... η υπερβολική υπακοή βλάπτει ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*

ΔΡΟΜΟΙ παράλληλοι

*

 
Στις πρόσφατες...
... διαδηλώσεις στην Αγγλία, αστυνομικοί επιτέθηκαν σε έναν νέο (Τζόντι Μακιντάιρ, φωτογραφίες) που έπασχε από εγκεφαλική παράλυση και τον πέταξαν από το αναπηρικό καροτσάκι του.
Αλλοι αστυνομικοί απαγόρευαν τη νοσηλεία τραυματισμένων διαδηλωτών σε νοσοκομεία όπου νοσηλεύονταν συνάδελφοί τους. Και ο αρχηγός της αστυνομίας του Λονδίνου σερ Πολ Στίβενσον δήλωνε πως εξετάζεται η συνολική απαγόρευση των φοιτητικών διαδηλώσεων. Οταν κυβερνούσαν οι Εργατικοί, όσοι ήθελαν να διαδηλώσουν έξω από τη Βουλή, έπρεπε να έχουν αστυνομική άδεια. Σύντομα όμως βρέθηκαν κατηγορούμενοι για αντικοινωνική συμπεριφορά. Στη Γαλλία, η αστυνομία κάνει συλλήψεις «ταραξιών» ακόμη και μέσα στα δημοτικά σχολεία.
.
Tα μηνύματα...
... που στέλνει στους νέους ο κρατικός αυταρχισμός είναι σαφή: γυρίστε πίσω στα X-Box και στα «X-Factor» και αφήστε την πολιτική στους εκατομμυριούχους που σας κυβερνούν. Οι διαδηλωτές δεν διώκονται από τις Αρχές επειδή αψηφούν τη βούληση του λαού. Διώκονται επειδή την εκφράζουν. Οι εκδηλώσεις τους δεν είναι μια επίθεση κατά της δημοκρατίας, αλλά ένα αίτημα για δημοκρατία. Αν οι σημερινοί πολίτες ζουν καλύτερα από τους προγόνους τους, αυτό το οφείλουν σε ολόκληρες στρατιές διαδηλωτών που διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή ανά τους αιώνες. Αν σήμερα οι γυναίκες ψηφίζουν κι αυτές, αν υπάρχουν επιδόματα, ωράρια εργασίας και συντάξεις, είναι επειδή τα διεκδίκησαν κάποτε κάποιοι διαδηλωτές. Τι θα ήταν χωρίς αυτούς η ζωή μας; «Οι χώρες μας δεν πάσχουν από υπερβολική ανυπακοή των πολιτών», διαπιστώνει ο Τζόχαν Χάρι στην εφημερίδα «Ιντιπέντεντ». «Πάσχουν από υπερβολική υπακοή». Δεν είναι αντιδημοκρατικό να αμφισβητούμε τις άδικες πολιτικές των κυβερνήσεών μας. Είναι αντιδημοκρατικό να μένουμε σιωπηλοί.

Μια χώρα...
... χαρακτηρίζεται δημοκρατική αν γίνονται ελεύθερες εκλογές, αν οι δικαστές είναι ανεξάρτητοι, αν υπάρχει ελευθεροτυπία, αν γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αρκούν όμως αυτά τα τυπικά γνωρίσματα; Πίσω από αυτά, ο φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ διακρίνει ένα ολόκληρο πλέγμα κοινωνικών σχέσεων, από την αγορά μέχρι την οικογένεια, όπου για να υπάρξει πραγματική πρόοδος δεν φτάνει η πολιτική αλλαγή. Χρειάζεται ο μετασχηματισμός ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν ψηφίζουμε ποτέ για το ποιες θα είναι οι σχέσεις ιδιοκτησίας και είναι αυταπάτη να πιστεύουμε πως θα μπορούσαμε ποτέ να αποκτήσουμε «δημοκρατικές» τράπεζες. Οι «δημοκρατικοί θεσμοί» δεν είναι παρά απλά φετίχ. Το ίδιο και η «ειρηνική» και «δημοκρατική» κοινωνική ζωή.
.
Για τους καταπιεσμένους...
... αυτής της ζωής, λέει ο Ζίζεκ, η ίδια η κατάστασή τους αποτελεί ένα βίαιο γεγονός. Για το δημοκρατικό κράτος, μολονότι δεν είναι ποτέ νόμιμη, ολοένα και πιο συχνά είναι αναγκαία η προσφυγή στη βία. Για τους καταπιεσμένους από τις πολιτικές του, η βία είναι πάντα νόμιμη, αφού η ίδια η κατάστασή τους είναι αποτέλεσμα βίας, αλλά ποτέ αναγκαία. Επειδή τα ανθρώπινα μυρμήγκια, όπως έγραφε η Λουίζ Μιζέλ, είναι τα περισσότερα πάνω στη γη, «ένας τεράστιος αριθμός που δεν γνώρισε ποτέ τη δύναμή του και που θα του τη μάθει η απόγνωση».
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν η Stavrovelonies
*