάποια γενική αρμοδιότητα σε θέματα μειονοτήτων»…
Έκτο: Η εποχή της αθωότητας έχει παρέλθει προ πολλού. Ειδικά όταν είναι γνωστό, από Γιουγκοσλαβία μέχρι Ουκρανία, πως δρα ο ιμπεριαλισμός στο όνομα της «προστασίας» των μειονοτήτων. Τόσο ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ με τις «παιδαριωδίες» του για τις οποίες η ίδια η Αυγή έφτασε να γράψει (23/4/2014): «Το ερώτημα είναι: ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να συμπεριφερθεί με την αραχνιασμένη νοοτροπία της ΕΥΠ και να υποβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ, σχεδόν λάθρα, την υποψηφιότητα μιας μουσουλμάνας - Ρομά, που έχει υιοθετηθεί εδώ και χρόνια από την ελληνική Ακροδεξιά; Είναι προφανές ότι η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, καλή τη πίστει, παρασύρθηκε» (σσ: αλήθεια τόσο εύκολα «παρασύρεται» η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ από κυπίτικες και ακροδεξιές νοοτροπίες;…). Όσο και ως προς τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με τους δικούς τους υποψήφιους και πολιτευτές που στηρίζουν το εθνικιστικό μειονοτικό κόμμα DEB και διατηρούν στενότατους δεσμούς με τους τουρκικούς ακροδεξιούς και εθνικιστικούς κύκλους, μια κουβέντα: «Παιδιά, κόψτε το»!

Έβδομο: Κατά τα λοιπά, στην Ελλάδα της ΕΕ, του ευρώ, του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, των τραπεζιτών και των «πλεονασμάτων» ο μαρασμός συνεχίζεται. Μαζί και ο μαρασμός της Θράκης (που πίσω από όσα φαίνονται έχει να αντιμετωπίσει και όσα δεν φαίνονται, τουτέστιν εκείνους που την «λιμπίζονται» ως «ειδική οικονομική ζώνη» για τις «μπίζνες» τους). Και ο μαρασμός αφορά όλους τους Έλληνες της περιοχής. Είτε πρόκειται για χριστιανούς, είτε για μουσουλμάνους, είτε για άθεους. Στη Θράκη η πλειοψηφία του πληθυσμού, είτε ανήκουν στην πλειονότητα είτε στην μειονότητα, είναι εργάτες, είναι άνεργοι, είναι αγρότες, είναι βιοπαλαιστές, είναι λαϊκά στρώματα, που «ή με Χριστό ή με Αλλάχ, όμως κι οι δυό μας αχ και βαχ». Αυτά που τους ενώνουν, δηλαδή, τα προβλήματα και οι ανάγκες της ζωής που βιώνει η φτωχολογιά, είναι απείρως περισσότερα από όσα τους διαφοροποιούν μεταξύ τους. Όσοι προσπαθούν να τους διαχωρίσουν δεν το κάνουν για να τους χαρίσουν ούτε τον επίγειο «εθνικό», ούτε τον επουράνιο θρησκευτικό «παράδεισο». Απέναντι στα προβλήματα που είναι κοινά για όλους, τους θέλουν διαιρεμένους πολιτικά, κοινωνικά, ταξικά, ώστε να μην βρίσκει ισχυρό αντίπαλο η πολιτική που γεννά αυτά τα προβλήματα.
---
*

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

... Άγιος Φως και Άγιο Σκότος ...

*
του π. Βασιλείου Θερμού
***
*

Δεν είναι δυνατόν!


Εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας δεν πίστευα στα μάτια μου. Προσπαθούσα να διακρίνω αν διάβαζα σωστά. Ο Νίκος Δήμου έκανε μια δήλωση που αμφισβητούσε το Άγιο Φως και κάποιοι μητροπολίτες τού επιτέθηκαν με ύβρεις και κατάρες!

Ο Νίκος Δήμου είναι γνωστός από δεκαετίες στον δημόσιο χώρο. Αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα ορθολογιστή, ενός ανθρώπου που εξυμνεί τον διαφωτισμό και αποκρούει κάθε τι υπερφυσικό, κάθε τι το οποίο δεν υπακούει στη λογική και στην εμπειρία. Ευνόητο είναι ότι απορρίπτει ιερατείο, εικόνες, εκδηλώσεις ευλαβείας και όλα τα συναφή. Αποδέχεται την ηθική αξία του Χριστιανισμού, χωρίς και αυτή να διεκδικεί αποκλειστικότητα.

Αν ζούσε στα αποστολικά χρόνια θα ήταν ένας αγνωστικιστής φιλοσοφών που θα δυσπιστούσε στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα. Αν ζούσε στο Βυζάντιο θα θεωρούσε ειδωλολατρεία τις εκδηλώσεις των εικονοφίλων. Αν ζούσε στην Τουρκοκρατία θα ήταν ένας δεύτερος Κοραής, ίσως λίγο πιο ριζοσπαστικός. Ζη όμως στον 20ό-21οαιώνα και όσα ισχυρίζεται δεν ξενίζουν. Για την Ευρώπη συνιστούν κοινοτοπία, για την Ελλάδα όμως φαίνεται πως εξεγείρουν τα πνεύματα.

Για ποιό λόγο η αμφιβολία, ακόμη και η άρνηση του υπερφυσικού, καθιστούν έναν άνθρωπο «εμπαθή και δαιμονιώδη», όπως έγραψε ένας μητροπολίτης; Με ποια λογική μπορεί να ποινικοποιείται τόσο βαριά ο ορθολογισμός ως στάση ζωής; Ακόμη χειρότερα, πώς νομιμοποιείται ο εκκλησιαστικός χώρος να απευθύνει τόσο φρικτές κατηγορίες όταν όλοι γνωρίζουμε ότι στα εκκλησιαστικά παρασκήνια η εμπάθεια κυριαρχεί ασύδοτη;

Άλλος μητροπολίτης τον ονόμασε «ανθρωπάκι». Ξέρουμε όλοι πολλά ανθρωπάκια μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο, μερικά εκ των οποίων δέχθηκαν συνειδητά να χάσουν κάθε αξιοπρέπεια προκειμένου να ανελιχθούν σε υψηλά αξιώματα. Τα ανθρωπάκια αυτά θα εμφανιστούν κατόπιν κορδωμένα, σαν να μην έγινε τίποτε, να ποιμάνουν τον λαό του Θεού! Αλλά αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο και δέχονται χειροφιλήματα, ενώ όχι σπάνια εμφανίζονται λαλίστατοι τιμητές πάντων!

Και δεν είναι μόνο ότι “στο σπίτι του κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάνε για σχοινί”. Είναι ότι μέσα στο Μεγαλοβδόμαδο ακούστηκαν αρχιερατικές κατάρες: «να σαπίσει το στόμα του»! Γιατί; Επειδή, λέει, προσέβαλε τον Θεό. Από πού τεκμαίρεται αυτό μέσα από την δήλωσή του; Αλλά και αλήθεια να ήταν, προς τι ο υπερβάλλων ζήλος να παραβιασθή η αποστολική εντολή «ευλογείτε και μη καταράσθε»; Γιατί να επιμένουμε να παριστάνουμε εμείς τις “δώδεκα λεγεώνες αγγέλων” που ο Χριστός αρνήθηκε;
*
Τα περιστατικά αυτά δεν αποτελούν μεμονωμένα συμπτώματα. Πρέπει να αντιμετωπισθούν ως μορφές και παραλλαγές του ίδιου διαχρονικού προβλήματος που ταλανίζει την ελλαδική Εκκλησία, δηλαδή τηςαδυναμίας της να συναντηθή με τη νεωτερικότητα. Μάλλον θα έλεγα, της πεισματικής άρνησής της.

Αρνούμενη να διαλεχθή με τον νεωτερικό άνθρωπο η Εκκλησία μας ουσιαστικά φανερώνει ότι ψυχολογικά ανήκει σε άλλη εποχή, στηνπρονεωτερική, εκεί που ήκμασε επί αιώνες. Αποκαλύπτει ότι θεωρεί εαυτήν συνυφασμένη με την αγροτική κοινωνία (θυμίζω πως οι πρωινές ακολουθίες της ακόμη αρχίζουν την ίδια ώρα με την εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι πήγαιναν για ύπνο μόλις νύχτωνε), καθώς και με τα αυτονόητα της βυζαντινής εποχής.

Για μεγάλη μερίδα κληρικών μας ο νοητός χώρος που φιλοξενεί τις φαντασιώσεις τους είναι εκείνος που καθορίζεται από τον βυζαντινό αυτοκράτορα-προστάτη της Εκκλησίας, από το μονοπώλιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην δημόσια διδαχή, από την βοήθεια του “χωροφύλαξ” στην επίλυση προβλημάτων. Σε μια τέτοια φαντασιακή σφαίρα δεν υπάρχει ισότιμος αντίπαλος στον οποίο να πρέπει να αντιπαρατεθής με επιχειρήματα. Και αν υπάρχει, οφείλει να εξοντωθή, είτε με μηνύσεις είτε με λοιδορίες και ύβρεις.

Η κραυγαλέα απουσία διαλόγου με επιχειρηματολογία οφείλεται και σε ανικανότητα και σε άρνηση. Η μία γεννά την άλλη. Εν τω μεταξύ η εν λόγω στάση έρχεται σε ζωηρή αντίθεση με εκείνη των Πατέρων μας οι οποίοι ήξεραν να συναντήσουν τον συνομιλητή τους στο “γήπεδο” που άρμοζε στην περίπτωσή του. Αν και ζούσαν σε προνεωτερική εποχή δεν του αφαιρούσαν το δικαίωμα να λέει τη γνώμη του, αλλά είχαν το θάρρος και την εντιμότητα να αναπτύσσουν επιχειρηματολογία ομόλογη του αντιπάλου, χωρίς λοιδορίες και ύβρεις. Έτσι μίλησε ο Παύλος στους Αθηναίους, έτσι διαλέχθηκαν οι Καππαδόκες με τους εθνικούς, έτσι αποστόμωσε ο άγιος Μάξιμος τους μονοθελήτες. Συστηματική, βήμα-βήμα, αναίρεση των θέσεων του αντιπάλου μέσα από το δικό του λεξιλόγιο και τις δικές του παραστάσεις. Και αυτά σε πολιτισμικό περιβάλλον όπου δεν είχε αναπτυχθή ακόμη το (καθολικό σήμερα) αίτημα για πλουραλισμό και πολυφωνία.

Τι λέω; Ζητάμε πολλά. Εδώ υπάρχει απλώς ένα εκρηκτικό θυμικό καθώς και ένα “κοινό” προς εσωτερική κατανάλωση. Εδώ συναντούμε εθελοτυφλία η οποία οργίζεται επειδή ο συνομιλητής αρνείται να ζήσει στην δική μας φαντασιακή εποχή. Εδώ υβρίζεται ο διαφωνών, ενώ αντίθετα ο υβριστής θα διαμαρτυρηθή έντονα όταν υποστή τα ίδια σε κάποια άλλη περίπτωση στην οποία νομίζει πως αδικείται. Ενδιαφέρον –όσο και εξοργιστικό- είναι ότι πολλοί εκκλησιαστικοί φωνασκούν για καταπάτηση δημοκρατικών αρχών (!) όταν δεν τους αναγνωρίζονται τα αυτονόητά τους. “Μονά-ζυγά δικά τους” δηλαδή. Η δυσανεξία προς τη νεωτερικότητα εξηγεί και γιατί πολλοί χριστιανοί έχουν κακές σχέσεις με την δημοκρατία ως πολίτευμα και κρυφά ερωτοτροπούν με φασιστικού τύπου καθεστώτα.

Γενικά μερίδα κληρικών και λαϊκών θυμούνται τη δημοκρατία μόνο όταν τους συμφέρει. Και φυσικά μόνο προς τους “εκτός”, αφού στο εσωτερικό των εκκλησιαστικών ομάδων ασκούν στυγνή δικτατορία.

Εν ολίγοις, ως Εκκλησία δεν μάθαμε να είμαστε ένας από τους πολλούς. Και πεισματικά αρνιόμαστε να το μάθουμε βρίζοντας όποιον μάς θυμίζει αυτό το καθήκον. Επιπλέον, φαντασιωνόμαστε πως μόνο εμείς εκφράζουμε αυτό που λέγεται Εκκλησία. Αγνοούμε πως υπάρχουν αρκετοί πιστοί (μεταξύ των οποίων και εγώ και πολλοί άλλοι που γνωρίζω) που βρίσκουν γελοίο να υποδεχόμαστε το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους!
*
Είναι περιττό να τονίσω ότι αντιδράσεις σαν και αυτές που επικρίνουμε εδώ απλώς “σπρώχνουν πιο βαθιά το καρφί”. Με άλλα λόγια, το μόνο που καταφέρνουν είναι να δικαιώνουν τους ορθολογιστές στις προκαταλήψεις τους και να παγιώνουν ακόμη περισσότερο την εντύπωσή τους ότι αυτό που ονομάζεται “Ορθόδοξη Εκκλησία” δεν είναι παρά ένας όχλος σκοταδιστών και φανατικών ρασοφόρων και των αφελών οπαδών τους.

Θα έπρεπε να το αποφεύγουμε αυτό. Όχι μόνο επειδή και αυτοί αποτελούν ένα εν δυνάμει ποίμνιό μας το οποίο θα άξιζε κάποτε να προσελκυσθή. Αλλά και επειδή υπάρχει δυνατότητα για συμμαχίες.

Πριν από μερικά χρόνια βρέθηκα με τον Νίκο Δήμου σε τηλεοπτική εκπομπή. Δεν δυσκολευθήκαμε αμέσως να στοιχηθούμε στην ίδια γραμμή, μια και απέναντί μας είχαμε αστρολόγους. Με τα συνδυασμένα επιχειρήματα του ορθολογισμού και της πίστης καταφέραμε να ανατρέψουμε την εξωφρενική νεοεποχήτικη νοοτροπία περί “αστρικών δυνάμεων” και των επιδράσεών τους στη ζωή μας, την οποία οι συνομιλητές μας προσπάθησαν να περάσουν στο τηλεοπτικό κοινό.

Το παράδειγμα αυτό είναι καίριο. Μέσα στη μετανεωτερική σύγχυση που βιώνουμε, η συμμαχία των δυνάμεων της ορθολογιστικής νεωτερικότητας και της Θεολογίας μας έχει την ικανότητα να αρθρώσει ισχυρό αντίλογο στην αντίληψη περί σχετικότητας των πάντων και να συνδράμει το μεταμοντέρνο υποκείμενο που είναι θραυσματοποιημένο και ανορθολογικό. Πολλοί εκκλησιαστικοί δεν έχουν συλλάβει αυτή την πολιτισμική εξέλιξη και συνεχίζουν να απευθύνονται προς τους ορθολογιστές με όρους παρωχημένης απολογητικής, αγνοώντας ότι πλέον υπάρχει πεδίο κοινού αγώνα για να διασωθή η ακεραιότητα του ανθρωπίνου προσώπου.
*
Αδελφοί ορθολογιστές, σε πείσμα των αμφιβολιών σας ή και των βεβαιοτήτων σας, μάθετε ότι ο Χριστός Ανέστη!

Αδελφοί συντηρητικοί-προνεωτερικοί χριστιανοί, ας μη λησμονούμε ότι «ημείς κηρύττομεν Χριστόν εσταυρωμένον», ο Οποίος δεν βρίζει και δεν καταριέται. Μόνο διαλέγεται και αγαπά.
---
... και μια απάντηση του Αμβρόσιου
---
Μεγάλη θλίψη εδοκίμασα, καθώς ανέγνωσα το κείμενο του εκλεκτού Κληρικού π. Βασιλείου Θερμού. Εδοκίμασα θλίψη, καθώς διαπιστώνω, ότι, ως φαίνεται, ο π. Βασίλειος τυγχάνει οπαδός τής παγκοσμιοποιήσεως κλπ.

Σέβομαι τις απόψεις του, αλλά δεν τις ασπάζομαι! Βεβαίως στην απάντησή μου προς τον ασεβέστατο Νίκο Δήμου χρησιμοποίησα σκληρή, πολύ σκληρή, γλώσσα και αυτό για πρώτη φορά στην αρχιερατική μου πορεία.

Το έπραξα, διότι λίγο καιρό πριν είχε και πάλι διατυπώσει τις ανοησίες του για την Ελληνική Επανάσταση, την Αγία Λαύρα, τον παλαιών Πατρών Γερμανό κλπ.

Αυτή τη φορά μου όμως μου έθιξε τα ιερά και τα όσια! Όταν, λοιπόν, συνεχίζει να προβάλει τις ανοησίες του στα εθνικά θέματα, ας τον ανακαλέσουν στην τάξη οι «φωτισμένοι» σαν τον π. Βασίλειο Θερμό! Όταν όμως προσβάλει τα ιερά και τα όσια της Ορθοδοξίας μας, τότε -κατ΄ανάγκην- πρέπει να σαπίσει το στόμα του, ώστε να σταματήσει να προσβάλει την Αγία μας Ορθοδοξία μας.

Και τώρα ας μου επιτραπεί να ερωτήσω τον αγαπητό μου π. Βασίλειο Θερμό:

Τίμιε και λογιώτατε Πάτερ μου,

Το βράδυ της Αναστάσεως σείς εψάλλατε τους στίχους, που προηγούνται του ύμνου «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», και είπατε τα λόγια:

«Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου Αυτού, οι μισούντες Αυτόν»

«Ως εκλείπει καπνός εκλειπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός»

«Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού καί οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν» ;;;;

Δηλ. παρακαλέσατε τον Αναστάντα Χριστό, ώστε οι ασεβείς άνθρωποι «να διασκορπισθούν, νά φύγουν, να εξαφανισθούν από την γη, να γίνουν καπνός, να καούν και να χαθούν ολοκληρωτικά; Ποιοί; Όσοι μισούν τον Θεό»!, δηλ. άνθρωποι αλλαζόνες μικροί, αναστήματος νάνου που αντιμάχονται την Αλήθεια και τη Ζωή, που είναι ο Χριστός!

Εάν τα είπετε όλα αυτά στην Ακολουθία, τότε είσθε ανακόλουθος! Τα γραπτά σας δεν συμφωνούν με τις πράξεις σας! Λυπούμαι, αλλά δεν ευρίσκω επιεικέστερο χαρακτηρισμό.

Εάν, αντιθέτως δεν τα εψάλατε, τότε έχετε παραβιάσει την Ορθόδοξην Λατρεία μας. Μήπως είσθε και οπαδός της «μεταπατερικής» Θεολογίας;

Με πολλή αγάπη και περισσότερη ειλικρίνεια

+ Ο Κ & Αι. Αμβρόσιος
---
πηγή: www.amen.gr
---
*

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

... σαν σήμερα, στο Καστελόριζο ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Και οι βαρκούλες αρμενίζανε...


Σήμερα έχουμε... «επέτειο»! Ήταν 23 Απρίλη του 2010 όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των Μνημονίων. Το σκηνικό εκείνου του διαγγέλματος ήταν επιμελώς σκηνοθετημένο. Πίσω από τον ομιλούντα κάτι πράσινες βαρκούλες αρμενίζανε

Συμπληρώθηκαν ακριβώς 4 χρόνια από την στιγμή που οι υπαίτιοι της καταστροφής και της χρεοκοπίας, αυτοί που κυβερνούν ανελλιπώς αυτόν τον τόπο από συστάσεως του ελληνικού κράτους,  αυτοί που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού από συστάσεως του ελληνικού κράτους, έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιό τους. Με ένα στόχο: Να μετακυλήσουν τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, της δικής τους κρίσης, πάνω στις πλάτες εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου. Για την αποστολή τους αυτή δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν στο πλευρό τους όλη τη διεθνή συμμορία των «λύκων»: Από την ΕΕ και το ΔΝΤ μέχρι τους «οίκους αξιολόγησης» και τις «αγορές» των απανταχού τοκογλύφων.

Τα τσιράκια του συστήματος, που έθεσε την Ελλάδα υπό το αγγλικό δίκαιο και υπό την δικαιοδοσία του δικαστηρίου του δουκάτου του Λουξεμβούργου, πήραν από εκείνη την ημέρα την τιμημένη λέξη «πατριώτης» και την έκαναν σκουπίδι. Έφτασαν να αποκαλούν «πατριωτισμό» να ζουν οι ίδιοι με παντεσπάνι όταν οι πολλοί δεν έχουν να φάνε. Μας είπαν πως η πολιτική των Μνημονίων ήταν η μόνη «πατριωτική» και ενδεδειγμένη για τη μείωση χρέους. Αλλά τότε το χρέος ήταν στο 128% του ΑΕΠ. Σήμερα μετά από τόσο «πατριωτισμό», το χρέος το έχουν εκτινάξει στο 175% του ΑΕΠ. Γιατί πανηγυρίζουν;…

Από τις 23 Απρίλη του 2010 ένας συρφετός από εκβιαστές και εκμαυλιστές της κοινής γνώμης, άλλοτε με προσποιητή ευαισθησία, άλλοτε με επιτηδευμένη μελαγχολία και πάντοτε με σοφολογιότατο διδακτισμό, πουλάνε «εθνοσωτήριο» παπατζηλίκι. Ιδού η «σωτηρία», ιδού και το «εθνικό» τους ιδεώδες: Στο 1,5 εκατομμύριο οι άνεργοι. Στο 1 εκατομμύριο αυτοί που εργάζονται και παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Στα 700.000 τα παιδιά που υποσιτίζονται. Εκατοντάδες χιλιάδες τα «λουκέτα». Κάθε πλατεία και άστεγος. Κάθε γειτονιά και εξαθλιωμένος. Αλλά αυτοί πανηγυρίζουν…

Αυτοί που δεν άφησαν τίποτα όρθιο μας είπαν τότε ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»! Και στη συνέχεια έφαγαν κι ό,τι είχε απομείνει: Μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα, κατακρεούργησαν την ίδια την ελπίδα, γύρισαν το ρολόι στην εποχή που τα νιάτα της Ελλάδας έφευγαν μετανάστες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και πανηγυρίζουν…

Είπαν ότι «οι θυσίες είναι για όλους». Αλλά δεν εννοούσαν τους τραπεζίτες.Εννοούσαν μισθωτούς και μικροβιοπαλαιστές που είδαν τους φόρους τους να αυξάνονται κατά 7 και 9 φορές. Δεν εννοούσαν τις «εξωχώριες» εταιρείες. Οι δικοί τους φόροι μειώθηκαν κατά 16 φορές!

Έβαλαν χαράτσια, μας ξαναγύρισαν στα μαγκάλια, γέμισαν τις πόλεις με ουρές συσσιτίων και ταυτόχρονα υπόσχονταν «κοινωνική δικαιοσύνη». Να ποια είναι η «δικαιοσύνη» τους: Αυτά τα χρόνια – της «σωτηρίας» - η ψαλίδα της εισοδηματικής ανισότητας των πλουσιότερων με τους φτωχότερους Έλληνες διευρύνθηκε κατά 7,5 φορές!
Οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους ισχυρίστηκαν τότε ότι για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού έφταιγε ότι τα «σπρεντς» είχαν φτάσει τις 600 μονάδες. Αλλά σήμερα, μετά από τέτοιο αδιανόητο Γολγοθά, τα περίφημα «σπρεντς» πάλι στις 600 μονάδες είναι. Γιατί πανηγυρίζουν;… 

Είπαν ότι η κρίση εκτός από δοκιμασία θα είναι και «ευκαιρία» για «ανάπτυξη». Πράγματι. Βρήκαν την «ευκαιρία» να πραγματοποιήσουν το μεγαλύτερο ριφιφί στην ελληνική Ιστορία. Να βουτήξουν μέσα σε τέσσερα χρόνια πάνω από 63 δισ. ευρώ από τις τσέπες του ελληνικού λαού!

Βρήκαν την «ευκαιρία» να προωθήσουν όλα τα αντιδραστικά μέτρα που είχαν προσχεδιάσει εδώ και χρόνια αλλά μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να εφαρμόσουν.

Βρήκαν την «ευκαιρία» να επιφέρουν τέτοια «ανάπτυξη» που ο τόπος είχε να τη δει από την περίοδο της Κατοχής: Πάνω από 50 δισ. ευρώ μειώθηκε το ΑΕΠ της χώρας από το 2009! Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τέτοια καταστροφή συμβαίνει μόνο σε συνθήκες πολεμικής σύρραξης. Να που μάθαμε ότι συμβαίνει και σε συνθήκες αμείλικτου, αδίστακτου, μονομερούς ταξικού πολέμου. Του πολέμου των χορτάτων ενάντια στους πεινασμένους.

Όμως εκείνο το πρωινό της 23 Απρίλη του 2010 μας είπαν και μια αλήθεια:«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό»,ήταν τα λόγια του Παπανδρέου. Πράγματι. Αλλά με την εξής διαφορά: Για τον Οδυσσέα υπήρξε Ιθάκη. Για τον ελληνικό λαό υπάρχει μια αέναη «Οδύσσεια». Δεν υπάρχει Ιθάκη. Υπάρχουν μόνο Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες. Μαζί με κάτι ναζιστικά φίδια που τα κράταγε η Κίρκη φυλαγμένα στους υπονόμους για να τα χρησιμοποιήσει όταν θα της χρειάζονταν. Και τα χρησιμοποίησε…

Η «Οδύσσεια» του Οδυσσέα κράτησε 10 χρόνια. Η «Οδύσσεια» του ελληνικού λαού, κι αν όλα πάνε «πρίμα», σύμφωνα δηλαδή με το σχέδιο των «μούτσων της χρεοκοπίας» που παριστάνουν τους «καπεταναίους της σωτηρίας», θα κρατήσει για 50 – τουλάχιστον – χρόνια! Και μετά βλέπουμε…

Αλλά οι κυβερνώντες, από τον Παπανδρέου και τον Παπαδήμο μέχρι τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, πανηγυρίζουν… Και αφού με την πολιτική των Μνημονίων εξασφαλίστηκε κάθε λογής ραδιούργος, αεριτζής, τοκογλύφος, άπληστος, κατεργάρης προεξοφλητής χρεογράφων, τραπεζίτης, αφού επιβλήθηκε ό,τι δουλεμπορικό μέτρο είχε σκεφτεί και επεξεργαστεί ο ΣΕΒ τα τελευταία σαράντα χρόνια, η εγχώρια και ευρωπαϊκή μας ηγεσία στρέφει το βλέμμα στον ελληνικό λαό και συστήνει: «Κάντε υπομονή»! «Καλό κουράγιο»! Και εσχάτως: «Έρχεται η ανάκαμψη»!


Η «υπομονή» τους, το «κουράγιο» τους και – κυρίως – η «ανάκαμψή τους», μεταφρασμένες από το συμβατικό πολιτικό και δημοσιογραφικό λεξιλόγιο και από τους αφηρημένους ηθικούς συλλογισμούς στη γλώσσα των πραγματικών ταξικών συμφερόντων, σημαίνει: Ζήστε χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς προοπτική, και εκεί κατά το 2030, το χρέος, που αυτοί το δημιούργησαν (και που εμείς βάσει των δανειακών συμβάσεων και των αποφάσεων της ΕΕ θα το πληρώνουμε μέχρι το 2060!) θα ξαναπάει στο 128% του ΑΕΠ!

Προσέξτε, δηλαδή, τι μας λένε: Οτι ο ελληνικός λαός - αν και εφόσον «όλα πάνε καλά» - εκείνο που έχει να περιμένει κάτι δεκαετίες από το διάγγελμα του Παπανδρέου, είναι ότι οι «σωτήρες» θα τον έχουν ξαναγυρίσει στην ίδια θέση που ήταν το 2010! Στην ίδια κατάσταση!

Προσέξτε: Μετά από τόσα μνημόνια, τόσους εφαρμοστικούς, τόσα μεσοπρόθεσμα, τόσα πολυνομοσχέδια, τόσες περικοπές, τόσες κλοπές, τόσα λουκέτα, τόση ανεργία, τόση δυστυχία, εκείνο που μας «υπόσχονται» είναι ότι αφού θα μας έχουν λεηλατήσει μέχρι τέταρτης γενεάς, αφού θα μας έχουν εξαθλιώσει, αφού θα μας έχουν μετατρέψει σε κανονικούς είλωτες, εμάς τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, έτσι, λεηλατημένους, εξαθλιωμένους και είλωτες, οι «σωτήρες» μας, αν κάτσουμε... ήσυχα, κατά το 2030 (και σίγουρα μέχρι το... 2060) θα μας έχουν οδηγήσει στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν τα μαρτύρια!

Για αυτή την «ανάκαμψη» είναι που μας προτρέπουν να έχουμε... «υπομονή». Που μας λένε ότι πρέπει να τους... δοξάζουμε για τα «πλεονάσματα». Να τους ανακηρύξουμε «ευεργέτες» για τα «κοινωνικά μερίσματα»: Επειδή εκείνο που μας υπόσχονται είναι ότι στις 23 Απρίλη του... 2030 (και σίγουρα μέχρι το κοντινό...2060), θα μας έχουν γυρίσει, πάλι, στο... Καστελόριζο!

Μόνο που αν τους επιτρέψουμε να συνεχίσουν το «έργο» τους ένα είναι το βέβαιο – και τώρα πια απολύτως βέβαιο: Εκείνο το μελλοντικό τους διάγγελμα (κάπου μεταξύ του 2030 και του ...2060), δεν θα είμαστε εδώ για να το απολαύσουμε. Γιατί στο μεταξύ θα μας έχουν αφανίσει. Κι εμάς, και τα παιδιά μας, και την Ελλάδα ολόκληρη, με το Καστελόριζο μαζί.

---
*

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

... Καλή Μας Ανάσταση ...

*
stavrosx1
***
*
Λιλή Ζωγράφου
...με την προσδοκία της Ανάστασής μας

[...] Οι μάζες φοβούνται τη λευτεριά. Απεγνωσμένα ψάχνουν (όταν όλα έχουν καταρρεύσει) για έναν καινούργιο θεό ή τον εκπρόσωπό του που θα τους την στερήσει, αλλά που στην πραγματικότητα θα τις απαλλάξει από την ευθύνη του εαυτού τους.

[...] Πόσες φορές βρέθηκε ο άνθρωπος κοντά στην υποψία ότι δεν είναι οι θεοί που πρέπει ν αλλάξουν αλλά το σύστημα;

[...] Μία κοινή πίστη σώζει πάντα τις μάζες από την ανυπόφορη μοναξιά του ατόμου. Αλλά όσο δύσκολο είναι να τις ενώσεις κάτω από μια καινούργια προοδευτική ιδέα, τόσο εύκολο είναι να τις συνδέσεις μ ένα κοινό μίσος. Εναντίον ποιανού; Μα η μετριότητα βλέπει γύρω της τόσους εχθρούς!

Γι αυτό η μάζα είναι πρόθυμη να υποστηρίξει μια θεότητα ή μια εξουσία που υπόσχεται το διωγμό της αδικίας και την αποκατάσταση της ισότητας. Το κακό είναι πως δεν ελέγχει ποιος της τα υπόσχεται όλα τούτα. Της αρκεί η πλάνη πως οι πάντες θα ισοπεδωθούν στο ανάστημα της δικής της μετριότητας. Και πως και οι άλλοι θα στερηθούν εκείνο που η ίδια φοβάται: την ελευθερία να ψηλώσουν.

[...] Οι μάζες εκπαιδευμένες να είναι άτολμες και δορυφορικές, καθηλώνονται ανίκανες και ν’ αντικρίσουν ακόμα το κενό. Ειδικά διαμορφωμένες έτσι, περιμένουν, προσφέροντας με την ανημποριά τους, το πρόσχημα. Αυτή είναι η στιγμή του καπάτσου ή αλλιώς του ηγέτη. Όταν οι παλιοί θεοί αποσύρονται, οι θρόνοι αναζητούν διάδοχο. Και μ ένα καλό χειρισμό ή δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκαλα μπορεί ν αναρριχηθεί στην άδεια θέση!…
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

... χάθηκε η δυναμική; Γιατί; ...

*
stavrosx1
***
*

Που είναι το "Plan-B";

Είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι οι δημο(σ)κόποι είναι λίγο μπαγαπόντηδες. Εξάλλου, άμα είσαι καλός στη δουλειά σου κι έχεις και λίγη φαντασία, τα κάνεις ό,τι θέλεις τα νούμερα. Μπορείς να λες ψέματα, ακόμα και χωρίς να παραποιείς τα στοιχεία (με εντολή Σαμαρά), αλλά με απλές αναγωγές ή στριμώχνοντας τα νούμερα μέσα σε εξωτικά τεστ στατιστικής σημαντικότητας κι άλλα περίτεχνα, ακατανόητα από τους πολλούς.

Αλλά είναι και μερικά πράγματα που όσο κι αν θέλεις να τα κρύψεις, δεν κρύβονται: αν αγνοηθούν οι αναγωγές και τα μπουρδουκλώματα, κανείς μας -ο καθένας για τους λόγους του- δεν είναι ευχαριστημένος από τον μεγάλο μας ηγέτη, Αντωνάκη “Πρωθυπουργό” και τους άλλους από τους παραποτάμιους ελαιώνες, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα των δημο(σ)κόπων.

Τι εμποδίζει, λοιπόν, τον σχηματισμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ξεκολλήσει το κάρο από τις λάσπες κι όλο ανοιγοκλείνει η ψαλίδα του πρώτου από τον δεύτερο και του δεύτερου από τον πρώτο, σε μια ζοφερή εποχή που άνοιγε-κλείνε η ψαλίδα, ψαλιδίζει, μισθούς, συντάξεις, όνειρα και ζωές…;

Λένε ψέματα οι δημο(σ)κόποι; Πιθανότατα, αλλά από την άλλη μεριά, εμείς οι πολίτες δεν φαίνεται να πολυεμπιστευόμαστε αυτά που μας προτείνει ο Συ.Ριζ.Α.

Τι συμβαίνει δύο χρόνια μετά τις εκλογές που τις έχασε η Αριστερά επειδή θα μας έπαιρνε τα σπίτια; Όλοι βλέπομε, καθαρά πια, τι συμβαίνει: ετοιμάζεται να τα πάρει η σημερινή κυβέρνηση των ολετήρων τα φορτωμένα με ειδεχθείς φόρους σπίτια μας, για να τα παραδώσει σε εκείνους που ξέρουν να τυλίγουν ξένα σπίτια σε περίπλοκα χρηματοοικονομικά πακέτα.

Τι συμβαίνει άραγε δύο χρόνια μετά τις εκλογές που τις έχασε η Αριστερά επειδή θα μας έπαιρνε τις καταθέσεις; Όλοι βλέπομε, καθαρά πια, τι συμβαίνει: το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ετοιμάζει ανενόχλητα το σχέδιο για το καινοφανές bail-in, τη διάσωση των άλογων και κατεστραμμένων τραπεζιτών με χρήματα των καταθέσεων μας.

Τι συμβαίνει άραγε δύο χρόνια μετά τις εκλογές που τις έχασε η Αριστερά επειδή θα μας οδηγούσε στην καταστροφή; Όλοι βλέπομε, καθαρά πια, τι συμβαίνει, γιατί συμβαίνει δίπλα μας: τα σπίτια των γειτόνων μας με κομμένο το ρεύμα πληθαίνουν, οι ουρές στα συσσίτια μεγαλώνουν, τα δελτία των αυτοκτονιών πυκνώνουν καθημερινά.

Τότε, γιατί δεν μπορεί να εμπνεύσει η αξιωματική αντιπολίτευση και μάλιστα μέσα σε συνθήκες ομολογημένης ανθρωπιστικής κρίσης, όταν ξεπουλιούνται δημόσια περιουσιακά στοιχεία κοψοχρονιά, όταν συρρικνώνεται η δημόσια παιδεία αναίσχυντα, όταν καταστρέφονται οι δομές υγείας που καταρρέουν με πάταγο, όταν το φαγοπότι συνεχίζεται απρόσκοπτα, μόνο που είναι πια στενότερος ο κύκλος των συνδαιτυμόνων;

Τα μαγειρεύουν τόσο έντεχνα τα ευρήματά τους οι μπαγάσες οι δημο(σ)κόποι ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Μήπως χάθηκε εκείνη η δυναμική που δυο χρόνια πριν απέπνεε η προσπάθεια εθνικής ανασυγκρότησης στο τετράπτυχο (α) της άμεσης ένταξης του πτωχευμένου τραπεζικού συστήματος υπό εθνικό έλεγχο, (β) της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διεθνές δίκαιο, (γ) της θέσπισης ανεξάρτητης επιτροπής λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους και (δ) του σχεδιασμού της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος;

{Που είναι το "Plan-B"; Γιατί "Plan A" όταν δεν έχεις καλά-καλά ούτε διατροφική επάρκεια, είναι αυτό της κωλοτούμπας...}
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

... τράπεζες - η μεγάλη ληστεία ...

*
Alexandros Raskolnick
***
*

Δεν τους χρειάζεται
ούτε μια μέρα παραπάνω...


Όταν μιλάμε για τις τράπεζες, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η μεγάλη ληστεία στον δημόσιο πλούτο της χώρας ξεκίνησε πριν δυο καλοκαίρια με την απόφαση εκποίησης της Αγροτικής Τράπεζας αντί πινακίου φακής μέσα σε ένα σαββατοκύριακο.

Έτσι, μαζί με την Αγροτική τράπεζα, αγόρασε ο νέος ιδιοκτήτης και τις υποθήκες για το μεγαλύτερο μέρος της μεταποιητικής βάσης που διαθέτει η χώρα για την πρωτογενή μας παραγωγή. Είδαμε τα προεόρτια από πέρσι: φαινόμενα όπως αυτό της Δωδώνης, σηματοδότησαν την πορεία της απορρύθμισης και του ξεπουλήματος που βιώνουμε ετούτες τις σκοτεινές μέρες…

Είναι μικρής σημασίας το γεγονός ότι μαζί με την Αγροτική Τράπεζα, χάθηκαν και μερικά εκατομμύρια που είχαν εκχωρηθεί δανεικά στα κόμματα –αποκόμματα πλέον- των Ολετήρων που μας κυβερνούν, παρόλο που γίνεται μεγάλος θόρυβος επί τούτου. Μεγάλης σημασίας είναι οι υποθήκες της αγροτικής γης που κουβαλά η Αγροτική Τράπεζα στα σεντούκια της και για τις οποίες κανείς δεν μας έχει πει τίποτα για την τύχη τους, με αποτέλεσμα επενδύσεις δισεκατομμυρίων πληρωμένες με δημόσιο χρήμα να λιμνάζουν και αποθήκες, συσκευαστήρια, εγκαταστάσεις, να σαπίζουν.

Ότι θα πωλούσαν τις τράπεζες οι οποίες μας έχουν μέχρι σήμερα κοστίσει τα μαλλιά της κεφαλής μας για να τις «σώσουμε», δεν πρέπει να μας εκπλήσσει αφού ήταν στο πρόγραμμα.

Πωλούν όμως οι αναίσχυντοι με τριάντα λεπτά, δικαιώματα που είχαν αγοράσει για εκατόν είκοσι πέντε λεπτά! Πρόκειται για άλλο ένα αναίσχυντο ατόπημα των μοιραίων που μας κυβερνούν σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος κι αυτό είναι σαφές. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι τις πωλούν τις τράπεζες για δεκαοχτώ μήνες, στα κοράκια των αγορών.

Ούτε μια μέρα παραπάνω από τους δεκαοχτώ μήνες δεν τους χρειάζεται αυτονών!

Αρκούν δέκα οχτώ μήνες στα τζιμάνια που θα έρθουν για να ξεσκονίσουν τα λογιστικά βιβλία και να τυλίξουν τις υποθήκες στα περίτεχνα swaps που ξέρουν να φτιάχνουν κάτι τέτοιοι τύποι, για τις αγορές των junk bonds. Θα γλείψουν κι ότι μεδούλι έχει απομείνει στο κόκαλο του προσκυνημένου στα χρέη του Έλληνα. Γιατί τώρα που του ρούφηξαν όλο το αίμα, μένει το μεδούλι που βρίσκεται στις ομολογίες και τις τραπεζικές καταθέσεις του. Δεκαοχτώ μήνες και ούτε μια μέρα παραπάνω δε τους χρειάζεται!

Οι αγοραστές των τραπεζικών δικαιωμάτων στους οποίους πωλούν οι δοσίλογοι, δεν είναι τραπεζίτες από τους συνηθισμένους, αυτούς τους κοιλαράδες που αγοράζουν και πουλούν χρήμα για να τροφοδοτούν την παραγωγική δραστηριότητα. Όχι, οι αγοραστές των τραπεζών, δεν είναι από αυτούς τους τραπεζίτες που έχομε συνηθίσει.

Είναι από τους άλλους, από αυτές τις δίποδες ύαινες που δε θα δίσταζαν να πουλούν για παλιοσίδερα τη βιοτεχνία που ταΐζει μερικές οικογένειες, αν στο spot της αγοράς, το παλιοσίδερο τιμάται σε τιμή πιο συμφέρουσα απ’ ό,τι τιμάται το ανθρώπινο κρέας. Και δε διστάζουν...

Σε τέτοιες πουλάνε οι αναίσχυντοι τις τράπεζες. Σε τέτοιους πουλάνε και τα νερά. Σε τέτοιους και την διανομή ενέργειας μαζί με την παραγωγή της. Σε τέτοιους ξεπουλάνε την Ελλάδα ολόκληρη, καταστρέφοντας, καίγοντας, διαλύοντας τις κοινωνικές δομές, εξολοθρεύοντας τους πιο αδύναμους, καταδικάζοντας σε κοινωνικό θάνατο τους άνεργους, επειδή στο spot της αγοράς, το παλιοσίδερο τιμάται σε πιο συμφέρουσα τιμή από το ανθρώπινο κρέας.

Μπορούν να παίρνουν, οι Ολετήρες, τέτοιες αποφάσεις μέσα στη απαξίωσή τους και τη γενική κατακραυγή; Μπορούν;

Πρέπει να είναι ηχηρό το μήνυμα της κατακραυγής μας προς τους εξωνημένους που μας κυβερνούν στις ερχόμενες εκλογές!
---
*


Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

... ηχήστε οι σάλπιγγες - βγήκαμε, αδέρφια !..

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Βγήκαμε, αδέρφια !



«Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές δονήστε σύγκορμα τη χώρα πέρα ως πέρα...». Βγαίνουμε στις αγορές, αδέρφια!

Ντυθείτε, στολιστείτε, γλεντοκοπήστε. Πατριώτες, βγήκαμε στις αγορές! Για να πάρουμε δάνεια. Δάνεια... Σαν αυτά που μας οδήγησαν ως εδώ... Σαν αυτά που άλλοι τα τρώνε κι άλλοι τα πληρώνουν!

Οτι αυτές οι αγορές είναι οι ίδιες που μας «δάνειζαν» τόσα χρόνια και μας έπιναν το αίμα, ότι σε αυτές τις αγορές είναι που ως λαός έχουμε καταβάλει την τελευταία εικοσαετία πάνω από 800 δισ. ευρώ σε τοκογλυφικά, ότι αυτές οι αγορές είναι που λένε ότι το χρέος της Ελλάδας απέναντί τους , μετά από τόσες θυσίες και τόση δυστυχία, αντί να μειώνεται μεγαλώνει και ανέρχεται στα 320 δισ. ευρώ, αυτά είναι λεπτομέρειες... Σημασία έχει ότι ο Στουρνάρας μας έβγαλε στις αγορές. Γλεντήστε!

Αυτές οι αγορές είναι στις οποίες βασιλεύουν τα «αρπακτικά» τύπου «Γκόλντμαν Σακς». Τα ευαγή ιδρύματα τύπου ΔΝΤ. Οι «φιλάνθρωποι» τύπου Σόρος. Οι τραπεζες τύπου «Ντόιτσε Μπανκ». Και οι πολυεθνικές τύπου «Ζήμενς»... Αλλά μην ακούτε τις μεμψιμοιρίες. Βγαίνουμε στις αγορές, παιδιά. Ευτυχείτε!

Αυτές οι αγορές είναι που δημιούργησαν τις «φούσκες», τα «παράγωγα», τα ομόλογα που τώρα σκάνε στα κεφάλια του λαού μας και των λαών όλου του κόσμου.

Αυτές οι αγορές είναι που στον κόσμο τους πεθαίνουν από ασιτία 50.000 άνθρωποι την ημέρα. Αυτές οι αγορές είναι τόσο σάπιες που στην παγκόσμια Δανιμαρκία τους πάνω από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι «ζουν» με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.

Στον κόσμο των αγορών είναι που η «δημοκρατία» κόβεται και ράβεται στα μέτρα των Αμερικανικών και Ευρωπαικών Κεντρικών Τραπεζών. Για τον έλεγχο, την διεύρυνση και την κατάκτηση αυτών των αγορών είναι που διεξάγονται από «χριστιανικές σταυροφορίες» μέχρι «προληπτικοί βομβαρδισμοί».



Σε αυτές τις αγορές είναι που οι Κροίσοι - μέσα στα χρόνια της κρίσης και της ανθρωπιστικής καταστροφής – έχουν 4πλασιάσει τα πλούτη τους. Σε αυτές τις αγορές είναι που η Υγεία, η Παιδεία, η στέγη, το νερό, το ηλεκτρικό, η θέρμανση είναι εμπορεύματα που απευθύνονται μόνο σε όποιον έχει να τα πληρώσει. Αυτές οι αγορές είναι που θεωρούν τον ίδιο τον άνθρωπο εμπόρευμα. Που άλλοτε τον αγοράζουν και τον πουλάνε σαν δούλο και άλλοτε τον αφήνουν στοιβαγμένο στην αποθήκη των ανέργων. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί αγοράσει τίποτα από όλα αυτά που ο ίδιος δημιουργεί και παράγει.

Στις αγορές, έλεγε πριν από 3 αιώνες ο «πατέρας του καπιταλισμού», ο Ανταμ Σμιθ, έρχεται κάποια στιγμή η «αόρατος χειρ» και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Διορθώνει τις αδικίες. Εξασφαλίζει ισορροπίες. Τιθασεύει την ακρίβεια. Επιφέρει ικανοποίηση των αναγκών.

Αλλά ξέρετε ένα μυστικό; Η «αόρατος χειρ» είναι πραγματικά... αόρατη. Και είναι αόρατη για έναν πολύ, πάρα πολύ απλό λόγο: Διότι δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι η «σιδερένια φτέρνα» ενός συστήματος που στις αγορές του επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, το «δίκαιο» του ισχυρού. Θριαμβεύει ο κανόνας «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Στη σημαία των αγορών τους ένα σύνθημα ισχύει: «Ο θάνατός σου η ζωή μου». Στο ευαγγέλιο των αγορών τους η πιο 
«άγια γραφή» είναι τούτη: «Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».


Κυρίες και κύριοι: Εσείς που δεν έχετε τρύπιο ευρώ για να πάτε στην λαϊκή αγορά. Εσείς που βλέπετε συνανθρώπους μας να ψάχνουν ένα κομμάτι ψωμί στους σκουπιδοτενεκέδες της αγοράς. Εσείς που η αγορά φροντίζει να σιτίζεστε με ληγμένα τρόφιμα. Εσεις που τα παιδιά σας περισσεύουν για την «αγορά εργασίας». Εσείς που ό,τι αγοράσατε και αποκτήσατε με κόπο, από σπίτι μέχρι χρυσή βέρα, καλείστε να το καταθέσετε στον οικείο οίκο πλειστηριασμών της αγοράς, από τράπεζα μέχρι ενεχυροδανειστήριο. Εσείς που μετράτε τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα στην αγορά. Εσεις που τον τόπο σας, από δημόσιες εκτάσεις μέχρι δημόσιες επιχειρήσεις, από Ελληνικό μέχρι δημόσιους δρόμους, από ΟΤΕ μέχρι Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, από δημόσια νοσοκομεία μέχρι λιμάνια και αεροδρόμια, τα ρημάζουν, τα ξεπουλάνε και τα διαλύουν - μέσω των αγορών, φυσικά - πανηγυρίστε! Βγαίνουμε στις αγορές!

Αλλά, τα παπαγαλάκια της αγοραίας προπαγάνδας (σσ: αυτά που μετά την υπόθεση Μπαλτάκου έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν την κυβερνητική απόδραση, μιας και είναι προφανές ότι η κυβέρνηση είχε ανάγκη να επιταχύνει τα έτσι κι αλλιώς προαποφασισμένα προεκλογικά πυροτεχνήματα ώστε να στήσει νωρίτερα ένα «πανηγύρι» αντιπερισπασμού), ας μας εξηγήσουν:

α) Η Ελλάδα που βρέθηκε «εκτός αγορών», χρεοκόπησε, ναι ή όχι, μετά από τη μακρά θητεία της ως πειθήνιος μαθητής «εντός των αγορών»;

β) Οι ίδιοι που εμφανίζονται σαν «σωτήρες» επειδή όπως λένε έφεραν την τρόικα για να «δανειζόμαστε με χαμηλό επιτόκιο», πως γίνεται να θεωρούν εξίσου «ευλογία» ότι μας βγάζουν στις αγορές, όπου «δανειζόμαστε» με διπλάσιο επιτόκιο;

Και μια πιο συγκεκριμένη ερώτηση:

Αφού ολοκληρώσουν την έξοδο της Ελλάδας, ξανά, στο κλαρί των αγορών, θα έχουν την καλοσύνη να μας ανακοινώσουν επισήμως και το ακριβές ποσό των εκατοντάδων εκατομμυρίων τόκων για το δάνειο που θα πάρουν; Για να ξέρουμε, δηλαδή: Μετά από τα μνημονιακά, πόσο στοιχίζουν στον λαό και τα... αντιμνημονιακά τους «πανηγύρια».
---
*

... ο Σαμαράς και "η γίδα στην πλάτη" ...

*
Στρατής Μπουρνάζος
***
*

Τάκης Μπαλτάκος 007
ή «Α, ένα ελάφι!»


Οι «τέσσερις του Καίμπριτζ» είναι μια από τις πιο πολύκροτες κατασκοπικές υποθέσεις του Ψυχρού Πολέμου: τέσσερις Βρετανοί ανώτατοι πράκτορες της Μ16 (με πιο γνωστό τον Κιμ Φίλμπυ, από τον οποίο εμπνεύστηκε ο Ίαν Φλέμινγκ τον Τζαίημς Μποντ) ήταν κατάσκοποι των Σοβιετικών και έδρασαν για χρόνια με άκρα αποτελεσματικότητα και μυστικότητα.

Κάπως έτσι φαίνεται δρούσε και ο κ. Μπαλτάκος, αν πιστέψουμε τον πρωθυπουργό, τον Μάκη Βορίδη και κάμποσους άλλους. Ένας Έλληνας 007, στην υπηρεσία της Χρυσής Αυγής, που με απόλυτη συνωμοτικότητα έφτασε στα ανώτατα κλιμάκια, παρά τω πρωθυπουργώ. Μόνο έτσι θα εξηγούνταν πώς ο Α. Σαμαράς δεν είχε ιδέα…

Το σενάριο μπορεί να ενδείκνυται για ελληνικό νουάρ, αλλά δεν αντέχει στον στοιχειώδη λογικό έλεγχο. Όπως και το αντίστροφο, που διακινεί ο ίδιος ο Μπαλτάκος: ότι ήταν «πράκτορας» της Ν.Δ. σε διατεταγμένη υπηρεσία εντός της Χρυσής Αυγής, για να τη βραχυκυκλώσει… Αυτά είναι παραμύθια, όπως έγραφε ο Μάνος Αυγερίδης («Η “αθώα περιστερά”, ο “πράκτορας του σκότους” και άλλα παραμύθια, RedNotebook, 3.4.2014: goo.gl/ceKGdE). Ή, κατά το γνωστό ανέκδοτο, ο Αντώνης θα μπορούσε να αναφωνήσει: «Α, Ένα ελάφι!» — τινάζοντας αμέσως το θήραμα από τον ώμο του (και το δεξί του χέρι). Η αλήθεια βρίσκεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση: ο Τάκης Μπαλτάκος δεν δρούσε εν κρυπτώ και παραβύστω· τις επαφές, τις συναντήσεις και τις μηχανορραφίες τις ήξεραν πολλοί, δεκάδες, εκατοντάδες — και δεν εννοώ μόνο τους υπαλλήλους της Βουλής, τους καφετζήδες, τους κλητήρες που τον έβλεπαν να ανταλλάσσει επισκέψεις με τον Κασιδιάρη και άλλους επιφανείς ναζιστές («ενδεχομένως από ευγένεια», όπως είπε προχθές ο υπουργός Δικαιοσύνης στον ΣΚΑΪ). Όσο σκοτεινό περιθώριο αυτενέργειας κι αν αναγνωρίσουμε στον Τ. Μπαλτάκο, είναι βέβαιο ότι το αλισβερίσι με τους ναζιστές το σχεδίαζε μαζί με άλλους. Και ας μην αναζητήσουμε αυτούς τους κάποιους κάπου κάποτε, αλλά στους κόλπους της κυβέρνησης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Δεν μιλάμε πια για «ναζιστικούς θύλακες», αλλά για «ναζιστικό πυρήνα» στην καρδιά της κυβέρνησης

Τρία ερμηνευτικά νήματα

Τρία ερμηνευτικά νήματα, τρεις απόπειρες να καταλάβουμε τι συμβαίνει:

1. Η Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνει τον χαρακτήρα της ως εγκληματικής συμμορίας, εφαρμόζοντας τις κλασικές μεθόδους των συμμοριών. Αυτό μας δείχνει η δημοσιοποίηση του βίντεο Μπαλτάκου: η Μαφία εκτελεί τον συνεργάτη της, που πια δεν της είναι χρήσιμος, στέλνοντας μήνυμα σε πολλούς. Όσο κι αν μας μοιάζει ανοίκειος, ένας τέτοιος ερμηνευτικός μίτος, σχετικά με τις κινήσεις Κασιδιάρη, μπορεί να βοηθάει περισσότερο από τις συνηθισμένες πολιτικές αναλύσεις.

2. Αν ξετυλίξουμε το παραπάνω κουβάρι, αντιλαμβανόμαστε ότι το επίμαχο βίντεο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η συμμορία ξεκίνησε «εκτελώντας» τον «Αγιοβασίλη» οδηγό του Τραγάκη που χαιρετούσε ναζιστικά, συνέχισε με τον γ.γ. της κυβέρνησης και θα συνεχίσει με δυνατά χαρτιά. Γι’ αυτό, νομίζω, και η έντρομη αμηχανία κάμποσων υπουργών, καθώς θα αναλογίζονται πόσα βίντεο έχουν ακόμα οι «νονοί». Αρκετοί σοκαριζόμαστε από όσα αποκαλύπτονται και δεν τα γνωρίζαμε· το σοκ όμως πολλών κυβερνητικών προέρχεται όχι από άγνοια, αλλά από γνώση: επειδή ξέρουν τι συνέβαινε, και τώρα φοβούνται ότι θα βγει στη φόρα.

3. Δεν θέλω, μ’ αυτά, να δημιουργήσω την εικόνα μιας παντοδύναμης Χρυσής Αυγής που λύνει και δένει. Πιστεύω το ακριβώς αντίθετο: έλυνε και έδενε πριν κάποιους μήνες, όταν δολοφονούσε ανενόχλητη κι έπινε καφεδάκι στα κυβερνητικά γραφεία. Ο εκβιασμός και η δημοσιοποίηση του βίντεο δεν είναι πράξη δύναμης, αλλά αδυναμίας. Το θηρίον, μετά τις ποινικές διώξεις άρχισε να ξεδοντιάζεται (αν και έχει βέβαια πάμπολλα δόντια) — κι ας συνυπολογίσουμε στους «σπασμούς» τη διαγραφή Μπούκουρα, την αποχώρηση Αλεξόπουλου και τις ομολογίες της συζύγου Λαγού ότι έκρυβαν όπλα). Όσο καιρό η Χρυσή Αυγή έκανε απερίσπαστη τη δουλειά της, μέσω Μπαλτάκου και άλλων, δεν είχε λόγο να εκβιάζει έτσι.

Η δολοφονία Φύσσα και η σημερινή συγκυρία

Πέσαμε άραγε από τα σύννεφα με το βίντεο; Όχι, αλλά μάθαμε πολλά. Είναι άλλο να υποψιάζεσαι, να ακούς ακριτομυθίες, να γνωρίζεις ότι ο Μπαλτάκος είναι σύνδεσμος με τη Χ.Α. και άλλο να βλέπεις τον γ.γ. του υπουργικού συμβουλίου να δρα σαν τσιράκι του Κασιδιάρη και να απεργάζονται από κοινού πώς θα τη βγάλει καθαρή η συμμορία. Και από τη στιγμή που κάτι γίνεται χειροπιαστό, τα πράγματα αποκτούν αυτοτελή δυναμική. Ας σκεφτούμε τη δολοφονία Φύσσα. Και εκεί δεν εκπλαγήκαμε, αφού ξέραμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία, ωστόσο άλλο είναι να περιμένεις κάτι κι άλλο να συμβαίνει. Και εκεί τα κανάλια ανακάλυψαν εν μια νυκτί την πυρίτιδα και τους «εγκληματίες νεοναζί» (όπως τώρα «ανακάλυψαν» την «κρυπτεία», το φίδι στον κόρφο της κυβέρνησης κλπ. κλπ.).

Η αναλογία είναι πολλαπλώς χρήσιμη. Η ποινική δίωξη μετά τη δολοφονία Φύσσα και οι συλλήψεις στις 28 του Σεπτέμβρη είναι τομή. Πρώτα πρώτα, σταμάτησαν οι δολοφονικές επιθέσεις και συρρικνώθηκε η καλπάζουσα εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Και, εκτός βέβαια του ότι δεν θρηνούμε νεκρούς, το θηρίον δέχτηκε καίριο χτύπημα, καθώς το κράτος, έστω καθυστερημένα, κινήθηκε εναντίον του. Απομένουν βέβαια πολλά για να κοπεί ο δεσμός –ή και ο ομφάλιος λώρος– μεταξύ κράτους και ΧΑ. Ωστόσο, και σε αντίθεση με μια διαδεδομένη ολέθρια πεποίθηση (ότι οι διώξεις θα ηρωοποιήσουν τη Χρυσή Αυγή), η ελληνική Ακροδεξιά ανέκαθεν τρεφόταν από τον δεσμό της με το κράτος. Είτε μιλάμε για τους «τριεψιλίτες» του Μεσοπολέμου είτε για τους μπουραντάδες του Εμφυλίου είτε για την Καρφίτσα, οι στενές σχέσεις με το κράτος αποτελούσαν βασική πηγή ισχύος (πολιτικής, συμβολικής, προσωπικής, ιδεολογικής) της Ακροδεξιάς. Το κόψιμο αυτών των δεσμών είναι κομβικό για την εξάρθρωσή της ΧΑ και τον περιορισμό της πολιτικής της επιρροής.

***

Ο Δημήτρης Ψαρράς, δυο σελίδες παρακάτω, εξηγεί γιατί η 28 του Σεπτέμβρη ήταν τομή. Μια ανάλογη στιγμή ζούμε τώρα και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να υπάρξει μια δεύτερη τομή. Όπως τότε δεν αρκούσε να καταγγέλουμε την υποκρισία των media, τον Μπάμπη Παπαδημητρίου και τον Στέφανο Κασιμάτη για τα γραφτά τους, τον Δένδια για τη μέχρι τότε απραξία του, αλλά έπρεπε να βγούμε μπροστά, ζητώντας να ξετυλιχθεί το κουβάρι της εγκληματικής δράσης, έτσι και τώρα: πρέπει να βγούμε μπροστά. Αφού αποκαλύφθηκε ο «ναζιστικός» πυρήνας στο κράτος πρέπει να απαιτήσουμε πολλά: Να διερευνηθούν οι ποινικές ευθύνες του «πυρηνάρχη» Μπαλτάκου, που μαζί με τον Κασιδιάρη βυσσοδομούσε εναντίον της δικαιοσύνης (βλ. το άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου, «Μήπως ένας εισαγγελέας να καλέσει τον κ. Μπαλτάκο;», ThePressProject, 2.4.2014: goo.gl/Ud8uwF). Να καταλογιστούν οι πολιτικές ευθύνες — κι αυτό, για μένα, σημαίνει παραίτηση Σαμαρά. Να διεκδικήσουμε αυτό που δεν έγινε τον Σεπτέμβρη, το ξήλωμα των θυλάκων της Χρυσής Αυγής στο κράτος (αστυνομία, δικαιοσύνη, στρατός). Και να στηρίξουμε με κάθε τρόπο το ανακριτικό έργο ώστε να διευρυνθεί — ας μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν θα είχε γίνει αν δεν είχε ξεκινήσει αυτό. Να δυναμώσουμε το αντιφασιστικό κίνημα στις γειτονιές. Μ’ άλλα λόγια, να εργαστούμε ώστε η 2 του Απρίλη να αποτελέσει μια δεύτερη τομή, ένα μεγάλο χτύπημα για τους ναζιστές.

ΥΓ. Θεωρώ μεγάλο πολιτικό σφάλμα τον εστιασμό στις κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Αυτό ήταν ο στόχος Κασιδιάρη όταν δημοσιοποιούσε το βίντεο, κι αυτό, όπως και να το κάνουμε, θέτει ένα ζήτημα. Επιπλέον, ο εστιασμός αυτός, στην ακραία εκδοχή, μας οδηγεί στην υιοθέτηση της ναζιστικής άποψης (σκευωρία), ενώ στην πιο ήπια προσπερνάει την ουσία της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής (από την οποία ξεχειλίζει ο ανακριτικός φάκελος). Αν για κάτι πρέπει να εγκαλέσουμε την κυβέρνηση είναι η πολύμηνη απραξία της, οι παρεμβάσεις της για να μείνει άπραγη η δικαιοσύνη και η αστυνομία, και όχι επειδή καθυστερημένα κινήθηκε. Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη αποτελούν σοβαρό διαχρονικό πρόβλημα, εδώ και πολλά χρόνια· χωρίς να το ξεχνάμε, ας μην επιχειρούμε να το ξεδιπλώσουμε και να το λύσουμε σε αυτήν ειδικά την περίπτωση — είναι πολιτικά αφελές και ολέθριο. Η Αριστερά, επαναφέροντας διαρκώς το θέμα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, οφείλει, όσον αφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση να εστιαστεί στο μείζον: την εξάρθρωση, ποινικά και πολιτικά, της εγκληματικής συμμορίας. Νομίζω.

ΥΓ2. Το ανέκδοτο με το ελάφι, για όποιον δεν το ξέρει. Ένας δασοφύλακας συναντά έναν κυνηγό που, για πολλοστή φορά, έχει σκοτώσει παράνομα ένα ελάφι και το κουβαλάει στον ώμο του. Μόλις τον σταματά και τον ρωτάει τι είναι αυτό που, για άλλη μια φορά, κουβαλάει, αυτός κάνει ένα πηδηματάκι πίσω, κοιτάζει έκπληκτος τον ώμο του και αναφωνεί: «Α, ένα ελάφι!» – και το τινάζει από πάνω του.

---
---
*

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

... για τον "ιδιώτη" κ. Μπαλτάκο ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Μπαλτάκος:
Δεν είναι άνθρωπος, είναι «ιδέα»!

Πάνε να μας παρουσιάσουν τον Μπαλτάκο περίπου σαν… «ιδιώτη». Που οι ενέργειές του δεν είχαν σχέση ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με τον πρωθυπουργό. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Μπαλτάκος δεν έδινε λογαριασμό σε κανέναν. Ότι δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και το κράτος. Ότι οι κινήσεις του ήταν προϊόν «προσωπικής στρατηγικής». Λίγο απέχουν από το να ισχυριστούν ότι ο Μπαλτάκος περνούσε από το Μαξίμου, είδε φως και μπήκε… Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή: 

Πρώτο: Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία. Και είναι εγκληματική συμμορία επειδή είναι ναζιστική συμμορία. Από εδώ απορρέει ο εγκληματικός, ο δολοφονικός χαρακτήρας της: Από το γεγονός ότι συνιστά φορέα του ναζιστικού εγκλήματος. Οι «χρυσαυγίτες» του Μιχαλολιάκου είναι τόσο ναζί όσο ο ίδιος όταν γράφει ύμνους για τον Χίτλερ: «Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί [...] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας: HEIL HITLER!» (Μιχαλολιάκος, περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987).


Τα «τάγματα εφόδου» της «Χρυσής Αυγής» είναι τόσο ναζιστικά, όσο ναζιστικά είναι όσα λέει ο Κασιδιάρης - ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες - όταν εξυμνεί τον «ρομαντισμό», το «πνευματικό κίνημα» και «την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού» (Κασιδιάρης, περιοδικό «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011).

Ως ναζί, οι παραστρατιωτικοί «εγέρθουτου», είναι τόσο δολοφόνοι και τόσο τραμπούκοι όσο προκύπτει από την δολοφονία του Φύσσα, από τις δολοφονικές επιθέσεις κατά μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα, από τις δολοφονικές και χουλιγκανικές επιθέσεις κατά μεταναστών. 

Δεύτερο: Ο ναζιστικός απόπατος της Χρυσής Αυγής, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στην – κατά Μπρεχτ – «πιο ωμή, πιο καταπιεστική, πιο δόλια και πιο θρασεία» μορφή του. Όπως οι προπάτορές τους από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι που ήταν το πολιτικό μαστίγιο των Κρουπ, των Ζήμενς και των Ανιέλι μέχρι τους Μεταξάδες, τους ταγματασφαλίτες, τους δοσίλογους και τους Παττακούς, που ήταν τα πολιτικά μαντρόσκυλα των ντόπιων και ξένων Χατζηκυριάκων, Ανδρεάδηδων και Τομ Πάπας, έτσι και η «Χρυσή Αυγή»:

Υποδύεται την «φιλάνθρωπη» ΜΚΟ την ώρα που στη Βουλή ψηφίζει τις ανακεφαλαιοποιήσεις υπέρ τραπεζιτών και που στις γειτονιές επιχειρεί να στήσει δουλεμπορικούς «ΟΑΕΔ» για να προμηθεύει καπιταλιστές με φτηνή εργατική σάρκα.


Τρίτο: Ο ναζισμός είναι γέννημα του συστήματος της εκμετάλλευσης, τροφοδοτείται από αυτό, γεννιέται μέσα από την σαπίλα του. Το κράτος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας είναι που ενισχύει, που αξιοποιεί και καλύπτει τον φασισμό.

Αν όχι τότε τι άλλο συνιστούσε εκείνη η ομολογία Σαμαρά, ο οποίος κατά την ομιλία του (11/10/2013) στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, μιλώντας για τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή, είπε: «Φάνηκε, δηλαδή, ότι υπάρχει ήδη επαρκές νομικό οπλοστάσιο από τη Δημοκρατία μας που επιτρέπει στην Πολιτεία να την προστατέψει τη Δημοκρατία και να προστατέψει και τη δημοκρατική νομιμότητα. Εκείνο που έλειπε ήταν η πολιτική βούληση»!

Πρόκειται για συγκλονιστική – επαναλαμβάνουμε – ομολογία από την οποία προκύπτει ότι: Το κράτος και η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν είναι ότι «είχαν άγνοια» για τον εγκληματικό χαρακτήρα των χιτλερικών αποβρασμάτων, ούτε ότι τους έλειπε το νομικό οπλοστάσιο. Εντούτοις το φίδι αφηνόταν να μεγαλώνει. Γιατί; Το απάντησε με αξεπέραστη σαφήνεια και παραδειγματική ειλικρίνεια ο πρωθυπουργός: «Εκείνο που έλειπε – είπε - ήταν η πολιτική βούληση»!Ωστόσο, η πολιτική βούληση να προωθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή άτομα που έλεγαν ότι η «Χρυσή Αυγή» το πολύ – πολύ που έκανε ήταν να ρίχνει και «καμιά ψιλή», δεν του λείπει του κ. Σαμαρά…



Τέταρτο: Αλλά γιατί «έλειπε η πολιτική βούληση»; Μήπως το «έλλειμμα πολιτικής βούλησης» για την αντιμετώπιση του φασισμού είναι η άλλη όψη της αξιοποίησης του φασισμού; Μήπως είναι η άλλη όψη των «ανάρμοστων (ή μήπως ΄΄εκλεκτικών΄΄;) σχέσεων» που διατηρούν με τον φασισμό οι όψιμοι διώκτες του; Αν όχι, τότε πως εξηγείται ότι: 

α) Στην ίδια ομιλία ο κ.Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι «… θα αποκαλυφθούν και όλοι οι αφανείς χρηματοδότες τους. Για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός ποιοι από πίσω, ενώ ήξεραν, τους στήριζαν»… Άρα υπάρχουν «αφανείς χρηματοδότες». Μάλιστα. Ποιοι είναι; Γιατί, τόσους μήνες μετά, οι «αφανείς χρηματοδότες» των ναζί δεν αποκαλύπτονται; Το κράτος μας, με τους υπερκοριούς του, δεν ξέρει τίποτα; Για εκείνη την αναφορά του «Guardian», περί κύκλου ολιγαρχών που χρηματοδοτούν τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει ακούσει κάτι;

β) Από τις 10/12/1999 (http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7458562&publDate=28/5/2013) υπάρχει εσωτερικό έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας στο οποίο ομολογείται ότι «η οργάνωση [σ.σ.: η Χρυσή Αυγή] διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους». Ότι «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και απόστρατους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς». Ότι «στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως “αγανακτισμένοι” πολίτες». Εντούτοις, στα 15 χρόνια που πέρασαν από τότε, δεν μάθαμε τίποτα, ποτέ, περί εξάρθρωσης αυτών των θυλάκων του κρατικού μηχανισμού, παρότι διατηρούν τέτοιες – γνωστές στις κυβερνήσεις - σχέσεις με τους ναζί… 

γ) Ο Μπαλτάκος διατηρούσε τη θέση του στην κυβέρνηση ακόμα και μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ, όταν φέρεται να δήλωσε εκείνο το περίφημο: «Το σενάριο της συγκυβέρνησης με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο»! Τοποθέτηση που ποτέ δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να διαψευστεί και που πήγαινε γάντι με τις θεωρίες διαφόρων τηλεπαλιάτσων ότι μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή θα ήταν λαμπρός κυβερνητικός εταίρος… 

δ) Από τον… οδηγό του Τραγάκη, που χαιρετούσε ναζιστικά παρέα με χρυσαυγίτες, μέχρι τον βουλευτή Ταμήλο, που δήλωνε ότι «οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε αλλοδαπούς βόλευαν τη Νέα Δημοκρατία» και γι’ αυτό η κυβέρνηση της έκανε πλάτες (https://www.youtube.com/watch?v=sX6VWG7Vqrg) είχαμε, σχεδόν καθημερινά, συμπεριφορές και ομολογίες για διασυνδέσεις και «συγκοινωνούντα δοχεία»...

ε) Όχι ένας και δυο, αλλά 50 (!) βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ψήφισαν υπέρ της Χρυσής Αυγής όταν εκείνη ζήτησε την άρση της ασυλίας του Τατσόπουλου επειδή ο βουλευτής είχε αποκαλέσει τους ναζί… «νταβατζήδες». Λίγα λεπτά πριν οι 50 της ΝΔ ψηφίσουν υπέρ της Χρυσής Αυγής, είχε προηγηθεί από βήματος Βουλής το ναζιστικό κήρυγμα του Παππά, του υπόδικου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής…

στ) Όχι μόνο «απλοί» βουλευτές της ΝΔ, αλλά ακόμα και ο πρώην γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, είχαν ψηφίσει στη Βουλή υπέρ (!) του Κασιδιάρη, ακόμα κι όταν συζητήθηκε η άρση της βουλευτικής ασυλίας του για την επίθεσή του ενάντια στην Λ.Κανέλλη και στην Ρ.Δούρου…

ζ) Το ΠΑΣΟΚ της αντιφασιστικής ρητορείας προφανώς γνωρίζει ότι όποιος «σαλιαρίζει» με τη μαυρίλα και τον φασισμό τα «νομιμοποιεί». Είναι ή δεν είναι το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, που επί δυο χρόνια κάνει το «παγώνι» για το γεγονός ότι συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που έχει γενικό γραμματέα τον «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» Μπαλτάκο και υπουργό τον «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδη; Είναι ή όχι το ΠΑΣΟΚ το ίδιο κόμμα που πρωτοστάτησε κατά την περίοδο Παπαδήμου σε μια κυβέρνηση με τη σύμπραξη του ΛΑΟΣ; Δηλαδή του κόμματος - υμνητή του δικτάτορα Μεταξά, των «χιτών» του Γρίβα, των Μακρονησιών και των συνταγματαρχών. Του κόμματος που ο ιδρυτής του, ο Καρατζαφέρης, στις νομαρχιακές του 2002 είχε τεθεί επικεφαλής ενός ψηφοδελτίου που συμπεριλάμβανε στη σύνθεσή του 4 πρωτοπαλίκαρα της «Χρυσής Αυγής». Του κόμματος μέσω του οποίου – και με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ – «νομιμοποιήθηκαν» πατενταρισμένοι ακροδεξιοί, πρώην αρχηγοί της ΕΠΕΝ (!), να ποζάρουν στο δημόσιο βίο σαν «εθνικοί σωτήρες»...



Πέμπτο: Μήπως, παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε η πολιτική βούληση; Όσα παρακολουθούμε μετά τη δολοφονία του Φύσσα είναι έκφραση τέτοιας γνήσιας πολιτικής βούλησης για την αντιμετώπιση του ναζισμού και του φασισμού; ‘Η μήπως εκείνο που παρακολουθούμε είναι τους διακινητές της θεωρίας των «δυο άκρων», όπως αξιοποιούσαν τη «Χρυσή Αυγή» όταν δεν έδειχναν πολιτική βούληση να την ενοχλήσουν, τώρα να την αξιοποιούν παριστάνοντας το αντίθετο; Οι «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές», δηλαδή, επιδεικνύουν πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση, τάχα, του φασισμού, ή μήπως η μόνη πολιτική βούληση που επιδεικνύουν είναι ψηφοθηρικής και εκλογικής φύσεως και σκοπιμότητας; Δεν είναι άγνωστη πολιτική τακτική: Ένα κράτος, μια κυβέρνηση, ένας πολιτικός μηχανισμός, αξιοποιεί ένα φαινόμενο, το ίδιο φαινόμενο, και όταν δεν δείχνει πολιτική βούληση για να το πατάξει, αλλά και όταν αλλάζει τροπάρι και λέει πως βρήκε την πολιτική βούληση για να το πατάξει. Και φυσικά, οι ταγοί που μέχρι χτες σαλιάριζαν και φλέρταραν με τον απολύτως ευδιάκριτο ναζισμό και με τον απολύτως ευδιάκριτο φασισμό, οι ίδιοι που την ώρα της δίωξης των ναζί αυτοί διατηρούν επαφές με τους ναζί, πάει πολύ να στριμώχνονται στην πασαρέλα της βιομηχανίας του θεάματος για να διακριθούν στο ρόλο του «αντιφασίστα»! 

Παρεμπιπτόντως: Ο Μπαλτάκος δήλωσε χτες ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο κ.Σαμαράς είναι «δαυλοί αναμμένοι στο βωμό της παράταξης». Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο κ.Σαμαράς δεν ήξερε ή δεν είχε καταλάβει τίποτα ούτε για τις υπόγειες διασυνδέσεις του «δαυλού» του με τη Χρυσή Αυγή (ειδικώς), ούτε για την «μαυρίλα» (γενικώς) του επί τρεις – ολόκληρες - δεκαετίες στενότατου συνεργάτη του. Αλήθεια: Ούτε την επιστολή που του απέστειλε (όπως και στον Ε.Βενιζέλο) η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στις 21/12/2012, την είχε καταλάβει; Ο κ.Μπαλτάκος, αναφέρει στην επιστολή της προς Σαμαρά – Βενιζέλο η ΕΕΔΑ, δήλωσε στους εκπροσώπους της απερίφραστα ότι: «(…) δεν τον ενδιαφέρουν, ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, τα δικαιώματα του ανθρώπου, ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας». Θα έπρεπε να βγουν στη φόρα οι «συναγελασμοί» του Μπαλτάκου με τον Κασιδιάρη για να ενοχληθεί ο πρωθυπουργός από έναν γενικό γραμματέα που διακηρύσσει ότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα δικαιώματα του ανθρώπου;… 

*

Υστερόγραφο 1: Η συνέντευξη του Μπαλτάκου στον Νίκο Χατζηνικολάου στον «Real Fm» αποτελεί ένα ντοκουμέντο σχετικά με το ποιοί μας κυβερνούν…

Υστερόγραφο 2: Πασχίζουν από προχτές οι κυβερνώντες και οι τηλεμαζορέτες τους να μας πείσουν ότι ο κ.Σαμαράς δεν είχε αντιληφθεί ποιος ήταν ο «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» επιστήθιος – επί 30 χρόνια - συνεργάτης του. Νομίζουν ότι έτσι… προστατεύουν τον κ.Σαμαρά. Ότι «τον βγάζουν λάδι». Τους αφιερώνουμε το εξής απόσπασμα:

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί και πιστοί, μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς και να τους κρατήσει πιστούς. Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

Γνωστά πράγματα, από το 1500 – τουλάχιστον - κι εντεύθεν. Από τότε, δηλαδή, που ο Μακιαβέλι έγραφε τον «Ηγεμόνα» του (Νικολό Μακιαβέλι, «Ο Ηγεμόνας», εκδόσεις Κάκτος, σελ. 149).

---
*