*
Διον. Βραϊμάκης
***
*
Για την Ελλάδα τού «ρε γαμώτο» που μας γ@μ@νε.
Για το χαμένο όνειρο της πραγματικής εθνικής Ελευθερίας.
Για τους εχθρούς που ξαναμπήκαν σε μια πόλη ήδη αλωμένη από μέσα – δεκαετίες τώρα.
Για τους πατριδοκάπηλους βοηθούς δημίων.
Για τους πεμπτοφαλαγγίτες που βομβάρδιζαν με ανατριχίλες ώς την τελευταία ώρα πριν από την τελική πτώση.
Αλέξη έχασες, Αλέξη χάσαμε!
Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι ο κόκορας που θυσιάστηκε στα θεμέλια της Ευρώπης για να τα κάνει στέρεα (κατά το παλιό έθιμο) ή η γυναίκα του πρωτομάστορα που καταριέται «ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες».
Ξέρω όμως ότι – στα σίγουρα – χάσαμε όχι γιατί είμαστε μόνοι και ανάδελφοι. Αλλά γιατί οι δικοί μας ήταν με τους άλλους – πάντα και όχι μόνο χθες.
Καληνύχτα, Αλέξη.
*
Αλέξη, χάσαμε γιατί οι δικοί μας
ήταν με τους άλλους! Καληνύχτα...
Ένα πεισματάρικο κρατημένο δάκρυ από το πρωί, με το άγουρο ξύπνημα ύστερα από ένα ώριμο ξενύχτι, έχει φράξει τον δακρυγόνο αδένα. Εμποδίζει τα δάκρυα που σπρώχνουν από πίσω προσπαθώντας να γίνουν καταρράκτης από κλάμα.
Για την Ελλάδα τού «ρε γαμώτο» που μας γ@μ@νε.
Για το χαμένο όνειρο της πραγματικής εθνικής Ελευθερίας.
Για τους εχθρούς που ξαναμπήκαν σε μια πόλη ήδη αλωμένη από μέσα – δεκαετίες τώρα.
Για τους πατριδοκάπηλους βοηθούς δημίων.
Για τους πεμπτοφαλαγγίτες που βομβάρδιζαν με ανατριχίλες ώς την τελευταία ώρα πριν από την τελική πτώση.
Αλέξη έχασες, Αλέξη χάσαμε!
Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι ο κόκορας που θυσιάστηκε στα θεμέλια της Ευρώπης για να τα κάνει στέρεα (κατά το παλιό έθιμο) ή η γυναίκα του πρωτομάστορα που καταριέται «ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες».
Ξέρω όμως ότι – στα σίγουρα – χάσαμε όχι γιατί είμαστε μόνοι και ανάδελφοι. Αλλά γιατί οι δικοί μας ήταν με τους άλλους – πάντα και όχι μόνο χθες.
Καληνύχτα, Αλέξη.
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου