Αγορές, Σχολάρχες, "Ανθρωπισμός"

*

stavrosx1

***
*

Εκ των έξω - Όλοι μαζί

μπορούμε… να βγούμε στις αγορές!

Του Νικηφόρου Γκολέμη

Η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές έδωσε σχεδόν… επετειακό τόνο στην εβδομάδα που μας αφήνει, με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τα νέα δανεικά (!) και την αξιωματική αντιπολίτευση ως άλλος κρεμασμένος να αποφεύγει να ανοίξει την κουβέντα για το… σκοινί (λέγε με success story Σαμαρά). Αξιοσημείωτη επίσης η ηχηρή άρνηση Πελετίδη στα «φιλανθρωπικά» σόου που ετοιμάζουν ΣΚΑΪ – Πατούλης, καθώς και οι αλληλοκατηγορίες Γαβρόγλου – ΣΙΣ ως προς το ποιος ενδιαφέρεται… λιγότερο για τα ΑμΕΑ.

Τα πανηγύρια για την έξοδο στις αγορές πιο πολύ εκθέτουν, παρά δικαιώνουν την κυβέρνηση, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη σκληρή κριτική που άσκησαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους Σαμαροβενιζέλους, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν με ανάλογο πυροτέχνημα να παίξουν άλλη μια πράξη από τη φαρσοκωμωδία του success story. Μπορεί οι ρόλοι να έχουν αντιστραφεί, με Τσίπρα στη θέση του… πυροτεχνουργού και τους Σαμαροβενιζέλους στην απέναντι, το αποτέλεσμα όμως παραμένει ίδιο και καταστροφικό για την ελληνική οικονομία. Κι αυτό διότι ο δανεισμός από τις αγορές αποδεικνύεται όχι μόνο ακριβός, αλλά και χρονικά πιεστικός, με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να εκδίδουμε νέα ομόλογα, μόνο και μόνο για να αποπληρώνουμε τα δανεικά της προηγούμενης… εξόδου μας.

Μοιραία θα αναρωτηθεί λοιπόν κανείς: Αφού το οικονομικό αποτέλεσμα είναι εξ ορισμού αρνητικό, ποιο τελοσπάντων το όφελος από μια τέτοια κίνηση; Το τελευταίο μπορεί να αναζητηθεί στο επικοινωνιακό κομμάτι. Με το τρέχον πρόγραμμα δανεισμού να ολοκληρώνεται το 2018 και την αναγκαιότητα για έναν νέο, μεγάλο όγκο δανεικών να βρίσκεται προ των πυλών, η κυβέρνηση αναζητά τρόπους να μάς πείσει ότι μπορεί να εξασφαλίσει την απαιτούμενη χρηματοδότηση μέσω των αγορών. Να μάς… καθησυχάσει ότι δεν θα χρειαστεί να καταφύγει σε νέο πρόγραμμα «διάσωσης» (sic), δεν θα χρειαστεί να υποθηκεύσει κι άλλη δημόσια περιουσία, δεν θα χρειαστεί να καταπατήσει περαιτέρω εργασιακά δικαιώματα και λαϊκές κτήσεις, δεν θα χρειαστεί να παραδώσει άνευ όρων την νομοθετική εξουσία στους δανειστές – «εταίρους». Όσες… δοκιμαστικές εξόδους κι αν επιχειρήσει η κυβέρνηση, η πραγματικότητα θα έρθει μάλλον να διαψεύσει τα πανηγύρια και τότε, από εκεί που χορεύαμε, θα βρεθούμε να μας… χορεύουν!

Βέβαια, αυτήν την εβδομάδα δεν «αναθαρρήσαμε» μόνο με την έξοδο στις αγορές, αλλά και με μια άλλη, εξίσου… συγκλονιστική είδηση: Ο ΣΚΑΪ σε συνεργασία με την ΚΕΔΕ ετοιμάζει φιλανθρωπικούς αγώνες δρόμου σε διάφορους Δήμους της χώρας με τον – ευρηματικό – τίτλο «Όλη η Ελλάδα τρέχει για ένα πιάτο φαΐ». Τίτλος ενδεικτικός της αντίληψης που κυριαρχεί στην άρχουσα τάξη για τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται: Ας πετάξουμε κι ένα πιάτο φαϊ στους αναξιοπαθούντες πεινασμένους, όσο εξακολουθούμε να πλουτίζουμε σε βάρος τους. Καμία κουβέντα για αξιοπρέπεια, καμία κουβέντα για το πώς έφτασαν συνάνθρωποί μας να μην μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα αυτονόητα. Ο ΣΚΑΪ το πρωί τρέχει για ένα πιάτο φαϊ και το βράδυ μάς πληροφορεί για το πόσο γερά εύχεται να κρατήσει το ΔΝΤ στα εργασιακά. Αναμενόμενο λοιπόν το – πληρωμένο – «άδειασμα» από τον δήμαρχο Πάτρας Κώστα Πελετίδη, ο οποίος έβαλε τους αλληλέγγυους της οκάς και της υποκρισίας στη θέση τους. Ας ακολουθήσουν το παράδειγμά του και άλλοι δήμαρχοι, αν και με τον τηλεοπτικό χρόνο που πολλοί απολαμβάνουν στο κανάλι του Φαλήρου, όχι μόνο δεν θα αρνηθούν τη διεξαγωγή της εκδήλωσης, αλλά θα βάλουν τα σορτσάκια και τα αθλητικά τους, ποζάροντας πρώτοι – πρώτοι στη γραμμή εκκίνησης.

Ανάλογη αντίληψη περί «ανθρωπισμού» πρέπει να διακατέχει και τον Σύνδεσμο Ιδιωτικών Σχολείων (ΣΙΣ), ο οποίος σε ένα υπόμνημα με βαρύγδουπες εκφράσεις και αναπόδεικτους χαρακτηρισμούς εξέφρασε τη διαφωνία του σε διάταξη που αφορούσε τη φοίτηση των ΑμEΑ σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Ουσιαστικά, οι σχολάρχες θεωρούν… σοβιετικού τύπου τη νομοθέτηση της υποχρέωσής τους να δέχονται ως μαθητές άτομα με αναπηρία και/ή ειδικές ανάγκες με τους ίδιους όρους που αυτό συμβαίνει στα δημόσια σχολεία. Να μπει δηλαδή με άλλα λόγια ένα φρένο στο… face control των ιδιωτικών, ή, τουλάχιστον να μην επεκτείνεται σε προσωπικά χαρακτηριστικά. Κι όταν ο ΣΙΣ εκφράζει τις ενστάσεις του, καταφεύγοντας σε εκφράσεις – κονσέρβες περί «Σοβιετίας», πετώντας παράλληλα την μπάλα στο Υπουργείο για την κατάσταση στα δημόσια σχολεία (που, πράγματι, στερούνται υποδομών, αλλά και σχεδίου για τη φοίτηση ατόμων με αναπηρία), καταλαβαίνει κανείς ότι η φαρέτρα των επιχειρημάτων – προφάσεών του είναι απελπιστικά άδεια. Ας κατανοήσουν επιτέλους οι επιχειρηματίες στον χώρο της εκπαίδευσης ότι δεν δραστηριοποιούνται σε έναν κοινό εμπορικό κλάδο και οφείλουν να ευθυγραμμίζονται με τις κρατικές επιταγές, καθότι δεν πουλάνε μανταλάκια, αλλά ένα «προϊόν» που αποτελεί βασική κρατική αποστολή και δεν (πρέπει να) επηρεάζεται από την εκάστοτε βούληση του κάθε επιχειρηματία.

---

fragilemag

---

*