... ο φασισμός στο προσκήνιο ...

*
Μιχάλης Μητσός
***
*

Ο εφιάλτης της ακροδεξιάς

*

Ο Τσόµσκι ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς στις Ηνωµένες Πολιτείες. Αλλά εµείς αντιµετωπίζουµε το αντίστοιχο φαινόµενο στην Ευρώπη µάλλον µε απάθεια.

Στις ευρωεκλογές του 2009, η ακροδεξιά απέσπασε για πρώτη φορά διψήφιο ποσοστό σε οκτώ χώρες: την Αυστρία, το Βέλγιο, τη Βουλγαρία, τη Δανία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Ιταλία και την Ολλανδία. Αλλά το γεγονός αυτό πέρασε σε δεύτερη µοίρα, καθώς ακόµη µεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσε η αδυναµία της σοσιαλδηµοκρατίας να επωφεληθεί από τη χρηµατοπιστωτική κρίση για να αυξήσει τη δύναµή της.

Υστερα ήλθαν οι περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία και την Ιταλία, όπου τα εξτρεµιστικά κόµµατα της Δεξιάς έδειξαν για άλλη µία φορά ότι αποτελούν µια υπολογίσιµη δύναµη. Στις βουλευτικές εκλογές που πραγµατοποιήθηκαν στην Ουγγαρία, το νεοναζιστικό Jobbik άγγιξε το 17%, έναντι µόλις 2% που είχε αποσπάσει πριν από τέσσερα χρόνια. Και στις χθεσινές προεδρικές εκλογές στην Αυστρία, η πρόεδρος του ξενόφοβου Κόµµατος της Ελευθερίας Μπάρµπαρα Ρόζενκραντς κατέκτησε τη δεύτερη θέση… «Ναι, πολλοί Εβραίοι που ζουν εδώ φοβούνται», λέει στο περιοδικό Μarianne η Εβα Γκαµπόρ, µια νεαρή γυναίκα που εργάζεται στο Εβραϊκό Μουσείο της Βουδαπέστης. «Κι όλοι έχουν στο βάθος του µυαλού τους ένα σχέδιο: πώς θα φύγουν αν χρειαστεί, και σε ποια χώρα θα εγκατασταθούν». Οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, και πάνω απ΄ όλα οι µετανάστες, αυτοί είναι οι ιδανικοί εχθροί εν µέσω µιας κρίσης που χαρακτηρίζεται από εκµετάλλευση, ανταγωνισµό και απώλεια παραδοσιακών σηµείων αναφοράς. Μιας κρίσης που δεν αφήνει αλώβητες ούτε χώρες οι οποίες αποτελούσαν κάποτε σύµβολα ανεκτικότητας, όπως είναι η Δανία και η Σουηδία.

Κι όµως, η µετανάστευση δεν έχει πραγµατικά φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα. «Με 19 εκατοµµύρια νόµιµους µετανάστες από τρίτες χώρες και άλλα 8 εκατοµµύρια παράνοµους, σε σύνολο 500 εκατοµµυρίων κατοίκων, η συµβολή των µεταναστών είναι αναγκαία τόσο σε οικονοµικό όσο και σε πνευµατικό επίπεδο», επισηµαίνει ο (χριστιανοδηµοκράτης) Ζαν-Ντοµινίκ Τζουλιάνι, πρόεδρος του Ιδρύµατος Ροµπέρ Σουµάν. Αλλά οι ευρωπαίοι ηγέτες αδυνατούν να εξηγήσουν την πτυχή αυτή στους πολίτες τους και να αναλάβουν µια συλλογική δράση.

Είναι λογικό λοιπόν να εκµεταλλεύονται αυτό το κενό οι λαϊκιστές, οι ρατσιστές και οι δηµαγωγοί - στους οποίους δεν περιλαµβάνονται µόνο οι κλασικοί ακροδεξιοί, αλλά και πολιτικοί σαν τον Μπόσι και τον Μπερλουσκόνι.

Ο Νόαµ Τσόµσκι φοβάται ότι η δυσαρέσκεια για το κοινοβουλευτικό σύστηµα στις Ηνωµένες Πολιτείες µπορεί να οδηγήσει σε πολύ επικίνδυνα φαινόµενα. «Οι παραλληλισµοί µε τη Δηµοκρατία της Βαϊµάρης είναι εντυπωσιακοί», δήλωσε σε µια συνέντευξή του στο ιντερνετικό περιοδικό Τruthdig. Αραγε, πόσοι Ευρωπαίοι µπορούν να εξηγήσουν σήµερα τι ακριβώς σηµαίνει αυτή η φράση;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies