Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

... για το "νερό - νεράκι" ο λόγος ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Νερο-κουβαλητές της «Suez»!
Στον πλανήτη Γη, όπου το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που αντιμετωπίζουν τρομερά προβλήματα υδροδότησης, στην Υδρόγειο σφαίρα μας, όπου πάνω από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, μια από τις πλέον προσοδοφόρες μπίζνες είναι η διαχείριση του νερού.
Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι η - σύμφωνα με όλους τους «νόμιμους και ηθικούς» κεφαλαιοκρατικούς κανόνες - μετατροπή του νερού από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, έχει οδηγήσει τις πολυεθνικές εταιρείες διαχείρισης των υδάτων στη λίστα με τις μεγαλύτερες σε ισχύ πολυεθνικές του κόσμου.
Μια από αυτές τις πολυεθνικές, 19η μέχρι πρόσφατα στην κατάταξη των πολυεθνικών με το μεγαλύτερο Ενεργητικό στον κόσμο και 3η στην Ευρωζώνη από άποψη ρευστότητας που ξεπερνά σε μετρητά τα 18 δισ. ευρώ, είναι η γαλλική «Suez».
Πρόκειται για την εταιρεία, που, στο πλαίσιο της ελληνογαλλικής φιλίας, την οποία επαναβεβαίωσαν πρόσφατα οι Ολάντ - Σαμαράς κατά την επίσκεψη του πρώτου στην Αθήνα, επιθυμεί την εξαγορά των υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Ηδη η «Suez» κατέχει το 5,5% των μετοχών της ΕΥΑΘ.
Εφόσον το σχέδιο ευοδωθεί, η Ελλάδα θα είναι μια από τις περίπου 100 χώρες παγκοσμίως, στις οποίες η «Suez» θα έχει βάλει για τα καλά χέρι στις υπηρεσίες υδάτων τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο, ο ελληνικός λαός θα μπορεί να αισθάνεται περήφανος για το γεγονός ότι θα έχει καταβάλει κι αυτός το μερίδιό του, ώστε να αυξηθεί ο τζίρος των πολυεθνικών ύδατος, που ήδη από τις αρχές του αιώνα είχε ξεπεράσει τα 150 δισ. δολάρια ετησίως σε μια «αγορά νεού» που σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η αξία της ανέρχεται στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια!
Ας δούμε, τώρα, πώς παράγεται αυτός ο πλούτος και με τι επιπτώσεις...
*
1) Σύμφωνα με τη μελέτη «Our Right to Water» (σ.σ.: «Το δικαίωμά μας στο νερό») που εκπονήθηκε από τους David Hall και Meera Karunananthan στο πλαίσιο του προγράμματος «Blue Planet Project», παρότι το 2010 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα για την αναγνώριση ύδρευσης και αποχέτευσης ως ανθρώπινο δικαίωμα, η πραγματικότητα είναι η εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος για την «πώληση της δημόσιας περιουσίας συμπεριλαμβανομένων των υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης στα ιδιωτικά συμφέροντα».
Η αγοραπωλησία του «ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση» (Εκθεση Οκτωβρίου 2011 του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ) αποτελεί δε μια κατάσταση «πιο συχνή στην Ευρώπη από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ήπειρο».
Πρόκειται για μια πολιτική, που προωθείται τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΔΝΤ, στο όνομα των «επωφελών ιδιωτικοποιήσεων» που τάχα θα βελτιώσουν τις υπηρεσίες και τάχα θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους των χωρών που ξεπουλούν το νερό τους.
Η αλήθεια, σύμφωνα με την έκθεση είναι ότι οι «υπηρεσίες χειροτερεύουν, οι θέσεις εργασίας έχουν χαθεί, τα ιδιωτικά μονοπώλια απολαμβάνουν φουσκωμένα κέρδη για δεκαετίες, ενώ το ποσό των χρημάτων που καταβάλλονται από τους ιδιώτες αγοραστές είναι πάντα πολύ κατώτερο των προσδοκιών».
Επίσης, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «το μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων όλων των εποχών (σ.σ.: και στο νερό) εφαρμόστηκε από την κυβέρνηση Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο επί 17 έτη. Στο τέλος αυτής της περιόδου, το επίπεδο του δημόσιου χρέους στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν περίπου το ίδιο όπως στην αρχή».Σημειωτέον ότι στη Βρετανία η πλήρης ιδιωτικοποίηση του νερού έφερε αυξήσεις κατά 67% μεταξύ 1989 και 1995 και 245% μέχρι το 2006. Το ποσοστό διακοπών των παροχών ανέβηκε κατά 177%. Και όλα αυτά παράλληλα με αλλεπάλληλα κρούσματα δυσεντερίας και δηλητηριάσεων λόγω κρυπτοσποριδίασης, εκτεταμένες διαρροές στους αγωγούς ύδατος που υπολογίζονται σε 200 λίτρα (!) ανά πολίτη, απολύσεις περίπου 8.500 εργαζομένων.
*
Στην έκθεση σημειώνεται, ειδικότερα, ότι:
α) Στην Ελλάδα, από το 1999 - 2001 με την εφαρμογή της ιδιωτικοποίησης στο νερό και την έναρξη των λεγόμενων «μετοχοποιήσεων» σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ «το κόστος αυξήθηκε κατά 250% - 300%, αλλά οι υπηρεσίες δε βελτιώθηκαν», αφού «σχεδόν όλη η δουλειά γίνεται από εργολάβους, με μεγαλύτερο κόστος από πριν».
β) Στην Πορτογαλία, οι πιέσεις για ιδιωτικοποίηση οδηγούν «σε αυξήσεις στο νερό σε δραματικά ποσοστά καιοι ιδιωτικές εταιρείες εμποδίζουν την πρόσβαση σε δωρεάν δημόσιες παροχές νερού, όπως κρήνες νερού».
γ) Στη Βουλγαρία, η διωτικοποίηση του νερού έχει οδηγήσει σε ένα «συγκλονιστικό κατάλογο δόλιας συμπεριφοράςαπό την ιδιωτικοποιημένη εταιρεία λειτουργίας των υπηρεσιών νερού στην πρωτεύουσα Σόφια», με χιλιάδες νοικοκυριά είτε να είναι αποκομμένα από τις υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης είτε να αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τη στιγμή που «τα τέλη για τους βιομηχανικούς χρήστες νερού έχουν μειωθεί κατά δέκα φορές».
δ) Στην Ιταλία, παρά το συντριπτικό ποσοστό (96%) στο δημοψήφισμα του 2011 εναντίον των σχεδίων για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση του νερού, εντούτοις «κορυφαία στελέχη της ΕΕ ασκούν πίεση στην ιταλική κυβέρνηση για την απελευθέρωση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών νερού».
*
2) Αυτή η πολιτική, της ιδιωτικοποίησης του νερού, είναι τόσο «δημοκρατική» όσο η χούντα του Πινοσέτ που ιδιωτικοποίησε μέχρι και τις λίμνες και τα ποτάμια της Χιλής.
Επίσης είναι μια πολιτική τόσο «νέα», όσο και ο... 19ος αιώνας.
Οπως αναφέρει ο εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Επαναδημοτικοποίηση: Επιστρέφοντας το νερό σε δημόσια χέρια», ο Μαρτίν Πιζόν, «όταν τα πρώτα συστήματα υδροδότησης δημιουργήθηκαν στη Δυτική Ευρώπη, στα μέσα του 19ου αιώνα, το όλο σύστημα ήλεγχε ένα ολιγοπώλιο εννέα εταιρειών» (Δέσποινα Παπαγεωργίου, «Crash»).
Ομως, δύο αιώνες αργότερα, οι «πειρατές του... γλυκού νερού» επιστρέφουν, προσδοκώντας τεράστια κέρδη σε έναν κόσμο στον οποίο, όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, το 2040 η ζήτηση του νερού θα είναι κατά 30% μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα.
Στο μεταξύ, οι «πειρατές» έχουν να επιδείξουν τα εξής «κοινωφελή έργα» (αναλυτικότερα στοιχεία: «Οι βαρόνοι του νερού» http://www.icij.org/water/default.aspx, Δ. Παπαγεωργίου «Ιδιωτικοποίηση του νερού: Σκοτώνοντας τη ζωή», «Ο πόλεμος του νερού και των ιδιωτικοποιήσεων» http://thesecretrealtruth.blogspot.com, «Σώστε το νερό από την ιδιωτικοποίηση»):
  • Η εταιρεία «Suez», που η πλειοψηφία των μετοχών της ανήκει στο γαλλικό κράτος, μαζί με την επίσης γαλλική «Veolia» ήλεγχαν το νερό του Παρισιού από το 1985. Εκδιώχτηκαν από την ίδια την πρωτεύουσα της Γαλλίας, από το Παρίσι, το 2008, όταν πια το Δημοτικό Συμβούλιο της γαλλικής πρωτεύουσας ήταν αδύνατον να παρακάμψει τις μελέτες που αποδείκνυαν τόσο την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών όσο και την κλοπή που υφίσταντο οι καταναλωτές ύψους δεκάδων εκατομμυρίων κάθε χρόνο από τα τιμολόγια των εταιρειών. Η τιμή του νερού, μετά την εκδίωξη των πολυεθνικών, μειώθηκε κατά 9% και το κόστος λειτουργίας των υπηρεσιών ύδρευσης κατά 35 εκατομμύρια ευρώ!
  • Η εταιρεία «Suez» δρα στη Νότια Αφρική. Αποτέλεσμα ήταν το 2000 να ξεσπάσει επιδημία χολέρας στο Γιοχάνεσμπουργκ με πάνω από 250 νεκρούς και 120.000 αρρώστους ως συνέπεια ότι οι φτωχοί Νοτιοαφρικανοί, αδυνατώντας να πληρώσουν τις τιμές του νερού, έπιναν νερό από λίμνες και ποτάμια...
  • Η εταιρεία «Suez» μόλις εμφανίστηκε στην Αυστραλία, είχε ως συνέπεια, το 1998, το νερό στο Σίδνεϊ να μολυνθεί σε ασύλληπτα επίπεδα από παράσιτα, αφού η εταιρεία δε θεωρούσε ότι ήταν υποχρεωμένη να αφαιρεί αυτούς τους οργανισμούς από το νερό.
  • Η εταιρεία «Suez» εξαγόρασε στις αρχές της δεκαετίας του '90 την εταιρεία ύδρευσης της Αργεντινής. Η τιμή, μέχρι την εκδίωξη της «Suez» το 2006, διπλασιάστηκε. Οπως επιπλέον αποδείχτηκε, το 90% των λυμάτων η εταιρεία αντί να τα επεξεργάζεται τα έριχνε στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα.
  • Η εταιρεία «Suez» οδηγήθηκε το 2009 στα δικαστήρια από την πόλη Κάμντεν του Νιού Τζέρσεϊ που απαιτούσε αποζημίωση ύψους 29 εκατ. δολαρίων, λόγω των ευθυνών της όσον αφορά στην απώλεια νερού, τη μη συντήρηση του δικτύου και τις διακοπές στην υδροδότηση.
  • Η εταιρεία «Suez» αποκαλύφθηκε πως για λόγους αύξησης του κέρδους της είχε αδρανοποιήσει τις αντλίες ακατέργαστων λυμάτων στην πόλη Μιλγουόκι, τα οποία κατά δισεκατομμύρια γαλόνια έριχνε στη λίμνη Μίτσιγκαν...
*
3) Η ιδιωτικοποίηση, τέλος, δεν κάνει κακό μόνο στην υγεία ή στην τσέπη.

Σε ορισμένες περιπτώσεις - κατά κυριολεξία - δολοφονεί κιόλας:
α) Στη Βολιβία, πριν από την πτώση του Ουγκό Μπάνζερ το 2002, ο δικτάτορας προχώρησε, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ, στην ιδιωτικοποίηση της κρατικής εταιρείας ύδρευσης και στην παροχή δικαιωμάτων για εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων και του αρδευτικού συστήματος της Κοχαμπάμπα, της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της Βολιβίας, στην πολυεθνική «Becthel». Αυτό που ακολούθησε ήταν η δολοφονία 7 διαδηλωτών και ο τραυματισμός εκατοντάδων από τις σφαίρες του βολιβιανού στρατού που επιτέθηκε κατά των μαζικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν το 2000 ενάντια στις αδιανόητες αυξήσεις της τιμής του νερού.
β) Στον Καναδά, τουλάχιστον επτά άνθρωποι πέθαναν στο Γουάλκερτον του Οντάριο, όταν προσβλήθηκαν από το βακτήριο «E. coli» έπειτα από την ιδιωτικοποίηση της υπηρεσίας ελέγχου της ποιότητας του ύδατος από την «A&L Labs». Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα αποτελέσματα του ελέγχου της ποιότητας των υδάτων που προκάλεσαν τους θανάτους είναι «προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας» της εταιρείας και η πολυεθνική αρνήθηκε να τα δώσει στη δημοσιότητα...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

... οι ραγιάδες των Βαλκανίων ...


*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Μήπως πρέπει να γίνουμε... Βουλγαρία;
.
Yποδειγματικός μαθητής της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι τα τελευταία χρόνια οι βουλγαρικές κυβερνήσεις. Με αξεπέραστη δουλικότητα εκτελούν πιστά τις εντολές των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον, προκαλώντας αγαλλίαση τόσο στους πολιτικούς ηγέτες όσο και στους τεχνοκράτες των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών. «Ζηλευτά» τα αποτελέσματα της Βουλγαρίας: Έλλειμμα; Μόνο ...1,5% του ΑΕΠ! Δημόσιο χρέος; Μόνο ...19,2% -ναι 19,2%!- του ΑΕΠ. Ιδιωτικοποιήσεις; Eξαίσιες επιδόσεις: Την ηλεκτροδότηση π.χ. όχι απλώς την έχουν δώσει 100% σε ιδιωτικές εταιρείες, αλλά οι εταιρείες αυτές είναι ξένες κι από πάνω! Το «ευρωπαϊκό όραμα» της Γερμανίας και της ΕΕ στην πράξη!
Σε αντίθεση λοιπόν με την Ελλάδα, για την οποία τόσο η κυβερνητική όσο και η ευρωπαϊκή προπαγάνδα ορύονται ότι δήθεν δεν εφαρμόζει πιστά και γρήγορα τις εντολές της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ότι δεν προχωράει τις ιδιωτικοποιήσεις, ότι καθυστερεί τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» κ.λπ., η Βουλγαρία τα έχει κάνει όλα αυτά στην εντέλεια. Τι έχει κερδίσει λοιπόν η Σόφια, εκτελώντας αμέσως και κατά γράμμα την εντελλόμενη από την ΕΕ πολιτική; Πρώτα πρώτα ήταν, είναι και πιθανόν να παραμείνει εσαεί ...τελευταία χώρα στην ΕΕ αναφορικά με το εισόδημα του πληθυσμού της - 27η στους 27! Είναι τόσο ατράνταχτη η πρόσδεσή της στην τελευταία θέση ώστε φέτος που θα μπει και η Κροατία στην ΕΕ, η Βουλγαρία θα κατακτήσει αυτομάτως την 28η θέση στους 28 πλέον της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης! Με 150 ευρώ κατώτερο μισθό και 80 ευρώ μέση σύνταξη, συν έναν μέσο μισθό γύρω στα 380 ευρώ, η Βουλγαρία συνιστά την ενσάρκωση του σημερινού «ευρωπαϊκού ιδανικού» της Γερμανίας και των αστικών τάξεων της Ευρώπης. Εξευτελιστικές δηλαδή αποδοχές για τους εργαζόμενους και συντάξεις πείνας για τους ηλικιωμένους των περιφερειακών επαρχιών του Τέταρτου Ράιχ, ενώ παράλληλα οι υπηρεσίες ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, τηλεπικοινωνιών κ.λπ. των κρατών αυτών να βρίσκονται στα χέρια εταιρειών του γερμανικού πυρήνα της ΕΕ, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
«Θέλετε να γίνουμε σαν την Βουλγαρία;» είναι το πάγιο σύνθημα εκφοβισμού των Ελλήνων που χρησιμοποιεί η Δεξιά, δεκαετίες τώρα. Της έχει μείνει από την εποχή της αργής κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Φυσικά, η πολιτική αποτελεσματικότητα της απειλής αυτής έγινε πολύ μεγαλύτερη από τότε που έπεσε ο «υπαρκτός» και ιδίως κατά τη διάρκεια των πέντε τελευταίων χρόνων που η Βουλγαρία μπήκε στην ΕΕ. Τώρα το σύνθημα «Προσοχή μη γίνουμε σαν την Βουλγαρία!» το ενστερνίζεται σύσσωμος ο ελληνικός λαός με πρώτους πρώτους τους αριστερούς και τους προοδευτικούς πολίτες, ενώ οι Έλληνες αστοί και κύκλοι της Δεξιάς έχουν αλλάξει γνώμη και χωρίς να το διατυμπανίζουν ...καλοβλέπουν την περίπτωση της Βουλγαρίας! Όλα αυτά όμως μέχρι την εβδομάδα που μας πέρασε. Βλέπετε, οι άξεστοι Βούλγαροι αντί να αισθάνονται υπερήφανοι για τον ανεπανάληπτο εξευρωπαϊσμό τους, ξεχύθηκαν την περασμένη Κυριακή κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε τριάντα πέντε πόλεις, της Βουλγαρίας, συμπεριλαμβανόμενης φυσικά της Σόφιας, διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση κατά 13% της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και απαιτώντας την παραίτηση της βουλγαρικής κυβέρνησης του πρώην μπράβου της νύχτας Μπόικο Μπορίσοφ που έχει πετύχει όλα αυτά τα θαυμαστά για τη Γερμανία και την ΕΕ επιτεύγματα στη βουλγαρική οικονομία.
Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτοί οι ...«γυφτο-Βαλκάνιοι» της γειτονικής χώρας όχι μόνο διαδήλωσαν, αλλά και πέτυχαν αυτό που ζητούσαν! Προσπάθησε να διασωθεί ο Μπορίσοφ με όλα τα μέσα. Μέχρι και τον υπέροχο υπουργό Οικονομίας Συμεών Τζάνκοφ καθαίρεσε τη Δευτέρα ο Βούλγαρος πρωθυπουργός και τον πέταξε στο αγριεμένο πλήθος μήπως και κορεστεί η οργή του κόσμου. Μάταιος κόπος. Ο λαός ήθελε το δικό του κεφάλι - και το πήρε. Την Τετάρτη ο Μπορίσοφ παραιτήθηκε, την Παρασκευή η Βουλή της Βουλγαρίας επικύρωσε την παραίτηση της κυβέρνησής του. Έτσι η χώρα οδηγείται σε πρόωρες κατά δύο μήνες εκλογές, αφού έτσι κι αλλιώς βουλευτικές εκλογές θα γίνονταν στις 7 Ιουλίου. Το αν η παραίτηση θα βοηθήσει τον Μπορίσοφ να διασωθεί πολικά, θα το διαπιστώσουμε σε δύο μήνες. Το ουσιώδες όμως είναι ότι ο βουλγαρικός λαός με τις κινητοποιήσεις του ανέτρεψε μια αντιλαϊκή, ευρώδουλη και αμερικανόδουλη ταυτόχρονα κυβέρνηση. Αυτό πρέπει να βάλει σε σκέψεις τους Έλληνες και την ελληνική Αριστερά ειδικότερα. Θέλοντας και μη γεννιέται το ερώτημα: Αναφορικά με την πολιτική, όχι φυσικά την οικονομία, μήπως πρέπει να ρίξουμε το εξωφρενικό σύνθημα «Να γίνουμε όλοι ...Βουλγαρία!»;
Πέρα όμως από τα αστεία, το πολιτικό δίδαγμα από τη βουλγαρική κρίση είναι πως καμιά ελπίδα βελτίωσης δεν υπάρχει, αν δεν ανατραπούν οι κυβερνήσεις που υλοποιούν τη γραμμή της Γερμανίας και της ΕΕ. Ακόμη και στην Ιταλία, φτάσαμε στο αδιανόητο σημείο ο κυνικά δεξιός Σίλβιο Μπερλουσκόνι που με τον τρόπο ζωής και δράσης του κατεξευτελίζει και διασύρει τη σοβαροφάνεια του αστικού συστήματος, να γίνεται σύμβολο ...εθνικής αντιγερμανικής αξιοπρέπειας των Ιταλών!!! Είναι απίστευτη πολιτική κατάντια να διαπιστώνει κανείς ότι η Μέρκελ, ο πάπας και η ΕΕ προσπαθούν να αναχαιτήσουν τον Μπερλουσκόνι και να κόψουν τον δρόμο του προς την εξουσία, υποστηρίζοντας με όλα τα μέσα τους Ιταλούς πρώην κομμουνιστές ως τέλειους ευρώδουλους και γερμανόδουλους! Σε όλη την Ευρώπη, οι αστοί θεωρούν πλέον ανύπαρκτο τον κίνδυνο της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος και ασχολούνται μόνο με τις εσωτερικές δικές τους έριδες ...
---
*

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

... και τώρα η δίωξη της σκέψης !!!


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Οι Σκουριές
και η "σκουριά" της "μαυρίλας"!
Η εξ αντικειμένου προβοκατόρικη δράση των κουκουλοφόρων στις Σκουριές της Χαλκιδικής έδωσε την ευκαιρία στα κάθε λογής «ΜΑΤ» της αντιλαϊκής προπαγάνδας να επιδοθούν στο γνωστό σπορ της διαστρέβλωσης και της παραχάραξης.
Μάλιστα, με τη φόρα που έχουν πάρει, οι ενσωματωμένοι στα επιτελεία της «ποινικοποίησης» των λαϊκών αγώνων, μοιάζουν έτοιμοι, εκτός από τη δίωξη της δράσης, να εισηγηθούν οσονούπω και τη δίωξη της... σκέψης!
*
Οι παπαγάλοι όσο περισσότερο διακινούν την αντιδραστική «σκουριά» των θεωριών περί «ανομίας» και «ευταξίας», τόσο περισσότερο συλλαμβάνονται την ευφυΐα που στερούνται να την αναπληρώνουν σε μαυρίλα.
Τους ακούμε, για παράδειγμα, να λένε ότι το θέμα στις Σκουριές της Χαλκιδικής είναι ένα «τοπικό» ζήτημα, που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοιο, ότι ένας Αθηναίος δεν μπορεί να έχει άποψη για το ζήτημα και ως εκ τούτου η συμπαράσταση εργαζομένων και πολιτών από άλλες πόλεις στον αγώνα των εκεί κατοίκων κάτι «περίεργο» κρύβει...
Κατά τη θεωρία τους, δηλαδή, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ήταν ένα «τοπικό» θέμα που «κακώς» απασχόλησε όλη την Ελλάδα, το περιβαλλοντικό έγκλημα στον Ασωπό το πολύ πολύ να αφορά μόνο τους Βοιωτούς, οι ΝΑΤΟικές βάσεις στη Σούδα και οι κίνδυνοι που εγκυμονούν αφορούν μόνο τους Κρητικούς, τα σκανδαλώδη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας αφορούν μόνο τους Αθηναίους κ.ο.κ...
*
Αλλά είπαμε: Τα ανωτέρω «ευφυή» το καθεστώς του «νόμου και της τάξης» τα αναπληρώνει σε μαυρίλα.
Ετσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε την ποινική δίωξη με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας εναντίον μέλους της Επιτροπής Αγώνα κατά των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής με μόνη... αιτιολογία τη συμμετοχή του σε κινητοποιήσεις κατά της λειτουργίας των μεταλλείων και τις αντίστοιχες δημοσιεύσεις του στο διαδίκτυο!
Μιλάμε για πρωτοφανείς καταστάσεις!
Σε λίγο, δηλαδή, θα μας πουν ότι «ηθικός αυτουργός» (ή μήπως και ο φυσικός;) για τη δολοφονία των τριών ανθρώπων στη «Μαρφίν» δεν ήταν οι προβοκάτορες (που ακόμα να τους εντοπίσει το κράτος του νόμου), αλλά ο λαός που διαδήλωνε!
Σε λίγο θα μας πουν ότι όποιος αντιδρά, διαδηλώνει, κινητοποιείται, αντιστέκεται ή καλεί σε αντίσταση το λαό, από τα κόμματα και τα συνδικάτα μέχρι τους συλλογικούς φορείς και τους ανθρώπους που μιλούν ή γράφουν ενάντια στην ακολουθούμενη πολιτική, είναι «ηθικοί αυτουργοί» (!) της κάθε προβοκάτσιας που μπορεί να στηθεί από τους προβοκάτορες και από το παρακράτος (ή μήπως και το κράτος;) του «νόμου»!
Προσοχή, λοιπόν. Και επαγρύπνηση.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

... οι χουντόφατσες ήταν πάντα εδώ ...


*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
Ο Πέτρος, άρα, είναι οινόπνευμα...
Τα φαινόμενα δεν απατούν πλέον. Και πάντως δεν εξαπατώνται όσοι δεν θέλουν να βλέπουν την άκρη της μύτης τους ως το τέλος του ορίζοντα. Οι μετεωρίτες που έπεσαν φλεγόμενοι και τραυματίζοντας εργάτες και μαθητές κάπου στη Σιβηρία, είναι πράγματι μετεωρίτες κι όχι μυστικό πρώην σοβιετικό όπλο που βγαίνει από τη φαρέτρα του Πούτιν για να εξασφαλίσει υπεροπλία στους ομόθρησκους Ελληνες...
.
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι αυθεντικό προϊόν της γαλαζοπράσινης λομβέρδιας λογικής ίδιας κι απαράλλαχτης με το παμπάλαιο ανέκδοτο της νομικής, «ο Πέτρος είναι σπίρτο, το οινόπνευμα είναι σπίρτο, άρα ο Πέτρος είναι οινόπνευμα». Είναι καλά οργανωμένος και ανθεκτικός μηχανισμός του βαθέως ελληνικού κράτους. Η... φρεσκάδα των νεοτραμπούκων με αποτριχωμένο στέρνο και γυαλιά «ρέιμπαν», που επιστράτευσαν οι γερόλυκοι της χούντας ρετουσαρισμένοι ως χρήστες του «τουίτερ», δεν αίρει ούτε στιγμή τη ρεβανσιστική πολιτική που χτίστηκε λιθαράκι το λιθαράκι, διορισμούλη το διορισμούλη, ευρωπρογραμματάκι και στρατιωτάκι εν δυο - εν δυο, από την εποχή των σταγονιδίων ως σήμερα.
.
Οι αντιχρυσαυγίτικες, αριστεροειδείς αναλύσεις περί αιτίων και αιτιατών εμφάνισης του νεοναζιστικού φαινομένου στην Ελλάδα, τείνουν να γίνουν πιο επικίνδυνες κι απ' την χιτλερικής έμπνευσης φωταγώγηση της πλατείας Θεάτρου στον Πειραιά, από μαυροντυμένους βεγγαλικοφόρους που παιάνιζαν τη συμφορά που τους βρήκε από τα αναρχοσυριζαίικα, υπονοούν, γκαζάκια στα γραφεία τους. Μείζον μομφή ξεπεσμένης γκαιμπελικής προπαγάνδας και αστικοδημοκρατικός σουσουδισμός, απαιτούσαν καταδίκη από τα άλλα κόμματα που όμως να ηχεί ωσάν κραυγή «κάτω τα χέρια από τη Χρυσαυγή» ένα πράμα.
.
Οι χουντόφατσες ήταν εδώ, έμειναν εδώ, λούφαξαν με το μίσος της ήττας τους σε ημιφανείς και αφανείς πολιτικούς σχηματισμούς τριανταεννιά χρόνια. Επιασαν στασίδια στα κυβερνώντα κόμματα. Μπήκαν σε συνοικίες όπως τα Εξάρχεια. Μόλυναν κάμποσες ΕΣΣΟ. Εκπαιδεύτηκαν φθηνά σε στρατόπεδα «αθώα» όπως τα «πέιντ μπολ». Ασκήθηκαν ακριβότερα αλλά και με τη βοήθεια στρατόκαβλων «ΜΚΟ» στα ταραγμένα Βαλκάνια και τις καυκάσιες μετασοβιετικές Δημοκρατίες. Βγήκαν πρώτοι στους δρόμους το βράδυ της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Επιασαν πρώτοι στασίδι μπροστά από τη «Μ. Βρετάνια» ως εθνοαγανακτισμένοι. Στην ουσία αστικοποιήθηκαν ως χωροφύλακες και ΤΕΑτζήδες σ' όλο το μήκος της μεταπολίτευσης. Και συνάμα ερεύνησαν και χαρτογράφησαν την επαρχία ως καραβανάδες με πολιτικά.
.
Το ακροδεξιό «Βατικανό», στο μεταπολιτευτικό ιδιωτικό και συνάμα βολικά χαοτικό - μεταπρατικό, το κομπραδόρικο ελληνικό ευρωκράτος, δέχτηκε τα λιγότερα πυρά από τη διανόηση. Την πραγματική αλλά ακόμη και την υποκριτικά αστικοδημοκρατική με υστερικές εξάρσεις ριζοσπαστισμού. Η χρυσαυγίτικη πραγματικότητα, πολύ πριν περάσει στον «ακτιβισμό» να κυνηγάει με μοτοσικλέτες Πακιστανούς στα φανάρια, να εισβάλλει σε σπίτια αραβόφωνων νύχτα, να ομαδοποιεί μπούληδες στα σχολεία και τα γυμναστήρια, τράφηκε και ανδρώθηκε από τους σημερινούς χρηματοδότες της. Επιχειρηματίες και κεφαλαιοκράτες, εργοδότες κακοπληρωμένων με μαύρα μεταναστών, που γύριζαν κι ένα μέρος από τα κέρδη της νόμιμης δουλείας στους επιστάτες. Τέρατα καλοταϊσμένα και παραφουσκωμένα στο καπιταλιστικό λίκνο, μεγαλωμένα με την παραμύθα ότι όποιος μεγαλώσει με τα φίδια, στην εποχή του διαδικτύου, δεν τα πνίγει αλλά τα κάνει κατοικίδια - εγχειρίδια στη δούλεψή του, ξεμύτισαν ως Ηρακλείς μπρελόκ, τα κλειδιά του παραδείσου των επαναστατημένων αφεντικών φέροντες.
.
Δεν υπήρξε στη μεταπολιτευτική καθημερινή κουλτούρα, μήτε Μπρεχτ μήτε Μποστ για μια αποδόμηση της γραφικής εικόνας που σκεπάζει το τέρας. Και τα χάχανα, δεκαετίες τώρα, ανάμεσα στον Λάκη και τον Κλυν, τις βιντεοταινίες του Ψάλτη και του Σεφερλή, έκαναν τον Παναγιώταρο και τον Κασιδιάρη να στέκονται επί ίσοις όροις απέναντι σε «θεούς» του ασύλου κοινοβουλευτικής νοημοσύνης όπως ο Βορίδης και ο Αδωνις. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Οπως δεν έχει σημασία η πλάκα μπροστά στη σάτιρα. Δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά έτσι κι αλλοιώς ο ναζισμός, άμα η κοινωνία ακόμα σήμερα τρομάζει από τον κεραυνό στον άγιο Πέτρο και βλέπει τον Μιχαλολιάκο σαν Οβελίξ που στηρίζει τρώγοντας τον άμπακο από μετανάστες, την απελευθέρωση του γαλατικού χωριού από την αυτοκρατορία των λανθασμένων ερυθρών αισθήσεων. Ο αείμνηστος Π. Κονδύλης είχε δίκιο όταν διατεινόταν, πηγαίνοντας τον ίδιο τον Κλαούζεβιτς ένα βήμα παραπέρα, πως η Ιστορία αρχίζει εκεί που τελειώνει η Δημοσιογραφία...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

... σαν σήμερα ιδρύθηκε ο ΕΛΑΣ ...


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
ΕΛΑΣ - ΕΛΑΣ - ΕΛΑΣ!

Σαν σήμερα, πριν 71 χρόνια, στις 16 Φλεβάρη 1942, ιδρύεται ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ο ηρωικός ΕΛΑΣ.

*
«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού,
ορκίζομαι ν' αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ
για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας,
για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα,
να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιος του αγρότη.
Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Εθνους και του Λαού και
υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και
να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου
και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
(Ο Ορκος των ανταρτών του ΕΛΑΣ)
*
«Με το ντουφέκι μου στον ώμο σε πόλεις κάμπους και βουνά / της λευτεριάς ανοίγω δρόμους της στρώνω βάγια και περνά /
Εμπρός ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ για την Ελλάδα / Το δίκιο και τη λευτεριά / Σ' ακροβουνό και σε κοιλάδα / Πέτα πολέμα με καρδιά ω ΕΛΑΣ /
ένα τραγούδι είν' η πνοή σου / καθώς στη μάχη ροβολάς / κι αντιλαλούν απ' τη φωνή σου / πλαγιές και κάμποι ΕΛΑΣ ΕΛΑΣ /
Με χίλια ονόματα μια χάρη ακρίτας είτ' αρματολός / αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είν' ο ίδιος ο λαός /
Εμπρός ΕΛΑΣ... /
Παντού η πατρίδα μ' έχει στείλει φρουρό μαζί κι εκδικητή / κι απ' την πνοή μου θ' ανατείλει καινούργια λεύτερη ζωή /
Εμπρός ΕΛΑΣ... /
Αλί του που θα μ' απειλήσει με τη σκλαβιά και την ντροπή / το θάνατο έχω καταργήσει δεν ξέρω φόβος τι θα πει /
Εμπρός ΕΛΑΣ... /
Με το ντουφέκι μου στον ώμο θα λάμψει η μέρα δεν αργεί / της λευτεριάς ν' ανοίξω δρόμο για να διαβώ όλη τη γη»
(Ο Υμνος του ΕΛΑΣ)
---
*

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

... ο λαγός του συστήματος κ. Μέργος ...


*
"Ρ"
***
*
Μέργος, όπως λέμε «Σαμαράς»,
.
όπως λέμε «ΕΕ» και «μνημόνιο»

«Σύγκλιση» με τους μισθούς Βουλγαρίας. Σελίδα 427 του «μνημονίου 2»...
Ο κ. Μέργος όταν μιλά για νέα μείωση του κατώτατου μισθού εκφράζει - μόνο - τις «προσωπικές του απόψεις»;

Ας δούμε πόσο «προσωπικές» είναι οι απόψεις του κ. Μέργου:
*

1) Στη σελίδα 427 του «μνημονίου 2» αναφέρονται τα εξής:

*
«Τα μέτρα αυτά (σ.σ.: μειώσεις μισθών κ.λπ.)θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»!
Ηδη από το «μνημόνιο 2», δηλαδή, έχουν προσδιορίσει ότι ο κατώτατος μισθός για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων, θα πέσει κάτω κι από τα 487 ευρώ και τα 430 ευρώ καθαρά όπως έφτασε με το «μνημόνιο 3» για τους εργαζόμενους άνω και κάτω των 25 ετών, αντίστοιχα. Κριτήριό τους είναι, τελικά, ο κατώτατος μισθός να οδηγηθεί σε τέτοια επίπεδα ώστε να μην αποκλίνει από τον αντίστοιχο των λεηλατημένων από τους καπιταλιστές χωρών της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Λετονίας, της Αλβανίας κ.ο.κ.
*
2) Στη σελίδα 452 του «μνημονίου 3» και υπό τον τίτλο «Νέο σύστημα διαμόρφωσης νόμιμου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας...»,αναφέρονται τα εξής:

Τα «υψηλά» (!) επίπεδα του σημερινού κατώτατου μισθού των 400 - 500 ευρώ θα «αξιολογηθούν» το πρώτο τρίμηνο του 2014. Σελίδα 452 του «μνημονίου 3»...
*

«Με την παρούσα διάταξη θεσπίζεται νέο σύστημα καθορισμού νόμιμου κατώτατου μισθού υπαλλήλων και ημερομισθίου εργατοτεχνιτών, το οποίο τίθεται σε ισχύ την 1.4.2013 (...). Κατά το Α' τρίμηνο του 2014 το σύστημα αυτό αξιολογείται ως προς την απλότητα και αποτελεσματικότητα της εφαρμογής του (...)».
Δηλαδή, ήδη με το «μνημόνιο 3» έχουν προσδιορίσει ότι μέσα στο Α' τρίμηνο του 2014 θα θέσουν ξανά (!) θέμα κατώτατου μισθού. Και τι θα «αξιολογήσουν»; Τα επίπεδα που έχουν φτάσει σήμερα τον κατώτατο μισθό, των 487 ευρώ και των 430 ευρώ (καθαρά), αν τότε θα είναι «πολλά» ή «λίγα»... Ο κ. Μέργος, όχι ως άτομο, αλλά ως γραμματέας του αρμόδιου υπουργείου, απεφάνθη ήδη: Είναι «πολλά»...
*
3) Μόλις χτες ο «καλός μας φίλος», ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν, ο κ. Ολι Ρεν, δήλωσε τα εξής:

«(...) Οι τρέχουσες μεταρρυθμίσεις όσον αφορά τις μισθολογικές διαπραγματεύσεις είναι το αποτέλεσμα των ειδικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει τώρα η Ελλάδα και της ανάγκης για καλύτερη εναρμόνιση των μισθών με την οικονομική δραστηριότητα με στόχο την αναχαίτιση και τη μείωση της πολύ μεγάλης ανεργίας και το ξεπέρασμα της ύφεσης (...)Αναθεώρηση του συστήματος όσον αφορά τον ελάχιστο μισθό προβλέπεται για το 2014, με στόχο να βελτιωθεί και να γίνει πιο αποτελεσματικό όσον αφορά την αύξηση της απασχόλησης και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας...».
Αλήθεια, υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα (πέρα από τα «παπαγαλάκια» των κυβερνώντων),
μετά από τα όσα έχουν συμβεί σε αυτή τη χώρα,
που να μπορεί να ισχυριστεί ότι η «αναθεώρηση του συστήματος όσον αφορά τον ελάχιστο μισθό που - όπως λέει ο Ολι Ρεν και το μνημόνιο - προβλέπεται για το 2014»,
θα είναι μια «αξιολόγηση» που η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι κυβερνώντες θα την κάνουν για να... «αυξήσουν» (και όχι για να μειώσουν κι άλλο) τον κατώτατο μισθό;
---
*

... η Ιρλανδία των... ονείρων τους !!!


*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Το "θαύμα"... τετραγωνίστηκε !
*
Τη δεκαετία του '90 αλλά και ως τα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Ιρλανδία, ο λεγόμενος και «κέλτικος τίγρης», ήταν το «θαύμα της ανάπτυξης». Το πού κατέληξε ο «τίγρης» είναι γνωστό...

Ελα, όμως, που για κάποιους η Ιρλανδία συνεχίζει να αποτελεί «υπόδειγμα». Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, για παράδειγμα, ότι για την κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει η πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά ο «τρόπος», το «πώς» εφαρμόζεται.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και διάφοροι ινστρούχτορες της συμφοράς το επαναλαμβάνουν σαν χαλασμένο μαγνητόφωνο:
«Δέστε - λένε - εκεί, στην Ιρλανδία, το Μνημόνιο πέτυχε»!
Εκείνο, επομένως, το οποίο βάσιμα θα μπορούσαμε να υποθέσουμε είναι ότι το περασμένο Σάββατο που χιλιάδες Ιρλανδοί ξεχύθηκαν στους δρόμους φωνάζοντας
«Θέλουμε δουλειές και όχι χρέος!»,
το έκαναν για να «πανηγυρίσουν» την... επιτυχία του Μνημονίου στην Ιρλανδία.
Με άλλα λόγια, δε φτάνει που στην Ιρλανδία είχε... πετύχει το «θαύμα της ανάπτυξης» (αυτό που μετά έφερε το Μνημόνιο), τώρα έχει... πετύχει και το «θαύμα του Μνημονίου»!
Το «θαύμα» στο... τετράγωνο, δηλαδή...
*
 Ας δούμε, όμως, τι ήταν αυτό που «πέτυχε» (και) στην Ιρλανδία:

Η Ιρλανδία, μετά από τους υψηλούς ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης των προηγούμενων δεκαετιών, που (όπως και στην Ελλάδα) στηρίχτηκαν στην ασυδοσία του κεφαλαίου και στην καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, βρέθηκε σε καθεστώς Μνημονίου από τα τέλη του 2010. Η δική της «διάσωση» κοστολογήθηκε από την τρόικα στο ύψος 85 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτό που συνέβη έκτοτε είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ιρλανδίας, από τα 85 δισ. ευρώ της «σωτηρίας» που υπέστη ο ιρλανδικός λαός, τα 64 δισ. ευρώ - ποσό που ανέρχεται στο 40% του ΑΕΠ της χώρας - τα διοχέτευσε στις τράπεζες στο όνομα της «διάσωσης» του τραπεζικού συστήματος!
Μεγάλο μέρος αυτής της «διάσωσης», αφορούσε την εθνικοποίηση της τράπεζας «Anglo Irish Bank» και της τράπεζας «Irish Nationwide». Τα κονδύλια που δόθηκαν σε αυτές τις τράπεζες εγγράφηκαν στο δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο από 70% του ΑΕΠ εκτινάχτηκε σε πάνω από το 100% και τώρα αυτόν τον πακτωλό προς τους τραπεζίτες, που βαφτίστηκαν «δημόσιο χρέος», καλείται να το αποπληρώσει ο ιρλανδικός λαός!
Ο ιρλανδικός λαός για την ενίσχυση μόνο αυτών των δυο τραπεζών, καλείται κάθε χρόνο να πληρώνει 3,1 δισ. ευρώ για κρατικά ομόλογα που εκδόθηκαν σε βάθος 40 ετών!
*
 Το «θαύμα» της Ιρλανδίας δεν έχει επομένως καμία σχέση με εκείνα τα παλιά θαύματα, όπου πολλαπλασιάζονταν τα ψάρια για να τρέφονται οι άνθρωποι. Εδώ είναι τα χρέη των τραπεζιτών και των κεφαλαιοκρατών που μεταφέρονται πολλαπλάσια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, που με τη σειρά τους μετατρέπονται σε έδεσμα για τους αδηφάγους καρχαρίες.

Η συνταγή δε αυτού του «πετυχημένου» ιρλανδικού Μνημονίου, μας είναι τόσο γνωστή... Μεταξύ άλλων περιλάμβανε:
Μείωση του βασικού μισθού, περικοπές 25.000 θέσεων στο Δημόσιο, δραστικές αυξήσεις στους φόρους φυσικών προσώπων, «μαχαίρι» στο πρόγραμμα κρατικών δαπανών (μείωσε τις δημόσιες δαπάνες κατά 7 δισ. ευρώ και τις κρατικές επενδύσεις κατά 3 δισ. ευρώ), περικοπές 2,8 δισ. ευρώ στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, αυξήσεις της φορολογίας του εισοδήματος της τάξης των 1,9 δισ. ευρώ.
*
 Στις αρχές Γενάρη η μηχανή της προπαγάνδας που έθεσε σε λειτουργία η ιρλανδική κυβέρνηση μαζί με τους ιθύνοντες του ΔΝΤ και της ΕΕ, υποστήριξε ότι η Ιρλανδία θα βγει σύντομα από το Μνημόνιο. Μάλιστα η ιρλανδική κυβέρνηση πανηγύρισε για την «άντληση» 4,19 δισ. ευρώ από τις αγορές με 5ετή και 8ετή ομόλογα. Πολλοί τότε έσπευσαν να μιλήσουν για «πειθαρχημένο πρόγραμμα λιτότητας» που... αποδίδει.

Ομως, μόλις μερικές μέρες αργότερα, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας, στο όνομα της αναδιάρθρωσης του χρέους που συμφώνησε με την τρόικα, ανακοίνωσε την επιβολή και πρόσθετων μέτρων.
Ανάμεσα σε αυτά:
Περαιτέρω περικοπές ύψους 1 δισ. ευρώ σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου για την περίοδο 2013 - 2015. Αύξηση του ΦΠΑ στο 23%. Νέες περικοπές δημοσίων δαπανών. Περαιτέρω αύξηση της φορολογίας. Μείωση των κοινωνικών παροχών. Θέσπιση νέου φόρου για τα ακίνητα...
*
 Αν οι συνέπειες του «θαύματος» που βιώνει ο ιρλανδικός λαός δεν σημαίνουν τίποτα για τους δικούς μας «πανηγυρτζήδες», στον ελληνικό λαό ωστόσο αυτές οι συνέπειες γίνονται (εκ πείρας, δυστυχώς...) απολύτως αντιληπτές.

Αρκεί να σημειώσουμε ότι είναι στο πλαίσιο αυτού ακριβώς του «θαύματος», όπου:
  • Η ανεργία των νέων στην Ιρλανδία εκτοξεύτηκε στο 34,5%.
  • Συνολικά η ανεργία στην Ιρλανδία ανήλθε στο 14,6%, τέταρτη μεταξύ των χωρών της ΕΕ, σχεδόν 40% μεγαλύτερη από την περίοδο προ της εισόδου της χώρας στο Μνημόνιο.
  • Το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της Ιρλανδίας μειώθηκε κατά 14% την περίοδο 2008 - 2012 σύμφωνα με έκθεση της «Eurostat».
  • Οι Ιρλανδοί εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα τους, με περισσότερους από 87.000 ανθρώπους να μεταναστεύουν από τον Απρίλιο του 2011 ως τον Απρίλιο του 2012, στο μεγαλύτερο κύμα μετανάστευσης που έπληξε τη χώρα από την εποχή του μεγάλου λιμού του 1845!
  • Σε έναν πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων είναι πάνω από 200.000 τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
  • Οι τράπεζες τροφίμων πολλαπλασιάζονται σε όλα τα αστικά κέντρα της χώρας.
  • Πάνω από 300.000 ιδιοκτήτες ακινήτων βρίσκονται σε διαδικασία πτώχευσης.
Αυτό είναι το «θαύμα» της Ιρλανδίας. Τόσο... θαυμάσιο, όσο και το ελληνικό.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

... μπορούμε ακόμη πιο κάτω; ...


*
Καρτέσιος
("αριστερό blog")
***
*
     Μάλλον μας αρέσει


Ακόμη χειρότερα. Παιδιά χάνουν τη ζωή τους επειδή οι γονείς τους δεν έχουν να πληρώσουν για να χειρουργηθούν από ειδικούς σε ιδιωτικά νοσοκομεία ή στο εξωτερικό.

Σκοτώνουν τα παιδιά πριν μεγαλώσουν.

Καιάδας.

Πέθανε η 20χρονη Πωλίνα που χτυπήθηκε από περιπολικό, το οποίο παραβίασε κόκκινο σηματοδότη. Χαροπάλεψε κι έχασε.

Ακόμη χειρότερα. Κανείς αυτόπτης μάρτυρας δε βρέθηκε να μιλήσει για το περιστατικό. Πληροφορίες ναι. Όνομα, κανείς. Μόνοι μας κάνουμε photoshop στους θανάτους μας.

Η διοικήτρια του νοσοκομείου Τρίπολης «ξηλώθηκε» επειδή συμφώνησε από κοινού με τη «Χρυσή Αυγή» να ξεκαθαρίσουν το νοσοκομείο από τις αλλοδαπές συνοδούς ασθενών κι επειδή επέτρεψε στους νεοναζί να κάνουν νυχτερινή έφοδο σε θαλάμους ασθενών καταργώντας κάθε έννοια ιατρικού απορρήτου και σεβασμού δικαιωμάτων των ασθενών.

Ψέματα! Η διοικήτρια του νοσοκομείου Τρίπολης «ξηλώθηκε» όχι επειδή έκανε όλα τα παραπάνω, αλλά επειδή έδωσε συνέντευξη Τύπου μαζί με τη Χρυσή Αυγή και αποκάλυψε άθελά της ότι οι νεοναζί είναι επίσημοι συνεργάτες και διωκτική αρχή του Κράτους.

Δεν ενοχλεί το παρακράτος. Αρκεί να αποφεύγει τη δημοσιοποίηση της σχέσης του με το Κράτος.

Επιδιώκεται να αποδυναμωθεί το δικαίωμα της απεργίας. Έως ότου εξαλειφθεί.

Θα εγκρίνει το Κράτος τις απεργίες. Και ο εργοδότης. Αν δεν την εγκρίνουν, τότε θα υπάρχει δικαίωμα «λοκ-άουτ». Κι έτσι, με την ανταπεργία, κάθε απεργία θα σπάει καθώς οι εργαζόμενοι θα σφάζονται μεταξύ τους.

Το κλείσιμο των νοσοκομείων του ΙΚΑ (Πρώτο, Έβδομο και τώρα το Τρίτο) είναι η συνέχεια στα πλαίσια του «εξορθολογισμού». Ο «εξορθολογισμός» αυτός καταπίνει άμεσα 40 νοσηλευτικές κλίνες μεταξύ των οποίων 5 κλίνες ΜΕΘ, 16 νεφροπαθών και μένει στο ράφι τεράστιας αξίας εξοπλισμός που θα σαπίσει.

350 νέα παιδιά, οι περισσότεροι εκ των οποίων βρίσκονται στην εφηβεία, είναι «φακελωμένα» από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία ως «ικανοί να αναπτύξουν τρομοκρατική δράση».

Φυσικά οι φακελωμένοι είναι πολύ περισσότεροι. Αυτά τα 350 παιδιά είναι φακελωμένα για τα επεισόδια που έγιναν μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η οργή φακελώνεται.

Η πρώτη σε κυκλοφορία κυριακάτικη εφημερίδα έχει πρωτοσέλιδο ότι οι τρομοκράτες κάνουν παιδομάζωμα στα σχολεία. Προσπαθούν να σου λιώσουν το μυαλό με το πρωτοσέλιδο ερώτημα «Κι αν ο γιος σου είναι στους Πυρήνες;».

Θα ψάχνουν κρυφά οι γονείς των παιδιών τις τσέπες των ρούχων τους για να δουν αν έχουν πουθενά κρυμμένη προκήρυξη. Αν βρίσκουν σύριγγα, θα ανασαίνουν ανακουφισμένοι. Ευτυχώς παίρνει μόνο ηρωίνη, όχι τρομοκρατίνη. Αν βρίσκουν στιλέτο με σβάστικα θα θεωρούν ότι το παιδί τους βρήκε το δρόμο του και θα γίνει υπαστυνόμος. Σίγουρη δουλειά.

Παλιά, τα παιδιά έλεγαν ψέματα στους γονείς τους ότι δεν καπνίζουν. Τώρα θα λένε ψέματα ότι δεν πάνε σε πορείες, επειδή το σύστημα έβγαλε ντελάλη ότι το νέο παιχνίδι στα σχολεία είναι το «βάζουμε μια βόμβα;».

Μας χαστουκίζουν αλύπητα. Φασίστες από δω, παρακρατικοί στην κυβέρνηση από κει, φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, σκοτάδι, προβοκάτσιες, εκφοβισμός, απαγορεύσεις, ποινικοποίηση της άμυνας, οι μπάτσοι είναι το Κράτος, βαράνε από παντού. Όλοι μαζί.

Κι εμείς ... τι να πω; Ε, μάλλον μας αρέσει.

ΥΓ.: Η φωτό είναι του Γιώργου Σαλαβέρη. Μαδώντας την κρυμμένη φρίκη. Αποδομώντας το «αισιόδοξο κλίμα» των κυβερνητικών «επιτυχιών». Να δούμε την αλήθεια. Αντέχουμε;
---

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

... όποιος "δεν κάθεται καλά" - τι δεν καταλάβατε; ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

«Είδατε τι θα πάθετε;»


Καθόλου τυχαία και καθόλου «απερίσκεπτη» δεν ήταν η κίνηση της κυβέρνησης να δώσει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες με εμφανή τα σημάδια της κακοποίησης των συλληφθέντων στην Κοζάνη.

Κάθε άλλο παρά της διέφυγε το γεγονός ότι θα ερχόταν στο φως η αγριότητα των υπηρεσιών καταστολής και οι μέθοδοι λιντζαρίσματος που ακολουθούν. Αυτό ακριβώς ήθελε!

Tα μαγειρεία της διαμόρφωσης συνείδησης εκείνο στο οποίο στόχευαν εξ αρχής ήταν η «εξοικείωση» του κοινού με αυτές τις μεθόδους. Η «νομιμοποίησή τους». Η καλλιέργεια κλίματος «αποδοχής» του ξυλοδαρμού και του βασανισμού ως «δικαιολογημένου» ή και «αμυντικού» μέσου της εξουσίας, που ασκείται προς όφελος της κοινωνίας...

Ταυτόχρονα με την τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό του κόσμου, παράλληλος στόχος τους είναι να δημιουργήσουν ένα αίσθημα «συμφιλίωσης» με τη βαρβαρότητα, στην οποία ο λαός θα παραδοθεί «ανεπαισθήτως» μέσα από τη δύναμη της εικόνας.

*

Ο λαός - σκέφτηκαν οι κυβερνώντες - μέσα από τέτοιες εικόνες πρέπει να «συνηθίσει» σε τέτοιες συμπεριφορές. Και είναι ευκολότερο να τις «αποδεχτεί» και να τις «συνηθίσει» αν οι συμπεριφορές αυτές ακολουθηθούν - και διαφημιστεί ότι ακολουθούνται - απέναντι σε ληστές, απέναντι σε ενδεχόμενους τρομοκράτες.

Γιατί, αν ο λαός «διδαχτεί» να βλέπει σαν «λογικό» το να πέφτει «καμιά ψιλή» σε ληστές και τρομοκράτες, τότε είναι πιο εύκολο, όντας «εξοικειωμένος» με αυτές τις συμπεριφορές, να μη διαθέτει πια αντιστάσεις όταν οι ίδιες συμπεριφορές επιδεικνύονται απέναντι σε «άλλα αντικοινωνικά» στοιχεία. Απέναντι σε κάθε λογής «παρανόμους», από μετανάστες μέχρι διαδηλωτές. Απέναντι σε «συντεχνίες». Οπως, για παράδειγμα, οι «συντεχνίες των απεργών»...

Τις φωτογραφίες που μοίρασαν δεν τις μοίρασαν από «λάθος». Είναι μέρος της επιχείρησης «να μάθει» να συμβιώνει ο λαός με την καθημερινή καταστολή ή με την απειλή καταστολής εναντίον του. Ενας τρόπος «να μάθει» είναι και μέσω αυτής της δημόσιας, της διατυμπανισμένης κακοποίησης του ληστή, σήμερα, του οποιουδήποτε αύριο, που - σύμφωνα με τους ραβδούχους - «δεν θα κάθεται καλά».

Μέσω της «εξοικείωσης» με την αγριότητα ή με την απειλή της αγριότητας να πλανάται στον ορίζοντα, θα είναι πιο εύκολο - σκέφτηκαν οι κυβερνώντες - να κάνουν το λαό να φοβηθεί, να μπει στα καλούπια τους και να υποταχτεί σε εκείνο ακριβώς που ο βουλευτής της ΝΔ κύριος Αδωνις Γεωργιάδης το αποκάλεσε προχτές με το όνομά του: «Νόμιμη κρατική βία»...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχaν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

... φταίμε όμως κι εμείς ...


*
Νινέττα Κοντράρου-Ρασσιά
***
*
Εμείς σπρώξαμε τα παιδιά στον Βελβεντό

.
Κοίταζα ξανά και ξανά εκείνη τη βαθιά ουλή λίγο κάτω από το μάτι. Το αίμα είχε παγώσει, το βλέμμα όμως ήταν πυρακτωμένο, θυμωμένο, έτοιμο να επιτεθεί, όπως θα έκανε το πληγωμένο γεράκι. Κάτι μου θύμιζε αυτό το βλέμμα. Δεν ξέρω πώς, αλλά μου ήρθε στο νου μια εικόνα καμιά δεκαριά χρόνια παλιά.

Ηταν άνοιξη, μοσχοβολούσε η γειτονιά του Αγίου Δημητρίου στο Ψυχικό και δύο αγοράκια στο δασάκι στου Μωραΐτη παίζανε κλέφτες κι αστυνόμους. Δεν είχαν ούτε πέτρες στις τσέπες ούτε σφεντόνες στο χέρι ούτε καν ένα νεροπίστολο. Κυνήγαγαν το ένα το άλλο, παίρνοντας θέση μάχης πίσω από τους κορμούς των δέντρων κι όταν ο Νίκος έπιανε τον Αλέξη γινόταν πανζουρλισμός από τις φωνές τους. Πέρασαν τα χρόνια κι ανάμεσά τους σ' εκείνο το ανέμελο παιχνίδι εμφανίστηκε ένας πραγματικός αστυνόμος, που δεν είχε ούτε σφεντόνα στην κωλότσεπη ούτε καν ένα νεροπίστολο. Σήκωσε το σιδερικό του και σημάδεψε εκείνα τα παιδιά. Το αγόρι που έμεινε όρθιο συμμετείχε τις προάλλες στη ληστεία στον Βελβεντό Κοζάνης. Πήρε κι αυτό το σιδερικό του και σημάδεψε, όχι κανέναν άνθρωπο, αλλά μια τζαμαρία. Ενιωθε έτσι πως το χέρι του έπαιρνε εκδίκηση για την απρόκλητη, αυθαίρετη, ασυγχώρητη άσκηση αστυνομικής βίας.

Τις προάλλες στον Βελβεντό Κοζάνης είδα το παιδί μου να σημαδεύει την εξουσία. Κάθε εξουσία, πολιτική, οικονομική, κοινωνική. Είδα όμως το παιδί μου να σημαδεύει κι εμένα που ήμουν σπίτι με το τηλεκοντρόλ στο χέρι κι άκουγα τον εκφωνητή να ανακοινώνει θριαμβικά τη σύλληψη των ληστών. Μεγάλη η επιτυχία της Αστυνομίας και μπράβο της. Κυνήγησε το παιδί που είχε μείνει όρθιο εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια πριν από μερικά χρόνια και κατάφερε να το πιάσει στον Βελβεντό Κοζάνης. Κοίταξα ξανά την πληγή του κάτω από το μάτι. Αυτή τη φορά μού φάνηκε ανοιχτή, υγρή, χαίνουσα. Το αίμα έτρεχε κόκκινο, ζεστό κάτω από το μάτι. Το βλέμμα μου θόλωσε, γιατί ξαφνικά ένιωσα πως εγώ, άθελά μου, έσπρωξα το παιδί τις προάλλες στον Βελβεντό Κοζάνης. Εγώ του έδωσα το όπλο. Εγώ, που δεν θα σήκωνα ούτε νεροπίστολο ενάντια στην τζαμαρία ουδεμιάς εξουσίας. Εγώ και η δική μου αδράνεια όπλισαν το χέρι του. Αυτό το παιδί, και κάθε άλλο παιδί, θα ήταν ακόμη στο δασάκι του σχολείου και θα έπαιζε κλέφτες κι αστυνόμους χωρίς σφεντόνα, αν δεν το σημάδευε πριν από λίγα χρόνια η ένστολη εξουσία. Αυτή που τώρα επιχαίρει για την επιτυχία της.

Φταίμε όμως κι εμείς οι φιλήσυχοι, οι συμβιβασμένοι. Φταίει η αδράνειά μας και το ότι υποταχτήκαμε στη μοίρα μας. Φταίνε βέβαια και οι άλλοι, πρόσωπα που συνωστίζονται στον ίδιο καθρέφτη, οι διανοούμενοι, από τους οποίους μάταια περιμέναμε μια δυναμική αντίδραση, μια γενναία και περήφανη αντίσταση. Αλλά, μην ξεχνάμε ότι τα ποτάμια φουσκώνουν στην κοίτη τους. Μην εκπλαγούμε λοιπόν όταν θα φτάσουν στα σπίτια μας και μας πνίξουν.
---
*

... το ΣτΕ και το "δίκαιο του αίματος" ...


*
Εφημερίδα των Συντακτών
***
*
H ιθαγένεια και ο «γνήσιος δεσμός»


Στο "δίκαιο του αίματος" οδηγεί τη χώρα το ΣτΕ με την απόφασή του να κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια, αρνούμενο ουσιαστικά κάθε πολιτικό δικαίωμα στους μετανάστες.

Το σκεπτικό τής κατά πλειοψηφία απόφασης της Ολομέλειας είναι το εξής: «Ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι η ύπαρξη γνήσιου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία». Τι σημαίνει «γνήσιος δεσμός» ο θεός και η ψυχή των δικαστών μόνο γνωρίζουν. Η απόφαση ολισθαίνει προς ακραία φαινόμενα φυλετισμού, αντιεπιστημονικά και επικίνδυνα ταυτόχρονα, που υμνούνται μόνο από ακροδεξιές αντιλήψεις.

Εως τώρα οι ρυθμίσεις που προέβλεπαν την απόδοση ιθαγένειας σε παιδιά που γεννιούνται από αλλοδαπούς γονείς στην Ελλάδα απαιτούσαν οι γονείς να ζουν νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα τουλάχιστον πέντε χρόνια και τα παιδιά τους να φοιτούν επιτυχώς επί 6ετία σε ελληνικό σχολείο.

Αντισυνταγματική, όμως, κρίθηκε και η ρύθμιση που επέτρεπε στους αλλοδαπούς υπηκόους να εκλέγουν αλλά και να εκλέγονται στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τι θα γίνει αλήθεια; Θα ακυρωθούν οι προηγούμενες δημοτικές εκλογές στις οποίες συμμετείχαν αλλοδαποί;

Δεν ταιριάζει στους δικαστές του ΣτΕ μια τέτοια απόφαση. Το εκλέγειν και εκλέγεσθαι ανήκει κατά τους δικαστές αποκλειστικά σε Ελληνες πολίτες. Κρίμα και πάλι κρίμα. Κρίμα επίσης που δεν εισακούστηκε η θέση της μειοψηφίας, στην οποία τονιζόταν ότι η απονομή της ελληνικής ιθαγένειας αποτελεί πολιτική επιλογή και ότι το Σύνταγμα παρέχει στον νομοθέτη μεγάλα περιθώρια άσκησης διαφορετικών πολιτικών επιλογών. Οι άξιοι δικαστές της μειοψηφίας σημείωσαν ακόμη πως καμία διάταξη του Συντάγματος δεν θέτει ως προϋπόθεση για την απόκτηση της ιθαγένειας τη διαπίστωση γνήσιου δεσμού με το ελληνικό έθνος, εξάλλου είναι σαφής η διάκριση μεταξύ λαών και έθνους. Εάν ο αλλοδαπός αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια θα είναι Ελληνας πολίτης, συμπολίτης Ελλήνων, όχι ομοεθνής. Πού ανακάλυψαν οι δικαστές της πλειοψηφίας τον όρο «γνήσιος δεσμός»; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο όρος είναι σκοταδιστικός, αφού καταργεί τα πολιτικά δικαιώματα και βασίζεται σε εθνικοσοσιαλιστικές βιολογικές «καθαρότητες»; Αποκλείεται κάτι τέτοιο, άρα ο όρος είναι δικό τους εφεύρημα για τους δικούς τους (ακατανόητους) σκοπούς, την ώρα που η Βουλή έχει τη δυνατότητα να θεσπίσει αντικειμενικά κριτήρια για την απονομή ιθαγένειας και μάλιστα ανηλίκων αλλοδαπών, όπως είπε η μειοψηφία.

Από σήμερα 3.500 παιδιά θα χάσουν την ιθαγένεια, ενώ 10.000 αιτήσεις θα απορριφθούν. Αλλα 200.000 παιδιά, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, όταν ενηλικιωθούν, θα αντιμετωπιστούν ως μετανάστες. Η απόφαση δεν τιμά την ελληνική δικαιοσύνη, αντιθέτως δίνει τροφή στα ρατσιστικά αισθήματα και στους κραυγάζοντες και αλαλάζοντες «να φύγουν οι ξένοι από τη χώρα».

Κρίμα, γι' ακόμη μια φορά.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε οι Stavrovelonies
*