... "ΓΕΡΜΑΝΙΑ Α.Ε." ...

*
Γιώργος Δαράτος
***
*

Η στάση της Γερμανίας

*

*

«ΓΕΡΜΑΝΙΑ Α.Ε.». Ποτέ αυτή η χώρα, στο πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν της, δεν συμπεριφέρθηκε στους φίλους, συμμάχους, εταίρους της με τόσο μικροπρεπή, ανοικτά συμφεροντολογικά, εμπορικά κριτήρια, όχι σαν το ισχυρότερο κράτος της Ευρώπης, αλλά σαν ανώνυμη εμπορική εταιρεία.

Η μη συμμετοχή της στην εξόντωση του Καντάφι -ανεξάρτητα από την ηθικοπολιτική διάσταση του ζητήματος- με κριτήρια καθαρά μικροσυμφεροντολογικά (τοπικές εκλογές), η «ρεαλιστική» τοποθέτησή της κατά των πυρηνικών αντιδραστήρων στην πατρίδα της, πάλι για λόγους εκλογικούς και, τέλος, η σαδιστικά ταπεινωτική άρνησή της να συνδράμει τις κοινοτικές χώρες που η οικονομία τους βρίσκεται σε διάλυση, συνιστούν τα τρία κεντρικά συμπτώματα άσκησης πολιτικής με στόχο το βραχυπρόθεσμο, κοντόφθαλμο κέρδος. Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί έτσι, θα ήμασταν άδικοι -αναφερόμαστε στην πολιτικά ατάλαντη καγκελάριό τους, την Ανγκελα Μέρκελ, και τον υστερικό σύμμαχό της, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, τον φιλελεύθερο Γκίντο Βεστερβέλε.

Και οι δυο τους δίνουν την εντύπωση του πώς «θα τα κονομήσουμε», πως παντού, πριν αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία, επιβεβαιώνουν τη γνωστή φράση πως σ' αυτή τη ζωή «μετράει μόνον ό,τι μπορεί να μετρηθεί». Και ανάλογα πράττουν.

Με τον τρόπο αυτό πουλάνε σήμερα την υπόθεση της Λιβύης. Ογδόντα εκατομμύρια Γερμανών, ευθυγραμμισμένοι με την αρχή του άμεσου χειροπιαστού κέρδους, εκφράζονται από τη συμπεριφορά μιας κυράτσας που πρώτο κριτήριό της είναι να κερδίσει η ίδια και το κόμμα της τις τοπικές εκλογές στα διάφορα κρατίδια. Προηγείται το μπακαλικάκι της. Και προτιμάει να μετράει τις εισπράξεις της ημέρας πίσω από το ταμείο της κάθε βράδυ, αδιαφορώντας για το χαρακτηρισμό του πολιτικού νάνου που σέρνει πίσω της. Οσο για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, θα σταματήσει τους πιο γέρικους από αυτούς, για να ευχαριστήσει το ευαίσθητο οικολογικά τμήμα των εκλογέων, μήπως αρπάξει κι από αυτούς καμιά ψήφο.

Και τέλος, έχουμε την απαράδεκτα ταπεινωτική για πολλούς μήνες άρνησή της να βοηθήσει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου που τσαλαβουτάνε μέσα στην κρίση. Πάντα γι' αυτές τις μικροπολιτικές συμπεριφορές υπάρχει μια αναφορά στο «τραυματικό» παρελθόν της Γερμανίας, στους δύο μεγάλους πολέμους, που τους κάνουν να διστάζουν να βγουν στρατιωτικά σήμερα εκτός των συνόρων τους, στους ειρηνικούς οικολόγους τους, καθόλου αμελητέο εκλογικό σώμα, και τέλος στους τραπεζίτες τους, στους βιομηχάνους τους και τη μικροπρέπεια της χρηστής οικονομικής διαχείρισης, πίσω από την οποία κρύβεται πάντα ο λαϊκισμός των «μετρημένων» Γερμανών, που τα κονομάνε ασύστολα με τις εξαγωγές τους στους «φτωχούς» του μεσογειακού Νότου, αλλά δεν έχουν φράγκο να δώσουν όταν αυτοί βρίσκονται σε κρίση. Η καθήλωσή τους στο πρωκτικό στάδιο της ψυχικής ανάπτυξής τους.

Η γερμανική δυσκοιλιότητα λόγω του μεγέθους είναι επικίνδυνη, έστω και όταν επικαλούνται τις οικονομικές καταστροφές, την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και αυτή του 1945, μετά την ήττα τους. Και τι κάνει η διαχειρίστρια του γερμανικού μπακάλικου; Αφήνει τους φίλους και εταίρους τους να ικετεύουν τη χάρη της και, στο τέλος, τους πετάει ένα κόκαλο για να σωθούν προσωρινά (να μην πάρουν και θάρρος), απαιτώντας από αυτούς το πλήρες ξεπούλημα της πατρίδας τους μέσα σ' ένα νεοφιλελεύθερο σχήμα που θα τους αδειάσει τις τσέπες και θα τους ξεπουπουλιάσει στην επόμενη φάση, με τη χρήση των υπερνεοφιλελεύθερων κανόνων που επιβάλλει τη θέσπισή τους από την Ενωση.

Κι αυτό οι οικονομικοί ειδήμονες το λένε «Οικονομική Διακυβέρνηση», τρομάρα τους. Η παγκοσμιοποίηση των δυσκοίλιων αλλά ευτυχισμένων και «ευημερούντων» Γερμανών και, από την άλλη, η παγκοσμιοποίηση των δυστυχισμένων υπόλοιπων λαών του Νότου. «Ας βγάλουν τα μάτια τους, ας κόψουν το σβέρκο τους» -αυτό λέει η Ανγκελα Μέρκελ. Και το τραγικότερο, εμείς της λέμε κι από πάνω «ευχαριστώ». Αυτή είναι η κατάντια όλων μας.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*