Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των γηρατειών
*
... γηροκομείο, όπου, σαν να μην είχαν άλλη έγνοια, οι νέοι ξεσκατίζουν μέρα- νύχτα ανήμπορους γέρους. Έτσι βλέπουν σήμερα τη χώρα τους οι Βρετανοί Συντηρητικοί. Κι έτσι βλέπουν πάνω- κάτω τη δική τους όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Η πρώτη...
... γυναίκα της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς βγήκε στη σύνταξη το 2007 στη Βρετανία. Και ο πρώτος άνδρας θα βγει το 2012. Οι συνταξιούχοι της επόμενης γενιάς θα είναι πολύ λιγότεροι και θα βγουν στη σύνταξη πολύ αργότερα. Οι χώρες γερνούν. Όμως, αυτοί στους οποίους είχε ανατεθεί να φροντίζουν ώστε οι γέροι να γερνούν και οι νέοι να ζουν με αξιοπρέπεια, μιλούν σήμερα για καταστροφή. Ένας από αυτούς είναι ο βουλευτής των Βρετανών Συντηρητικών Ντέιβιντ Γουίλετς, που έγραψε το βιβλίο «Η κλεψιά: Πώς η πρώτη μεταπολεμική γενιά άρπαξε το μέλλον των παιδιών της και γιατί πρέπει να το επιστρέψει». Αυτή η γενιά, γράφει, άρπαξε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι από την «πίτα» και άφησε ξεκρέμαστα τα παιδιά της και τα εγγόνια της. Με πρώτη ματιά, σχολιάζει ο Τζόχαν Χάρι στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», η διαπίστωση μοιάζει πειστική. Πράγματι, οι νέοι βρίσκονται μπροστά σε ένα σωρό προβλήματα. Η αγορά ενός σπιτιού μοιάζει γι΄ αυτούς με άπιαστο όνειρο, αν δεν έχουν εύπορους γονείς να βάλουν την εγγύηση. Οι νέοι μαστίζονται από την ανεργία χειρότερα από κάθε άλλη ηλικία. Και όσοι από αυτούς εργάζονται πληρώνουν για τη σύνταξη των γέρων, μολονότι η δική τους σύνταξη κάθε άλλο παρά είναι σίγουρη. Με όλα αυτά, ο Ντέιβιντ Γουίλετς προβλέπει πως η μεγάλη σύγκρουση του μέλλοντος δεν θα είναι ταξική, αλλά σύγκρουση γενεών, καθώς οι γέροι θα ψηφίζουν έχοντας στον νου μονάχα πώς θα διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Υπονοεί έτσι πως το κράτος πρόνοιας παραείναι γενναιόδωρο και εφευρίσκει μια νέα διαχωριστική γραμμή για να παραμερίσει τις ταξικές διαφορές.
Η φροντίδα...
... των γέρων, είτε μέσα είτε έξω από τα γηροκομεία, κάθε άλλο παρά είναι επαρκής. «Κάθε 24 ώρες, 30 γέροι πεθαίνουν μόνοι στο σπίτι και τους ανακαλύπτουν ύστερα από πολλές μέρες», γράφει ο Τζόχαν Χάρι. Ναι, οι νέοι περνούν δύσκολα. Αλλά και οι γέροι. Τι να γίνει λοιπόν; Να εγκατασταθεί κι από ένας θάλαμος ευθανασίας σε κάθε γωνιά του δρόμου; Είναι αλήθεια πως οι συντάξεις και η φροντίδα των ηλικιωμένων κοστίζουν. Άλλο όμως το δημογραφικό χάσμα των γενεών και άλλο το κοινωνικό χάσμα των ανισοτήτων.
Η φοροδιαφυγή...
... των πλουσίων ανέρχεται σε 25 δισ. στερλίνες ετησίως στη Βρετανία. «Αντί λοιπόν να ρίχνουμε τους νέους εναντίον των παππούδων τους, θα μπορούσαμε να αναγκάσουμε αυτούς τους πλούσιους να πληρώνουν τους φόρους τους», λέει ο Τζόχαν Χάρι. «Θα έφταναν όχι μονάχα για να καλύψουν το κόστος των ηλικιωμένων, αλλά και για να μειώσουν τις εισοδηματικές ανισότητες. Για να μπορούν όλοι, νέοι και γέροι, όχι μονάχα να πεθαίνουν, αλλά και να ζουν αξιοπρεπώς».
---
Σημ.: την εικονογράφηση επιμελήθηκαν οι Stavrovelonies
5 σχόλια:
Ο Πόλεμος των γενεών...τίτλος βιβλίου που έγραψε ο Μίμης Ανδρουλάκης εδώ και 5 χρόνια περίπου.
Εκει που εισαι ημουνα, κι εκει που ειμαι θα'ερθεις.
... γεια σου "καρυάτιδα" ...
... διαβάζεις Μίμη;
... ενδιαφέρουσα περίπτωση συνωμοσιολόγου ...:)))
... έρρωσο ...
... αν απευθύνεσαι σε μένα Δημήτρη, έκανες διάνα ...
... δεν θα μεγαλώσω ποτέ ...
... καρατσεκαρισμένο ...
... έρρωσο ...
οχι σαν παροιμια το εγραψα, μου το ελεγε η μανα μου οταν της ελεγα , τι λεει και εμεις οι νεοι και τα λοιπα και τα λοιπα.....
Δημοσίευση σχολίου