"Το Ελληνικό ΔΕΝ πωλείται"...

*

stavrosx1

***
*

Ένας Σαμαράς που τον έλεγαν Τσίπρα

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Το άνευ προηγουμένου ξεπούλημα συντελέστηκε. Το Ελληνικό με τις κυβερνητικές ψήφους των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καθώς και με τις… αντιπολιτευτικές ψήφους των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΠΟΤΑΜΙ/Λεβέντης πέρασε στα χέρια του ομίλου Λάτση.

Αξίζει να θυμηθούμε για μια ακόμα φορά με ποια μάσκα κυκλοφορούσαν μέχρι πρότινος αυτοί που ηγήθηκαν του ξεπουλήματος.

Όσα ακολουθούν ο κ. Τσίπρας τα έλεγε στις 28 Φλεβάρη 2014 σε εκδήλωση στην Αργυρούπολη με τίτλο «Το Ελληνικό ΔΕΝ πωλείται»:

- «Κατάθεση ψυχής», λοιπόν, το Ελληνικό. Αλλά το ξεπουλήσανε…

- «Μάχη που δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε» το Ελληνικό. Αλλά την ξεπουλήσανε…

- «Η εναλλακτική (τους) αντίληψη για την κοινωνία» το Ελληνικό. Αλλά τα ξεπουλήσανε…

- «Είναι πρωτοφανές και αδιανόητο, μια κλίκα να αποφασίζει για το μέλλον του δημόσιου πλούτου, δίχως διαφάνεια, δίχως κοινοβουλευτική εποπτεία και έλεγχο, λες και πρόκειται για τα αμπελοχώραφα που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους», ήταν τα λόγια του κ.Τσίπρα στην ίδια εκδήλωση για το Ελληνικό. Αυτό που ξεπουλήσανε…

Δεν θα μπορούσε κανείς να το περιγράψει καλύτερα απ΄ ό,τι το είχε περιγράψει ο ίδιος ο κ.Τσίπρας σε εκείνη την εκδήλωση:

«Στο Ελληνικό - έλεγε - όλα αυτά τα χρόνια συγκρούονται δύο κόσμοι. Αυτός που υπερασπίζεται με αγώνες το δημόσιο συμφέρον και αυτός που ευνοεί τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Αυτός που υπερασπίζεται την ήπια ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και αυτός που προωθεί την Fast track εκποίηση. Αυτός που υπερασπίζεται τη βιώσιμη ανάπτυξη, τους ελεύθερους χώρους, τη πρόσβαση των πολιτών στο θαλάσσιο μέτωπο, τη προοπτική του μητροπολιτικού πάρκου και αυτός που στόχο έχει να μετατρέψει την περιοχή σε ένα θύλακα τζόγου, τσιμέντου και πλούτου για τους λίγους».

Αν όμως υπάρχει ακόμα αμφιβολία για τι είδους είναι η «κλίκα που αποφασίζει» και ξεπουλάει το Ελληνικό και όλη την δημόσια περιουσία «λες και πρόκειται για τα αμπελοχώραφα που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους», υπάρχει μια ακόμα δήλωση:

Αυτά ο κ. Τσίπρας τα έλεγε στις 12 Γενάρη 2015. Δυο μόλις βδομάδες πριν αναδειχτεί πρωθυπουργός.

Σήμερα, δυο χρόνια μετά, για ό,τι τον είχε ρωτήσει τότε ο Χατζηνικολάου, ο Τσίπρας πέτυχε «τρία στα τρία: Και το Ελληνικό ξεπούλησε, και την ΕΥΔΑΠ με την ΔΕΗ τις ενέταξε στο υπερταμείο του ξεπουλήματος.

Επομένως δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψει κανείς τι συμβαίνει στον τόπο. Για την ακρίβεια αρκούν τα λόγια του ίδιου του πρωθυπουργού να μας περιγράφει τον εαυτό του σαν έναν ακόμα Σαμαρά, που απλώς τον λένε Τσίπρα…

---

πηγή: http://www.enikos.gr/

---

*

... μα, η Εκκλησία δεν πληρώνει ΕΝΦΙΑ ...

*

stavrosx1

***
*

Εδώ παπάς, εκεί παπάς...

Σήμερα το πρωί  πήγα στο μνημόσυνο ενός συγγενικού μου προσώπου και καθόμουν στα σκαλιά της εκκλησίας παίζοντας με τα παιδιά μου. Η δοξολογία είχε τελειώσει και είχε αρχίσει η επιμνημόσυνη δέηση αλλά εμείς ήμασταν το νούμερο 2 οπότε περιμέναμε. Φαίνεται υπάρχει κάποιος λόγος που... τους ξεπροβοδίζουμε έναν-έναν (πέραν του οικονομικού εννοώ). Ξαφνικά όμως ο παπάς διέκοψε την διαδικασία και με ύφος γλυκού γέροντα έκανε ένα διαφημιστικό διάλειμμα.

«Θα θέλαμε την βοήθειά σας αγαπητοί μου» είπε, «γιατί μας ήρθε ο ΕΝΦΙΑ 3.600€ και η δόση του βγαίνει 650€ και χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Γιατί αυτός ο ναός είναι δικός μας, εννοώ μαζί τον φτιάξαμε και μαζί πρέπει να τον κρατήσουμε. Και επειδή αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κάποιον μεγάλο δωρητή θα περάσει τώρα ένας δίσκος να δώσετε ό,τι μπορείτε».

Στην αρχή όλη η φάση ήταν λίγο αστεία, αν και δεν ξέρω πως ένιωσαν οι άνθρωποι οι οποίοι αποχαιρετούσαν το Νο.1 που έπεσε πάνω τους το διαφημιστικό διάλειμμα. Μου είπαν μάλιστα ότι πριν λίγες εβδομάδες ο ίδιος παπάς είχε αρχίσει να ζητάει ενίσχυση για να πάρει τα χαλιά από το καθαριστήριο «γιατί πέρυσι δεν πληρώναμε και τώρα δεν μας τα δίνει ο χριστιανός αν δεν τον πληρώσουμε... και τα χαλιά τα χρειαζόμαστε».

Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι η εκκλησία ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΕΝΦΙΑ, τουλάχιστον για τους λατρευτικούς χώρους. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος: Δεν πληρώνουν ΕΝΦΙΑ για τα κτήρια τα «νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες των γνωστών θρησκειών και δογμάτων κατά την παρ. 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος και ιδιοχρησιμοποιούνται για την εκπλήρωση του λατρευτικού, θρησκευτικού και κοινωφελούς έργου τους, καθώς και οι υποκείμενες στο ειδικό συνταγματικό καθεστώς Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, κείμενα εντός ή εκτός αυτού».

Αυτό που έλεγε ο παπάς προφανώς είναι ότι η ενορία του έχει και μερικά ακόμα κτήρια που δεν ξέρω αν τα νοικιάζει κιόλας και δεν ξέρω και αν σε κάποια από αυτά μένει και ο γλυκός παππούλης τα οποία εμπίπτουν στις διατάξεις του χαρατσιού.

Μετά τα μνημόσυνα ακολούθησε και το κήρυγμα: Διηγήθηκε την εμπειρία του στο super market που ένα κοριτσάκι, λέει, δεν είχε ξαναδεί ποτέ του παπά και ρώτησε τη μαμά του «γιατί είναι ντυμένος έτσι αυτός ο κύριος;». Το χειρότερο μάλιστα -κατά τον παπά- ήταν ότι η μαμά δεν της εξήγησε και έτσι ο παπάς κατέληξε στο συμπέρασμα: «για αυτό έχουμε γεμίσει αιρέσεις».

Θεώρησα ότι είχε δίκιο και δεν έχασα την ευκαιρία να εξηγήσω στον γιό μου «τι είναι ο παπάς», αυτός ο δημόσιος υπάλληλος που πουλάει «αγάπη μόνο» και που δεν ντρέπεται να λέει ψέματα στους πιστούς του, την ευαίσθητη στιγμή που αποχαιρετούν έναν δικό τους άνθρωπο.

Αυτές τις ημέρες υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ Φίλη και Ιερώνυμου σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι σε αντίθεση με όλες τις άλλες επαγγελματικές κατηγορίες έτσι και τολμήσεις να γράψεις κάτι κατά της εκκλησίας σου την πέφτουν όλοι με επιχειρήματα του τύπου «άλλο οι τραγόπαπες με τα χρυσά άμφια και άλλο ο κλήρος» και έχουν πάντα να σου πουν μια φοβερή ιστορία που κάποιος παπάς νοιάζεται για τους πρόσφυγες και για τους φτωχούς και για τους... ξέρω γω... παραπληγικούς. Και εγώ νοιάζομαι για τους φτωχούς, και ένα σωρό κόσμο ξέρω που άφησε κάθε ελεύθερη ώρα της ζωής του για να είναι δίπλα στους πρόσφυγες. Αυτό όμως δεν είναι ηρωισμός, είναι υποχρέωση.

Αυτά σκεφτόμουν στα σκαλιά της εκκλησίας όταν ξεπάρκαρε μπροστά από την εκκλησία ένας άλλος παπάς σε ένα μπλέ BMW X1...

---

πηγή: Κώστας Εφήμερος/thepressproject.gr

---

*

... ο καλός "Κ", ο κακός "Κ" ...

*
stavrosx1
***
*

Ο αποτυχημένος κομμουνισμός
και το success story του καπιταλισμού

γράφει ο Παντελής Μαρκούλης*


«Ο κομμουνισμός απέτυχε. Όπου και αν δοκιμάστηκε, φάνηκε πως δεν έχει καμία τύχη. Πουθενά δεν απέδωσε καρπούς ο κακός και αποτυχημένος κομμουνισμός». Αυτά δεν ισχυρίζονται πολλοί; Δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως ο κομμουνισμός είναι το χειρότερο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, αφού πουθενά δεν πέτυχε. Και όχι μόνο δεν πέτυχε, αλλά κατέστρεψε τους λαούς πάνω στους οποίους εφαρμόστηκε.

Εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: ο κομμουνισμός δεν δοκιμάστηκε και δεν εφαρμόστηκε πουθενά. Όταν κάτι δεν έχει εφαρμοστεί, δεν μπορεί να θεωρείται αποτυχημένο, γιατί η αποτυχία συνεπάγεται πως αυτό το κάτι δεν πέτυχε τους στόχους του. Ο κομμουνισμός δεν είναι ανεφάρμοστος, αλλά σίγουρα είναι ασύμφορος. Και ο νοών νοείτω.

Καλά θα κάνουν οι φιλελεύθεροι να σταματήσουν τα παραμύθια περί αποτυχίας του κομμουνισμού. Ο κομμουνισμός ούτε εφαρμόστηκε ούτε εφαρμόζεται. Ούτε στην Ε.Σ.Σ.Δ., ούτε στο Βιετνάμ, ούτε στην Κίνα, ούτε στην Κούβα, ούτε στη Β. Κορέα, ούτε στη Βενεζουέλα. Δυστυχώς, ο κομμουνισμός δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σε ένα περιβάλλον καπιταλιστικό (εξ’ ου και το «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε» στο «Κομμουνιστικό μανιφέστο» του 1848). Ακόμη, το γεγονός ότι κάποιοι φόρεσαν τον μανδύα του κομμουνιστή ‒διαφορετικής ποιότητας κάθε φορά‒ και επέβαλαν καθεστώτα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον κομμουνισμό, δεν σημαίνει ότι ο κομμουνισμός πρεσβεύει τις πολιτικές των καπηλευτών του.

Υπάρχει, βέβαια, ένα πολύ πετυχημένο σύστημα: ο «καλός» μας καπιταλισμός. Που, όπως μας λένε οι φίλοι μας οι «φιλελέ», επιβραβεύει τον εργατικό και στέλνει σπίτι του τον τεμπέλη, τον οποίο ο κακός κομμουνισμός θέλει να κάνει πλούσιο. Ωραίο το παραμύθι τους, αλλά δεν έχει δράκο. Βέβαια, έχουν και ένα δίκιο. Όντως, ο καπιταλισμός είναι πετυχημένος:

• Έχει καταφέρει το 45,2% του παγκόσμιου πλούτου να βρίσκεται στα χέρια του 0,7% του συνολικού πληθυσμού, σύμφωνα με στοιχεία της Credit Suisse (μη μου πει κανείς πως είναι κομμουνιστικός οργανισμός!)
• Έχει καταφέρει οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι
• Έχει καταφέρει να οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και άλλους πολλούς στην απελπισία και τον θάνατο
• Έχει καταφέρει να εργάζονται πολλοί άνθρωποι κυριολεκτικά για μισθούς πείνας
• Έχει καταφέρει να καρπώνονται οι καπιταλιστές τον κόπο του φτωχού εργάτη (απόσπαση απόλυτης υπεραξίας = κέρδος για τον κεφαλαιοκράτη)
• Έχει καταφέρει να μεταναστεύουν οι νέοι και να μην επιστρέφουν ποτέ πίσω στην πατρίδα τους
• Έχει καταφέρει την πλήρη οικονομική εκμετάλλευση των μαζών
• Έχει καταφέρει να δημιουργήσει τον τέταρτο κόσμο των αστέγων στις πόλεις
• Έχει καταφέρει να χωρίσει κάθετα και οριζόντια τον κόσμο
• Έχει καταφέρει να συγκεντρωθεί στα χέρια λίγων όλος ο πλούτος
• Έχει καταφέρει να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα στα σχολεία
• Έχει καταφέρει να οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους να αναζητούν φαγητό στα σκουπίδια
• Έχει καταφέρει να βάλει λουκέτο σε χιλιάδες επιχειρήσεις

Ο κατάλογος είναι μακρύς, όμως δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω. Ναι, αυτά πέτυχε ο καπιταλισμός και οι φανατικοί του υποστηρικτές με τις ακραία φιλελεύθερες πολιτικές τους. Παρόλα αυτά, μην ανησυχείτε, business as usual: η καπιταλιστική προπαγάνδα συνεχίζει να θάβει τον κακό κομμουνισμό και να προβάλλει τον καπιταλισμό ως επιτυχημένο κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Και για τους κεφαλαιοκράτες όλα μέλι γάλα.
---
* Ο Παντελής Μαρκούλης είναι πρωτοετής φοιτητής Νομικής Α.Π.Θ.

---

*

... λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;..

*

stavrosx1

***
*

Δέκα χρόνια

μετά τον θάνατό του,

αθωώθηκε!

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.

Δέκα χρόνια αργότερα, πριν από ένα περίπου μήνα, ο Μιλόσεβιτς… αθωώθηκε. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τον απάλλαξε – μετά θάνατο – από την κατηγορία για την υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.

Φυσικά η είδηση της αθώωσης του Μιλόσεβιτς πέρασε στα «ψιλά». Τα βαποράκια του ΝΑΤΟ, που μετά έγιναν βαποράκια του ΔΝΤ, όσοι τότε έγραφαν λιβέλους διεκδικώντας ρόλο νεκροθάφτη στο γουέστερν της Νέας Τάξης, όσοι ελεεινολογούσαν πάνω στο φέρετρο του Μιλόσεβιτς, τα «κοράκια» και οι «αντικειμενικοί» αναλυτές, τα αθύρματα που εκτόξευαν μύδρους κατά του «χασάπη» με ταυτόχρονους επαίνους για την... κακομοίρα τη Δύση που ήθελε (!) αλλά «δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας» (!), δεν ψέλλισαν λέξη.

«Και συ πρόστυχη πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», που έλεγε ο Βάρναλης.

Δεν θα ασχοληθούμε άλλο μαζί τους. Αρκετά με το φύραμά τους. Οι ίδιοι «αμερικανόδουλοι» με τον Οτσαλάν, οι ίδιοι ΝΑΤΟφρονες στο Γιουγκοσλαβικό, οι ίδιοι «ενσωματωμένοι» στο Ιράκ, οι ίδιοι «πρόθυμοι» του ΔΝΤ και πάντα δραγουμάνοι της πλουτοκρατίας.

Θα σταθούμε στην Ιστορία. Και η ιστορία λέει ότι ο Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να υπογράψει την κατοχή της χώρας του από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1999 στο Ραμπουγέ, δυο μήνες πριν τους βομβαρδισμούς. Η κατάπτυστη συμφωνία (άρθρο 8), που ζητούσε η Ολμπράιτ, προέβλεπε ότι:

«Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».

Γι' αυτό έγινε η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Όχι γιατί ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης» ή «Χίτλερ» κατά τους διώκτες του, αλλά επειδή αρνήθηκε να υπογράψει κάτι αντίστοιχο με αυτό που ζητούσε ο Μουσολίνι από τον ελληνικό λαό το 1940.

Αν την ιστορία την έγραφαν τα «κοράκια» και οι «νεκροθάφτες», η ανθρωπότητα δε θα γνώριζε τι σημαίνει το «Όχι». Ευτυχώς, ακόμα κι αν το τίμημα είναι βαρύ, η Ιστορία των λαών δεν γράφεται έτσι. Παρά μόνο των «ραγιάδων».

Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε. Οι εκτελεστές του Μιλόσεβιτς, πριν τον βγάλουν από τη μέση, είχαν εκτελέσει τη χώρα του, βομβαρδίζοντάς την ανελέητα για 78 μέρες και νύχτες. Οι δολοφόνοι του Μιλόσεβιτς, πριν εφαρμόσουν το «δίκαιο» της Χάγης, είχαν εφαρμόσει το «δίκαιο» των «έξυπνων όπλων»:

• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα - την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» - βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές...
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας δέχτηκε 35.450 «δέσμες» από το είδος των απαγορευμένων (μέσα από διεθνείς συμβάσεις) βομβών. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο... Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ...
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29 εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης...
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000 εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην...
• Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε, σύμφωνα με τη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 2.000 ανθρώπους. Οι τραυματίες ανήλθαν σε περισσότερους από 6.000. Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υπολόγιζαν ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 5.000... Από τις ανθρώπινες απώλειες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας, το 30% των νεκρών ήταν παιδιά... Παιδιά ήταν και το 40% των τραυματισμένων... Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, η γιουγκοσλαβική επιτροπή συνεργασίας με τη UNISEF ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον «ένα παιδί τη μέρα έχανε τη ζωή του στο διάστημα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας»...

Αυτός ήταν ο «ανθρωπισμός» που επέδειξαν στη Γιουγκοσλαβία οι «δίκαιοι δικαστές» του Μιλόσεβιτς.

Ήταν οι ίδιοι που εκτός από τον «γενοκτόνο» ρόλο του Μιλόσεβιτς στη Σρεμπρένιτσα είχαν ανακαλύψει και τον εξίσου «γενοκτόνο» ρόλο του στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο έσπευσαν να… σώσουν.

Αλλά, ας θυμηθούμε:

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, από την 1/3/1998 έως τις 24/3/1999 (μέρα έναρξης των βομβαρδισμών), οι πρόσφυγες του Κοσσυφοπεδίου δεν ξεπερνούσαν τους 197.330. Από αυτούς οι 55.000 είχαν μεταναστεύσει στη Σερβία (επομένως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν «κυνηγημένοι Αλβανοί»), ενώ οι 100.000 είχαν μεταναστεύσει στην Ευρώπη.

Ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι οι τελευταίοι έφυγαν από τις εστίες τους γιατί εκδιώχτηκαν από τους Σέρβους (και όχι για να βρουν, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καλύτερη τύχη στις χώρες της Δύσης, όπου, άλλωστε, ζουσαν από χρόνια χιλιάδες Αλβανοί Κοσσοβάροι), τότε πως εξηγείται:

• α) Στον ένα χρόνο που πέρασε πριν το NATO επιτεθεί στο Κοσσυφοπέδιο (και όπου υποτίθεται συντελείτο «γενοκτονία») είχαν μεταναστεύσει εκτός Κοσσυφοπεδίου 100.000 άνθρωποι. Όσο διάστημα διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί μετανάστευσαν περίπου 1.000.000!
• β) Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, στις 78 μέρες των βομβαρδισμών, οι πρόσφυγες Κοσσοβάροι που είχαν καταφύγει ειδικά στην Αλβανία ανέρχονταν στις 778.500. Αντίθετα, ο αριθμός των προσφύγων προς την Αλβανία, μέχρι τις 24 Μάρτη, την ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, ήταν 18.500...

Αν υπήρξε, λοιπόν, «γενοκτονία», είναι προφανές ποιος την διέπραξε.

Μήπως, όμως, τους ήταν άγνωστα τα πραγματικά στοιχεία, όταν ένα από τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για να εξαπολύσουν το βομβαρδισμό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν ότι ήθελαν να σταματήσουν την «εθνοκάθαρση» που συντελούνταν, τάχα, στο Κοσσυφοπέδιο;

Ας δούμε:

• Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μέχρι και της CIA που «έσκαψε» όλο το Κοσσυφοπέδιο ούτε «ομαδικοί τάφοι» ανακαλύφθηκαν ούτε «γενοκτονία» προέκυψε («Βήμα», 22/10/99).
• Από τους 100.000 «εκτελεσμένους» Αλβανούς που «είδε» ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ το Μάη του 1999, για να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τέσσερις μήνες αργότερα, δεν μπόρεσε να μιλήσει για πάνω από 2.108 νεκρούς, αφού τόσους είχε «ανακαλύψει», θύματα του πολέμου, που ούτε καν η Κάρλα ντελ Πόντε μπορούσε να εμφανίσει σαν «θύματα γενοκτονίας».
• Ο Ισπανός ιατροδικαστής Εμίλιο Περέθ Πουγιόλ, που οι Δυτικοί τον έστειλαν να «ανακαλύψει» τους περίφημους «90 ομαδικούς τάφους», μετά από τρεις μήνες σκάψιμο, αναγκάστηκε στις 12 Σεπτέμβρη 1999 να ανακοινώσει ότι στην περιοχή δε βρέθηκαν πάνω από 187 θύματα, ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών και όχι κάποιας «εκκαθάρισης».
• Σε διακοίνωσή του στις 28 Δεκέμβρη 1998 προς το Διοικητικό Δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, ανέφερε:
• «Κατά την κρίση και γνώση του υπουργείου Εξωτερικών, τα μέτρα των δυνάμεων ασφαλείας της Γιουγκοσλαβίας έχουν ως στόχο, κυρίως, την καταπολέμηση του UCK, που, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικά μέσα, παλεύει για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα δε, με μερικούς εκπροσώπους τους και για τη δημιουργία της "Μεγάλης Αλβανίας"».
• Με διακοίνωσή του στις 15 Μάρτη 1999, εννέα μόλις μέρες πριν από την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας τόνιζε προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Μάιντς: «Όπως αναφέρεται στην έκθεση, στις 18 Νοέμβρη 1998, ο UCK, μετά την εν μέρει αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας, επανακατέλαβε τις θέσεις του, έτσι ώστε τώρα να ελέγχει και πάλι εκτεταμένες εκτάσεις στην περιοχή των συγκρούσεων. Και πριν από την έναρξη της άνοιξης του 1999 υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας, αν και δεν είχαν φτάσει να έχουν την ένταση των μαχών του καλοκαιριού/ άνοιξης του 1998» (Δηλαδή, όπως ομολογούσε ένας εκ των επιτιθέμενων, η Γερμανία, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, λίγο πριν από την εισβολή του NATO, ήταν υποτονική, συγκρινόμενη με τα προ έτους γεγονότα και σε κάθε περίπτωση δε συνιστούσε «εθνοκάθαρση», αλλά πολεμική σύγκρουση μεταξύ αντιμαχομένων).
• Από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Τριρ, σε αναφορά της 12/1/1999, με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 514 - 516 80/32 426), σημειωνόταν:
• «Ακόμα και στο Κόσσοβο ένας ανοιχτός διωγμός που να έχει σχέση με την αλβανική εθνότητα δεν είναι επαληθεύσιμος. Οι ενέργειες των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας δεν κατευθύνονται κατά των Κοσσοβο-Αλβανών, ως εθνοτικά προσδιορισμένη ομάδα, αλλά εναντίον του στρατιωτικού αντιπάλου...».
• Στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Βαυαρίας, της 29/10/1999 με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 22 ΒΑ 94,34252), τονιζόταν:
• «Οι αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας της 6/5, 8/6 και 13/7 του 1998, δεν επιτρέπουν την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι υπάρχει ομαδικός διωγμός εθνοτικών Αλβανών από το Κόσσοβο... Ένα (γιουγκοσλαβικό) κρατικό πρόγραμμα διωγμών που έχουν ως στόχο ολόκληρη την εθνοτική ομάδα των Αλβανών ούτε υπάρχει τώρα ούτε υπήρξε νωρίτερα...».
• Στις 11 Μαρτίου 1999, δυο βδομάδες μόλις πριν την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στην απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του Μίνοτερ (ΑΖ: 13Α 3894/94 Α), τονιζόταν: «Οι εθνοτικοί Αλβανοί στο Κόσσοβο ούτε εξετέθησαν ούτε εκτίθενται τώρα σε τοπικούς ή καθ' άπασαν τη χώρα διωγμούς στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας»!

Πότε, λοιπόν, έλεγαν αλήθεια το NATO, η ΕΕ και τα στελέχη τους, όπως ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ή ο τότε «κεντροαριστερός» Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ;

Όταν διά επίσημων εγγράφων ομολογούσαν ότι στο Κοσσυφοπέδιο δεν συντελούνταν «εθνοκάθαρση» ή όταν λίγες μέρες αργότερα δολοφονούσαν αμάχους για να τους «σώσουν» από την ...«εθνοκάθαρση»;

Όσο για τα εγχώρια ΝΑΤΟ - «παπαγαλάκια» τέτοιες απορίες δεν είχαν και δεν έχουν.

Όσοι είχαν μάτια έβλεπαν τι πραγματικά συνέβαινε στα Βαλκάνια και τι πραγματικά ξεκινούσε για τον κόσμο πριν από δυο δεκαετίες.

Το προφανές μόνο οι απροκάλυπτα ΝΑΤΟφρονες δεν αποδέχονταν, τότε (και σήμερα), και παρέμεναν «ενσωματωμένοι» στα ρεπορτάζ του CNN που ξεχείλιζαν από ιστορίες εκδιωγμένων Αλβανόφωνων από Σέρβους.

Μόνο οι ψυχή τε και σώματι «ανήκοντες εις την Δύσιν» δεν έβλεπαν τότε (και σήμερα) πίσω από τις ΝΑΤΟικές βόμβες την πραγματική γενοκτονία και την πραγματική εθνοκάθαρση.

Μόνο οι υπέρμαχοι του ευρωατλαντισμού συνέχιζαν τότε (και σήμερα) να ισχυρίζονται ότι το έγκλημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έγινε για «ανθρωπιστικούς» λόγους.

Μόνο οι «αμερικανοτσολιάδες» και οι «ευρωτσολιάδες» έβλεπαν παντού τον – αθωωμένο - Μιλόσεβιτς, αλλά πουθενά τα «έξυπνα» όπλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

---

*

Κέντρο Πολιτισμού Στ. Νιάρχος - δωρεά(;)

*

stavrosx1

***
*

ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ 

Πόσο δωρεά είναι η «δωρεά»;

Πριν λίγες ημέρες το Υπουργείο Πολιτισμού συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας «Ρυθμίσεις για την Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση, τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση και άλλες διατάξεις» τροπολογία με την οποία θεσμοθετείται θέση διοικητικού - οικονομικού διευθυντή στις κρατικές σκηνές, δηλαδή στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με σκοπό, κατά τα λεγόμενα της κυβέρνησης την «βελτίωση της διαχείρισης των διοικητικών και οικονομικών θεμάτων, εντός του ψηφισθέντος από το Διοικητικό Συμβούλιο προϋπολογισμού».

Με αυτή την τροπολογία, η οποία στην πραγματικότητα τοποθετεί «μάνατζερ» στους καλλιτεχνικούς οργανισμούς, η κυβέρνηση έκανε ένα ακόμη βήμα συμμόρφωσης με την κεντρική πολιτική κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή τη λειτουργία των πολιτιστικών δομών με όρους επιχείρησης και εμπορευματικής λογικής. Εκανε όμως και κάτι άλλο: συμμορφώθηκε με τους όρους του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο ήδη από το 2008, δηλαδή πριν ακόμα υπογραφεί η σύμβαση με το Ελληνικό Δημόσιο το 2009 (νόμος 3785/2009), έθετε τις «Βασικές Αρχές Στελέχωσης και Λειτουργίας» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (βλ. http://docplayer.gr/1753669-Kentro-politismoy-idryma-stayros-niarhos-ethniki-lyriki-skini-vasikes-arhes-stelehosis-kai-leitoyrgias.html), σημειώνοντας μεταξύ άλλων «το υπάρχον μοντέλο διοίκησης της ΕΛΣ προβλέπει την παρουσία ενός Καλλιτεχνικού Διευθυντή, ο οποίος καλείται να διαχειριστεί το σύνολο της πολύπλοκης και πολυδιάστατης διοικητικής και καλλιτεχνικής λειτουργίας του οργανισμού το μοντέλο αυτό δε συνάδει πλέον με τις διεθνείς προδιαγραφές, οι οποίες λαμβάνουν υπ όψιν την εξέλιξη μιας σύγχρονης ανταγωνιστικής πραγματικότητας για τα λυρικά θέατρα και υπαγορεύουν το συμπληρωματικό ρόλο ενός Γενικού Διευθυντή».

Εχοντας, λοιπόν, η κυβέρνηση υποβάλει και δια της κοινοβουλευτικής οδού τα διαπιστευτήριά της στις απαιτήσεις του μεγάλου «ευεργέτη» ο πρωθυπουργός επικύρωσε και με την παρουσία του στη συνεδρίαση της Ειδικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για το Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος την απόλυτη κυβερνητική αφοσίωση στο φιλάνθρωπο και φιλότεχνο Ιδρυμα. Μάλιστα, σαν μαθητής που καλείται να περάσει από δύσκολες εξετάσεις υποσχέθηκε ότι θα «αποδείξουμε ότι το ελληνικό Δημόσιο μπορεί, με σοβαρό και υπεύθυνο τρόπο, να διαχειριστεί έναν τόσο πολύ σημαντικό πολυχώρο». Δηλαδή, το φαύλο, ελλιπές και εν πολλοίς ανίκανο ελληνικό Δημόσιο θα αποδείξει στον ιδιωτικό τομέα (στον αγνό και άσπιλο ιδιωτικό τομέα) ότι μπορεί και αυτό να τα καταφέρει.

Όλα αυτά εν τω μέσω έξαλλων και παραληρηματικών διθυράμβων και σχολίων που αποπνέουν «σοκ και δέος» από το σύνολο του αστικού Τύπου και διαρκούν από τη στιγμή που ο χώρος άνοιξε για εκδηλώσεις – προεόρτια εν’ όψει της ολοκλήρωσης του έργου και της πραγματοποίησης της δωρεάς στο ελληνικό Δημόσιο.

Ας δούμε λοιπόν, πόσο δημόσιο θα είναι το έργο όταν ολοκληρωθεί και παραδοθεί και πόσο δωρεά είναι η «δωρεά»:

• Θα είναι τόσο «δημόσιο» ώστε όπως περιγράφεται στη Σύμβαση θα είναι ιδιωτικό! «Δεν υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το δημόσιο λογιστικό, τις εθνικές διατάξεις περί εκπόνησης μελετών, παροχής υπηρεσιών, εκτέλεσης έργων και διενέργειας προμηθειών του δημοσίου, τις διατάξεις για την πρόσληψη προσωπικού στον δημόσιο τομέα και θα λειτουργεί ως φορέας ιδιωτικού δικαίου».

Βέβαια, η Σύμβαση που έχει υπογραφεί και που ξεκάθαρα περιγράφει έναν οργανισμό που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και αγοραία λογική, δεν εμποδίζει καμία από τις δύο πλευρές, κυβέρνηση (και «η πρώτη φορά αριστερά» και οι προηγούμενες) και Ιδρυμα να μιλούν για εθνική ευεργεσία και ξεδιάντροπα να μιλούν για έργο που μετά το τέλος του θα είναι δημόσιο!

• Φυσικά το κράτος περιθάλπει πάντα με τη στοργή του κάθε ιδιωτικό φορέα ή φορέα που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Ας απαριθμήσουμε, λοιπόν, απαλλαγές που θα απολαμβάνει το Κέντρο Πολιτισμού, σύμφωνα με τη Σύμβαση:

1. «Ο Οργανισμός για όλες τις δραστηριότητες του, συμπεριλαμβανομένης και της παραχώρησης εκμετάλλευσης χώρων του Κ.Π., ενδεικτικά αναφερομένων των χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων και εστίασης, απαλλάσσεται πλήρως καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του από κάθε φύσης φόρους, συμπεριλαμβανομένων του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων και του φόρου δωρεάς, κάθε δημόσιο, δημοτικό, κοινοτικό, λιμενικό, δικαστικό ή διοικητικό τέλος ή τέλος χαρτοσήμου, κάθε δικαίωμα ή κράτηση ή εισφορά υπέρ του Ε.Δ., των ΟΤΑ ή οποιουδήποτε τρίτου, εκτός από (α) τον Φ.Π.Α. και (β) τα ανταποδοτικά τέλη ή εισφορές(4.2).
2. «Η Σύμβαση καθως και κάθε σύμβαση ή παρεπόμενο σύμφωνο που θα συνάψει ο Οργανισμός στα πλαίσια της υλοποίησης του Κ.Π. καθώς και η εξόφληση των σχετικών τιμολογίων και τόκων απαλλάσσονται αντικειμενικά από κάθε άμεσο ή έμμεσο φόρο (με εξαίρεση το ΦΠΑ), τέλος ή τέλος χαρτοσήμου, δικαίωμα , κράτηση ή εισφορές και άλλες επιβαρύνσεις υπέρ του Ε.Δ. των ΟΤΑ ή οποιουδήποτε τρίτου από τα ανταποδοτικά τέλη. Επιπρόσθετα, ο Οργανισμός εξαιρείται από την υποχρέωση υποβολής στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. προς θεώρηση συμβάσεων ή συμφωνητικών και καταστάσεων με συμβάσεις ή συμφωνητικά,που συνομολογεί με τρίτους. (4.3)
3. «Τυχόν κεφαλαιοποιούμενα κέρδη του Οργανισμού θα απαλλάσσονται από κάθε φύσης φόρο».(4.8)
4. «Ο Οργανισμός δικαιούται να ζητήσει επιστροφή του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α. φορολογικής ή διαχειριστικής περιόδου σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και ανεξάρτητα από τον βαθμό ολοκλήρωσης του Κ.Π. Η επιστροφή του Φ.Π.Α. θα γίνεται εντός εξήντα (60) ημερών από την κατάθεση της σχετικής αίτησης για την επιστροφή του Φ.Π.Α. Σε περίπτωση καθυστέρησης επιστροφής του Φ.Π.Α., το Ε.Δ. υποχρεούται να καταβάλλει στον Οργανισμό και τόκο υπερημερίας (…)». (4.11).
5. Σε περίπτωση λύσης της Σύμβασης το Ελληνικό Δημόσιο «δεν δικαιούται να ζητήσει από τον Οργανισμό το ποσό του Φ.Π.Α., που έχει επιστραφεί».(4.12).

• Είναι τόσο δωρεά η «δωρεά» ώστε σε συνέντευξή του (εφημ. Το Βήμα, 18/6/2006) ο πρόεδρος του ΔΣ του Κέντρου Πολιτισμού και μέλος του ΔΣ του ΙΣΝ, Γιώργος Αγουρίδης εξηγούσε ως εξής τη γενναιοδωρία του Ιδρύματος: «Αν δούμε ότι λειτουργεί σχετικά ικανοποιητικά αλλά όχι με τις προδιαγραφές που εμείς έχουμε θέσει και ονειρευτεί, αυτό που μπορούμε να κάνουμε – και εδώ ασκούμε πολιτική πίεση και προστατεύουμε τον εαυτό μας – είναι να απαγορεύσουμε στο Κέντρο Πολιτισμού να χρησιμοποιεί τις λέξεις Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Σε περίπτωση που τα πράγματα πάνε ακόμη χειρότερα, έχουμε το δικαίωμα να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη και να ζητήσουμε να μας επιστραφεί ολόκληρο το ποσό που δαπανήθηκε για την ανέγερση και τον εξοπλισμό – σχεδόν 600 εκατομμύρια ευρώ -, υπό τον όρο ότι τα χρήματα που θα εισπράξουμε θα διοχετευθούν σε φιλανθρωπικές δράσεις στην Ελλάδα».

Ομολογουμένως ανατριχιαστικά συγκινητικό….

• Είναι τόσο δωρεά η «δωρεά» ώστε όπως περιγράφεται στο άρθρο 3 της Σύμβασης «κατά την Περίοδο Διαχείρισης του Κ.Π.», δηλαδή όταν το έργο θα έχει περάσει στην υποτιθέμενη αποκλειστική διαχείριση του Δημοσίου, «το Ίδρυμα έχει δικαίωμα πρόσβασης και ελέγχου όλων των βιβλίων και στοιχείων του Οργανισμού οποτεδήποτε για την παρακολούθηση της διάθεσης του πιστωτικού υπολοίπου Φ.Π.Α., το οποίο θα έχει επιστραφεί στον Οργανισμό σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 4.12 του παρόντος άρθρου. Ο δε Οργανισμός θα παρέχει στο Ίδρυμα εντός εύλογου χρονικού διαστήματος κατόπιν προηγούμενου αιτήματός του, οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με πράξεις του Ε.Δ., του Οργανισμού, της Ε.Β.Ε. και της Ε.Λ.Σ. για τις οποίες προβλέπεται στη Σύμβαση η προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος».

Δηλαδή το μάτι και το χέρι του «Big Brother» θα παρεμβαίνει κατά το δοκούν και όσο συχνά επιθυμεί σε κάθε πτυχή της δραστηριότητας των δύο πολιτιστικών δομών.

• Είναι τόσο δωρεά η «δωρεά» ώστε η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική Σκηνή θα πληρώνουν για την εκεί στέγαση και λειτουργία τους, όπως ξεκάθαρα προβλέπει η Σύμβαση: οι πόροι του Οργανισμού θα προέρχονται από τα «έσοδα από την παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών προς την Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. καθώς και από την εκμετάλλευση των υποδομών του Κ.Π. και την παροχή υπηρεσιών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των υποδομών αυτών».
• Θα είναι δε τόσο «δημόσιο» το Κέντρο Πολιτισμού ώστε η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Λυρική Σκηνή μπορεί και να βρεθούν στο δρόμο (δηλαδή να πεταχτούν έξω από το κατά τ’ άλλα «δημόσιο» σπίτι τους!) στις κάτωθι περιπτώσεις: Αν «παραβαίνουν συστηματικά ή ουσιωδώς τους όρους συντήρησης και λειτουργίας του Κ.Π., οι οποίοι θα περιλαμβάνονται στους γενικούς όρους συντήρησης του Κ.Π. και τον κανονισμό λειτουργίας του Κ.Π., που θα παραδώσει το Ίδρυμα στο Ε.Δ., στην Ε.Β.Ε. και την Ε.Λ.Σ. πριν την Ολοκλήρωση του Κ.Π., ή/και τους νέους οργανισμούς λειτουργίας των Ε.Β.Ε. και Ε.Λ.Σ., ή (ια) το Ε.Δ., η Ε.Β.Ε. και/ή η Ε.Λ.Σ. αλλοιώσουν την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του Κ.Π. χωρίς τη συναίνεση του Ιδρύματος, ή (ιβ) δε χρησιμοποιείται η ονομασία του Κ.Π. σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 14 της Σύμβασης, το Ε.Δ. ή ο Οργανισμός ή η Ε.Β.Ε. ή η Ε.Λ.Σ. καταγγείλουν τις συμβάσεις παροχής ολοκληρωμένων υπηρεσιών, που περιγράφονται στο άρθρο 16 της Σύμβασης, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος ή/και τις συμβάσεις που έχει συνάψει ο Οργανισμός πριν την Ολοκλήρωση του Κ.Π. εντός των πρώτων πέντε (5) ετών από την Ολοκλήρωση του Κ.Π. κατά τα οριζόμενα στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 4 του άρθρου 25 της παρούσας, (…) το Ίδρυμα δικαιούται να λύσει τη Σύμβαση με μονομερή έγγραφη δήλωσή του προς το Ε.Δ., η οποία θα αναφέρει τους λόγους λύσης (…)».
• Οσο για τον ισχυρό λόγο του δημοσίου στη στελέχωση του Οργανισμού, ιδού πως εξασφαλίζεται, σύμφωνα πάλι με τον Γιώργο Αγουρίδη στη συνέντευξή του στην εφημ. «Το Βήμα»: «Το Ιδρυμα αυτή τη στιγμή στελεχώνει τον οργανισμό. Οπως ίσως ξέρετε, έχει το δικαίωμα να κάνει τη στελέχωση και τις συμβάσεις ενώ το Ελληνικό Δημόσιο έχει αναλάβει την υποχρέωση να τηρήσει και να σεβαστεί όλες τις συμφωνίες τις οποίες θα έχει κάνει ο οργανισμός υπό τον έλεγχο του Ιδρύματος και να μην προχωρήσει σε καμία αλλαγή χωρίς την έγκριση του ΙΣΝ. Στο πλαίσιο αυτό πράγματι, επιδιώκουμε να στελεχώσουμε τις βασικές θέσεις. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε πρόσωπο ειδικό για τη διοργάνωση εκδηλώσεων. Είναι μερικές θέσεις τις οποίες θα αφήσουμε το Δημόσιο να τις επανδρώσει, ζητώντας του, βέβαια, να το κάνει με κάποια ανοιχτή διαδικασία, διεθνή».
• Η γυαλιστερή και απαστράπτουσα εικόνα του έργου (αν και φαραωνικής αισθητικής και μη έχοντας καμία συνεκτική σχέση με το άμεσο φυσικό, αλλά και ιστορικό περιβάλλον) υποκρύπτει μια εργασιακή γαλέρα έτσι όπως προκύπτει από το άρθρο 18 της Σύμβασης: «το Ίδρυμα προτίθεται να εξετάσει σε συνεργασία με την Ε.Β.Ε., την Ε.Λ.Σ. και τον Οργανισμό το ενδεχόμενο δημιουργίας προγραμμάτων μαθητείας (stage), που απευθύνονται σε νέες και νέους διαφόρων ειδικοτήτων, (στους οποίους θα περιλαμβάνεται αριθμός εργαζομένων στην Ε.Β.Ε., στην Ε.Λ.Σ. και στον Οργανισμό), τα οποία και θα χρηματοδοτήσει. Για τα προγράμματα αυτά, το Ίδρυμα θα συνεργαστεί με καταξιωμένους φορείς της αλλοδαπής (Λυρικά Θέατρα, Βιβλιοθήκες και Οργανισμούς Διαχείρισης Πάρκων) προκειμένου να δοθεί ευκαιρία στους συμμετέχοντες να εξοικειωθούν με τη διοίκηση και τη λειτουργία αντίστοιχων φορέων».

Δηλαδή, ένα υπερπολυτελές εργαστήριο παραγωγής και αναπαραγωγής ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, ελάχιστων ή μηδενικών εργασιακών δικαιωμάτων.

Εν κατακλείδι… ποιός άραγε είναι ο ευεργετών και ποιος ο ευεργετούμενος; Ιδού η απορία…

---

πηγή: Δήμητρα Μυρίλλα/Ημεροδρόμος

*

... μίντια και "αριστερές" διευθετήσεις ...

*

Ανασυγκρότηση

***
*

Ο γάτος και γ@μεί και σκούζει...
Τώρα θα έχουμε
μιντιακή ολιγαρχία,
αλλά με άδεια…

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Παρατήρηση 1η: «Ό,τι είναι νόμιμον είναι ηθικόν». Η ρήση είναι του πρώην υπουργού Βουλγαράκη και την έχουν καταδικάσει παντοιοτρόπως όλοι οι ιησουίτες που – ταυτόχρονα – την έχουν καταστήσει «οδηγό» των πολιτικών τους πεπραγμένων. Σημαιοφόροι, δε, του ιησουιτισμού, δεν είναι άλλοι από εκείνους που κάθε φορά εναλλάσσονται στις καρέκλες όσων παριστάνουν τους φορείς της «κάθαρσης».

Παρατήρηση 2η: Η σαπίλα που κυριάρχησε στον τόπο τα προηγούμενα 40 χρόνια είναι πανθομολογούμενη. Ο ΣΥΡΙΖΑ σερφάρει ακριβώς στην σαπίλα των προηγούμενων για να εμφανίσει τις δικές του διευθετήσεις σαν «ρήξη» με το παρελθόν. Όμως άλλο ρήξη που σημαίνει ανατροπή της σαπίλας και άλλο διευθέτηση της σαπίλας που σημαίνει αναπαραγωγή της. Επιπλέον, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί τον άρτο όπως ακριβώς οι προηγούμενοι, γι’ αυτό το έχει ρίξει στα «θεάματα». Την ώρα που εφαρμόζει Μνημόνια και κόφτες, την ώρα που ξεπουλάει από λιμάνια μέχρι αεροδρόμια κι από Ελληνικό μέχρι ΟΣΕ, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, όταν δεν πουλάει τρέλα πουλάει «κάθαρση», απλή (δήθεν) αναλογική, συνταγματική αναθεώρηση κοκ. Φυσικά στο τέλος του μήνα τον ΕΝΦΙΑ του φτωχού δεν θα τον πληρώσει ούτε ο παλιός, ούτε ο νέος καναλάρχης. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια κάποια «αριστερή»… πρόοδος εκ του γεγονότος ότι τις αξιολογήσεις του μισθού, της σύνταξης και της ζωής του ο λαός δεν θα τις μαθαίνει πλέον από τα μαρκούτσια του Μπόμπολα, αλλά από τα μαρκούτσια του Καλογρίτσα ή του Μαρινάκη.

Παρατήρηση 3η: Κι αυτοί που εξυμνούν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες ως «τέλος της διαπλοκής» και οι προηγούμενοι χαλίφηδες που τον καταγγέλλουν ως «αντικατάσταση της παλιάς με τη νέα διαπλοκή», ομονοούν σε ένα: Υπήρχε διαπλοκή! Ωραία (τρόπος του λέγειν): Μπορούν οι πρώτοι να μας πουν: Ποιοι από τους διαπλεκόμενους καναλάρχες αποκλείστηκαν από τη νέα διαδικασία εξ αυτού – όπως θα έπρεπε – και μόνο του λόγου, ότι δηλαδή ήταν διαπλεκόμενοι; Απάντηση: Κανένας! Τι είδους αντιδιαπλοκή είναι αυτή, λοιπόν, που οικοδομείται με τα υλικά της προηγούμενης διαπλοκής; Που θεωρεί «παραγραμμένο» το αδίκημα όλων των πλευρών του διαπλεκόμενου τριγώνου (μιντιάρχες, τραπεζίτες, πολιτικό σύστημα) και εισηγείται την τάχα μου ευταξία του «πάμε γι’ άλλα»; Μπορούν, με τη σειρά τους, οι δεύτεροι να μας πουν: Αυτοί γιατί σκούζουν την ίδια ώρα που ομολογούν την «παλιά» – όπως οι ίδιοι την αποκαλούν – διαπλοκή και της οποίας οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος του αμαρτωλού τριγώνου; Απάντηση: Διότι – όπως λένε στο χωριό μου – ο γάτος και γαμεί και σκούζει… Αλλά η τακτική αυτή από τον γάτο αντέχεται. Από τις «ακρίδες» που έχουν καταρημάξει τον τόπο, όχι. (...)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ

---

πηγή: http://www.imerodromos.gr/

---

*