... η ώρα της πραγματικής μάχης ...

*
Γιώργος Γιουκάκης
***
*

Δεν προλαβαίνουμε

.

να μετράμε ...μέτρα

 *

Η συνταγή δοκιμάστηκε με απόλυτη επιτυχία στη Χιλή το 1973, στη Βραζιλία και στην Αργεντινή λίγο πριν και λίγο αργότερα, στη Βενεζουέλα το 1985 και εγγύτερά μας στη Βρετανία το 1984-85. Η έναρξη του "πολέμου" σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έγινε με τέτοια πυκνότητα και ισχύ "πυρός", που ο αντίπαλος παρέλυε κατά κυριολεξία, αδύναμος ακόμη και να συνειδητοποιήσει τι του είχε συμβεί. Σε κάθε περίπτωση, όταν αποφασιζόταν να εξαπολυθεί η νεοφιλελεύθερη επίθεση, σε ακαριαίο χρόνο έμπαιναν σε ισχύ όλες οι "ρυθμίσεις": η αμοιβή της εργασίας κατέβαινε αμέτρητες κλίμακες, το κόστος διαβίωσης (είδη πρώτης ανάγκης, υπηρεσίες, βασικά αγαθά που τελούσαν υπό διατίμηση) αυξανόταν θεαματικά, οι κοινωνικές παροχές εξαφανίζονταν, οτιδήποτε δημόσιο γινόταν ιδιωτικό με συνακόλουθη εκτόξευση του κόστους του, ο δημόσιος πλούτος έβγαινε στην... πλειοδοσία προκειμένου να εξοικονομηθούν πόροι για να "αναταχθεί" η οικονομία...

Σε κάποιες περιπτώσεις οι μάχες υπήρξαν πραγματικές. Οταν η Βρετανία έπρεπε να συνειδητοποιήσει τι εστί Θατσερισμός, και μαζί της ολόκληρη η Ευρώπη, απέναντι στους ανθρακωρύχους αναπτύχθηκαν 8.000 μόνιμοι και 3.000 έκτακτοι αστυνομικοί. Οι τραυματίες εργάτες ξεπέρασαν τους 700 και οι απολυμένοι τους 1.000. Με τέτοιες και άλλες μεθόδους επήλθε μία από τις συντριπτικότερες ήττες σε ευρωπαϊκό συνδικάτο, από το οποίο εξαρτιόταν ο ηλεκτρισμός και η θέρμανση για τους Βρετανούς. Η "ιδιωτική γαλήνη" εξαπλώθηκε; Μέρες που είναι, τώρα που δεν προλαβαίνουμε καν να μετράμε, όχι να συνειδητοποιούμε, μέτρα και ρυθμίσεις, καλό είναι να θυμόμαστε.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*