*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
Παρά τα όσα λένε δημοσίως, κυρίως προεκλογικά, οι πολιτικοί ηγέτες και ηγετίσκοι δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον λαό που θέλουν να κυβερνήσουν, κάνοντάς του τη μέγιστη χάρη να τον «σώσουν», παρότι ο ίδιος ούτε το αξίζει, ούτε νοιάζεται ή προσπαθεί στα σοβαρά.
.
Κολακεύουν βέβαια τους πολίτες, ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της δημοκοπίας και επαινούν την «κρίση, την ευαισθησία και τη μνήμη» του λαού. Τα λεγόμενά τους αυτά ωστόσο είναι ισοβαρή με τις εξαγγελίες τους για «επανιδρύσεις», «μεταρρυθμίσεις», «αναγεννήσεις» κ.τ.λ. Λίγο να απομακρυνθούν από την κάμερα και τα μαγνητόφωνα, να βρεθούν μεταξύ τους, μέσα στο εξουσιαστικό κέλυφός τους, κι αρχίζουν τις ειρωνείες και τα αναθέματα για τους «ανώριμους», τους «αμνήμονες», τους «απείθαρχους», τους «βολεψάκηδες», τους «τεμπελχανάδες», που χρειάζονται βούρδουλα και παιδονόμους.
.
Πού και πού πάντως βρίσκεται κάποιος και «τα λέει έξω από τα δόντια». Και δεν μιλάω για απόμαχους τύπου Κ. Μητσοτάκη, μετρ της γλωσσικής ωμότητας έτσι κι αλλιώς, αλλά για μάχιμους, και δη αντιπροέδρους κυβερνήσεων. Στον δρόμο που χάραξε ο κ. Πάγκαλος, λοιπόν, και που θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε «τρίτο δρόμο προς τον κυνισμό», εις μνήμην του «τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό», βρέθηκε ασθμαίνων, για να μη χάσει τα πρωτεία, και ο κ. Βενιζέλος. Κι αν ο παλαιός αντιπρόεδρος απευθύνθηκε προς τους «κοπρίτες» για να μας καταγγείλει ότι «μαζί τα φάγαμε», ο νεότερος, ομολογουμένως με μεγαλύτερη δικανική ευελιξία, μας κατσάδιασε για την ανωριμότητά μας, η οποία τον αναγκάζει να ευχαριστήσει τους υπερελεγκτές της τρόικας που είχαν την καλοσύνη να αναλάβουν ακερδώς το έργο του σωφρονισμού ημών των ασυμμορφώτων. «Ευτυχώς που υπάρχει ο διεθνής έλεγχος», αναφώνησε στη Βουλή των Ελλήνων ο κ. Βενιζέλος, εισάγοντας το δόγμα της εθελουσίας υποταγής, της υποτέλειας και της ταυτόχρονης βάναυσης υποτίμησης του κοινωνικού σώματος, που κρίνεται ανάξιο των περιστάσεων, αλλά και ανάξιο να δώσει θεσμική λύση, αφού, κατά τον κ. αντιπρόεδρο, οι εκλογές είναι θεμέλιο της δημοκρατίας, παράγουν όμως αδιέξοδα, οπότε, υποθέτουμε, κάτι περιττεύει, είτε οι εκλογές είτε η δημοκρατία. Κι αν σκεφτούμε πως αυτοί που τώρα κυβερνούν αφενός έχουν ισχνότατη πολιτική νομιμοποίηση και αφετέρου διοικούν κατά πώς ορίζουν οι τροϊκανοί με το τηλεχειριστήριό τους, κατανοούμε τι ακριβώς έχει κριθεί περιττό.
.
Ολοκληρώνοντας την εκβιαστική και εκφοβιστική δημηγορία του, ο κ. Βενιζέλος μάς κάλεσε να τηρήσουμε αυτοκριτικώς ενός λεπτού σιγή. Τηρώ την εντολή του. Και, σιωπών, διαβάζω από μέσα μου μια φράση του Θουκυδίδη, μεταφρασμένη από άλλον Βενιζέλο, τον Ελευθέριο: «Ο χρηστός τωόντι πολίτης οφείλει να δεικνύη τον εαυτόν του καλλίτερον ρήτορα, όχι δι' εκφοβισμού των αντιφρονούντων, αλλά δι' επιχειρημάτων καλής πίστεως».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
Σ' ευχαριστώ, ω παιδονομία
Παρά τα όσα λένε δημοσίως, κυρίως προεκλογικά, οι πολιτικοί ηγέτες και ηγετίσκοι δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τον λαό που θέλουν να κυβερνήσουν, κάνοντάς του τη μέγιστη χάρη να τον «σώσουν», παρότι ο ίδιος ούτε το αξίζει, ούτε νοιάζεται ή προσπαθεί στα σοβαρά..
Κολακεύουν βέβαια τους πολίτες, ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της δημοκοπίας και επαινούν την «κρίση, την ευαισθησία και τη μνήμη» του λαού. Τα λεγόμενά τους αυτά ωστόσο είναι ισοβαρή με τις εξαγγελίες τους για «επανιδρύσεις», «μεταρρυθμίσεις», «αναγεννήσεις» κ.τ.λ. Λίγο να απομακρυνθούν από την κάμερα και τα μαγνητόφωνα, να βρεθούν μεταξύ τους, μέσα στο εξουσιαστικό κέλυφός τους, κι αρχίζουν τις ειρωνείες και τα αναθέματα για τους «ανώριμους», τους «αμνήμονες», τους «απείθαρχους», τους «βολεψάκηδες», τους «τεμπελχανάδες», που χρειάζονται βούρδουλα και παιδονόμους.
.
Πού και πού πάντως βρίσκεται κάποιος και «τα λέει έξω από τα δόντια». Και δεν μιλάω για απόμαχους τύπου Κ. Μητσοτάκη, μετρ της γλωσσικής ωμότητας έτσι κι αλλιώς, αλλά για μάχιμους, και δη αντιπροέδρους κυβερνήσεων. Στον δρόμο που χάραξε ο κ. Πάγκαλος, λοιπόν, και που θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε «τρίτο δρόμο προς τον κυνισμό», εις μνήμην του «τρίτου δρόμου προς τον σοσιαλισμό», βρέθηκε ασθμαίνων, για να μη χάσει τα πρωτεία, και ο κ. Βενιζέλος. Κι αν ο παλαιός αντιπρόεδρος απευθύνθηκε προς τους «κοπρίτες» για να μας καταγγείλει ότι «μαζί τα φάγαμε», ο νεότερος, ομολογουμένως με μεγαλύτερη δικανική ευελιξία, μας κατσάδιασε για την ανωριμότητά μας, η οποία τον αναγκάζει να ευχαριστήσει τους υπερελεγκτές της τρόικας που είχαν την καλοσύνη να αναλάβουν ακερδώς το έργο του σωφρονισμού ημών των ασυμμορφώτων. «Ευτυχώς που υπάρχει ο διεθνής έλεγχος», αναφώνησε στη Βουλή των Ελλήνων ο κ. Βενιζέλος, εισάγοντας το δόγμα της εθελουσίας υποταγής, της υποτέλειας και της ταυτόχρονης βάναυσης υποτίμησης του κοινωνικού σώματος, που κρίνεται ανάξιο των περιστάσεων, αλλά και ανάξιο να δώσει θεσμική λύση, αφού, κατά τον κ. αντιπρόεδρο, οι εκλογές είναι θεμέλιο της δημοκρατίας, παράγουν όμως αδιέξοδα, οπότε, υποθέτουμε, κάτι περιττεύει, είτε οι εκλογές είτε η δημοκρατία. Κι αν σκεφτούμε πως αυτοί που τώρα κυβερνούν αφενός έχουν ισχνότατη πολιτική νομιμοποίηση και αφετέρου διοικούν κατά πώς ορίζουν οι τροϊκανοί με το τηλεχειριστήριό τους, κατανοούμε τι ακριβώς έχει κριθεί περιττό.
.
Ολοκληρώνοντας την εκβιαστική και εκφοβιστική δημηγορία του, ο κ. Βενιζέλος μάς κάλεσε να τηρήσουμε αυτοκριτικώς ενός λεπτού σιγή. Τηρώ την εντολή του. Και, σιωπών, διαβάζω από μέσα μου μια φράση του Θουκυδίδη, μεταφρασμένη από άλλον Βενιζέλο, τον Ελευθέριο: «Ο χρηστός τωόντι πολίτης οφείλει να δεικνύη τον εαυτόν του καλλίτερον ρήτορα, όχι δι' εκφοβισμού των αντιφρονούντων, αλλά δι' επιχειρημάτων καλής πίστεως».
... "γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα;" ...
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου