... ήσουν κι εσύ εκεί; ...

*
Μαριάννα Τζιαντζή
***
*

Το τζετ σετ και το τζετ σετάκι

*

Οταν ήμαστε πιτσιρίκια και ακούγαμε κορναρίσματα, τρέχαμε να δούμε την ανθοστόλιστη κούρσα (ποτέ αυτοκίνητο) με τους νεόνυμφους. «Γάμος, γάμος!» κραυγάζαμε με έξαρση. «Είδες τη νύφη;», ρωτούσαμε μετά. «Την είδα». Υστερα ρωτούσαμε αν η νύφη ήταν ωραία. Πάντα η νύφη ήταν ωραία. Ολες οι νύφες είναι ωραίες.

Τώρα δεν χρειάζεται να τρέξουμε στον δρόμο για να δούμε τη νύφη. Η τηλεόραση τη φέρνει στο σπίτι μας, φέρνει και τον γαμπρό, τα πεθερικά, τον κουμπάρο και την κουμπάρα. Και προχθές μας έφερε τον γάμο του Νικολάου και της Τατιάνας στο πιάτο μας. Βέβαια, δεν τα είδαμε όλα, δεν μάθαμε αν η νύφη πάτησε το πόδι του γαμπρού μες στην εκκλησία, όμως είδαμε αρκετά ενώ οι ενθουσιώδεις ρεπόρτερ, ιδίως του Star, μας μπούκωσαν με ανούσιες λεπτομέρειες: ποιος έβαψε τη νύφη, ποιος τη χτένισε, από πού αγόρασε ο γαμπρός το γαμπριάτικο κοστούμι ή μάλλον το φράκο του που συνοδευόταν και από «εσωτερικό γιλέκο», λες και υπάρχουν και εξωτερικά γιλέκα. Μάθαμε επίσης ότι η χορωδία έψαλλε «σε χαμηλούς τόνους», τι θα συνέβαινε όμως αν διάλεγε τους υψηλούς;

Γάμος θερινός, νεανικός, μεσογειακός, με casual ύφος και όχι επιδεικτική χλιδή (αν και το casual μπορεί να είναι πιο ακριβό από το υπερεπίσημο). Γάμος του Νότου, όχι του Βορρά, αλλά με κάποιες αγγλοσαξωνικές πινελιές, π. χ. με ντυμένες με ομοιόμορφες στράπλες τουαλέτες παρανύμφους και όχι με παρανυφάκια, όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα.

Ηταν ένα κοσμικό και τουριστικό γεγονός πρώτης γραμμής, «μια ανέξοδη προβολή της νήσου», όπως είπε ο δήμαρχος των Σπετσών. Τι και αν μας υποβαθμίζουν οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης; Tα ελληνικά νησιά είναι ιδανικός τόπος για την τέλεση ονειρεμένων γάμων, όπως απέδειξε και η ταινία «Μama mia».

Ολοι συμφώνησαν ότι τo νησί είχε μετατραπεί σε φρούριο, με εκατοντάδες αστυνομικούς, βατραχανθρώπους, φουσκωτούς και σωματοφύλακες, μια απόδειξη ότι η Ελλάδα μπορεί να οργανώσει ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και ασφαλείς γάμους επωνύμων. Κρίμα που δεν κρατήσαμε το Ζέπελιν από το 2004! Θα το στολίζαμε με γιρλάντες και κορδέλες και θα το χρησιμοποιούσαμε σαν γαμήλια ατραξιόν.

Μια εικόνα έλεγε πολλά, όχι για τον ίδιο το γάμο, αλλά για τα σύγχρονα ήθη. Ενα μικρό πλήθος από τουρίστες παραθεριστές είχαν ακροβολιστεί σε ένα ύψωμα, κοντά σε ένα σημείο από όπου θα περνούσαν κάποιοι επιφανείς. Δεν φαίνονταν πρόσωπα, αλλά ένα δάσος από τεντωμένα χέρια με κλίση προς τα μπρος. Αν έλειπε το σφιγμένο στα δάχτυλα κινητό, η στάση αυτή θα θύμιζε ομαδικό φασιστικό χαιρετισμό. Οι άνθρωποι δεν έβλεπαν, τραβούσαν, αιχμαλώτιζαν λίγη από τη λάμψη του μεγάλου «ιβέντ». Φαίνεται ότι πιο σημαντικό από το να είσαι καλεσμένος σε έναν λαμπρό γάμο είναι το να διαθέτεις τεκμήρια ότι «ήσουν κι εσύ εκεί», έστω κάπου εκεί. Δεν είναι εύκολο να ανήκουμε όλοι στο τζετ σετ, όμως μια θέση μπορεί να βρεθεί και για μας στο τζετ σετάκι...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies