Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

... Τσίπρας, συνέντευξη, καναλάρχες κ.ο.κ. ...

*
Δημήτρης Κανελλόπουλος
(Εφ.Συν.)
***
*

Ένας θλιβερός Αλέξης Τσίπρας


Δεν ξέρω αν ακούσατε τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στον «105.5 Στο Κόκκινο» και τον Κώστα Αρβανίτη. Αν όχι, καλύτερα. Γλιτώσατε.

Γιατί ήταν ένας θλιβερός και αόριστος Τσίπρας. Καμία σχέση με τον ριζοσπάστη πολιτικό που γνωρίζαμε έως τώρα, πλέον ακούγεται ως ένας υποταγμένος πολιτικάντης που έπαψε να λέει την αλήθεια στο λαό.

Η συνέντευξη (και η πολιτική του κατ' επέκτασιν) κινήθηκε (και κινείται) σε δύο επίπεδα: στα πράγματα που έχει ήδη κάνει και στα πράγματα που δεν έχει κάνει ακόμα.

Για τα δεύτερα συνεχίζει στο γνωστό -προεκλογικό- μοτίβο: μεγαλοστομίες. Εναντίον της ολιγαρχίας, εναντίον των καναλαρχών κ.ο.κ. Χιλιοειπωμένα.

Για τα πρώτα, αυτά που υπέγραψε, το μοτίβο είναι διαφορετικό (αλλά τόσο, μα τόσο ίδιο με των προηγουμένων πρωθυπουργών): ήταν αναγκασμένος, δεν ήθελε τα μέτρα, σύρθηκε, αλλά αποσόβησε παρά πολλά αρνητικά (το... μεγάλο πλεόνασμα) ενώ και το δικό του μνημόνιο είναι καλύτερο από εκείνα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.


#asktsipras Υλοποίηση του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης χωρίς καμία διαπραγμάτευση.
Ένας θλιβερός Αλέξης Τσίπρας που αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων. Κρίμα. Κρίμα και για το ΟΧΙ δηλαδή. Το ΟΧΙ του 61,3% που το «πούλησε» στεγνά ο κ.Τσίπρας μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, αλλά έρχεται τώρα να το υμνήσει. Άλλα αντ' άλλων.

Φάνηκε από τις πρώτες στιγμές πως είναι killer (πολιτικά) ο Αλέξης Τσίπρας. Στην αρχή το θεωρούσα θετικό και απαραίτητο. Ηγετικό, θα έλεγα. Τώρα μάλλον πιστεύω πως γίνεται επικίνδυνο για έναν πρωθυπουργό που, αποδεικνύεται, «παντός καιρού». Και σίγουρα, δεν έκανε την έκπληξη όπως μας έλεγε στη Βουλή τρεις μέρες μετά τις εκλογές, δεν τήρησε όσα υποσχέθηκε στο λαό. Ή, μήπως, θα μας λοιδορήσει και γι' αυτό ο κύριος πρωθυπουργός;

Να δούμε σε πόσες συνεντεύξεις από τώρα θα μας εξηγεί γιατί (θα) συνεργάζεται με τον Σταύρο Θεοδωράκη και πόσο πατριωτικό και καλό είναι το Ποτάμι. Αμφιβάλλετε;

---
*

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

... όταν ο Θηβαίος έκανε υπερήφανη την Λυμπεράκη ...

*
Χρήστος Ξανθάκης
***
*

Έλεος, κύριε Θηβαίε...


Όπου ο δημοφιλής μουσικοσυνθέτης, τα βάζει με τους ανέργους

Είναι μια απ’ αυτές τις στιγμές τις δύσκολες. Είναι μια απ’ αυτές τις ώρες τις μαύρες. Είναι εκεί που ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι έσφαλες και πρέπει να πάρεις τα λόγια σου πίσω. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Αν θέλεις να τα έχεις καλά με τη συνείδησή σου, είναι ανάγκη να γίνεις Μπογδάνος και να τα μασουλήσεις τα χαρτιά. Και να παραδεχθείς ότι μπροστά στον Θηβαίο, ο Πορτοκάλογλου ήταν παναγιά παρθένα!

Ε ναι ρε παιδιά, τι είπε στο κάτω της γραφής ο άνθρωπος; Κάτι μπουρδίτσες εκκλησιαστικές του τύπου «έχει ο Θεός», συν ολίγη παγκαλιάδα ότι όλοι μαζί την κάτσαμε τη βάρκα κι ο εφοπλιστής κι ο καμαρότος. Σιγά τα λάχανα. Ενώ ο Θηβαίος, ως ένα εξωφρενικό κράμα Μαρίας Αντουανέτας και Κιμ Γιονγκ Ουν, από τη μία αναρωτιέται γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε με δέκα ευρώ την ημέρα και από την άλλη θέλει να μας στείλει όλους στα χωράφια να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο. Και είναι και αριστερός, τρομάρα του…

Αναφέρομαι φυσικά στην περίφημη ραδιοφωνική συνέντευξη του μουσουργού στον FM 100, στο δημοτικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Όπου έχασε τελείως τη μπάλα, όπου έκανε περήφανη την Αντιγόνη Λυμπεράκη και όπου αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά πως, άμα σφίξουν οι ζέστες, καλόν είναι να το ανοίγουμε το γαμημένο το ερκοντίσιον. Στην αντίθετη περίπτωση, μπορεί να μας επηρεάσουν οι υψηλές θερμοκρασίες και να μην ξέρουμε που πατάμε και τι λέμε.

Όπως διαβάζω ανά τους διαύλους του δικτύου, οι περισσότεροι εκ των συναδέλφων και των κυβερνοναυτών στέκονται στα σημεία εκείνα όπου ο Θηβαίος ψέγει την ραδιοφωνική παραγωγό (μπράβο της, παρεμπιπτόντως, που διατήρησε ως το τέλος την ψυχραιμία της) για το είδος του επαγγέλματός της. Ότι δηλαδή δεν είναι δουλειά αυτό το πράγμα, δεν είναι δουλειά παραγωγική, και να πάει να δουλέψει στα βιοκαύσιμα ή στα λιπάσματα μιας και διαθέτει πτυχίο χημικού. Και να δουλέψει και δεκάωρο μάλιστα, γιατί καλόμαθε μπροστά στο μικρόφωνο η τεμπέλα…

Το αντιπαρέρχομαι, παρότι πρόκειται μάλλον για το πιο ευτράπελο τμήμα του διαλόγου. Όπως επίσης δεν θέλω να σταθώ πολύ στο σημείο όπου ο καλλιτέχνης δηλώνει ευθαρσώς ότι με 15 ευρώ την ημέρα μπορεί να ζήσει την πενταμελή οικογένειά του. Και προσθέτει χαρακτηριστικά: «Τι πρέπει να φάω δηλαδή, 10 μπριζόλες και μπιφτέκια για να ζήσω εγώ με την οικογένειά μου;» Είναι σαφές ότι έχει κάτι χρόνια να μπει σε σούπερ μάρκετ ή να πληρώσει λογαριασμούς, αλλά αυτό τέλος πάντων δεν είναι και κακούργημα. Άγνοια είναι και τύφλα και μύτη ψηλά να ακουμπάει τα σύννεφα.

Τα αφήνω πίσω τα ανωτέρω, όπως αφήνω πίσω και τη φράση «ποτέ κανείς Έλληνας δεν αγάπησε άλλο Έλληνα και τίποτα παραπάνω», που θα έκανε πράσινο από τη ζήλεια τον Ζωρζ Πιλαλί. Και επικεντρώνω στο ρατσιστικό παραλήρημα του μουσικοσυνθέτου εναντίον των ανέργων. Το οποίο, ξεκίνησε ως εξής:

«Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στον πληθυσμό της Ελλάδας, στα δέκα εκατομμύρια, χιλιάδες χιλιάδων στρατός ανέργων οι οποίοι δεν ψάχνουν να βρουν δουλειά και ζούνε από τη σύνταξη της μαμάς τους ή της γιαγιάς τους. Δηλαδή ποιο είναι το όνειρο του νέου Έλληνα ας πούμε; Να πάει σαράντα και να πάρει σύνταξη; Να πάει να δουλέψει κάποιος, αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο. Όχι να κάθεται σπίτι του, να πίνει φραπέ και να πληρώνεται από το Δημόσιο.»

Πάνω εκεί, έσπευσε η ραδιοφωνική παραγωγός να του επισημάνει ότι και να θέλει να δουλέψει κάποιος δουλειές δεν υπάρχουν αυτή την εποχή. Κι εκεί πια, ο Θηβαίος απογειώθηκε: «Με συγχωρείτε πολύ, με συγχωρείτε πάρα πολύ. Δεν μπορείς να βρεις δουλειά; Τι είναι αυτό; Το δίλημμα αυτό δεν το καταλαβαίνω. Υπάρχουν άπειρες δουλειές. Άπειρες δουλειές. Δηλαδή ποια είναι η δουλειά για τον Έλληνα εικοσιπεντάρη ή τριαντάρη αυτή τη στιγμή; Ποια είναι η δουλειά, να είμαι διευθυντής σε τράπεζα; Να σας πω κάτι; Είμαι 52 ετών, από τα 13 μου δουλεύω. Έχω πτυχίο, διδακτορικό, μεταπτυχιακό και λοιπά. Πιστεύετε εσείς ότι μέχρι να γίνω αυτός που είμαι και να κάνω αυτό που κάνω, ότι δούλευα στο Δημόσιο ή ως διευθυντής σε κάποια εταιρεία όπου κάποιος με έχωσε με μέσο; Ή δούλευα στην εταιρεία του πατέρα μου ή της μητέρας μου ή του θείου μου ή της θείας μου; Δεν κατάλαβα!»

Κι αφού λέει και μια σωστή κουβέντα, ότι να είσαι σκουπιδιάρης ή να δουλεύεις στα μπαμπάκια είναι αξιοπρεπής εργασία, τα ισοπεδώνει όλα και πάλι:

«Ποια είναι αξιοπρεπής εργασία; Να δουλεύω στο Δημόσιο και παίρνω μίζες; Αυτό είναι αξιοπρεπής εργασία; Αυτό που δεν καταλαβαίνετε είναι γιατί είναι οι καφετέριες γεμάτες κυρία μου. Και θεωρείτε αυτό αξιοπρεπή εργασία. Να είναι οι καφετέριες γεμάτες και να πληρώνονται από τις συντάξεις του μπαμπά τους και της μαμάς τους. Και δεν είναι αξιοπρεπής εργασία να λερώνω τα χέρια μου με κόπρανα;»

Τόσα πολλά και τόσα καλά, από έναν άνθρωπο που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός της ανανέωσης και της προόδου. Και του ευρωκομμουνισμού φυσικά, μιας και το πετάει κι αυτό, ειρήσθω εν παρόδω, σε κάποιο σημείο της κουβέντας. Αριστερός του χαβιαριού και της αστακομακαρονάδας. Καθισμένος στο γυάλινο πύργο του, να ατενίζει τα μυρμηγκάκια από κάτω και να αναρωτιέται γιατί γκρινιάζουν. Δουλειές υπάρχουν άπειρες, βρωμάει ο τόπος βάλτε πλάτη ρε σκατόπαιδα και θα κονομήσετε αργά ή γρήγορα. Κι άμα ως τότε δεν έχετε ψωμί, μη χολοσκάτε. Όπως είπε και μια ψυχή πριν από πολλά, πάρα χρόνια, υπάρχει πάντοτε το παντεσπάνι!

---
*

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

... "Υπάρχει εναλλακτική;" ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Ιδού η "εναλλακτική", κύριοι


   «Εναλλακτική υπάρχει;» ρωτούσε ο κ. Τσίπρας όταν προχτές στη Βουλή, ως άλλος Σαμαράς, ως άλλος Βενιζέλος, ως άλλος Παπαδήμος και Παπανδρέου, ψήφιζε το δικό του, το «αριστερό» Μνημόνιο, το «Μνημόνιο Τσίπρα».

   Και απαντούσε:  Όχι, η μόνη εναλλακτική είναι το σχέδιο Σόιμπλε! Άρα, κατά τον κ. Τσίπρα όποιος είναι εναντίον των Μνημονίων είναι υπέρ του… Σόιμπλε! Αλήθεια τόσα χρόνια που ο κ. Τσίπρας ψήφιζε κατά των Μνημονίων, έπαιζε το παιχνίδι του Σόιμπλε;…

   «Υπάρχει εναλλακτική;» ρωτούν υποκριτικά εκείνοι που πρωτοστατούν στον εγκιβωτισμό της σκέψης του λαού στο δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», λες κι αυτό είναι το ερώτημα.

   Αλλά φυσικά, όπως η «εναλλακτική» στην καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής δεν ήταν η καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ, έτσι και η «εναλλακτική» στην καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ δεν είναι η επιστροφή στην καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής.

   Το «ευρώ ή δραχμή» λοιπόν είναι η παραπειστική προσπάθεια όσων θέλουν να ξεστρατίσουν τη σκέψη του λαού και να κλείσουν αντί να ανοίξουν μια πραγματική συζήτηση για το αν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος.

   Και το κάνουν την ώρα ακριβώς που οι εξελίξεις βοούν ότι: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ. Και ακόμα παραπέρα: Άλλη οδός από αυτή που περιγράφεται στο ερώτημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» δεν υπάρχει.

   Αυτή η προοπτική, αυτή η «εναλλακτική», σημαίνει τέτοια συθέμελη ανατροπή που είναι ανόητο να προσπαθούν κάποιοι να την ακυρώσουν ή να την αποδομήσουν με το ερώτημα «ευρώ ή δραχμή».

   Είναι μια προοπτική που ή θα την πορευτεί ο λαός με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων ή εκείνο που θα ζούμε θα είναι να βλέπουμε τους δήθεν αντιμνημονιακούς χέρι - χέρι με τους δήθεν «εναλλακτικούς» να συνεχίζουν επ’ άπειρον την ευρωχρεοκοπία του λαού με μπαμπούλα την δραχμοχρεοκοπία του λαού και τούμπαλιν.

   Στο ερώτημα, επομένως, αν υπάρχει «εναλλακτική» η απάντηση είναι ότι υπάρχει και παραυπάρχει. Μόνο που βρίσκεται έξω τόσο από το σύστημα της καπιταλιστικής ευρωχρεοκοπίας όσο και από το σύστημα της καπιταλιστικής δραχμοχρεοκοπίας.

   Στην «εναλλακτική» που τόσο πολύ ζητούν να μάθουν αν υπάρχει ο κ. Τσίπρας και φίλοι του (παλιοί και νέοι…) είχαμε αναφερθεί στο κείμενο της στήλης στις 24/6/2015, πριν από λίγες βδομάδες, υπό τον τίτλο «Υπάρχει άλλος δρόμος;».

   Στο φόντο των γεγονότων που μεσολάβησαν επιτρέψτε μας την αναδημοσίευση εκείνων των σκέψεων.

   Παρεμπιπτόντως: Ξέρουμε ότι αυτή η εναλλακτική δεν αρέσει στον κ. Τσίπρα και στους φίλους του (παλιούς και νέους). Και φυσικά το τίμιο θα ήταν να πουν την αλήθεια. Να πουν, δηλαδή, ότι αυτή η εναλλακτική δεν τους αρέσει. Και όχι να παριστάνουν μαζί με τα καθεστωτικά τους φερέφωνα ότι «δεν υπάρχει». Αλλά τέτοιες απαιτήσεις τιμιότητας δεν έχουμε (...) ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΔΩ για ολόκληρο το άρθρο
---
*

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

... "ΟΧΙ" - ναι , μάλιστα, γιαβόλ ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Τι τραγωδία, τι κωμωδία !

«Στην πολιτεία που έγινε πορνείο,
μαστροποί και πολιτικιές
διαλαλούν σάπια θέλγητρα»
Γιώργος Σεφέρης

   Χτες κατατέθηκε στη Βουλή το πρώτο μέρος ενός Μνημονίου που η περιγραφή του ως «τερατούργημα» θεωρείται και είναι επιεικής.

   Αυτοί που το κατέθεσαν, πριν από λίγους μήνες, στις 21/2/2015, την επομένη του περίφημου εκείνου Eurogroup της «δημιουργικής ασάφειας», έλεγαν αυτά:

   
   Χτες, από την «πρώτη φορά Αριστερά» κατατέθηκε στη Βουλή το πρόπλασμα ενός λαοκτόνου Μνημονίου που η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση θα το ψηφίσει χέρι – χέρι με το Ποτάμι, με τη Νέα Δημοκρατία, με το ΠΑΣΟΚ και με κάθε λογής Μνημονιακό ψυχοβγάλτη του ελληνικού λαού.

   Αυτοί που το κατέθεσαν, πριν από λίγες βδομάδες, στις 6/6/2015, έλεγαν αυτά:


  
    Χτες από την δήθεν «Αριστερά» κατατέθηκε στη Βουλή ένα ακόμα ανελέητο Μνημόνιο. Κατατέθηκε από την «Αριστερά» που καμώνεται το θύμα «πραξικοπήματος». Λες και δεν είναι η ίδια που συμμετέχει, πρωτοστατεί και ηγείται ενός «πραξικοπήματος με το οποίο η άρνηση του λαού στα Μνημόνια και στην τρόικα μετατράπηκε σε «Ναι», σε «μάλιστα» και σε «γιαβόλ».

   Αυτοί που το κατέθεσαν, μόλις πριν από λίγες μέρες, στις 27/6/2015, έλεγαν αυτά:


  
    Χτες ο κ. Τσίπρας κατέθεσε στη Βουλή ένα Μνημόνιο, το χειρότερο απ’ όσα μέχρι σήμερα έχουν εφαρμοστεί κι από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ.

   Ο κ. Τσίπρας κατέθεσε ένα Μνημόνιο φτώχειας, δυστυχίας, ταπείνωσης και εξευτελισμού του λαού. Κατέθεσε ένα Μνημόνιο ασύγκριτα χειρότερο από τα δυο προηγούμενα καθώς έρχεται να επιβληθεί στην ήδη συντελεσθείσα καταστροφή, καθώς έρχεται να ρημάξει ακόμα και τα ερείπια που στοιβάχτηκαν στον τόπο από το δυο Μνημόνια που προηγήθηκαν.

   Ο κ. Τσίπρας υπηρετεί τους τραπεζίτες, τα μονοπώλια, την ολιγαρχία, εντός και εκτός Ελλάδας, με ένα Μνημόνιο που ούτε τα κόμματα του πάλαι ποτέ δικομματισμού δεν τόλμησαν να φέρουν.

   Ο κ. Τσίπρας που ξεπούλησε το δημοψήφισμα που ο ίδιος προκάλεσε, ο κ. Τσίπρας που κατέθεσε στη Βουλή ένα Μνημόνιο το οποίο ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Παπαδήμος δεν είχαν αποπειραθεί να προσφέρουν στον Σόιμπλε, στην Μέρκελ και στην εγχώρια πλουτοκρατία, πριν από λίγες μέρες, μιλώντας στη Βουλή για το δημοψήφισμα και απευθυνόμενος προς το ΚΚΕ με ύφος χιλίων «αριστερών» Καρδιναλίων, έλεγε τα εξής… απολαυστικά:




   Είναι τέτοια η κυβερνητική κατρακύλα που άλλοι μιλούν για τραγωδία κι άλλοι για κωμωδία. Όλοι όμως συμφωνούν σε μια λέξη: Κατάντια.
---
*

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

... "Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς..." ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Δεν περιγράφω άλλο

   Αυτή η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι:






   Αυτά έλεγε ο κ. Τσίπας μετά τις εκλογές του 2012. Ότι θα καταργούσε - σε ένα νόμο και με ένα άρθρο - τα Μνημόνια.

   Ότι θα επανέφερε - σε ένα άρθρο και με ένα νόμο - τους μισθούς και τις συντάξεις.

   Και προσοχή: Αυτό που έλεγε ο κ. Τσίπρας ήταν ότι πρώτα θα καταργούσε τα Μνημόνια και ότι αφού θα τα καταργούσε, τότε και μόνο τότε – με καταργημένα τα Μνημόνια – θα άρχιζε τις διαπραγματεύσεις του με τους «εταίρους» του…

   Αυτή η ιστορία προχώρησε έτσι:


   Αυτά έλεγε ο κ.Τσίπρας, αυτά έλεγαν οι προεκλογικές ρητορείες, τα σποτάκια και οι αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015.
   Και μετά από όλα αυτά, η ιστορία κατέληξε κάπως έτσι:

   Και σίγουρα κατάληξε και έληξε έτσι:

   Πριν από περίπου δυο δεκαετίες ο μεγαλομεγιστάνας Ανιέλι, σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της χώρας του, της Ιταλίας, είχε πει:
«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
   Αυτά που έλεγε ο Ανιέλι για την δήθεν «Αριστερά», όποιος νομίζει ότι ισχύουν μόνο για την Ιταλία, πλανάται. Οικτρά.
   Δεν περιγράφω άλλο.
---
*

... Μαρία Δεναξά: αυτά έζησα στις Βρυξέλλες ...

*
Μαρία Δεναξά
(ανταποκρίτρια
στις Βρυξέλλες)
***
*
«Η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να κερδίζει την εμπιστοσύνη των Βρυξελλών, χάνει όμως των Ελλήνων και σε λίγο θα τα χάσει όλα»


Όταν κάποιος αφήνει πίσω του τις Βρυξέλλες δεν θέλει και πολύ να πάθει παράκρουση. Κουβαλά μαζί του την αγωνία, την ένταση, τα τελεσίγραφα, τις αλήθειες, τα ψέματα, τις κατευθυνόμενες διαρροές, τους εκβιασμούς, την προσμονή, την απογοήτευση, την κόπωση, την ελπίδα αλλά και τα αποκαλυπτήρια του πραγματικού προσώπου-περιεχομένου ανθρώπων που από την αρχή είχε θέσει σε καραντίνα.

Στα λίγα λεπτά ηρεμίας που ανελέητα ο χρόνος ροκανίζει μιας και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καταιγιστικές, επιχειρώ να δω με ψυχραιμία και ηρεμία την πραγματική ανάλυση των γεγονότων ώστε να πάω παρακάτω. Στις Βρυξέλλες αποστολή μου είναι να μιλάω με ευρωπαίους αξιωματούχους και ξένους συναδέλφους. Μέσα από σύντομες κουβέντες και συζητήσεις καταλαβαίνεις που θέλουν να σε πάνε οι αξιωματούχοι κυρίως. Είναι σαν να ακούς κασέτα προπαγάνδας να παίζει σε επανάληψη μέχρι η πλύση εγκεφάλου να έχει αποτέλεσμα.


Την Τρίτη λοιπόν το βράδυ 7 Ιουλίου, μετά το πέρας «συμμόρφωσης» του Έλληνα πρωθυπουργού από τον Ολάντ, τον αδύναμο, αλλά χρήσιμο όπως αποδείχθηκε Σάντσο Πάντζα της Μέρκελ, η αυλαία έπεσε με στρατιές παρατρεχάμενων κοινοτικών αξιωματούχων που έσπευσαν να «ενημερώσουν» τους δημοσιογράφους για την επερχόμενη βιβλική καταστροφή.

Για έτοιμο οδικό χάρτη χρεοκοπίας της χώρας μας, μίλησε η εκπρόσωπος υποτιθέμενου «φίλου» της Ελλάδας, ενώ συνεργάτιδα γνωστού Ευρωπαίου Επιτρόπου με ενημέρωσε για την πανέτοιμη ανθρωπιστική αποστολή, με φάρμακα και γάλα που θα μπορούσε να αναχωρήσει την Δευτέρα το πρωί με προορισμό πολλές Ελληνικές πόλεις, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει κι άλλες ιστορίες για ανυποψίαστους αγρίους.

Ο γνωστός Αρμαγεδδών μπροστά στις περιγραφές φάνταζε παραμύθι.

Δεν ίδρωσε το αυτί μου. Καταλάβαινα ότι εκείνοι αγωνιούσαν και φοβόντουσαν περισσότερο από μένα. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα από το γεγονός, ότι είχαν κάνει το « ΟΧΙ » του δημοψηφίσματος χαλάκι για να σκουπίζουν τα πόδια τους (...) Συνεχίστε την ανάγνωση ΕΔΩ
---
*

... καληνύχτα, Αλέξη ...

*
Διον. Βραϊμάκης
***
*

Αλέξη, χάσαμε γιατί οι δικοί μας
ήταν με τους άλλους! Καληνύχτα...



Ένα πεισματάρικο κρατημένο δάκρυ από το πρωί, με το άγουρο ξύπνημα ύστερα από ένα ώριμο ξενύχτι, έχει φράξει τον δακρυγόνο αδένα. Εμποδίζει τα δάκρυα που σπρώχνουν από πίσω προσπαθώντας να γίνουν καταρράκτης από κλάμα.

Για την Ελλάδα τού «ρε γαμώτο» που μας γ@μ@νε.
Για το χαμένο όνειρο της πραγματικής εθνικής Ελευθερίας.
Για τους εχθρούς που ξαναμπήκαν σε μια πόλη ήδη αλωμένη από μέσα – δεκαετίες τώρα.
Για τους πατριδοκάπηλους βοηθούς δημίων.
Για τους πεμπτοφαλαγγίτες που βομβάρδιζαν με ανατριχίλες ώς την τελευταία ώρα πριν από την τελική πτώση.

Αλέξη έχασες, Αλέξη χάσαμε!

Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι ο κόκορας που θυσιάστηκε στα θεμέλια της Ευρώπης για να τα κάνει στέρεα (κατά το παλιό έθιμο) ή η γυναίκα του πρωτομάστορα που καταριέται «ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες».

Ξέρω όμως ότι – στα σίγουρα – χάσαμε όχι γιατί είμαστε μόνοι και ανάδελφοι. Αλλά γιατί οι δικοί μας ήταν με τους άλλους – πάντα και όχι μόνο χθες.

Καληνύχτα, Αλέξη.
---
*

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

... πως προέκυψε το ΟΧΙ - συντελεστές ...

*
«Σε ευχαριστώ ω εταιρία,
εν αφθονία μου παρέχεις,
στέγη, τροφή και προστασία»…


Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Ήταν όλοι αυτοί οι υποστηριχτές του ΝΑΙ που σε έσπρωξαν να ψηφίσεις ΟΧΙ. Ευτυχώς που υπήρξαν.

* Οι παρεμβάσεις-εκκλήσεις υπέρ του «Ναι» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κώστα Σημίτη, του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου. Κι άλλων όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Μίμης Ανδρουλάκης, o Παύλος Γερουλάνος, ο Γιώργος Βουλγαράκης κλπ.

* Η αυτάρεσκα χαμογελαστή φωτογραφία του Σταύρου Θεοδωράκη σε δείπνο εργασίας του πρωθυπουργού του Βελγίου Σαρλ Μισέλ και του προέδρου των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών (ΑLDE) Γκι Φέρχοφσταντ παρουσία των πρωθυπουργών της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Φινλανδίας κλπ. την ίδια ώρα που ο Τσίπρας ίδρωνε στις εξαιρετικά κρίσιμες διαπραγματεύσεις.

* Η «ακομμάτιστη», «νηφάλια» πολιτική πρωτοβουλία υπέρ του «Ναι» των δημάρχων Καμίνη -Μπουτάρη με τον τελευταίο να «ντρέπεται που είναι Ελληνας» διότι οι ξένοι μας «μιλούν ειρωνικά και υποτιμητικά». Ο κύριος Μπουτάρης είχε κάνει κι άλλοτε το τελευταίο διάστημα δηλώσεις υψηλού πολιτικού κύρους ( όπως π.χ. σε συνέντευξη του στην γερμανική εφημερίδα DIE ZEIT τον Απρίλιο του 2015 όταν είχε πει «Τους μισώ. Είναι εντελώς ηλίθιοι. Το μεγαλύτερο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται σα να είναι εδώ η Κούβα. Ή η Σοβιετική Ένωση στη δεκαετία του 1920»).

* Και μετά τους Δημάρχους και άλλα προοίμια ανασύστασης μίας ακόμα «Ελιάς» ή των«58» από πρωτοβουλίες όπως των «40» ή των «86» (με ορισμένες παρουσίες μπαλαντέρ όπως π.χ. του Παντελή Καψή...)

* Ο τύπος στο Σύνταγμα με το κολωνάτο ποτήρι και το σπριτζ στην πρώτη συγκέντρωση του «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα.

* Η (όχι και τόσο αιφνίδια) εμφάνιση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην ίδια συγκέντρωση υπέρ του ίδιου σκοπού. Η «εξέχουσα» παρουσία εκεί των Αδωνι Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη, Βασίλη Κικίλια, Θεόδωρου Φορτσάκη και πάει λέγοντας…

* Ο «τεατράλε» θαυμασμός του Μπογδάνου για την «τεράστια» συγκέντρωση στο Σύνταγμα την ίδια μέρα, με δήθεν κρυφές ματιές στα πλάνα κι επιφωνήματα («μμμμ»). Η εμμονή του να πληροφορεί το κοινό ότι μόλις τελειώσει η εκπομπή του θα σπεύσει να συνταχθεί με τους συγκεντρωμένους. Η όλο και συχνότερη παρουσία του Πέτρου Τατσόπουλου στα πάνελ του με τα σχόλια του τελευταίου για «το Μέτωπο των Σαλταρισμένων, των Ψεκασμένων και των Φασιστών».

* Η πρωτοφανής «έκπληξη» του Πρετεντέρη για το μέγεθος της συγκέντρωσης του «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα. Και τα σχόλιά του.

* Ο Άρης Πορτοσάλτε. Γενικώς και πάντα. Ειδικώς όταν π.χ. ούρλιαζε εμποδίζοντας το Βασίλη Παπαστεργίου της «Ριζοσπαστικής Αριστερής Κίνησης Δικηγόρων» να σταυρώσει λέξη..

* Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Γενικώς και ειδικώς και πάντα κι όταν κάνει ευχές («Για το καλό όλων ελπίζω το Δ.Ν.Τ. να κρατήσει γερά»).

* Τα σχόλια του Γιώργου Κούρου στον ΑΝΤ1.

* Οι διαρκώς κλιμακούμενες προσβολές και οι χυδαίοι υπαινιγμοί του Γρηγόρη Ψαριανού (aka Loukas Sidiropoulos) στο Facebook..

* Η… μνημειώδης κι ασφαλώς εμπνευσμένη από τον Ψαθά δήλωση της Αντιγόνης Λυμπεράκη«δεν είναι ανόητοι, δεν είναι αμόρφωτοι οι φτωχοί… Απλώς κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές».

* Οι φιλελεύθερες ειρωνείες όταν ακούγεται η λέξη «αξιοπρέπεια».

* Τα άρθρα του Θάνου Τζήμερου στην Athens Voice. Και οι αναρτήσεις του στο Facebook.

* Το τηλεοπτικό σποτ υπέρ του «Ναι» που χρηματοδότησε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων.

* Η νοτιοαφρικανικής (2012) προέλευσης φωτογραφία δύο ηλικιωμένων γυναικών που κάνουν ανάληψη από ATM καθώς η μία «φυλάει τα νώτα» της άλλης που χρησίμευσε ως «ντεκόρ» από το Mega χωρίς διευκρινίσεις στο κεντρικό του δελτίο ειδήσεων.

* Η παρέμβαση υπέρ του «ναι» του Σάκη Ρουβά και της Δέσποινας Βανδή.

* Η υπέρ του «Ναι» «απόσχιση» των τεσσάρων βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ.

* Η «σύμπτωση» στον τρόπο κάλυψης των γεγονότων από τα ιδιωτικά κανάλια.

Δηλαδή; Ακόμα κι αν ήταν κάποιος αμφίθυμος… Αναποφάσιστος ή προβληματισμένος… Αλλά είχε αριστερή καταγωγή και αντανακλαστικά και έβλεπε μια τέτοια συστράτευση…. σκέφτηκε πως όλα αυτά - και άλλα τόσα που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε, απλά ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ «ΟΧΙ». (Δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο).
---
*

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

... πρόσωπα ...

*
stavrosx1
***
*
Τα παιδιά του ΝΑΙ και ο άλλος...


@ Το Χρήστο Χωμενίδη θα τον θυμόμαστε πάντοτε για το υβριστικό του μήνυμα προς τη Μυρσίνη Λοΐζου.

@ Η προσβολή αυτή δεν παραγράφεται

@ Συμμετείχε και στο μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ.

@ Ο Θοδωρής Αθερίδης, έδωσε φέτος εξετάσεις με το Νίκο Μαστοράκη και πέτυχε στο Action24. Στη Χούντα, διάβαζε, ή μπορεί και να μην έχει διαβάσει για τη Χούντα.

@ Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, βγήκε από τη ναφθαλίνη της Δράσης, επίσης με τα ίδια γνωστά αποτελέσματα. Καλύτερα στις σειρές, παρά στην πολιτική.

@ Ο Πύρρος Δήμας, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, επέλεξε να εμπλακεί και τελικά κάτω από τους ώμους του να μην κρατάει όλη την Ελλάδα, παρά το 38,69%.


@ Ο Κλέων Γρηγοριάδης τόλμησε και είπε αυτά που σκέφτηκε. Και μιλώντας στο MEGA, θύμισε πως “είναι συνέταιροι”.

@ Και προς τον Άδωνι Γεωργιάδη, που δήλωσε πως “δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει”, απάντησε πως “δεν είναι σκύλος, αλλά άνθρωπος”.
---
πηγή: http://www.typologies.gr/
---
*

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

... πόσο κόστισε το "ναι"; ...

*
Πόσα θες να μου πεις το ΝΑΙ;
.
Πόσο κοστίζει να γυρίζεις το κεφάλι σου και να βλέπεις παντού τη λέξη «ΝΑΙ» σε κάθε τηλεοπτικό σταθμό, στις περισσότερες εφημερίδες και στο Ιντερνετ; Ποιος χρηματοδοτεί μια τέτοια εκστρατεία και κυρίως τι μπορούμε να μάθουμε από αντίστοιχες επικοινωνιακές καταιγίδες του εξωτερικού που οδήγησαν ακόμη και σε ανατροπές κυβερνήσεων.

Εχετε μόλις ολοκληρώσει ένα εξαιρετικό διαφημιστικό σποτάκι και διψάτε να το προωθήσετε στην τηλεόραση. Μιλώντας με ανθρώπους της αγοράς θα σας εξηγήσουν ότι οι τιμές ξεκινούν από 30 με 50 ευρώ το δευτερόλεπτο σε ζώνες χαμηλής τηλεθέασης και φτάνουν τα 70 με 110 ευρώ το δευτερόλεπτο σε ζώνες υψηλότερης τηλεθέασης. Εάν σε αυτά προσθέσουμε και ΦΠΑ, φόρο τηλεόρασης και διάφορες άλλες επιβαρύνσεις, υπολογίζουμε πρόχειρα ότι ένα σποτ των 20 δευτερολέπτων μπορεί να φτάσει τα 1.300 ευρώ σε μια ζώνη μέσης τηλεθέασης. Σε ειδικές περιπτώσεις, όμως, μπορεί να ξεπεράσει και τα 2.000 ευρώ.

Το γνωστότερο σποτ, όμως, που κυκλοφορεί τα τελευταία 24ωρα σε όλα τα ελληνικά κανάλια και μας καλεί να ψηφίσουμε «Ναι» έχει διάρκεια όχι 20 αλλά 40 δευτερολέπτων. Αν προσθέσουμε σε αυτό το κόστος των μπάνερ που κατέκλυσαν τα τελευταία 24ωρα το Ιντερνετ, τα ραδιοφωνικά σποτ και τις καταχωρίσεις σε εφημερίδες, το συνολικό κόστος ξεπερνά τις δυνατότητες ενός κόμματος – πολλώ δε μάλλον μιας πρωτοβουλίας πολιτών, όπως θέλουν να παρουσιάζονται οι δημιουργοί των συγκεκριμένων σποτ.

Η προώθηση του ΝΑΙ βέβαια δεν περιορίστηκε στις «πρωτοβουλίες», αλλά χρειάστηκε και την παρέμβαση γνωστών εταιρειών του χώρου, όπως η περίφημη V+O του Θωμά Βαρβιτσιώτη (γιου του πρώην υπουργού Γιάννη Βαρβιτσιώτη, αδελφού του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και της δημοσιογράφου της «Καθημερινής» Ελένης Βαρβιτσιώτη). Μια μάλλον «οικογενειακή υπόθεση», αν σκεφτεί κανείς ότι ο ένας αδελφός προωθεί το «Ναι» ως βουλευτής, ο δεύτερος ως διαφημιστής, ενώ η τρίτη καλύπτει τις εξελίξεις από τις Βρυξέλλες. Παρεμπιπτόντως, η V+0 ήταν η εταιρεία που είχε αναλάβει και τη στρατηγική προώθησης του ΤΑΙΠΕΔ για το ξεπούλημα της περιουσίας του Δημοσίου.

Προφανώς, τίποτα από αυτά δεν είναι ούτε κατ’ ελάχιστον νομικά μεμπτό. Καθώς όμως οι βασικές πηγές χρηματοδότησης του «Ναι» παραμένουν εν πολλοίς άγνωστες, αξίζει κανείς να θυμηθεί μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα μεγάλων διαφημιστικών εταιρειών που ξεπέρασαν ηθικούς και νομικούς φραγμούς και βρέθηκαν ακόμη και στο επίκεντρο ανατροπής δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων.

Σημείο-σταθμός για τον ρόλο των διαφημιστικών εταιρειών σε κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις, ήταν φυσικά η ανατροπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Οπως είναι πλέον γνωστό, το επικοινωνιακό κόστος της ανατροπής ανήλθε στα 41 εκατομμύρια δολάρια στα οποία συμπεριλαμβάνονταν σύμβουλοι επικοινωνίας, στημένες δημοσκοπήσεις αλλά ακόμη και γκραφιτάδες που γέμισαν τους τοίχους του Βελιγραδίου με το σύνθημα «Gotov Je» που σημαίνει «Εχει τελειώσει».



Κεντρικό ρόλο στην ανατροπή έπαιξε τότε το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος αλλά και ο Αμερικανός πρέσβης στο Βελιγράδι Ρίτσαρντ Μάιλς – η βασική δουλειά όμως έγινε από επικοινωνιολόγους και διαφημιστές, αρκετοί από τους οποίους χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια και για άλλες «πολύχρωμες επαναστάσεις» σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Λίγα χρόνια αργότερα η αμερικανική εταιρεία Rock Creek Creative PR, η οποία στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με τη CIA, το ΝΑΤΟ αλλά και τη γαλλική αεροναυπηγική Thales S.A., έλαβε 150.000 δολάρια για τον ρόλο που έπαιξε στην «πορτοκαλί επανάσταση» της Ουκρανίας.

Γνωστές εταιρείες επικοινωνίας και τηλεοπτικών παραγωγών επέστρεψαν στην Ουκρανία και μετά τα επεισόδια του Μαϊντάν, που οδήγησαν στην ανατροπή τής (διεφθαρμένης αλλά δημοκρατικά εκλεγμένης) κυβέρνησης Γιανουκόβιτς. Ανάμεσα στα πολλά δημιουργήματά τους συμπεριλαμβάνεται και το περίφημο βίντεο μιας νεαρής Ουκρανής που παρουσίαζε την τότε κυβέρνηση σαν ένα αιμοσταγές καθεστώς που πολυβολούσε τους πολίτες. Η ιστορία μπορεί να απέδειξε ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές προέρχονταν από δυνάμεις της αντιπολίτευσης, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το βίντεο να πετύχει εκατομμύρια θεάσεις μέσα σε λίγα 24ωρα (στην Ελλάδα μεταδόθηκε από το Mega και άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς). Τη σκηνοθεσία του βίντεο υπέγραφε ο Ben Moses, ένας από τους συνδημιουργούς της ταινίας «Good morning, Vietnam», ο οποίος στη συνέχεια συνεργάστηκε με αρκετές υπηρεσίες της αμερικανικής κυβέρνησης. Ψυχή του εγχειρήματος όμως ήταν ο Λάρι Ντάιμοντ, το βιογραφικό του οποίου περιλαμβάνει θέσεις στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τα Ηνωμένα Εθνη, την Παγκόσμια Τράπεζα, το Ιδρυμα Ρούσβελτ, το Ιδρυμα Χούβερ και κυρίως το National Endowement for Democracy – το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία που δημιούργησε ο Ρόναλντ Ρίγκαν το 1982 με στόχο, όπως έλεγε και ο ίδιος, «να κάνει αυτά που δεν μπορεί να πετύχει η CIA».

Εξίσου σκοτεινή είναι και η ιστορία του βίντεο «Kony 2012», το οποίο παρουσίαζε τα φρικτά εγκλήματα που πραγματοποιεί σε χώρες της Κεντρικής Αφρικής η οργάνωση Στρατός Αντίστασης του Κυρίου υπό την ηγεσία του Τζόζεφ Κόνι. To βίντεο, που δημιούργησε η οργάνωση «Ιnvisible Children», διαδόθηκε με αστραπιαία ταχύτητα σε όλο τον κόσμο και αποτέλεσε ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα της αμερικανικής κυβέρνησης για την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων σε αρκετές χώρες της Αφρικής. Λίγο αργότερα έγινε γνωστό ότι η οργάνωση «Invisible Children» ήταν ένας από τους φορείς που είχε προσεγγίσει το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ, όταν ο πρόεδρος Ομπάμα προωθούσε τα σχέδιά του για την ενίσχυση της διοίκησης AFRICOM του αμερικανικού Πενταγώνου.

Βρίσκεται μήπως και η Ελλάδα στο επίκεντρο μιας επικοινωνιακής καταιγίδας, οι λεπτομέρειες της οποίας θα γίνουν γνωστές στο μέλλον; Αυτό είναι, δυστυχώς, το βασικό χαρακτηριστικό κάθε καλά οργανωμένης επιχείρησης ανατροπής. Ο λογαριασμός των διαφημιστών έρχεται με καθυστέρηση μηνών ή ακόμη και χρόνων.

---
---
*

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

... ο κ. Τσίπρας ζητάει Μνημόνιο ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Παραμύθι, τέλος


Αυτή ήταν η προεκλογική αφίσα του ΣΥΡΙΖΑ...

   Ο κ. Τσίπρας στην επιστολή του προς τον Ντάισελμπλουμ και προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM (σσ: πρόκειται για τον λεγόμενο «ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας»), στην επιστολή με την οποία αιτείται νέο δάνειο για την Ελλάδα, μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας με το παρόν σας υποβάλλουμε το αίτημά μας για την στήριξη της σταθερότητας όπως αυτή περιγράφεται στα Αρθρα 12 και 16 της συνθήκης του ESM».
   Στην ίδια επιστολή, λίγο παρακάτω, ο κ. Τσίπρας σημειώνει:
«Η Ελλάδα αιτείται χρηματοπιστωτική βοήθεια για την σταθερότητα από τον ESM στη μορφή διετούς Δανείου ("Δάνειο") εφόσον όλες οι συνθήκες που περιλαμβάνονται στο Άρθρο 13 της συνθήκης του ESM και στο άρθρο 2 των Οδηγιών καλύπτονται. Το Δάνειο θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για να καλυφθεί η εξυπηρέτηση των ελληνικών χρεών στο εξωτερικό και τις υποχρεώσεις κάλυψης χρέους στο εσωτερικό της χώρας».
   Όπως βλέπουμε στην επιστολή του πρωθυπουργού, το αίτημα της συγκυβέρνησης βασίζεται στα άρθρα 12, 13 και 16 της Συνθήκης για την Ίδρυση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ).

   Επίκληση των συγκεκριμένων άρθρων κάνει ο κ. Τσίπρας. Αυτά είναι τα άρθρα που αποδέχεται ο κ. Τσίπρας και βάσει αυτών είναι που ζητά τον νέο δανεισμό.

   Ας δούμε, όμως, τι λένε αυτά τα άρθρα:

   α) Το άρθρο 12 (παράγραφος 1), αναφέρει:
«1.Εφόσον είναι απαραίτητο για τη διασφάλιση της χρηματοοικονομικής σταθερότητας της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της και των κρατών-μελών της, ο ΕΜΣ δύναται να παρέχει στήριξη σταθερότητας σε μέλος του ΕΜΣ, κάτω από αυστηρούς όρους, κατάλληλους για το επιλεγμένο μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Οι εν λόγω όροι μπορούν να καλύπτουν το φάσμα από ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής ως τη συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων επιλεξιμότητας».
   β) Το άρθρο 13 αναφέρει ότι η εκτίμηση επί του αιτήματος «αναμένεται να διενεργείται από κοινού με το ΔΝΤ» (παράγραφος 1,β) και στη συνέχεια προσθέτει (παράγραφοι 3 και 4):
«3. Εάν εκδοθεί απόφαση, σύμφωνα με την παράγραφο 2, το συμβούλιο διοικητών αναθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή - σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ- να διαπραγματευτεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ Μνημόνιο Κατανόησης (ΜΚ) όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Το περιεχόμενο του Μνημονίου Κατανόησης αντικατοπτρίζει τις αδυναμίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν και το μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής που έχει επιλεγεί. Παράλληλα ο διευθύνων σύμβουλος του ΕΜΣ καταρτίζει πρόταση συμφωνίας για διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής, περιλαμβάνουσα τους όρους και τις προϋποθέσεις χρηματοδότησης, καθώς και την επιλογή των μέσων, που υποβάλλεται στο συμβούλιο διοικητών προς έγκριση.Το Μνημόνιο Κατανόησης συνάδει πλήρως με τα μέτρα συντονισμού των οικονομικών πολιτικών που προβλέπονται στη ΣΛΕΕ, ιδίως με τυχόν πράξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπεριλαμβανόμενης οποιασδήποτε γνώμης, προειδοποίησης, σύστασης ή απόφασης απευθυνόμενης στο ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ.4. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπογράφει το Μνημόνιο Κατανόησης εξ ονόματος του ΕΜΣ, υπό τον όρο της προηγούμενης τήρησης των προϋποθέσεων που καθορίζονται στην παράγραφο 3 και της προηγούμενης έγκρισης από το συμβούλιο διοικητών».
   γ) Το άρθρο 16 (παράγραφος 2) αναφέρει:
«2. Οι όροι που συνδέονται με τα δάνεια ΕΜΣ περιέρχονται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής που παρουσιάζεται αναλυτικά στο Μνημόνιο Κατανόησης, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 3).
   Αυτά ζητάει ο κ. Τσίπρας.

   Ο κ. Τσίπρας ζητάει δανεισμό κάτω από «αυστηρούς όρους».

   Ο κ. Τσίπρας ζητάει «συνεχή τήρηση προκαθορισμένων όρων», δηλαδή συνεχή επιτήρηση.

   Ο κ. Τσίπρας ζητά την παραμονή της τρόικας στην Ελλάδα (σσ: «Ευρωπαϊκή Επιτροπή - σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ», αναφέρει το άρθρο 13).

   Ο κ. Τσίπρας ζητάει Μνημόνιο. Ούτε μία, ούτε δυο αλλά πέντε φορές, στα άρθρα που επικαλείται ο κ. Τσίπρας, αναφέρεται ευκρινώς τι είναι εκείνο που ζητάει.

   Αυτό που ζήτησε, αυτό που αιτήθηκε, αυτό που με την υπογραφή του φέρνει ο κ. Τσίπρας, μια λέξη υπάρχει που το περιγράφει - και η λέξη αυτή επαναλαμβάνεται 5 φορές: «Μνημόνιο». 

   Αυτό ζήτησε ο κ. Τσίπρας.

   Ο κ. Τσίπρας που - σε ένα νόμο με ένα άρθρο - θα καταργούσε τα Μνημόνια, με την επιστολή που έστειλε στον «πολύ» κ. Ντάισελμπλουμ και στον ESM ζήτησε ακριβώς αυτό: Μνημόνιο.

   Παραμύθι, τέλος.
---
*