Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Βαρουφάκης - Ένα συναρπαστικό ταξίδι με... 75 πένες

*
stavrosx1
***
*
Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ,
γνωρίζετε τι ποιείτε;




Συντάκτης: Γιάνης Βαρουφάκης*

Για να αγοράσεις μέσω διαδικτύου σιδηροδρομικό εισιτήριο ώστε να ταξιδέψεις εντός της Βρετανίας επισκέπτεσαι την ιστοσελίδα της Trainline, της εταιρείας που για ένα μικρό ποσό, γύρω στις 75 πένες, σου εξασφαλίζει το ψηφιακό εισιτήριο. Ανεξάρτητα από το δικό σου ταξίδι, οι 75 αυτές πένες κάνουν ένα δικό τους συναρπαστικό ταξίδι που αξίζει να το καταγράψουμε καθώς μας αφορά.

Η εταιρεία Trainline, με βάση το Λονδίνο, ανήκει σε μια δεύτερη εταιρεία επονομαζόμενη Trainline Holdings. Η τελευταία ανήκει σε τρίτη εταιρεία, η οποία ανήκει σε μια τέταρτη κ.ο.κ. Εχοντας μεταφερθεί μεταξύ πέντε εταιρειών «πάνω» από την Trainline, οι 75 πένες σου περνούν τη Μάγχη και φτάνουν στο Τζέρσι, βρετανικό νησί και, βέβαια, φορολογικό παράδεισο. Σαν να μην τους άρεσε το νησί, οι 75 πένες σου αμέσως επιστρέφουν στο Λονδίνο όπου περνούν από τα «χέρια» άλλων πέντε εταιρειών πριν ξανατραβήξουν για το Τζέρσι όχι για να μείνουν εκεί, αλλά ως ενδιάμεσος σταθμός για το Λουξεμβούργο όπου μοιράζονται σε δύο λογαριασμούς.

Κατά τη ζαλιστική αυτή διαδρομή, με τις ατρόμητες 75 πένες σου ενώνονται εκατομμύρια άλλες πληρωμές, μικρές και μεγάλες, από την Ελλάδα και την Ιταλία έως και την Ιαπωνία ή τη Βραζιλία, δημιουργώντας έναν Αμαζόνιο χρήματος. Κάποια από αυτά τα ποσά συνεχίζουν μαζί, άλλα στέλνονται αλλού, μερικά επιστρέφουν στο ίδιο ποτάμι σαν χιλιάδες μικροί παραπόταμοι που ενώνονται, απομακρύνονται από, και ξαναενώνονται με την κεντρική ροή δισεκατομμυρίων λιρών, ευρώ, δολαρίων, γεν κ.λπ. Αυτός ο πακτωλός χρήματος, με τις δικές σου 75 πένες στη μέση, αποφεύγει τη φορολόγηση ενώ, παράλληλα, μετατρέπεται σε βραχυχρόνια δάνεια που δίνει η μία από αυτές τις χιλιάδες εταιρείες στις άλλες, συχνά με ιλιγγιώδη επιτόκια.


Εχοντας φτάσει πια στους δύο λουξεμβουργιανούς λογαριασμούς, οι 75 πένες σου μπαίνουν σε ένα «τούνελ» κατασκευασμένο έτσι ώστε το ανθρώπινο μυαλό να μην μπορεί να τις παρακολουθήσει. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως το τούνελ καταλήγει σε κάποιο από τα νησιά της Καραϊβικής όπου περνάνε μέσα από τουλάχιστον τέσσερις μυστηριώδεις εταιρείες (χωρίς υπαλλήλους) με έδρα τα νησιά Κέιμαν, όπου ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων είναι… 0%. Εκεί, μετά από επική περιπλάνηση που ενέπλεξε τουλάχιστον είκοσι εταιρείες και εκατοντάδες λογαριασμούς, οι 75 πένες σου καταλήγουν να ενωθούν με τα μεγάλα ποτάμια του χρηματιστικού κεφαλαίου των ΗΠΑ και, συγκεκριμένα, καταχωρίζονται στα βιβλία της KKR, της γιγάντιας αμερικανικής «επενδυτικής» εταιρείας.

Βέβαια, το ταξίδι δεν σταματά εκεί. Ως κεφάλαιο πλέον της KKR, οι 75 πένες σου αρχίζουν τα πέρα-δώθε εντός των ανά τον κόσμο λογαριασμών των μετόχων της KKR: τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, λογιών λογιών αρπακτικών ταμείων, και των διάφορων κροίσων. Από το 1977 που δημιουργήθηκε, η KKR έχει αποκτήσει 300 εταιρείες-μεγαθήρια μέσα από την τακτική της εξαγοράς επιχειρήσεων τις οποίες γρήγορα φορτώνει με γιγάντια νέα δάνεια. Αυτά τα δάνεια χρησιμοποιούνται για να πληρώνονται τεράστια μερίσματα στους μετόχους της KKR και, όταν πλέον δεν μπορούν να αποπληρωθούν από τις υπερχρεωμένες θυγατρικές επιχειρήσεις, ακολουθούν μαζικές απολύσεις υπαλλήλων και, σε πολλές περιπτώσεις, λουκέτο – με τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών να βγαίνουν, από την KKR, στο σφυρί.

Σήμερα, από τις 300 εταιρείες-μεγαθήρια που απέκτησε κατά καιρούς, στην KKR εξακολουθούν να ανήκουν 180 «πραγματικές» εταιρείες (με υπαλλήλους, παραγωγή κ.λπ.), οι οποίες χάνονται μέσα στο δάσος των 4.000 εικονικών εταιρειών που έχει δημιουργήσει η KKR, 200 εκ των οποίων στο Λουξεμβούργο και 800 στα νησιά Κέιμαν. Το ερώτημα είναι: Γιατί αυτή η οδύσσεια των 75 πενών;

Η αποφυγή φορολόγησης είναι ένας λόγος – όχι αναγκαστικά ο κύριος. Ενας ακόμα πιο προβληματικός λόγος είναι η συστηματική χρήση αυτών των «λαβυρίνθων» μέσα από τους οποίους περνά το χρήμα για να καταφέρνουν επιχειρήσεις όπως η KKR να αποσπούν οροσειρές αξιών που παράγουν σκληρά εργαζόμενοι πολίτες, αφήνοντάς τους μισθούς-ψίχουλα και συντάξεις πείνας, καταδικάζοντάς τους στη διαχρονική ανασφάλεια, συνωμοτώντας έτσι ώστε η πραγματική οικονομία να υποφέρει την ώρα που η KKR και άλλα τέτοια αρπακτικά νέμονται τον πλούτο που παράγουν οι κοινωνίες χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό στη δημιουργία του.

Γιατί σας τα γράφω όλα αυτά σήμερα, μέρες μετά τη φρίκη των πυρκαγιών; Επειδή παράλληλα με τη φρίκη στην Ανατολική Αττική διαδραματίζεται και μια άλλη φρίκη την οποία κυβέρνηση και αντιπολίτευση όχι μόνον αποσιωπούν αλλά την πριμοδοτούν κιόλας. Ποια είναι αυτή η δεύτερη φρίκη; Πρόσφατος τίτλος των Financial Times απαντά: «Η KKR κλείνει τη δεύτερη συμφωνία αγοράς ελληνικών κόκκινων δανείων», με υπότιτλο: «Συνεργασία της εταιρείας ιδιωτικών επενδύσεων με τις 4 ελληνικές τράπεζες». Τι σημαίνει αυτό; Οτι μαζί με τις 75 πένες που κάνουν τον γύρο του κόσμου πριν καταλήξουν στα βιβλία της KKR, τώρα θα κάνουν τον γύρο του κόσμου και τα κόκκινα δάνεια των Ελλήνων που αδυνατούν να τα εξυπηρετήσουν.

Ξάφνου, η ρημαγμένη ελληνική κοινωνία, που μέχρι τώρα έπρεπε να τα βάλει με την εγχώρια ολιγαρχία και την τρόικα, θα πρέπει να τα βάλει μ’ έναν κολοσσό, την KKR, η οποία έχει αποδείξει πως, για να μεγιστοποιήσει τα τεράστια μερίσματα των μετόχων της, δεν διστάζει να ρίξει αποδοτικά εργαζόμενους Αμερικανούς στην ανεργία, να ρίξει έξω κερδοφόρες καναδικές και αγγλικές εταιρείες, να πουλήσει ως παλιοσίδερα βιομηχανίες που θα μπορούσαν να παράγουν αποτελεσματικά – φαντάσου, αναγνώστη, με πόση ψυχραιμία θα θυσιάσει τους χρεοκοπημένους Ελληνες πολίτες και μικρομεσαίους μέσα από πλειστηριασμούς που θα τροφοδοτούν τον παγκόσμιο πακτωλό της KKR!

Κάπως έτσι έρχομαι στο ερώτημα του τίτλου μου: Καλά οι της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών εκφραστών του αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος, λογικό είναι να στηρίζουν την KKR και τους εγχώριους ατζέντηδές της. Εσείς, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζετε τι κάνετε ψηφίζοντας τέτοιους νόμους και βγάζοντας κυβερνητικά φιρμάνια που παραδίδουν τα κόκκινα δάνεια στην KKR; Με τι συνείδηση ζητάτε από τα (ιδίως νεότερα) στελέχη σας, που δεν μπήκαν στην πολιτική το 2010 ή το 2014 για να γίνουν ορντινάντσες των λογιών λογιών KKR, να υπεραμύνονται αυτών των αποφάσεων που εσείς λαμβάνετε; Με τι ψυχή τους ζητάτε να περηφανεύονται για τις «λύσεις» που προωθείτε υπό τας διαταγάς μιας τρόικας που σας ενέταξε στην πελατεία της ΚΚR, εξευτελίζοντας όλες τις αρχές με τις οποίες η Αριστερά ήρθε, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, σε σύγκρουση με τις πρακτικές των αρπακτικών του άκρατου καπιταλισμού;

* Γραμματέας ΜέΡΑ25
---
---
---
*

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018

Σκάσε και Κολύμπα, τηλεθεατή!..

*
stavrosx1
***
*


της Λίλας Σταμπούλογλου

Όταν την Πρωτοχρονιά του 2001, έβλεπα τον Πρόδρομο Καθηνιώτη και τον Γιώργο Τσάκα να περιμένουν τον Ανδρέα Μικρούτσικο να ανακοινώσει τον νικητή, στο... θρυλικό «Βig brorher», το πρώτο ριάλιτι που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του Έλληνα τηλεθεατή, δεν πίστευα ότι μετά από δύο δεκαετίες θα επιστρέφαμε ξανά στην εποχή των ριάλιτι.

Γιατί να μην επιστρέφαμε να μου πεις, και η τηλεοπτική ιστορία κύκλους κάνει. Να ‘μαστε λοιπόν, περικυκλωμένοι ξανά από ριάλιτι, ριαλιτοπαιχνίδια κατά κύριο λόγο, απ’ τα οποία βέβαια, αν το θες, μπορείς να γλιτώσεις. Απλώς αλλάζεις κανάλι. Το θέμα είναι βέβαια, ότι και στο άλλο κανάλι που θα πας, πολύ πιθανόν να πέσεις πάνω σε παίκτες ριάλιτι. Γιατί είναι πια παντού. Όπου και να γυρίσεις το τηλεκοντρόλ σου, όποια τηλεοπτική πέτρα και να σηκώσεις, κι ένας από κάτω.

Κι άντε πες, να είναι κάπου καλεσμένοι, πάει στο διάολο. Θα τα πουν, θα τελειώσουν, θα περάσουμε στον επόμενο. Το θέμα είναι όμως ότι δεν τους βλέπεις πια μόνο ως καλεσμένους σε εκπομπές, κάτι που εν μέρει είναι λογικό και επόμενο να γίνεται, το θέμα είναι ότι τους βλέπεις και ως οικοδεσπότες εκπομπών, ως παρουσιαστές, πανελίστες, σχολιαστές. Είναι μια μόδα που τείνει να παγιωθεί. Βγαίνεις από ριάλιτι; Μπαίνεις σε εκπομπή.

Δεν συμβαίνει βεβαίως με όλους τους παίκτες, δεν καταλαμβάνουν όλοι τηλεοπτικό πόστο, αλλά συμβαίνει πια σε τόσους, ώστε να λένε κι οι τηλεθεατές: ήμαρτον! Φτάνει! Λυπηθείτε μας! Γιατί είναι άλλο να βλέπεις τους παίκτες στο ριάλιτι, και άλλο να τους βλέπεις σε άλλη εκπομπή, σε άλλο ρόλο, στον οποίο μάλιστα οι περισσότεροι δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν. Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις, αλλά ας μη γελιόμαστε, ο κανόνας είναι: μπάτε στην τηλεόραση παίκτες του ριάλιτι, αλέστε. Είσαι ο γυμνασμένος ή η ομορφούλα του παιχνιδιού; Σας περιμένει θέση σε πάνελ. Είστε ζευγάρι ριάλιτι; Εδώ έχουμε τζακ ποτ! Μέχρι και εκπομπή θα σας δώσουν. Βγήκαν νικητές η Στέλλα Μιζεράκη και ο Πάνος Ζάρλας απ’ το «Power of Love», να τους σε καλοκαιρινή εκπομπούλα. Κι ας μην μπορούν να σταθούν σαν παρουσιαστές, κι ας μιλούν σαν να έμαθαν ποίημα και το λένε παπαγαλία. Αυτοί οι δύο ειδικά, είναι το αποκορύφωμα της τηλεοπτικής αταλαντοσύνης. Το ότι είναι τόσο άχαροι σαν παρουσιαστές, θα έλεγα ότι είναι ο μόνος λόγος να παρακολουθήσεις το Σκάσε και Κολύμπα, την εκπομπή που παρουσιάζουν.

Το παρακολουθείς και τους σχολιάζεις στα σόσιαλ μίντια, έτσι αποκτά κάποιο ενδιαφέρον όλο αυτό το κακό συναπάντημα, που κανονικά δεν έχει λόγο να καταλαμβάνει τηλεοπτικό χρόνο. Γινόταν και παλιά; Έβγαιναν απ’ τα ριάλιτι και τους έδιναν εκπομπές; Συνέβαινε. Ένα ιστορικό γκουγκλάρισμα σε ενημερώνει, αν δεν τα θυμάσαι, ότι και ο Πρόδρομος ήταν σε πάνελ (στο «Η Ελλάδα παίζει», με τη Μαριέττα Χρουσαλά), και η Μαίρη Σκόρδου είχε εκπομπή (το «B&B»), και ο Νότις Χριστοδούλου, νικητής του Fame Story 1, βρέθηκε σε διάφορες τηλεοπτικές θέσεις και η Καλομοίρα κ.α.

Αλλά το φαινόμενο δεν είχε τέτοια έκταση αφενός, αφετέρου η τηλεόραση είχε περισσότερες επιλογές, είχε μια θέση για όλους. Ενώ τώρα, τι υπάρχει για να δεις στην τηλεόραση; Οι επιλογές έχουν περιοριστεί σε δυο βασικούς άξονες: ριάλιτι ή εκπομπές με πάνελ σχολιασμού. Και στα δύο, ο παίκτης ριάλιτι είναι πια ο βασικός πρωταγωνιστής. Αν δεν θες να πατήσεις off στο τηλεκοντρόλ, θα τον βρεις μπροστά σου θες δεν θες. Δηλαδή: Σκάσε και Κολύμπα, τηλεθεατή...

ΥΓ.: Κουράγιο. Μόδα είναι θα περάσει...

---
---
*

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Αγνοί πατριώτες; Όχι και τόσο...

*
stavrosx1
***
*
Έχουμε τους πατριώτες με το αζημίωτο

Ο πατριωτισμός -εν προκειμένω με τη μορφή του "μακεδονισμού"- δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Πέρα από τις όποιες ενστάσεις για πτυχές της συμφωνίας των Πρεσπών, έχουμε να κάνουμε με υπονόμευση μιας βασικής επιλογής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία (υπονόμευση) ταυτίζεται με τις, ανοιχτά διατυπωμένες, επιδιώξεις άλλης χώρας.

του Γιώργου Καρελιά


Δύο, τουλάχιστον περίεργα, φαινόμενα παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα. Αφορούν το ίδιο θέμα (Μακεδονικό) και είναι, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, αλληλένδετα.

Το πρώτο: Μια αριστερή κυβέρνηση φτάνει στο σημείο να απελάσει Ρώσους διπλωμάτες. Το γεγονός θεωρείται εξαιρετικά ακραίο για τρεις λόγους. Η Ελλάδα το έχει αποφύγει συστηματικά στο παρελθόν. Η σημερινή κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της στήριξε πολλά στη ρωσική υποστήριξη έναντι των ευρωπαίων δανειστών, άσχετα αν βρήκε (ρωσικό) τοίχο. Ηταν προγραμματισμένη η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στην Αθήνα. Η απέλαση των Ρώσων διπλωματών (ορισμένοι δρούσαν ως κανονικοί πράκτορες, είναι κοινό μυστικό) φανερώνει ότι ξεπεράστηκαν τα συνήθη όρια, καθώς στην Αθήνα έχουν πειστεί ότι η Ρωσία υπονομεύει ανοιχτά μια βασική επιλογή της Ελλάδας, όπως είναι η επίλυση του προβλήματος με τα Σκόπια.

Το δεύτερο: Κινήσεις, κομματίδια, παράγοντες της ευρείας Δεξιάς, η οποία μεγάλωσε και αναπτύχθηκε με όχημα τον «κομμουνιστικό κίνδυνο», εμφανίζονται σήμερα να ταυτίζονται με τις ρωσικές θέσεις στο Μακεδονικό! Παράλληλα, σύμφωνα με όσα αποκαλύπτονται, η ρωσική διείσδυση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα αφορά και άλλα πεδία της ελληνικής ζωής(θρησκεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Μέσα Ενημέρωσης, επιχειρήσεις), χωρίς να είναι ευδιάκριτο πόσα και ποια από όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να τορπιλιστεί η συμφωνία των Πρεσπών. Πάντως, οι κυβερνητικές διαρροές κάνουν λόγο ακόμα και για απόπειρα εξαγοράς βουλευτών(των ΑΝΕΛ) και αυτό ήταν το γεγονός που «ξεχείλισε το ποτήρι». Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς μέσα σε όλα αυτά πού βρίσκεται η πραγματικότητα και πού η υπερβολή. Η ρωσική πλευρά διατυπώνει την κατηγορία ότι οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης υπαγορεύθηκαν (και) από πιέσεις των Αμερικανών. Είναι βέβαιο. Πάντως, είναι εξίσου αληθές ότι η Ρωσία έχει ταχθεί ανοιχτά εναντίον της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Και ανάλογες κατηγορίες για υπονόμευση της συμφωνίας με την Ελλάδα έχουν διατυπωθεί και στα Σκόπια, όπου η αντίθεση στη συμφωνία φτάνει μέχρι το προεδρικό μέγαρο (Ιβάνοφ).

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και οι μισές από τις αποκαλύψεις του Σαββατοκύριακου να είναι αληθινές, εγείρονται πολλά ερωτηματικά για το πόσο οι αντιδράσεις τη συμφωνία εκκινούσαν από αγνό πατριωτισμό. Διότι, εν προκειμένω, είναι άλλο οι απλοί πολίτες, οι οποίοι από άγνοια, αφέλεια ή φανατισμό κραύγαζαν στις συγκεντρώσεις «προδότες» και άλλο όσοι οργανώνουν, ενισχύουν και συντηρούν αυτό το κλίμα: Μητροπολίτες, Δήμαρχοι, στελέχη επιχειρήσεων, μέσα ενημέρωσης κ.α.

Οι πατριώτες -εν προκειμένω με τη μορφή του «μακεδονομάχου»- δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται. Πέρα από τις όποιες -εύλογες- ενστάσεις για πτυχές της συμφωνίας, έχουμε να κάνουμε με υπονόμευση μιας επιλογής της ελληνικής εξωτερικής, η οποία (υπονόμευση) ταυτίζεται με τις, ανοιχτά διατυπωμένες, επιδιώξεις άλλης χώρας. Και αυτό είναι κάτι που ξεπερνά κάθε αντιπολιτευτική αντίδραση. Διότι όσα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιδρούν στη συμφωνία, δεν διαφωνούν με την επιλογή της λύσης του προβλήματος, διαφωνούν με ορισμένες πλευρές της. 
Αντίθετα, η συνολική απόρριψη κάθε λύσης και η εκτόξευση κατηγοριών περί «προδοσίας» μπορεί να εκκινούν από άλλα κίνητρα, όχι και τόσο αγνά. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι, σύμφωνα με τη γνωστή ρήση, «ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων». Στις σημερινές περιστάσεις πάμε ένα κλικ παραπέρα. Έχουμε τους πατριώτες με το αζημίωτο
---
---
*

Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Γι' αυτό πεθαίνουν οι εφημερίδες

*
stavrosx1
***
*
Ο Άρης Σκιαδόπουλος
αναλύει τρεις βασικούς λόγους
για τους οποίους ο Τύπος
περνάει κρίση και πνέει τα λοίσθια


Οι εφημερίδες πνέουν τα λοίσθια, οι αναγνώστες γυρίζουν την πλάτη. Υπάρχουν λόγοι.

1ος λόγος. Έχουν εξαφανιστεί από την πιάτσα οι διευθυντές που είχαν
ΟΡΑΜΑ και ενέπνεαν τους συντάκτες. Αποτέλεσμα: ρόλο διευθυντή να παίζει ο εντολοδόχος του αφεντικού.

2ος λόγος. Η εφημερίδα έχει καταστεί ένα επιχειρηματικό εργαλείο που υπηρετεί στενά επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα με αποτέλεσμα να έχει καταστεί άνευρη ανούσια και άνευ ενδιαφέροντος.

3ος λόγος. Έχει καταργήσει δράσεις και στήλες που της έδιναν λόγο ΥΠΑΡΞΗΣ. Για παράδειγμα:

α. Έχει καταργηθεί η μορφή της καμπάνιας που ήταν η επιθετική έρευνα που κυρίως στόχευε σε δημόσιο πρόσωπο ή σε συγκεκριμένη δημόσια δράση. Στην καμπάνια συμμετείχαν όλα τα τμήματα της εφημερίδας, το ελεύθερο, το πολιτικό, οι σκιτσογράφοι, οι σχολιαστές κ.ο.κ

β. Ανύπαρκτη είναι η έρευνα. Ήταν μια κοπιώδης και ερευνητική δημοσιογραφική παρέμβαση που παρήγαγε στο τέλος πολιτικό και κοινωνικό αποτέλεσμα. Αυτό αποτελούσε αιχμή της εφημερίδας και ήταν φορές που κατέληγε σε παραίτηση αξιωματούχου. Έπαιρναν σ’ αυτή μέρος συνδικαλιστές πολίτες, αξιωματούχοι και πολιτικοί και είχε μεγάλη διάρκεια. Παραδείγματος χάρη έρευνα στον κόσμο των ναρκωτικών είτε στον κόσμο της νύχτας, η ακόμα των κόσμο της προσφυγιάς κ.ο.κ.

γ. Καταργήθηκε το καθημερινό χρονογράφημα και το ευθυμογράφημα. Απαιτούσε καλούς γραφιάδες που ήταν και ακριβοπληρωμένοι. Ένας χρονογράφος ήταν σήμα κατατεθέν της εφημερίδας.

Με τον τρόπο αυτόν η εφημερίδα αποκτούσε ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από τον ανταγωνισμό της τηλεόρασης του ραδιοφώνου η του Διαδικτύου. Αντίθετα, διέθετε ισχυρά όπλα στην φαρέτρα της εναντίον όλων αυτών. Είχε ΚΥΡΟΣ!

ΥΓ: Παραδείγματα: Φανταστείτε σήμερα μια έρευνα με στόχο την τηλεόραση και τους ιδιοκτήτες καναλιών.

** Το κείμενο είναι από τη σελίδα του Άρη Σκιαδόπουλου στο facebook 
---
---
*

Σάββατο 14 Ιουλίου 2018

Αφρική, η "πατρογονική" εστία

*
stavrosx1
***
*
Η νέα ιστορία
για την προέλευση της ανθρωπότητας


Η κρατούσα θεωρία έλεγε ότι ο άνθρωπος αποφάσισε να μετακινηθεί από την «πατρογονική» του εστία, την Αφρική σε άλλες περιοχές του πλανήτη πριν από περίπου 60 χιλιάδες έτη και αυτή η μετακίνηση έγινε μαζικά. 'Ομως τα τελευταία χρόνια ευρήματα διαφόρων μελετών ανέτρεψαν αυτή την εικόνα και έδειξαν ότι ο άνθρωπος άρχισε να μετακινείται από την αφρικανική ήπειρο προς την Ευρώπη και την Ασία πολύ νωρίτερα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις και ότι η διαδικασία αυτή εξελίχθηκε σταδιακά.

Νέα γενετική μελέτη από Σουηδούς και Νοτιοαφρικανούς επιστήμονες τοποθετεί τις απαρχές του Homo sapiens πριν από 260.000 έως 350.000 χρόνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γενετιστή Ματίας Γιάκομπσον του Πανεπιστημίου της Ουψάλα και την καθηγήτρια προϊστορικής αρχαιολογίας Μαρλίζ Λόμπαρντ του Πανεπιστημίου του Γιοχάνεσμπουργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ανέλυσαν το γονιδίωμα επτά Αφρικανών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών που ζούσαν πριν από 3000 έως 2.300 χρόνια.

Η ανάλυση του DNA τους οδήγησε στην εκτίμηση ότι ο εξελικτικός διαχωρισμός ανάμεσα στον Homo sapiens και στις άλλες ομάδες προγόνων του ανθρώπου έλαβε χώρα προ 260.000 έως 350.000 ετών. Η νέα εκτίμηση συμβαδίζει με την πρόσφατη ανακάλυψη απολιθωμάτων Homo sapiens στο Μαρόκο το περασμένο καλοκαίρι, τα οποία χρονολογήθηκαν ότι ήταν ηλικίας 300.000 έως 350.000 ετών.

Είχε προηγηθεί πριν από 600.000 έως 700.000 χρόνια ο εξελικτικός διαχωρισμός από τους Νεάντερταλ, οι οποίοι ακολούθησαν το δικό τους δρόμο, αλλά αργότερα εξαφανίσθηκαν.




Οι επιστήμονες γενικά μέχρι τώρα συμφωνούσαν ότι η ανθρωπότητα «γεννήθηκε» στην Αφρική, αλλά διαφωνούσαν στο πού ακριβώς και πότε συνέβη αυτό. Με το πέρασμα του χρόνου και με τη συσσώρευση νέων στοιχείων, διαφαίνεται ότι το λίκνο των ανατομικά συγχρόνων ανθρώπων δεν ήταν αποκλειστικά η Ανατολική Αφρική όπως είχε αρχικά υποτεθεί, αλλά τείνει να επικρατήσει πλέον η θεωρία της παναφρικανικής καταγωγής, που υποστηρίζει την εμφάνιση του Homo sapiens επίσης στη Νότια και στη Βόρεια Αφρική, καθώς και σε άλλα σημεία της «μαύρης ηπείρου». Από την άλλη, η καταγωγή μας ωθείται συνεχώς πιο πίσω στο παρελθόν.


Όπως αναφέρεται και σε άρθρο του Atlantic, ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν τώρα ότι η αφήγηση αυτή είναι λάθος στην απλότητα, τη γραμμικότητα και τη γεωγραφία της. Σύμφωνα με αυτούς, ναι, εξελιχθήκαμε από τους πατροπαράδοτες ανθρωποειδείς στην Αφρική, αλλά το κάναμε με πολύπλοκο τρόπο και αφορούσε ολόκληρη την ήπειρο. Τα απολιθώματα από ολόκληρη την Αφρική φαίνεται να αντιπροσωπεύουν διαφορετικά υποείδη του Homo sapiens, ή διαφορετικά είδη εντελώς.

«Αν κοιτάξετε τα κρανία, θα δείτε διαφορετικά χαρακτηριστικά των σύγχρονων ανθρώπων που προκύπτουν σε διαφορετικές τοποθεσίες σε διαφορετικές χρονικές στιγμές», λέει η Eleanor Scerri, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Και ο λόγος για αυτό, λέει, είναι ότι «είμαστε είδος με πολλές αφρικανικές καταβολές».

Αρκετοί επιστήμονες λοιπόν ισχυρίζονται ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι προέρχονται από πολλούς διαφορετικούς πληθυσμούς που ζούσαν στην Αφρική. Διαχωριζόταν ο ένας από τον άλλο από γεωγραφικούς φραγμούς, εξελίχθηκαν ως επί το πλείστον μεμονωμένα και κάθε ομάδα ανέπτυξε μερικά από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά μας, αλλά όχι άλλα.

Αλλά ο διαχωρισμός τους δεν ήταν σταθερός: Καθώς ένα μεταβαλλόμενο κλίμα αναμόρφωσε το αφρικανικό τοπίο (πρασίνισμα των ερήμων και ξήρανση των δασών), αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι συρρέουν επανειλημμένα και απομακρύνονται. Κάθε φορά που συναντήθηκαν, ζευγαρώθηκαν και αναμίχθηκαν, ανταλλάσσοντας γονίδια και ιδέες σε ένα χωνευτήρι σε μια ολόκληρη ήπειρο, που τελικά συνέβαλε στο πλήρες «μπίνγκο» των χαρακτηριστικών που μπορούμε να αναγνωρίσουμε σήμερα.


Αυτή η θεωρία, γνωστή ως «αφρικανική πολυπεριφερειακή», είναι μια διαφορετική άποψη για το πώς ήρθαμε και ποιοι είμαστε. Λέει ότι κανένα συγκεκριμένο μέρος ή συγκεκριμένος πληθυσμός δεν μας έφτιαξε. Αλλά ότι το λίκνο της ανθρωπότητας ήταν το σύνολο της Αφρικής. Τα πολυάριθμα ευρήματα που προέκυψαν από διαφορετικές τοποθεσίες στην Αφρική υποδηλώνουν ένα συνονθύλευμα από εξαιρετικά δομημένους πληθυσμούς που ζουν σε ολόκληρη την ήπειρο, λένε οι επιστήμονες.

Αυτή μοιάζει να είναι μια περίπλοκη αντίληψη για να την κατανοήσουμε, δεδομένου ότι είμαστε συνηθισμένοι να σκεφτόμαστε την καταγωγή του ανθρώπου και όχι μόνο, ως ένα «οικογενειακό» δέντρο που ενώνει τα μέλη μιας φυλής ή ενός εξελικτικού δέντρου που καταγράφει τις σχέσεις μεταξύ των ειδών. Τα δέντρα αυτά έχουν μοναδικούς κορμούς που ξετυλίγονται σε καλά διαχωρισμένα κλαδιά. Έτσι αναρωτιόμαστε…ακόμα κι αν οι άνθρωποι ήταν διαδεδομένοι σε ολόκληρη την Αφρική πριν 300.000 χρόνια, σίγουρα πρέπει να ξεκινήσαμε από κάπου.

Δεν είναι έτσι, σύμφωνα με τους υποστηρικτές της Αφρικανοπολυπεριφερειακής άποψης. Υποστηρίζουν ότι ο Homo sapiens προέκυψε μεν από ένα πατρικό ανθρωποειδές που ήταν όμως διαδεδομένο σε όλη την Αφρική και είχε ήδη διαχωριστεί σε πολλούς απομονωμένους πληθυσμούς. Εμείς εξελιχθήκαμε μέσα από αυτές τις ομάδες, οι οποίες περιστασιακά ζευγαρώνονταν μεταξύ τους και ίσως με άλλα σύγχρονα ανθρωποειδή όπως ο Homo naledi. Έτσι η καλύτερη μεταφορά για αυτήν την αντίληψη δεν είναι ένα δέντρο. Είναι ένα πλεγμένο ποτάμι - μια ομάδα ρευμάτων που είναι όλα μέρος του ίδιου συστήματος, αλλά που υφαίνονται μέσα και έξω από το άλλο.

Αυτά τα ρεύματα τελικά συγχωνεύονται στο ίδιο μεγάλο κανάλι, αλλά χρειάζονται χρόνο-εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας μας, οποιαδήποτε ομάδα του Homo sapiens είχε μόνο μερικές από τις πλήρεις αφηρημένες λειτουργίες που χρησιμοποιούμε για να ορίσουμε τον εαυτό μας.

Η συμπεριφορά μας πιθανότατα εξελίχθηκε κι αυτή με τον ίδιο τρόπο. Για μερικά εκατομμύρια χρόνια, οι ανθρωποειδείς έφτιαχναν το ίδιο στιλ μεγάλων πέτρινων χειροποίητων εργαλείων. Αλλά αυτή η τεχνολογική στασιμότητα έληξε περίπου 300.000 χρόνια πριν - την ίδια χρονική στιγμή με τα πρώτα απολιθώματα Homo sapiens. Από εκείνη τη χρονική περίοδο, οι αρχαιολόγοι ανακτούν νέα είδη εξειδικευμένων και εξελιγμένων πέτρινων εργαλείων.

Αυτά τα εργαλεία δείχνουν ότι το σύγχρονο ανθρώπινο μυαλό αναπτύχθηκε την ίδια περίπου στιγμή με το σύγχρονο ανθρώπινο σώμα. Και υπαινίσσονται ότι αυτή η μετάβαση συνέβη σε ηπειρωτική κλίμακα, καθώς τέτοια εργαλεία βρέθηκαν στο Μαρόκο, στην Κένυα και στη Νότια Αφρική, με περιφερειακές διαφορές σε κάθε τοποθεσία. Η θεωρία αυτή είναι βέβαια ακόμη στην αρχή και αντιμετωπίζει διάφορα ερωτήματα. Για να μάθουμε περισσότερα για το τι συνέβη, πρέπει να αποκτήσουμε περισσότερα δεδομένα που θα φωτίσουν τα πολλά κενά στην Αφρική.

---
---
*

Κυριακή 8 Ιουλίου 2018

Εισβολή Σκοπιανών στην Χαλκιδική!

*
stavrosx1
***
*

Όταν οι γείτονες φέρνουν

ένα σωρό λεφτά στην Μακεδονία μας



του Χρήστου Ξανθάκη

Μην περιμένετε τώρα από εμένα να κάνω αναμετάδοση όσων συνέβησαν προχτές στη Βουλή, να το παραθέσω ατάκα προς ατάκα, να το αναλύσω ομιλία προς ομιλία και να ανακηρύξω νικητές και ηττημένους. Αυτά είναι γηπεδικές ιστορίες δεν είναι δημοσιογραφία και άμα θέλω γήπεδο θα πάω να υποστηρίξω την Πανάθα (οέ, οέ, οέ), δεν θα κάτσω να δω καυγά στα έδρανα και στο βήμα. Άσε που έχει πιο σπαρταριστά και σαφώς πιο διασκεδαστικά θέματα να ασχοληθεί κανείς αυτές τις μέρες που επιτέλους μας επισκέπτεται το καλοκαίρι!

Μην αγχώνεσθε, δεν θ’ αρχίσω κι εγώ με το Nammos. Ούτε καν με την καμπάνια του Υπουργείου Τουρισμού όπου θα συμμετέχει ο Αντετοκούνμπο δεν θα ασχοληθώ, παρότι τον αγαπώ τον Γιάνναρο. Για τη Χαλκιδική θέλω να γράψω (σαν τη Χαλκιδική δεν έχει!), που διαθέτει ένα μαγικό τρόπο κι ένα ακόμη πιο μαγικό ραβδάκι για να μεταμορφώνει και τους πιο αφιονισμένους Μακεδονομάχους σε κότες λυράτες.

Κι εξηγούμαι, για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Χτες έσκασε μύτη η είδηση σε διάφορες ιστοσελίδες ανά το δίκτυο που έφερε τον αριθμό των Σκοπιανών επισκεπτών στη Χαλκιδική να αγγίζει ετησίως το μύριο. Ένα εκατομμύριο κεφάλια μας κάνει αυτό κι αν υπολογίσουμε ότι δύο μύρια είναι όλοι μαζί οι γείτονες, ένας στους δύο σκάει μύτη, στο πρώτο, στο δεύτερο και υποθέτω (γιατί όχι, υπάρχει και θρησκευτικός τουρισμός) στο τρίτο πόδι. Με τη συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών να είναι Σλαύοι, μιας και η Αλβανική μειοψηφία λογικά θα προτιμάει να κατευθυνθεί ανατολικώς.

Και πεντακόσια ευρώ ν’ αφήνει έκαστος των Σκοπιανών επισκεπτών και τετρακόσια ευρώ και τρακόσια ευρώ, δε γαμιέται, κάτι παραπάνω από μεγάλο είναι το τελικό ποσό. Μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ετησίως, που σε περίοδο κρίσης προσφέρουν κάτι παραπάνω από μια σημαντική ανάσα. Και μπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στον κουβά και στο καινούριο αυτοκίνητο, στις σπουδές του παιδιού, στα έξοδα περίθαλψης. Ανάμεσα στη μαυρίλα και στο φως, ανάμεσα στο ζόφο και στην ελπίδα…

Οπότε μοιάζει λογικό να κάνουν την πάπια οι Χαλκιδικιώτες. Μοιάζει απολύτως λογικό να ανοίγουν την αγκάλη τους στους Σκοπιανούς τουρίστες. Και να τους υποδέχονται όχι με πανό για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και τη γυφτιά τη δική τους (καλησπέρα στρατηγέ Φράγκο!), αλλά με πλατιά χαμόγελα. Πράγμα που επιβάλλει το νταλαβεράκι ανάμεσα σε όσους προσφέρουν σέρβις και στους πελάτες τους. Διότι, όπως λένε και οι σοφοί Αμερικάνοι, τα λεφτά μιλάνε και οι παπαριές περπατάνε. Προς το άγνωστο, για να μην πω προς το γκρεμό!

Υ.Γ.1: Διαβάζω ότι οι Χαλκιδικιώτες «διαμαρτύρονται βουβά» στους γείτονες; Τους κοιτάνε στραβά άραγε; Φτύνουν στους καφέδες τους; Ή μήπως τα λεφτά των Σκοπιανών, τα πιάνουν με γάντια;

Υ.Γ.2: Όπως βόλταρα προχτές στην πλατεία Εξαρχείων, βλέπω Μοσκοβισί να βγαίνει από το Βοξ. «Πιέρ», του φωνάζω, «κι εσύ με τους Ρουβίκωνες;». Με κοιτάει σκεπτικός, συνοφρυώνεται και μου λέει: «Είναι καλά παιδιά, ρε φίλε. Όχι τόσο καλά όσο ο Αλέξης, αλλά η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας τους έχει ανάγκη. Προσωπικά, ούτε είχα, ούτε έχω κανένα πρόβλημα μαζί τους. Κι αν κάνουν και καμιά ζημιά, πληρωμένη από την πάρτη μου…»

---
---
*