Δημήτρης Γιαννακόπουλος
***
*
Η Αριστερά σπέρνει τον τρόμο
*
Στην Ελλάδα οι διαχωριστικές γραμμές από κάθετες είχαν μεταβληθεί σε οριζόντιες, διαπερνώντας όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, διαχωρίζοντας τους κρατιστές από τους φιλελεύθερους. Όμως από σήμερα τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν άρδην.
Σήμερα οι κάθετες γραμμές αρχίζουν πάλι να υψώνοται, καθώς το ευρύτερο φάσμα της δεξιάς και κεντροδεξιάς στην χώρα ενώνεται κάτω από την σημαία του ΔΝΤ εναντίον εκείνων (φιλελεύθερων αριστερών, ριζοσπαστών αριστερών, σοσιαλιστών, κομμουνιστών, αναρχικών και άλλων) που αγωνίζονται για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Παρατηρώ τους εκπροσώπους της δεξιάς, από τον... νεοφιλελεύθερο χώρο έως τα βάθη του μαύρου φασισμού, να ξεσπαθώνουν απροκάλυπτα εναντίον της αριστεράς και ιδιαίτερα κατά του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις δικές μου προθέσεις δεν είναι ασφαλώς να υπερασπιστώ τα δύο κόμματα της Αριστεράς, καθώς ανήκω σ’ εκείνους που διαφωνούν με τον τρόπο που πολιτεύονται και με τον τρόπο που υπερασπίζονται κοινές μας αρχές και αξίες. Έχω τολμήσει να διατυπώσω την άποψη ότι και τα δύο αυτά κόμματα δεν έχουν σήμερα έννοια ύπαρξης και έχω ασκήσει δριμύτατη κριτική στην άρνησή τους να συμβάλουν στην διαμόρφωση ενός κοινωνικού μετώπου με κυβερνητικό προσανατολισμό. Όμως αυτή την στιγμή νοιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι αυτά τα δύο κόμματα είναι οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που ανθίστανται στην βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού και στην πατριδοκάπηλη ή και φασίζουσα ελληνική Δεξιά.
Τούτη την ώρα μόνον αυτά τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα αγωνίζονται σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, δίχως υποκρισία, για την αποφυγή της πλήρους αποδιοργάνωσης της ελληνικής κοινωνίας. Είναι οι δυνάμεις εκείνες που αντιστέκονται μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά και έξω από αυτό, μαζί με ευρύτερα κοινωνικά στρώματα για να μην διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός στην χώρα.
Από την άλλη, φασίζοντες δεξιοί και νεοφιλελεύθεροι φαίνεται να συγκροτούν μία παρά φύσει συμμαχία, καθώς οι πρώτοι δεν επιθυμούν, όπως είναι φυσικό, να δουν την αριστερά να δυναμώνει μέσα από τους μαζικούς αγώνες, ενώ οι δεύτεροι συγκλονίζονται με την ιδέα ότι τα οικονομικά και πολιτικά αποτελέσματα της προσφυγής μας στο ΔΝΤ δεν θα είναι αυτά που προσδοκούν Έλληνες κεφαλαιούχοι και τραπεζίτες καθώς και οι συνεργάτες τους στο εξωτερικό, λόγω ακριβώς αυτών των λαϊκών αντιδράσεων. Ακροδεξιοί, εθνικιστές δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, συναινούν σε δύο πράγματα:
1. Στην απολιτικοποίηση της προσφυγής μας στο ΔΝΤ και
2. Στον με κάθε τρόπο περιορισμό των αντιδράσεων των Ελλήνων πολιτών που θίγονται από την βαρβαρότητα των καθεστωτικών μέτρων, τα οποία κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους λιγότερο φτωχούς, φτωχούς δίχως ελπίδα.
Κάπως έτσι χαράσσεται η νέα κάθετη γραμμή στο πολιτικό μας σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε μία μεταβατική φάση. Πάνω σ’ αυτήν την κάθετη γραμμή θα διαμορφωθούν το επόμενο διάστημα νέοι πολιτικοί σχηματισμοί και νέες κοινωνικές πρακτικές πολιτικής δράσης, οι οποίες θα ξεκαθαρίσουν τον πολιτικό ορίζοντα στην χώρα μας για τις επόμενες δεκαετίες, θέτοντας την βάση μιας νέας μεταπολίτευσης.
Στην προοπτική αυτή η Αριστερά στο σύνολό της οφείλει να αναδειχθεί σε comprehensive power, σε μια δύναμη με υψηλό κύρος στην κοινωνία και περιεκτικό λόγο, που θα διαμορφώσει την δική της πολιτική ατζέντα και την δική της πολιτική discourse στην χώρα. Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι να εγκαταλείψει αμέσως μικροκομματισμούς, συμπλέγματα, παλαιομαρξιστικές δοξασίες, συντεχνιασμούς και απαξιωτικές προς την πλουραλιστική δημοκρατία συμπεριφορές.
Μόνον αν η Αριστερά καταφέρει να διαμορφώσει χώρο, ύφος και ήθος για την ανάπτυξη μιας αγωνιστικής δημοκρατίας με ριζοσπαστικούς-κοινωνικούς ορίζοντες, θα καταφέρει να συμπτύξει ένα αρραγές κοινωνικό μέτωπο, το οποίο θα αντισταθεί στις καθεστωτικές δυνάμεις, οι οποίες πλέον δεν κρύβουν τον επιθετικό χαρακτήρα και την βάρβαρη φύση τους εναντίον των δύο τρίτων της κοινωνίας.
Ο τρόμος που σπέρνει στο καθεστώς αυτή την στιγμή η αριστερά ούτε πρέπει να διασκεδαστεί μέσω των μηχανισμών του στα ΜΜΕ, ούτε, ασφαλώς, να καταλήξει, απλώς, παράγοντας για την ενίσχυση της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας στην χώρα. Η Αριστερά …τρομάζει τούτες τις ώρες το καθεστώς, διότι απλούστατα η κοινωνία είναι αυτή που ηγείται στον αγώνα για ευημερία και δημοκρατία. Η κοινωνία οδηγεί πλέον τα κόμματα της αριστεράς και όχι αντίστροφα. Από κει, λοιπόν, θα χαραχθούν οι νέες κάθετες γραμμές στο πολιτικό μας σύστημα. Ήρθε η ώρα να ξαναπούμε «εμείς ή αυτοί».
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου