Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

... Γ. Δελαστίκ - στην πυρά ή έχει τα δίκια του; ...

*
stavrosx1
***
*


Να ξαναδιαβάσουμε - με απόσταση ημερών - το άρθρο του Γ. Δελαστίκ

ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ
απειλούν τη δημοκρατία
.

Ο χρυσαυγίτης δολοφόνος, αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος που έσφαξε εν ψυχρώ στη μέση του δρόμου τον αριστερό αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στην Αμφιάλη, έδρασε με δική του πρωτοβουλία ή εκτελούσε εντολές; Και αν εκτελούσε εντολές, από ποιους πολιτικούς κύκλους προέρχονταν οι εντολές αυτές; Ή μήπως προέρχονταν από επιχειρηματικούς κύκλους; Δεν θα παραστήσουμε φυσικά τον αστυνομικό ντετέκτιβ για να απαντήσουμε. Θα παρακολουθούμε - με εξαιρετική δυσπιστία προς ό,τι λέει η αστυνομία, είναι αλήθεια - την εξέλιξη του αστυνομικού ρεπορτάζ για να διαμορφώσουμε τελική άποψη για τα γεγονότα.

Επειδή όμως το έγκλημα είναι καθαρά πολιτικό, θα κάνουμε ορισμένες πολιτικές σκέψεις γύρω από αυτό. Ακόμη και για τα πιο στυγερά πολιτικά εγκλήματα, το θεμελιώδες αφετηριακό σημείο της ανάλυσης, ξεκινάει πάντα από τις πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα: «Ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα;». Αυτός που ωφελείται δεν είναι πάντα ο ένοχος, γιατί ειδικά στην πολιτική οι συνέπειες μιας δολοφονίας μπορεί να είναι διαφορετικές από αυτές που υπολόγιζαν όσοι τη σχεδίασαν. Πάντως από πολιτική σκοπιά (το υπογραμμίζουμε, από πολιτική, όχι από αστυνομική σκοπιά, γιατί μπορεί να αποδειχθούν γεγονότα που ανατρέπουν τις πολιτικές εικασίες) πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης, εκτός πια αν με κάτι τα εκβίαζαν άλλοι κύκλοι. Η Χρυσή Αυγή πάντως υφίσταται σοβαρή πολιτική ζημιά με τη δολοφονία που διέπραξε ο δράστης. Από κόμμα που εκφράζει την κοινωνική οργή και την απόγνωση πολιτικά καθυστερημένων δεξιών κυρίως ψηφοφόρων εναντίον της μνημονιακής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μετά τη δολοφονία και την επίθεση εναντίον μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πέραμα εμφανίζεται ως κόμμα του …«να σφάξουμε τους αριστερούς»! Η μείωση της εκλογικής απήχησης της ΧΑ μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η Αριστερά σε όλες τις αποχρώσεις της τίποτα δεν κερδίζει από αυτή την υπόθεση, ούτε φυσικά το κίνημα. Μια δολοφονία προκαλεί πάντοτε φόβο, είτε το ομολογεί κανείς είτε όχι. Εννοούμε φόβο στο λαό, όχι στην πρωτοπορία. Άλλο πράγμα να διαδηλώνεις και άλλο πράγμα να απειλείσαι από μαχαιροβγάλτες. Η μόνη που ωφελείται πολιτικά από τη δολοφονία είναι η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση της Μαρφίν, ενώ όλη η Ελλάδα απεργούσε εναντίον της κυβέρνησης, η δολοφονία υποχρέωσε δικαιολογημένα όλους τους Έλληνες να συζητούν για το έγκλημα που διέπραξε ο κτηνώδης χρυσαυγίτης. Επιπροσθέτως, μετά τη δολοφονία, η σύγχρονη εκδοχή της κυβέρνησης «Τσολάκογλου» των γερμανόδουλων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αυτοπροβάλλεται ως …«εγγύηση για την αποτροπή του εμφύλιου πολέμου μεταξύ των δύο άκρων»! «Θείο δώρο» για τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο η δολοφονία από πολιτική σκοπιά! Σαν όρνια όρμησαν να εκμεταλλευθούν πολιτικά τη δολοφονία. Πρέπει να σημειώσουμε ότι εμάς μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που κινήθηκε ο δολοφόνος. Διέπραξε εν ψυχρώ το φόνο στο κέντρο της Αμφιάλης, με δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, χωρίς να προσπαθήσει έστω και με ένα κράνος μοτοσικλετιστή να καλύψει κάπως το πρόσωπό του. Δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Άφησε επί τόπου το μαχαίρι της δολοφονίας με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Όλα αυτά ενώ ήταν πασίγνωστος στην Αμφιάλη και επίσης πασίγνωστη η πολιτική του ταυτότητα.

Αυτή η συμπεριφορά υποδηλώνει άνθρωπο που δολοφονεί για να συλληφθεί, να καταδικαστεί με ισόβια και να μπει φυλακή για πολλά χρόνια. Έχει πλήρη επίγνωση ότι η δολοφονία θα αποδοθεί και στον πολιτικό του χώρο, τη Χρυσή Αυγή. Δεν παριστάνουμε τον επιθεωρητή Κλουζό, αλλά αυτή η στάση ταιριάζει πολύ περισσότερο σε δολοφόνο που εκτελεί εντολές, παρά σε ένα κτήνος που δρα εξ ιδίας πρωτοβουλίας. Αυτός ο τρόπος δράσης και τα σίγουρα ισόβια μειώνουν επίσης δραστικά την περίπτωση να είχε πάρει ο δολοφόνος εντολή από επιχειρηματικούς και όχι πολιτικούς κύκλους. Μεγάλη οργή προκαλεί η πολιτική στάση του Σαμαρά και του Βενιζέλου μετά τη δολοφονία του 34χρονου αντιφασίστα καλλιτέχνη. Τι μας είπε ο πρωθυπουργός διά στόματος του στενότατου συνεργάτη του, Χρύσανθου Λαζαρίδη, ο οποίος φυσικά δεν θα τολμούσε ποτέ να διακηρύξει τέτοιες πολιτικές θέσεις χωρίς την έγκριση του Αντώνη Σαμαρά; Ότι η δολοφονία αποδεικνύει πως …ο ΣΥΡΙΖΑ «παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου»!!! Αυτή είναι η θέση του Σαμαρά! Τι μας είπε ο Βενιζέλος; Ότι «το πρόβλημα δεν είναι η θεωρία των άκρων, το πρόβλημα είναι ότι μέσα στο αμάλγαμα του λεγόμενου “αντιμνημονιακού τόξου” συνυπάρχουν δυνάμεις οι οποίες είναι ακροδεξιές, ναζιστικές, παραδοσιακά κομμουνιστικές και βεβαίως δήθεν νεοριζοσπαστικές», όπως δήλωσε στο Βήμα FM! Με άλλα λόγια, αφού και ο χρυσαυγίτης δολοφόνος και το θύμα ήταν αντιμνημονιακοί, το κατά Βενιζέλο πρόβλημα είναι ότι …«οι αντιμνημονιακοί σφάζουν ο ένας τον άλλον»!!!

Δεν είναι απλώς εξοργιστικές οι θέσεις Σαμαρά - Βενιζέλου. Το σοβαρότερο είναι ότι πυκνώνουν τις αναπόδεικτες - μέχρι στιγμής, τουλάχιστον - αμφιβολίες για το κατά πόσο ο δολοφόνος έδρασε όντως πρωτοβουλιακά ή αν σκότωσε εκτελώντας εντολές κάποιων άγνωστων σε εμάς κέντρων, διαφορετικών πάντως από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Ίδωμεν…


---
*

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

... και ολίγα για τον "αδιάφορο" άνθρωπο ...

*
stavrosx1
***
*
Η Ψυχραιμία


Δεν ξέρω αν περισσότερο με οργίζουν οι υπερασπιστές αυτής της αρρώστιας που επικρατεί εκεί έξω, ή ακόμα χειρότερα εκείνοι που νομίζουν ότι μέσα στον χαμό, ακόμα κι αν πέφτουν βόμβες δίπλα τους, δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα αλλά θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο Γκάζι, να μαζεύουν συλλεκτικά αντικείμενα ως νέου τύπου μικροαστοί και να είναι καλεσμένοι σε πάρτι.

Δεν υπάρχει πιο θλιβερή ύπαρξη από τον “αδιάφορο”. Οι αδιάφοροι δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Πιστεύουν πως τα τεκταινόμενα δεν τους αφορούν, μένουν κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους, κι αν τα πράγματα ζορίσουν κλαψουρίζουν ή βρίζουν “αυτούς που μας έφεραν ως εδώ”. Βέβαια οι ίδιοι δεν επέλεξαν ποτέ πλευρά, “καταδικάζουν την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται” (την βία του κράτους;) και ενίοτε ανάβουν κανένα ρεσώ για καμιά σπασμένη βιτρίνα στην Ερμού. Ωστόσο τους χαλάνε την αισθητική, τα συνθήματα στους τοίχους.

Οι αδιάφοροι δεν είναι αθώοι κι ας το παίζουν τέτοιοι. Πρέπει να λογοδοτήσουν κι αυτοί για το τι έκαναν. Τι έλεγαν όταν συμπολίτες τους έμεναν άνεργοι; Έπιναν το κοκτέιλ τους αμέριμνοι ενώ παραδίπλα μαχαιρώνονταν μετανάστες; Τι δεν έκαναν την στιγμή που έπρεπε; Ποια ήταν η αντίδρασή τους μπροστά στον εκφασισμό της κοινωνίας;

Αυτοί απλά σφύριζαν αδιάφορα, επιμένοντας να πιστεύουν σε μια εικονική πραγματικότητα που κινείται μεταξύ γκαλερί, προχωρημένου bar δήθεν παρακμιακού στην πλατεία Ειρήνης και κειμένων “θετικής ενέργειας” στην Lifo. Η απάθειά τους διαμορφώνει μια “νεκρή ζώνη” που συνήθως ευνοούνται συντηρητικά και αυταρχικά στοιχεία.

Οι “αδιάφοροι” θέλουν και καλά ψύχραιμες γνώμες και υπεύθυνες στάσεις, ακόμα κι αν τους απειλούν την ζωή. Προτιμούν τον ρόλο του θύματος ή του οσιομάρτυρα, παρά να κουράσουν το μυαλουδάκι τους ή να κουνήσουν τον κώλο τους.

Τους δήθεν ψύχραιμους, που αποτελούν τους σιωπηλούς φύλακες του καθεστώτος, πρέπει κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος ή να τους αναγκάσει να πάρουν θέση, ή να καταλάβουν πως όσο το χνώτο τους βρωμάει τυρίλα και το παίζουν Ευρωπαίοι πιστεύοντας εμμονικά πως τίποτα κακό δεν θα συμβεί στους ίδιους, ότι θα βρεθούν στην μέση και συνήθως το τέλος τους δεν είναι καλό.
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... ποιός χρηματοδοτεί τη "Χρυσή Αυγή"; ...

*
diogenisoskilos
***
*
Αίμα, Τιμή, Αλαφούζος και Χρυσή Αυγή


Πέντε γεγονότα και μια ερώτηση:

1. Τα κανάλια και οι εφημερίδες στηρίζουν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους.
2. Ο ΣΚΑΪ και η Καθημερινή ανήκουν στον όμιλο Αλαφούζου.
3. Ο Όμιλος Αλαφούζου είναι εφοπλιστικός όμιλος.
4. Η Χρυσή Αυγή στηρίζει τους εφοπλιστές.
5. Η Χρυσή Αυγή άνοιξε γραφεία σε όλη την Ελλάδα.

και τώρα η ερώτηση:

Ποιός χρηματοδοτεί τη Χρυσή Αυγή;

Ξεστραβωθείτε:

· Καθημερινή 16/09/2012 Στέφανος Κασιμάτης:

"Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία":

"Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή".

· Βουλή 6/11/2012 Γιώργος Γερμενής:

Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Γιώργος Γερμενής καταφέρθηκε κατά της φορολογίας των υπό ελληνική σημαία πλοίων με βάση το τονάζ.

· The Guardian 1/4/2013 Helena Smith:

"The group – whose logo resembles the swastika and whose members are prone to give Nazi salutes – has gone from strength to strength, promoting itself as the only force willing to take on the "rotten establishment". Amid rumors of backing from wealthy ship-owners, it has succeeded in opening party offices across Greece".

· 9/9/2013 Ναυτεργάτες Χρυσαυγίτες σε επίσκεψη βουλευτών της Χρυσής Αυγής:

"μαζί με τους εφοπλιστές μας, γιατί από κει πέρα εξαρτιόμαστε"

· ΣΚΑΪ 11/9/2013 Μπάμπης Παπαδημητρίου:

"γιατί να μη μετέχει μια "σοβαρότερη" Χρυσή Αυγή σε συντηρητική κυβερνητική συμμαχία;"

· Καθημερινή 13/9/2013 Μπάμπης Παπαδημητρίου:

"Ο σημερινός χώρος των εθνικιστών και άλλων πολιτών που αναδεικνύουν, δημοσκοπικώς, τη Χ.Α. σε ρυθμιστικό παράγοντα, εύκολα θα συμπαραταχθεί σε μια Συντηρητική Συμμαχία, εγκαταλείποντας ορισμένες ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές. […] Σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή!"

· Ριζοσπάστης 13/9/2013

Δολοφονική επίθεση από χρυσαυγίτες σε βάρος στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ

· ραδιόφωνο ΣΚΑΪ 18/9/2013 Άρης Πορτοσάλτε προς Ηλία Κασιδιάρη:

"Πρέπει κι εσείς να βρείτε τρόπο να μη σας πιάνουν στο στόμα τους"

· Ριζοσπάστης 19/9/2013 Νίκος Μπογιόπουλος:

"Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη"...:

"Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη, που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη"! "Κι ο Παύλος στη Ζώνη δούλευε μέχρι το 2003"...

· Ριζοσπάστης 25/9/2013

"Γιατί καθυστερούν την έρευνα για την επίθεση στο Πέραμα;":

"Ανάμεσα στα στελέχη του ΚΚΕ ήταν πρωτοπόροι συνδικαλιστές των Σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης".

· Το Βήμα 25/9/2013

"Στοιχεία φωτιά έχει σύμφωνα με πληροφορίες στη διάθεσή του το ΣΔΟΕ, σε σχέση με τις πηγές χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής.

Σύμφωνα με αυτές από τους πρώτους ελέγχους, έχουν προκύψει στοιχεία για χρηματοδότηση παράνομων δραστηριοτήτων από μεγάλους επιχειρηματίες, εφοπλιστές, αλλά και ιερωμένους".
---
---
*

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

... κράτος - Χρυσή Αυγή: σχέσεις στοργής ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*


Σχέσεις κράτους - Χρυσής Αυγής


Ο Ενγκελς στο έργο του «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους», το δίνει με έναν εξόχως συμπυκνωμένο τρόπο. Σημειώνει:

«(...) το κράτος γεννήθηκε από την ανάγκη χαλιναγώγησης των ταξικών αντιθέσεων και επειδή ταυτόχρονα γεννήθηκε μέσα στη σύγκρουση των τάξεων αυτών, είναι κατά γενικό κανόνα κράτος της πιο ισχυρής, οικονομικά κυρίαρχης τάξεως, που με τη βοήθεια του κράτους γίνεται και πολιτικά κυρίαρχη και αποκτά έτσι νέα μέσα για την καθυπόταξη και την εκμετάλλευση της καταπιεζόμενης τάξης».

*

Το κράτος, με άλλα λόγια, δεν είναι κάτι το «ουδέτερο». Δεν ανήκει σε όλους. Το κράτος κατά γενικό κανόνα είναι κράτος της κυρίαρχης τάξης. Το κράτος είναι η πολιτική οργάνωση της οικονομικά κυρίαρχης τάξης που αποσκοπεί στην υπεράσπιση της υπάρχουσας κατάστασης και την κάμψη της αντίστασης άλλων τάξεων.

Το κράτος, λοιπόν, ανήκει και δουλεύει για τα συμφέροντα της τάξης των κεφαλαιοκρατών.

Το κράτος, δηλαδή, υπηρετεί τους εφοπλιστές. Τμήμα των οποίων - σύμφωνα με την «Γκάρντιαν» - χρηματοδοτεί τη Χρυσή Αυγή. Το κράτος υπηρετεί τους εργοδότες καπιταλιστές. Ανάμεσά τους κι αυτούς που χρησιμοποιούν τους «ΟΑΕΔ» της Χρυσής Αυγής για να προμηθεύονται μισθωτούς δούλους με μεροκάματα πείνας. Το κράτος υπηρετεί τους βιομήχανους. Οπως για παράδειγμα τον Μάνεση. Το κράτος υπέρ του βιομήχανου έστειλε τα ΜΑΤ εναντίον των απεργών χαλυβουργών. Η Χρυσή Αυγή λίγο νωρίτερα είχε ταχθεί υπέρ του Μάνεση...

*

Το κράτος έχει φυσικά και Αστυνομία. Η Αστυνομία είναι κατ' εξοχήν μηχανισμός του κράτους.

Ας δούμε τώρα μια ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων της Αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή των σχέσεων του κράτους των κεφαλαιοκρατών με τη Χρυσή Αυγή:

Το 2004 ήρθε στη δημοσιότητα ένα άκρως απόρρητο έγγραφο της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 10/12/1999. Το άκρως απόρρητο έγγραφο (δημοσιεύτηκε στα «Νέα», στις 17/4/2004), αναφερόταν στη Χρυσή Αυγή, και ανάμεσα στα άλλα έλεγε και τα εξής:

«β) Η οργάνωση (σ.σ.: η Χρυσή Αυγή) διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξ/κούς του στρατού, αλλά και με αποστράτους.

γ) Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία και αποστράτους αξ/κούς της ΕΛ.ΑΣ., αλλά και με απλούς αστυνομικούς.

δ) Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των επετείων της 17ης Νοέμβρη, αλλά και άλλων εκδηλώσεων του αριστερίστικου και αναρχικού χώρου, η αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς, για να τους εντοπίζουν και να τους κτυπούν, εμφανιζόμενοι ως «αγανακτισμένοι» πολίτες.

(...)

στ) Τα περισσότερα μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενα όπλα από βουλευτές (της ΝΔ) παρουσιαζόμενοι ως συνοδοί τους
».

*

Το κράτος των κεφαλαιοκρατών και οι πολιτικοί του φορείς, τα κόμματα που επί των δικών τους κυβερνήσεων θύλακες του κρατικού μηχανισμού, σύμφωνα με το άκρως απόρρητο έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ., διατηρούσαν τόσο στενές σχέσεις με τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, καλούνται να απαντήσουν:


1) Εδώ και 15 χρόνια από τη σύνταξη της παραπάνω έκθεσης, εντοπίστηκε το δίκτυο ή τα πρόσωπα της Αστυνομίας και του Στρατού με τα οποία «διατηρεί πολύ καλές σχέσεις» η ναζιστική συμμορία;

2) Διαπιστώθηκε από πόσο ψηλά δίνονταν οι εντολές, όταν «η αστυνομία τους προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς»;

3) Διερευνήθηκε η παράνομη οπλοφορία των χρυσαυγιτών και η κατηγορία ότι η προμήθεια όπλων γινόταν από βουλευτές;

*

Κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ακόμα σημαντικότερο από τα... εσχάτως «ανακαλυφθέντα» και λεχθέντα στα ΜΜΕ για την παραστρατιωτική λειτουργία της Χρυσής Αυγής ή για τον υποκοσμιακό της χαρακτήρα, είναι εκείνα τα στοιχεία για τις σχέσεις και για τις διασυνδέσεις της Χρυσής Αυγής με το κράτος. Με το κράτος των κεφαλαιοκρατών.

Αλλά γι' αυτά δεν ακούμε τίποτα. Αυτά - από τα ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών - παραμένουν επτασφράγιστα. Από την άλλη, βέβαια, ίσως και μην χρειάζεται να ακούσουμε για να εξάγουμε συμπεράσματα. Τα στοιχεία βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Οπως και το συμπέρασμα για το φασισμό και για τη σχέση του με το κράτος. Ενα συμπέρασμα που εδώ και καιρό έχει διατυπωθεί και έχει επιβεβαιωθεί. Θυμηθείτε τα λόγια του στιχουργού: «Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν»...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

... "πέτα τη γιαγιά στη Χρυσή Αυγή" ...

*
Εφημερίδα των Συντακτών
***
*


Έτσι στήθηκε
το ρεπορτάζ με τις γριούλες
.
Η μητέρα του χρυσαυγίτη τοπάρχη Αλ. Πλωμαρίτη πρωταγωνιστούσε στο ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» για τους αδύναμους που ζητούν προστασία από τη Χ.Α.


Παρά το γεγονός ότι έχουμε αποκαλύψει εδώ και έναν χρόνο το γεγονός ότι ήταν στημένο το ρεπορτάζ του «Πρώτου Θέματος» με τις γριούλες να πηγαίνουν στο ΑΤΜ υπό την προστασία χρυσαυγιτών, πολιτικοί αναλυτές εξακολουθούν να αναμασούν την ίδια προπαγανδιστική ιστορία.

Το πραγματικό γεγονός είναι ότι η κυρία που εμφανίζεται «προστατευόμενη» στο πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» είναι η Ερωφίλη Πλωμαρίτη, μητέρα του Αλέξανδρου Πλωμαρίτη, τοπάρχη της Χρυσής Αυγής, αυτού που λέει τις ακρότητες στο βραβευμένο ντοκιμαντέρ. Η ίδια κάνει και τις δηλώσεις για τα «παιδιά της Χρυσής Αυγής» που καλεί να τη βοηθήσουν. Ολο το ρεπορτάζ δηλαδή της εφημερίδας είναι σκηνοθετημένο.

Το καινούργιο στοιχείο που εισφέρει το κινηματογραφικό υλικό που συγκέντρωσε ο Κώστας Γεωργούσης είναι κατ’ αρχάς ότι παρουσιάζεται και η μητέρα Πλωμαρίτη στην ίδια παρέα των χρυσαυγιτών, την ώρα που εκστομίζονται οι ύβρεις και οι απειλές από τον γιο της. Το σοβαρότερο είναι ότι ο ίδιος ο Πλωμαρίτης αποκαλύπτει στον φακό αυτό που ούτως ή άλλως είχαμε εξαρχής υποθέσει: ότι δηλαδή ήταν ο ίδιος που έστησε το ρεπορτάζ με τις «γριούλες» για καθαρά προπαγανδιστικούς λόγους και το πήρε ο Αρχηγός για τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις.

«Αυτά πρέπει να τα ξέρετε», λέει στην παρέα του μπροστά στον φακό ο Πλωμαρίτης. «Η τέχνη της προπαγάνδας. Είδες τι έγινε με τις γριούλες; Το λέει όλη η Ελλάδα ή δεν το λέει; Ο Αρχηγός το είπε στη ΝΕΤ. Τις γριούλες. Πρώτα για τις γριούλες είπε. Ποιος την έφτιαξε [τη σκηνή με τις γριούλες];» Και καταλήγει θριαμβευτικά: «Ο Σπίλμπεργκ! Που είναι και Εβραίος». Ο νοών νοείτω. Φυσικά μέχρι σήμερα το «Πρώτο Θέμα» δεν έχει δώσει καμιά εξήγηση για το πώς δέχτηκε να γίνει προπαγανδιστικό όχημα της ναζιστικής οργάνωσης, την πιο κρίσιμη περίοδο της ανάπτυξής της, λίγες βδομάδες δηλαδή πριν από τις εκλογές του Μαΐου 2012.
---
*

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

... το μέλλον στις υψωμένες γροθιές ...

*
info-war.gr
***
*

«Αυτή η μηχανή σκοτώνει φασίστες»


Από τον Μουσολίνι μέχρι το νεοφασιστικό μόρφωμα της Χ.Α.
οι πρώτες μάχες με τον φασισμό δόθηκαν με τραγούδια.
Και σε βάθος χρόνου ήταν όλες νικηφόρες

Ακούστε καλά φασίστες
Μπορεί να ξαφνιαστείτε
Αλλά ο κόσμος οργανώνεται
Και είστε καταδικασμένοι να χαθείτε
Γούντι Γκάθρι

H ιστορία των αντιφασιστικών τραγουδιών είναι παλιά όσο και ο ίδιος ο φασισμός, αφού ξεκινά στην Ιταλία του Μουσολίνι. Από τη στιγμή που οι μελανοχίτωνες προσλαμβάνονται από βιομήχανους για να διαλύσουν τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις στα εργοστάσια της Alfa Romeo και της Pirelli, η ιταλική Αριστερά ανασυντάσσεται όχι μόνο στους δρόμους, αλλά και στη μουσική της.

Οι στίχοι του θρυλικού Bandiera Rossa τροποποιούνται για να συμπεριλάβουν και τη φράση «Evviva il comunismo e la libertà». Λίγα χρόνια αργότερα οι Ιταλοί παρτιζάνοι θα πολεμήσουν τον φασισμό τραγουδώντας το Bella Ciao στον ίδιο μουσικό ρυθμό που χρησιμοποιούσαν οι καλλιεργητές ρυζιού στην κοιλάδα του ποταμού Ηριδανού στη βόρεια Ιταλία στα τέλη του 19ου αιώνα.

Για την ιστορία, η αρχική έκδοση του τραγουδιού είχε χαθεί στο πέρασμα του χρόνου και ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ’60 από την Giovanna Daffini.


Λίγα χρόνια αργότερα, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ο κομμουνιστής τραγουδοποιός Γούντι Γκάθρι κολλάει πάνω στην κιθάρα του ένα αυτοκόλλητο που γράφει «αυτή η μηχανή σκοτώνει φασίστες» και ξεκινάει τη δική του μάχη.

Στο τραγούδι του με τίτλο All You Fascists χτυπά την Κου Κλουξ Κλαν και τη ρατσιστική νομοθεσία εναντίον των μαύρων, που παραμένει ζωντανή στις Πολιτείες του Νότου ακόμη και έως τα μέσα της δεκαετίας του ‘60. Κυρίως όμως περιγράφει τα φαινόμενα φασιστικής συμπεριφοράς που γεννά η οικονομική κρίση του 1929 και η Μεγάλη Υφεση της δεκαετίας του ’80.

Το ίδιο τραγούδι θα αναγεννηθεί στη μετα-θατσερική Αγγλία από τον Μπίλι Μπραγκ ως συνέχεια του τεράστιου ρεύματος αντιρατσιστικών και αντιφασιστικών τραγουδιών της δεκαετίας του ’80.

Καθώς τα νεοφιλελεύθερα πειράματα της Μάργκαρετ Θάτσερ γεννούν, μεταξύ άλλων, και το κίνημα των νεοναζί στη Βρετανία, δεκάδες συγκροτήματα λαμβάνουν θέσεις μάχης.

Οι Specials δίνουν τις πρώτες μάχες με τραγούδια όπως το Racist Friend, στο οποίο μας καλούν να ξεγράψουμε όλους τους ρατσιστές που γνωρίζουμε, ενώ οι Clash με το Spanish Bombs αναζητούν διδάγματα στον αντιφασιστικό αγώνα των κομμουνιστών και των αναρχικών στον ισπανικό εμφύλιο.

Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Τζο Στράμερ ξετυλίγει εικόνες από τη δολοφονία του Λόρκα και τις Διεθνείς Ταξιαρχίες που πολέμησαν στο πλευρό των δημοκρατικών δυνάμεων της Ισπανίας.

Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθούν και οι Ουαλοί Manic Street Preachers που μελοποιούν το σύνθημα από μια αφίσα του ισπανικού εμφυλίου ενάντια στους φασιστικούς βομβαρδισμού της Μαδρίτης: If you tolerate this your children will be next (εάν το ανεχτείς και αυτό, θα έρθει η σειρά των παιδιών σου).

Εμφανώς πιο αισιόδοξοι για την έκβαση κάθε αντιφασιστικής μάχης εμφανίζονται οι Men They Couldn’t Hang, όταν αποφασίζουν να μας διηγηθούν την περίφημη μάχη τής Cable Street. To ημερολόγιο γράφει 1936 και ο Οσβαλντ Μόσλεϊ, ηγέτης της βρετανικής φασιστικής ένωσης, αποφασίζει να πραγματοποιήσει μια μεγάλη συγκέντρωση στο πρότυπο των μελανοχιτώνων του Μουσολίνι.

Απέναντί του όμως θα συναντήσει 100.000 αντιφασίστες διαδηλωτές, που συγκεντρώνονται ύστερα από κοινό κάλεσμα αριστερών και αναρχικών οργανώσεων και συνδικάτων.

Οι 6.000 αστυνομικοί που καλούνται να προστατεύσουν τους περίπου 2.000 φασίστες του Μόσλεϊ δεν θα καταφέρουν να αναχαιτίσουν την οργή του κόσμου, που μετατρέπεται σε επεισόδια σε αρκετές περιοχές του Λονδίνου.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι αντιφασίστες που συλλαμβάνονται βασανίζονται από την αστυνομία, ενώ δεκάδες καταδικάζονται σε καταναγκαστικά έργα έως και για έξι μήνες.

Παρά την εκδικητική μανία της αστυνομίας όμως το αντιφασιστικό κίνημα έχει κερδίσει μία από τις πιο λαμπρές και αποτελεσματικές μάχες της ιστορίας του.

Ο φασισμός στη Βρετανία ξεριζώνεται πριν προλάβει να απλώσει τις ρίζες του. Ίσως γιατί, όπως εξηγούν και οι Men They Couldn’t Hang, «αν τεντώνεις την παλάμη σου (σε ναζιστικό χαιρετισμό) δεν μπορείς να αρπάξεις το μέλλον».

Το μέλλον ήταν πάντα γι’ αυτούς που χαιρετούσαν με υψωμένες τις γροθιές.
---

*

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

... ο άριος και οι γυμνές αλλόφυλες ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
Το πένθος μην κρύψει το λάσο!


Πάει το παλικάρι. Δεν ήταν τυχαίο που ήταν μουσικός αντιφασίστας. Δεν ήταν τυχαίο που ήταν μουσικός δημιουργός. Κρατήστε το, σύντροφοι, σαν όπλο βαρύ κι αποτελεσματικό κι ασήκωτο από μη εργατικά χέρια. Ο φασισμός πεθαίνει μόνο πνιγμένος από τον πολιτισμό που γεννιέται κι ανδρώνεται στην πραγματική ζωή κι είναι μούσα αντίστασης. Πνίγεται στα πάρτι και στις μαζώξεις των φίλων στις γειτονιές, στα σχολεία, στα συνδικάτα, στις λαϊκές αγορές, στα ντόκια και τα γήπεδα, στους έρωτες και τα παραμύθια, στις ιστορίες και τα ποιήματα. Ομως, το πένθος κι η οργή έχουν κι αυτά τον πολιτισμό τους. Το ήθος τους το κατακόκκινο σαν το αδικοχυμένο αίμα. Αμα το πένθος ενδύεται ιθαγένεια άστα να πάνε. Αυτή είναι η διαφορά φάσης, στην ταξική υγεία μιας κοινωνίας. Και τώρα το πένθος κι οργή κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μαύρη προπαγάνδα ύπουλα αντικομμουνιστική, σε οπορτουνίστικη «μετωπολογία». Ετσι που γενικώς και αορίστως η βία, από μαμμή της Ιστορίας, να γίνει απλώς η κακιά μάγισσα στο παραμύθι της χιονάτης κι αγνής αστικής δημοκρατίας...

Να πάμε στους νέους να τους δείξουμε, σ' αγόρια και κορίτσια, τι λένε στις ιστοσελίδες τους οι κτηνώδεις ρατσιστές. Πως άμα άριος δει γυμνή καλλονή από άλλη φυλή, μαύρη, κίτρινη, ινδή, δεν του σηκώνεται γιατί δεν πρέπει... Κι άμα του σηκωθεί πρέπει να την τιμωρήσει, αυτήν που τον ερέθισε... Να πάμε στους άλλους, τις ορδές των λαβωμένων απ' τη φτώχεια, το υπερόπλο του καπιταλίστα αφεντικού, εργατών και να τους πούμε πως άμα σηκώσεις τα χέρια, φανταχτερός επαίτης για ένα κιλό κρομμύδια, να πάρεις το φαΐ από τα χέρια του φονιά δεν θα ταΐσεις τα παιδιά, τα φαρμακώνεις ύπουλα ιδεολογικά, τα ξεριζώνεις ταξικά και τα χαρίζεις στους λύκους σα γουρουνάκια τροφαντά. Τώρα θα βγουν τα μεγάλα προπαγανδιστικά μαχαίρια. Τα... «άκρα» αλλού θα παίζονται κι αλλού θα βαρούν οι κότες. Το σύστημα θα συσπειρώνει μάζες τρομοκρατημένων καθώς θα μαζεύει το λάσο του, που ήταν η Χρυσή Αυγή. Θα το βάλει στο άλογο του σωτήρα της κοινωνικής ειρήνης ως «συμμορία». Θα το κρατήσει στο μούσκιο για κάμποσο κι ύστερα θα το ξαμολήσει αλλάζοντάς του μπλουζάκια. Μπορεί να είναι κι άσπρα κι αντί παντελόνια παραλλαγής να φοράνε φόρμες γυμναστικής. Το μαχαίρι θα το κρατάει το ίδιο χέρι στην ίδια καρδιά να το μπήξει. Κι οι κοντυλοφόροι του προσαρμοσμένου φασισμού θα αναρωτιούνται πώς έγινε ναζί ο γιος του μετανάστη από τη Γερμανία, καθώς ο καουμπόι - μπόγιας με ευρωπαϊκή φορεσιά θα μαζεύει τα δήθεν «άκρα-χάλια» της εργατικής τάξης που σφάζεται ανάμεσα στο κόκκινο και το μαύρο. Το συνταγματικό τόξο είναι το μαντρί για να μην υπάρξει κι εμφανιστεί το ουσιώδες αντίπαλο πολιτικό του δέος. Η ταξική συνείδηση κι εργατική εξουσία χωρίς παραλλαγή.

Αμα το παιδί δεν μπορεί να ξεχωρίσει το φασίστα παρεκτός κι αν φέρει την κατάλληλη στολή, φωνάζω στις μανάδες αντί μοιρολογιού σε μια τέτοια κηδεία, τότε θα είναι αργά να ψάχνετε μια Μήδεια με πολιτική ενδυμασία κι άλλοθι για την απορία. Για να παραφράσω την άθλια ποιητική της ενεργοποιημένης καταστολής που κρύβεται στα δήθεν ανακλαστικά του «κράτους δικαίου» θυμίζω τον ποιητή. Και τώρα τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους; Αυτό μαζεύονται ως πενθούντες συγγενείς και συζητάνε τ' αφεντικά. Το λέει κι ο Μιχαλολιάκος με κοστούμι και γραβάτα κι ύφος απεργού-εκπαιδευτικού, «ήμασταν μια κάποια λύσις»... Λεφτά υπάρχουν, θα βρεθεί. Αλλά κι εμείς θα είμαστε εκεί. Απέναντι, άφοβοι κι ορθοί. Το πένθος ας μην κρύψει το λάσο και ποιος το κρατά...
---
*

... "το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα" ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*


Εμείς εδώ, με τα πεζούλια μας...



Η «ΦΑΓΕ» (των Ελλήνων μεγαλομετόχων καπιταλιστών) μετακόμισε στο Λουξεμβούργο.

Η «COCA COLA - 3Ε» (των Ελλήνων μεγαλομετόχων καπιταλιστών) μετακόμισε στην Ελβετία.

Η «ΒΙΟΧΑΛΚΟ», η μητρική εταιρία ενός ομίλου που περιλαμβάνει 80 περίπου εταιρείες, με εξαγωγές σε 60 χώρες περίπου, που ο μεγαλοκαπιταλιστής μεγαλομέτοχός της διορίστηκε προσφάτως (μαζί με εκείνον της «COCA COLA») στο ΔΣ της Eurobank, που τον περασμένο Φλεβάρη ήταν μεταξύ της εκλεκτής συντροφιάς βιομηχάνων τους οποίους δεξιώθηκε ο κ. Σαμαράς στο Μαξίμου, μετακομίζει στο Βέλγιο...

***

Πάμε τώρα να θυμηθούμε ένα μικρό απόσπασμα από το λόγο του Αρη Βελουχιώτη στη Λαμία, στις 29 Οκτώβρη 1944:

*

«(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; (...)

*

Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.

Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;

Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας.

Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.

Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;

(...)

Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους!

Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δε θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα (...)».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

... άκου φασιστάκο ...

*
Άρης Χατζηστεφάνου
***
*


Το εξώφυλλο του "Πρώτου Θέματος"
ήταν στημένο - εδώ και χρόνια
.

Οι παλιοί αποικιοκράτες συνήθιζαν να κρεμάνε τα κεφάλια των θηραμάτων τους στο σαλόνι του σπιτιού τους.

Οι δωσίλογοι συνεργάτες των Γερμανών κυκλοφορούσαν με τα κομμένα κεφάλια των Ελλήνων αντιστασιακών από χωριό σε χωριό.

Ο Θέμος Αναστασιάδης «κρέμασε» το πτώμα του Παύλου Φύσσα στο εξώφυλλο του "Πρώτου Θέματος".


Την περίμενε για καιρό αυτή την ημέρα.

Από τότε που έστηνε ψεύτικα ρεπορτάζ, για να παρουσιάσει τους δολοφόνους του Μιχαλολιάκου σαν καλά παιδιά που βοηθάνε τις γιαγιούλες να παίρνουν χρήματα από το ΑΤΜ.

Από τότε που έριξε όλο το βάρος της εκπομπής του για να εξανθρωπίσει τον Καιάδα.

Και πιο παλιά. Όταν προσποιούνταν τον αναλυτή στις σελίδες του Βήματος, καταχειροκροτούμενος από τους αυλικούς του Λαμπράκη.

Και ακόμη πιο παλιά, όταν έφτυνε τα ηλίθια, ρατσιστικά ανέκδοτά του στην πίσω σελίδα της "Ελευθεροτυπίας". Δεν τον έδιωχνε τότε ο διευθυντής της. Πούλαγε φύλλα πάνω στα πτώματα των Αλβανών που πέθαιναν από ρατσιστικές επιθέσεις και εργατικά ατυχήματα στα εργοτάξια των ολυμπιακών αγώνων. Η πρώτη σελίδα έγραφε «Αθήναζε» και η τελευταία «Μαύρη Τρύπα».

Και όλο κάτι αντιφασιστικά «τσογλάνια» να του πετάνε γιαούρτια. Ήξερε όμως ότι μια ημέρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Θα έβαζε πρωτοσέλιδο το πτώμα ενός από αυτούς που τον ταπείνωναν με τη λεβεντιά τους σε κάθε τους βήμα. Τους μικρούς ανώνυμους ήρωες που έφτυναν τον πολιτισμό του. Που σιχαίνονταν όλους όσοι πέρασαν από τις εκπομπές του.

Ο Θέμος Αναστασιάδης βέβαια δεν είναι ένας τόσο διαφορετικός Έλληνας. Είναι το πρόσωπο μιας υπαρκτής Ελλάδας. Αυτής που ψήφισε Χρυσή Αυγή. Της Ελλάδας που δεν ταυτίστηκε ποτέ με τον Προμηθέα αλλά με το Κράτος και τη Βία, που έδεσαν το σώμα του Τιτάνα στον Καύκασο. Της Ελλάδας που έβγαλε τον Εφιάλτη αλλά και τον Κοτζαμάνη, τον Τσολάκογλου αλλά και τον Μπάμπαλη - είναι η φάρσα μιας ιστορίας που επαναλαμβάνεται.

Και η εφημερίδα του όμως δεν είναι μια τυχαία εφημερίδα. Εδώ και χρόνια ύφαινε κάθε βδομάδα τον ιστό του life-style ναζισμού στην Ελλάδα, πάντα με την εβδομαδιαία συνδρομή των αναγνωστών της. Με μερικά ευρώ μπορούσες να εξασφαλίσεις ότι το νεοναζιστικό παραλήρημα θα συνεχιζόταν και την επόμενη εβδομάδα. Και πάνω από 100.000 συμπολίτες μας το έκαναν κάθε εβδομάδα.Την πλήρωσαν ακριβά αυτή τη δολοφονία και τη δικαιούνται.

Και ο τίτλος τους δικαιώνει: Δεν ξεχνώ τον φασισμό. Δεν τον ξέχασαν ποτέ. Ήταν πάντα μέσα τους.

Μόνο που πρέπει να θυμάστε ότι οι φωτογραφίες που γράφουν ιστορία είναι πολλές. Υπάρχουν φωτογραφίες από το πτώμα του Παύλου Φύσσα, και του Άρη Βελουχιώτη και του Τσε Γκεβάρα.

Υπάρχει όμως και η φωτογραφία του Μουσολίνι κρεμασμένου ανάποδα στο Μιλάνο.
---
*

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

... Μπ. Μπρεχτ: για τον φασισμό και τον καπιταλισμό ...

*
stavrosx1
***
*

«Ο φασισμός είναι καπιταλισμός»

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.

Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, υψώνουν τη φωνή εναντίον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι.

Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να 'ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα 'ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα. Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ' ό,τι άλλες. Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις σ' αυτές τις χώρες είναι όμως λιγότερο ορατές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ' τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία».

*

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»)
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

... "Καθημερινή" και Χρυσή Αυγή ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
("Ριζοσπάστης")
***
*

Τσακίστε τον!

Τα παρακάτω δημοσιεύτηκαν πριν από ένα χρόνο (16/9/2012) στην εφημερίδα «Καθημερινή», σε άρθρο υπό τον τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», και φέρουν την υπογραφή του Στ. Κασιμάτη. Εγραφε τότε ο εν λόγω κύριος:

*
«Οσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ" στην Χρυσή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει - και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη - ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (...). Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (...). Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα "λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες" και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών "ιεράς αγανακτήσεως" και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (...).

Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει το δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες - όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (...)».

*
Φέτος, πάλι στην εφημερίδα «Καθημερινή» (13/9/2013), ανήμερα της επίθεσης των χρυσαυγιτών κατά μελών του ΚΚΕ στο Πέραμα και λίγα 24ωρα πριν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, σε άρθρο που υπέγραψε ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου, μεταξύ άλλων δημοσιεύτηκαν και τα ακόλουθα:

«Ο σημερινός χώρος των εθνικιστών και άλλων πολιτών που αναδεικνύουν, δημοσκοπικώς, τη Χ.Α. σε ρυθμιστικό παράγοντα, εύκολα θα συμπαραταχθεί σε μια Συντηρητική Συμμαχία, εγκαταλείποντας ορισμένες ακραία αποτρόπαιες συμπεριφορές (...). Σε τελευταία ανάλυση, ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή!».

*
Με αφορμή εκείνο το πρώτο άρθρο τονίζαμε, και σήμερα με αφορμή το δεύτερο, στο φόντο δε των γνωστών γεγονότων, επαναλαμβάνουμε:

*
α) Οταν η αντιδραστική, η ανιστόρητη και αντικειμενικά «φιλοναζιστική» θεωρία περί «άκρων» και περί «μαύρης και κόκκινης βίας» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στα ΜΜΕ του αστικού κόσμου, αυτό σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει πλέον κεντρική θέση - με ό,τι αυτό συνεπάγεται και με ό,τι αυτό κυοφορεί - στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών.

Ταγοί αυτού του κράτους (του κράτους των κεφαλαιοκρατών) είναι εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα που τάσσονταν πρόσφατα υπέρ της «συνεννόησης» με τη Χρυσή Αυγή. Στελέχη των ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών είναι που (μέσα από τα ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών) διακινούν την ιδέα της συγκυβέρνησης με μια «σοβαρότερη» Χρυσή Αυγή. Πολιτικοί ταγοί και μάλιστα με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε αυτό το κράτος (το κράτος των κεφαλαιοκρατών) είναι που, προ διετίας, άνοιξαν την πόρτα της συγ-κυβέρνησης σε φορέα των φασιστικών και εθνικιστικών «ιδεών». Τώρα μαθαίνουμε και ότι «ο εθνικισμός δεν είναι ντροπή»...

*
β) Τόσο οι συντάκτες των παραπάνω άρθρων, όσο και οι καθημερινοί πολιτικοί διακινητές της θεωρίας της «βίας των άκρων», δεν είναι αφελείς. Δεν εμφορούνται από κάποια λαθεμένη, έστω, εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση.

Στην περίπτωσή τους έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με το ναζισμό! Εκείνοι που μονίμως προσπαθούν να ξεστρατίσουν τη λαϊκή οργή και να τη μετατρέψουν σε λίπασμα των μαύρων σχεδιασμών τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι που όταν η λαϊκή οργή μετασχηματίζεται σε μαζική λαϊκή πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, την εμφανίζουν σαν «συγκοινωνούν δοχείο» με τη ναζιστική βία! Προσπαθούν, τελικά, να «νομιμοποιήσουν» το ναζισμό (το βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), παρομοιάζοντάς τον με τη λαϊκή αντίδραση ωσάν να έχει ή να είχε ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) ο ταξικός, μαζικός, εργατικός, οργανωμένος και πειθαρχημένος αγώνας με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.

*
γ) Οι προσπάθειες να καλλιεργηθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία», δεν είναι καινούργια. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων.

Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε - η Αντίσταση - τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση...

*
δ) Απέναντι σε όλα αυτά οι κομμουνιστές απαντούν και δρουν ως πρωτοπόροι και αδιάλλακτοι εχθροί του φασισμού, επειδή ακριβώς δεν «ξεχνούν» τίνος γέννημα είναι ο φασισμός. Οι κομμουνιστές με μέτωπο στραμμένο στο σύστημα που τον εκτρέφει, καλούν σε παλλαϊκό συναγερμό και με εφόδιο την πολιτική και ιστορική εμπειρία, προσδιορίζουν εκείνο τον τρόπο και εκείνον το χώρο της πάλης που τσακίζουν το ναζιστικό υπόκοσμο. Που ακυρώνουν τις μεθόδους του. Που αποσταθεροποιούν τα αφεντικά του. Και που αποκαλύπτουν όλα τη φαιά προπαγάνδα που έχει ανατεθεί στους «παπαγάλους» των αφεντικών. Η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος, μετά τη δολοφονία του παλικαριού, συμπυκνώνει ακριβώς το κύριο:

«Το ΚΚΕ καλεί το λαό και τη νεολαία να καταδικάσουν μαζικά και αποφασιστικά τη δολοφονία του 34χρονου στο Κερατσίνι από φασίστες της Χρυσής Αυγής. Η εγκληματική και δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής έχει στόχο να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Αποθρασύνεται από την πολύμορφη στήριξη που της παρέχουν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τα μεγαλοσυμφέροντα, που τη γέννησαν και τη θρέφουν, για να επιτίθεται σε όσους παλεύουν, σηκώνουν κεφάλι, να επιτίθεται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη δολοφονική δράση των ναζιστών. Τα σωματεία των εργαζομένων, οι μαζικοί φορείς σε πόλεις και ύπαιθρο, οι λαϊκές επιτροπές μπορούν να απομονώσουν τους θρασύδειλους δολοφόνους της Χ.Α. και να προστατεύσουν το λαό από το δηλητήριο και τη δράση τους. Να δυναμώσουν τη λαϊκή συμμαχία για να μπει τέρμα στη δράση των ναζί και του συστήματος που τους θρέφει».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

... για ποιόν δουλεύουν οι μαχαιροβγάλτες; ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
("Ριζοσπάστης")
***
*


Οι μαχαιροβγάλτες,
τα ινδάλματα και τα αφεντικά τους

«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί (...) με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ηλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»...

*
Από το άρθρο - ύμνο του Μιχαλολιάκου για τον Χίτλερ (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», τεύχος 26, Μάιος 1987).

***
«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι -σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά- κήρυξαν στη Γερμανία) δε σταματούσε την ανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών. Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο».

*
Από το άρθρο - ύμνο του Κασιδιάρη στο ναζισμό (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», 20/4/2011)

***
«Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγκενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!

*
Αυτός ο ύμνος στον Χίτλερ, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον ιδιοκτήτη του μονοπωλίου «Κρουπ» σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934 και περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, Τόμος 1, Κεφάλαιο VIII.

*
Αλήθεια, υπάρχει πιο ατράνταχτη ομολογία για το ποια είναι η τροφός του φασισμού; Οτι οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια, είναι οι προαγωγοί του φασισμού; Οτι με τον φασισμό οι «Κρουπ», εδώ, εκεί, παντού, όταν και όποτε τους χρειάζεται, εξασφαλίζουν «ηρεμία», «πειθαρχία» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, μετατρέποντας τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας»;

*
Αλήθεια, υπάρχει ακόμα αμφιβολία για λογαριασμό τίνος δρουν αυτοί οι μαχαιροβγάλτες;

---
*

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

... ιδεολογικές ρόμπες ...

*
Λιάνα Κανέλλη
**
*

Η παρθενορραφή...

Τα ναζιστοειδή με τα κοντοχίτωνα, τις ασπίδες και τα δόρατα-τουριστικά είδη της μαύρης συμφοράς που παράγονται με το κιλό σε ασιατικούς εμπορικούς παραδείσους, αυτά τα φουσκωτά εθναριά, κούκλες της άθλιας βιτρίνας των μουσολινικών φανφαρονισμών, με δάδες και λοφία, όταν η αγέλη τους πεινάσει για δημοσιότητα της μιας δεκάρας, φοράνε μπότες, σπιρούνια στα στειλιάρι, μαύρα μπλουζάκια με νύχια γαμψά και μπουκάρουνε στα μυαλά των άνεργων, των άπειρων, των στεγνωμένων από γνώση πιτσιρικάδων. Κυνηγοί θολωμένων, άδειων από ελπίδα, οργισμένων και κοινωνικά αποκλεισμένων κεφαλών, στρατολογούν με ευκολία κρέας φρέσκο. Κι αδειάζουν τους δημοκόπους που απ' τις τελευταίες εκλογές και μετά, πλασάριζαν το μύθο της γριάς που την περνάνε τα ντερέκια στη διάβαση μην και τρακάρει με αλλοδαπό και μολυνθεί το γένος.

Οι τάχαμου δήθεν αισθητικώς και μόνον ενοχλημένοι από τις σαγιονάρες του Κασιδιάρη πιότερο από τη σβάστικα στο μπράτσο, ζηλωτές της δόξας του πρωτοσέλιδου, αυτοί που αριστεροφιλοσοφούνε πλιατσικολογώντας τη νοημοσύνη των πολλών, εκτιμώντας την εκ των προτέρων ως φθηνότερη, είναι κι αυτοί που κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά. Πλασάρισαν το μύθο της παρθενογένεσης του ναζιστο-χουντοφασισμού στη χώρα. Κατάπληκτοι από την άνοδο της Χ.Α. , την επίδρασή της στη νεολαία κλπ. κλπ., καμώνονται πως δεν την είδαν ανάμεσα στους αγανακτισμένους, πίσω από τις δράσεις που παρουσιάζονταν ως εξεγέρσεις και κινήματα - πυροτεχνήματα, πίσω και μέσα σε πυρήνες χουλιγκάνων και ποινικές αποχρώσεις του «λάιφ στάιλ». Επαιξαν το ρόλο τους τοις κείνων αφεντικών ρήμασι πειθόμενοι, ολοφύρθηκαν περί την απωλεσθείσα παρθενίαν της αγνής αστικοδημοκρατικής ελληνικής κοινωνίας, και τσουπ, να τοι την κατάλληλη δημοσκοπική στιγμή, εφηύραν και τη λύση.

Παρθενοραφή!!! Εξ ουρανού-σκάι η εξίσωση που βολεύει κάθε σκατό και κάθε απόσκατο. Αν σοβαρευτεί η Χ.Α., δηλαδή κόψει τα κοντοχίτωνα και τις περικεφαλαίες, όχι τα χρήσιμα βάρβαρα υπόλοιπα - τραμπουκισμούς στο Πέραμα, τάγματα θανάτου που προστατεύουν τον Ελληνα καπιταλίστα και τα φραουλάδικα συμφέροντα, το εξελληνισμένο πακιστάνικο μεροκάματο και την οιονεί δουλεία ως εργασιακή ευκαιρία, κλπ. κλπ.- τι πειράζει να συγκυβερνήσει με την κουστουμαρισμένη δεξιά, όπως η χύμα πρασινοαριστερά μπορεί (εδώ γελάνε), να συμμαχήσει με την επικίνδυνα πειθαρχημένη ερυθροσταλινική στρατιά; Τι Χίτλερ τι Στάλιν, τα άκρα παρθενοράβονται και κλείνει η πληγή που μπορεί ν' ανοίξει ο ασυμβίβαστος κομμουνιστής. Ο εργάτης που δε θέλει να διαλέξει ποιος θα τον στύψει και ποιος θα τον κυβερνήσει, αλλά θέλει να κυβερνήσει ο ίδιος τη ζωή του και ν' απολαύσει τον πλούτο που παράγει.

Η παρθενοραφή, άθλιο τρικ της αντικομμουνιστικής φοβίας, αυτή που επιστρατεύει μια Ρεπούση κάθε που γελοιοποιούνται τα ναζιστο-ανδροειδή ρομποτάκια του τρομώδους συνδρόμου του καπιταλισμού, για να εξισώνει τη βαβούρα περί το απολίτικο και ασήμαντο περιτύλιγμα της εξαθλιωμένης κοινωνίας, είναι ύπουλο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα. Γκαβώνει, ως διπλούς πέλεκυς, κι απ' τ' αριστερά κι απ' τα δεξιά του μηδενός της σκοπιμότητας της κάλπης. Τώρα θα γίνει ορατός ο άθλιος εκβιασμός του συριζαίικου που θα κουνάει την παρθενοραφή της δεξιάς, ως ενοχή σε κάθε κομμουνιστή που δε θα θέλει να συνεργαστεί μαζί του, με το επιχείρημα «θα φέρεις δηλαδή τον μίστερ σαγιονάρα-σβάστικα στην εξουσία;».

Εδώ ο Ξένιος Δίας έγινε μπόγιας. Η Αθηνά της σοφίας κρησάρα διαχωρισμού των παιδιών σε ανώτερου και κατώτερου ταξικού θεού. Η μεταπολιτευτική εναλλαγή πράσινων - βένετων θα κωλώσει σε συμμαχίες ώστε να περάσει στη νέα εποχή ως σοβαρή ακροδεξιά ή κυβερνώσα ευρωπαϊκή αριστερά; Το βεστιάριο διαθέτει πλουσίαν γαρδαρόμπαν δια την πολιτικήν της ιδεολογικής ρόμπας...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

... κι όμως, είναι "νεκρές γλώσσες" ...

*
Νίκος Σαραντάκος
***
*


Οι νεκρές γλώσσες, 
η κ. Ρεπούση
και η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών


Το σημερινό άρθρο θα έπρεπε να δημοσιευτεί χτες, αλλά επειδή με ταλαιπωρεί μια άτιμη ίωση τα ανακλαστικά μου είναι σαφώς αμβλυμένα. Σκέφτηκα μάλιστα να μη γράψω καν άρθρο, αλλά θα ήταν φυγομαχία για ένα γλωσσικό ιστολόγιο, να μη σχολιαστεί ένα θέμα στο οποίο άλλωστε έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί.

Για να χρησιμοποιήσω το κλισέ, “σάλο προκάλεσε” η τοποθέτηση της Μαρίας Ρεπούση, βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ, προχτές στη Βουλή, ότι τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά είναι νεκρές γλώσσες (ή ίσως “λεγόμενες νεκρές γλώσσες”) και κατά συνέπεια πρέπει να περιοριστούν οι ώρες διδασκαλίας τους και/ή να διδάσκονται προαιρετικά στις άλλες κατευθύνσεις πλην της ανθρωπιστικής. Δεν είναι η πρώτη φορά που δηλώσεις της κ. Ρεπούση προκαλούν παβλοφικού τύπου αντιδράσεις, όχι και πολύ τιμητικές κατά τη γνώμη μου για όσους αντιδρούν, για να μην αναφέρω τις ξεκάθαρα χυδαίες και σεξιστικές αντιδράσεις που οφείλονται στο γεγονός ότι (τολμάει και) μιλάει μια γυναίκα. Παρόμοιες απαράδεκτες αντιδράσεις έχουν εκφραστεί κατά καιρούς εναντίον της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της Λιάνας Κανέλλη, της Άννας Διαμαντοπούλου και πολλών άλλων γυναικών - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ γενικά με τις πολιτικές θέσεις της κ. Ρεπούση ή με τις επιστημονικές της τοποθετήσεις· είχα παλιότερα κάνει αρνητική κριτική στο βιβλίο της για τα Μαρασλειακά.

Συμπαθής ή αντιπαθής, η κυρία Ρεπούση είχε δίκιο όταν χαρακτήρισε “νεκρές γλώσσες” τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Τα αρχαία ελληνικά καθαυτά είναι νεκρή γλώσσα, επειδή δεν έχει φυσικούς ομιλητές (δηλ. που να την έχουν μητρική γλώσσα). Το ίδιο άλλωστε ισχύει και με τα λατινικά, κι αυτά νεκρή γλώσσα θεωρούνται.

“Μα εγώ τα χρησιμοποιώ και σήμερα”, λέει κάποιος. Όχι όμως σε παραγωγή καινούργιου λόγου, και όχι σε κάτι σοβαρότερο από λεκτικά παιχνίδια, όπως είναι το δελτίο ειδήσεων στα αρχαία ελληνικά, που συντάσσει ένας συμπαθής Ισπανός (αν το συνεχίζει ακόμα). Βέβαια, από την άποψη αυτή τα λατινικά έχουν πολύ σοβαρότερες αξιώσεις, αφού στα λατινικά βγαίνουν κάμποσες κανονικές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού (Acta Sanctae Sedis).

“Ναι, αλλά τα αρχαία ελληνικά ζουν μέσα από τη νέα ελληνική γλώσσα”, παρατηρεί κάποιος άλλος. Φοβάμαι πως το αν η ελληνική (νέα και αρχαία) είναι “μία και ενιαία” γλώσσα ή όχι, αυτό δεν μπορούμε να το κρίνουμε με αποκλειστικά γλωσσικά κριτήρια, είναι απόφαση πολιτική, όπως πολιτική απόφαση είναι γενικά το αν δυο “διάλεκτοι” ανήκουν στην ίδια γλώσσα ή είναι ξεχωριστές γλώσσες, για παράδειγμα αν η σλαβομακεδονική είναι χωριστή γλώσσα από τη βουλγαρική. Αυτό φάνηκε καθαρά στην περίπτωση των σερβοκροατικών, που θεωριόνταν μία γλώσσα και σήμερα υπολογίζονται για δύο: σερβικά και κροατικά. Αφού οι γλώσσες δεν άλλαξαν τα τελευταία 20 χρόνια και τα κριτήρια της γλωσσολογίας επίσης δεν μεταβλήθηκαν, ολοφάνερα τα κριτήρια της ανακήρυξης της κροατικής σε γλώσσα είναι πολιτικά.

“Ναι, αλλά η διδασκαλία αρχαίων κειμένων από το πρωτότυπο είναι πολύ χρήσιμη για την γλωσσική κατάρτιση στα νέα ελληνικά”, λένε πολλοί. Αυτό είναι ένα σοβαρό επιχείρημα, που μπορεί και να ισχύει. Πρέπει πάντως να επισημάνω ότι έγκριτοι γλωσσολόγοι όπως ο σεβαστός Εμμανουήλ Κριαράς ή ο Φαν. Βώρος υποστηρίζουν ότι η διδασκαλία της αρχαίας από το πρωτότυπο στο γυμνάσιο πιθανόν να αποβαίνει σε βάρος της κατάρτισης στη νέα ελληνική αφού οι μαθητές βρισκονται αντιμέτωποι με δυο πολύ διαφορετικές γραμματικές (το θέμα το είχαμε συζητήσει παλιότερα εδώ). Πρότειναν λοιπόν αρχαία να διδάσκονται μόνο στο Λύκειο, και να υπάρχουν γερά κλασικά γυμνάσια-λύκεια που να βγάζουν γερούς κλασικούς φιλολόγους.

Εκτός αυτού, δείγμα έχουμε. Από το 1977 ως το 1992 δεν διδάχτηκαν αρχαία από το πρωτότυπο στο γυμνάσιο -και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς σοβαρά να υποστηρίξει ότι η ελληνομάθεια αυτών των παιδιών υστερεί από των νεότερων, όταν επικράτησε η δεξιά αντιμεταρρύθμιση επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και ξανάρχισαν να διδάσκονται τα αρχαία από το πρωτότυπο.

Βέβαια, η κυρία Ρεπούση προτείνει να γίνουν προαιρετικά τα αρχαία όχι στο γυμνάσιο αλλά στο λύκειο. Κι αυτό λογικό είναι, αφού τα παιδιά έχουν ήδη διδαχτεί το σύνολο της αρχαίας γραμματικής (της αττικής βέβαια διαλέκτου) στο γυμνάσιο. Και, έτσι κι αλλιώς, στο σημερινό εξετασιοκεντρικό λύκειο όπου όλα υποτάσσονται στο βωμό των πανελλαδικών και τα λύκεια μετατρέπονται σε ιδιότυπα φροντιστήρια, είναι ουτοπικό να ελπίζουμε πως οι μαθητές θα διδαχτούν, δηλ. θα εμπεδώσουν, οποιοδήποτε μάθημα πέρα από τα τέσσερα επιλεγμένα.

Δεν θα πρότεινα σήμερα τον ριζικό περιορισμό της διδασκαλίας των αρχαίων, αν μη τι άλλο επειδή δεν θα έχουμε τι να κάνουμε τους φιλολόγους (και τους θεολόγους για τα θρησκευτικά). Ωστόσο, η μεταρρύθμιση μπορεί να γίνει σε ορίζοντα δεκαετίας, με σταδιακό περιορισμό των εισακτέων στις φιλοσοφικές.

“Μα, με τα αρχαία ελληνικά γνωρίζεις την άφταστη ελληνική παιδεία”. Σύμφωνοι, αλλά ο σκοπός αυτός εξυπηρετείται εξίσου αν διδάσκονται τα κείμενα από μετάφραση.

“Μα, όποιος διδάσκεται τα αρχαία μαθαίνει τις αλλαγές της γλώσσας, την ετυμολογία, τη διαμόρφωση της σημερινής ελληνικής”. Όχι ακριβώς. Όποιος διδάσκεται αρχαία κείμενα της κλασικής περιόδου (ή κείμενα γραμμένα σε αττική γλώσσα), δεν βοηθιέται και πολύ στο να μάθει τα νέα ελληνικά. Μπορεί ο Σοφοκλής κι ο Πλάτων να είναι αξεπέραστοι, αλλά η γλώσσα τους απέχει πάρα πολύ από τη δική μας, λείπουν δυο ή τρεις ενδιάμεσοι κρίκοι. Τα κείμενα τα γραμμένα στην ελληνιστική κοινή υστερούν σε λογοτεχνική αξία (εκτός από τα θεόπνευστα, μη βρούμε κανένα μπελά) αλλά είναι πολύ πιο χρήσιμα για την παρακολούθηση της ιστορίας της γλώσσας, το ίδιο και μεταγενέστερα κείμενα, ιδιωτικοί πάπυροι ας πούμε ή δημώδη βυζαντινά. Αν μείνεις στον Σοφοκλή, ποτέ δεν θα δεις πως “ο πατήρ, τον πατέρα” έγινε “ο πατέρας, του πατέρα”. Στον Ιωάννη Μαλάλα θα το δεις (νομίζω). Μα, αυτά είναι κείμενα μικρής αξίας, θα πείτε. Ναι, είναι. Αλλά κατά παράδοξο τρόπο όσο λιγότερο λογοτεχνικό είναι ένα κείμενο τόσο πιο πολύ βοηθάει στη μελέτη της ιστορίας της γλώσσας. Το λιγότερο, αυτά τα ταπεινά κείμενα θα μπορούσαν να διδάσκονται σε ένα απάνθισμα στο μάθημα της Ιστορίας της γλώσσας. Κι έτσι θα μας έφευγε και ο κάλος από το συλλογικό μας μυαλό, που τον καλλιεργούν κάμποσοι φιλόλογοι, κάποιοι καλοπροαίρετα, ότι η νέα ελληνική είναι γλώσσα “χαμηλότερης ποιότητας” από την αρχαία.

Ξαναλέω όμως: προς το παρόν, κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων δεν νομίζω ότι τίθεται. Οπότε, ας περάσουμε στο τελευταίο θέμα: μήπως η άποψή μου για τη συνέχεια ή όχι της γλώσσας είναι υπεκφυγή; Πιθανόν να βρίσκομαι μετέωρος ανάμεσα στις δύο θέσεις -”η ελληνική είναι μία και ενιαία” – “τα νέα ελληνικά είναι άλλη γλώσσα από τα αρχαία”. Ότι η ελληνική είναι μία και ενιαία δεν αντέχει αν σκεφτούμε ότι τα αρχαία κείμενα τα διαβάζουμε σε μετάφραση, τα θεατρικά έργα τα βλέπουμε σε μετάφραση κτλ. Ότι είναι άλλη γλώσσα, βάζει άλλου είδους προβλήματα: πόσες γλώσσες είναι;

Οπότε, έχω καταλήξει ότι η ελληνική γλώσσα (πιθανώς και άλλες γλώσσες) είναι το πλοίο του Θησέα. Οι Αθηναίοι είχαν χτίσει, λέει το φιλοσοφικό πρόβλημα, έναν ωραίο νεώσοικο όπου το τιμημένο πλοίο αναπαυόταν με δόξα και τιμή. Κάθε που σάπιζε ένα σανίδι το άλλαζαν. Τελικά άλλαξαν όλα τα σανίδια. Οπότε, ήταν ακόμα το πλοίο του Θησέα ή όχι; Η απόφαση (αν είναι ή όχι το ίδιο πλοίο) είναι πολιτική.

Yστερόγραφο: Δεν έχω ακόμα βρει το αρχικό βίντεο της ομιλίας της κ. Ρεπούση, φαίνεται όμως ότι δεν είπε “οι νεκρές γλώσσες” αλλά “οι λεγόμενες νεκρές γλώσσες”. Αν είναι έτσι, προκαλεί μεγάλη εντύπωση το σχόλιο του κ. Μπαμπινιώτη, σε προβληματικά έτσι κι αλλιώς ελληνικά: «δεν πρέπει να γινόμαστε συνομιλητές φληναφημάτων». «Θα σεβόμουν μια κριτική “θέλω λιγότερες ώρες Αρχαία και περισσότερες Ιστορία”. Είναι άλλο όμως να λες τη γλώσσα σου νεκρή».

Ο ίδιος τότε γιατί αποκάλεσε ‘χαρακτηριζόμενες ως νεκρές’ τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, σε ανύποπτο βέβαια χρόνο; Διαβάστε:

«…Ίσως σκεφθεί κανείς ότι το όλο ζήτημα είναι απλώς θεωρητικό πρόβλημα των διανοουμένων, των γλωσσολόγων και των οιονεί οικολόγων τής γλώσσας, ωστόσο εύκολα θα αντιληφθεί ότι είναι πρόβλημα που – στις διάφορες εκφάνσεις του – μάς αφορά όλους. Γιατί δεν είναι μόνο οι εξαφανισθείσες γλώσσες (Χετιτική, Αρχ. Αιγυπτιακή, ινδιάνικες Αμερικής, αυστραλιανές, αφρικάνικες κ.λπ.) ούτε μόνο οι χαρακτηριζόμενες ως «νεκρές» (Αρχ. Ελληνική και Λατινική) που επιβιώνουν μέσα από τη συνέχειά τους (N. Ελληνική, Ιταλική) ή τις εξελιγμένες μορφές (Γαλλική, Ρουμανική, Ισπανική, Πορτογαλική κ.ά. από τη Λατινική).»

Δηλαδή; Τόσο μεγάλη διαφορά έχει ο όρος “λεγόμενες νεκρές” από τον όρο “χαρακτηριζόμενες ως νεκρές”, ιδίως μάλιστα εφόσον και η κ. Ρεπούση δέχτηκε από το βήμα της Βουλής τη συνέχεια της γλώσσας; Ξέχασε τάχα ο κ. Μπαμπινιώτης τι είχε πει ή έσπευσε να συνταχθεί, για πολλοστή φορά, με το ρεύμα;

---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

... "να τσακίσουμε την έτοιμη κρατική μηχανή" ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*


Χιλή, πριν από 40 χρόνια...


Σήμερα συμπληρώνονται 40 ακριβώς χρόνια από την εκδήλωση ενός από τα πιο αιμοσταγή φασιστικά πραξικοπήματα στην Ιστορία, το πραξικόπημα στη Χιλή στις 11 Σεπτέμβρη του 1973.

Ηταν η απαρχή της πολύχρονης υπαγωγής μιας ολόκληρης χώρας σε ένα από τα στυγνότερα φασιστικά καθεστώτα που επέβαλαν μέσα στον 20ό αιώνα το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές για τη διατήρηση της εξουσίας τους.

Στις 11 Σεπτέμβρη 1973 οι Αμερικανοί, με τη δολοφονία του Προέδρου Αλιέντε και την ανατροπή της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, εγκατέστησαν τοποτηρητή τους στη Χιλή το κτηνώδες ανδρείκελό τους, τον δικτάτορα Πινοσέτ.

Από εκείνη τη μέρα και με την επικράτηση των στρατιωτικών, ξεκινά ένα τρομακτικό πογκρόμ. Χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες οδηγούνται στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγκο, εκατοντάδες δολοφονούνται ύστερα από φρικτά βασανιστήρια.

Για περίπου ένα μήνα, οι εργάτες καθαριότητας ανακαλύπτουν στους δρόμους του Σαντιάγκο πτώματα δολοφονημένων με ρυθμό 250 - 300 τη μέρα...

Μετά την πτώση της χούντας, όλα τα στοιχεία για την πρωταγωνιστική υπό την καθοδήγηση του Κίσινγκερ εμπλοκή των ΗΠΑ στο έγκλημα ήρθαν και δημόσια στο φως μέσα από επίσημα στοιχεία και έγγραφα.

Στα στοιχεία αυτά στηρίχτηκε το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής, για να ζητήσει πριν από μερικά χρόνια την προσαγωγή του Κίσινγκερ ως κυρίως υπεύθυνου για το πραξικόπημα. Η προσαγωγή δεν έγινε ποτέ...

*

Πριν από λίγες μέρες, με αφορμή τη μαύρη επέτειο του πραξικοπήματος, στο Σαντιάγκο χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους κρατώντας φωτογραφίες των θυμάτων του καθεστώτος του Πινοσέτ. Οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις της αστυνομίας... Ανάμεσα στα άλλα ζητούσαν την τιμωρία των ενόχων αφού ακόμα και σήμερα, μετά την πτώση της χούντας από το 1990, περίπου 1.300 υποθέσεις αγνοουμένων παραμένουν ανοιχτές, με τις αρχές να μη δίνουν κανένα στοιχείο...

Ομάδα του ΟΗΕ επιφορτισμένη να ερευνήσει τις υποθέσεις των «αναγκαστικών εξαφανίσεων» από το καθεστώς της χούντας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ελάχιστος αριθμός των εγκληματιών του φασιστικού καθεστώτος τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους.

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ντιέγο Πορτάλες, συνολικά μόλις 76 στελέχη της δικτατορίας καταδικάσθηκαν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και 67 εξ αυτών οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ακόμα και σήμερα περίπου 350 μηνύσεις που αφορούν 700 στελέχη της δικτατορίας δεν έχουν λάβει καν το δρόμο προς την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη...

*

Τα θύματα της 17χρονης δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή ξεπερνούν συνολικά τα 40.000, σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή που φτιάχτηκε γι' αυτόν ειδικά το λόγο στο Σαντιάγκο. Οι αριθμοί αφορούν τους φυλακισθέντες και βασανισθέντες, ενώ ο επίσημος αριθμός νεκρών και εξαφανισθέντων ανέρχεται σε 3.065.

Το 2005, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής αθώωσε τον Πινοσέτ για τις μαζικές δολοφονίες και βασανιστήρια των πολιτικών του αντιπάλων, για τα οποία κατηγορούνταν ο πρώην δικτάτορας...

*

Η 11η Σεπτέμβρη του 1973 στη Χιλή, ο τιμημένος και ηρωικός αγώνας του λαού της, η θυσία, η αυτοθυσία, ο σφαγιασμός των υπερασπιστών της κοινωνικής απελευθέρωσης από το κράτος των αστών, από τον ιμπεριαλισμό και τις μαριονέτες του, αποτελεί μια διαρκή υπόμνηση ενός βασικού συμπεράσματος που όσες φορές «ξεχάστηκε», το επαναστατικό εργατικό κίνημα το πλήρωσε ακριβά:

Πρόκειται για το συμπέρασμα των Μαρξ και Ενγκελς, που διατυπώθηκε ήδη από το 1872, στον πρόλογο του«Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» στη γερμανική έκδοση,
  • ότι «ιδίως η Κομμούνα απέδειξε ότι δεν μπορεί "η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς"».
Πρόκειται για το συμπέρασμα του Μαρξ, ήδη από τις 12 του Απρίλη 1871, δηλαδή ακριβώς τον καιρό της Κομμούνας, όταν έγραφε στον Κούγκελμαν:

  • «Αν ανοίξεις το τελευταίο κεφάλαιο του έργου μου "Η Ι8η Μπρυμαίρ", θα δεις ότι εκφράζω τη γνώμη πως η επόμενη προσπάθεια της γαλλικής επανάστασης δεν πρέπει, όπως γινόταν ως τώρα, να περάσει τη γραφειοκρατική - στρατιωτική μηχανή από το ένα χέρι στο άλλο, αλλά να την τσακίσει και αυτός είναι ο προκαταρκτικός όρος κάθε πραγματικής λαϊκής επανάστασης...».
Πρόκειται για το συμπέρασμα - υπενθύμιση του Λένιν στο «Κράτος και Επανάσταση» ότι

  • «η σκέψη του Μαρξ είναι ότι η εργατική τάξη πρέπει να συντρίψει, να τσακίσει την "έτοιμη κρατική μηχανή" και να μην περιοριστεί στην απλή κατάληψή της (...) Στα λόγια αυτά "να τσακίσει τη γραφειοκρατική - στρατιωτική κρατική μηχανή" περιέχεται, σύντομα διατυπωμένο - τόνιζε ο Λένιν - το κυριότερο δίδαγμα του μαρξισμού στο ζήτημα των καθηκόντων του προλεταριάτου στην επανάσταση όσον αφορά το κράτος. Κι αυτό ακριβώς το δίδαγμα όχι μόνο λησμονήθηκε ολότελα, μα και διαστρεβλώθηκε ανοιχτά από την κυρίαρχη καουτσκική "ερμηνεία" του μαρξισμού»!
---
*