... Δημ. Δανίκας: ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΤΕ ...

*

Δημήτρης Δανίκας
***
*

Παλικάρια

*

Ας πούμε ότι πιστεύεις στο όνειρο ενός ιδανικού υπαρκτού σοσιαλισμού. Μακριά και πέρα από τη νομενκλατούρα του σοβιετικού μοντέλου και του σταλινικού δεσποτισμού. Αλλες εποχές, αλλιώτικες πολιτικές. Ας πούμε λοιπόν ότι είσαι ο ηγέτης, το μεγαλοστέλεχος μιας πραγματικής και σύγχρονης σοσιαλιστικής προοπτικής. Και σκέφτεσαι να καταστρώσεις τη στρατηγική σ΄ αυτές τις άθλιες οικονομικές περιστάσεις της καπιταλιστικής κρίσης. Το πρώτο ερώτημα που αντιμετωπίζεις είναι αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες στην εξουσία να εφορμήσεις. Φυσικά δεν είναι και φυσικά ούτε περνάει από το μυαλό σου μια τόσο παιδαριώδης σκέψη εντελώς καταστροφική για τα μέλη και τους οπαδούς σου όσο και για την πορεία του κόμματός σου. Το δεύτερο ερώτημα που αντιμετωπίζεις είναι αν εδώ και τώρα τον κόσμο πρέπει να χαλάσεις ώστε τα εργοστάσια και τις εταιρείες να κλείσεις και το σύστημα να βουλιάξεις. Αν το επιχειρήσεις, τα εξής πράγματα θα λάβεις. Μαζική ανεργία επικών διαστάσεων. Το ακροατήριό σου, το πρώτο και μοναδικό θύμα τέτοιων επιπόλαιων πολιτικών σου. Το δεύτερο πως οι πλουτοκράτες έχουν ένα σκασμό λεφτά στην μπάντα και είτε με ή χωρίς τα εργοστάσιά τους εκείνοι και τα τρισέγγονά τους θα στήσουν γλέντια τρικούβερτα για τα επόμενα εκατό χρόνια. Και το χειρότερο, ότι σε τέτοιες μαύρες οικονομικές καταστάσεις το μόνο που ανθεί και που πριμοδοτείται από τη μαζική ανεργία και τη σαρωτική εξαθλίωση είναι οι ακροδεξιές, αυταρχικές, αντιλαϊκές και μασκαρεμένες φασιστικές επιλογές. Η πρόσφατη ιστορία των τελευταίων ογδόντα ετών, παγκόσμια και ελληνική, είναι γεμάτη από ανάλογα περιστατικά που βύθισαν χώρες και λαούς στον τάφο ενός ανοικτού ή καλυμμένου φασισμού. Τότε τι κάνεις; Γιατί από την κρίση την καπιταλιστική οι ολιγάρχες και οι πλούσιοι θα ζήσουν μια χαρά. Ομως μην ξεχνάς. Η εργατιά θα βυθιστεί στα τάρταρα τα σκοτεινά. Και τότε ένα απόφθεγμα λαϊκό θα ακολουθεί τον ελληνικό κομμουνισμό. Και κερατάς και δαρμένος, αρκεί να είμαι παλικαράς!

---

ΞΕΧΑΣΕ ή ΑΝΕΝΗΨΕ;

*
Συνέντευξη του Δημ. Δανίκα στον "Ριζοσπάστη" - 8 Ιανουαρίου 2006
*

«Προσπαθούν (οι πλουτοκράτες) να επιφέρουν τη χαριστική βολή στο δικό τους εχθρό, στο παγκόσμιο κίνημα. Και μάλιστα τώρα που βρίσκεται σε μια υποχώρηση - σε μεγάλη υποχώρηση θα έλεγα - θέλουν να το αποτελειώσουν ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουν τα πολύ σκληρά οικονομικά μέτρα που παίρνουν, να τα περάσουν με μεγαλύτερη ευκολία.

Συμφωνώ με τη σχετική δήλωση του Μ. Θεοδωράκη, εκτός από την τελευταία του λέξη, που λέει ότι είναι ντροπή. Δεν είναι ντροπή. Γι' αυτούς είναι θέμα επιβίωσης, για να ολοκληρώσουν την καταστροφή τους, την επέλασή τους.

Τώρα αν θα μπορέσουν να περάσουν το μέτρο αυτό, την απόφαση αυτή ή όχι, είναι θέμα του κινήματος, του παγκόσμιου κινήματος. Η εκτίμησή μου είναι πάρα πολύ απαισιόδοξη προς το παρόν. Το πώς το χαρακτηρίζω; Με τα χειρότερα λόγια. Αναμενόμενο θα έλεγα ότι είναι.

Καταλαβαίνει κανείς ότι μετά την κατεδάφιση του υπαρκτού σοσιαλισμού όλο το σχέδιο ξεδιπλώνεται σαν ταινία. Το σενάριο όλο το βλέπει κανείς μπροστά του να ξεδιπλώνεται, μέχρι το φινάλε. Το δικό τους εννοείται».

---

ένα σχόλιο: ... επιτέλους! Ο Δ. Δανίκας έφτασε στο όριό του ... ή τον έφτασαν; ... και κραυγάζει, κινδυνολογώντας ασύστολα: άφρονες κομμουνιστές, ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΤΕ ... το σύστημα έτσι κι αλλιώς θα σας καταπιεί ... μην του πηγαίνετε κόντρα ... πάρτε τα ψίχουλα ... είναι περισσότερα από το τίποτα ... αχ, βρε Δανίκα, καλά έλεγε ο ποιητής, "πού ήσουν νιότη μου που 'δειχνες πως θα γινόσουν άλλος" ...

Υ.Γ.: ... έχω κάνει αρκετές αναρτήσεις του Δανίκα και πάντα είχα την υποψία ότι όταν το σύστημα θα έφτανε σε οριακά σημεία - δέστε "καλλικράτειες" εκλογές, που τείνουν να φτάσουν σε όρια αμφισβήτησης της κρατούσας κατάστασης - θα τον χρησιμοποιούσαν ενάντια σ' ό,τι εκτιμούσαν ως σημαντικότερο κίνδυνο ... δεν έπεσα έξω ... ο κλασικός "δούρειος ίππος" - αρθρογράφος κτύπησε ... αλλά έχω την εντύπωση ότι κτύπησε το κεφάλι του σε τοίχο ... τουλάχιστον αυτό εκτιμώ, για όλους όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα σ' αυτόν τον τόπο - τον μικρό, τον μεγάλο ... αλλά δεν σταματάω να νοιώθω άβολα ... γνωρίζοντας πορείες αγωνιστικές και δυναμικές, όταν σήμερα αντικρύζω διακηρύξεις ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ ντρέπομαι ... δεν τον αντέχω, βρε αδερφέ, τέτοιο εξευτελισμό για κανέναν και για κανένα αντάλλαγμα ... έρρωσθε ...

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies