... είπε αλήθεια ο Ερντογάν ...

*
Νίκος Τσαγκρής
***
*

Η «υπέρβαση» του Ταγίπ Ερντογάν

*

Εκπληκτική ήταν η αντίδραση του Ταγίπ Ερντογάν. «Είναι μια πράξη απάνθρωπης κρατικής τρομοκρατίας», είπε. Ετσι, κοφτά και καθαρά: μία πράξη κρατικής τρομοκρατίας! Λοιπόν, νομίζω πως είναι ο πρώτος πρωθυπουργός χώρας της μεταψυχροπολεμικής Δύσης που αναγνωρίζει - και καταγγέλλει - κρατική τρομοκρατία και μάλιστα σε ένα κράτος-ταμπού για τη διπλωματία της Δύσης, ένα κράτος που, ενώ από συστάσεώς του, επιδίδεται σε αλλεπάλληλες πράξεις ωμής κρατικής βίας και τρομοκρατίας επί των ομόρων του - και όχι μόνο - χωρών, τελεί υπό σκανδαλώδη ευρωαμερικανική ασυλία.

Εκπληκτική αντίδραση, υπό την έννοια ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός αντέδρασε σαν μέλος του «Στόλου της Ελευθερίας», σαν ακτιβιστής: «στο κοινό λεξιλόγιο ακτιβιστής ονομάζεται ο δεξιός που μοιράζει βόμβες για να εκτροχιάσει την ιστορία, ενώ ο αριστερός που μοιράζει τρικ καλής θελήσεως ονομάζεται μαχητής», είναι η θεωρία του Γάλλου διανοούμενου (σουρεαλιστή ποιητή της παρέας του Μπρετόν, δημοσιογράφου, πολιτικού αναλυτή) Ζορζ Χανέιν και, το πρώτο σκέλος της, ταιριάζει γάντι στον Ερντογάν της περίστασης το δεύτερο σκέλος ταιριάζει σε όλους τους άλλους πολιτικούς ηγέτες της Δύσης. Αφού, και σε αυτό το έγκλημα του ισραηλινού κράτους, αντέδρασαν «σαν αριστεροί μαχητές που μοιράζουν τρικ καλής θελήσεως»!

Γνωρίζουμε φυσικά ότι η, δίκην ακτιβιστή, αντίδραση του Ερντογάν πατούσε σε αλλότριους στόχους - στόχους στρατηγικούς, της χώρας του. Αλλά αυτό δεν μειώνει την πολιτική χρησιμότητα της εν λόγω αντίδρασης. Καθώς προέβαλε, διεθνώς, την αξία του ακτιβισμού και του ακτιβιστή. Τον οποίο οι πολλοί έβλεπαν σαν ένα είδος τυχοδιώκτη της πολιτικής, καμιά φορά έναν αλήτη, προφήτη και επαναστατημένο.

Ας ξεκαθαρίσουμε τώρα ότι, σήμερα, ο ακτιβισμός θα μπορούσε να έχει σχέση με τη Δεξιά μόνο επειδή η Αριστερά έχει μετατοπιστεί και έχει ενσωματωθεί σε οργανισμούς και θεσμούς που υποτίθεται ότι υπηρετούν τον άνθρωπο, ενώ δεν είναι - όλοι το γνωρίζουμε αλλά κανείς δεν το λέει -  παρά μηχανισμοί καταπίεσης. Ετσι, καθώς το ψηφοδέλτιο έγινε η ελεημοσύνη της δημοκρατίας προς τον πολίτη, ο ακτιβισμός μπορεί να αποδίδει στο άτομο την ικανότητά του να τροποποιεί την πορεία των δημοσίων πραγμάτων: «οι ακτιβιστές είναι οι εκπρόσωποι της πολιτικής αγρυπνίας σε έναν κόσμο όπου όποιος δεν κρατά το τιμόνι, κοιμάται», όπως ευφυώς τους σκιτσάρει ο Ζορζ Χανέιν.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies