... μια παιδική σταυροφορία ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ της νεολαίας
*

Είναι µικροί...
... πολύ µικροί για να ψηφίζουν κι όµως γνωρίζουν ότι κάποιοι παίζουν το µέλλον τους κορόνα - γράµµατα. Γι’ αυτό φωνάζουν. Γι’ αυτό ουρλιάζουν. Για να ακουστεί η φωνή τους. Αυτό που έγινε τις προάλλες στο Λονδίνο, δεν ήταν απλώς µια φοιτητική διαδήλωση. Ηταν µια παιδική σταυροφορία.

Στην πρωθυπουργική...
...κατοικία, τα παιδιά που είχαν µαζευτεί µπροστά από το τείχος των αστυνοµικών τραγουδούσαν µε µια κιθάρα το «Talkin’ bout a revolution» της Τρέισι Τσάπµαν: «Finally the tables are starting to turn». Ωσπου, σπρωγµένοι από τους αστυνοµικούς αποµακρύνθηκ αν από την Ντάουνινγκ Στριτ για να ξαναµαζευτούν έξω από τη Βουλή και να διαµαρτυρηθούν για τις επιθέσεις της κυβέρνησης εναντίον της παιδείας. Ολοι µαζί σαν ένας άνθρωπος, χωρίς αρχηγούς. Μπορεί να µην είχαν αρχηγούς, αλλά αυτό δεν σηµαίνει πως δεν είχαν σκοπό. Ηταν παιδιά που τα περισσότερα από αυτά δεν είχαν εµπειρία από τέτοιες κινητοποιήσεις. Ηθελαν όµως να ακουστούν. Κι όποιος τύχαινε να τα ρωτήσει «ποιος κάνει κουµάντο;», έπαιρνε την απάντηση «εµείς». Οι διαδηλώσεις των νέων εξαπλώθηκαν από το Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ µέχρι το Λιντς και το Μπράιτον, όπου οι διαδηλωτές επιχείρησαν να καταλάβουν πανεπιστηµιακά κτίρια. Περισσότεροι από 26.000 από αυτούς είχαν συνεννοηθεί για τις κινητοποιήσεις τους µέσα από το Ιντερνετ, ενώ πολλοί φοιτητές και µαθητές ήταν εφοδιασµένοι µε iPhone και Blackberry.

Το παρουσιαστικό...
...των παιδιών έδειχνε πως προέρχονταν από κάθε τάξη και φυλή: λευκά, µαύρα, φτωχά και καλοστεκούµενα. Κορίτσια µε σχολικές στολές φωτογραφίζονταν µπροστά στους αστυνοµικούς, ενώ πίσω τους αγόρια κρατούσαν ένα πανό που έγραφε «Κάψτε το Ιτον». Και η εφηµερίδα «Ντέιλι Μέιλ» έχυνε δηλητήριο, γράφοντας για «µαθήτριες που έκαναν κοπάνα» και που «κατέβηκαν στη διαδήλωση για πλάκα». Οχι όµως και η δεκατετράχρονη Λέιλα. «∆εν µπορούµε καν να ψηφίσουµε ακόµη», έλεγε στη δηµοσιογράφο της εφηµερίδας «Γκάρντιαν» Λόρι Πένι. «Τι άλλο να κάνουµε; Να καθήσουµε µε δεµένα τα χέρια, την ώρα που αυτοί καταστρέφουν το µέλλον µας και µας κόβουν τον δρόµο προς το πανεπιστήµιο;

Θέλω να σπουδάσω καλές τέχνες, αλλά πώς θα πιάσω καλούς βαθµούς, αν µου κόψουν το επίδοµα σπουδών;».

«Χωρίς πρόγραµµα...
...και αρχηγούς, αλλά µε ένα ισχυρό αίσθηµα δικαιοσύνης», θα γράψει αργότερα στην εφηµερίδα της η Λόρι Πένι. «Είναι µια νέα παιδική σταυροφορία, επική και τραγική». Χωρίς κοµµατικές σηµαίες, όπως σε προηγούµενες διαδηλώσεις. Το σύνθηµα για να συναντηθούν µεταδόθηκε µέσα από το twitter και το facebook ή από στόµα σε στόµα µέσα στις σχολικές αίθουσες:

«Ολοι στη Βουλή, να τους δείξουµε την οργή µας». Τρόποι που δεν καταλαβαίνουν οι µεγάλοι, ανάγκες που δεν αναγνωρίζουν στα παιδιά κι ας έχουν βάλει στο µέλλον τους υποθήκη. Πώς να ρίξει κανείς άδικο στην πρώτη γενιά στην Ιστορία που θα ζήσει – που ζει – χειρότερα από την προηγούµενη;

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies