Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

... 1821 και κινηματογράφος ...

*
Μαρία Κατσουνάκη
***
*
Ιστορία χωρίς πλάνα

*
Δεν πρέπει να υπάρχει στον ελληνικό κινηματογράφο άλλη σκηνή στην οποία το 1821 να έρχεται τόσο κοντά με τα «σπαγκέτι γουέστερν» όσο «Ο Παπαφλέσσας» που γυρίστηκε το 1971 από τον Ερρίκο Ανδρέου με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Τον ρόλο του Δράμαλη ερμηνεύει ο Ιταλός ηθοποιός Φερνάντο Σάντζο, ο οποίος ήταν χαρακτηριστική φιγούρα στο κινηματογραφικό αυτό υπο-είδος (παραφθορά, στην πλειοψηφία των ταινιών του, του πρωτότυπου αμερικάνικου γουέστερν). Εδώ τελειώνει μάλλον και η όποια σχέση ανάμεσα στην ελληνική και την αμερικανική κινηματογραφική - ιστορική αφήγηση. Η αμερικάνικη 7η Τέχνη θρύλησε μέσα από το γουέστερν το ιστορικό παρελθόν της χώρας, αποτύπωσε τη μυθολογία των πιονέρων, την κατάκτηση της Δύσης, τον άγριο, βίαιο και αιμοσταγή χαρακτήρα των συγκρούσεων, έδωσε σπουδαία δείγματα και καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο δημοφιλή κινηματογραφικά είδη διεθνώς. Από την Αγρια Δύση του Τζον Φορντ και του Χάουαρντ Χοκς σε αυτήν των αδελφών Κοέν (όπως είδαμε και πρόσφατα στο «Αληθινό θράσος»). Βρόμικη, αφιλόξενη, μουντή, εντελώς αντιηρωική, με αμφιλεγόμενα πρόσωπα. Και μόνο «Το δειλινό της μεγάλης σφαγής» του Τζον Φορντ (1964) να θυμηθεί κανείς, ως πικρό μάθημα Ιστορίας πάνω στην εξολόθρευση και γενοκτονία των Ινδιάνων, τον ξεριζωμό της φυλής των Σεγιέν από τις εστίες τους και την καταδίκη τους σε μια διαρκή περιπλάνηση.

Γιατί άραγε ο ελληνικός κινηματογράφος δεν επιδίωξε ή δεν τόλμησε να αξιοποιήσει την ελληνική εθνική επανάσταση, έναν αγώνα μέσα από τον οποίο συγκροτήθηκε μια χώρα; Γιατί δεν αναδύθηκε ποτέ μια κινηματογραφική (και όχι μόνο) αφήγηση, με την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις που έχει ένα ιστορικό γεγονός αυτής της εμβέλειας; Το εγχείρημα ανέλαβε ο ΣΚΑΪ με τη σειρά «1821», ανοίγοντας έναν φάκελο κλειστό, γεμάτο κατασκευές και παρανοήσεις. Το τηλεοπτικό «1821» με την εντυπωσιακή θεαματικότητα, προκάλεσε πολλές αναταράξεις. Εφερε στο προσκήνιο συζητήσεις που αφορούσαν έναν στενό κύκλο ιστορικών, επανατοποθέτησε γεγονότα τα οποία είχαν καταχωρισθεί μονόπλευρα στην εθνική συνείδηση.

Γιατί όμως χρειάστηκε να μεσολαβήσει ένας, περίπου, αιώνας για να υπάρξει μια παρόμοια πρωτοβουλία; Δεν αναφερόμαστε ασφαλώς ούτε στις «ταινίες φουστανέλας», όπως επικράτησε ο όρος στον ελληνικό κινηματογράφο, στην «Γκόλφω», στη «Μαρία Πενταγιώτισσα» ή τον «Λύγκο, τον λεβέντη, τον αρχιληστή». Πρόκειται, συνήθως, για έργα αγροτοποιμενικού περιεχομένου, που διεκτραγωδούν ερωτικές ιστορίες ή δράσεις, ορισμένες από τις οποίες προσπαθούν να μιμηθούν και το αμερικάνικο γουέστερν.

Οι ταινίες που γυρίστηκαν με θέμα αποκλειστικά την Επανάσταση του 1821 είναι ελάχιστες: «Οι Σουλιώτες» του Δ. Παπακωνσταντή (1972). Μια γυναίκα της αυλής του Αλή Πασά φανερώνει στους Σουλιώτες τα σχέδια που απεργάζεται για να τους αφανίσει. «Ο Παπαφλέσσας» του Ερ. Ανδρέου, τα «Σαράντα παλικάρια» του Γ. Πετρίδη (1961), όπου μια μικρή ομάδα από αγωνιστές αντιτάσσεται στον Τούρκο δυνάστη, «Η έξοδος του Μεσολογγίου» του Δ. Δούκα (1965), «Η κυρά Φροσύνη και ο Αλή Πασάς» του Γρ. Γρηγορίου (1959), γνωστή και ως «Λίμνη των στεναγμών». Ταινίες που σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αναπαράγουν ηρωικά στερεότυπα, ακολουθούν την κρατούσα, επίσημη αντίληψη περί της Επανάστασης του ’21 όπως έχει περάσει στα σχολικά βιβλία και όπως προβάλλεται στις εθνικές γιορτές. Εξαίρεση ο Νίκος Κούνδουρος που το 1992, αφηγήθηκε τη δική του, ποιητική, περισσότερο αντισυμβατική, εκδοχή για τον Λόρδο Βύρωνα στον «Μπάιρον, μπαλάντα για ένα δαίμονα», η οποία γυρίστηκε στην Κριμαία.

Η συγκομιδή είναι εξαιρετικά φτωχή για ένα γεγονός το οποίο, όπως είπε ο ιστορικός Βασίλης Παναγιωτόπουλος σε μια από τις συζητήσεις που έπονται της τηλεοπτικής προβολής του «1821», «τόσο από την πλευρά της εξέγερσης όσο και από την πλευρά της απόπειρας κατάπνιξης, καταστολής, παρέμεινε μοναδικό».

Τι εμπόδισε την κινηματογραφική εικονοποιία αυτής της περιόδου; Δεν είναι ασφαλώς μόνο το αποθαρρυντικό κόστος της παραγωγής (λόγω σκηνικών, κοστουμιών, κομπάρσων). Ιδεολογική αγκύλωση ή απλώς αμηχανία; Μήπως η εκπαιδευτική διαδικασία είχε ήδη αποδώσει τους καρπούς της και στους Ελληνες σκηνοθέτες, που αντιμετώπιζαν το 1821 ως θέμα εξαντλημένο, αποχυμωμένο, αποχρωματισμένο από κάθε αμφιβολία ή αμφισβήτηση; Πόσοι θα ενδιαφέρονταν να αναπαράγουν μια -την ίδια- εποποιία;

«Το 1821 ήταν ο πυλώνας της κυρίαρχης εθνικής αφήγησης», επισημαίνει η ιστορικός Μαρία Ρεπούση. «Η διαχείρισή του από τη πλευρά του εθνικού κράτους, η σταδιακή μυθοποίησή του, είχε επιτρέψει την απόλυτη εργαλειοποίησή του στον βωμό ενός συνεχούς, αδιάσπαστου και ηρωικού ελληνισμού που όδευε προς την εθνική του ολοκλήρωση. Η Επανάσταση του 1821 επέτρεπε την αναδρομική αναπαράσταση ενός σκλαβωμένου έθνους που αντιστεκόμενο ανέμενε τις κατάλληλες συνθήκες για να επαναστατήσει, εμπέδωνε την εικόνα του σκότους για την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας, δικαίωνε την αντίσταση κατά των κατακτητών και την πίστη στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας. Το 1821 συμβόλιζε επίσης την αδιάσπαστη ενότητα του ελληνισμού με την ορθοδοξία, συμβολισμό που το βασιλικό διάταγμα του 1838 είχε επισημοποιήσει ορίζοντας την 25η Μαρτίου εθνική και ταυτόχρονα θρησκευτική γιορτή στο διηνεκές».

Τα εγχειρίδια, οι σχολικές αίθουσες με τις εικόνες των εθνικών ηρώων, οι σχολικές γιορτές με τα θεατρικά δρώμενα, οι επετειακοί λόγοι, διαμόρφωναν το κατεξοχήν ιστορικό γεγονός της συνέχειας, της ενότητας, του ηρωισμού και της δικαίωσης του ελληνικού έθνους. Η πιο σκεπτικιστική, αποστασιοποιημένη ή, απλώς, ψύχραιμη προσέγγιση αυτού του πυλώνα της εθνικής ιστορίας, θα ισοδυναμούσε με απειλή κατά της εθνικής ιστορίας και της εθνικής ταυτότητας. Πόσω μάλλον μια χιουμοριστική, αιρετική ή ανατρεπτική διάθεση απέναντι στους θρύλους και στις παραδόσεις.

Για να συναντηθούν τέχνη και ιστορία, θα πρέπει η εκπαίδευση να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός πολυσυλλεκτικού και γόνιμου διαλόγου. Χωρίς αμφιβολίες δεν παράγεται τέχνη. Ενδεχομένως ούτε και ιστορική έρευνα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

... δημοσιογράφοι, εργολάβοι, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ...

*
Ιωάννα Γερμανού
***
*
ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ
κ.κ. ΛΥΡΙΤΖΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
και ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
*
Πανικός στις εταιρίες - Τρόμος στην κυβέρνηση

… Πολλή δουλειά για τα ΜΜΕ

( Ή, πώς λύνονται οι εξισώσεις:

1. Παράνομες συμβάσεις + άδικη έμμεση φορολογία υπέρ εταιριών

= πληρώστε διόδια

2. Καταρρέουν οι συμβάσεις + πρέπει να πληρώσει το κράτος τους ιδιώτες
= φταίει το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ»)
*
Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη,

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες την αγωνία σας να αποδείξετε πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ θα είναι υπεύθυνο για την μη ολοκλήρωση των έργων στις εθνικές οδούς, λόγω των μεγάλων απωλειών εσόδων. Ειλικρινά συμμερίζομαι την αγωνία σας να αποδείξετε τα αναπόδεικτα. Θα μου επιτρέψετε να σας βοηθήσω.

Θέλω να σας θυμίσω ότι το μεγαλύτερο μέρος των δρόμων ήταν ήδη κατασκευασμένο. Το κόστος κατασκευής της Ιόνιας Οδού, που ανέλαβε η Νέα Οδός Α.Ε. να διεκπεραιώσει, ήταν 800.000.000 ευρώ και η συντήρηση της υπάρχουσας ΠΑΘΕ (τμήμα της Νέας Οδός Α.Ε.) 200.000.000 ευρώ (συντήρηση ανακατασκευές).

Τα έργα της Ιόνιας Οδού έχουν ολοκληρωθεί κατά 25%, άρα το κόστος που δαπανήθηκε είναι 200.000.000 ευρώ.

Υπολογίζεται ότι έχουν δαπανηθεί τα 150 από τα 200.000.000 ευρώ για τη συντήρηση και τις ανακατασκευές.

Έχουν δοθεί στην εταιρία από το δημόσιο 150.000.000 ευρώ.

Η είσπραξη των διοδίων υπολογίζεται 200.000.000 ευρώ.

Άρα μην κουράζεστε. Δεν υπάρχει θέμα χρηματοδότησης.

Υπάρχει το γνωστό: της ρεμούλας!

Θυμίζω επίσης ότι στις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων υπάρχουν ρήτρες και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη. Γιατί αγωνιάτε συνεχώς να προβάλλετε μονάχα τις υποσχέσεις του κράτους προς τις εταιρίες και όχι εκείνες των εταιριών προς το κράτος;

Το κράτος έχει χρηματοδοτήσει με 150.000.000 ευρώ, τα οποία συμβατικά θα πρέπει να επιστραφούν. Λόγω μη ολοκλήρωσης των έργων.

Επιπλέον θα πρέπει να καταβληθούν στο Δημόσιο ρήτρες, για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των έργων, ίσες προς 40.000.000 ευρώ.

Εσύ γλυκέ μου Μπάμπη, που αγωνιάς ιδιαίτερα για την λύση των οικονομικών μας προβλημάτων, πώς σου διέφυγε το συγκεκριμένο έσοδο, που το κράτος αρνείται να εισπράξει;

Ακόμα κι αν είχε τηρηθεί η σύμβαση, την οποία έχουμε προσβάλει νομικά με σκοπό να την καταργήσουμε, το τέλος των διοδίων θα έπρεπε να είναι στα μετωπικά διόδια των Αφιδνών 1.60 και όχι 2.05 ευρώ!

Όπως καλά ξέρεις υπήρξε μεγάλη αγωνία αν θα εισπραχθούν τα προβλεπόμενα έσοδα του έτους. Χρειάστηκε να θεωρηθούν όλοι οι Έλληνες πολίτες φοροφυγάδες και να εξαναγκαστούν με περαίωση ενώ θα μπορούσαν να εισπραχθούν πολύ απλά 190.000.000 ευρώ από τις ρήτρες της σύμβασης για ασυνέπεια στις υποχρεώσεις της.

Ο κύριος Λαμπρόπουλος, πρώην υπάλληλος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (πρώην Γεν. Διευθυντής της «Νέα Οδός Α.Ε.») και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών και η κυρία Καλτσά, πρώην μέλος του Δ.Σ. της εταιρίας ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και νυν Γεν. Γραμματέας του Υπουργείου Υποδομών (οι λύκοι που φυλάνε τα πρόβατα), θα μπορέσουν να σας το επιβεβαιώσουν, αν ασκήσετε σοβαρά τα καθήκοντα δημοσιογραφίας σας.

Γλυκύτατέ μου Μπάμπη, δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που δεν γίνονται τα έργα. Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά.

Το κράτος δεν έχει λεφτά να απαλλοτριώσει τα κομμάτια που έχει αναλάβει για να προχωρήσουν και θέλουν, για να καλύψουν τις πομπές τους, να τα ρίξουν πάλι, πού αλλού; Στους πολίτες! Αυτούς τους ίδιους ακριβώς, που τα φάγανε μαζί.

Δεν φταίει το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ που το κράτος υπέγραψε ότι η ΔΕΗ θα υπογείωνε τις γραμμές της για να γίνει η Ιόνια Οδός, ξεχνώντας ότι τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την είχε κάνει το ίδιο Α.Ε. και ως εκ τούτου, πολύ σωστά, δεν μπορούσε να αναλάβει τέτοιο κόστος προς χάριν των ιδιωτικών συμφερόντων της «Νέα Οδός Α.Ε.».

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη,

μη μας φοβίζετε ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει χωρίς δρόμους, λόγω του κινήματος των πολιτών που δεν πληρώνουν διόδια.

Δεν χρέωναν οι πολίτες τις 4πλάσιες τιμές από όλη την Ευρώπη στην κατασκευή των δρόμων επί μία και πλέον εικοσαετία.

Η χρήση των δρόμων, σας θυμίζω, πληρώνεται με τα τέλη κυκλοφορίας και τα τέλη καυσίμων! Ο συμπαθέστατος κύριος Νασούλης, της «Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.», δήλωσε σε ραδιόφωνο ότι η κύρια χρηματοδότηση των έργων είναι η είσπραξη των διοδίων!!!!! Άθελά του δηλαδή, παραδέχτηκε ότι η εταιρία του, με μηδενικό κίνδυνο επένδυσης, ζητάει από τον χρήστη του δρόμου να χρηματοδοτήσει το έργο του και αυτός μετά να συνεχίσει να εισπράττει καθαρό έσοδο για τα επόμενα 30 περίπου χρόνια, χωρίς κανένα ρίσκο.

Ο χρήστης, δηλαδή, είναι συνέταιρος χωρίς όμως να έχει καμμία αξίωση στα κέρδη, ούτε μετέπειτα όφελος με μείωση του τέλους των διοδίων.

Αντίθετα ο κύριος αυτός είπε (μας κάνει χάρη δηλαδή), πως μετά την αποπεράτωση των έργων, θα υπάρχει μόνο τιμαριθμική αύξηση των τελών!

Όπως ακριβώς και οι μισθοί των εργαζομένων ακολουθούν την τιμαριθμική αύξηση. Ασφαλώς κάνω χιούμορ…

Ο κύριος Μαγκριώτης, ισχυρίζεται ότι οι εταιρείες απαιτούν το αντίτιμο των διελεύσεων των πολιτών που δεν πληρώνουν!

Δεν ήξερα ότι ο οποιοσδήποτε ιδιώτης μπορεί να απαιτήσει από το Δημόσιο οφειλές πελατών του!

Μήπως ξέρετε πού ακριβώς θα πρέπει να στείλω το λογαριασμό για τις καινούριες μου γόβες;

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, λέτε πώς η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα έδωσε την άδεια να μας φωτογραφίζουν, ούτως ώστε να μας στέλνουν διαταγές πληρωμής, για να μπορέσουν οι εταιρείες να καλύψουν τα τεράστια διαφυγόντα κέρδη.

Κοιτάξτε καλύτερα τα χαρτιά σας: Δεν είναι «Άδεια»! Είναι «Γνωμάτευση» (απάντηση ) σε ερώτηση Υπουργείου.

Μην ξεχνάτε ότι ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δώσουμε τα νούμερα των αυτοκινήτων μας και ειλικρινά σας λέμε, ότι μας αρέσουν οι φωτογραφίες. Έχουμε όλοι φωτογένεια.

Έχετε έστω και μια στιγμή σκεφτεί πως αν μας στείλουν να πληρώσουμε 2.05 ευρώ για 5χλμ. Που συνήθως διανύουμε, πόσο διαβρωμένο δικαστή θα πρέπει να βρουν για να τους δικαιώσει;

Τι θα κάνουν οι καλοί σας φίλοι οι εργολάβοι τότε;

Θα καταρρεύσουν συλλογικά!

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, ειλικρινά πιστεύετε ότι θα το τολμήσουν;

Ή θα κάνουν τους βλάκες και θα συνεχίσουν να τα παίρνουν από φοβισμένους περαστικούς και βέβαια αν εσείς με αυτά που λέτε φοβίσετε κάποιους ακόμα καλύτερο γι’ αυτούς. Θα εισπράττουν περισσότερα.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, καλέ μου Μπάμπη, πιστεύω ότι η βασιλεία της βλακείας τελειώνει και έρχεται η βασιλεία της αγανάκτησης γι’ αυτό θα πρέπει να προσαρμόσετε τη δουλειά σας απευθυνόμενοι όχι σε βλάκες αλλά σε αγανακτισμένους πολίτες.

Κάθε σπρώξιμο της μπάρας είναι ένα σπρώξιμο της γενικής αδικίας και καθολικής αηδίας που βιώνουμε καθημερινά.

Σ’ αυτήν τη χώρα μάθαμε εδώ και αιώνες να λέμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σε χειρότερες συνθήκες.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, όλοι ξέρουμε ότι πάνω στον πανικό τους οι εταιρίες και οι υπηρέτες τους των υπουργείων, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ και προσπαθούν απεγνωσμένα εδώ και καιρό, να βρουν έννομη λύση εκ των υστέρων για να καλύψουν τα κενά τους.

Επειδή ζούμε σ’ αυτήν τη χώρα, που μοναδικό στόχο έχει την εξάντληση των πολιτών της, που κατασκευάζει νόμους, τους ψηφίζει με τη μορφή κατεπείγοντος (συνήθως τις νύχτες ή τα καλοκαίρια), δεν θα μας κάνει καμμία εντύπωση αν γίνει κάτι τέτοιο και στην περίπτωσή μας.

Ξέρουμε ότι οι συμβάσεις τους για την παραχώρηση των εθνικών μας δρόμων έχουν ήδη καταρρεύσει και προσπαθούν, με όχημα εσάς, να βρουν άλλοθι πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ είναι εκείνο που φταίει για την κατάρρευση των συμβάσεών τους.

Μεγάλη τιμή μας!

Αν πάλι προσπαθείτε να μας τρομοκρατήσετε, δυστυχώς έχετε αποτύχει.

Οι φωτογραφίες τους δεν μας τρομάζουν και όποιους νόμους και να κατασκευάζουν στα μέτρα τους , θα είμαστε απέναντί τους.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας, που τόσο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε νέοι κομματικοποιημένοι και μάλιστα ότι τσακωνόμαστε μεταξύ μας, ότι κάνουν λάθος:

Δεν είμαστε όλοι νέοι.

Δεν είμαστε κομματικοποιημένοι.

Δεν είμαστε από αυτούς που πήραν μίζες και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Δεν είμαστε από αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα και ακόμα διδάσκουν οικονομία σα πανεπιστήμια με παχυλό μισθό. Είμαστε από αυτούς που τους περικόπηκε ο μισθός μας, το δώρο μας, τα επιδόματά μας, που χειροτερεύει η ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη, η εκπαίδευση των παιδιών μας…

Είμαστε αυτοί που νοιώθουμε ότι αυτό το κράτος, που περιθάλπει κλέφτες και ρίχνει χημικά σε συνταξιούχους, δεν είναι δυνατόν να φροντίσει το δίκιο μας…

Ναι Κράτος… διεκδικούμε το δίκιο μας μόνοι μας.

Δεν σε εμπιστευόμαστε και μας αποδεικνύεις συνεχώς πως καλά κάνουμε.

Αγαπητοί μου Βασίλη και Δημήτρη, γλυκύτατέ μου Μπάμπη, θα πρέπει να πείτε στα αφεντικά σας πως το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ πήρε ανεξέλεγκτες διαστάσεις, γιατί ο κόσμος σπρώχνοντας την μπάρα στα διόδια, σπρώχνει από πάνω του την αδικία και εκτονώνει μέρος της καθημερινής αγανάκτησής του για τις δικές τους και τις δικές σας πομπές.

Μην προσπαθείτε να αποδείξετε ότι μερικοί νέοι αριστεροί και ακροδεξιοί που τσακώνονται, είναι το κίνημα των διοδίων. Το κίνημα των διοδίων είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι.

Το κίνημα των διοδίων το «δημιουργήσατε» εσείς!

Εσείς μας κάνατε να σπρώξουμε την μπάρα και τώρα σας διαβεβαιώνουμε ότι όσο και να προσπαθείτε να μας ρίξετε τα βάρη των άστοχων συμβάσεων και των επιλογών σας, όσο και να μας τρομοκρατείτε με πρόστιμα και διαταγές πληρωμών, είναι ήδη πολύ αργά.

Και θα το δείτε.

Φιλικά

Ιωάννα Γερμανού

Κάτοικος Δήμου Ωρωπού (που παρεμπιπτόντως «φιλοξενεί» 8 σταθμούς διοδίων στο εσωτερικό του)
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

... Καντάφι - τέλος εποχής ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Ο Καντάφι καλεί σε εμφύλιο!

*
Επιλέγοντας να μιλήσει από το διάτρητο από βόμβες σπίτι που έμενε το 1986, όταν τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη το βομβάρδισαν για να τον σκοτώσουν και αντ’ αυτού κομμάτιασαν τη μικρή κόρη του, ο Μουαμάρ Καντάφι προσπάθησε χτες το βράδυ να σηματοδοτήσει ευθύς εξαρχής την απόφασή του να αντισταθεί. Το διάγγελμα που εκφώνησε ήταν ορισμένες στιγμές παραληρηματικό, αποκαλύπτοντας έναν άνθρωπο που ήταν αδύνατον να χωρέσει ο νους του ότι έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του μάζες του λιβυκού λαού, για τον οποίο όντως έχει κάνει απείρως περισσότερα από οποιονδήποτε Λίβυο ηγέτη του παρελθόντος.

Ο Καντάφι του χθεσινού διαγγέλματος ήταν εμφανώς ένας ηγέτης που έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα της χώρας του σήμερα. Απέδωσε την εξέγερση σε μια μικρή μειοψηφία «ξένων», που... ποτίζουν ναρκωτικά τους νέους Λίβυους και τους κατευθύνουν εναντίον του καθεστώτος!

Αυτό που έχει πολιτική ουσία είναι ότι ο Καντάφι δήλωσε ότι δεν προτίθεται να εγκαταλείψει τη χώρα. Θα μείνει να πολεμήσει και, αν χρειαστεί, θα πεθάνει ως μάρτυρας, ως Βεδουίνος πολεμιστής.

Δεν προτίθεται να πολεμήσει μόνος του. Νομίζοντας προφανώς ότι εξακολουθεί να περιβάλλεται με την επαναστατική αίγλη του παρελθόντος του, ο Καντάφι κάλεσε όλους τους οπαδούς του να βγουν από τα σπίτια τους και από αύριο να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, εξοντώνοντας αυτοί και όχι ο στρατός και οι δυνάμεις ασφαλείας τους «συνωμότες», τους «αρουραίους», τα «γατιά», όπως αποκαλούσε τους εξεγερμένους αντικαθεστωτικούς διαδηλωτές.

Ο Καντάφι κάλεσε όλους όσοι τον αγαπούν να σχηματίσουν «λαϊκές επιτροπές άμυνας» της επανάστασης, αλλά και «πειθαρχικές επιτροπές», που στην κωδική γλώσσα αυτών των αραβικών καθεστώτων σημαίνει ένοπλες επιτροπές που θα εκτελούν ενόπλους εχθρούς του καθεστώτος.

Πίσω από αυτές τις μεγαλόστομες επιθετικές εξαγγελίες, που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για γενικευμένο εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη, με άγνωστη έκβαση αναφορικά με την ενότητα της χώρας, και ενδεχομένως εξαιρετικά αιματηρό, ομολογούνται έμμεσα από τον Καντάφι μια σειρά δυσκολίες που αντιμετωπίζει το καθεστώς του.

Το σύνθημα «Ελευθερώστε τη Βεγγάζη!», που έριξε από τηλεοράσεως ο Καντάφι, συνιστά έμμεση επιβεβαίωση από τον ίδιο τον Λίβυο ηγέτη ότι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Λιβύης βρίσκεται ολοκληρωτικά εκτός κυβερνητικού ελέγχου, οπότε η ανακατάληψή της είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αφού το πέρασμα της πόλης υπό την εξουσία των αντικαθεστωτικών δυνάμεων προϋποθέτει την εξουδετέρωση ή το πέρασμα με τους εξεγερμένους τόσο των αστυνομικών και στρατιωτικών αρχών όσο και των «λαϊκών επιτροπών» της Βεγγάζης.

Η επίκληση της «προστασίας των γυναικών από τις επιθέσεις εναντίον τους, και μέσα στα σπίτια τους, κατσαπλιάδων» ακόμη και στην Τρίπολη ως δικαιολογίας για τη συγκρότηση των «πειθαρχικών επιτροπών» υποδηλώνει ότι ο κρατικός μηχανισμός έχει αποσυντεθεί τόσο πολύ ακόμη και μέσα στην πρωτεύουσα, ώστε δρουν πλέον ανεξέλεγκτα ένοπλες συμμορίες πλιατσικολόγων, που κλέβουν, ληστεύουν, βιάζουν, σκοτώνουν τον πληθυσμό.

Οι αλλεπάλληλες εκκλήσεις του Καντάφι στους οπαδούς του να βγουν από αύριο στους δρόμους συνιστά επίσης έμμεση ομολογία της ανεπαρκούς κινητοποίησης και μαχητικής διάθεσης της λαϊκής βάσης του καθεστώτος, η οποία ήταν υποτίθεται ευρύτατη, αλλά αυτό δεν αποδεικνύεται εμπράκτως την κρίσιμη ώρα.

Κάποιες αναφορές επίσης του Καντάφι στα πυρά στρατιωτικών μονάδων και πολεμικών αεροσκαφών εναντίον διαδηλωτών φαίνεται να επιτρέπουν την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι αληθεύουν επί της ουσίας οι μεταδοθείσες από αραβικές πηγές σχετικές πληροφορίες.

Οι εξελίξεις τα αμέσως επόμενα 24ωρα πάντως θα δείξουν αν η Λιβύη θα βυθιστεί σε εμφύλια σύρραξη, οπότε ούτε καν η επιβίωσή της ως ενιαίο κράτος δεν είναι σίγουρη, ενώ οι συνέπειες στην αγορά πετρελαίου θα είναι πολύ σοβαρές, ιδιαιτέρως αισθητές στην Ευρώπη.

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Αδύνατον να επιβιώσει

Η έκβαση της λιβυκής κρίσης και η κατάσταση που θα προκύψει από αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθούν αυτή τη στιγμή. Το βέβαιο όμως είναι ότι αποκλείεται πλέον να επιβιώσει το καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει στη Λιβύη ο Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος αποκλείεται επίσης να παραμείνει ηγέτης της χώρας, μετά την τόσο εκτεταμένη εξέγερση εναντίον του και τις σφαγές που διαπράττει για να διασώσει το καθεστώς του. Τι καθεστώς θα είναι αυτό που θα αντικαταστήσει την «Τζαμαχιρία» του Καντάφι, παντελώς άγνωστο. Ισως περισσότερο κοινοβουλευτικό, αν και αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο σε μια χώρα σαν τη Λιβύη. Από οικονομική σκοπιά πάντως, οι Λίβυοι θα περάσουν πολύ χειρότερα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

... ψάχνοντας το Παιχνίδι ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Ποδόσφαιρο

*
«Διδάξαμε ήθη» (!), δήλωσε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αμέσως μετά τα όσα συνέβησαν στο «Καραϊσκάκης» το Σάββατο. Πάλι καλά που ο κ. Μαρινάκης δε δίδαξε και ...έθιμα.
*
Η δήλωσή του, πάντως, είναι πολύτιμη. Για όλους εμάς που αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Και το αγαπάμε γνωρίζοντας ότι, όπως κάθε τι λαϊκό, έτσι και το ποδόσφαιρο έχει κι αυτό αλωθεί. Το έχουν σφετεριστεί, το έχουν αμαυρώσει τα «αφεντικά» του. Με συνέπεια να κουβαλάει στις πλάτες του αυτά ακριβώς τα «ήθη και έθιμα». Τα «ήθη» των «αφεντικών» του.
*
Το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τη «μοίρα» όλων των ωραίων πραγμάτων που μέσα στο σύστημα της σαπίλας μετατρέπονται σε «εμπόρευμα». Το «αγόρασαν», δηλαδή το έκλεψαν, το βούτηξαν από το λαό, το έκαναν «κέρδος», το έκαναν «στοίχημα», το έκαναν «πρεστίζ», το έκαναν «νταβατζιλίκι», το έκαναν «πολιορκητικό κριό» στις οικονομικές και πολιτικές τους «μπίζνες» και τώρα το επιστρέφουν στο λαό με τη μορφή του «κατιμά». Αλλά με ό,τι φανταχτερό περιτύλιγμα κι αν πουλήσεις τον «κατιμά» παραμένει «κατιμάς».
*
Από παιχνίδι του λαού, το ποδόσφαιρο έγινε «προϊόν» για να κάνουν τα «παιχνίδια» τους και το «κέφι» τους οι εφοπλιστές, οι πετρελαιάδες και οι άλλοι, οι περιώνυμοι των λαμέ «καταγωγίων», που το ελέγχουν. Και στη μέση ο πιο πληρωμένος, ο πιο εξωνημένος «διαιτητής» που θα μπορούσε να υπάρξει: Το κράτος. Καθόλου τυχαία, αυτό το κράτος, όπως και το ποδόσφαιρο, ανήκει επίσης στους εφοπλιστές και στους πετρελαιάδες.
*
Από δω και πέρα όλα «επιτρέπονται»: Δολοφονίες (στη Λαυρίου), βανδαλισμοί (θέατρο Τέχνης), τσαμπουκαλίκια κουμπουροφόρων μεγαλοπαραγόντων, διαπλοκές, «στησίματα», ντόπα, «πόλεμος» μέσω των ΜΜΕ, «ιδιωτικοί στρατοί», χουλιγκάνοι, καφρίλα, οπαδιλίκι. Οπαδιλίκι που απέναντι στους πολλούς αξιοποιείται άλλοτε ως παραισθησιογόνο αφασίας και αποχαύνωσης, άλλοτε ως μοχλός για το ξεστράτισμα του αυθορμητισμού και της επαναστατικότητας της νιότης τους. Οπαδιλίκι, που, από τους λίγους, τους «ξύπνιους», λειτουργεί ως διαβατήριο για να χτίζουν «καριέρες», «ίματζ», «κοινωνικό εκτόπισμα» και, ορισμένοι, περιουσίες και φράγκα.
*
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι το ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν ανακατασκευαστεί η βιτρίνα του, θα αποπνέει από την κορυφή μέχρι τα νύχια, από τα σαλόνια μέχρι τα τελευταία τοπικά πρωταθλήματα της Ανωκατωμαγούλας, τη δυσωδία της παρακμής της τάξης που το έχει σφετεριστεί και για όσο διάστημα θα το έχει σφετεριστεί.

Ας μη νομίζουν, όμως, ότι θα παραιτηθούμε. Εμείς θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε την μπάλα. Να ψάχνουμε το ΠΑΙΧΝΙΔΙ σε έναν κόσμο που οι νόμοι του δε θα υπαγορεύονται από το ωμό συμφέρον, εκεί που οι άνθρωποι δε θα σμίγουν τα χέρια για να ανταλλάξουν λεφτά και μετοχές, αλλά για να ανταλλάξουν φανέλες παίρνοντας ο ένας κουράγιο από τον τίμιο ιδρώτα του άλλου. Μιλάμε για έναν κόσμο που το ποδόσφαιρο θα είναι απλώς ένα παιχνίδι που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ιερή σοβαρότητα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τα παιχνίδια τους.
*
Οσοι σπεύσουν να χαμογελάσουν με το ρομαντισμό μας (ή όπως αλλιώς βαφτίζουν την άποψή μας), όσοι δηλαδή μας ζητούν να παραμείνουμε αιωνίως στιγματισμένοι και όμηροι ενός κοινωνικού κανιβαλισμού που ισχυρίζεται ότι «ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα», ας γνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με τη ζωή. Και καμιά φορά τα γκελ στη ζωή - όπως και στο ποδόσφαιρο - είναι απρόβλεπτα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

... 50 δισ. δημόσιου πλούτου ...

*
Νίκος Κοτζιάς
***
*
Το μεγαλύτερο σκάνδαλο
της σύγχρονης Ελλάδας

*
Οι λογιστές που μας κυβερνούν έχουν την αίσθηση ότι το Βατοπέδι ήταν «το σκάνδαλο», ενώ το ξεπούλημα 50 δισεκατομμυρίων δημόσιου πλούτου σε περίοδο κρίσης, με χρονοδιάγραμμα αναγκαστικής εκποίησης, θα είναι «εθνικό έργο» αξιοπρέπειας και καλής διακυβέρνησης.

Βέβαια, οι αγοραστές δεν θα έχουν παρά να περιμένουν να τελειώνει ο χρόνος για κάποια από τις επόμενες δόσεις, οπότε η κυβέρνηση θα ξεπουλήσει όσο όσο, μιλώντας για υποχρεωτική εκποίηση διότι «το επιβάλλει ο μονόδρομος». Προκλητικά δε θα μας καλούν να τους πούμε τότε ποιους εναλλακτικούς αγοραστές έχουμε υπόψη μας.

Οι λογιστές, οι τοκογλύφοι των τραπεζών και των εργολάβων καθώς και τα φερέφωνά τους, ανακάλυψαν την ανάγκη να παριστάνουν τις μωρές παρθένες έναντι υπαλλήλων διεθνών οργανισμών που τους εξέθεσαν δημοσιοποιώντας τον ήδη υπάρχοντα προγραμματισμό του μεγαλύτερου σκανδάλου της σύγχρονης Ελλάδας. Καμώνονται ότι τσακώθηκαν μαζί τους, ασφαλώς όχι βέβαια για την πολιτική, αλλά για την επικοινωνία της λογιστικής της εκποίησης. Αναρωτιέμαι, πού πάει η κυβέρνηση; Είναι δυνατό να τσακώνεται με τους εκπροσώπους «της μονοδρομικής λύσης σωτηρίας της χώρας»; Με αυτούς στους «οποίους χρωστάμε και δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε»;

Η ανακοίνωση εκ μέρους των υπαλλήλων της τρόικας για την εκποίηση του εθνικού μας πλούτου, αποκληρώνοντας τις επόμενες γενιές, απέδειξε ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Η Βουλή δεν είχε καν το δικαίωμα να ψηφίσει την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Τους βουλευτές η κυβέρνηση τούς βλέπει απλά ως μαριονέτες ενός θεάτρου σκιών που ψηφίζουν την περαίωση με την οποία οι φοροφυγάδες καλούνται να βάλουν χαρτόσημα στη φοροκλοπή τους, αλλά είναι έτοιμοι να στείλουν φτωχούς ανθρώπους φυλακή εάν δεν πληρώσουν 1,40 ευρώ. Μια κυβέρνηση που ωρύεται ότι δεν θα αφήσει να καταργηθεί η νομιμότητα, ενώ παραβιάζει κάθε μέρα το Σύνταγμα. Η οποία εισήγαγε στη Βουλή τη διαγραφή 24 δισεκατομμυρίων χρεών εκείνων που εδώ και χρόνια πράττουν: «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω για τα εκατομμύριά μου»...

Οι δημόσιες δηλώσεις των αλλοδαπών υπαλλήλων αποκάλυψαν ότι στην Ελλάδα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Την εκποίηση δεν την γνώριζε θεσμικά ούτε καν το υπουργικό συμβούλιο. Μόνο ένας υπουργός. Ισως και κάποιοι κομματικοί που η πολιτική τους ευστροφία τούς οδήγησε καμαρωτοί καμαρωτοί να δηλώνουν ότι αυτά τα προέβλεπε το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, ενώ άλλοι, της Ν.Δ., περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι υποστηρίζοντας ότι εκείνοι τα είπαν πριν την τρόικα. Ω! Τι τιμή και τι δόξα!

Η φασαρία για την αποκάλυψη της εκποίησης δείχνει ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απέτυχε ακόμα και στην πρόθεσή της να δημιουργήσει τεχνική κρίση με την τρόικα, για λόγους επικοινωνιακούς και εκλογικούς. Δείχνει, επίσης, ότι η τρόικα θέλει να δέσει τον γάιδαρο των συμφερόντων που εκπροσωπεί τώρα που υπάρχει μια κυβέρνηση που της επιτρέπει επί της ουσίας όλα. Διότι, μη μου πείτε ότι είναι αδιάφορο το ότι δεν υπάρχουν ανάλογα επεισόδια στο Δουβλίνο. Οτι ουδείς τόλμησε να πει οποιαδήποτε κουβέντα εις βάρος της Ιρλανδίας. Οτι η τρόικα δεν τόλμησε να κάνει εκεί αυτά που κάνει εδώ. Διότι αυτές οι διαφορές μάλλον δεν οφείλονται στο ότι τα εκεί τροϊκανόπαιδα έχουν καλύτερο χαρακτήρα από τα εδώ. Μάλλον τελικά έχει να κάνει με το τι κυβέρνηση και επιχειρηματίες «διαθέτει» η Ελλάδα...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

... ερμηνεύοντας τις εξεγέρσεις ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Η Αραβία στις φλόγες

*
Βρυχώνται τα πλήθη του εξεγερμένου λαού σε όλες σχεδόν τις αραβικές χώρες. Τα αυταρχικά καθεστώτα όλης της Αραβίας, από το Μαρόκο στον Ατλαντικό ως το Μπαχρέιν στον Κόλπο, κλονίζονται. Οι τύραννοι τρέμουν βλέποντας ότι ο ένας μετά τον άλλον άρχισαν να καταρρέουν. Ο Μπεν Αλί στην Τυνησία και ο Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο αποτελούν ήδη παρελθόν, ενώ πολλοί από τους υπόλοιπους ομολόγους τους δεν αισθάνονται καθόλου καλά. Είναι προφανές ότι το σύστημα διακυβέρνησης των αραβικών κρατών έχει περιέλθει σε βαθύτατη κρίση. Εχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του - με εξαίρεση ίσως τις πετρομοναρχίες του Κόλπου. Τα εκφυλισμένα καθεστώτα της αντιαποικιακής εποχής, προ μισού αιώνα, έχουν χάσει τη νομιμοποίησή τους στη συνείδηση των λαών τους.

Το κοινωνικό πρόβλημα είναι η πρωταρχική αιτία των ανατροπών που συντελούνται. Τα αραβικά καθεστώτα αδυνατούν πλέον να εξασφαλίσουν εργασία και αξιοπρεπή διαβίωση στον όλο και πιο μορφωμένο, ιδιαιτέρως νεανικό πληθυσμό τους. Η όλο και συχνότερη προσφυγή των τυράννων στην καταστολή για να ελέγξουν την κατάσταση οξύνει αναπότρεπτα το θέμα της έλλειψης δημοκρατικών ελευθεριών, αναδεικνύοντας τον ολοκληρωτισμό των καθεστώτων αυτών.

Το πολιτικό Ισλάμ έχασε τον πόλεμο για τις συνειδήσεις των αραβικών μαζών. Σε αντίθεση με την προηγούμενη δεκαπενταετία, όταν οι μορφωμένοι νέοι Αραβες, απογοητευμένοι τόσο από τις σοσιαλίζουσες όσο και από τις επιθετικές καπιταλιστικές θεωρίες της Δύσης, αναζήτησαν διεξόδους στο πολιτικό Ισλάμ, το οποίο εμπλούτισαν με σύγχρονα κοινωνικά χαρακτηριστικά, οι σημερινοί Αραβες νέοι είναι πιο επιφυλακτικοί απέναντι στο πολιτικό Ισλάμ. Δεν δελεάζονται τόσο από τα μηνύματά του, όπως έδειξαν οι εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο.

Ανοίγει το πολιτικό παιχνίδι στην Αραβία η σημαντικότατη εξέλιξη της υποχώρησης της επιρροής του πολιτικού Ισλάμ. Μειώνεται ο κίνδυνος να εγκλωβιστεί όλη η κοινωνική διαμαρτυρία και όλος ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός σε ένα νέο δογματικό, άρα εκ φύσεως ολοκληρωτικό πλαίσιο, αυτό του πολιτικού Ισλάμ. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι και το πολιτικό Ισλάμ δεν θα κερδίσει τη θέση που δικαιούται σε ένα δημοκρατικό σύστημα, όπως άλλωστε δείχνουν τα παραδείγματα της Χεζμπολάχ στον Λίβανο ή της Χαμάς στην Παλαιστίνη. Ταυτόχρονα όμως θα υπάρχουν και οι θρησκευτικές πολιτικές δυνάμεις που θα διεκδικούν την εκπροσώπηση τμημάτων των ψηφοφόρων.

Τα αυταρχικά καθεστώτα αποδείχθηκε ότι αποτελούν όχι προπύργια ανάσχεσης των ισλαμιστών, όπως ισχυρίζονταν προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, αλλά αντιθέτως καθοριστικό παράγοντα αντικειμενικής ενίσχυσης των ισλαμιστικών κινημάτων, αφού απέκλειαν κάθε άλλη αντιπολιτευτική πολιτική δύναμη. Οι βίαιες μέθοδοι καταστολής που χρησιμοποιούν αυτά τα καθεστώτα είναι άλλωστε σημαντικός παράγοντας ριζοσπαστικοποίησης ατόμων, ομάδων και πολιτικών δυνάμεων που αρχικά δεν ζητούσαν παρά μόνο μεταρρυθμίσεις.

«Θάνατος στον Χαλίφα!» φώναζαν την Πέμπτη στο Μπαχρέιν τα πλήθη αναφερόμενα στον βασιλιά Χαμάντ μπιν Ισά αλ-Χαλίφα, μετά την άνανδρη σφαγή των διαδηλωτών από τις κτηνώδεις μισθοφορικές αστυνομικές δυνάμεις του μονάρχη. Οι ίδιοι διαδηλωτές μία ημέρα νωρίτερα και παρά την ύπαρξη δύο νεκρών διαδηλωτών από αστυνομικές σφαίρες, τάσσονταν αναφανδόν υπέρ της μοναρχίας και ζητούσαν απλώς ενίσχυση των συνταγματικών πτυχών της. Η στάση του καθεστώτος ριζοσπαστικοποίησε σε μια μέρα τις θέσεις τους.

Τι θα κάνουν οι ΗΠΑ χωρίς Αραβες τυράννους; Ολοι αυτοί οι τύραννοι που κινδυνεύουν είναι σύμμαχοί τους - με μοναδική σχετική εξαίρεση τον Καντάφι της Λιβύης, ο οποίος όμως και αυτός έχει συμβιβαστεί με τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους τα τελευταία χρόνια, εγκαταλείποντας κάθε ίχνος του ριζοσπαστικού παρελθόντος του. Το δίλημμα για την Ουάσιγκτον είναι πολύ μεγάλο: να συνεχίσει να υποστηρίζει τους ξοφλημένους δικτάτορες ή να τους «πουλήσει» πολιτικά, τασσόμενη υπέρ της ανατροπής τους;

Αδηλο τι θα προκύψει από τις αραβικές εξεγέρσεις. Καθεστώτα χειρίσιμα, ριζοσπαστικά ή μήπως ίδια με τα προηγούμενα, απλώς χωρίς τους παλιούς δικτάτορες; Η αβεβαιότητα αυτή ταλανίζει τους Αμερικανούς. Μέχρι να φανεί ότι οι αλλαγές είναι ακίνδυνες για τις ΗΠΑ, ο Ομπάμα θα ταλαντεύεται.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

... "Καθημερινή" - οι φασίστες είναι εδώ ...

*
Στέφανος Κασιμάτης
("Καθημερινή")
***
*
Μορφές πάλης και κυβερνητική βία
*
Το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε τις προάλλες μια εγκύκλιο για την πρόληψη της βίας στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπου είναι πασίγνωστο ότι τα κρούσματα βίας μεταξύ μαθητών είναι πλέον στοιχείο της ρουτίνας στη σχολική ζωή. (Οχι ότι κάνουν τίποτε από μόνες τους παρόμοιες εγκύκλιοι, αλλά η διοίκηση νομίζει ότι κάτι κάνει όταν τις εκδίδει και, γι' αυτό, τις εκδίδει σχεδόν μηχανικά...)

Αν έμενε ώς εδώ, το γεγονός δεν θα ήταν τίποτε παραπάνω από μια θλιβερή υπόμνηση της γραφειοκρατικής ματαιότητας, αν δεν υπήρχε το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ που, με την παρωχημένη ιδεολογία του, τις εμμονές του και τα φαντάσματά του, δίνει στο γεγονός τη διάσταση του παραλόγου. Ετσι, το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εξέδωσε προχθές την παρακάτω ανακοίνωση: «Επικίνδυνη η εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας με πρόσχημα την αντιμετώπιση της βίας μεταξύ μαθητών. Την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, που θέλει να μετατρέψει τους μαθητές σε σεκιουριτάδες μέσα στα σχολεία, οι μαθητές πρέπει να την κάνουν σερπαντίνες και κομφετί. Το υπουργείο με την εγκύκλιο του "για διασφάλιση συνθηκών γενικότερης λειτουργικότητας και ευνομίας μέσα στη σχολική κοινότητα" εννοεί την πειθάρχηση στην αντιλαϊκή πολιτική, στοχοποιεί τις μορφές πάλης (sic) του οργανωμένου μαθητικού κινήματος. [...] Η ΚΝΕ καλεί τους μαθητές να συσπειρωθούν γύρω από τα μαθητικά συμβούλια, τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων, ενάντια στη βία που ασκεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στους ίδιους, στο δικαίωμα στη μόρφωση, στη δουλειά αύριο, συνολικότερα στη ζωή τους».

Η βία στα σχολεία είναι λοιπόν «μορφή πάλης», με την οποία ο μαθητής προδιαγραφών της ΚΝΕ πρέπει να αντισταθεί στη βία της κυβέρνησης. Διασκεδάζεις, από τη μια, με την γελοιότητα της θέσης, από την άλλη όμως αναλογίζεσαι πόσο επικίνδυνη και εύθραυστη είναι η πορεία της χώρας προς την αναγκαία προσαρμογή της με τη λογική, όταν η νεολαία κοινοβουλευτικού κόμματος απευθύνει παρόμοιες εκκλήσεις στους μαθητές. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι μιλούμε για το ΚΚΕ: αρκεί να προσέξει κανείς τις φυσιογνωμίες, να διαβάσει τον «Ριζοσπάστη» και να χαζέψει λίγο τον 902, για να καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκουν στον κόσμο τούτο...

---
ένα σχόλιο: ... μην ψάχνετε φασίστες μόνον στις ακροδεξιές οργανώσεις εν Ελλάδι ... φασίστες ανθούν και στις "έγκριτες" εφημερίδες των εφοπλιστών ... Στέφανος Κασιμάτης ... δείγμα εξαιρετικόν ... ο ειδικός, που διακρίνει τους ανθρώπους από τη φυσιογνωμία τους ... από τα διαβάσματά τους ... από τα ακούσματά τους ... Στέφανος Κασιμάτης ... ο κριτής που αποφασίζει ποιός ανήκει στον κόσμο αυτό και ποιός όχι ... Στέφανος Κασιμάτης ... ο "λειτουργός" της δημοσιογραφίας, που ευχαρίστως μπορεί να εκτελεί χρέη χειριστού φούρνων καύσεως των μη αρεστών φυσιογνωμιών !!! ... αναλογιστείτε πού πάει το πράγμα ... τα ενεργούμενα της αστικής τάξης πλέον δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα ... κάτι διαισθάνονται ... κάτι φοβούνται ... ίσως φοβούνται ότι δεν θα τους βγει το Δ΄ Ράιχ ... Στέφανος Κασιμάτης ... μην τον ξεχάσετε ... Στέφανος Κασιμάτης ... το φίδι βγήκε από το αυγό ... προσέξτε ...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... ποιούς υπηρετείς κ. Παπανδρέου; ...

*
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
***
*
Οι άρρητες επιδιώξεις
του γερμανικού σχεδίου

*
Οι λεονταρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα παραπέμπουν στον ήρωα του Μπρεχτ, ο οποίος, αν και έχει βουτηχτεί μέχρι τον λαιμό στο βούρκο, πασχίζει να κρατήσει τη χωρίστρα του στη θέση της. Είναι πασιφανές ότι η διαφωνία δεν αφορούσε την ουσία του ζητήματος, αλλά αποκλειστικά το ποιος όφειλε να ανακοινώσει την προαποφασισμένη εκποίηση - κατ’ ευφημισμόν «αξιοποίηση» - της κτηματικής περιουσίας του Δημοσίου σήμερα, του ορυκτού πλούτου και των ενεργειακών πηγών της χώρας αύριο.

Η φαρσοκωμωδία αυτής της εικονικής διαφωνίας λειτούργησε ως προπέτασμα καπνού έναντι των εξαιρετικά επικίνδυνων εξελίξεων σχετικά με το γερμανικής έμπνευσης «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας», το οποίο θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της Ε. Ε. στις 11 Μαρτίου. Πρόκειται για το αντάλλαγμα που ζητεί, με σχεδόν τελεσιγραφικούς όρους, η Γερμανία, προκειμένου να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Οπως είναι γνωστό, η κ. Μέρκελ εννοεί να φορέσει το ίδιο, ασφυκτικά στενό, γερμανικό κοστούμι και στα 17 μέλη της Ευρωζώνης, αδιαφορώντας για τις οικονομικές ιδιομορφίες και τις κοινωνικές αντοχές κάθε χώρας: Διαρκής λιτότητα με αποσύνδεση των μισθών από τον πληθωρισμό, σύνταξη στα 67, ενιαία φορολογική πολιτική, υπονόμευση των κλαδικών συμβάσεων, συνταγματική απαγόρευση για ελλείμματα άνω του 3% του ΑΕΠ και πάει λέγοντας.

Προβλέψιμα, ο εκβιασμός του Βερολίνου προκάλεσε αντιδράσεις από την πλειονότητα των κρατών-μελών του ευρώ. Ο καγκελάριος της Αυστρίας, μιας χώρας με ισχυρά συνδικάτα, Βέρνερ Φάιμαν απέρριψε τις επεμβάσεις στο εργασιακό. Ο Βέλγος πρωθυπουργός, Ιβ Λετέρμ, αντιστάθηκε στην κατάργηση της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής των μισθών. Ο Ιρλανδός ομόλογός του, Μπράιαν Κόουεν, αρνείται τη φορολογική εναρμόνιση, γιατί φοβάται μαζική διαρροή κεφαλαίων από τη χώρα του. Ακόμη και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, πνέει τα μένεα και δηλώνει ότι «δεν είναι σαφής η προστιθέμενη αξία αυτού του Συμφώνου». Δακτυλοδεικτούμενες εξαιρέσεις αποτελούν δύο πολιτικοί που εναρμονίστηκαν απολύτως με τις αξιώσεις του Βερολίνου: Ο Νικολά Σαρκοζί και ο Γιώργος Παπανδρέου. Και ο μεν Γάλλος πρόεδρος είχε ισχυρούς λόγους: Να προστατέψει τις σοβαρότατα εκτεθειμένες γαλλικές τράπεζες από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης και να αποτρέψει την απαγκίστρωση της Γερμανίας από το ευρώ και τον αναπροσανατολισμό της σε ρόλο αυτοτελούς παγκόσμιας δύναμης, με το βλέμμα της στραμμένο όχι τόσο δυτικά του Ρήνου όσο ανατολικά του Οντερ. Ο Γιώργος Παπανδρέου, όμως, ποια εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας έρχεται άραγε να υπηρετήσει;

Οσοι μηρυκάζουν άκριτα τη γερμανική λογική περί τεμπέληδων και αντιπαραγωγικών Ελλήνων θα πουν: Η Ελλάδα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας (πράγμα που είναι σωστό), επομένως πρέπει να ρίξει δραστικά το κόστος εργασίας για να μπει σε τροχιά ανάπτυξης (πράγμα που είναι εντελώς λάθος). Οπως μας υπενθύμισε στις 14 Φεβρουαρίου η -κατ’ εξοχήν νεοφιλελεύθερη- αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, οι Ελληνες δουλεύουν κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα έναντι 35,8 των Γερμανών και 31 των Ολλανδών. Αντίθετα, οι μισθοί τους όχι μόνο είναι πολύ χαμηλότεροι έναντι εκείνων των πλούσιων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά ακρωτηριάστηκαν κατά 14% την τελευταία διετία, όπως πιστοποίησε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.

Το πρόβλημα της Ελλάδας, προσθέτει η Wall Street Journal, δεν βρίσκεται στο κόστος εργασίας, αλλά στη χαμηλή παραγωγικότητα -δηλαδή στην υστέρηση των ελληνικών επιχειρήσεων αναφορικά με την τεχνολογία, τον εξοπλισμό, την οργάνωση της εργασίας. Ετσι, το γερμανικό «κοστούμι» έρχεται να φορτώσει στους Ελληνες εργαζομένους τις συνέπειες της αποτυχίας των Ελλήνων επιχειρηματιών (εξαιρουμένων των ελάχιστων κλάδων που είναι διεθνώς ανταγωνιστικοί).

Το γερμανικό σχέδιο είναι καταδικασμένο σε αποτυχία αναφορικά με τον δεδηλωμένο στόχο του, δηλαδή την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ευρωζώνης. Τα δύο τρίτα του εξωτερικού εμπορίου της Ε. Ε. γίνονται στο εσωτερικό της Ενωσης και αυτό ισχύει για όλα σχεδόν τα μεμονωμένα κράτη (64% για τη Γερμανία, 65% για την Ελλάδα). Επομένως, ο αγώνας δρόμου των ευρωπαϊκών κρατών προς το ελάχιστο δυνατό εργασιακό κόστος, παρά το τεράστιο κοινωνικό κόστος του, πολύ μικρό όφελος θα φέρει ως προς την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης (και πάντως πολύ μικρότερο από τη θετική ώθηση που θα έδινε ένα λιγότερο «σκληρό» ευρώ). Απομένει να αποδειχθεί αν το γερμανικό σχέδιο πετύχει ως προς τον αδήλωτο, αλλά πραγματικό στόχο του: Τη μετακύλιση του βάρους της κρίσης από τις τράπεζες του γαλλογερμανικού πυρήνα, στις εργαζόμενες τάξεις της περιφέρειας και, εν τέλει, ολόκληρης της Ευρωζώνης.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

... Μ-πίζνες Κ-αλά Ο-ργανωμένες ...

*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
Εκχριστιανίζοντας τη Βόρεια Κορέα

*
Ούτε δύο αιώνες δεν έχουμε συμπληρώσει ως ελεύθερο κράτος. Τι να πρωτοπρολάβεις λοιπόν να οργανώσεις, να αριθμήσεις, να ταξινομήσεις. Κι όπως ακριβώς δεν ξέρουμε πόσα είναι τα ακίνητα του Δημοσίου, έτσι αγνοούμε και πόσες είναι οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όσες ιδρύθηκαν μετά το 1997. Και αφού δεν έχουν καν καταγραφεί, πώς και ποιος να ξέρει πόσες είναι αυθεντικές, με έργο πέρα από τις καλές προθέσεις των ιδρυτών τους, και πόσες άδειοι τίτλοι, που ωστόσο ενδέχεται να μην έχουν εντελώς άδεια ταμεία, είτε χάρη στις συνδρομές καλοπίστων, είτε χάρη στην κρατική γενναιοδωρία. Κάποτε, το «Μη Κυβερνητική Οργάνωση» θεωρούνταν τίτλος τιμής. Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς από τη στιγμή που οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις συντηρούνται με κυβερνητικό χρήμα, παρά το όνομά τους (και παρά το παράδειγμα της Greenpeace, που αποκλείει τη χρηματοδότησή της από κυβερνήσεις και εταιρείες). Επιπλέον έχουν δει το φως διάφορα σκανδαλώδη, που απαξίωσαν τον κάποτε τιμητικό χαρακτηρισμό. Η ΜΚΟ της Εκκλησίας, λ.χ., αναγκάστηκε να αλλάξει όνομα, να γίνει «Αποστολή» από «Αλληλεγγύη», περίπου σαν τις ποδοσφαιρικές ομάδες που, για να μην πέσουν κατηγορία λόγω της κακοδιαχείρισής τους, προσθέτουν ένα «νέος» στο όνομά τους και ψευτοκαθαρίζουν.

Σίγουρα, αρκετές από τις χιλιάδες οργανώσεις θα λειτουργούν χάρη στο πάθος των μελών τους και την ανιδιοτέλειά τους· όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν πως είμαστε μια κοινωνία γενικευμένου ατομισμού, υπάρχουν πάντοτε, σαν μαγιά για έναν κόσμο που ενδέχεται να μην έρθει ποτέ, οι ταμένοι της ανώνυμης προσφοράς, οι αποφασισμένοι της αλληλλεγύης. Επίσης σίγουρο είναι όμως ότι πολλές οργανώσεις που φέρονται ως μη κυβερνητικές, παρασιτούν εις βάρος του κρατικού κορβανά, δίχως να κάνουν το παραμικρό ωφέλιμο (150 εκατομμύρια δραχμές «για την προαγωγή του χριστιανισμού στη Βόρεια Κορέα» πώς να δικαιολογηθούν;). Με ευρηματικούς τίτλους που εντούτοις σκέπαζαν το απόλυτο τίποτα (μερικούς τους πρωτακούσαμε τον καιρό του συμβάντος με τον κ. Ζαχόπουλο), αποσπούσαν γερές χορηγίες χωρίς να αποδίδουν λογαριασμό. Είναι κι αυτή μια από τις μορφές του αγρίως πελατειακού, κομματοεξαρτημένου κράτους που φροντίζει να ικανοποιεί τους δικούς τους ανθρώπους, πράσινους, γαλάζιους και χαμαιλέοντες, ή τους αναποφάσιστους που κάπως πρέπει να πειστούν. Η μεγάλη διαφθορά, η υψηλή, έχει ανάγκη τη χαμηλή, σαν άλλοθι ή σαν μέθοδο συγκάλυψης.

Τώρα, επιτέλους, θα μετρηθούν και θα ελεγχθούν οι ΜΚΟ. Αλλά ποια εμπιστοσύνη να έχουμε όταν τη δουλειά αυτή ανέλαβε να τη διεκπεραιώσει ένα κόμμα κυβερνών μεν, πλην όμως φερόμενο σαν εκτός ευθύνης και άνευ σχεδίου μη κυβερνητική οργάνωση. Και το δικό του όνομα άλλωστε έχει τόσο σχέση με την πραγματικότητα όση κι ο τίτλος των μισών ΜΚΟ.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

... θα πουλήσουν τα πάντα - θα τους αφήσουμε; ...

*
Βαγγέλης Δεληπέτρος
***
*
Αχόρταγοι!

*
Οταν βλέπω τον Πεταλωτή να παίρνει ξημερώματα το καριοφίλι και να τουφεκάει την τρόικα, γιατί ανακοίνωσε το «Πωλείται η Ελλάς», παίρνοντας την μπουκιά από το στόμα του Παπακωνσταντίνου, κάτι παθαίνω.

ΠΑΘΑΙΝΩ επίσης όταν βλέπω υπουργούς να φορούν φουστανέλα και να βγαίνουν στις ραχούλες για να αντισταθούν σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν ότι στην Ελλάδα υπάρχει, λέει, υπεύθυνη κυβέρνηση που κάποτε -και όπως πάντα κατόπιν εορτής- θα ενημερώσει, λέει, τη Βουλή και το λαό γι' αυτά που αποφασίζει.

ΚΑΙ ΠΩΣ να μην πάθω, όταν ακούω τον πρωθυπουργό, που μήνες τώρα έχει ανακοινώσει την πρόθεσή του για εκποίηση του κοινού μας πλούτου, να δηλώνει... οργισμένος ότι θα νομοθετήσει την απαγόρευση πώλησης δημόσιας γης;

ΑΥΤΟΣ δεν είπε, τον Σεπτέμβριο του 2010 σε ομιλία του στη Νέα Υόρκη, ότι «ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα που εφαρμόζεται σε ένα ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απ' ευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημόσιου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή εταιρειών holding»;

ΚΑΙΡΟΣ να σοβαρευτούμε. Αν αυτά που λένε τώρα είναι αλήθεια, τότε γιατί νομοθέτησαν το fast track; Γιατί δεν προχώρησαν τα σχέδια για μητροπολιτικό πάρκο στο Ελληνικό; Γιατί οργάνωσαν τις περιοδείες real estate στα Αραβικά Εμιράτα; Γιατί γυρνούν από χώρα σε χώρα διαλαλώντας την πραμάτεια;

ΑΚΟΜΗ μια φορά, άλλα λένε και άλλα εννοούν. Γι' αυτό και το ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου» εδώ και καιρό μελετά ποια κομμάτια της χώρας μπορούν να «αξιοποιηθούν» και φτιάχνει καταλόγους προς χρήση των ενδιαφερομένων.

ΟΤΑΝ λοιπόν βλέπεις σε έκδοση του επίσημου think tank του ΠΑΣΟΚ να καταγράφονται λιμάνια, ακτές, κρατικές γαίες, βουνά και νησιά, ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να βγει.

ΕΙΝΑΙ αποφασισμένοι να πουλήσουν ό,τι μπορούν ή, για να το πούμε με το δικό τους γλωσσάρι, να ιδιωτικοποιήσουν όλα όσα τους επιτρέψουμε.

ΑΛΛΩΣΤΕ, ο πατριάρχης του καπιταλισμού της καταστροφής, Μίλτον Φρίντμαν, με τα εγχειρίδια του οποίου πορεύονται οι ειδικοί του ΔΝΤ και οι καθ' ημάς σοφοί, αυτά πρέσβευε.

ΟΛΑ για τις αγορές! Στην κοινωνία που θέλουν, μόνιμες θέσεις εργασίας και ΣΣΕ δεν υπάρχουν. Οπως δεν υπάρχει κοινός πλούτος, κοινωνική πρόνοια, συντάξεις και δημόσια παιδεία.

ΚΟΥΠΟΝΙΑ εκπαίδευσης, λοιπόν, σαν κι αυτά που ήδη, ντροπαλά, κάποιοι προτείνουν και στη χώρα μας. Ωρομίσθιοι εργαζόμενοι και επιχειρησιακές συμβάσεις, σαν κι αυτές που ήδη δρομολογούνται και εδώ. Και πωλητήριο σε ό,τι ορέγονται οι απρόσωπες αγορές με τις επώνυμες τσέπες.

Ο ΚΟΣΜΟΣ των φριντμανιακών είναι αχόρταγος. Οσο τους αφήνουμε, δεν θα σταματήσουν να (μας) μασάνε.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

... "οι ζητιάνοι δεν μπορούν να διαλέγουν" ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Η... μεταμεσονύκτια οργή κατά τρόικας

*
Το στοιχείο της ιλαροτραγωδίας είναι εξαιρετικά έντονο στην υπόθεση της συνέντευξης Τύπου των εκπροσώπων της τρόικας την Παρασκευή το απόγευμα και την αντίδραση της κυβέρνησης Παπανδρέου στα όσα ειπώθηκαν εκεί. Το τραγικό στοιχείο έγκειται στο ότι τρεις ασήμαντοι υπάλληλοι του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ αισθάνονται τόσο μεγάλη αποικιοκρατικού τύπου υπεροψία απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση ώστε να αποφασίζουν να ανακοινώσουν οι ίδιοι ότι συμφώνησαν με την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει η Ελλάδα σε αποκρατικοποιήσεις και κυρίως σε εκποίηση δημόσιας γης (!) κατά την πενταετία 2011-2015 πρωτοφανούς έκτασης, με στόχο να εισπράξει... 50 δισεκατομμύρια ευρώ!

Το ιλαρό στοιχείο συνίσταται στο ότι η κυβέρνηση έχει όντως συμφωνήσει με αυτόν τον εξωφρενικό στόχο, αλλά ταυτόχρονα ήταν υποχρεωμένη να δείξει ότι κατά κάποιο τρόπο αντιδρά προκειμένου να αντικρούσει τη δικαιολογημένη λαίλαπα κατηγοριών των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των μέσων ενημέρωσης ότι «ξεπουλάει την Ελλάδα».

Καθώς μάλιστα έχει γίνει θρύλος στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας η αφίσα που είχε βγάλει το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου και επί διακυβέρνησης ΝΔ με τον χάρτη της Ελλάδας, την επιγραφή «Πωλείται» και τη λεζάντα «Οχι ξεπούλημα στην ΕΟΚ!», το κυβερνών κόμμα βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο πρωθυπουργός αντελήφθη ότι η πολιτική ζημιά την οποία υφίστατο ο ίδιος προσωπικά από τη στάση των «γκαουλάιτερ» της ΕΕ και του ΔΝΤ ήταν αξιοσημείωτη. Αποφάσισε έτσι να εκδοθεί μια ανακοίνωση για να σωθούν τουλάχιστον κάποια προσχήματα.

Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης ήταν σκληρό: «Η συμπεριφορά των εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ κατά τη σημερινή συνέντευξη ήταν απαράδεκτη... Τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν» ανέφερε μεταξύ άλλων.

Το γεγονός όμως ότι ενώ η συνέντευξη Τύπου της τρόικας δόθηκε το απομεσήμερο, η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου έγινε στη... μία και τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα (!), με αποτέλεσμα να γίνει γνωστή το Σάββατο και οι εφημερίδες να τη γράψουν την Κυριακή, προκάλεσε πολλές απορίες ως προς τα κίνητρα της ανακοίνωσης. Αν η κυβέρνηση είχε θυμώσει τόσο πολύ, γιατί χρειάστηκε... δέκα ώρες να το εκδηλώσει;

Εν πάση περιπτώσει, επί της ουσίας τώρα η κυβέρνηση δεν διέψευσε βεβαίως τον ισχυρισμό των τροϊκανών αποικιοκρατών για τα 50 δισ. ευρώ. Είναι προφανές ότι δεν είπαν ψέματα, η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει ήδη συμφωνήσει με τον στόχο αυτόν, απλώς δεν ήθελε να τον ανακοινώσουν οι εκπρόσωποι των ξένων δανειστών και συνάμα δυναστών.

Οσον αφορά δε στα περί «αξιοπρέπειας» και «αδιαπραγμάτευτων ορίων της», αυτά είναι προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα για εσωτερική κατανάλωση. Αμερικάνικη είναι άλλωστε η παροιμία «οι ζητιάνοι δεν μπορούν να διαλέγουν»!

Από τη στιγμή που η κυβέρνηση Παπανδρέου ζήτησε ικέτιδα να υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, γνώριζε άριστα εκ των προτέρων ότι είναι υποχρεωμένη να «λουστεί» και να ανεχθεί τέτοια και χειρότερη ταπεινωτική συμπεριφορά εκ μέρους της ΕΕ και του ΔΝΤ και το επέλεξε συνειδητά.

Ως εκ τούτου, στον κόσμο του Μνημονίου δεν υφίσταται εθνική αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό και οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί σοσιαλιστές πρωθυπουργοί ανθίστανται λυσσωδώς και μέχρις εσχάτων στις πιέσεις των Γερμανών και της ΕΕ, που θέλουν να εξαναγκάσουν την Πορτογαλία και την Ισπανία να δεχθούν τη βοήθεια του μηχανισμού στήριξης της ΕΕ, περιερχόμενες και αυτές σε καθεστώς Μνημονίου.

Στα παλαιότερα των υποδημάτων τους γράφουν η ΕΕ και το ΔΝΤ τις κορόνες περί εθνικής αξιοπρέπειας της ελληνικής κυβέρνησης. Ο εκπρόσωπος της ΕΕ Σερβάας Ντερούζ μάλιστα σε χθεσινή του συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα» δεν επιτρέπει ούτε καν διαφοροποιήσεις... υπουργών: «Ολοι στην κυβέρνηση πρέπει να συμμορφώνονται και να εκτελούν το πρόγραμμα!» δήλωσε με απύθμενη θρασύτητα.

ΝΕΕΣ ΦΗΜΕΣ

Πάλι η απειλή πρόωρων εκλογών

Διοχετεύουν και πάλι κυβερνητικοί κύκλοι κατευθυνόμενες φήμες σκοπιμότητας περί της προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Επισήμως ο πρωθυπουργός διαψεύδει με κάθε ευκαιρία ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ευνόητο είναι ότι κανείς δεν δίνει την παραμικρή σημασία σε αυτές τις πρωθυπουργικές δηλώσεις. Με δεδομένο όμως ότι είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να σχηματίσει το ΠΑΣΟΚ αυτοδύναμη κυβέρνηση μετά από νέες εκλογές, γιατί να τις κάνει ο Γ. Παπανδρέου; Αλλωστε αυτό το διαψεύδει μια πολύ πιο αξιόπιστη πηγή - ο... εκπρόσωπος της ΕΕ στην τρόικα! «Ναι, έχω ακούσει διάφορες φήμες. Εγώ όμως ξέρω ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί (σ.σ. σε ποιους;) να κυβερνήσει για τέσσερα χρόνια!» δήλωσε ωμά ο Σερβάας Ντερούζ σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

... σαν σήμερα "δώσαμε" τον Οτσαλάν ...

*
stavrosx1
***
*
«Σάββα, παιδί μου... »

*
Σαν σήμερα, πριν 12 χρόνια, η Ελλάδα ξυπνούσε σαστισμένη.

Η είδηση πως από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα ο Οτσαλάν βρέθηκε στα χέρια των Τούρκων περνά από στόμα σε στόμα. Το αίσθημα της ντροπής μετατρέπεται σε κύμα οργής.

Το στίγμα θα μείνει για πάντα ανεξίτηλο πάνω σε όσους το κουβαλάνε.
Νικ. Μποτ.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies




Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

... "πουλάτε, ξεπουλάτε, γιατί αγοράζουμε" ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
Το στομάχι που σκέφτεται

*
Λαμόγια, φοροφυγάδες, μπαταχτσήδες, τελμπεχανάδες, κοπρίτες, βολεμένοι, διεφθαρμένοι, κ.λπ., κ.λπ... Αυτές είναι μερικές μόνο από τις βρισιές που εκτόξευσαν και εκτοξεύουν οι κυβερνώντες εναντίον όλων μας, εκφασισμένα γενικευτικά, εντός εκτός Ελλάδας. Ομιλούν ως καθαροί, διορθωτές όχι απλώς του καθενός και της καθεμιάς μας αλλά και του DNA μας ακόμη. Με το βδελυρό καλοσιδερωμένο ύφος που είχε ο Μπους όταν έλεγε όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εχθρός μου, απευθύνονται στην πλέμπα σε παράξενα δίδυμα ζευγάρια από το Λοβέρδο και τον Παπουτσή ως τον Ρέππα και τον Μανδραβέλη. Ολοι μας συλλήβδην τουβλάκια του Μάνου που του χαλάσαμε το αστικό lego με διαδηλώσεις, υπαίθριες συναθροίσεις, διαμαρτυρίες στις γειτονιές και γενικευμένες εμπόλεμες αντιστάσεις σαν της Κερατέας.


Σε διαπροσωπικό επίπεδο οι μισές απ' αυτές τις βρισιές ή και μία μόνο θα οδηγούσε τον καθένα και την καθεμιά από μας στο νοσοκομείο ή στο κρατητήριο επειδή πιαστήκαμε στα χέρια με τους υβριστές. Κι όμως, αυτό το λεξιλόγιο λουμπενοποιημένα χουλιγκάνικο («πούλα ρε τώρα την ΠΑΕ») πέρασε και στην τρόικα που με τον επισημότερο τρόπο έστησε ένα σκλαβοπάζαρο και φωνάζει «πουλάτε, ξεπουλάτε, γιατί αγοράζουμε».


Ο εκχυδαϊσμός του πολιτικού λεξιλογίου με άρωμα πρώιμου μουσολινισμού έχει επιπτώσεις πολιτισμικής διαστροφής που θα τις εισπράξουμε στο όχι μακρινό μέλλον με μια γενιά χαμένη στην απολίτικη χάπενινγκ αντίσταση εξαιρετικά πρόσφορη για μικρούς και μεγάλους εκκολαπτόμενους Ροβεσπιέρους της διπλανής πόρτας. Θέλει προσοχή κι απαντοχή και βαθιά μελέτη η καθημερινώς επιβεβαιούμενη αξιωματική ρήση του Μακλούαν «το μέσο είναι το μήνυμα». Με συνομιλητή το ΣΚΑΪ και την Αστυνομική Διεύθυνση Σερρών, με αντισυμβαλλόμενο τον Πεταλωτή που αγνοεί τάχα μου δήθεν την υφή, το σκοπό και τα μέσα της άσκησης στο Κιλκίς ή την κάθε γκρουπουσκούλικη ΜΚΟ που πουλάει νταβαντζιλίκι σε εμφανώς αναξιοπαθούντες ντόπιους και ξένους προλετάριους το παιχνίδι γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα, εκτυφλωτική αναίδεια και όζουσα περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας καταπτωτικής αποσύνθεσης. Θέλει προσοχή αυτό το πολιτικό καμπαρέ ενός διαρκούς μεσοπολεμικού νοσηρού κλίματος που σαγηνεύεται από τον Κυνόδοντα κι αποτάσσεται μετά βδελυγμίας, την παιδεραστία. Η Ευρώπη ξέφτισε κι αγκιστρώνεται από τα στρας του Μπερλουσκονισμού και τις ψυχαναλύσεις κάθε μούμιας που κοσμεί μουσεία φτιαγμένα από λάφυρα εισβολέων και νομιμοποιημένων σφαγέων - κονκισταδόρες.


Η πολιτισμική επικοινωνιακή κατρακύλα, ο γκλαμουράτος ταξικός δωσιλογισμός, η αριστερή επιθετική αυτοκριτική, τα αγριόχορτα - ζιζάνια των φανταχτερών και προβεβλημένων υποκειμενισμών καθιστά πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη μιας πολιτιστικής έσχατης γραμμής άμυνας, γιατί αυτό που έρχεται είναι λάσπη ανακατεμένη με αίμα και αναγωγή των μαζικών εγκλημάτων σε βάρος του λαού σε τυπικές αναφορές στατιστικών μεγεθών. Οταν οι άνεργοι αυξάνονται ευθέως ανάλογα των κερδών, τότε τα φώτα στο πολιτικό καμπαρέ δείχνουν πιο σαπούνι φτιαγμένο από ανθρώπινη σάρκα ετοιμάζεται να καθαρίσει τη δήθεν κόπρο του αφεντικού Αυγείου. Δεν είναι ο Ηρακλής. Είναι ο φασίστας με τη στολή των καιρών καρεδάκι σε παράθυρο της μικρής οθόνης των μεγάλων ψεμάτων. Ο πολλαπλασιαστής ισχύος των κομμουνιστών ήταν πάντα η τέχνη, ο πολιτισμός. Αυτή, είναι μάχη που κρίνει εν πολλοίς τον πόλεμο για ένα αξιοπρεπώς σταθερά γεμάτο στομάχι που μπορεί κι εξακολουθεί να σκέφτεται πέραν της πείνας...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

... πατριωτισμός, το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων ...

*
πιτσιρίκος
***
*
Ξαφνικά όλοι έγιναν πατριώτες
*
Με μεγάλη καθυστέρηση απάντησε η κυβέρνηση στα όσα είπαν τα μέλη της Τρόικας για τις αποκρατικοποιήσεις και την «αξιοποίηση» της ακίνητης περιουσίας. Η απάντηση της κυβέρνησης στην Τρόικα δόθηκε στις 2 τα ξημερώματα. Είναι λογικό – οι πουτάνες έχουν περίεργο ωράριο.

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης, Γιώργος Πεταλωτής, δήλωσε «Δεν ζητήσαμε από κανέναν να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας». Μάλιστα - δηλαδή η κυβέρνηση προσέφυγε στο ΔΝΤ, την Κομισιόν και την ΕΚΤ, ακολουθεί τις εντολές τους, αλλά - κατά τ’ άλλα - δεν ζήτησε από κανέναν να παρεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας.

Επίσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε «Τα όρια της αξιοπρέπειάς μας δεν τα διαπραγματευόμαστε με κανέναν». Δεν βλέπω ούτε έναν αξιοπρεπή άνθρωπο σε αυτήν την κυβέρνηση – μόνο λαμόγια βλέπω. Τα όρια της αξιοπρέπειάς τους πρέπει να είναι πολύ χαλαρά και ευμετάβλητα. Σφεντόνα την έχουν κάνει την αξιοπρέπεια.

Το πιο ωραίο απ’ όλα αυτά που είπε μέσα στην άγρια νύχτα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν πως «εντολές παίρνουμε μόνο από τον ελληνικό λαό». Όπα, ρε μεγάλε! Δηλαδή, ο ελληνικός λαός σας ζήτησε να προσφύγετε στο ΔΝΤ; Ο ελληνικός λαός σας ζήτησε να κάνετε όλα αυτά τα τέρατα που έχετε κάνει μέσα σε λίγους μήνες; Όχι, δεν τον ρωτήσατε ποτέ. Εσείς γίνατε κυβέρνηση με τις ψήφους του 30% του εκλογικού σώματος και με το σύνθημα «Λεφτά υπάρχουν».

Μετά την «οργισμένη» αντίδραση του κυβερνητικού εκπροσώπου - που καθυστέρησε μισή μέρα - ακολούθησε και η «οργισμένη» αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου πήρε τηλέφωνο τον Ντομινίκ Στρος Καν και τον Ζαν Κλοντ Τρισέ και τους ξέχεσε πατόκορφα. Ακόμα τρέμουν οι άνθρωποι.

Τα πράγματα είναι απλά. Η κυβέρνηση δεν υπάρχει - υπάρχει μόνο μέσα στα στούντιο των καθεστωτικών ΜΜΕ -, οπότε πρέπει να της δοθεί μια πατριωτική διάσταση. Ότι δηλαδή όλα αυτά τα αίσχη που κάνουν τα κάνουν για την πατρίδα. Ήρθε και η ανατροπή Μουμπάρακ προχτές και χεστήκανε πάνω τους ο Παπανδρέου, η παρέα του και η Μαφία μεγαλοεπιχειρηματιών και καναλαρχών που τους στηρίζει.

Βέβαια, οι δηλώσεις των μελών της Τρόικας για τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας έδωσαν τη δυνατότητα σε όλα τα κόμματα να πάρουν θέση, να δείξουν πόσο αγαπούν την Ελλάδα και να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους.

Όπως καταλαβαίνετε - από την ξαφνική μεγάλη αγάπη για την πατρίδα - πάμε για εκλογές. Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει και χρειάζεται «νομιμοποίηση» και «πατριωτισμό» για να συνεχίσει. Όλα τα μαγαζάκια είναι ανοιχτά και έτοιμα. Οι πελάτες;

(Έγραψα σε προηγούμενο κείμενο τη φράση του Samuel Johnson «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων». Επειδή έχω λάβει μερικά μέιλ από αναγνώστες που μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει αυτή η φράση, να εξηγήσω τι θέλει να πει ο …ποιητής. Ο ποιητής λοιπόν δεν εννοεί πως οι πατριώτες είναι παλιάνθρωποι – εννοεί πως οι παλιάνθρωποι, όταν βλέπουν τα δύσκολα και κινδυνεύει ο κώλος τους, παίζουν το χαρτί του πατριωτισμού και μεταμφιέζονται σε πατριώτες, με την ελπίδα πως θα σωθούν. Παλιό κόλπο και παγκόσμιο.)
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... "το ευρώ δεν είναι το πεπρωμένο μας" !..

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Οι Γερμανοί... κατά της ΕΕ!

*
Απορεί όποιος δεν είναι γνώστης της πολιτικής συζήτησης στο εσωτερικό της Γερμανίας για ορισμένες μελοδραματικών τόνων διακηρύξεις πίστης στην Ευρώπη και στο ευρώ, στις οποίες προβαίνει όλο και πιο συχνά τελευταία η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. «Το πεπρωμένο μας είναι η Ευρώπη!» υπογράμμισε π.χ. τον Δεκέμβριο. «Δεν υπάρχει επιστροφή στο μάρκο!» τόνισε τον περασμένο μήνα.

 Αρκεί όμως να ρίξει κανείς μια ματιά στα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων των τελευταίων ημερών για να κατανοήσει τη στάση της Μέρκελ.

«Μόνο μια μειοψηφία των Γερμανών βλέπει ακόμη το μέλλον της στην Ευρώπη» αναφέρουν π.χ. οι τίτλοι της συντηρητικής, φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» σε μια ανάλυση των ευρημάτων σφυγμομέτρησης των διαθέσεων της γερμανικής κοινής γνώμης απέναντι στην Ευρώπη, που πραγματοποίησε το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Αλενσμπαχ.

«Δραματικά και προκαλούντα συναγερμό» χαρακτηρίζει τα ευρήματα η εφημερίδα, κάνοντας λόγο για κλίμα «ευρωσκεπτικισμού, δυσαρέσκειας και απόρριψης εκ θεμελίων» της πολιτικής της ΕΕ. «Η δημόσια συζήτηση για τη σταθερότητα του ευρώ απειλεί να προκαλέσει βλάβη στον στόχο της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης... Χάνεται γενικά η εμπιστοσύνη προς την ΕΕ» επισημαίνει η εφημερίδα. «Το κύρος της ΕΕ βυθίστηκε στο χαμηλότερο σημείο του το τελευταίο διάστημα σύμφωνα με τα στοιχεία του ινστιτούτου Αλενσμπαχ» τονίζει.

Δεν έχει άδικο, αν κρίνει κανείς από τα νούμερα: μόλις το 41% των ερωτηθέντων Γερμανών πολιτών «βλέπει το μέλλον του στην Ευρώπη». Το υπόλοιπο 60%, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν βλέπει το μέλλον του στην ΕΕ!

Αλλη δημοσκόπηση, του ινστιτούτου Εμνιτ, αυτή τη φορά για λογαριασμό της «Χάντελσμπλατ», της μεγαλύτερης ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, έδειξε ότι μόνο το 43% των Γερμανών προτιμά το ευρώ, ενώ το 56% των συμπατριωτών τους τάσσεται υπέρ της επιστροφής στο μάρκο!

Οταν στην ηγεμονική δύναμη της ΕΕ εμφανίζεται τόσο μεγάλη απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, είναι προφανές ότι υφίσταται μεγάλο θέμα που αφορά στο ίδιο το μέλλον και στις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.

«Είναι ολοφάνερο ότι στην ευρωπαϊκή πολιτική το χάσμα ανάμεσα στους πολιτικούς με την εμμονή τους σε θεσμούς και στον πληθυσμό, είναι μεγάλο» υπογραμμίζει η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε είχε τονίσει ότι η διαρκώς μειούμενη συναίνεση του γερμανικού πληθυσμού προς την ΕΕ συνιστά «συστημικό κίνδυνο».

Ούτε ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ψευδαισθήσεις αναφορικά με τις δυνατότητες να γίνουν σε αυτή τη φάση θεσμικές αλλαγές. Είναι αδύνατον να παραβλεφθεί σε αυτή τη φάση η πολιτική αντίσταση ακόμη και των κοινοβουλίων των περισσότερων χωρών - μελών της ΕΕ, σε οποιαδήποτε περαιτέρω «κοινοτικοποίησης» της Ευρώπης μέσω της μεταφοράς περισσότερων κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών στα όργανα της ΕΕ, και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν για τη Γερμανία, υπογραμμίζει ο Σόιμπλε.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαπίστωση του ινστιτούτου Αλενσμπαχ κατά την έρευνά του ότι οι πολίτες έχουν την άποψη πως «όλες οι μεγάλες, θεμελιώδεις αποφάσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση των τελευταίων είκοσι ετών έχουν επιβληθεί εναντίον της θέλησης του γερμανικού πληθυσμού - από την εισαγωγή του ευρώ ως την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία.

Η επαίσχυντη προπαγάνδα της γερμανικής κυβέρνησης και των γερμανικών μέσων ενημέρωσης ότι δήθεν οι «τεμπέληδες Ευρωπαίοι του νότου», προεξαρχόντων φυσικά των Ελλήνων, ζουν εις βάρος των Γερμανών φορολογουμένων, ενίσχυσε ραγδαία τις αντι-ΕΕ διαθέσεις του γερμανικού πληθυσμού.

Επιπροσθέτως, έχει αυξηθεί η εθνική αυτοπεποίθηση των Γερμανών. «Η ΕΕ δεν υπερεξυψώνεται πλέον. Η Ευρώπη δεν συνιστά πια το πολιτικό υποκατάστατο μιας ανεξάρτητης πολιτικής και μιας ιδιαίτερης ταυτότητας της Γερμανίας» υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

ΣΥΓΧΥΣΗ

Εμείς για ποια ΕΕ κάνουμε θυσίες;
*
ΟΚΤΑΣΤΗΛΟΣ στη «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» ο τίτλος ολοσέλιδης ανάλυσης χιλιάδων λέξεων: «Το ευρώ δεν είναι το πεπρωμένο μας»! Σοκαριστικό το εύρημα δημοσκόπησης: «Μόνο μια μειοψηφία των Γερμανών βλέπει ακόμη το μέλλον της στην Ευρώπη»! Εύλογο το ερώτημα που ανακύπτει: αν ο λαός της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ απορρίπτει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τον τρόπο που γίνεται, τότε ποιο μέλλον μπορεί να έχει η ΕΕ; Αν όμως η πορεία του ευρωπαϊκού οικοδομήματος καθίσταται αβέβαιη, τι νόημα έχουν οι θυσίες στις όποιες υποβάλλεται τυραννικά ο ελληνικός λαός για να υπηρετήσει τη σταθερότητα ενός νομίσματος που δεν έχει την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη ούτε καν των Γερμανών;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

... Παπανδρέου - η ορτινάτσα της Γερμανίας ...

*
Κώστας Βεργόπουλος
***
*
Η νέα ειλωτεία

*
Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση, η Γερμανία παρουσίασε επιτέλους σχέδιο για την αντιμετώπιση της υπερχρέωσης των κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Εφ' όσον αυτό δεν ανακοινώθηκε υπεύθυνα, αλλά διοχοτεύθηκε με μορφή διαρροής, εύλογα συνάγεται ότι είναι «δοκιμαστικό» προς βολιδοσκόπηση των Ευρωπαίων εταίρων. Η Ισπανία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και άλλοι αντέδρασαν βίαια και οι επιφυλάξεις τους λαμβάνονται υπ' όψιν στην οριστική διαμόρφωση του σχεδίου. Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνον το αποδέχθηκε ασυζητητί, χωρίς αντίρρηση, παρατήρηση ή έστω υποσημείωση, αλλά και επιχαίρει ότι με αυτό δικαιώνεται, σαν να ήταν περίπου δικό της!

Το γερμανικό σχέδιο περιλαμβάνει δύο σκέλη. Κατ' αρχήν, αποδέχεται αυτό που μέχρι σήμερα και με κάθε τρόπο απέρριπτε: την κοινοτικοποίηση των κινδύνων όσον αφορά τα δημόσια χρέη. Για κάθε κράτος-μέλος, τα υπόλοιπα, μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητος, συνυπευθυνοποιούνται στην πράξη. Αυτό είναι λογικό και αναγκαίο, από τη στιγμή που το ενδεχόμενο παύσης πληρωμών, ακόμη και του μικρότερου μέλους, θα έπληττε την αξιοπιστία της Ενωσης και του ενιαίου νομίσματος. Η ασφάλιση των κρατικών χρεών αναχαιτίζει την κερδοσκοπία και τα spreads και αφήνει έκθετους όσους είχαν επενδύσει πολιτικά είτε στην αποβολή των υπερχρεωμένων από την ευρωζώνη είτε στη μονομερή αποχώρησή τους από αυτήν. Τελικά, με τη μεταστροφή της Γερμανίας, οι «ανεπρόκοποι» της ευρωζώνης δεν υποβάλλονται σε κυρώσεις, αλλά διασώζονται.

Το τίμημα της διάσωσης βρίσκεται στο δεύτερο σκέλος: συνταγματοποίηση της απαγόρευσης των δημόσιων ελλειμμάτων, της λιτότητος μισθών και κοινωνικών παροχών, δηλαδή επανέρχεται ό,τι περιείχε το σχέδιο Ευρωπαϊκού Συντάγματος, που απορρίφθηκε με τρία δημοψηφίσματα: γαλλικό, ολλανδικό, ιρλανδικό. Η απαγόρευση των ελλειμμάτων και η διαιώνιση της λιτότητος συνεπάγονται περιστολή των αναπτυξιακών ρυθμών, επέκταση της υφεσιακής δυναμικής σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Εφ' όσον 90,5% του ΑΕΠ της ευρωζώνης καταναλώνεται εντός αυτής και μόνον 9,5% εξάγεται, έπεται ότι η λιτότητα πλήττει όχι τους άλλους, αλλά πρωτίστως την ίδια την ευρωζώνη. Με εξασθενημένες επιδόσεις, τα χρέη αποπληρώνονται δυσκολότερα, το κόστος της κοινοτικής αλληλεγγύης διογκώνεται. Δεν προωθείται έτσι ευρωπαϊκή σύγκλιση, αλλά απόκλιση, οι αναγκαίες σταθεροποιητικές μεταβιβάσεις πόρων αντί να μειώνονται, επεκτείνονται. Η λιτότητα αποτελεί χείριστο οδηγό για την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης αλλά και για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για την προσαρμοστικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών στον ανταγωνιστικό και μεταβαλλόμενο διεθνή περίγυρο. Οσο πιο δύσκαμπτη και δυσκίνητη η οικονομία τόσο λιγότερο μεταρρυθμίσιμη και περισσότερο εύθραυστη. Αντίθετα, οι υψηλοί ρυθμοί ενισχύουν την πλαστικότητά της και συνεπώς τη δυνατότητα μεταρρυθμίσεων και προσαρμογών.

Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο πιστωτής υποχρεώνει τον οφειλέτη σε υπερεργασία, να αυξάνει το εισόδημά του, προκειμένου να αποπληρώνει τα χρέη του. Σήμερα η Γερμανία, πιστώτρια της Ευρώπης, καταδικάζει τους οφειλέτες της σε ανεργία και συρρίκνωση εισοδήματος. Οταν η ίδια εισηγείται 30ετή επιμήκυνση των χρεών, εύλογα συνάγεται ότι ο Ευρωπαίος πιστωτής αντιλαμβάνεται την περιοχή της επιρροής του ως ζώνη όχι παραγωγής πρόσθετου εισοδήματος, αλλά κυρίως κατάσχεσης του ήδη υπάρχοντος. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους Γερμανούς εργαζομένους: οι γερμανικές εξαγωγές αυξάνουν, ενώ η συνολική οικονομία παραμένει στάσιμη. Οι εξαγωγές αφαιρούνται από την εσωτερική ζήτηση και συνεπώς οι Γερμανοί εργαζόμενοι επιδοτούν από το υστέρημά τους τις εξαγωγές της χώρας τους. Η Γερμανία επιδεικνύει σήμερα στον κόσμο όχι οικονομικό δυναμισμό, αλλά ατονία. Η παραγωγικότητα της εργασίας εξελίσσεται με ρυθμούς κατώτερους των αντίστοιχων ελληνικών. Ενώ αποδέχεται την εξασφάλιση των οφειλών των εταίρων, εν τούτοις διαπρέπει σε «αθέμιτες», «μη συνεργατικές» και «αντιπαραγωγικές» πρακτικές έναντι αυτών. Η «εσωτερική υποτίμηση», στην οποία υποβάλλει τους εργαζομένους της κατά την τελευταία 10ετία, αποτελεί αυθαίρετη «μη συνεργατική» επιθετική επιλογή της Γερμανίας εναντίον των εταίρων της. Βελτιώνει μονομερώς την ανταγωνιστικότητά της, αλλά κυρίως εις βάρος των εργαζομένων και των εταίρων στην ευρωζώνη. Τα γερμανικά πλεονάσματα προκύπτουν όχι από τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά από τα ελλείμματα των εταίρων. Εάν τα δεύτερα διορθωθούν, τα πρώτα επίσης θα εκλείψουν.

Με το γερμανικό σχέδιο, οι πιστωτές, οι άνθρωποι του χρήματος, εξασφαλίζονται από το ενδεχόμενο κρατικών πτωχεύσεων, όμως τα εισοδήματα της εργασίας δεν αυξάνουν αλλά συρρικνώνονται. Οι εργαζόμενοι δεν εργάζονται πλέον για δικό τους λογαριασμό, αλλά παραδίδονται εφ' όρου ζωής στον πιστωτή τους. Αυτό ονομάζεται οπισθοδρόμηση στο σύστημα της αρχαίας ειλωτείας(1) και προετοιμάζει την επόμενη ακόμη μεγαλύτερη κρίση στην ευρωζώνη.
---
(1). Paul Krugman, The Debt-Peonage Society, «Τάιμς Νέας Υόρκης», 5 Μαρτίου 2005.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*