"Ιος"
***
*
Μέρες σαδο-μονεταρισμού
*
Ολα δηλαδή γίνονται για τη σταθερότητα του ευρώ και την ευημερία των «διεθνών αγορών», με το αβάσταχτο κόστος να μετακυλίεται αποκλειστικά στον κόσμο της εργασίας και στους μικρομεσαίους. Σήμερα εδώ, αύριο αλλού. Ουδεμία αναφορά στην ανάπτυξη, έστω και για τα μάτια. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν ανακοίνωσε μόνο τα γνωστά μέτρα εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων (για να σωθεί η «εθνική οικονομία»), αλλά και διαφήμισε κυνικά την ύφεση, τη μείωση των δημοσίων δαπανών και την άνοδο του δημόσιου χρέους -στο 150% του ΑΕΠ- στο τέλος της επόμενης τριετίας, τετραετίας ή ποιος ξέρει πότε. Με άλλα λόγια η «διάσωση» του έθνους είναι: η διεύρυνση της φτώχειας, η έκρηξη της ανεργίας, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η διόγκωση της παραοικονομίας (πολύ πάνω από το σημερινό 40% του ΑΕΠ) για πολλά χρόνια και η αποδοχή των πάγιων αιτημάτων των εργοδοτών και των μελλοντικών επενδυτών.
Τι άλλο είναι τα μέτρα για τις περικοπές μισθών και συντάξεων, για την παράταση του εργάσιμου βίου με όλο και χειρότερες ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες; Ποιον ωφελούν τα διατάγματα για τις μαζικές απολύσεις πολλών χιλιάδων συμβασιούχων του δημοσίου τομέα και της αυτοδιοίκησης (και με τον «Καλλικράτη»), για τη διευκόλυνση των απολύσεων με ελάχιστες αποζημιώσεις στον ιδιωτικό τομέα, για την επιβολή των «ευέλικτων μορφών» φτηνότερης και ουσιαστικά ανασφάλιστης εργασίας; Τι θα φέρει η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, η διαμόρφωση του βασικού μισθού των νέων στα 540 ευρώ το μήνα; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη: ύφεση συν ανεργία συν φτηνή και επισφαλή εργασία ίσον κι άλλη ύφεση, φτώχεια και ανεργία συν κατακερματισμό της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Και, φυσικά, κλιμάκωση της εγκληματικότητας.
Κατά τη γνώμη μας η επιτυχία του σαδιστικού μονεταρισμού των ΔΝΤ - Ε.Ε, που εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ, εδράζεται σχεδόν αποκλειστικά στο σχέδιο διαίρεσης των εργαζομένων και συνεπώς στην αδυναμία οργανωμένης αντίστασης και πολιτικής έκφρασής τους. Οχι ότι ώς τώρα δεν υπήρχαν ποικίλες αντιθέσεις και ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικές μερίδες των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης, ή πως τα συνδικάτα και οι αριστερές οργανώσεις ήταν της προκοπής, όμως στο εξής η πολυδιάσπαση (μέσα στο γενικό -και καλλιεργούμενο εντατικά από τα ΜΜΕ-κλίμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω») είναι το καλύτερο δώρο και το αποφασιστικό μέσο για την επιτυχία της πιο άδικης και βίαιης αντιμεταρρύθμισης και αναδιανομής υπέρ των πλουσίων που γνώρισε η χώρα μετά τον πόλεμο. Η αλληλεγγύη και η δημοκρατική οργάνωση των εργαζομένων σε αυτή την περίοδο, ίσως είναι η μοναδική δημιουργική άμυνα στην επερχόμενη βαρβαρότητα.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα για να τα διαχειρίζονται οι όποιοι «σωτήρες» σπεκουλαδόροι, όπως ήδη γίνεται με την «αξιοποίηση» της τραγωδίας που προκάλεσαν οι εγκληματικές μολότοφ και το αυταρχικό μάνατζμεντ της Marfin.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου