Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

... Λαυρεντιάδης - ο αναχωρητής ...

*
crimes on air
***
*
Τρέμουν τις απαγωγές (;)
*
Εσώκλειστους κρατά πολλούς οικονομικούς παράγοντες των Αθηνών η αναβίωση της ένοπλης βίας που αποκαλείται "Νεοτρομοκρατία" αλλά και η συνεχιζόμενη ... αφύπνιση της κοινής γνώμης που θεωρεί και δικαίως τους πλούσιους πηγή της δικής της φτώχειας. Από τη "17 ΝΟΕΜΒΡΗ" είχαν οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να διαισθανθούν τόσο φόβο, σε σημείο τέτοιο που να προτιμούν όσοι έχουν παιδιά για σπουδές στο εξωτερικό να παραμείνουν εκεί, για να έχουν επιπλέον και την ευκαιρία να απουσιάζουν και οι ίδιοι οι γονείς από την Αθηναϊκή απαγορευμένη ζώνη. Τώρα βέβαια ελλοχεύει ένας ακόμη κίνδυνος: Οι ΑΠΑΓΩΓΕΣ.

Το Crimes on air έγινε αυτόπτης μάρτυρας στην Κηφισιά ενός 49αρη διαπλεκόμενου νεοεπιχειρηματία που μόλις εξήλθε από τη βίλα του για να πάει στην εταιρεία του, οι "μπράβοι" του τον έκαναν ... σηκωτό. Δημιούργησαν μια τέτοια ομπρέλα προστασίας που ο άνθρωπος μέχρι να μπεί στο μαύρο Grand Jeep Cherokee του, υποχρεώθηκε να πηγαίνει σκυφτός. Αυτό που είδαμε λίγα μέτρα κάτω από τη βίλα προφυλακισμένου μεγαλοαπατεώνα, Παύλου Ψωμιάδη, δεν ήταν συνοδεία αλλά προσαγωγή. Και όλο αυτό σ' έναν μοναχικό δρόμο, με απόλυτο και καθαρό οπτικό πεδίο, που με το ... ντουφέκι συναντάς πεζό.

Η βόμβα όμως στον βαθιά προβληματισμένο επιχειρηματικό κόσμο, ήρθε με την απόφαση του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη να πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος του ποσοστού του στην Alapis στο συνεργάτη του, Mario Al-Jebouri.

«Φεύγει μόνιμα για το Λονδίνο» λένε από το περιβάλλον του. Ο προβληματισμός είναι μεγάλος -όπως επισημαίνει και ο οικονομικός αναλυτής Στ. Χαρίτος- αφού από το 2007 η Alapis έχει προχωρήσει σε δύο αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που συνολικά άγγιξαν το 1,2 δισ. ευρώ. Τραπεζικοί κύκλοι που διατηρούν στενή επαφή με τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη τονίζουν ότι είναι απόφαση της οικογένειάς του να ζήσει πια σε μόνιμη βάση στο Λονδίνο. Μάλιστα, απ’ ότι λέγεται, ο ίδιος είχε θορυβηθεί ιδιαίτερα όχι μόνο από την τρομοκρατία αλλά και από τα περιστατικά απαγωγών που συνέβησαν κατά το πρόσφατο παρελθόν, όπως στις περιπτώσεις των Μυλωνά στη Θεσσαλονίκη και Παναγόπουλου στην Αθήνα.

Μπορεί το Λονδίνο να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό κέντρο στον κόσμο, μετά τη Νέα Υόρκη, αλλά στην Ελληνική αγορά έχει προκαλέσει ιδαίτερη αίσθηση η αιφνίδια απόφαση του επιχειρηματία κ. Λ. Λαυρεντιάδη να προχωρήσει στην διακριτική αποχώρηση τόσο στην Alapis όσο και στη Lamda Partners, «πουλώντας» τις δύο εταιρείες στο «δεξί» του χέρι, το βουλγαρο-ιρακινής καταγωγής σύμβουλο επιχειρήσεων Mario Al-Jebouri (φωτό). Ο επιχειρηματίας από το εξωτερικό θα καλείται να κάνει κουμάντο και στις υπόλοιπες εταιρείες του στην Ελάδα, όπως η Proton Bank (31%) η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων, καθώς επίσης και η Θρύλος ΑΕ, στην οποία διατηρεί το 50% του μετοχικού κεφαλαίου.
---
προσθήκη Stavrovelonies
---
... έργα και επόμενες μέρες της ΝΕΠ ...
*
... στο χώρο του Τύπου η εταιρεία ΝΕΠ των Λαυρεντιάδη - Κυριακίδη έχει ήδη αναστέλλει την έκδοση των περιοδικών Officiel, Officiel Home, Olive, Spiderman, Pokemon, Top Scorer κ.α.

Πολλοί έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο για φούσκα στο χώρο των ΜΜΕ καθώς η εκδοτική εταιρεία, πριν από λίγο καιρό προχώρησε στο κλείσιμο των εφημερίδων «Σφήνα» και «Espresso Κύπρου».

Το μεγαλύτερο κακό είναι οτι η ΝΕΠ συμμετέχει με μικρά ή μεγάλα ποσοστά σε πολλά εκδοτικά συγκροτήματα και ομίλους και πολλοί φοβούνται ντόμινο δυσμενών εξελίξεων σε... πολλά «μαγαζιά». Ηδη έχουν υπάρξει διαρροές για δραστικές περικοπές ή ακόμη και για λουκέτο στην εφημερίδα Espresso και στον ραδιοσταθμό Flash...

Θυμίζουμε οτι η ΝΕΠ Εκδόσεις κατέχει:

• Το 12,53% της Πήγασος Α.Ε. (ένεση ρευστότητας στον Μπόμπολα).

• Το 26,66% της ΚΠΜ Εκδοτικής του Γ.Κύρτσου (City Press, City Auto Moto, Sunday Press).

• Το 10,14% στη Χ.Κ. Τεγόπουλος (η εξαγορά έγινε εν αγνοία της οικογένειας Τεγόπουλου κάτι που είχε προκαλέσει την οργή της Μάνιας).

• Το 49% της Veto του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (λίγο πριν το λουκέτο στην εφημερίδα της Κάτω Κηφισιάς).

• Το 100% του ραδιοσταθμού Flash FM (από τον Κόκκαλη).

• Το 100% της Athens News.

• Το 100% της Espresso (από Φιλιππάκη - Βαρδινογιάννη) και το espresso.gr

• Το 100% της Ισοτιμίας και το isotimia.gr

• Τη Daily Press σε ποσοστό 100% (L officiel Hellas, Jolie, L Oficciel Hommes, BBC Olive, Spectacular Spiderman, Μπομπ Σφουγγαράκης, Top Scorer, Spiderman and Friends, parents, Ντόρα, Pokemon, Hot Wheels (είναι αυτά που έκλεισε ή θα αναστείλει την έκδοσή τους).

• Το 100% του Sport TV (πρώην Magic του Κόκκαλη) και το 100% του Καναλιού «10 » (το πήρε από τον Γ. Τράγκα).

• Το 10% του ΣΚΑΙ FM και το 10% του Red FM

• Το 100% της αθλητικής «Score»

• Το portal Nooz.gr

• Το 50% των εκδόσεων «Επίκαιρα» (το πήρε από τις εκδόσεις Λιβάνη).

... ο Λαυρεντιάδης έφυγε, το "Veto" του Τριανταφυλλόπουλου έκλεισε ...


---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

... η μικρή Ισλανδία δείχνει το δρόμο ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Η Ισλανδία γελά, η Ιρλανδία κλαίει

*
Θεαματική είναι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της, ο οποίος με δημοψήφισμα συνέτριψε την ψοφοδεή πολιτική της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές και την εξανάγκασε να μην πληρώσει στους ξένους καταθέτες τις οφειλές των ιδιωτικών ισλανδικών τραπεζών, αφήνοντας τες να χρεοκοπήσουν. «Η ύφεση αποδείχθηκε λιγότερο βαθιά από όσο προβλεπόταν», ομολογεί ο Μαρκ Φλάνιγκαν, επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ισλανδία, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι οι Ισλανδοί κατόρθωσαν να διαφυλάξουν «το πολύτιμο σκανδιναβικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας».

Η Ισλανδία, η οποία δεν ανήκει στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας με μια συνολική πολιτική.

Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορώνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, αντικαθιστώντας ένα τμήμα τους με τοπικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα από ελλειμματικό που ήταν.

Το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,2% το τρίτο τρίμηνο του 2010. Ο πληθωρισμός, ο οποίος είχε εκτιναχθεί στο 18,6%, έπεσε ήδη κοντά στο 2,5%, που είναι ο στόχος της ισλανδικής κεντρικής τράπεζας. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αλλά υπό τους εξής όρους:

Πρώτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες αναγνώρισαν όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορώνα από τις καταθέσεις του.

Δεύτερον, τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, ιδίως τον πρώτο καιρό (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.).

Τρίτον, οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνώρισαν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεοκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού. Ετσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των καταθέσεων των δικών τους και των συμπατριωτών τους, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν. Απολύτως σωστό.

Η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας, γράφει το βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ», δείχνει ότι «το έξτρα κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεοκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία ''έσωσε'' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%».

Αν συνυπολογίσει κανείς ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% φέτος και θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013, με την ανεργία να ανέρχεται στην Ιρλανδία στο 14,1% έναντι 7,3% στην Ισλανδία, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η «υπάκουη» Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα από την «απείθαρχη» Ισλανδία.

«Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές» συμπεραίνει η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
*
«ΕΚΟΝΟΜΙΣΤ»
Οταν το ευρώ γίνεται παγίδα

Ενα μάθημα των αντίθετων επιλογών Ισλανδίας και Ιρλανδίας είναι ότι «τα οφέλη τού να ανήκει μια μικρή χώρα σε μια μεγάλη νομισματική ένωση δεν είναι καθόλου αυτά που κάποτε εκθειάζονταν ότι είναι» γράφει το περιοδικό «Εκόνομιστ» και συνεχίζει: «Οταν πανικόβλητοι επενδυτές εγκατέλειπαν τα μικρά νομίσματα το φθινόπωρο του 2008, το ευρώ φαινόταν καταφύγιο. Δύο χρόνια μετά, το ευρώ μοιάζει περισσότερο με παγίδα για χώρες που αγωνίζονται να ξανακερδίσουν εξαγωγική ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα και η Ιρλανδία έχασαν την εμπιστοσύνη των αγορών, παρόλο που και οι δύο εκδίδουν ομόλογα σε ευρώ». Οσο για τους Ισλανδούς, που αρχικά θεώρησαν το ευρώ σωτηρία, τώρα δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν!
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

... συνδικαλισμός με τον Σόμπολο - γίνεται; ...

*
Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης
***
*
Η δημοσιογραφία
είναι πολύ σοβαρή υπόθεση

*
ΜΕΡΙΚΑ πράγματα μοιάζουν αδιάφορα για τους πολίτες, στην πραγματικότητα όμως όχι απλώς τους αφορούν, αλλά καθορίζουν την καθημερινή τους ζωή.

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ, για παράδειγμα, ενώ φαίνονται απαξιωμένες μπροστά στην παρουσία της τηλεόρασης και στη διάδοση του Internet, εξακολουθούν και είναι ο υπ' αριθμόν ένα παραγωγός και αναλυτής ειδήσεων, ο υπ' αριθμόν ένα παράγοντας που επηρεάζει την πολιτική και οικονομική σκηνή και ο σχεδόν αποκλειστικός τροφοδότης της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και του Internet σε ειδησεογραφικό υλικό.

ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΟΣ μάρτυρας οι αργίες και οι απεργίες, οπότε τα ηλεκτρονικά μέσα στερούνται νέων. Οχι επειδή αργούν οι δημοσιογράφοι. Αλλά, επειδή οι δημοσιογράφοι, που παράγουν ειδήσεις, που παράγουν πρωτογενές ρεπορτάζ, που βασανίζουν την περιέργεια και την ανάλυση, βρίσκονται εκεί που υπάρχει χρόνος και κάματος γι' αυτό: Στις εφημερίδες. Οχι εδώ στην Ελλάδα. Παντού στον κόσμο.

ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος που εκεί όπου η δημοσιογραφία καθοδηγείται και ασκείται από σπουδαγμένους επί τούτου επαγγελματίες και όχι από εμπαιζόμενους φοιτητές ή από «πρακτικούς» -όπως γίνεται στη χώρα μας- οι εφημερίδες ευημερούσαν δίπλα δίπλα με την τηλεόραση, χωρίς να κατρακυλήσει η κυκλοφορία τους, όπως έγινε εδώ με την εμφάνιση της ιδιωτικής Τ.V.

ΑΥΤΟΣ είναι και ο λόγος, που στη Δύση οι κυκλοφορίες στο χαρτί κατρακυλάνε, αλλά ανεβαίνουν θεαματικά οι αναγνώστες των ίδιων εφημερίδων, μέσα στα sites τους.

ΤΕΛΙΚΑ, και αυτό είναι το μυστικό για όσους ασχολούνται πραγματικά με τη δημοσιογραφία, το πιο σημαντικό είναι η σοβαρότητα και η φερεγγυότητα. Η έλλειψή τους καταδικάζεται από τους αναγνώστες στο βάθος του χρόνου και η ύπαρξή τους επιβραβεύεται.

ΤΟ κακό είναι ότι την εμπιστοσύνη τη χάνεις σε ελάχιστο χρόνο και την κερδίζεις σε πολύ.

Ο,ΤΙ συμβαίνει με τις εφημερίδες, αλλά και τα άλλα μέσα, συμβαίνει και με τους δημοσιογράφους σαν άτομα και σαν σύνολα. Ενα μέρος της απαξίωσης των αναγνωστών και τηλεακροατών προς τα Μέσα οφείλεται ακριβώς στη στάση ορισμένων δημοσιογράφων σε συγκεκριμένα θέματα, συγκεκριμένες περιόδους ή και διαρκώς.

ΕΠΕΙΔΗ ακριβώς η καθημερινή ζωή των πολιτών εν πολλοίς εξαρτάται και περνάει μέσα από την πληροφόρηση που σπέρνεται από τον Τύπο.

Ο ΤΥΠΟΣ, με την οπτική του γωνία, δεν ακολουθεί απλώς την εποχή του: Αναπαράγει ήθος και δημιουργεί ήθος. Δημιουργεί πρότυπα πολιτικά και κοινωνικά στην κοινωνία. Δεν αντιπροσωπεύει μόνο κοινωνικές ομάδες, νοοτροπίες και ιδεολογίες. Τις αναπαράγει και προωθεί άλλες.

ΕΑΝ μεν είναι εξαρτημένος από τα πολιτικά, θρησκευτικά, αστυνομικά, δικαστικά, συνδικαλιστικά, οικονομικά κέντρα εξουσίας, αναπαράγει εκείνων τα πρότυπα και τις εντολές.

ΕΑΝ είναι ανεξάρτητος, αναπαράγει τις δικές του αξίες και τις αξίες των πολιτών που τον εμπιστεύονται.

ΕΙΤΕ έτσι είτε αλλιώς, ο Τύπος είναι ο καθοριστικός παράγοντας διάδοσης των πληροφοριών με τις οποίες ζουν σήμερα οι κοινωνίες.

ΑΥΤΟΣ ο ρόλος βρίσκεται σχεδόν πάντα στα χέρια επιχειρηματιών που προσδοκούν άλλα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας της δημοσίευσης (ή της απόκρυψης), αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκεται και στα χέρια ιδεολόγων, αγωνιστών, πεισματάρηδων ή αμετανόητων επαγγελματιών.

ΤΟ σημαντικό είναι ότι η λειτουργία του αφορά τον καθένα· και καθένας που συμμετέχει στον Τύπο έχει ένα μερίδιο ευθύνης για ό,τι συμβαίνει γύρω του.

ΑΥΤΟΙ και μόνο οι λόγοι που κατέγραψα θα αρκούσαν για να πει κανείς ότι η λειτουργία των ΜΜΕ, και ιδίως της ναυαρχίδας των ΜΜΕ που είναι η εφημερίδες, έχει ανάγκη από μια πολύ υπεύθυνη και πολύ φερέγγυα μεταχείριση. Κυρίως από τους δύο παράγοντες που τις αποτελούν: Τους εκδότες και τους εργαζομένους.

ΣΤΗΝ επαγγελματική μου ζωή εργάστηκα με εκδότες, όπως ο Αχ. Παράσχος, ο Ανδρ. Μοθωνιός, ο Ν. Μεταξάς, ο Αντ. Κρεούζης, ο Νάσος Μπότσης, ο Γ. Μπόμπολας, ο Κίτσος Τεγόπουλος, η Μάνια και η Λένα Τεγοπούλου, για να τα βάλω τα ονόματα με τη σειρά που τους γνώρισα.

ΣΤΙΣ εφημερίδες τους συνέζησα με εκατοντάδες δημοσιογράφους. Επειδή η δουλειά μας για πολλά χρόνια ήταν συμβίωση. Κυρίως, και άσχετα με τις ιδεολογικές ή προσωπικές διαφορές, η δουλειά μας ήταν, όπως θα όφειλε να είναι: Ενα πράγμα: Συλλογική δουλειά δημοσιογράφων. Και άσχετα με τις διαφορές ανάμεσα σε εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι ήταν και θα όφειλαν να είναι συγκεντρωμένοι, προσηλωμένοι, δυνατοί, στο σπίτι τους. Σπίτι τους, εκτός από τις εφημερίδες τους, είναι το κοινό τους συμφέρον: Η Ενωση Συντακτών.

ΕΝΩ, λοιπόν, η κοινωνία απαιτεί όλο και πιο σοβαρή και όλο και πιο φερέγγυα παρουσία των δημοσιογράφων στα καθημερινά, τα λίγα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ, τα προσωπικά και παραταξιακά κίνητρα δυναμιτίζουν την ισχύ της Ενωσης Συντακτών. Αλλοτε από τη μειοψηφία και άλλοτε από την πλειοψηφία των διοικητικών της συμβουλίων.

ΣΕ μια εποχή μάλιστα, που κάθε εργασιακή συνθήκη απειλείται με κατάρρευση και κάθε κατακτημένο δικαίωμα ποδοπατιέται, οι δημοσιογράφοι αντί να συσπειρώνονται για να μπορέσουν να είναι όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητοι, ώστε να σταθούν σοβαροί και φερέγγυοι για τον λαό, οδηγούνται σε διάλυση. Με ευθύνη των ίδιων των εκπροσώπων τους!

ΤΟ πρώτο κρούσμα ήρθε με την απεργία που εξαγγέλθηκε το φθινόπωρο και η οποία ματαιώθηκε, αφού πρώτα σε δύο μεγάλες εφημερίδες, «Νέα» και «Εθνος», η πλειοψηφία με κάλπη ψήφισε κατά της κινητοποίησης στα «μαγαζιά τους», θεωρώντας ότι έτσι υπερασπίζεται καλύτερα τα εργασιακά της συμφέροντα.

ΤΟ δεύτερο κρούσμα ήρθε πριν από τρεις εβδομάδες, όταν η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, υπαναχωρώντας από τις έγγραφες δεσμεύσεις του, αρνήθηκε να υπογράψει συλλογική σύμβαση με την εκδότρια της «Ε» Μάνια Τεγοπούλου, που την είχε δεχτεί. Ταυτόχρονα αρνήθηκε να κηρύξει απεργία αποκλειστικά και μόνο στα συγκροτήματα, των οποίων οι εκδότες αρνούνταν να υπογράψουν τη σύμβαση (Καθημερινή, Πήγασος και ΔΟΛ), βάζοντας έτσι σε κίνδυνο τη φήμη και το ταμείο όλων των άλλων εφημερίδων αδιακρίτως!

ΤΟ χειρότερο, για να ικανοποιήσει τα μεγάλα συγκροτήματα, ανέχτηκε να κυκλοφορήσουν όλα τα φύλλα τις μέρες της απεργίας ως προκατασκευασμένα!

ΟΙ συντάκτες και οι άλλοι εργαζόμενοι για την «Ε» και την «Κ.Ε.» αρνήθηκαν να πάρουν μέρος σ' αυτή την κοροϊδία, αποφασίζοντας σχεδόν ομόφωνα να παραμείνουν δημοσιογράφοι μιας Ενωσης Συντακτών και μιας εφημερίδας που σέβεται και τιμά την ιστορία της και το ρόλο της.

ΤΟ αποκορύφωμα, όμως, ήρθε την περασμένη εβδομάδα με μια ανακοίνωση της Ενωσης Ιδιοκτητών (στην οποία δεν ανήκει η «Χ.Κ. Τεγόπουλος»), η οποία καθόριζε τις μέρες έκδοσης των εφημερίδων την περίοδο των γιορτών, όπως συνηθίζεται όσα χρόνια, τουλάχιστον, ο υποφαινόμενος εργάζεται. Ακολούθησε ταυτόσημη ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, όπως πάντα.

ΟΙ ημερομηνίες αυτές δεν είχαν καμιά σχέση με εκείνες που τελικά εκδόθηκαν οι εφημερίδες των Χριστουγέννων, με ευθύνη της ίδιας της Ενωσης Ιδιοκτητών. Χωρίς η Ενωση Συντακτών να παρέμβει, πληροφορήσει, διευκολύνει τους συντάκτες σε όλες τις εφημερίδες, που τελικά πελαγοδρόμησαν απίστευτα και έμειναν ακάλυπτοι από την Ενωσή τους. Η οποία για μια ακόμη φορά, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα απαξιώθηκε στη συνείδησή τους. Με ευθύνη της.

ΟΠΩΣ έγραψα και στην αρχή, η δημοσιογραφία, και μάλιστα η έντυπη, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ να είναι ισχυρή και φερέγγυα. Επειδή και η ποιότητα ζωής του λαού απειλείται και πρέπει να υπάρχουν βήματα να τον υπερασπιστούν, αλλά επειδή και τα επιχειρηματικά συγκροτήματα απειλούν τη δημοσιογραφία, απαξιώνοντάς την, στην προσπάθειά τους να κάνουν «αιματηρές οικονομίες».

Σ' ΑΥΤΕΣ τις συνθήκες, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο Τύπος είναι μια Ενωση Συντακτών απαξιωμένη στα μάτια των δημοσιογράφων, άτολμη με τους ισχυρούς και απούσα από τα καθημερινά προβλήματα του κλάδου.

Η ΕΥΘΥΝΗ όλων των δημοσιογράφων είναι μεγάλη. Γιατί αυτοί είναι η Ενωση, και αυτούς καθρεφτίζει. Καιρός να τη δουν σοβαρά. Γιατί αλλιώς θα δουν τα ακόμα πιο σοβαρά δεινά ενός κλάδου αποδυναμωμένου και απολύτως υποχείριου. Αυτό θέλουν;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

Εκκλησία της Ελλάδος - μια αντιδραστική δύναμη

*
Μαρία Ρεπούση
***
*
Οι αποσιωπήσεις της διακήρυξης

*
Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να απευθυνθεί στον «λαό» για την κρίση καθώς και ο τρόπος με τον οποίο την πραγματοποίησε έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας που τείνουν να γίνουν συστημικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής της χώρας. Με διάφορα προσχήματα που προσαρμόζονται στον πνευματικό ρόλο της Εκκλησίας έτσι όπως οι ίδιοι οι ιεράρχες τον αντιλαμβάνονται, η Ιερά Σύνοδος παραβιάζει συστηματικά τη σιωπή που αρμόζει στη διακηρυγμένη αποστολή της. Θεωρήσαμε κάποια στιγμή ότι για την παραβίαση αυτή ευθυνόταν η προηγούμενη ηγεσία της Εκκλησίας και ελπίσαμε στην αλλαγή πλεύσης με τη νέα ηγεσία. Συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο ότι το πρόβλημα δεν αφορά τα πρόσωπα αλλά τον θεσμό, έναν θεσμό που εκτρέπεται συστηματικά και πάντα στην ίδια κατεύθυνση προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα. Αυτό είναι κατά τη άποψή μου το πρώτο πρόβλημα. Και είναι πρόβλημα λειτουργίας του πολιτεύματος.

Κοινή βάση των πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι η αντίδραση σε κάθε αλλαγή που ενδέχεται να χρειάζονται η χώρα και οι πολίτες αλλά θεωρείται επιζήμια για τα δικά της συμφέροντα. Η Εκκλησία δεν είναι απλά μια δύναμη που παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα, είναι μια αντιδραστική δύναμη που συντάσσεται σε πολλές περιπτώσεις με την οπισθοδρόμηση. Τρανό παράδειγμα η θέση της Εκκλησίας σε κάθε εκπαιδευτική αλλαγή που επιχειρεί να μεταρρυθμίσει το σχολείο και να λειτουργήσει κοινωνικοποιητικά για το σύνολο των μαθητών και μαθητριών που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, και που είτε δεν είναι ορθόδοξοι στο θρήσκευμα είτε δεν επιθυμούν να είναι θύματα της ορθόδοξης προπαγάνδας που γίνεται στα σχολεία. Οι ιεράρχες δεν απαιτούν μόνο να έχουν λόγο για τα αναλυτικά προγράμματα των σχολείων, τα μαθήματα, τα σχολικά βιβλία, τις σχολικές γιορτές. Απαιτούν να μη γίνουν αλλαγές που κλονίζουν την κυρίαρχη θέση της Ορθοδοξίας στην εκπαίδευση. Το απαιτούν για να ελέγχουν το περιεχόμενο της ιδιότητας του έλληνα πολίτη που καλλιεργείται στο σχολείο, για να διαιωνίζουν την ταύτιση της πολιτειότητας με την Ορθοδοξία και να διασφαλίζουν ένα μαζικό ποίμνιο, ένα πλήρωμα που είναι δικό τους, ομιλούν στο όνομά του και αντλούν πολιτική δύναμη από αυτό. Ακόμη και στην πρόσφατη παρέμβασή της με αφορμή την οικονομική κρίση, η Εκκλησία αυτόν τον ρόλο διεκδικεί για τον εαυτό της. Αναφέρεται και πάλι στην Εκπαίδευση. Αφού εκφράζει την ανησυχία της για «το νέο Λύκειο που ετοιμάζεται», αυτοαναγορεύεται εκπρόσωπος του έλληνα πολίτη, γίνεται η δυνατή φωνή του. «Πιστεύουμε» , σημειώνουν ακόμη, «ότι όντως τα σχολικά βιβλία γράφονται με την ευθύνη της Πολιτείας,αλλά το περιεχόμενό τους αφορά και τον τελευταίο έλληνα πολίτη που περιμένει από την Εκκλησία του να μεταφέρει με δύναμη τη δική του ταπεινή φωνή». Από τη μία στέκει η Πολιτεία και από την άλλη η Εκκλησία, η Εκκλησία ως εκπρόσωπος του πολίτη. Μια δύναμη που υπερασπίζεται τον λαό και τα συμφέροντά του απέναντι στην Πολιτεία, μια δύναμη που αντιστέκεται «στο πονηρό σύστημα αυτού του κόσμου». Μια Εκκλησία που, όπως ισχυρίζεται, δεν φοβάται να γίνει ιερομάρτυρας στον βωμό της αντίστασης. Στη δημιουργία αυτού του δίπολου, του Κακού και του Καλού, της Πολιτείας και της Εκκλησίας, της κοινωνίας των πολιτών και της κοινωνίας των πιστών, καθοριστική είναι η συμβολή της πολιτικής εξουσίας. Με την ανοχή ή και την υποστήριξή της η Εκκλησία της Ελλάδος έχει απειλήσει και καταφέρει πολλές φορές στο παρελθόν να γίνει «κράτος εν κράτει». Συχνά πυκνά επιβεβαιώνει τη δυνατότητά της να αντιπαρατίθεται και να βγαίνει νικήτρια.

Γιατί αυτή η συναίνεση; Γιατί η ελληνική Πολιτεία συνομιλεί με την Εκκλησία ως πόλο πολιτικής εξουσίας; Γιατί της αναγνωρίζει τον ρόλο του θεματοφύλακα του Ελληνισμού; Γιατί της επιτρέπει να παρεμβαίνει στην Εκπαίδευση; Γιατί εξακολουθεί να παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης; Γιατί δεν εφαρμόζει την ισότητα της μεταχείρισης ανάμεσα στους πολίτες διαφορετικού θρησκεύματος; Γιατί εξακολουθεί να πληρώνει το προσωπικό της Εκκλησίας με τα χρήματα των Ελλήνων, χωρίς μάλιστα να έχει τη συναίνεσή τους; Γιατί δεν αντιμετωπίζει την Εκκλησία ως μεγάλο ιδιοκτήτη; Γιατί οι πολιτικοί τής τότε αντιπολίτευσης έσπευδαν να φωτογραφηθούν υπογράφοντας για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες; Το πρόβλημα είναι της Πολιτείας, της πολιτικής, των πολιτικών και των πολιτών και όχι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Με τη με αριθμό 44 διακήρυξή της «Προς τον λαό» η Εκκλησία μας είπε πολλά για την κρίση, τους δανειστές και τα λάθη μας. Κάποια από αυτά μάς θύμισαν τον λόγο πολιτικών κομμάτων ή και ομάδων που επιχειρούν κερδοσκοπώντας να δημιουργήσουν ή και να αυξήσουν την πολιτική πελατεία τους στη βάση της βαθιάς κρίσης που περνάει η χώρα. Αυτό που η Εκκλησία δεν μας είπε στη με αριθμό 44 διακήρυξή της προς τον ελληνικό λαό είναι η δική της συμβολή σ΄ αυτή την κρίση. Η Εκκλησία αποσιώπησε τη φοροασυλία της, τη δική της συμβολή στην αύξηση του δημόσιου χρέους, τη σκληρή της διαπραγμάτευση για να διατηρήσει τα οικονομικά της προνόμια, τη δική της διαπλοκή. Δεν μας απάντησε επίσης γιατί δεν συμμετέχει κι εκείνη, όπως όλοι, στη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Πού είναι, αλήθεια, το κρασί και το λάδι της;
---
Η κυρία Μαρία Ρεπούση είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

... και ολίγα περί βίας- νόμιμης ή μη ...

*
Γιώργος Ρούσης
***
*
Φασιστικοποίηση
.
του ελληνικού κράτους...

*
Οταν κατά τη διάρκεια της χούντας υποχρεώθηκα να ζητήσω πολιτικό άσυλο στο Βέλγιο, διότι με συνέλαβαν με πλαστό διαβατήριο στα γαλλοβελγικά σύνορα, για να μου το παραχωρήσουν μου ζήτησαν να αποκηρύξω τη βία.

Τους απάντησα ότι δεν ήταν δυνατόν να αποκηρύξω μεταξύ άλλων την εκτελεσθείσα φιλοβασιλική, βελγίδα ηρωίδα του Α' Παγκόσμιου Πολέμου Γκαμπριέλ Πετί και τον αντιστασιακό πολεμιστή αρραβωνιαστικό της, Mορίς Γκομπέρ, ούτε τους γονείς μου, που πήραν μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Θα μπορούσα να επικαλεστώ και άπειρες άλλες μορφές βίας που κατά την αντίληψή μου υπήρξαν δικαιολογημένες με πρώτη και καλύτερη τη Γαλλική Επανάσταση και το δικό μας '21.

Για την ιστορία, αφού με ταλαιπώρησαν επί ένα τρίμηνο, μου παραχώρησαν το περιβόητο πολιτικό άσυλο, αφού προηγουμένως η Αρμοστία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες υποχρεώθηκε να αποδεχθεί το σκεπτικό μου, δηλαδή ότι η βία δεν μπορεί να καταδικάζεται γενικώς και αορίστως.

Από μια άλλη σκοπιά και για να προλάβω τυχόν αντιρρήσεις του τύπου «ναι μεν η βία μπορεί και να είναι ανεκτή, αλλά μόνον κάτω από έκτακτες συνθήκες», θυμίζω ότι κάτω από κατ' εξοχήν κανονικές για το καθεστώς κυριαρχίας της συνθήκες, η αστική τάξη χρησιμοποιεί κατά κόρον και πολύμορφα τη βία. Πέρα από τους πολέμους, κρατική ανοιχτή αστυνομική βία, οικονομική βία, φόβος της βίας, βία της ανεργίας, βία της φτώχειας, βία της στέρησης στοιχειωδών για την επιβίωση πραγμάτων, όπως το νερό, η τροφή και τα φάρμακα, η οικολογική βία... κ.λπ. αποτελούν μια καθημερινότητα για την πλειονότητα των κατοίκων του πλανήτη. Τούτο σημαίνει ότι βία δεν συνιστά μόνον η οργισμένη αντίδραση με τη μορφή της βιαιοπραγίας ενάντια σ' έναν τέως υπουργό και νυν βουλευτή, δηλαδή ενάντια σε ένα σύμβολο της εξουσίας.

Ολοι λοιπόν οι κέρβεροι της εξουσίας, οι οποίοι με αφορμή την επίθεση κατά του κυρίου Χατζηδάκη έσπευσαν κραυγάζοντας να καταγγείλουν τη βία ως αντιδημοκρατική ενέργεια, είναι βέβαιο ότι αντέδρασαν επιλεκτικά και υποκριτικά, παραβλέποντας και ότι υπάρχουν και θεμιτές μορφές βίας, και ότι η δημοκρατία που υπερασπίζονται εμπεριέχει εγγενώς ποικίλες μορφές βίας.

Με αυτήν τους τη στάση όμως επιβεβαίωσαν άλλη μία φορά ότι γι' αυτούς δημοκρατία σημαίνει υπεράσπιση και με βίαιες μορφές της κυρίαρχης τάξης, ενώ αντιδημοκρατικό θεωρείται ό,τι πλήττει έστω και συμβολικά αυτήν την τάξη.

Αν πράγματι ήταν κατά της βίας, έπρεπε να καταδικάζουν και τις αστυνομικές επιθέσεις και ξυλοδαρμούς, και τις άδικες συλλήψεις και δίκες, και όλα εκείνα τα βίαια μέτρα, με κορυφαίο την οικονομική κατάκτηση της χώρας μας, που καθημερινά βιάζουν στην κυριολεξία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τα οποία ως αντίδραση προκάλεσαν την επίθεση κατά του κυρίου Χατζηδάκη.

Στον βαθμό που δεν το έπραξαν, είναι ουσιαστικά ηθικά υπεύθυνοι και γι' αυτήν τη συγκεκριμένη επίθεση, η οποία την ίδια την κυρίαρχη τάξη από τη μια είναι αλήθεια πως τη φοβίζει, από την άλλη την αντιμετωπίζει σαν ατομική θυσία ή παράπλευρη απώλεια, στη μάχη που δίνει για την υπεράσπιση των συνολικών συμφερόντων της.

Οσο για την εμφανιζόμενη ως μωρά παρθένος Αριστερά, η οποία και αυτή σπεύδει κάθε φορά να καταδικάσει απερίφραστα τη βία γενικώς και όχι μόνο συγκεκριμένες μορφές της ως αναποτελεσματικές, θα ήθελα να της θυμίσω ότι και η ίδια έχει προσφύγει στη βία και ίσως αυτές να ήταν οι πιο ένδοξες στιγμές της.

Επίσης θα ήθελα να της θυμίσω ότι, στον βαθμό που δεν έχει εγκαταλείψει την επανάσταση, δεν είναι δυνατόν να απαρνείται τη βία, και τούτο διότι «κάθε επανάσταση, ατμομηχανή της ιστορίας» δεν μπορεί, πέρα από την ειρηνική ή ένοπλη μορφή της, παρά να έχει καταναγκαστικό, δηλαδή βίαιο χαρακτήρα, διότι η αστική τάξη θα βιαστεί να εγκαταλείψει την εξουσία της και δεν θα το πράξει οικειοθελώς. Γι' αυτό άλλωστε και το Κομμουνιστικό Μανιφέστο κλείνει με την ακόλουθη διατύπωση: «Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος...»
*
ΥΓ.: Εναν κατ' επανάληψιν βιαστή, όταν αρνείται να προβεί στον νιοστό βιασμό της νεοφιλελεύθερης καριέρας του με συνέπεια να τον διαγράψουν από το ένα σκέλος του κλαμπ των βιαστών, ενώ ο ίδιος δηλώνει περήφανος ότι παραμένει μέλος του άλλου, δεν τον συγχαίρεις. Συνεχίζεις να τον σιχτιρίζεις...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

... ένα βλέμμα ...

*
Νίκος Γ. Ξυδάκης
***
*

Η ζωή κυλάει ντεγκραντέ
*
Τα μπαλκόνια φέτος δεν αναβοσβήνουν μαγικά. Λιγοστά τα στολισμένα. Διαπέρασα τους τοίχους με το βλέμμα και σαν να είδα ότι και μέσα, λίγα είναι ολοστόλιστα. Ολοι κρατιούνται. Αφησα πίσω τις γειτονιές πέριξ των λόφων και κατηφόρισα στο κέντρο.

Η ζωή κυμάτιζε διαφορετική στο Κολωνάκι και στη Σταδίου, διαφορετική στην Αθηνάς και στην Ευριπίδου, μερικές εκατοντάδες μέτρα παρακάτω. Στο Κολωνάκι, σαν να μη συμβαίνει τίποτε· το έμπειρο μάτι, όμως, μπορεί να συγκρίνει με πέρυσι: τα καφενεία είναι ήσυχα και δεν είναι φίσκα, η τελευταία Κυριακή για ψώνια θύμιζε Αύγουστο, οι χριστουγεννιάτικες μέρες είναι ήσυχες, σχεδόν θλιμμένες, ο κόσμος κινείται σιγαλόφωνα, διακριτικά, κομψά. Σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

Στο Σύνταγμα δεν στήθηκε το μεγαλύτερο δέντρο της Ευρώπης, δεν άναψε καρουσέλ. Στην Ερμού παίζουν πλανόδιοι μουσικοί για να γεμίσουν το κενό και να θυμίσουν τα Χριστούγεννα των διαφημίσεων και των σχολικών βιβλίων, στερεοτυπικά χαρμόσυνα. Ακόμη κι αυτή η στερεοτυπική εορταστικότητα, τα παράφωνα κάλαντα, οι ξέχειλες σακούλες με τα δώρα και τα περιττά, ο αμέριμνος καφές και το κονιάκ στα πεζοδρόμια, κι αυτή η στερεοτυπία χρειάζεται, σαν νοσταλγία γι’ αυτό που υπήρχε διαρκώς, χωρίς κανένα σημάδι διακοπής του. Μα διακόπηκε.

Από τη Σταδίου κάτι λείπει: η λάμψη, το χρήμα, το κέφι, η ψευδαίσθηση των εορτών, η βουή. Κλειστά μαγαζιά με πένθιμα «Ενοικιάζεται» και απειλητικά γκράφιτι στις κλειστές προσόψεις, ανοιχτά μαγαζιά με λιγοστούς ή καθόλου πελάτες, περαστικοί χωρίς σακούλες δώρων, περαστικοί συλλογισμένοι προσπερνούν βιαστικά, καρτερικοί ζητιάνοι, μια υπέρλαμπρη μπάντα τσιγγάνων από την Τρανσυλβανία φωτίζουν με τα χάλκινά τους τα Χαυτεία, με τραβούν σαν έντομο ηχοτροπικό. Είχα διψάσει για ήχο και φως – και ευωδιά: ο Λουμίδης σκορπάει γενναιόδωρα αρώματα Σάντος και Κολομβίας.

Ο δρόμος σε τραβάει προς τα κάτω, φυσικά, αβίαστα. Κατηφορίζω, σκονισμένος από τη μελαγχολία της Σταδίου. Αθηνάς, Βαρβάκειος, Ευριπίδου. Αλλάζει η τονικότητα, ανεπαίσθητα μα σταθερά. Ξανακούω βουή άστεως: Η ζωή ξεχειλίζει στους δρόμους· μια ζωή ντεγκραντέ, που κυματίζει διαφορετική σε αισθήματα, μα πόσο διαφορετική μέσα σε μερικές εκατοντάδες μέτρα, από το Σύνταγμα ώς την Κουμουνδούρου.

Πιπεριές αποξηραμένες και ξύλα κανέλας, όσπρια, σακιά, σαπούνι, αινιγματικά εμπορεύματα απ’ την Κίνα, αναπτήρες, ψαλίδια, φανοί θυέλλης, σ’ ένα σκοτεινό μαγαζάκι στον άδειο παράδρομο δυο γυναίκες φτιάχνουν πλεξούδες σκόρδα, 3 ευρώ τα 25, θυμίζει Κάιρο, Πειραιά και Ερμούπολη του ’60, και τα πρόσωπα είναι σκούρα, τα μάτια ολόμαυρα, οι λαλιές άλλες. Η πόλη είναι ντεγκραντέ. Εδώ ξεθωριάζει η θλίψη του αστού, τονίζεται η ζωτικότητα του ενστίκτου, η επιβίωση.

Λεπτή ψύχρα μεσογειακή. Στεκόμασταν σ’ ένα μπαλκόνι art deco πλάι στην πλατεία Κουμουνδούρου και σιγοπίναμε προσέκο παγωμένο. Στις απέναντι πολυκατοικίες μια άλλη ζωή ξεχυνόταν ορμητική, σαν άγρια βλάστηση: δορυφορικά πιάτα, απλωμένες μπουγάδες, ποδήλατα στα μπαλκόνια, ένα παράθυρο καδράριζε μια μητέρα που κούρευε τον γιο της. Η ζωή ξεχείλιζε απ’ τα φωτεινά παράθυρα, χωρίς γιρλάντες, χωρίς γκυ χριστουγεννιάτικα και φωτάκια LED. Σκέτη ζωή.

Τι λέτε, να μείνω ή να φύγω; Ο τριαντατριάχρονος συνομιλητής με αιφνιδιάζει· απαντάω αυθορμήτως: Να φύγεις! Εχεις καλή πρόταση για να φύγεις έξω; Πρόταση επιβίωσης, όχι σπουδαία πράγματα. Αισθάνομαι ότι εδώ θα συμβούν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, οπότε λέω γιατί να φύγω, αν θα πετύχω απλώς μια επιβίωση; Κι εδώ θα επιβιώσουμε...

Σκούροι Ανατολίτες περνούν από κάτω, σηκώνουν το βλέμμα, κοιτούν διερευνητικά, βρισκόμαστε στη γειτονιά τους.

Η Αθήνα είναι συναρπαστική... Ολα μπορούν να συμβούν, ο αέρας έχει ηλεκτρισμό, κάτι συμβαίνει... Η οικοδέσποινα του προσέκο έχει εργαστεί πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη και στο φιλόδοξο Βερολίνο της επανένωσης. Τίποτε δεν συμβαίνει πια στο Βερολίνο, λέει. Τον καιρό που πολλοί ετοιμάζονται να φύγουν, κάποιοι άλλοι επιστρέφουν, χορτάτοι από άλλες πόλεις, από εμπειρίες. Γυρνούν στην αβεβαιότητα, επιλέγουν το μεταίχμιο, τον ηλεκτρισμό, το ρίσκο των αλλαγών. Αντλώ από την αισιοδοξία και τη ζωτικότητά τους.

Αφήνομαι πάλι στο ντεγκραντέ της ζωής, στην πόλη. Ανάβαση, τώρα. Στο σταυροδρόμι κοιτάζω τα οδόσημα. Το ένα μνημονεύει την αρχαία ποιήτρια Κόριννα από την Τανάγρα. Η άλλη οδός είναι αφιερωμένη στον Επίκουρο, ταιριαστός πολύ με το ρευστό παρόν, παρηγορητικός: «Αφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος· και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

... "γερμανικές σκιές" στη γειτονιά μας ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Αγριο πολιτικό πόκερ στο Κόσοβο

*
Σε πολιτικοδιπλωματική κόλαση έχει μεταβληθεί το Κόσοβο μετά τις βουλευτικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι τα αποτελέσματα καθιστούν επίπονη και πιθανόν μακρόσυρτη διαδικασία τον σχηματισμό κυβέρνησης (το πρώτο κόμμα πήρε μόλις 33,5% και το δεύτερο 23,6%, το τρίτο 12,2% και το τέταρτο 10,8%, αλλά και τα τρία αρνούνται να συμμαχήσουν με το πρώτο). Το ασταθές πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται εξαιρετικά από τη μετεκλογική παρέμβαση με έμμεσο τρόπο της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, οι οποίες επιδίδονται σε έναν ανελέητο διαγκωνισμό και αντιπαράθεση μεταξύ τους με στόχο την αύξηση της στενής επιρροής της καθεμιάς από αυτές τις χώρες στις πολιτικές εξελίξεις του Κοσόβου. Οι κινήσεις τους είναι ομολογουμένως εντυπωσιακές.

Κυριακή έγιναν οι εκλογές, Δευτέρα γνωστοποιήθηκε το ανεπίσημο αποτέλεσμα και αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι «πολιτικές βόμβες».

Πρώτοι άρχισαν οι Αμερικανοί. Καθώς πρώτο κόμμα ήταν αυτό του απερχόμενου, άκρως αμερικανόφιλου πρωθυπουργού Χασίμ Θάτσι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσε να νομιμοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Για «ορόσημο στη δημοκρατική εξέλιξη του Κοσόβου» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρκ Τόνερ, παρά τις καταγγελίες της κοσοβάρικης αντιπολίτευσης για κραυγαλέες περιπτώσεις νοθείας.

Τόνισε μάλιστα την «επιτακτική ανάγκη» άμεσης έναρξης του διαλόγου Κοσόβου - Σερβίας, αμέσως μετά την επισημοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Την επόμενη μέρα, Τρίτη 14 Δεκεμβρίου, το Συμβούλιο της Ευρώπης δημοσιοποίησε μια συγκλονιστική έκθεση του Ελβετού γερουσιαστή Ντικ Μαρτί για το Κόσοβο, η οποία κατηγορεί ευθέως τον Χασίμ Θάτσι ως ηγετικό στέλεχος κοσοβάρικης συμμορίας, η οποία δολοφονούσε το 1999 και το 2000 Σέρβους και Αλβανούς... και πουλούσε τα όργανά τους για μεταμοσχεύσεις σε κλινικές του εξωτερικού.

Ο Ντικ Μαρτί θεωρείται άνθρωπος της επιρροής των Γερμανών και έγινε πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο από τις αποκαλύψεις που έκανε σε άλλη έκθεσή του για τις παράνομες φυλακές της CIA στην Ευρώπη, όπου βασάνιζαν οι Αμερικανοί υπόπτους για ισλαμιστική δράση, που είχαν απαγάγει οι πράκτορες της CIA σε διάφορες χώρες του κόσμου.

«Οι πρώτες πληροφορίες γι’ αυτή την έκθεση του Μαρτί ήρθαν με μια δημοσιογραφική επιτυχία της εφημερίδας ''Γκάρντιαν'' από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια χώρα που δεν έχει κρύψει την υποστήριξή της προς έναν αντίπαλο τον Χ. Θάτσι, τον τέως πρωθυπουργό Ραμούς Χαραντινάι, ο οποίος περιμένει να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία» καταγγέλλει η γαλλική εφημερίδα «Μοντ», η οποία μάλιστα αναρωτιέται ευθέως: «Γιατί δημοσίευσε αυτή την έκθεση σε μια πολιτική στιγμή τόσο ουδέτερη;». Την Πέμπτη, το δικαστήριο απαγόρευσε στον Χαραντινάι, το κόμμα του οποίου ήρθε τέταρτο στις εκλογές του Κοσόβου με 10,8%, να ταξιδέψει προσωρινά στο Κόσοβο μέχρι να ξαναρχίσει η δίκη του.

Είναι προφανές ότι ο Χαραντινάι ήθελε να διαπραγματευθεί απευθείας με τον Θάτσι την υποστήριξη και συμμαχία με το κόμμα του για να σχηματίσουν κυβέρνηση και να γίνει ο ίδιος αντιπρόεδρος αυτής της κυβέρνησης, πράγμα που θα δυσκόλευε πολύ το ενδεχόμενο καταδίκης του στη Χάγη. Το δικαστήριο τορπίλισε αυτό το πολιτικό σχέδιο.

Ενώ όμως οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι υποστηρίζουν τον μαφιόζο εγκληματία πολέμου Χασίμ Θάτσι και οι Αγγλοι τον επίσης εγκληματία πολέμου Χαραντινάι, οι Γερμανοί υποστηρίζουν έναν πολιτικά πολύ πιο επικίνδυνο Αλβανό πολιτικό ηγέτη του Κοσόβου, παρ' όλο που αυτός δεν βαρύνεται με τέτοιο παρελθόν. Ονομάζεται Αλμπίν Κούρτι (φωτό) και είναι αρχηγός του κόμματος «Αυτοδιάθεση», το οποίο κατέβηκε πρώτη φορά στις εκλογές και ήρθε κατευθείαν τρίτο με ποσοστό 12,2%.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του κόμματος έγκειται στο ότι είναι το μοναδικό κοσοβάρικο κόμμα που τάσσεται ανοιχτά και αναφανδόν υπέρ της ένωσης του Κοσόβου με την Αλβανία και της άμεσης αποχώρησης από το Κόσοβο όλων των ξένων στρατευμάτων των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

«ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ»
«Καταπιεζόμενοι Αλβανοί παντού»

Την κατάργηση της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του επιβληθέντος από τις ΗΠΑ και την ΕΕ Συντάγματος του Κοσόβου απαιτεί το εξ 100 σημείων εκλογικό πρόγραμμα του κοσοβάρικου κόμματος «Αυτοδιάθεση». Βάσει της παραγράφου αυτής, το Κόσοβο αναλαμβάνει την υποχρέωση να μην εγείρει εδαφικές απαιτήσεις έναντι οιασδήποτε γειτονικής χώρας ούτε να επιχειρήσει ένωση με κάποια χώρα ή τμήμα αυτής. Κατά το πρόγραμμα αυτό, η εξωτερική πολιτική του Κοσόβου πρέπει να επικεντρωθεί στις σχέσεις με τους Αλβανούς στις γειτονικές χώρες (ΠΓΔΜ, Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι οποίοι γενικά «υπόκεινται σε διακρίσεις και καταπιέζονται», όπως αναφέρει το κόμμα της «Αυτοδιάθεσης».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

... κατασκευάζοντας εχθρούς ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των θολών μύθων
*
Οποιος θέλει...
... να κάνει έναν δυσαρεστηµένο εργαζόµενο να τα πάρει στο κρανίο δεν έχει παρά να του δείξει τον χειρότερο «εχθρό» του: έναν δηµόσιο υπάλληλο. Αυτό κάνουν σήµερα οι κυβερνήσεις. Για να αποφύγουν την οργή των εξαθλιωµένων εργαζοµένων του ιδιωτικού τοµέα, τους δείχνουν τους χαρτογιακάδες που «ροκανίζουν τα λεφτά των φορολογουµένων». Αυτό κάνουν στην Ευρώπη. Αυτό κάνουν και στην Αµερική.

Μια αµερικανική...
... έρευνα, όµως, που έγινε στις ανατολικές ΗΠΑ από το Κέντρο Οικονοµικής Πολιτικής και Ερευναςκαι από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονοµίας, έρχεται να διαλύσει τον µύθο των «κακοµαθηµένων» δηµοσίων υπαλλήλων. ∆ιαπιστώνει µάλιστα πως οι δηµόσιοι υπάλληλοι είναι αδικηµένοι, αφού «αµείβονται λιγότερο από όσο οι συνάδελφοί τους του ιδιωτικού τοµέα». Πέρα από τη σύγκριση, όµως, µπαίνει ένα ερώτηµα: Γιατί άραγε ο δηµόσιος τοµέας έχει γίνει ένας τόσο εύκολος στόχος για τους απανταχού δηµαγωγούς πολιτικούς; Στο περιοδικό «Ατλάντικ» η δηµοσιογράφος Μισέλ Τσεν δίνει την απάντηση:

«Αυτή η ύπουλη εκστρατεία κατά των εργαζοµένων του δηµόσιου τοµέα έχει για στόχο της το τελευταίο οχυρό της συνδικαλισµένης εργασίας».

Στην περίπτωση της Αµερικής, το 37% των δηµοσίων υπαλλήλων είναι µέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων, δηλαδή πενταπλάσιοι από τους συνδικαλισµένους εργαζόµενους του ιδιωτικού τοµέα. Και αποτελούν εµπόδιο στις κυβερνητικές πολιτικές των περικοπών και των ιδιωτικοποιήσεων της δηµόσιας περιουσίας, που προωθούνται µε το ίδιο πείσµα τόσο στην Αµερική όσο και στην Ευρώπη. Κατεστραµµένοι από την ύφεση, κάποιοι εργαζόµενοι του ιδιωτικού τοµέα µπορεί να βρίσκουν παρηγοριά επιτιθέµενοι στους δασκάλους των παιδιών τους ή στους οδοκαθαριστές της γειτονιάς τους. Ναι, είναι πιο εύκολο αυτό, αλλά δεν θα τους βγάλει ποτέ από τη δύσκολη θέση αν δεν αναζητήσουν τους πραγµατικούς υπαίτιους για την αθλιότητά τους.

Στο βιβλίο της...
... «Ενα άλλο είδος δηµόσιας εκπαίδευσης», η Πατρίσια Χιλ Κόλινς εξηγεί πώς φτάσαµε να ταυτίζουµε το δηµόσιο µε το υποδεέστερο. «Οι ιδέες για τα οφέλη των ιδιωτικοποιήσεων ενθάρρυναν τον λαό να πιστέψει πως οτιδήποτε δηµόσιο είναι χαµηλότερης ποιότητας», γράφει η συγγραφέας. «Η παρακµή των σχολείων, της δηµόσιας υγείας, των δρόµων, των γεφυρών και των µεταφορών, η οποία προέκυψε από την απροθυµία του κράτους να χρηµατοδοτήσει αυτούς τους δηµόσιους θεσµούς, οδήγησε στη διάβρωση και στον ευτελισµό του δηµοσίου». Και ο καθαγιασµός του ιδιωτικού κέρδους εξέθρεψε την εχθρότητα του λαού προς καθετί δηµόσιο, προσθέτει η Ιβ Γιούιν, πάλι στο περιοδικό «Ατλάντικ»: «Αντί να υποκύπτουµε, καθώς οι βιβλιοθήκες µας, τα σχολεία µας, οι δρόµοι µας, ακόµη και τα παρκόµετρα περνούν στα χέρια σκοτεινών συµφερόντων που δεν ασκούµε πάνω τους κανέναν έλεγχο, πρέπει να διεκδικήσουµε ξανά το δηµόσιο, το οποίο εδώ και χιλιάδες χρόνια εξασφάλιζε την επιβίωσή µας».

Η απόρριψη...
... του δηµόσιου, του συλλογικού, προκειµένου να ασπαστούµε την ελευθερία των αγορών, δεν µας προσφέρει παρά µονάχα µια απατηλή και ρηχή απελευθέρωση: την απελευθέρωση από εκείνους ακριβώς τους θεσµούς που κρατούν τις κοινωνίες µας αλληλέγγυες και ενωµένες.
---

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

... Μέρκελ: πώς τη βλέπουν οι Γερμανοί ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
«Τευτονικό τέρας» η Μέρκελ!

*
Θυελλώδης ήταν η συνεδρίαση της γερμανικής ομοσπονδιακής Βουλής την παραμονή της έναρξης της συνόδου κορυφής της ΕΕ, την περασμένη εβδομάδα. Για πρώτη ίσως φορά οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι επιτέθηκαν με τέτοια σφοδρότητα εναντίον της ευρωπαϊκής πολιτικής της δεξιάς καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ. «Η πολιτική σας αφυπνίζει θεμελιώδεις αμφιβολίες για την αξιοπιστία της ευρωπαϊκής πολιτικής της Γερμανίας», την κατηγόρησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των σοσιαλδημοκρατών και τέως αντικαγκελάριος υπό τη Μέρκελ, Φρανκ - Βάλτερ Στάινμαγερ.

Πολύ πιο δηκτικός ήταν ο εκπρόσωπος των Πράσινων Γίργκεν Τρίτιν. Η εμμονή σας στη δημοσιονομική εξυγίανση υπερχρεωμένων χωρών οδηγεί στο να επενεργείτε ως... «τευτονικό τέρας τσιγκουνιάς (!)» που επιδεινώνει την κρίση, είπε στη Μέρκελ.

Την ίδια ημέρα ο Στάινμαγερ και ο Πέερ Στάινμπρικ, οι οποίοι από το 2005 ως το 2009 είχαν διατελέσει υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας στην κυβέρνηση συνασπισμού χριστιανοδημοκρατών - σοσιαλδημοκρατών, δημοσίευαν κοινό άρθρο τους στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, όπου μεταξύ άλλων ανέφεραν: «Σήμερα, έλλειψη πολιτικού θάρρους θέτει σε κίνδυνο το ευρώ. Η Γερμανία δεν είναι αθώα σε αυτή την ιστορία. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η απομόνωση της Γερμανίας προκαλεί πραγματικά ανησυχίες. Τώρα χρειαζόμαστε ένα σήμα ότι η Γερμανία θέλει μια πιο ευρωπαϊκή Γερμανία παρά μια πιο γερμανική Ευρώπη» υπογράμμιζαν και κατέληγαν τονίζοντας ότι «πολλά θα εξαρτηθούν από τη Γερμανίδα καγκελάριο. Αν η Ανγκελα Μέρκελ είναι έτοιμη για μια ευρωπαϊκή λύση, μπορεί να είναι βέβαιη ότι θα έχει ευρεία υποστήριξη στην ομοσπονδιακή Βουλή και πέρα από αυτήν για χάρη του κοινού μας νομίσματος και της κοινής μας μοίρας».

Κάτω από το βάρος αυτής της πίεσης, η γερμανική Δεξιά και η ίδια η Μέρκελ υποχρεώθηκαν να αλλάξουν τόνο στις θέσεις τους. «Κανένας δεν θα αφεθεί μόνος του στην Ευρώπη. Κανένας δεν θα αφεθεί να καταρρεύσει στην Ευρώπη», δήλωσε η Μέρκελ στο γερμανικό κοινοβούλιο.

Αλλαξε ο τόνος και του δεξιού γερμανικού Τύπου. «Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί εναντίον της υπόλοιπης Ευρώπης» ήταν π.χ. ο αλαζονικός κεντρικός τίτλος της πρώτης σελίδας της σκληρής δεξιάς εφημερίδας «Ντι Βελτ» προ δεκαημέρου. Πέντε μέρες αργότερα, την επομένη της συζήτησης στη γερμανική Βουλή που προαναφέραμε, ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της ίδιας εφημερίδας διαπνεόταν από διαφορετικό πνεύμα. «Ανγκελα Μέρκελ: ''Το ευρώ είναι το πεπρωμένο μας''» έγραφε.

Ο τόνος άλλαξε, όχι όμως και οι θέσεις. Στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που επακολούθησε η Μέρκελ αρνήθηκε πεισματικά κάθε ρεαλιστική λύση. Απέρριψε όχι μόνο τον απευθείας δανεισμό των χωρών - μελών της ΕΕ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όχι μόνο την έκδοση ευρω-ομολόγου, αλλά ακόμη και την αύξηση του ποσού των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει στη διάθεσή του ο μηχανισμός διάσωσης κρατών που έχει δημιουργήσει η ΕΕ.

Η Γερμανίδα καγκελάριος απαίτησε και πέτυχε να εγκριθεί από τη σύνοδο κορυφής χωρίς αντιρρήσεις η πρόταση του Βερολίνου για τη «συντεταγμένη χρεοκοπία» των κρατών της ευρωζώνης, η οποία τώρα χάριν ευφημισμού έχει μετονομαστεί σε «μόνιμο μηχανισμό διάσωσης». Δεν προσδιορίστηκε καθόλου επακριβώς ο μηχανισμός αυτός. Αυτό θα γίνει αργότερα, ίσως στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου.

Αυτό με το οποίο ασχολήθηκαν όμως οι ηγέτες της ΕΕ ήταν πώς να μεθοδεύσουν έτσι τις θεμελιώδεις αλλαγές που απαιτούνται στη συνθήκη της Λισσαβόνας για να ενσωματωθούν οι διατάξεις περί «συντεταγμένης χρεοκοπίας» ώστε να φαίνονται... «ασήμαντες»! Ο στόχος αυτής της πολιτικής απάτης είναι να παρακαμφθούν τα δημοψηφίσματα σε χώρες της ΕΕ για την έγκριση της νέας ουσιαστικά συνθήκης, καθώς είναι απολύτως βέβαιο ότι σε όποια χώρα - μέλος γίνει δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα θα είναι ένα σαρωτικό «όχι»!

ΑΛΛΑΓΗ
Σοσιαλδημοκράτες υπέρ ευρωομολόγων

Ελπίδες για το μέλλον του ευρώ δημιουργεί η θέση που διατύπωσαν τόσο τα ηγετικά στελέχη του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) Στάινμαγερ και Στάινμπρικ όσο και ο «πατριάρχης» των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών, ο υπερενενηντάχρονος πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, υπέρ της λελογισμένης και υπό όρους έκδοσης ευρωομολόγων. «Τα ευρωομόλογα θα έστελναν το μήνυμα ότι η Ευρώπη είναι ισχυρή, ενωμένη και πρόθυμη να αντιμετωπίσει από κοινού οποιαδήποτε κρίσιμη κατάσταση των αγορών εμφανιστεί» τονίζουν σε άρθρο τους οι δύο πρώτοι. Υποστηρίζουν παράλληλα ότι είναι αναγκαία η αναδιάρθρωση και μέσω αυτής η μείωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

... ελληνικός νεοφιλελευθερισμός ...

*
Νίκος Κοτζιάς

***
*
Τίνος είναι το κράτος, βρε παιδιά;
*
Στην Ελλάδα το κράτος που συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση του 1821 ήταν σαφώς πιο μικρό από τον χώρο όπου έκανε ο ελληνικός καπιταλισμός την πρωταρχική του συσσώρευση.

Αφού έλληνες έμποροι, εφοπλιστές και βιοτέχνες κινούνταν με άνεση και πετυχημένα σε όλο το μήκος και το πλάτος της αγοράς της οθωμανικής αυτοκρατορίας και όχι μόνο. Το νεοελληνικό κράτος έφερε πάνω του τη σφραγίδα των κομματαρχών της «παλιάς Ελλάδας». Τη σφραγίδα της μεταπρατικής ελληνικής αστικής τάξης. Του ελέγχου του ξένου παράγοντα.

Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα μετά την Κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο. Το ελληνικό κράτος έγινε το κράτος των διώξεων, του αυταρχισμού και «της προστασίας του πολίτη από τον κομμουνιστικό κίνδυνο». Πάνω στο ελληνικό κράτος επικάθησαν και το διοικούσαν οι νικητές του εμφυλίου, Ελληνες και ξένοι. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονταν, επίσης, οι μαυραγορίτες και συνεργάτες των Γερμανών, οι λαθρέμποροι, εκείνοι που έκλεψαν την περιουσία των διωχθέντων, είτε στη διάρκεια του πολέμου (των Εβραίων και των αντιστασιακών), είτε στη διάρκεια του Εμφυλίου και των μετέπειτα χρόνων (ιδιαίτερα των αριστερών, δημοκρατικών πολιτών). Το κράτος αυτό έθρεψε αυταρχικές και βαθιά συντηρητικές δοξασίες, μηχανισμούς, λειτουργίες. Γέννησε και παρήγαγε τους πραξικοπηματίες σε Ελλάδα και Κύπρο. Το κράτος εχθρός του λαϊκού στοιχείου. Αυτό που ονομάστηκε ποικιλόμορφα «πελατειακές σχέσεις».

Σήμερα ζούμε στην Ελλάδα και πάλι έναν ιδιόμορφο αντικρατισμό. Ούτε φιλελεύθερο, ούτε αριστερό, αλλά ούτε καν συντηρητικό. Στην Ελλάδα καταγράφεται το μεγαλύτερο παράδοξο, να εμφανίζει ο κυρίαρχος λόγος ως κύριο υπαίτιο για τα χάλια του ελληνικού καπιταλισμού, που δεν είναι καν καπιταλισμός της προκοπής, τον δημόσιο υπάλληλο. Υπό κατηγορία βρίσκεται ο νοσοκόμος, ο θυρωρός του υπουργείου, ο δάσκαλος και ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας. Μάλιστα ο ιδιότυπος ελληνικός νεοφιλελευθερισμός φαντάζεται ότι η όλο και πιο πολύπλοκη σύγχρονη κοινωνία θα μπορούσε να κυβερνηθεί με ένα όλο και πιο απλό και μικρό κράτος. Πίσω απ' αυτή την επίθεση κρύβεται ο πραγματικός υπεύθυνος: οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το ελληνικό κράτος ως λάφυρο, ως πηγή εύκολου κέρδους μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους. Διότι το πρώτιστο πρόβλημα του ελληνικού Δημοσίου είναι ότι έχουν επικαθήσει επ' αυτού μεγάλα συμφέροντα που σαν βδέλλες έζησαν απ' αυτό. Κρατοφαγοπότες επιχειρηματίες. Ανομα αεριτζίδικα συμφέροντα. Και αφού έκαναν πάρτι πάνω στο σώμα του κράτους, αφού το οδήγησαν με τις λεηλασίες που έκαναν (χάρη σε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική προμηθειών, δημόσιων δαπανών, επιδοτήσεων, απάτης και φοροκλοπής που επέβαλε το πολιτικό σύστημα), τώρα ανακαλύπτουν ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι συλλήβδην. Προκειμένου δε να πείσουν επικαλούνται τους δημόσιους υπάλληλους που οι ίδιοι λάδωσαν, όλους όσους έκαναν συνένοχους στο σύστημα που έστησαν.

Σε τελευταία ανάλυση, το ελληνικό κράτος και οι παθολογίες του δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόν της ποιότητας των δυνάμεων που ηγεμόνευσαν επ' αυτού. Που το κατείχαν και το χρησιμοποίησαν σαν λάφυρο. Αφού λήστεψαν, τώρα εμφανίζονται ως οι παρθένες που γεμάτες παράπονο ανακάλυψαν τις αμαρτίες του κόσμου. Εναν κόσμο που στην πραγματικότητα εκείνοι διέφθειραν. Εκείνοι έφτιαξαν κατ' εικόνα και ομοίωσή τους. Πρώτη φορά στην ιστορία τα αφεντικά του συστήματος καταγγέλλουν τους διεκπεραιωτές των υποθέσεών τους.

---
ο Νίκος Κοτζιάς είναι συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

... ο "ικανός διπλωμάτης" Χόλμπρουκ - εις μνήμην ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ της μνήμης
*
Πάνε δυόµισι...
... χρόνια τώρα, που µια µικρή αλλά αποκρουστική ιστορία βγήκε στη δηµοσιότητα και ανέδειξε όλη τη φρικαλεότητα του πολέµου του 1999 στη Γιουγκοσλαβία. Ηταν τότε που η Κάρλα ντελ Πόντε, που «ειδικευόταν» αποκλειστικά στα εγκλήµατα πολέµου των Σέρβων, αποφάσισε να µιλήσει και για τα εγκλήµατα των Κοσοβάρων. Ετσι, η πρώην πια εισαγγελέας του ∆ιεθνούς Ποινικού ∆ικαστηρίου αποκάλυψε πως σέρβοι αιχµάλωτοι είχαν κρατηθεί σε µυστική φυλακή στην Αλβανία, όπου βασανίζονταν και δολοφονούνταν. Ασχηµη ιστορία. Και την έκανε ακόµη πιο άσχηµη η αποκάλυψη πως οι αιχµάλωτοι χρησιµοποιούνταν από τους δεσµώτες τους ως «δωρητές» για µεταµόσχευση οργάνων. Τα όργανά τους αφαιρούνταν και πωλούνταν στη διεθνή µαύρη αγορά. Με πολλή καθυστέρηση, αν λάβουµε υπόψη πόσο άµεσα αντιδρά σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωµάτων σε άλλες περιοχές που δεν θεωρεί τόσο φιλικές προς αυτήν όσο το Κοσσυφοπέδιο, µόλις πριν από έναν χρόνο η Ευρώπη αποφάσισε να στείλει έναν ειδικό για να διερευνήσει την υπόθεση.

Το όνοµά του είναι Ντικ Μαρτί και είναι Ελβετός. Και ύστερα από έναν χρόνο ερευνών, συνέταξε την έκθεσή του, που µε δυο λόγια λέει τα εξής: Βρήκε βάσιµες αποδείξεις ότι οι αποκαλύψεις της Κάρλα ντελ Πόντε είναι αληθείς. Η έκθεσή του είναι καταγγελτική. Επειδή γράφει για δυτικές δυνάµεις που έκαναν τα στραβά µάτια µπροστά στις φρικαλεότητες των αλβανών ανταρτών του Κοσσυφοπεδίου, προκειµένου να µη διαταραχθεί η σταθερότητα στην περιοχή, όπως την έβλεπαν αυτές οι δυνάµεις (δηλαδή η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου και η ολοκλήρωση της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας).

Ο Ντικ Μαρτί...
... αποκαλύπτει πως ο Χασίµ Θάτσι (στη φωτό εναγκαλίζεται με την Ολμπράιτ), πρώην ηγέτης του Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου και νυν νικητής των πρόσφατων εκλογών εκεί, ήταν αρχηγός µαφιόζικου δικτύου που έκανε εµπόριο ανθρώπινων οργάνων κατατεµαχίζοντας σέρβους αιχµαλώτους. Και προσθέτει, µαζί µε τη Νοµική Υπηρεσία του Συµβουλίου της Ευρώπης, ότι πολλές χώρες και πολλοί διεθνείς οργανισµοί γνώριζαν αυτά τα εγκλήµατα, που γίνονταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αλλά έκαναν χρόνια τα στραβά µάτια, υπακούοντας σε πολιτικές σκοπιµότητες.

Από όλα αυτά...
... τίποτα δεν θα είχε συµβεί χωρίς την ενεργητική συµβολή του αµερικανού διπλωµάτη Ρίτσαρντ Χόλµπρουκ. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι βαυκαλίζονταν ότι θα µπορούσε να αποφευχθεί η αιµατοχυσία, µε µια ανέλπιστη συνάντηση Μιλόσεβιτς - Ρουγκόβα, κατά την οποία ο δεύτερος εγκατέλειψε το αίτηµα της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου και αποδέχτηκε την πρόταση αυτονοµίας που του προσέφερε ο πρώτος, το 1998, ο Ρίτσαρντ Χόλµπρουκ φωτογραφιζόταν µπροστά στον φακό του Ασοσιέιτεντ Πρες  µε τον αρχηγό των Αλβανών ανταρτών, στο κρησφύγετό του.

Εδινε έτσι το χρίσµα στον αλβανό σφαγέα και το µήνυµα στη διεθνή κοινότητα πως, τουλάχιστον η Αµερική, συζητούσε πια µε αυτόν, απαξιώνοντας ντε φάκτο τον µετριοπαθή Ρουγκόβα, αναγνωρισµένο µέχρι τότε ηγέτη των Αλβανών. Η σφαγή µπορούσε να αρχίσει.

Ο Χόλµπρουκ...
... είναι νεκρός. Αιωνία η µνήµη του (για όσους δεν θέλουν να ξεχνούν).
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

... δεν θα παραδοθούμε ...

*
Νίκος Κοτζιάς
***
*
Τυφλή βία ή οργανωμένη αντίσταση;
*
Στις αρχές του χρόνου είχα θέσει το ερώτημα «Κατάθλιψη ή εξέγερση;».
Στους μήνες που πέρασαν η κατάθλιψη ήταν ισχυρότερη της εξέγερσης. Ομως, η εξέγερση έρχεται. Η φτώχεια, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η απελπισία, οδηγούν στην εξέγερση. Το ερώτημα είναι, θα είναι μια εξέγερση σπατάλης κοινωνικής ενέργειας, εκτόνωσης και ήττας ή οργανωμένη και με προοπτική;

Οι δημοσκοπήσεις, η καθημερινότητα της εξουσίας, οι ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση τραπεζίτες -τοκογλύφοι, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν πόσος θυμός και απογοήτευση έχει συγκεντρωθεί στον νου και την καρδιά των πολιτών. Διαβάζουν τις στατιστικές των ψεμάτων, τις δημοσκοπήσεις της ακινησίας, τα ακούσματα του κλειστού κόσμου τους και νιώθουν ότι όλα βαίνουν καλά. Ακόμα και τις δημοτικές εκλογές τις διάβασαν ως δικαίωση και τις μετέτρεψαν σε κύριο εξαγωγικό προϊόν.

Η ανησυχία για το μέλλον έχει αυξηθεί. Οχι μόνο εξαιτίας της ακολουθούμενης πολιτικής ύφεσης και μείωσης της παραγωγικότητας της χώρας, του εργασιακού μεσαίωνα και των κακών διαπραγματεύσεων, αλλά διότι μεγάλο τμήμα της κυβέρνησης, εγκλωβισμένο στην αίσθηση της «αποστολής» της ακινησίας, δεν λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών. Νιώθει ικανοποίηση που η Ν.Δ. δεν διαθέτει πειστικό εναλλακτικό λόγο. Που η αριστερά συμπεριφέρεται συχνά ως παλαιοσυντηρητικός χώρος προσωποπαγών κινήσεων. Που το ΠΑΣΟΚ είναι ένα αόρατο φάντασμα. Που σημαντικό τμήμα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ δείχνει να έχει εγκλωβιστεί σε αυτοπαγιδεύσεις που έρχονται από το παρελθόν. Ομως, η θύελλα έρχεται και θα έρθει. Και ας εξακολουθεί ο περίγυρος να είναι σε κατάθλιψη. Χωρίς ενέργεια, ιδεολογικά και προγραμματικά όπλα.

Οι εξουσιαστές θα έπρεπε να ανησυχούν. Η θύελλα έρχεται. Αν δεν βρει δημιουργική διέξοδο, αν δεν παράγει ενέργεια για το μέλλον της χώρας, τότε θα είναι καταστρεπτική. Και θα είναι καταστρεπτική διότι ο θυμός τυφλώνει. Δεν έχει διάταξη και δομή. Δεν θα υπάρχουν συνομιλητές για κανέναν και για τίποτα.

Οι κερδισμένοι από την κρίση κοιμούνται ύπνο βαθύ αν νομίζουν ότι δεν υπάρχουν ισχυρές αντίπαλες δυνάμεις. Ακόμα και αν αυτές δεν έχουν συνείδηση εναλλακτικού σχεδίου, θα έρθει η στιγμή που θα καταστρέψουν. Και αν αυτό γίνει με τυφλή βία, την οποία προκαλούν με την αλαζονεία και την ύβρη οι διαχειριστές και νικητές της κρίσης, τότε η Ελλάδα θα αποδιοργανωθεί. Θα αποσυντεθεί με διαστάσεις ιστορικής πληγής πάνω στο σώμα των απλών πολιτών, της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής, των εθνικών θεμάτων.

Σήμερα υπάρχουν τρεις δρόμοι: της υποταγής, του περιορισμού της δημοκρατίας, της ύφεσης, και της αποδιάρθρωσης του κοινωνικού ιστού. Πρόκειται για τον δρόμο που οι εξουσιάζοντες τη χώρα τον ονόμασαν «σωτήριο μονόδρομο». Απαιτεί την επιλογή της πολυθρόνας. Ο δεύτερος δρόμος θα προκύψει όταν άτσαλα, επιτέλους, σηκωθούν οι πολίτες από την πολυθρόνα. Ο θυμός θα είναι τυφλός. Καταστρεπτικός και αδιέξοδος. Ο τρίτος δρόμος είναι αυτός της μετάφρασης των αισθήσεων και συναισθημάτων μας σε δημιουργικό συλλογικό έργο. Σε πολέμιο του φόβου και της κατάθλιψης. Σε μήνυμα αισιοδοξίας και συντεταγμένης μάχης. Σε σχέδιο για εναλλακτική πορεία της χώρας με πρόσταγμα τις ανάγκες του τόπου και των ανθρώπων. Της παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Ενάντια στα συμφέροντα της τοκογλυφίας. Των «εισαγωγέων» από Γερμανίες και Γαλλίες. Της εξουσιολαγνείας. Θα είναι σχέδιο σωτηρίας. Σύνθημά του «Δεν θα παραδοθούμε».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

... Ελλάδα - Ισραήλ και F-16 ...

*
"Ρ"
***
*
Λυκοφιλίες επικίνδυνες για το λαό

*
... Μπ. Νετανιάχου - Γ. Παπανδρέου κάπου στο Αιγαίο ...
*
Η μια μετά την άλλη ξεδιπλώνονται οι πτυχές της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ, πιστοποιώντας το βάθος αυτής της συνεργασίας αλλά και το μέγεθος της ελληνικής εμπλοκής στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Μετά λοιπόν τα σενάρια για τους αγωγούς και την εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών της Ανατ. Μεσογείου, τις κοινές ασκήσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο για την προετοιμασία της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ για το ενδεχόμενο αεροπορικού χτυπήματος κατά του Ιράν, γίνεται τώρα γνωστό ότι θα υπάρξουν, τον επόμενο χρόνο, ελληνοϊσραηλινές ασκήσεις και στο έδαφος της Βουλγαρίας, κάνοντας σαφές ότι το παιχνίδι των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών βγαίνει και έξω από τη Μεσόγειο, φθάνει μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο, όπου το Ισραήλ έχει προνομιακές σχέσεις, στρατιωτικής και πολιτικής συνεργασίας, με την κυβέρνηση της Γεωργίας.

Παράλληλα, προχωράνε και οι μπίζνες που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο της στρατηγικής συνεργασίας που υπογράφτηκε τον Αύγουστο στην Αθήνα κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Πρώτο στη λίστα είναι το ενδιαφέρον των Ισραηλινών για τα νέα μαχητικά αεροσκάφη που σχεδιάζει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση. Ισραηλινές εταιρείες έχουν ενεργό συμμετοχή στην κατασκευή των αμερικανικών μαχητικών F-16 και το θέμα αυτό έβγαλε στον αέρα η ισραηλινή εφημερίδα «Jerusalem Post» και το αναπαρήγαγαν τουρκικές εφημερίδες, επισημαίνοντας ότι κατά τις προηγούμενες μέρες αντιπροσωπεία του ισραηλινού υπουργείου Εθνικής Αμυνας επισκέφθηκε την Αθήνα για τις σχετικές διαπραγματεύσεις. Ολα τα δημοσιεύματα επισημαίνουν την «ψύχρανση» των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας και ότι η ισραηλινή αεροπορία έχει βρει ένα νέο εταίρο στη Μεσόγειο, ενώ στον τουρκικό Τύπο επισημαίνεται ότι «το Ισραήλ και η Ελλάδα, και οι δύο αντίπαλοι της Τουρκίας, έχουν διεξαγάγει αρκετές κοινές αεροπορικές ασκήσεις το προηγούμενο έτος».

Ολα αυτά δείχνουν τους κινδύνους για τους λαούς και την υπόθεση της ειρήνης που εμπεριέχουν αυτές οι λυκοφιλίες και η συμμετοχή της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

... τηλε-αναλυτών αργύρια ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Πόσα, κύριοι «συνάδελφοι»;

*
«Συνήθως ούτε καν προσέχουμε πόσο βαθιά έχουν φωλιάσει μέσα μας οι αντιδημοκρατικές συνήθειες και προλήψεις για την "ιερότητα" της αστικής ιδιοκτησίας. Οταν ένας μηχανικός ή τραπεζίτης δημοσιεύει τα έσοδα και τα έξοδα του εργάτη, τα στοιχεία για τα μεροκάματά του και για την παραγωγικότητα της εργασίας του, αυτό θεωρείται υπερνόμιμο και δίκαιο. Κανενός δεν του περνάει από το μυαλό να δει σ' αυτό επιβουλή στην "ιδιωτική ζωή" του εργάτη, "χαφιεδισμό ή κατάδοση" (...). Η αστική κοινωνία θεωρεί την εργασία και το μεροκάματο των μισθωτών εργατών δικό της ανοιχτό βιβλίο, όπου ο κάθε αστός έχει το δικαίωμα να ρίχνει μια ματιά, πάντα να ξεσκεπάζει την τάδε "πολυτέλεια" του εργάτη, την τάδε δήθεν "τεμπελιά" του κτλ.

Και ο αντίστροφος έλεγχος; Τι θα γινόταν, αν το δημοκρατικό κράτος καλούσε τα συνδικάτα των υπαλλήλων, των εμποροϋπαλλήλων, των υπηρετών να ελέγξουν τα έσοδα και τα έξοδα των καπιταλιστών, να δημοσιεύσουν τα σχετικά στοιχεία (...);


Τι άγρια ουρλιαχτά θα έβγαζε η αστική τάξη ενάντια στους "χαφιεδισμούς", ενάντια στις "καταδόσεις"! Οταν τα "αφεντικά" ελέγχουν τους υπηρέτες, οι καπιταλιστές τους εργάτες, αυτό θεωρείται ότι είναι μέσα στα πράγματα, η ιδιωτική ζωή του εργαζόμενου (...) δεν θεωρείται απαραβίαστη, η αστική τάξη έχει το δικαίωμα να ζητάει λογαριασμό από κάθε "μισθωτό δούλο", να βγάζει κάθε στιγμή στη δημοσιότητα τα έσοδα και τα έξοδά του. Οταν όμως οι καταπιεζόμενοι αποτολμήσουν να ελέγξουν τον καταπιεστή, να αποκαλύψουν τα έσοδα και τα έξοδά του, να ξεσκεπάσουν την πολυτέλειά του (...) έ, όχι, η αστική τάξη δεν θα επιτρέψει "χαφιεδισμούς" και "καταδόσεις"!».
*
(Λένιν, Απαντα, τόμος 34ος, σελ. 189 - 190).

***
Και τώρα - μιας και το έφερε η κουβέντα: Ολοι αυτοί που επί ένα χρόνο έχουν μετατρέψει τις τηλεοπτικές συχνότητες σε κυβερνητικά χειρουργικά εργαλεία λοβοτομής του χειμαζόμενου λαού,  

όλοι αυτοί που εκπροσωπούν τα χαλκεία της συκοφάντησης των εργαζόμενων, τους οποίους αποκαλούν «υψηλόμισθους», «τεμπέληδες» και «βολεμένους»,

όλοι αυτοί που με την ίδια χυδαιότητα που επιτίθενται στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, τώρα με την ίδια «πατριωτική ευθύνη» στηρίζουν την κυβέρνηση που εξανδραποδίζει τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, όλες αυτές οι σπουδαίες και όλοι αυτοί οι σπουδαίοι,

σαν τον κύριο που την Κυριακή το βράδυ μοιράστηκε μαζί μας την «MEGA - λειώδη» άποψη πως η κυβέρνηση ήταν «αναγκασμένη» να ρίξει τους μισθούς στα 500 ευρώ το μήνα, πόσα παίρνουν;
*
Πόσο πληρώνεται από τα «αφεντικά» ο κόπος τους (και κυρίως η αναισχυντία τους), να λένε ότι είναι «ρετιρέ» ο εργαζόμενος των 1.000, των 1.500 και των 2.000 ευρώ το μήνα;

Και πόσο αληθεύει ότι η αφρόκρεμα, ένιοι εξ' αυτών που κάθε βράδυ παπαγαλίζουν τα κυβερνητικά «ραβασάκια» περί «προκλητικά αμειβόμενων εργαζόμενων», για τους εαυτούς τους έχουν εξασφαλίσει φανερές ετήσιες απολαβές πάνω από εκατό (!), πάνω από διακόσιες (!!) και πάνω από τριακόσιες (!!!) χιλιάδες;

*
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της εγνωσμένης στράτευσης τους στο πλευρό της αντικειμενικής, της ολόπλευρης και της εις βάθος ενημέρωσης:

Μήπως σχεδιάζουν να κάνουν κάποιο ρεπορτάζ και να μας πουν πόσο πάει το «μεροκάματο» ενός χορτάτου τηλεοπτικού αστέρα, από εκείνους που λένε στους εργάτες ότι είναι «εθνικά επιβεβλημένο» να ζήσουν με «τρεις κι εξήντα»;

*
Υ.Γ.: Μη σπεύσουν να ισχυριστούν ότι τα ποσά των εκατοντάδων χιλιάδων που παίρνουν οι εν λόγω (ένεκα της αναμφισβήτητης αξίας τους), ακόμα κι αν είναι προκλητικά, εντούτοις δεν επιβαρύνουν το δημόσιο ταμείο, αφού πρόκειται για αμοιβές που τις λαμβάνουν στον ιδιωτικό τομέα.

Ακριβώς εκεί, στον ιδιωτικό τομέα, βρίσκεται και ο εργαζόμενος στο εργοστάσιο, στο γραφείο και στο εμπορικό, που του λένε να ζήσει με 700 ευρώ το μήνα (μεικτά). Αυτός ο εργαζόμενος, με τα ψίχουλα, πώς και γίνεται να το «επιβαρύνει» το «δημόσιο ταμείο», αλλά το δημόσιο ταμείο ουδόλως επιβαρύνεται από το «παντεσπάνι» των άλλων;

Πώς το εξηγούν αυτό οι «τηλε-αναλυτές»;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

... Μνημόνιο - έτος 2011 - τι απαιτεί ...

*
stavrosx1

***
*
Ό,τι έχετε δει δεν είναι τίποτα
μπροστά σ' αυτά που έρχονται
*
Απόσπασμα από το Μνημόνιο, που αφορά στο έτος 2011 και τις τριμηνιαίες εξειδικευμένες προβλέψεις του...
... φυσικά κάθε τρίμηνο το κείμενο αυτό θα επικαιροποιείται (σε απλά ελληνικά, θα αλλάζει ανάλογα με τις απαιτήσεις των δανειστών μας) ...
... η σωστή εκτέλεση των επιταγών του Μνημονίου έχει ανατεθεί σε ομάδα προθύμων Ελλήνων πολιτικών, που αναφέρεται ως "Κυβέρνηση" ...
*
(...)

4. Ενέργειες για τον τέταρτο απολογισμό
(να έχουν ολοκληρωθεί ώς το τέλος του πρώτου τριμήνου του 2011)

i. Δημοσιονομική προσαρμογή
Αυστηρή εκτέλεση του προϋπολογισμού για το 2011 σύμφωνα με το παρόν Μνημόνιο και τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής του προϋπολογισμού. Η πρόοδος θα εξετάζεται βάσει των (σωρευτικών) ανώτατων ορίων ελλείμματος που περιλαμβάνονται στο ΜΟΧΠ (συμπεριλαμβανομένου και του ΤΜΣ)

ii. Διαρθρωτικές δημοσιονομικές ρυθμίσεις
Το κοινοβούλιο να υιοθετήσει νομοθεσία για την ενδυνάμωση του δημοσιονομικού πλαισίου, σύμφωνα με το υπόμνημα αυτό.

iii. Διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις
Μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης
Η Κυβέρνηση θα ολοκληρώσει την αποτελεσματική ενσωμάτωση της Οδηγίας 2007/66/ΕC για τις διαδικασίες προσφυγής στον τομέα της σύναψης δημόσιων συμβάσεων και ταυτόχρονα θα διασφαλίσει ότι η ευθύνη για την εξέταση των διαδικασιών ανάθεσης θα δίνεται στα διοικητικά δικαστήρια. Η Κυβέρνηση θα ολοκληρώσει την υιοθέτηση της Οδηγίας 2009/81 για τις δαπάνες ασφάλειας και άμυνας.

Μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος

Η Κυβέρνηση θα υλοποιήσει πλήρως το σχέδιο ανάκαμψης του τομέα των σιδηροδρόμων ώστε να καταστούν οι δραστηριότητές του κερδοφόρες, υλοποιώντας την οδηγία της ΕΕ και αναδιαρθρώνοντας την εταιρία συμμετοχών.

Το κοινοβούλιο θα υιοθετήσει νομοθεσία που θα απελευθερώνει τις δραστηριότητες των τομέων της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου.

Η κυβέρνηση θα λάβει μέτρα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ΕΕ, ώστε να ενισχυθεί η ανεξαρτησία και οι δυνατότητες της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και να απελευθερωθεί ο τομέας του χειρισμού των συστημάτων μεταβίβασης της ΔΕΣΜΗΕ (ηλεκτρισμός) και της ΔΕΣΦΑ (φυσικό αέριο), συμπεριλαμβανομένης και της προώθησης διαφανών κριτηρίων και διαδικασιών επιλογής του προέδρου και των μελών της ΡΑΕ.

5. Ενέργειες για τον πέμπτο απολογισμό
(να έχουν ολοκληρωθεί ώς το τέλος του δεύτερου τριμήνου του 2011)

i. Δημοσιονομική προσαρμογή
Αυστηρή εκτέλεση του προϋπολογισμού για το 2011 σύμφωνα με το παρόν Μνημόνιο και τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής του προϋπολογισμού. Η πρόοδος θα εξετάζεται βάσει των τριμηνιαίων ανώτατων ορίων ελλείμματος του ΜΟΧΠ (συμπεριλαμβανομένου και του ΤΜΣ).

ii. Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
Μεταρρύθμιση για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης

Η Κυβέρνηση θα θεσπίσει νομοθεσία/διάταγμα, με το οποίο θα καθιερώνεται ένα απλοποιημένο σύστημα αμοιβών (που να περιλαμβάνει το βασικό μισθό και τα επιδόματα) και να ισχύει για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, εξασφαλίζοντας ότι η αμοιβή αντανακλά την παραγωγικότητα και τα καθήκοντα: αυτή η μεταρρύθμιση θα πρέπει να είναι μέρος μίας συνολικής αναμόρφωσης της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων του δημοσίου τομέα.

Με βάση τα ευρήματα από την εξωτερική και ανεξάρτητη αξιολόγηση της δημόσιας διοίκησης σε κεντρικό επίπεδο, η Κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία και μέτρα για τον εξορθολογισμό της χρήσης των πόρων, την οργάνωση της δημόσιας διοίκησης και των κοινωνικών προγραμμάτων.

Οι αρχές θα λάβουν τα ακόλουθα μέτρα για την ενδυνάμωση των θεσμών στην αγορά εργασίας
Η Κυβέρνηση θα ολοκληρώσει τη μεταρρύθμιση για την ενδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία πρέπει να στελεχωθεί πλήρως με εξειδικευμένο προσωπικό και να έχει ποσοτικούς στόχους σε σχέση με τον αριθμό τον ελέγχων που θα πραγματοποιεί.

Η κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και θα απαιτεί την εγγραφή/καταχώρηση νέων εργαζομένων πριν αυτοί αναλάβουν υπηρεσία.

Αναθεώρηση των περιθωρίων βελτίωσης της στόχευσης των κοινωνικών δαπανών έτσι ώστε να ενδυναμωθεί το κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τις πιο ευάλωτες ομάδες.

Ενίσχυση του ανταγωνισμού στις ανοιχτές αγορές

Η Κυβέρνηση θα θεσπίσει συγκεκριμένη νομοθεσία για την κατάργηση των κλειστών επαγγελμάτων, συμπεριλαμβανομένων των νομικών επαγγελμάτων, φαρμακείων, συμβολαιογράφων, αρχιτεκτόνων, μηχανικών και ορκωτών λογιστών.

Αύξηση της απορρόφησης των Διαρθρωτικών Ταμείων και του Ταμείου Συνοχής
Η κυβέρνηση θα εκπληρώσει τους στόχους για τις απαιτήσεις πληρωμών (οι οποίες θα μετρηθούν βάσει πιστοποιημένων στοιχείων).

6. Ενέργειες για τον έκτο απολογισμό
(να έχουν ολοκληρωθεί ώς το τέλος του τρίτου τριμήνου του 2011)

i. Δημοσιονομική προσαρμογή
Αυστηρή εκτέλεση του προϋπολογισμού για το 2011 σύμφωνα με το παρόν Μνημόνιο και τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής του προϋπολογισμού. Η πρόοδος θα εξετάζεται βάσει των τριμηνιαίων ανώτατων ορίων ελλείμματος του ΜΟΧΠ (συμπεριλαμβανομένου και του ΤΜΣ).

Η Κυβέρνηση θα υιοθετήσει έναν προκαταρκτικό προϋπολογισμό για το 2012 στοχεύοντας στην περαιτέρω μείωση του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης, σύμφωνα με το πρόγραμμα, και περιλαμβάνοντας την αναλυτική παρουσίαση των μέτρων προσαρμογής που ανέρχονται σε τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ. Τα μέτρα αυτά είναι: (σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορούν να ληφθούν υπ΄ όψιν μέτρα που αποφέρουν ανάλογη εξοικονόμηση, σε στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ)

* Μείωση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα επιπροσθέτως του κανόνα της μίας πρόσληψης ανά πέντε συνταξιοδοτήσεις. Αυτό θα επιτρέψει εξοικονόμηση τουλάχιστον 600 εκ. ευρώ.


* Ειδικός φόρος κατανάλωσης για τα μη αλκοολούχα ποτά, συνολικής απόδοσης τουλάχιστον 300 εκ. ευρώ.

* Συνέχιση της επέκτασης της βάσης για τον φόρο ακίνητης περιουσίας με την αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών απόδοσης τουλάχιστον 200 εκ. ευρώ πρόσθετων εσόδων.

* Συνέχιση της αναδιοργάνωσης της τοπικής αυτοδιοίκησης για την εξοικονόμηση τουλάχιστον 500 εκ. ευρώ.

* Αναστολή στις ονομαστικές αυξήσεις συντάξεων.

* Συνέχιση της αύξησης της αποτελεσματικότητας των τεκμηρίων φορολόγησης των επαγγελματιών με στόχο τη συλλογή τουλάχιστον 100 εκ. ευρώ επιπλέον.

* Μείωση των επιδοτήσεων σε δημόσιες επιχειρήσεις κατά τουλάχιστον 800 εκ. ευρώ, ως αποτέλεσμα της αναδιάρθρωσής τους.

* Επιδόματα ανεργίας με κριτήρια τα ελάχιστα απαιτούμενα μέσα διαβίωσης. Στόχος είναι η εξοικονόμηση 500 εκ. ευρώ.

* Η εξασφάλιση επιπρόσθετων εσόδων από την αδειοδότηση τυχερών παιγνίων: τουλάχιστον 225 εκ. ευρώ από την πώληση αδειών και 400 εκ. ευρώ από δικαιώματα.

* Περαιτέρω διεύρυνση της βάσης του ΦΠΑ με την εφαρμογή του κανονικού συντελεστή για αγαθά και υπηρεσίες που τώρα υπάγονται στον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ, στοχεύοντας την συλλογή τουλάχιστον επιπλέον 300 εκ. ευρώ.

ii. Διαρθρωτικές αλλαγές
Μεταρρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης:

Η Κυβέρνηση θα διασφαλίσει την πλήρη εφαρμογή της Ατζέντας για την Καλύτερη Νομοθέτηση σχετικά με τη μείωση του διοικητικού βάρους κατά 20% σε σύγκριση με το 2008 και θα κατεθέση έκθεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος: Η κυβέρνηση θα τροποποιήσει τη νομοθεσία ώστε να περιορίσει τα φορολογικά εμπόδια σε συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων, όπως η μη μεταφορά συσσωρευμένων ζημιών μαζί με την επιχείρηση και ο πολύπλοκος υπολογισμός των υπερβολικών κερδών (νόμος 3522/2006 άρθρο 11) κατά τη μεταβίβαση εταιρειών.

Η Κυβέρνηση θα λάβει αποφάσεις για την απλοποίηση της διαδικασίας τελωνειακής εκκαθάρισης των εξαγωγών και εισαγωγών και θα δώσει τη σχετική δυνατότητα εκκαθάρισης φορτίων σε μεγάλες επιχειρήσεις ή βιομηχανικές περιοχές αντί των τελωνείων. Η Κυβέρνηση θα καταργήσει την απαίτηση για εγγραφή στο μητρώο εξαγωγέων του εμπορικού επιμελητηρίου για την απόκτηση πιστοποιητικού προέλευσης.

7. Ενέργειες για τον έβδομο απολογισμό
(να έχουν ολοκληρωθεί ώς το τέλος του τέταρτου τριμήνου του 2011)

i. Δημοσιονομική προσαρμογή
Η κυβέρνηση θα επιτύχει τους στόχους τους προγράμματος για το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης για το 2011. Το Κοινοβούλιο θα υιοθετήσει ένα προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2012 για περαιτέρω μείωση τους ελλείμματος και θα συμπεριλάβει μέτρα προσαρμογής τα οποία θα ανέρχονται σε τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ συμφωνία με το Μνημόνιο.

(...)
---

* Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ 2012 για όσους θα είναι ακόμη σ' αυτή τη χώρα ...


---
*