Ρίκα Βαγιάνη
***
*
Με... καμία κυβέρνηση
*
Πέρασαν κι άλλα χρόνια. Χάσαμε τη Μελίνα και τον Γεννηματά. Το τσιγάρο δεν είχε πια ρομαντισμό, ήταν απλώς κάτι που σε αρρώσταινε. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν να το ελέγξουν, με αυστηρούς περιορισμούς. Δεν τα κατάφεραν. Μπήκε η ευρωπαϊκή νομοθεσία, πίεσε πολύ: Δεν τα κατάφερε. Ξαναήρθε η Νέα Δημοκρατία. Ο Αβραμόπουλος ξαναπροσπάθησε. Δεν τα κατάφερε. Τώρα ήρθε η ώρα της κυρίας Ξενογιαννακοπούλου. Θα τα καταφέρει;
Εχω βαρεθεί να μετράω κυβερνήσεις, υπουργούς, κόμματα και μέτρα. Μέχρι που κατάλαβα ότι σκεφτόμουν λάθος: Κανένας νόμος δεν ήταν ελαττωματικός: Ολοι ήταν σωστοί στην κατεύθυνσή τους. Το μόνο τους πρόβλημα ήταν ότι ψηφίζονταν από μια συγκεκριμένη κυβέρνηση. Με μαθηματική ακρίβεια, η επόμενη κυβέρνηση τους έθετε σε αχρηστία, για να βγάλει τον δικό της νόμο, που θα ήταν καλύτερος.
Κανένα κόμμα δεν σεβόταν τις αποφάσεις του προηγούμενου, όλοι ήθελαν να αποδείξουν ότι οι προκάτοχοί τους ήταν άχρηστοι, έβγαζαν δικούς τους, βελτιωμένους νόμους, μέχρι που αναλάμβαναν οι "άλλοι", που αχρήστευαν, με τη σειρά τους, τους προηγούμενους. Μια περίεργη, παθολογική λούμπα, μέσα στην οποία οι μόνοι που χαίρονταν ήταν οι χαβαλέδες.
Τα αντικαπνιστικά μέτρα στη χώρα μας έχουν πάρει στο μυαλό μου μυθικές διαστάσεις. Δεν είναι πια νόμος, αλλά σύμβολο, ένα σισύφειο έργο, μια προσπάθεια να καθιερωθεί το αυτονόητο. Κι όμως, μέχρι αυτήν την ώρα που διαβάζετε, ακόμα δεν έχουν πετύχει. Με καμία κυβέρνηση.
Μια ελπίδα υπάρχει μόνο να σπάσει η λούμπα. Να καταργήσουμε τις ερωτήσεις τύπου "θα τα καταφέρει ο Δοξιάδης", "θα τα καταφέρει ο Αβραμόπουλος;" "θα τα καταφέρει η Μαριλίζα;", και να τις αντικαταστήσουμε με μία ερώτηση, τη μόνη σωστή σε σχέση με το θέμα του καπνίσματος:
Θα τα καταφέρουμε;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου