Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Αθλητική δημοσιογραφία, ένα βαρέλι δίχως πάτο...

*
stavrosx1
***
*



Έχει χαθεί η μπάλα, το μέτρο, η δημοσιογραφία, οι (όποιες) ηθικές αξίες, το λειτούργημα, το επάγγελμα, το σπορ, το χόμπι, η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε αθλητική παιδεία ή φίλαθλο πνεύμα, όμως σχεδόν πάντα, υπήρχαν όρια σε παραβατικές συμπεριφορές, δηλώσεις, πράξεις αθλητών, παραγόντων, δημοσιογράφων και όλων όσοι εμπλέκονται με τον αθλητισμό. Υπήρχαν άγραφοι νόμοι και κανόνες που -έστω και κουτσά, στραβά- τηρούνταν. Πάνω από όλα, υπήρχαν τα ΜΜΕ που κρατούσαν ένα κάποιο επίπεδο απέναντι στον φανατισμό, τα μίση και τα πάθη…

του Αντώνη Φουντή

Από την δεκαετία του ’80 που το ποδόσφαιρο πέρασε σε επαγγελματικό επίπεδο, το πράγμα άρχισε να αλλάζει. Προς το χειρότερο. Το χρήμα μπήκε για τα καλά στις ζωές των αθλητών και των παραγόντων, οι οργανωμένοι οπαδοί άρχισαν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα ποδοσφαιρικά δρώμενα και οι επιχειρηματίες που ανέλαβαν ομάδες στο βωμό του κέρδους άρχισαν να μην καταλαβαίνουν τίποτα και να ζουν μέρα με τη μέρα ανεξέλεγκτα. Κι αν αδίστακτοι ιδιοκτήτες βρήκαν στο ποδόσφαιρο βήμα για διαπλοκή, δύναμη, χρήμα κι εξουσία, το μεγάλο κακό ήρθε όταν σε όλα αυτά, μπλέχτηκαν τα ΜΜΕ.

Αθλητικοί συντάκτες που έγιναν φερέφωνα κάθε ιδιοκτήτη. Άλλοι γιατί φοβήθηκαν το καθεστώς τρόμου, άλλοι για να έχουν απλά τη δουλειά τους κι άλλοι γιατί βρήκαν την μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσουν τη δική τους δύναμη στον κόσμο της ομάδας, να γίνουν αρεστοί στους οργανωμένους και στον πρόεδρο. Ελάχιστοι πάλι, επειδή βρήκαν ευκαιρία να οικονομήσουν και άλλοι γιατί βολευτηκαν στην ιδέα ότι έτσι όπως γίναμε ας δημοσιεύουμε τα non papers να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Στο μυαλό κανενός, το επάγγελμα, η δημοσιογραφία δηλαδή, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στον κόσμο και στους ίδιους τους εαυτούς μας...

Ώσπου φθάσαμε στη σημερινή εποχή που έχουν εκφυλιστεί και ισοπεδωθεί τα πάντα!

Παράγοντες που αλληλοβρίζονται με λεξιλόγιο δρόμου, παράγοντες που βγάζουν μέσω των ΠΑΕ τους, χυδαίες ανακοινώσεις σε βάρος όσων τους ασκούν κριτική. «Δημοσιογράφοι» που εκτελούν εντολές άνωθεν και στοχοποιούν συναδέλφους. «Δημοσιογράφοι» που αλληλοβρίζονται στα social media με φόντο τις αγαπημένες ομάδες τους. «Συνάδελφοι» που στο όνομα του… πατρός (βλέπε ιδιοκτήτες) ξεκατινιάζονται πάντα… αντικειμενικά. «Συνάδελφοι» που σου κρύβουν την αλήθεια για την ομάδα, που στρεβλώνουν οποιαδήποτε σοβαρή κριτική γίνει στην αγαπημένη τους ομάδα, που σε κρεμούν στα… μανταλάκια για να νιώσουν και να γευτούν την αποθέωση των οπαδών. Και λειτουργούν πιο χούλιγκαν από τον χειρότερο χούλιγκαν!

Δεν τολμάς πλέον να γράψεις το παραμικρό για την ομάδα τους και αμέσως σου έρχονται απαντήσεις, άλλοτε ειρωνικές κι άλλοτε εμετικές. Είσαι εχθρός. Δεν τους ενδιαφέρει αν αυτό που γράφεις είναι αλήθεια, δεν το εξετάζουν καν, δεν μπαίνουν στον κόπο να το ελέγξουν. Ασχολούνται μόνο με τι ομάδα είσαι! Δεν είσαι δικός μας, είσαι εχθρός μας. Σαν να πρόκειται για άτυπη… αστυνομία Τύπου κάθε ΠΑΕ.

Τίποτα δεν μένει αναπάντητο από τους… θεματοφύλακες των ΠΑΕ. Έχουν φθάσει οι «αθλητικογράφοι» σε σημείο να λειτουργούν πια ως… συνιδιοκτήτες των ΠΑΕ και όχι για επαγγελματίες δημοσιογράφους που βρίσκονται απέναντι από όλους και όλα, καταγράφουν, κριτικάρουν, λένε τις απόψεις τους με επιχειρήματα χωρίς φόβο. Όχι. Η αθλητική δημοσιογραφία πέθανε και τον λόγο έχουν οι χούλιγκαν με γραβάτες και πλήκτρα. Ποτέ δεν θα μάθεις την αλήθεια. Όλα κάτω από το χαλάκι. Και αν τολμήσεις να αναρωτηθείς για κάτι, πρώτα οι «αθλητικογράφοι» θα σε βάλουν στη θέση σου και μετά οι ίδιες οι ΠΑΕ. Όλοι αντικειμενικά πάντα…

Κάθε φορά λέμε ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Και κάθε φορά αποδεικνύεται ότι όντως δεν έχει. Όσο η κοινωνία φθείρεται, τόσο και ο δικός μας χώρος θα διαλύεται. Φύγαμε πια από το «ποιος τα παίρνει» και φθάσαμε στο αν υπάρχει κάποιος που κάνει πραγματική δημοσιογραφία. Όλοι και όλα ανεξέλεγκτα, ξεδιάντροπα, ελεεινά. Και μένεις να αναρωτιέσαι αν τελικά αξίζει να παλεύεις μέσα σε όλη αυτή τη χαβούζα και τη διαφθορά.

Φθάσαμε, πρωτοσέλιδο οπαδικής εφημερίδας να βρίζει αισχρά τους αντιπάλους λες και πρόκειται για λογομαχία σε καφενέ της γειτονιάς και να μην κουνιέται φύλλο! Βγήκε μια νέα οπαδική εφημερίδα στη Θεσσαλονίκη, παραμονή του ντέρμπι Αρη - ΠΑΟΚ να έχει βασικό τίτλο «Η.Μ.Ν.Σ.Γ.» (Ήρθαμε Μ... Να Σας Γ...) και δεν παρεμβαίνει κανείς. Στην εφημερίδα γράφουν επαγγελματίες ρεπόρτερ, όχι συνδεσμίτες. Όμως, ούτε αθλητικός εισαγγελέας, ούτε άλλος αρμόδιος δημοσιογραφικός φορέας, ούτε οι ίδιοι οι συνάδελφοι ενοχλήθηκαν. Κι αν αύριο η εφημερίδα βγει με τον ίδιο τίτλο, αλλά αντί αρχικών, τον έχει ολογράφως, πάλι δεν θα νοιαστεί κανείς.

Μέχρι μήνυμα α λά… Εσκομπάρ κατήγγειλε μια αθλητική εφημερίδα ότι έστειλε σε δημοσιογράφο της, ιδιοκτήτης ομάδας και δεν κουνήθηκε φύλλο. Όχι από τις αρχές (δεν περιμέναμε άλλωστε κάτι τέτοιο), αλλά από τους ίδιους τους δημοσιογράφους-συναδέλφους των άλλων ΜΜΕ. Πλήρης αδιαφορία. Που να μπλέκεις τώρα…

Μπράβοι, νόμοι της νύχτας, «νονοί», αδίστακτοι επιχειρηματίες που δεν διστάζουν ορισμένοι, να σε παίρνουν τηλέφωνο οι ίδιοι και να σε απειλούν. Στρατοί αλητείας που οργώνουν κάθε φωνή που προσπαθεί να πει την γνώμη της. Τάγματα εφόδου σε αθλητικούς –κανονικούς (ναι, υπάρχουν ακόμη)- συντάκτες προς γνώση και συμμόρφωση. Χυδαίες φωνές από υποτιθέμενους VIP, που λένε ο,τι τους κατέβει στο κεφάλι και τα ΜΜΕ τους δίνουν βήμα να εκφράζονται ή αναπαράγουν τις αθλιότητες τους στο όνομα της είδησης.

Τώρα τι σόι είδηση είναι να βρίζει χυδαία κάποιος έναν δημοσιογράφο που δεν του άρεσε η κριτική που του έκανε, ρωτήστε τους «δημοσιογράφους» που του έδωσαν το βήμα λόγου. Είναι οι ίδιοι που αύριο μεθαύριο όταν γίνουν επεισόδια, θα μιλήσουν για ντροπή, θα σου πουν ότι «δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράματα», θα… τραβήξουν αυτιά και θα συμβουλεύσουν όλους τι πρέπει να κάνουν για να μη ξαναγίνουν τα ίδια. Παράλληλα θα ρίξουν το ανάθεμα σε όλους, αφήνοντας εκτός κάδρου τους εαυτούς τους, γιατί πιστεύουν ότι δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για όσα στραβά συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι ας έχουν ένα πολύ μεγάλο μέρος ευθύνης, που η ποδοσφαιρική Ελλάδα έγινε η… Κολομβία της Ευρώπης.
---
---
*

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

Σαουδική Αραβία: η πελάτισσα έχει δίκιο

*
stavrosx1
***
*

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΒΟΜΒΩΝ - ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ

Η ζωή και η «διπλωματία της βίας» γράφουν σενάριο προχωρημένης φαντασίας με τον Τζαμάλ Κασόγκι. Φρικιαστικό σενάριο που απομένει να γίνει αληθινό στις λεπτομέρειές του. Ο κόσμος φρίττει και οι κυβερνήσεις κάτι ψελλίζουν για επαρκείς εξηγήσεις. Ο Τραμπ δηλώνει, πιεζόμενος από τις ερωτήσεις μπροστά στην κάμερα, ότι ο Σαουδική Αραβία θα υποστεί τις συνέπειες. Ποιες θα είναι δεν τον λέει. Ούτε πότε θα αναγγελθούν οι «συνέπειες». Προφανώς επειδή πρόκειται για ιδιάζουσα περίπτωση καθώς η Σαουδική Αραβία είναι καλή πελάτισσα. Με τις ΗΠΑ υπάρχει ανοικτό εξοπλιστικό πρόγραμμα δεκαετίας, συμφωνημένο από την εποχή του Ομπάμα και ανανεωμένο επί των ημερών Τραμπ, ύψους 110 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι πολλά τα λεφτά, Ντόναλντ!

Ο πληρώνων παραγγέλνει, αυτός είναι νόμος της αγοράς. Το ξέρουν και οι Βρετανοί στους οποίους οι παραγγελίες βομβών από το Ριάντ έχουν αυξηθεί κατά 500% από την αρχή των επιδρομών στην Υεμένη, όπως έχει αποκαλύψει η Ιντιπέντεντ.

Η Σαουδική Αραβία δεν είναι μόνο πολύ καλή πελάτισσα, είναι και μεθοδική επενδύτρια. Έμπειροι διεθνείς αναλυτές έχουν πει ότι σε όποια χώρα διατυπωθούν παράπονα για την πολιτική της, εκείνη με συνοπτικές διαδικασίες πάει και επενδύει. Υπερβολικό; Μπορεί, αλλά όχι αστήρικτο στη βάση του.

Ανεξέλεγκτοι βομβαρδισμοί

Η ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει στην Υεμένη –ή χειρότερη παγκοσμίως σύμφωνα με τον ΟΗΕ – οφείλεται σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι μόνο σε αυτήν) στη Σαουδική Αραβία. Στην Υεμένη, που είναι ουσιαστικά ακυβέρνητη, καταγράφονται τουλάχιστον 16.000 νεκροί και υπάρχουν 22 εκατομμύρια πολίτες (τα 11 εκατομμύρια παιδιά) που χρειάζονται άμεση ανθρωπιστική βοήθεια. Η χώρα είναι διαλυμένη, βομβαρδίζονται άμαχοι πολίτες της, ακόμα νοσοκομεία και σχολεία από λάθη στους στόχους, δρουν ανενόχλητα μικροί και μεγάλοι στρατοί φυλών, τρομοκρατών και συμφερόντων. Οι περισσότεροι θάνατοι οφείλονται στους ανεξέλεγκτους βομβαρδισμούς από τη συμμαχία μιας σειράς κρατών της Μέσης Ανατολής της οποίας ηγείται η Σαουδική Αραβία και η οποία εξοπλίζεται, με το αζημίωτο, από τη Δύση.

Η πίεση υπέρ των... βομβών από εργαζόμενους

Όταν τα δεινά της Υεμένης συγκίνησαν κάποια στιγμή τη διεθνή Κοινή Γνώμη, η Ισπανία αποφάσισε, το 2017, να αναστείλει την κατασκευή για λογαριασμό της Σαουδική Αραβίας 400 τηλεκατευθυνόμενων με λέιζερ βομβών που είχαν παραγγελθεί το 2015. Υπήρχαν όμως κάποια «μικρά»εμπόδια για να γίνει αυτό: το πρόγραμμα είναι άξιας πολλών δολαρίων και η Ισπανία έχει προεισπράξει δέκα εκατομμύρια τα οποία έπρεπε να επιστρέψει άμεσα και εν τη παλάμη. Το σημαντικότερο: οι εργαζόμενοι σε ισπανικά ναυπηγεία διαμαρτυρήθηκαν εκφράζοντας τον φόβο ότι αν ακυρωθεί η παράδοση των «έξυπνων» βομβών θα υπήρχαν αντίμετρα από τη Σαουδική Αραβία η οποία θα ακύρωνε την παραγγελία για την κατασκευή πέντε πολεμικών πλοίων αξίας 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Και, πάλι, είναι πολλά τα λεφτά παιδιά...

Η ισπανική κυβέρνηση ανέκρουσε πρύμναν, ανακάλεσε την απόφασή της για τις βόμβες και… καθησύχασε. Είναι, λέει, τέτοιας ακρίβειας, με απόκλιση το πολύ ενός μέτρου από τον στόχο, και γι΄ αυτό δεν προκαλούν παράπλευρες απώλειες.

Για μια ακόμα φορά, η «πελάτισσα» είχε δίκιο. Και παρέλαβε ό,τι είχε παραγγείλει.

** Στη φωτογραφία ένα από τα έργα του Μουράτ Σάμπαϊ , καλλιτέχνη δρόμου, που ζωγραφίζει αντιπολεμικές εικόνες στα ερείπια των βομβαρδισμών, στην πρωτεύουσα της Υεμένης, τη Σαναά. «Το κάνω για να δείξω τη ασχήμια του πολέμου», λέει. Ο Σάμπαϊ αποκαλείται ο Μπάνκσι (διάσημος Βρετανός καλλιτέχνης του δρόμου) της Υεμένης, αλλά ο ίδιος αρνείται τη σύγκριση.
---
---
*

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Δεν την λένε "κάτεργο", την λένε "COSCO"

*
stavrosx1
***
*



Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει το εργασιακό καθεστώς που επικρατεί στην Cosco και αφορά στο 90% και πλέον των εργαζόμενων στην πολυεθνική μέσω των εργολαβικών εταιρειών που ουσιαστικά την «πλαισιώνουν».

Ο «Ημεροδρόμος» αποκαλύπτει τις δεσμεύσεις που υπαγορεύονται στους εργαζόμενους μέσα από τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τους εργολάβους, συμβάσεις που τελούν αυτή την ώρα εν ισχύ.


Σημείωση: Η Cosco είναι η πολυεθνική που έχουν επισκεφθεί ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυο πρωθυπουργοί (Σαμαράς, Τσίπρας) και πλειάδα υπουργών, απ’ όπου και φρόντισαν να μιλήσουν για τους «ευτυχείς εργαζόμενούς της» και για την εν γένει… προσφορά της στον τόπο.

«Πίστη και επιμέλεια στις υποθέσεις του εργοδότη»!

Σύμφωνα με την σύμβαση εργασίας που υπογράφουν οι εργαζόμενοι, οι «ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ» είναι μεταξύ άλλων οι εξής:

«Ο Εργαζόμενος υποχρεούται έναντι του Εργοδότη σε υποχρέωση πίστης που αναλύεται σε απαγόρευση διάδοσης εταιρικών μυστικών και πληροφοριών σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (…) απαιτείται από τον Εργαζόμενο να συναινεί πλήρως και να υλοποιεί άμεσα και χωρίς την παραμικρή κωλυσιεργία ή πλημμέλεια τις εντολές και οδηγίες του Εργοδότη, καθώς επίσης και να επιδεικνύει ιδιαίτερη επιμέλεια και προσοχή της διαχείρισης των καθημερινών υποθέσεων του Εργοδότη (…)».
Μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο…

Εργαζόμενοι «από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!

Στο εδάφιο «ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ» μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«Κάθε εργασία παρεμφερής με την άνω κύρια απασχόληση του Εργαζόμενου ή εν γένει κάθε απασχόλησή του σε εργασία που θεωρείται συναφής με αυτήν (…) δεν θεωρείται πρόσθετη εργασία και ρητά συμφωνείται ότι δεν θα οφείλεται γι’ αυτήν περαιτέρω αμοιβή για πρόσθετη εργασία (…)».
Το… ειδυλλιακό εργασιακό καθεστώς εξειδικεύεται και λίγο παρακάτω στο εδάφιο «ΤΟΠΟΣ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» όπου διαβάζουμε:
«Ο Εργοδότης δικαιούται να μεταθέτει ή αποσπά τον εργαζόμενο από εργασία σε εργασία, από βάρδια σε βάρδια, από τμήμα σε τμήμα, από μηχάνημα σε μηχάνημα, από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση κτλ. Ως τόπος (έδρα) της εργασίας του Εργαζόμενου συμφωνείται όλη η Ελλάδα»!
Όποιος, λοιπόν, θέλει να μάθε τι σημαίνει εργαζόμενος – λάστιχο, εργαζόμενος – εξάρτημα, εργαζόμενος – περιουσιακό στοιχείο του αφεντικού, που μπορεί να τον στέλνει σε όποιο σημείο της Ελλάδας θέλει, να τον εκμεταλλεύεται όπως θέλει («από εκμετάλλευση σε εκμετάλλευση»!) και εκείνος, ο εργαζόμενος, να μην δικαιούται όχι να αρνηθεί αλλά ούτε και να σκεφτεί αποζημίωση για πρόσθετη εργασία, τότε ας κοιτάξει εκεί: Cosco.

16 μέρες δουλειά αλλά κάθε μέρα… απίκο!

Στο εδάφιο «ΩΡΑΡΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ» αναφέρεται:

«(…) το ωράριο εργασίας του Εργαζόμενου θα είναι τριάντα δυο (32) ώρες την εβδομάδα (…) ήτοι δεκαέξι (16) ημέρες το μήνα (…). Ο Εργαζόμενος θα ενημερώνεται εγκαίρως για τις ώρες και τις ημέρες της εργασίας του (…). Η υπέρβαση του ημερήσιου ωραρίου απασχόλησης θα λαμβάνει χώρο μόνο κατόπιν προηγούμενης έγγραφης εντολής (…) άλλως θα λογίζεται οικειοθελής παραμονή στο χώρο εργασίας».
Και παρακάτω:
«Επειδή για κάποια διαστήματα το χρόνο, οι δραστηριότητες της επιχείρησης παρουσιάζουν εποχική αύξηση, για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτών, συμφωνείται ότι ο εργαζόμενος εφόσον το επιθυμεί θα παρέχει τις υπηρεσίες του καθ’ όλες τις ημέρες το μήνα (…) χωρίς αυτό να θεωρείται ότι μετατρέπει την εκ περιτροπής σύμβαση εργασίας σε πλήρη απασχόληση»
Με άλλα λόγια,
  • εκ περιτροπής εργασία,
  • χωρίς σταθερές μέρες και ώρες,
  • με τον εργαζόμενο, όμως, να είναι υποχρεωμένος να βαρέσει προσοχή κάθε μέρα και ανά πάσα στιγμή,
  • και που όποτε τον καλέσουν, αν… ξεχαστεί η «ανωτέρα αρχή» και δεν εκδώσει έγγραφη εντολή, τότε η υπερωρία του θα λογίζεται σαν… οικειοθελής παραμονή στην εργασία.
Δεν ξέρουμε αν το μοντέλο είναι… κινέζικο. Τόσο καπιταλιστικό, όμως, ώστε να το λατρεύουν οι απανταχού της Γης κεφαλαιοκράτες, σίγουρα είναι.

Αποδοχές οι ανώτερες από τις… κατώτατες

Στο εδάφιο «ΑΠΟΔΟΧΕΣ» είναι όλα τόσο ξεκάθαρα που μιλούν από μόνα τους. Διαβάζουμε:

«(…) στο παραπάνω ποσό (συμβατικές αποδοχές), το οποίο είναι ανώτερο από το νομίμως οριζόμενο ως κατώτατο (…) περιλαμβάνεται η αμοιβή για οποιασδήποτε φύσης επιδόματα, καθώς και για κάθε πρόσθετη πέραν της νομίμου εργασία που ήθελε παρασχεθεί (αμοιβή νυχτερινής εργασίας, αμοιβή Κυριακών, Αργιών, αμοιβή για εκτός έδρας εργασία, αμοιβή αναπληρωματικής εβδομαδιαίας ανάπαυσης κλπ), η οποία τυγχάνει συμψηφιστέα κατά νόμω οφειλόμενη μισθολογική παροχή και αποζημίωση».
Αυτό είναι το καθεστώς που επικρατεί στην Cosco.

Να, λοιπόν, γιατί είναι αναγκαίος, αλλά και σπουδαίος ο αγώνας των εργαζομένων εκεί. Ενας αγώνας που κόντρα στο αντεργατικό νομικό πλαίσιο, τους αντιαπεργιακούς νόμους των κυβερνήσεων, τα δικαστήρια, κανάλια, εφημερίδες, ακόμα και εργοδοτικά “σωματεία” με στόχο τη διάσπαση των εργαζομένων, κατάφερε ήδη την πρώτη νίκη:

Την κατάκτηση από τους εργάτες της έκδοσης της εγκυκλίου 4151/2018 με την εντάσσονται οι λιμενεργάτες στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), γεγονός που σηματοδοτεί ότι η εργοδοσία της “Cosco” οφείλει να διαμορφώσει ανάλογα και άμεσα τα μισθολογικά δικαιώματα των λιμενεργατών και τις κοινωνικοασφαλιστικές τους εισφορές.

Να γιατί κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και να γιατί ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί έχοντας την αλληλεγγύη όλου του εργαζόμενου λαού. 
---
---
*

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Ο Καμπουράκης των καναλαρχών και του Liberal.gr...

*
stavrosx1
***
*



...στα χνάρια του Φορτσάκη: 

"Η ΕΡΤ να συνεχίσει να υπάρχει,
αλλά δίχως να παράγει ειδήσεις και ενημέρωση" 

Εισαγωγικό σχόλιο απο το pospertblog: Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα σε μια δημόσια τηλεοπτική αντιπαράθεσή του με τον πρόεδρο της ΠΟΣΠΕΡΤ Π. Καλφαγιάννη, ο γνωστός και από τη ΝΕΡΙΤ κ. Φορτσάκης είχε προτείνει ακριβώς το ίδιο:



Τότε από όλους μόνο η ΠΟΣΠΕΡΤ είχε αντιδράσει και είχε καταγγείλει δημόσια τον Φορτσάκη (βλ. εδώ) , ενώ η ΕΣΗΕΑ "ξεκούφαινε" με την σιωπή της , αφήνοντας ταυτόχρονα ακάλυπτα τα μέλη της που εργάζονται στην ΕΡΤ στα πυρά του Φορτσάκη. Τότε που τα αντανακλαστικά της Αντωνιάδου (ΝΔ) και του Καπάκου (ΣΥΡΙΖΑ) είχαν ενεργοποιηθεί μόνο στις δυο περιπτώσεις που είχε... θιχτεί η ΝΔ (Καψώχας-εμπάργκο ΝΔ στην ΕΡΤ και αυτόφωρο liberal).

Αν και όλοι καταλαβαίνουν ότι και σήμερα η "συστρατευμένη στην κοινή αντίληψη" συνδιοίκηση Αντωνιάδου - Καπάκου θα κωφεύσει, εμείς θα περιμένουμε να δούμε αν τελικά την ενδιαφέρει πραγματικά το μέλλον των 620 δημοσιογράφων της ΕΡΤ ή απλώς ενδιαφέρονται μόνο για το προσωπικό "μέλλον" των 17 δημοσιογράφων που υπερψήφισαν το γνωστό κείμενο της προχθεσινής συνέλευσης των 70 στην οποία φυσικά (δεδομένης της "ατζέντας") είχαν έλθει προθύμως.

Να καταργήσει την ενημέρωση η ΕΡΤ…
προτείνει ο Δημήτρης Καμπουράκης

(από το enimerosi24.gr)

Αν και δεν είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση για την ΕΡΤ αυτή που περιγράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης στο άρθρο του στο liberal.gr, αξίζει προσοχής, διότι προέρχεται από έναν επαγγελματία δημοσιογράφο με πολλά χιλιόμετρα στην τηλεόραση και τα υπόλοιπα Μέσα, με γνώση της πολιτικής κατάστασης και της συμπεριφοράς, αλλά και της νοοτροπίας των Ελλήνων πολιτικών και κυρίως επειδή αυτό που καταθέτει βγάζει νόημα!

Ο Δημήτρης Καμπουράκης προτείνει η ΕΡΤ να σταματήσει να παράγει ειδήσεις και ενημέρωση και να παράγει μόνο πρόγραμμα, δηλαδή ταινίες, σειρές, ντοκιμαντέρ κ.α. Γράφει χαρακτηριστικά: 

«Παρά ταύτα, υπάρχει λύση για την ΕΡΤ. Ομιλώ για λύση από την επόμενη κυβέρνηση, όχι από τη σημερινή που συμπεριφέρεται στο ζόμπι της ως περήφανη μητέρα κακομαθημένου μονογενούς υιού. Όχι να κλείσει πάλι η ΕΡΤ, δεν θέλω ν’ ακούω τέτοιες σαχλαμάρες. Όχι να μπει υπό διακομματική διοίκηση, μάταιος κόπος θα ναι, τα ζόμπι δεν διχο-τριχο-τομούνται. Η λύση είναι μία και μοναδική: Η ΕΡΤ να συνεχίσει να υπάρχει, αλλά δίχως να παράγει ειδήσεις και ενημέρωση. Να παράγει και να μεταδίδει πρόγραμμα, ταινίες, σειρές, θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, τοπικά ή διεθνή ζητήματα, ντοκιμαντέρ, πολιτισμό, αλλά -προς Θεού- όχι άλλες ειδήσεις, ενημερωτικές εκπομπές και πολιτικά σχόλια. Τότε ναι, ενδέχεται να ξανανθίσει».

Βεβαίως στο υποθετικό σενάριο που η επόμενη κυβέρνηση υιοθετούσε το παραπάνω μοντέλο, θα αντιμετώπιζε το ερώτημα τι να κάνει με τους δεκάδες δημοσιογράφους που εργάζονται στο φορέα.
Η απάντηση του Καμπουράκη – τουλάχιστον, είναι ειλικρινής: 

«Δεν γνωρίζω. Ούτε σκέψη για απόλυση τους βέβαια, δεν χρειαζόμαστε άλλα αστεία μνημεία πεσόντων στην Αγία Παρασκευή. Ας συνεχίσουν να πληρώνονται μέχρι να πάρουν σύνταξη ή ας αξιοποιηθούν –αν το επιθυμούν εθελοντικώς- αλλού. Έτσι κι αλλιώς και τώρα πληρώνονται μόνο και μόνο για να τσακώνεται πάνω στην πλάτη τους ο Φίλης με τον Παππά. Άλλος κανείς δεν τους βλέπει. Ορισμένοι απ’ αυτούς τους συναδέλφους θα απαλλαγούν από ένα ανυπόφορο άχθος που τους καταδυναστεύει εσωτερικώς και εξωτερικώς, άλλοι θα πάψουν απλώς να αυτοεξευτελίζονται».
---
---
*

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Από τη "Μνήμη" του Άρη Σκιαδόπουλου

*
stavrosx1
***
*

Αυτόν τον διευθυντή εφημερίδας
δεν τον θυμάται σήμερα
ούτε ο εγγονός του


ΟΤΑΝ Ο ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΕ ΜΙΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗ, ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ...

Νύχτα άφεγγη, χειμωνιάτικη, και χιονόνερο. Διαβάτης στην έρημη Αθηνάς ανάμεσα από ελάχιστους που ξέμειναν και σπεύδουν για το σπιτικό τους. Σε λίγο θα ’χουν απομείνει μόνο τα λίγα κορίτσια τυλιγμένα στις ιμιτασιόν γούνες και τα μίνι, ακουμπισμένα στ’ απάγκιο των κλειστών καταστημάτων. Καβαντζάρησα το Μοναστηράκι και πήρα την ανηφόρα για Πλάκα. Τότε τον αντάμωσα...

Φορούσε ένα γκρι παλιοκαιρισμένο παλτό κι από μέσα σαν κάτι να ξεχώριζε. Το μπαγλαμαδάκι ήταν που ξεχώριζε. Μ’ αναγνώρισε:

- Είσαι για ένα καρτούτσο; Έχει ένα ταβερνάκι εδώ πιο κάτω.
Είμαι

Κατεβήκαμε τα σκαλιά μιας υπόγας και βρεθήκαμε σ’ ένα ταβερνείο που πουλούσε κάρβουνα και είχε τρία βαρέλια κρασί όλα κι όλα και τέσσερα τραπεζάκια σιδερένια, από κείνα τα παλιά… Κάποιοι ξέμπαρκοι κουτσόπιναν… Αράξαμε σ' ένα τραπέζι. Παράγγειλε φέτα με λάδι και ρίγανη κι ένα καρτούτσο ρετσίνα. Ήρθανε μαζί με μια λαδόκολλα για τραπεζομάντιλο και με μια ξερή «καλησπέρα» του καρβουνιάρη.

Άρχισε να μου μιλά. Γι εκείνη την λεγάμενη, την παστρικιά, από τη Λέσβο. Πώς την έβγαλε από τα μπουρδέλα και την έκαμε κυρά κι αρχόντισσα. Ποιος αυτός, που είχε λέει, γνωρίσει, κάμποσες ως τότε. Της έβαλε στεφάνι κι αυτή τον παράτησε αμανάτι στην ψυχρά και το παιδί τους και την κοπάνησε μ’ έναν άλλο η προκομμένη. Μολαταύτα, αυτός ακόμα την αγαπάει κι άμα γυρίσει είναι έτοιμος να τη συγχωρήσει. Δεν ματαπήγε, λέει, με γυναίκα γιατί δεν του ‘ρχονταν. Του ‘φτανε το παιδί που το μεγάλωσε και που ’γινε μια χαρά παιδί και χαίρεται που το βλέπει.

Σ’ όλη του τη ζωή υπήρξε απόλυτα άφραγκος κι ανελέητος στην.. παραφωνία. Έπιανε το φάλτσο στο δεκαμίλι. Απ όλο το σινάφι πάγαινε φουλ τον Πατσιφά, της «Λύρας» γιατί μ’ αυτόνανε είδε μια άσπρη μέρα. Είχε σε μεγάλη υπόληψη τον Μάρκο μιας κι η ζωή του είχε παρόμοιες κακοτοπιές μ’ εκείνου.

Από εβίβα σε εβίβα ψιλομεθύσαμε. Έβγαλε το μπαγλαμαδάκι από το παλτό και το ρίξαμε στο τραγούδι από το «Μωρή ξεμυαλισμένη» και το «Άσπρα μούρα μαύρα μούρα» ώς τα δικά του «Πού ’σουν μάγκα τον χειμώνα». Περασμένα μεσάνυχτα, τα μαζέψαμε. Για «καληνύχτα» μου πέταξε ένα «ίσα ρε μάγκα και σ’ άλλα με υγεία».

Την άλλη μέρα, όταν πρότεινα στην εφημερίδα μια συνέντευξη με τον Γιώργο Μουφλουζέλη, ο μαλάκας ο διευθυντής με αντιμετώπισε απαξιωτικά με ένα «ποιος είναι αυτός, δεν μας ενδιαφέρει».

Λέω τώρα εγώ: Τον διευθυντή δεν τον θυμάται σήμερα ούτε ο εγγονός του.

** Το κείμενο έχει αναρτηθεί, λίγο παλιότερα, στο σελίδα του Άρη Σκιαδόπουλου στο fb. Είναι το 51ο θέμα της σειράς «Μνήμη», ορισμένα από τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε τούτο το μπλογκ. Βρείτε τα εδώ.
---
---
*

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Όταν τα λεφτά διαλύουν μπίζνες και οικογένειες

*
stavrosx1
***
*

Σε πολλές περιπτώσεις η αντιπαράθεση συγγενών με έπαθλο την οικογενειακή επιχείρηση αναβαθμίζεται σε πολυετή δικαστική αντιπαράθεση πλήττοντας την ίδια την επιχείρηση: Ο «πατροκτόνος» της Folli Follie Τζώρτζης Κουτσολιούτσος και οι περιπτώσεις των Δασκαλαντωνάκηδων, των Αγγελόπουλων, των Μπακατσέλων και άλλων

του Πέτρου Καρά

Τους συγγενείς δεν τους επιλέγεις. Οταν όμως οι συγγενείς είναι και συνεταίροι στην οικογενειακή επιχείρηση, συχνά τα πράγματα ξεφεύγουν. Η αρχική διαφωνία γίνεται δυσφορία που αφήνει μεγάλο πεδίο για κουτσομπολιό γνωστών και φίλων και συχνά εξελίσσεται σε δικαστική διαμάχη. Σε πολλές περιπτώσεις η αντιπαράθεση συγγενών με έπαθλο την οικογενειακή επιχείρηση αναβαθμίστηκε σε πολυετή δικαστική αντιπαράθεση πλήττοντας την επιχείρηση που αφορά. Ωστόσο, αν κλιμακωθεί η εχθρότητα, αυτό που μετράει δεν είναι η αξία της εταιρείας συνολικά αλλά ποιος θα ελέγχει την έστω μικρότερη, εταιρεία. Η δήλωση του διευθύνοντος συμβούλου της Folli Follie Τζώρτζη Κουτσολιούτσου ότι δεν γνώριζε για το φούσκωμα των πωλήσεων στην Κίνα για το οποίο ευθύνεται _ κατ΄αυτόν_ ο πατέρας του, που διοικούσε την θυγατρική στην Ασία, προκάλεσε αίσθηση. Ιδιαίτερα η έμμεση απειλή ότι δεν θα διστάσει να κινηθεί νομικά εναντίον όλων των εμπλεκομένων στην υπόθεση.

Ο Τζώρτζης Κουτσολιούτσος μαζί με τη σύζυγο του Μαρίζα (Studio Panoulis/IntimeNews)
Και όμως δεν είναι πρώτη φορά που εμφανίζονται ενδοοικογενειακές κόντρες σε επιχειρηματικό όμιλο. Ας θυμηθούμε μερικές: Η πλέον φαντασμαγορική ήταν η βεντέτα των Δασκαλαντωνάκηδων. Η ρεθυμνιώτικη οικογένεια μεγαλοξενοδόχων έγινε ξαφνικά μαλλιά-κουβάρια. Ολα άρχισαν όταν ο πατέρας Νίκος Δασκαλαντωνάκης, χώρισε την σύζυγό του και μητέρα των τριών παιδιών τους Παρθενόπη (Πόπη). Η πρώην σύζυγος είχε την θερμή συμπαράσταση των δύο από τα τρία παιδιά, του Γιάννη και της Τίνας. Ο πάτερ φαμίλιας είχε την στήριξη της πρεσβύτερης θυγατέρας, της Μαρί Δασκαλαντωνάκη, συζύγου του πρώην υπουργού Νίκου Σηφουνάκη. Η ξενοδοχειακή αγορά γνώριζε ότι ο πατέρας Νίκος και τα τρία παιδιά του ήταν μέτοχοι της εταιρείας περίπου με παρόμοια ποσοστά. Οταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Νίκος Δασκαλαντωνάκης ξεκίνησε δικαστική μάχη επισημαίνοντας ότι ο Γιάννης και η Τίνα ήταν εικονικοί μέτοχοι, όχι πραγματικοί _ αν και συμμετείχαν στα Δ.Σ. των εταιρειών και στις αυξήσεις κεφαλαίων του παρελθόντος. Το δικαστήριο του Ρεθύμνου, που εκδίκασε την υπόθεση, δικαίωσε τον πατέρα εξοβελίζοντας τα δύο παιδιά.

Ο  Νίκος Δασκαλαντωνάκης
Μετά από δέκα χρόνια συχνά αλληλοσυγκρουόμενων δικαστικών αποφάσεων, εκδόθηκε απόφαση του Αρείου Πάγου που δικαίωσε τον Γιάννη την Τίνα και κατά συνέπεια την πρώην σύζυγο. Στο μεταξύ όμως είχαν γίνει πολλές δραστικές αλλαγές στις εταιρείες, αλλεπάλληλες αυξήσεις κεφαλαίων, συγχωνεύσεις κλπ. Είναι αμφίβολο αν μπορούν να αποκατασταθούν τα πράγματα στην κατάσταση πριν από την οικογενειακή βεντέτα.

Νωρίτερα και για πολλά χρόνια διαρκούσε η διαμάχη των δύο παιδιών του Παναγιώτη Αγγελόπουλου της Χαλυβουργικής. Ο Θόδωρος, σύζυγος της Γιάννας Δασκαλάκη και ο Κωνσταντίνος, που έμεινε ανάπηρος νωρίς από σπάνια ασθένεια, βρίσκονταν σε πόλεμο διεθνώς. Ο πατριάρχης της οικογένειας Παναγιώτης κινητοποίησε ακόμα και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να συμφιλιώσει τους γιους του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά επήλθε συμβιβασμός όταν ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος κράτησε τα περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας -μεταξύ αυτών τη «Χαλυβουργική»- και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος το ναυτιλιακό κομμάτι του εξωτερικού. Το παράδοξο είναι ότι ανάλογη διαμάχη ξέσπασε πριν ένα χρόνο όταν τα δύο παιδιά του Κωνσταντίνου, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος, ιδιοκτήτες της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, στράφηκαν κατά του πατέρα τους. Ισχυρίστηκαν ότι δεν έχει την διανοητική επάρκεια να διαχειρίζεται την περιουσία της οικογένειας.

Οι ιδιοκτήτες της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, οι οποίοι στράφηκαν κατά του πατέρα τους (ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ) 
Εμφύλιος ξέσπασε και στη Θεσσαλονίκη, στην οικογένεια του Αλέκου Μπακατσέλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2016. Η διαθήκη του πυροδότησε εντάσεις ανάμεσα στα µέλη της ισχυρής επιχειρηματικής οικογένειας της Βόρειας Ελλάδας. Ο εγγονός του επιχειρηματία, που φέρει το ίδιο όνομα µε τον παππού του, ξεκίνησε δικαστική διαμάχη επειδή διαπίστωσε ότι η τελευταία ιδιόχειρη διαθήκη του παππού ήταν αλλαγμένη σε σχέση µε την αρχική. Σύμφωνα µε τον ίδιο, η διαθήκη του παππού άλλαξε, γιατί όπως αναφέρει σε εξώδικο προς άλλους κληρονόμους, δηλαδή την χήρα Τίµη Μπακατσέλου και τους δύο γιους της, Νικόλα και Γιώργο Μπακατσέλο: «Στα τέλη του 2016 πληροφορήθηκα και παρέλαβα τις δύο ιδιόγραφες διαθήκες του παππού µου. Έκπληξη και μεγάλη απορία µου προξένησε το γεγονός πως ενώ πρόκειται για δύο ολόιδιες διαθήκες μέχρι τη σελίδα 9, εν συνεχεία αλλάζουν άρδην, όσον αφορά την κατανομή των περιουσιακών στοιχείων του παππού µου». Αλλαγές, που όπως διαπιστώθηκε από την κατανομή της κληρονομιάς, πλήττουν και τον πρωτότοκο γιο του Αλέκου Μπακατσέλου, τον Κωνσταντίνο, που και αυτός σύμφωνα µε τις πληροφορίες απάντησε µε εξώδικο στους βασικούς κληρονόμους. Αρχικά, πάντως, ο εγγονός εισέπραξε αντί απάντησης την απόλυσή του από το εργοστάσιο «Pyramis», στο οποίο είχε προσληφθεί από τον παππού του.

Ο Αλέκος Μπακατσέλος (δεξιά) μαζί με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, το 2013. Μετά τον θάνατο του ξέσπασε εμφύλιος στη Θεσσαλονίκη (ΑΠΕ ΜΠΕ/PIXEL/ΤΡΥΨΑΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ) 
Στην καπνοβιομηχανία Καρέλλια υφέρπει επίσης πολυετής διαμάχη μεταξύ των κληρονόμων της μεγάλης οικογένειας από την Καλαμάτα και άλλων βασικών μετόχων. Η Ινώ Καρέλλια µε ανακοίνωση επιτέθηκε στην «ισχυρή μειοψηφία της εταιρείας», δηλαδή στις κυρίες Ιωάννα Καρέλλια και Ασημίνα Σπυροπούλου που, όπως αναφέρει, επιστράτευσαν νομικά επιτελεία αφήνοντας υπόνοιες κατά της πλειοψηφίας των μετόχων και της διοίκησης της εταιρείας, παρότι «εισπράττουν μερίσματα εκατομμυρίων ευρώ». Επί πλέον, αφήνονται υπονοούμενα για σύσταση offshore εταιρειών και διοχέτευση χρημάτων στο εξωτερικό _ ακόμα και για διευκόλυνση του λαθρεμπορίου τσιγάρων.

Σε διαμάχη επίσης βρίσκονται οι αδερφοί Χόντου, ιδιοκτήτες της γνωστής αλυσίδας καλλυντικών Hondos. Αν και στην αρχή τα πέντε αδέρφια (Νίκος, Γιώργος, Κώστας, Γιάννης, Αργύρης) δημιούργησαν τον επιτυχημένο όμιλο, οι γκρίνιες έφεραν διχόνοια. Ο Γιώργος Χόντος αποχώρησε από τον Όμιλο Hondοs Center, δημιουργώντας την δική του αλυσίδα το 2004 με την επωνυμία Hondos Palace Πολυκαταστήματα Α.Ε. Τα υπόλοιπα αδέρφια αποκήρυξαν τον αδερφό τους με γραπτή ανακοίνωση το 2013.

Πικρή γεύση και από την αντιπαράθεση που αφορά τα γνωστά ζαχαροπλαστεία Κωνσταντινίδη. Αφορμή η χρήση της επωνυμίας στη Λεωφόρο Κύμης, στο ύψος της Νέας Ιωνίας από τον Θεόδωρο Κωνσταντινίδη (διατηρεί τρία ζαχαροπλαστεία στο Βόλο), αδερφό του Γρηγόρη που διαχειρίζεται τα ζαχαροπλαστεία στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Με ανακοίνωση η πλευρά του Γρηγόρη Κωνσταντινίδη, ως “Ζαχαροπλαστεία Κωνσταντινίδη”, στρέφεται κατά του νέου ζαχαροπλαστείου στη Νέα Ιωνία και ενημερώνει τους πελάτες της ότι «το κατάστημα- ζαχαροπλαστείο που έχει ξεκινήσει τη λειτουργία του το τελευταίο διάστημα στην Νέα Ιωνία Αττικής, επί της οδού Κύμης αρ. 17, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλυσίδα καταστημάτων της εταιρείας μας». Απαντώντας στους ισχυρισμούς του αδερφού του ο Θεόδωρος Κωνσταντινίδης, με ανακοίνωση του ,τονίζει ότι λυπάται για όσα τού καταλογίζει ο αδελφός του και προσθέτει: «δεν μπορεί να μού αφαιρέσει ούτε το επίθετο Κωνσταντινίδης, ούτε και την προσωπική μου ιστορία και διαδρομή στη ζαχαροπλαστική».
---
---
*

Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά;

*
stavrosx1
***
*

Όταν κάποιοι γονείς στη Χίο
κάνουν ασκήσεις ρατσισμού


του Χρήστου Ξανθάκη

Εγώ που είμαι Παναθηναϊκός σπλήνα, το θέλω και το φωνάζω:
Όχι στα ίδια θρανία με τα γαυράκια τα παιδιά μας!
Όχι στις ίδιες αίθουσες!
Όχι στα ίδια σχολεία!

Έτσι είναι κυρίες αναγνώστριες και κύριοι αναγνώστες. Δεν θ’ αφήσουμε τώρα τα παιδιά των αγνών «πράσινων» φιλάθλων να μολυνθούν από το ερυθρόλευκο μικρόβιο. Να μπει μέσα τους το πνεύμα του Τάκη Τσουκαλά και λένε «άντε γειά» στη μάνα τους. Να ξεδιπλώνουν πανό στο μπαλκόνι με τον έφηβο φάτσα κάρτα και να παθαίνει ο πατέρας τους καρδιακή προσβολή. Να μιλάνε όλη την ώρα για το «λιμάνι» και τον «Θρυλέοντα» και την «Θύρα 7». Και για τα «Πέτρινα Χρόνια» ρε φίλε, λες και είναι τίποτις κουμμούνια και σχολιάζουν την ταινία του ΒούλγαρηΌχι γαμώ την τρέλα μου, καλύτερα να μπει στο σπίτι σου ο γιατρός παρά ο γαύρος!

Το γεγονός ότι δεν έχω παιδιά δεν παίζει κανένα ρόλο. Ιδεολογικό είναι το θέμα και τέλος πάντων άμα αρχίσουμε με αυτού του είδους τα ρεμίξ, στο τέλος θα βρεθούνε και οι γάτοι μου σε καμιά σχολή εκπαίδευσης σκύλων. Γι’ αυτό θέλω να βγει ο Βασίλης ο Κωνσταντίνου που είναι μανούλα στις ανακοινώσεις και να το πει:

«Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας, την Περιφερειακή, την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να σεβαστούν τα αιτήματα μας»
«Ζητάμε από την Δημοτική Επιτροπή Παιδείας την αμέριστη, ουσιαστική συμμετοχή και συμπαράσταση σε όλες τις αυτοδίκαιες απαιτήσεις μας ως γονείς και πολίτες».
«Είναι ένα ζήτημα που αφορά άμεσα τα παιδιά μας και έχουμε κάθε έννομο δικαίωμα να γνωρίζουμε, αλλά και να έχουμε άποψη επί του θέματος».
«Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε και επικαλούμαστε κάθε έννομο συμφέρον που έχουμε ως γονείς και πολίτες, σύμφωνα με το Σύνταγμα και του Νόμους του Ελληνικού Κράτους».
Κι όμως δεν είναι ανέκδοτο με πρωταγωνιστή τον άλλοτε τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού. Όλα αυτά τα βαρύγδουπα που διαβάζετε πιο πάνω εντός εισαγωγικών, προέρχονται από εξώδικο που στείλανε γονείς και κηδεμόνες της Χίου στο Υπουργείο Παιδείας για να μην κάνουν μαθήματα μέσα στα σχολεία τα παιδιά των μεταναστών αλλά να τα κρατήσουμε μαντρωμένα μέσα στα κέντρα υποδοχής. Διότι όπως λένε οι ίδιοι η εξέλιξη και η παγίωση που έχει λάβει το όλο πρόβλημα του προσφυγικού και μεταναστευτικού, τους «κατέστησε ορθολογικούς και επιφυλακτικούς».

Μάλιστα, έτσι τον λένε τώρα τον Ρατσισμό. Έτσι την λένε τώρα την Καφρίλα. Ορθολογισμό και Επιφυλακτικότητα. Επιφυλακτικότητα με τα παιδιά παρακαλώ, να μην πάνε στα ίδια σχολεία με τα δικά μας, γιατί μπορεί να τα κολλήσουν Μεσανατολίτιδα. Χειρότερα ακόμη, μπορεί να μπει στο αίμα τους η Προσφυγίτιδα και να μην αντιμετωπίζεται ούτε με τα πιο προηγμένα αντιβιωτικά. Και μην το πείτε πουθενά αλλά έχω ακούσει ότι είναι αερόβιος ο ιός της Μουσουλμανίτιδα και δεν χρειάζεται επαφή για να μεταδοθεί…

Τόσο απλά, τόσο χαλαρά, τόσο άνετα. Οι γονείς και κηδεμόνες από τη Χίο τα βάζουν με τα πιτσιρίκια, που τώρα βγήκανε απ’ τ’ αυγό. Κι απαιτούν να μείνουν μαντρωμένα πίσω από τα σύρματα και να μην πλησιάσουν τα δικά μας τα παιδιά ούτε στα πεντακόσια μέτρα. Τα κυνηγημένα πιτσιρίκια, τα τρομαγμένα πιτσιρίκια, τα ματωμένα πιτσιρίκια. Τα πιτσιρίκια που δεν έχουνε στον ήλιο μοίρα. Τα πιτσιρίκια που σε κοιτούν θλιμμένα και απορημένα πίσω απ’ το σύρμα. Αν υπάρχει Θεός, αν υπάρχει λέω, ελπίζω να μην τα βλέπει κάτι τέτοια εξώδικα. Γιατί έτσι και τα βάλει στο μάτι…
---
---
*