... μονομάχοι τουήτερς κι απάνω τούρλα ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*

Κατακρεουργημένη σκέψη...

.

Αγριος τίτλος για κατακαλόκαιρο θα μου πεις, σύντροφε. Λες και δεν ξέρουμε κι εσύ κι εγώ πως είναι κατάμαυρο από την ανεργία και την αγωνία. Κι η ζέστη κι η θερινή ραστώνη έχουν δώσει τη θέση τους σε κείνη την οσμή του κάρβουνου που ακόμα καπνίζει έχοντας αφαιρέσει ζωή κι ελπίδα. Σαν αποκαΐδια τα τρέχοντα ζητήματα που στέλνει η πραγματικότητα να θολώσουν τον ταραγμένο από τα βάσανα νου. Θεριστής ταξικός κλέβει τη σοδειά κάθε ανθρώπου κι ως κι οι αγέννητοι, εξαγγέλλεται, ότι οφείλουν φόρο κεφαλικό της ίδιας τους της ύπαρξης. Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα πληρώναμε οι άνθρωποι περατατζίδικα εισόδια στη ζωή αντί για εξόδια όπως χιλιάδες χρόνια τώρα.

.

Εγραφα τις προάλλες ότι χωρίς παιδεία είναι ολότελα άχρηστα τα εργαλεία. Και χωρίς εκπαίδευση είναι κι επικίνδυνα. Δεν μπορείς να δουλέψεις το αμόνι, μήτε τον τόρνο και τη θεριζοαλωνιστική μηχανή χωρίς να σου πουν και να σου δείξουν οι προηγούμενοι. Δεν μπορείς να καβαλήσεις το τριαξονικό σαν παπάκι, δεν γίνεται να παίξεις με τα χημικά στο εργαστήριο χωρίς γνώση και μάθηση και την πείρα του δασκάλου. Καλφάδες χωρίς κάλφα δεν γίνονται. Ακόμα και στον πόλεμο, κυρίως μάλιστα σ' αυτόν, δεν πας χωρίς να παίζεις το ...μαχαίρι στα δάχτυλα όπως οι πολεμιστές πριν από σένα... Και γράφω το μαχαίρι στην εποχή των βομβών νετρονίου, μόνο και μόνο για να θυμόμαστε πως ποτέ δε φταίει το μαχαίρι αλλά το χέρι που το κρατά κι αυτό είναι που φτιάχνει τον ήρωα ή το φονιά. Ανθρωπος χωρίς παιδεία είναι υποψήφιος φονιάς γιατί γίνεται πιόνι στα χέρια του αφέντη, του παπά, του φίλου φίδι, της ανάγκης, της οργής, της μοναξιάς...

.

Το ξέρουν αυτό πολύ καλά οι έχοντες και κατέχοντες και το μαχαίρι και το πεπόνι. Μοιράζουν λοιπόν από ένα μαχαίρι στον καθένα κι ύστερα βγάζουν ένα πεπόνι για χίλιους στην κλήρωση. Το θέαμα της ανεκπαίδευτης δημοκρατίας έτσι στήνεται. Σαν τσίρκο επιβίωσης. Και δημοκρατικότατα η σφαγή γίνεται το δίκιο του μαχαιροβγάλτη και ποτέ του εργάτη. Βουτάς χωρίς παιδεία, κυρίως και προπάντων χωρίς πολιτική παιδεία στο tweeter (το κοινωνικό δίκτυο όπως το εξωραΐζουν οι κερδίζοντες θησαυρούς απ' αυτό κι εγώ εδώ θα το λέω χάριν συντομίας Τ) και γίνεσαι σε μια νύχτα, άντε σε μια μικρή περίοδο ζωής, διάσημος, κόμμα, απόκομμα, μαύρο πρόβατο, φωτεινός δικτάτορας, φονιάς, άγγελος, φιλάνθρωπος, ραντεβουδιάρης, γνωμοδότης, εμπειρογνώμων, σοφός εν αγνοία σου, πετυχημένος, απόβρασμα, κι ό,τι βάλει ο νους που κατακρεουργείται σε μια επικοινωνία τόσο ...ελεύθερη όσο η δυνατότητα των «ενδιαφερομένων» να σε παρακολουθούν, να σε καταγράφουν, να σε σφυγμομετρούν, να σε κρίνουν, να σε δημοσκοπούν, να σε στοχοποιούν κατά το δοκούν. Το μεγαλύτερο δημοπρατημένο πρόγραμμα στο χώρο του Διαδικτύου στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή είναι η δημιουργία προγράμματος καταγραφής και ομαδοποίησης των απόψεων των χρηστών των κοινωνικών μέσων (χα χα χα χα). Τι πρωτότυπο ιμπεριαλιστικό μοντελάκι κι αυτό!

.

Η ψευδαίσθηση της πρόσληψης της εκτόνωσης ως ελευθερία είναι το πρόβλημα παιδείας. Οχι το Τ. Μετατρέπει τη δράση σε πληροφορία. Τη συνολική σκέψη σε στιγμιαίες φωτογραφίες, την κατακρεουργεί στη στιγμή. Την εκτοξεύει ως πυροτέχνημα και αμέσως μετά διά της πολλαπλότητας των παραληπτών ερμηνευτών, σε μια αναπαραγόμενη «προσωπογραφία» που έχει και επιπτώσεις και υπαγορεύει συμπεριφορά. Την απροσδιόριστη χειραγώγηση την κατάλαβαν αμέσως τα φασισταριά, οι φονιάδες κι οι κυνηγοί συμφερόντων. Στήνουν καρτέρια και παγίδες. Πνίγουν κάθε δυνατότητα να πάει η σκέψη παραπέρα. Στήσαν κόμματα. Ομάδες στόχους. Παγίδες για αφελείς και απολίτικους. Σε μια παρέα ζωντανή κι όχι τήλε, άμα πεις μια χοντράδα, μια κρυάδα, μια μαλακία βρε αδερφέ, εισπράττεις άμεσα την αντίδραση. Νιώθεις ότι μπορεί και να βρεθείς στην απ' έξω. Εχεις, και καταβάλεις και το τίμημά της. Επιλογή. Στο Τ όμως δεν μπορείς να φανταστείς πόσους ίδιους με σένα μπορείς να βρεις. Δεν τους ξέρεις, δεν τους έχεις διαλέξει. Αλλά δεν σ' αφήνουν μόνο. Κι έτσι νομιμοποιείς κάθε εκτόνωσή σου χωρίς τίμημα ώσπου... Εκπαιδεύεσαι να μπορείς να ξέρεις χωρίς να μαθαίνεις, χωρίς να κοπιάζεις, τα πάντα και προπάντων τον εαυτό που σου υπαγορεύουν άλλοι. Κουκίδα σε κάδρο.

.

Απ' όλο τον ντόρο για την κοπελιά που έχασε την Ολυμπιάδα, απ' την έκλυση τόνων σχολιαστικής ανοησίας και διατεταγμένων όψιμων πραιτωριανών υπέρ και κατά, χάθηκε η ουσία. Που κρύβεται στην παιδευτική ένδεια περιβεβλημένη την τήβενο της καθαρότητας. «Είμαι μόνον αθλήτρια, τίποτε άλλο »... Οπως μόνον εργάτης, μόνον αφεντικό, μόνον ζώον κι όχι πολιτικόν ζώον. Οπότε κολοσσαίο ο στίβος και οι μονομάχοι τουήτερς κι απάνω τούρλα κι ο νοών νοήτω...

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... Νικήτας και Ζωή, Ζωή και Νικήτας ...

*
Αυγουστίνος Ζενάκος
***
*

Οι "κυρίες"

.

«Είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες».

Νικήτας Κακλαμάνης

«Κι εγώ».

Ζωή Κωνσταντοπούλου

Η απάντηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, σε πολιτική συζήτηση με τον Νικήτα Κακλαμάνη, αντιμετωπίστηκε πρωτίστως ως «απρέπεια». Αναρωτήθηκα γιατί αλλά μόνο προς στιγμήν, διότι η απάντηση είναι προφανής. Όταν ένας άντρας αντιδικεί πολιτικά με μια γυναίκα και της πει ότι «είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», αυτό που εννοείται είναι: «Θα μπορούσα να σε κάνω σκόνη αλλά επειδή είσαι γυναίκα και συνεπώς πιο αδύναμη και εγγενώς μη εξοπλισμένη να με αντιμετωπίσεις, σου τη χαρίζω».  Σε μια χώρα, ωστόσο, όπου η ισότητα μεταξύ φύλων δεν έχει ριζώσει ακριβώς, είναι αναμενόμενο ένα υποτιμητικό σχόλιο, που αντλεί τη δυνατότητά του να είναι υποτιμητικό ακριβώς από το γεγονός ότι το απευθύνει ένα μέλος του «ισχυρού φύλου» σε ένα μέλος του «ασθενούς», να θεωρείται θεμιτό. Ενώ, αντίθετα, είναι προφανές ότι «απρέπεια» δεν θα θεωρηθεί το σεξιστικό «είμαι ευγενής προς τις κυρίες» ως απάντηση σε πολιτικό διαξιφισμό, αλλά το θράσος της γυναίκας να αντιμιλήσει.

Εκτός από απρέπεια, η απάντηση «κι εγώ» θεωρήθηκε και ομοφοβία ή, σε κάθε περίπτωση, άκομψη ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό του συνομιλητή. Γράφτηκε ότι ο κ. Κακλαμάνης υπέστη «outing» - αποκαλύφθηκε, δηλαδή, ότι είναι γκέι, αποκαλώντας τον μάλιστα «κυρία», πράγμα απαράδεκτο, καθότι απαγορεύεται να λέμε τους γκέι «κυρίες». Και γράφτηκε ακόμη ότι αυτό το «outing» υπονομεύει τους αγώνες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, όπου η ανανεωτική αριστερά έχει πρωτοστατήσει - ακόμη κι αν κάτι τέτοιο το αγνοεί η αυθάδης (και ομοφοβική) νεαρά δικηγόρος.

Εδώ ζητώ συγνώμη αλλά κάτι δεν καταλαβαίνω, κάτι έχω χάσει ... Τον κ. Κακλαμάνη τον έχω στο μυαλό μου, σε σχέση πάντα με τη συγκεκριμένη υπόθεση της προστασίας των ΛΟΑΤ από διακρίσεις, ως τον δήμαρχο που αρνήθηκε την αιγίδα του Δήμου στο Gay Pride. Ομοφυλόφιλος; Από πού κι ως πού; Ποιος το λέει; Πού δηλώθηκε κάτι τέτοιο; Εκτός αν αυτό που εννοούν οι τιμητές της βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι υπάρχει εδώ και χρόνια ένα περιρρέον κουτσομπολιό, μια μουρμούρα, μια σιωπηρή συμφωνία ανά την πόλη, πως ο κ. Κακλαμάνης είναι γκέι, και πως η κα Κωνσταντοπούλου όφειλε να σεβαστεί μια συνθήκη όπου όλοι γνωρίζουν τα σεξουαλικά του κ. Κακλαμάνη αλλά κανένας δεν μιλάει (παρά μόνο ψιθυρίζει) γι' αυτά - εξ ου και το «outing».

Δύο περιπτώσεις οφείλει κανείς, πιστεύω, να υπολογίσει:

Πρώτη περίπτωση: Ούτε η κα Κωνσταντοπούλου ούτε κανένας γνωρίζει αν ο κ. Κακλαμάνης είναι γκέι. Και καλώς, διότι ο ίδιος ουδέποτε έχει δηλώσει κάτι τέτοιο κι έχει κάθε δικαίωμα η σεξουαλική του ταυτότητα, όποια κι αν είναι, να παραμένει ιδιωτική του υπόθεση. Δεν είμαστε καθόλου υποχρεωμένοι να καθιστούμε τη σεξουαλικότητά μας μέρος του δημόσιου λόγου, εκτός αν το θέλουμε.

Σε αυτή την περίπτωση, όταν ένας άντρας λέει σε μια γυναίκα, για να την ξεφορτωθεί σε μια πολιτική συζήτηση, ότι «είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», η απάντηση «κι εγώ» είναι κυριολεκτική: «Κι εγώ είμαι ευγενής προς τις κυρίες». Η απουσία μεταφοράς ή αμφισημίας νοηματοδοτεί το χειραφετητικό περιεχόμενο - δηλαδή: «Η σεξιστική σου απόπειρα να με φιμώσεις επιστρατεύοντας την κοινωνική διάκριση εναντίον του φύλου μου, σου επιστρέφεται. Έχω δικαίωμα να αντιμετωπίζομαι ως ίση».

Δεύτερη περίπτωση: Το περιρρέον κουτσομπολιό ότι ο κ. Κακλαμάνης είναι γκέι έχει σε τέτοιο βαθμό διεισδύσει στον δημόσιο διάλογο, ώστε να θεωρείται συστατικό της δημόσιας παρουσίας του, και συνεπώς όλοι οι συνομιλητές αλλά και οι εκ των υστέρων σχολιαστές να οφείλουν να το λαμβάνουν υπόψη τους, έστω και αν ο ίδιος δεν το έχει καταστήσει ούτε σαφές ούτε όμως και παράγοντα οποιασδήποτε συζήτησης. Εγώ δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μια τέτοια προσέγγιση είναι σωστή - όμως το σίγουρο είναι πως οι σχολιαστές της απάντησης της Ζωής Κωνσταντοπούλου αυτό ακριβώς πιστεύουν: το κουτσομπολιό είναι τέτοιας τάξης που καθορίζει το τι σημαίνει η απάντηση «κι εγώ», ερήμην του κ. Κακλαμάνη.

Και σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, η απάντηση είναι νόμιμη και, ας μου επιτραπεί να πω, ακόμη πιο αξιοθαύμαστη για το θάρρος της. Αξίζει να επισημάνει, δηλαδή, κανείς το παράδοξο του να αντιμετωπίζεται μια γυναίκα σεξιστικά από έναν (θεωρούμενο, ερήμην του) ομοφυλόφιλο άντρα. Διότι το παράδοξο έγκειται στο να μην επιτιμάται ο άντρας, επειδή ό,τι άλλο κι αν είναι -ομοφυλόφιλος, λόγου χάρη- είναι πάνω από όλα άντρας. Αλλά να επιτιμάται η γυναίκα. Τολμώ να πω, κι εδώ είναι η υποκρισία του πράγματος, όχι επειδή δεν σεβάστηκε έναν ομοφυλόφιλο αλλά επειδή δεν υποτάχθηκε σε έναν άντρα.

Η εξάλειψη των διακρίσεων δεν είναι αλά καρτ. Δεν εξαιρείται κάποιος από την αναγκαιότητά της επειδή ο ίδιος ανήκει -αν ανήκει- σε ομάδα που υφίσταται διακρίσεις. Και οι διαλέξεις περί πρωτοπορίας της αριστεράς στις διεκδικήσεις των ΛΟΑΤ, την οποία τάχατες παρέλειψε να σεβαστεί η κα Κωνσταντοπούλου, δεν είναι παρά μεταμφίεση μιας πολύ πιο γήινης πρότασης: «Είσαι γυναίκα, είσαι μικρή, είσαι θαρραλέα, είσαι ικανή, και τα λες δέκα-δέκα. Μας τη σπας!»

Ανθρώπινο. Αλλά όχι ακριβώς η θέση πάνω στην οποία μπορεί κανείς να οικοδομήσει μια διατριβή κατά των διακρίσεων.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... έχασες; Μια νέα καριέρα σε περιμένει ...

*

Ζέζα Ζήκου

***

*

"Η ζωή μετά

τον πολιτικό θάνατο"

Ο Μιλτιάδης πέθανε στη φυλακή. Ο Θεμιστοκλής αυτοκτόνησε στην εξορία. Ο Παυσανίας «χτίστηκε» σε έναν ναό. Ο Αριστείδης πήγε σαν κακό σκυλί από την πείνα. Ποτέ δεν ήταν στρωμένος με ρόδα ο δρόμος της πολιτικής. Αν ακόμη και οι ιστορικά σπουδαίοι ηγέτες είχαν τέτοιο τέλος, τότε τι μπορεί να περιμένουν οι σημερινοί;

Μια ψευδαίσθηση σκοτίζει τον τρόπο που οι λαοί αντιλαμβάνονται τη σύγχρονη δημοκρατία, μια κληρονομημένη εντύπωση οστρακισμού από την εποχή της κλασικής ελληνικής δημοκρατίας, τη λέει ο Τζον Κιν στο δοκίμιό του «Η ζωή μετά τον πολιτικό θάνατο»: «Μια εικασία πως οι ηγέτες που παραιτούνται ή εκδιώκονται από την εξουσία καταδικάζονται σε αιώνια εξορία στη Χώρα της Λήθης, όπως ακριβώς συνέβαινε στις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες».

Αποσυνάγωγοι; Χαμένοι; Λησμονημένοι; Κάθε άλλο. Για πολλούς ηγέτες, η εποδείνιστη αποχώρησή τους από την εξουσία σημαίνει την απαρχή μιας νέας καριέρας, κάτι σαν ανταμοιβή για τις «ιστορικές» αποφάσεις τους. Η Θάτσερ έγινε σύμβουλος στην καπνοβιομηχανία Φίλιπ Μόρις. Ο καγκελάριος Σρέντερ στέλεχος της ρωσικής Γκαζπρόμ. Ο Τόνι Μπλερ τραπεζίτης για πολύ πλούσιους. Ο Μπιλ Κλιντον προάγει ανά τον κόσμο καινοτόμες (!) ιδέες μέσω του ιδρύματος Clinton Global Initiative. Ο Γιώργος Παπαδρέου πηγαίνει να διδάξει στο Kennedy School of Government του Χάρβαρντ! Τέτοιοι ηγέτες χειρίζονται τις τύχες των λαών στην οικονομική κρίση. Γι' αυτό στην πολιτική θανάτωσή τους δεν χωρούν ελαφρυντικά για «λάθη» ή «παραλείψεις».

Σε κρίση συνειδήσεως προφανώς, στη δύση του πολιτικού του βίου, ο Γκόρντον Μπράουν λέει για τους σύγχρονους πολιτικούς πως οι ιστορικοί του μέλλοντος θα πουν ότι η μεγάλη οικονομική κατάρρευση ήταν απλώς ο προάγγελος μιας σειράς κρίσεων που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. «Οσοι, όμως, πιστεύουν ότι μάθαμε από τα λάθη μας πέφτουν έξω». Σε αυτά τα«λάθη» συνέβαλε και ο ίδιος, όσο ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας, όπως συμβάλλουν σήμερα και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του, που δείχνουν να μην έχουν διδαχθεί τίποτα. Επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά την ίδια συνταγή. Η συσσώρευση χρεών επί χρεών στους ώμους των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης είναι πια φανερό πως καταλήγει σε αποτυχία. Ωστόσο, η απάντηση σε αυτήν την αποτυχία είναι μία από τα ίδια. Βυθισμένες στη λιτότητα και την ανεργία, αυτές οι χώρες καλούνται να αναπτυχθούν. Ομως, δεν υπάρχει τίποτα πια σε αυτές για να αναπτυχθεί.

Oι μικροί ηγέτες - λογιστές που πάντα μισούν τις ανατροπές των σχεδίων τους και τις αναστατώσεις ευνοήθηκαν, εκμεταλλευόμενοι τους φόβους που έχουν ενσταλάξει οι πρωτοφανείς συνθήκες κρίσης στην Ευρώπη, παρόμοιες μόνο με αυτές του Μεσοπολέμου.

Τι θα συνέβαινε, όμως, αν αυτοί οι ανυπότακτοι απόγονοι των Βίκινγκς, οι Ισλανδοί, βρουν μιμητές, αν οι πολίτες και άλλων χωρών αρνηθούν να πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών ή τα χρέη που στοιβάζουν εν ονόματί τους οι κυβερνήσεις τους; Μήπως έχουμε όλοι μέσα μας έναν... Βίκινγκ και δεν το ξέρουμε; Οι Ισλανδοί έγιναν οι πρώτοι στον κόσμο αντάρτες ενάντια στην ιδέα ότι οι πολίτες πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό μιας ανεξέλεγκτης ιδιωτικής τράπεζας» έγραψαν σπουδαίες πένες. Αυτή η λαϊκή εξέγερση παρακολουθείται με άγχος από πολλές υπερχρεωμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, οι οποίες φοβούνται μήπως αυτή η άρνηση γίνει «μεταδοτική».

Στα καθ' ημάς, νεοφασίστες και μεταλλαγμένοι επαναστάτες, ρατσιστές της Δεξιάς και κρυπτορατσιστές της Aριστεράς, έντρομοι μικροαστοί, εθνικιστές και διεθνιστές που μας εκπροσωπούν στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ασχολούνται στις τηλεοπτικές οθόνες με την αθλήτρια σούργελο.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... "προειδοποιήσεις" για σωστό ξεπούλημα ...

*

Ριζοσπάστης

***

*

Πλιάτσικο με ...διαφάνεια!

       

. 

«Με προσοχή και διαφάνεια» συνιστά να γίνουν οι νέες ιδιωτικοποιήσεις και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας η χτεσινή «Καθημερινή».

«Η σημερινή κυβέρνηση καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για τις τράπεζες, τις ιδιωτικοποιήσεις και το μέλλον διαφόρων ΔΕΚΟ. Είναι επιτακτική η ανάγκη όλες αυτές οι αποφάσεις να ληφθούν με βάση αντικειμενικά κριτήρια και με πλήρη διαφάνεια», επισημαίνει χαρακτηριστικά στο κύριο άρθρο της και συμπληρώνει: « Θα είναι απολύτως καταστροφικό για την κυβέρνηση, και τη χώρα, να ακολουθηθούν οι "αμαρτωλές" συνήθειες και μεθοδεύσεις του παρελθόντος».

Μόνο ειρωνικά μειδιάματα μπορούν να προκαλούν τέτοιες συστάσεις, ενώ ταυτόχρονα προκαλούν εύλογα ερωτήματα για τη στόχευσή τους. Γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι καμία διαφάνεια δεν μπορεί να υπάρξει στο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα τις τελευταίες δεκαετίες με τη μεγάλη λεηλασία σε κρατικές επιχειρήσεις και ακίνητη περιουσία του Δημοσίου.

Αλλά πού μπορεί να στοχεύει η συγκεκριμένη παρέμβαση; Γνωρίζουν, μήπως, ότι έχουν «κλείσει» συμφωνίες για τη μοιρασιά της λείας και οι ενδιαφερόμενοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν πάρει θέση για την «τελική έφοδο»; «Προειδοποιούν» την κυβέρνηση, που κρατάει το μαχαίρι, να μην «πουλήσει» σε επιχειρηματικούς ομίλους που πιθανά να έχουν προεπιλεγεί, αλλά να το «ξανασκεφτεί» και να στραφεί και σε ανταγωνιστές;

Οποιος και αν είναι ο λόγος που η εφημερίδα μιλά για διαφάνεια, άλλο είναι το ουσιαστικό για το λαό. Και είναι οι ίδιες οι ιδιωτικοποιήσεις. Γιατί η παραχώρηση της κρατικής περιουσίας σε μονοπωλιακούς ομίλους προκειμένου να ενισχυθεί η κερδοφορία τους, μόνο νέα δεινά θα φέρει. Ο μόνος τρόπος για να γίνει πραγματικά δική του η κρατική περιουσία είναι να πάρει ο ίδιος την εξουσία.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... όσοι "περισσεύουν", ας πεθάνουν ...

*
stavrosx1
***
*

ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΛΟΓΙΑ

.

ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ: «Μπορεί η Ελλάδα να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού περιμένοντας την αξιολόγηση των υπαλλήλων της τρόικας, αλλά και η Ευρώπη ολόκληρη βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ» (στο ΒΗΜΑ).


ΕΝΟΨΕΙ ...ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ: «Η νέα κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος υπό τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ έχει βρεθεί αντιμέτωπη με ένα κύμα εταιρικών αναδιαρθρώσεων και απολύσεων (Αλκατέλ, PSA Peugeot Citroen, Air France...) εν μέσω της σοβαρής κρίσης για την ανταγωνιστικότητα της γαλλικής βιομηχανίας και με την ανεργία να βρίσκεται ήδη σε επίπεδο ρεκόρ, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε σφοδρές κοινωνικές συγκρούσεις από το Σεπτέμβριο» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).


ΤΣΟΥΝΑΜΙ ΜΕΤΡΩΝ: «Μέσα στο βαρύ κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην παγκόσμια οικονομία (...) ο αγώνας της χώρας μας να σταθεί όρθια καθίσταται ακόμη πιο δύσκολος, ακόμη πιο οδυνηρός για τους πολίτες (...) το τσουνάμι των μέτρων που αναμένεται να ανακοινωθούν (...) αποκαλύπτει την κρισιμότητα της κατάστασης» (στο ΕΘΝΟΣ).


Ο ΣΤΟΧΟΣ: «Γίνεται όλο και πιο κατανοητό ότι (...) η κρίση είναι συστημική, αγγίζει το σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) θα ήταν επικίνδυνη αυταπάτη να θεωρούν ορισμένοι ότι (...) εμείς θα βγούμε από το "κάδρο" της κρίσης χωρίς την εφαρμογή των δομικών μεταρρυθμίσεων(...) η κυβέρνηση έχοντας τη στήριξη των τριών κομμάτων πρέπει να τολμήσει την οριστική ρήξη (...) αυτό είναι το "μέτρο" αλλά και στόχος» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).


ΧΩΡΙΣ «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ»: «Η κυβέρνηση δεν έχει τούτη τη στιγμή καμία άλλη επιλογή από το να προχωρήσει σε πρόσθετες περικοπές δημοσίων δαπανών και άλλα μέτρα αφήνοντας στην άκρη τις "κόκκινες γραμμές"» (στα ΝΕΑ).


ΟΣΟΙ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ... «Δύσκολα μπορεί να το πιστέψει κανείς, ωστόσο η πρακτική (...) είναι κυνικά απλή: Οσοι "περισσεύουν" ας πεθάνουν. Κάπως έτσι γλυτώνει το κράτος χρήμα (...) κάπως έτσι συντελούνται οι οικονομίες κλίμακας. Γι' αυτό τον λόγο το καίριο πλήγμα είναι στον χώρο της υγείας. Εκεί οι παρεμβάσεις έχουν άμεσα αποτελέσματα καθώς οι άνθρωποι που βρίσκονται εκτός ομπρέλας ενός συστήματος δημόσιας υγείας απλώς πεθαίνουν αβοήθητοι» (στο ΠΟΝΤΙΚΙ).
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... υπόθεση "Βούλα Παπαχρήστου" ...

*

Φαρμακόγλωσσα Κίρκη

***

*

( μερικές αναρτήσεις στο Twitter της που "χάθηκαν" )

*

Φέρτε πίσω την Βούλα Παπαχρήστου

.

του ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΥ

Είναι δικαίωμα της κυρίας Βούλας Παπαχρήστου να έχει ρατσιστικές απόψεις

 - ακόμα και να είναι οπαδός της Χρυσής Αυγής. 

Δεν μπορεί, όμως, να εκπροσωπεί την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και σκοπός τους είναι να ενώνουν τις εθνότητες

και να τις κρατούν μακριά από τον πόλεμο και τη μισαλλοδοξία. 

Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή πρέπει να φέρει πίσω στην Ελλάδα την Βούλα Παπαχρήστου.

Η συμμετοχή της Βούλας Παπαχρήστου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου 

βλάπτει την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.

Σε μια πολύ κρίσιμη εποχή για την πατρίδα μας, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα μας είναι να στέλνει στους Ολυμπιακούς Αγώνες 

-το μοναδικό ελληνικό brand που διατηρεί αναλλοίωτη τη δύναμή του και σήμερα- 

αθλητές με ρατσιστικές αντιλήψεις.

Πριν το θέμα πάρει μεγάλες διαστάσεις, η Ελλάδα γίνει διεθνής περίγελος και οι αθλητές μας αποδοκιμαστούν άσχημα στα στάδια και τους αγωνιστικούς χώρους των Ολυμπιακών του Λονδίνου, οι ελληνικές αρχές πρέπει να διασώσουν την τιμή της χώρας και το όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η κυρία Βούλα Παπαχρήστου πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Για το καλό της πατρίδας μας.

(Στους δεξιούς την βγαίνεις από δεξιά.)

http://pitsirikos.net/2012/07/%CF%86%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B5-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85/

Και βεβαίως πρέπει η συγκεκριμένη αθλήτρια να ανακληθεί ΑΜΕΣΩΣ!

Η Ελλάδα και οι Έλληνες αυτή την περίοδο δυσφημούνται συνεχώς.

Το μόνο που μας μένει ειναι να βρωμίσουμε και το μπράντ νέιμ μας.

Το οποίο όμως μην ξεχνάμε έχει τρωθεί πολλαπλώς με τα απανωτά ντοπινγκς αλλά ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ

με τις χίλιες φορές χειρότερες και αισχρότερες δηλώσεις της Φανής Χαλκιά.

Τις θυμάται κανείς;

Είχατε νιώσει τη ντροπή που είχα νιώσει εγώ;
Τίς είχε αποδοκιμάσει τότε  κανένας;
Είχε πεί εκείνη την εποχή κανείς πως αυτές οι απόψεις
είναι ΑΚΡΟΔΕΞΙΕΣ και ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ;
Ε;;;;;;;;;;;;;;
Ζούμε την απόλυτη παρακμή εδώ και πολλά χρόνια αδέρφια.
Τσολιάδες της Πορτογαλίας και υμνητές των ντοπέ μεταλλίων κάντε την αυτοκριτική σας.
Αλήθεια πόσο από σας ήσασταν από κείνους που συμμετείχατε παρόντες ή ωσεί παρόντες, στον ντροπιαστικό όχλο
του ΚΕΝΤΕΡΗΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ;
Οσο για τη μικρή,
μόδα ο ρατσισμός,
μεγάλη η ανοχή σε ρατσιστικά σχόλια και ΠΡΑΞΕΙΣ.

Το να μιλήσεις για δολοφονία μετανάστη είναι πταίσμα

Οπότε.....
Πάντως η ουσία της συγγνώμης ειναι ΕΔΩ
 "... και τις εταιρείες που στηρίζουν την αθλητική μου καριέρα" 

(και η πρώτη αυθεντική συγγνώμη) 

Kαι κορίτσι μου, αφου μάθεις πως τιμάμε τη χώρα μας όταν πρώτα απ' όλα  γράφουμε και μιλάμε σωστά τη γλώσσα μας, να σου πώ πως ένας άνθρωπος και δή ένας αθλητής δεν μπορεί να μην νοιάζεται για το τί συμβαίνει γύρω του. Δεν πρέπει να είναι μια μηχανή.
Δεν μπορεί να είναι ένας "ιδιώτης".

... η κρίση και οι νίκες στον αθλητισμό ...

*
Παντελής Μπουκάλας
***
*

Οι μικρές χαρές του Νότου

.

Για χαριτολόγημα πρόκειται βέβαια. Αλλά για ένα χαριτολόγημα που, χάρη στον αέρα της φήμης του ανθρώπου που το σκέφτηκε και το είπε, έκανε αστραπιαία τον γύρο του κόσμου. Κι έδωσε τίτλους (χάρτινους, γυάλινους ή ψηφιακούς), αλλού χαμογελαστά σκωπτικούς κι αλλού δηλητηριωδώς χαιρέκακους. Λέω για τη δήλωση του Φερνάντο Αλόνσο, οδηγού της Φόρμουλα 1, αμέσως μετά τη νίκη του στο γκραν πριν της Γερμανίας. Μολονότι ζάπλουτος και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πολιτική, δεν θα μπορούσε παρά να γνωρίζει πως η πατρίδα του συναγωνίζεται με την Ελλάδα για τα απεχθή πρωτεία της ανεργίας και πως οι πόλεις της μέρες τώρα συνταράσσονται από διαδηλώσεις με αρκετή δόση βίας, οι οποίες, τι άλλο, «πλήττουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό».
.
«Ενας Ισπανός, οδηγώντας ιταλικό μονοθέσιο αυτοκίνητο σχεδιασμένο από Ελληνα, νίκησε μέσα στη Γερμανία». Αυτό δήλωσε ο Αλόνσο, δίνοντας έτσι και μηχανοκίνητη διάσταση στην «εκδίκηση» του Νότου. Είχε προηγηθεί ο αποκλεισμός της εθνικής Γερμανίας από την Ιταλία, στον ημιτελικό του Γιούρο, με τα δύο γκολ του Μάριο Μπαλοτέλι, που πρόσφερε στους συμπατριώτες του (για μια βραδιά έστω) περισσότερη χαρά απ' ό,τι ο συνώνυμός του ο πρωθυπουργός Μάριο Μόντι.
.

Οι νίκες στον αθλητισμό δεν βελτιώνουν ούτε κατ' ελάχιστο τη ζωή των υπολοίπων, πλην των ίδιων των νικητών και της προπονητικής ή τεχνικής τους ομάδας. Αλλά όσοι χαίρονται για ένα γκολ ή ένα κύπελλο το ξέρουν αυτό, δεν ξεγελιούνται. Ξέρουν ακόμα πως αυτή η προσωρινή και απολύτως φαντασματική ευτυχία αποδεικνύεται τελικά πολύ πιο υλική από εκείνη που μονότονα τους υπόσχονται οι μεσσιανίζοντες πολιτικοί, αλλά και οι «ναυαγοσώστες» τεχνοκράτες που τους υποκαθιστούν. Γνωρίζουν επίσης ότι στους μιντιοκρατούμενους καιρούς μας η νίκη ενός αστέρα του αθλητικού στερεώματος έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τις δικές τους διαδηλώσεις, όσο μαζικές, θερμές και επίμονες κι αν είναι. Ο Αλόνσο έγινε πρωτοσέλιδος στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία - παντού. Οχι οι ιντιγνάδος.
.
Στην Ελλάδα λοιπόν, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία, είμαστε μάρτυρες του ίδιου σεναρίου, της ίδιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας: Οικονομική κρίση (που παρασταίνεται σαν αποκλειστική νόσος της κάθε χώρας και όχι σαν τμήμα της ευρύτερης κρίσης), αίτηση δανεισμού, πρώτος «θρίαμβος» («δεν ετέθησαν πολιτικοί όροι»), επιδείνωση της κρίσης, νέα αίτηση αίτηση δανεισμού, δεύτερος «θρίαμβος» («οι όροι που ετέθησαν είναι ήπιοι»), καταβαράθρωση, αναθεματισμός των άπληστων αγορών, ψελλίσματα κατά της στενόμυαλης γερμανικής ηγεμονίας, Μνημόνιο - τι άλλο; Εν τω μεταξύ τα ποσά των Γερμανών πλουσίων που φοροδιαφεύγουν εξαγόμενα στην Ελβετία (την ώρα που η κ. Μέρκελ καταγγέλλει τον Νότο σαν παράδεισο της φοροκλοπής) θα μπορούσαν να καλύψουν τα χρέη της Ελλάδας τουλάχιστον και της Πορτογαλίας, ίσως και της Ισπανίας. Αλλά τι σχέση έχουν τα υπέρογκα γερμανικά κέρδη με τις απώλειες των Νοτίων; Η οκνηρία τους φταίει και ο καλοπερασακισμός τους. Τι άλλο;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... "νόμος και πολιτική συγχωνεύονται" ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*

Δικαστική φάρσα στη Γερμανία

.

Επιφανειακά η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή. Κατόπιν προσφυγής, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας, που εδρεύει στην Καρλσρούη, θα αποφανθεί αν ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM) που αποφάσισαν οι ηγέτες των 17 κρατών της Ευρωζώνης είναι συμβατός ή όχι με το γερμανικό Σύνταγμα.
.
Δεν πρόκειται για κάποια τυπικότητα. Παρόλο που η Μπούντεστακ, το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Γερμανίας, υπερψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία την έγκριση αυτού του μηχανισμού, ο πρόεδρος της χώρας Γιόαχιμ Γκάουκ αρνήθηκε να επικυρώσει με την υπογραφή του την απόφαση αυτή μέχρις ότου αποφασίσουν οι δικαστές της Καρλσρούης περί της συνταγματικότητας ή όχι του ESM.
.
Εντελώς θεωρητικά μιλώντας, αν το γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο κρίνει αντισυνταγματικό τον μηχανισμό αυτόν, τότε παύει αυτομάτως να υπάρχει για τη Γερμανία και την κυβέρνησή της. Ετσι ο μόνιμος ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας τινάζεται στον αέρα και στις χρηματαγορές της Ευρωζώνης επικρατεί χάος, αφού μηχανισμός οικονομικής στήριξης χωρίς τη συμμετοχή του Βερολίνου είναι αδιανόητος στην Ευρώπη!
.
Η υπόθεση δεν είναι περιθωριακή από πολιτική σκοπιά. Κάθε άλλο. Προσφυγές για το θέμα έχουν κάνει πρώτα πρώτα η πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χέρτα Ντόιμπλερ - Γκμέλιν, η οποία ανήκει στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, επικεφαλής 23.000 πολιτών. Ο βουλευτής Πέτερ Γκαουβάιλερ του ακροδεξιού κόμματος Χριστιανοκοινωνική Ενωση (CSU) που συμμετέχει στην κυβέρνηση της Μέρκελ και κυβερνά συνεχώς τη Βαυαρία εδώ και... εξήντα (!) χρόνια. Το κόμμα Αριστερά. Ομάδα πανεπιστημιακών καθηγητών και πάει λέγοντας.
.
Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας είναι το αν ο ευρωπαϊκός μηχανισμός οδηγεί σε μεγάλη απώλεια του ελέγχου του προϋπολογισμού εκ μέρους του γερμανικού κοινοβουλίου, οπότε παραβιάζεται το γερμανικό Σύνταγμα.
.
Το θέμα έχει πολύ μεγάλη σημασία για όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Σημασία όχι μόνο οικονομική. Βαθύτατα πολιτική, καθώς άπτεται της ουσίας της δημοκρατίας. Μέχρι πότε θα επιτρέπεται στις κυβερνήσεις και στα κοινοβούλια, τα οποία σε τέτοια ζητήματα λειτουργούν πάντα ως «σφραγίδες» επικύρωσης των κυβερνητικών αποφάσεων, να εκχωρούν ολοένα και περισσότερα τμήματα εθνικής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκά όργανα και θεσμούς, χωρίς να ερωτώνται οι πολίτες μέσω δημοψηφισμάτων; Μέχρι πότε θα αλλάζουν οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια την ουσία του πολιτεύματος, καθιστώντας κενά περιεχομένου τα Συντάγματα των χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ;
.
Η κατάφωρη παραβίαση των Συνταγμάτων των ευρωπαϊκών κρατών από τις αντίστοιχες κυβερνήσεις δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το μέλλον της δημοκρατίας στη Γηραιά Ηπειρο. Ο εκφυλισμός και η απαξίωση της συνταγματικής νομιμότητας κατά τις ανάγκες των κυβερνήσεων αποτελεί χαρακτηριστικό αυταρχικών καθεστώτων. Ειδικά η Ευρώπη έχει γνωρίσει πάμπολλα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην πρόσφατη ιστορία της για να μπορεί να αγνοήσει αυτά τα ανησυχητικά σημάδια.
.
Επί της ουσίας το θέμα είναι πράγματι σοβαρότατο πολιτικά. Ακριβώς όμως επειδή είναι βαθύτατα πολιτικό, γι' αυτό αποκλείεται να λυθεί... δικαστικά! Το πρόβλημα της δημοκρατίας στην Ευρωζώνη δεν πρόκειται βεβαίως να επιλυθεί από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης. «Γιατί, το δικαστήριο της Γερμανίας δεν θα σκοτώσει τον μηχανισμό διάσωσης χωρών» ήταν ο τίτλος ενός εξαιρετικά εύστοχου άρθρου της αμερικανικής εφημερίδας «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» την Τετάρτη.
Την επομένη δηλαδή της έναρξης της διαδικασίας στην Καρλσρούη, η εφημερίδα προδιέγραφε -απολύτως σωστά!- την απόφαση του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου.
.
Την εξήγηση της προαποφασισμένης ετυμηγορίας την έδινε η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» με την πρώτη κιόλας φράση του άρθρου: «Στο ανώτατο επίπεδο λήψης δικαστικών αποφάσεων, ο νόμος και η πολιτική συγχωνεύονται»! Γι' αυτό και στο επίπεδο αυτό, οι δικαστικές αποφάσεις είναι πρακτικά αδύνατον να έρχονται σε σύγκρουση με τις πολιτικές αποφάσεις! Τελεία και παύλα.
.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Στην υπηρεσία της πολιτικής
Σχιζοφρενική η πρώτη σελίδα της γερμανικής δεξιάς εφημερίδας «Ντι Βελτ» την Τετάρτη. «Καρλσρούη: το Σύνταγμα ισχύει και στην κρίση» ο κεντρικός τίτλος. Ακριβώς δίπλα, το κύριο άρθρο. «Δεν είναι αδιανόητο, ένα Συνταγματικό Δικαστήριο που λειτουργεί ως εθνικό φυλάκιο να τινάξει στον αέρα την ΕΕ μια κρίσιμη στιγμή. Υπό το φως όμως των αποφάσεων 60 χρόνων της Καρλσρούης, μια τέτοια στάση είναι πάρα πολύ λίγο πιθανή... Οι δικαστές μέχρι τώρα πάντα αξιολογούσαν τις πολιτικές προθέσεις που αποτελούσαν τη βάση αμφισβητήσιμων σχεδίων» τονίζεται σ' αυτό. Δεν προτάσσεται δηλαδή η νομική συμβατότητα με το Σύνταγμα των πολιτικών αποφάσεων, αλλά οι προθέσεις των πολιτικών, οι οποίες προφανώς θεωρούνται... «καλοπροαίρετες» εξ ορισμού!
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... εργάτης και συνείδηση κατοικίδιου ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*

Ατσάλι και μειοψηφικές δημοκρατίες

.

Οσο προχωράει, σύντροφοι, η τηλεπαιδεία και τηλεκπαίδευση από ανέλεγκτες πηγές και κυρίως όσο αποκόπτεται η σκυτάλη γνώσεων από την προσωπική σχέση μαθητή - δασκάλου, τόσο θα αποκοπτόμαστε από εκείνη την ουσιαστική εκτίμηση του Αλέξανδρου της Μακεδονίας για τον Αριστοτέλη. «Στους γονείς μου οφείλω το ζην και στους δασκάλους μου το ευ ζην». Ρήση και θέση που πόρρω απέχει από τις θλιβερές παρερμηνείες των νεότερων Ελλήνων, πολιτικών και εκπαιδευτικών του τρέχοντος αστικού συστήματος που αναπαράγει ως μόνο πρότυπο σκέψης και παιδείας το χειρότερο εαυτό του. Πιάνω, λοιπόν, το νήμα από κει που τ' άφησα την περασμένη Κυριακή. Εκεί δηλαδή που οφείλουν οι κομμουνιστές πολιτισμικά να επέμβουν με επιστήμες και τέχνες διαθέσιμες στους καιρούς μας και να διαχωρίσουν τη λειτουργία του Διαδικτύου και των εξ αυτού και πέραν αυτού επικοινωνιακών εργαλείων, από τη λειτουργία του διχτυού, του ικανού να παγιδεύσει τεράστιες μάζες πολιτών-ψαριών στον ωκεανό των πληροφοριών.

.
Στην ψευδοδημοκρατία των αστών το ...πολιτικό παιχνίδι παίζεται με όρους πλειοψηφίας. Ο αφελής μαθηματικός σχηματισμός, ανεξαρτήτως κανόνα, και δη έξω από τα μαθηματικά αυτά καθ' αυτά, δηλαδή η αριθμητική λογική ότι το 51 είναι πράγματι μεγαλύτερο από το 49, στην αστική δημοκρατία μετατρέπεται σε τέχνασμα. Κάτι σαν το λαγό που βγάζουν οι ταχυδακτυλουργοί στα τσίρκα και τα πανηγύρια αιώνες τώρα. Πρόκειται για τα εκλογικά εκείνα συστήματα, σαν το δικό μας ένα πράμα, που αναδεικνύουν μια τεχνητή μειοψηφία σε δημοκρατία μεθυστικού μεγέθους. Ογκώνεις με το που τη ζεις σαν να έχεις πιει πενήντα μπίρες στην καθισιά. Το κοπάδι από τις γόπες π.χ πιάνεται σ' αυτό το δίχτυ χάρη στην καλλιέργεια της πολιτικής εκπαίδευσης να αλλάζει η αριθμητική στην ψήφο. Και η απλή αναλογική, για παράδειγμα, να θεωρείται βαριά και επικίνδυνη για την εξουσία. Το ένας πολίτης μία ψήφος είναι ειδικού βάρους μέταλλο. Διαλύει τη δημοκρατική αυταπάτη στα εξ ων συνετέθη. Δηλαδή απάτη και εξαπάτηση. Η βαριά και συστηματική πλύση εγκεφάλου και βλάβη που έχει επέλθει στο συλλογικό υποσυνείδητο των δυτικών κοινωνιών, επεκτείνει την εφαρμογή της μειοψηφικής τους δημοκρατίας στη νομιμοποίηση της κρατικής βίας.
.

Τρανό παράδειγμα η «Χαλυβουργία». Καθώς είμαι μακριά λόγω αναγκαίων ολιγοήμερων διακοπών, μια περιήγηση στη διαχείριση της πληροφορίας ότι τα ΜΑΤ άνοιξαν το εργοστάσιο (...) του Μάνεση, στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο, δείχνει περίτρανα το δίχτυ της εγκληματικής εκπαιδευτικής επικοινωνιακής απάτης. Η πλειοψηφία των ηρωικών απεργών παρουσιάζεται ως ατσάλινη μειοψηφία που εμποδίζει τη γιγάντια μειοψηφία των πενήντα απεργοσπαστών να δουλέψει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες επιβάλλει το αφεντικό. Μοιράζεται και η νομιμότητα από το καθεστώς του Σαμαρά που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, νομοθέτη, δικαστή και Μπάτσο, και η αριθμητική αλλάζει πατώντας στον θεόρατο αριθμό των ανέργων που ταυτίζονται προπαγανδιστικά με αυτούς που θέλουν να δουλέψουν. Μια τεχνητή ευλογοφανής πλειοψηφία γίνεται αποδέκτης της ιδεολογικής και πραγματικής υποδούλωσής της στην ανάγκη. Νομιμοποιεί την καταστολή που δεν θέλει να ζήσει όταν θα βρεθεί στη θέση των χαλυβουργών με την ανοχή της .

.

Το ατσάλι μπήγεται στα πλευρά του σώματος της εργατικής τάξης και ο Μάνεσης κερδίζει προσωρινά την παρτίδα με τη βία του ταξικού του συμμάχου. Αυτό που παίζεται στον Ασπρόπυργο δεν είναι μόνο μια ταξική μάχη. Εχει εκπαιδευτική αξία για τους αστούς. Σπάει, ή καλύτερα θέλει να σπάσει, το επίπεδο συνείδησης της εργατικής τάξης ότι είναι η πραγματική και μαθηματική πλειοψηφία στην κοινωνία και εξ αυτού δικαιούται και την εξουσία και τη νομή, διανομή και κατοχή του πλούτου που παράγει. Δεν είναι τα ΜΑΤ η δύναμη του Μάνεση. Είναι το εργοστάσιο και ο εξοπλισμός του. Αυτό το κεφάλαιο διαμορφώνει την πλειοψηφική νομιμότητα της ατσάλινης μειοψηφίας των προδοτών της εργατικής τάξης. Των δειλών και πουλημένων που δεν αντέχουν να διεκδικήσουν τα μέσα παραγωγής και φοράνε το μανδύα του εργαζόμενου που θέλει να ανήκει στο αφεντικό του. Αυτοί οι ...εργαζόμενοι έχουν συνείδηση κατοικίδιου. Και αργά ή γρήγορα θα αποδειχτεί πως τα κανίς του εργοδοτικού καναπέ δεν παράγουν προϊόντα χάλυβα, αλλά μόνον περιλαίμια σκύλων. Και κανένα σκυλί δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ζην απ' το ευ ζην με δάσκαλο το αφεντικό του. Η πρωτοπορία, εργατική, πνευματική, εκπαιδευτική και δη πολιτική ήταν πάντα μειοψηφία, φωτισμένη και εξεγερτική. Στους δρόμους κι όχι στους καναπέδες του κάθε Μάνεση ...ατσαλώνεται...

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... τα χειρότερα είναι μπροστά μας ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*

Η κατάσταση χειροτερεύει

*

Ραγδαία επιδείνωση παρουσιάζει η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, την ώρα που ο ελληνικός λαός έχει περιπέσει σε μια κατάσταση αδράνειας και τα κόμματα που συναπαρτίζουν την κυβέρνηση προσπαθούν να επιλύσουν το καθένα τα προβλήματά του. Στο μεταξύ οι Γερμανοί, έχοντας απέναντί τους ως πρωθυπουργό τον «κωλοτούμπα» Αντώνη Σαμαρά και ως υπουργό Οικονομικών τον «ταλιμπάν» του Μνημονίου, Γιάννη Στουρνάρα, έχουν κυριολεκτικά αποχαλινωθεί, καθώς αισθάνονται ότι τώρα μπορούν να περάσουν τα πάντα αναφορικά με μέτρα οικονομικής εξουθένωσης των Ελλήνων.

Για να διευκολύνουν την κυβέρνηση Σαμαρά να εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική της συνεχίζουν με την ίδια ένταση το τροπάριο που είδαν ότι έπιασε στις εκλογές. Απειλούν δηλαδή και πάλι ότι θα διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ! Προεκλογικά χρησιμοποιούσαν το επιχείρημα ότι θα αποβάλουν τη χώρα από την ευρωζώνη, αν οι Έλληνες τολμήσουν να βγάλουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Μετεκλογικά διαμηνύουν ότι θα υποχρεώσουν την Αθήνα να αποχωρήσει από το ευρώ παρόλο που βγήκε πρωθυπουργός ο Σαμαράς, γιατί δεν υλοποιούνται από τις δοσίλογες ελληνικές κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά οι εντολές τους. Με τη γραμμή αυτή πάντως φέρνουν αντικειμενικά πιο κοντά το ενδεχόμενο εκδίωξης της Ελλάδας από το ευρώ. Διαμορφώνουν ένα κλίμα που βελτιώνει τις πιθανότητες υλοποίησης ενός τέτοιου στόχου. Αφενός «αφιονίζουν» δεκάδες εκατομμύρια Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους εναντίον της Ελλάδας και αφετέρου εξοικειώνουν όλο και περισσότερο τον ελληνικό λαό με την ιδέα της ζωής εκτός ευρωζώνης. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσα εκατομμύρια Έλληνες που να αντιπαθούν το ευρώ όσο σήμερα. Παρόλο που ακόμη δεν συνιστούν λαϊκή πλειοψηφία, ο αριθμός τους διαρκώς αυξάνεται. Η ραγδαία άνοδος των αισθημάτων κατά του ευρώ και στην Ιταλία και μάλιστα ακόμη και σε τμήματα της αστικής τάξης της, σε συνάρτηση με το σοκ των Ισπανών από το ντε φάκτο καθεστώς Μνημονίου που επέβαλαν στη δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, δημιουργούν το ευνοϊκότερο κλίμα για την αντι-ΕΕ πάλη που υπήρξε ποτέ στη χώρα μας.

Το φθινόπωρο προβλέπεται ταραγμένο. Ο κόσμος δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους εξοντωτικούς φόρους που του επέβαλαν φέτος. Φόροι δισεκατομμυρίων ευρώ δεν πρόκειται να εισπραχθούν σε καμία περίπτωση. Αν μάλιστα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης αρχίσουν να αρπάζουν τους μισθούς, τις συντάξεις και τις καταθέσεις του κοσμάκη για να πληρωθούν οι φόροι, η χρεοκοπία της χώρας θα είναι άμεση, καθώς οι Έλληνες θα τρέξουν να αποσύρουν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους, οδηγώντας σε κατάρρευση το ήδη χρεοκοπημένο ουσιαστικά χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η πρωτοφανής για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αδυναμία τους να πληρώσουν την εφορία θα τους κάνει να συνειδητοποιήσουν απότομα πόσο επικίνδυνα πλέον έχει χειροτερεύσει η οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση. Παράλληλα, η ανεργία καλπάζει ασταμάτητα. Τον Απρίλιο, με βάση τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι άνεργοι ξεπέρασαν τα 1.109.000 άτομα. Ποσοστό ανεργίας δηλαδή που ανήλθε στο 22,5% έναντι 16,2% τον Απρίλιο του 2011.
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στην Αττική, όπου το ποσοστό ανεργίας εκτοξεύθηκε τον Απρίλιο στο 23,4% από 15,4% που ήταν τον Απρίλιο του 2011 - αυξήθηκε δηλαδή κατά 8 εκατοστιαίες μονάδες ενώ το πανελλαδικό ποσοστό αυξήθηκε κατά 6,3 μονάδες. Απροσδόκητος πρωταθλητής της ανεργίας κατά περιφέρεια η ...Κρήτη! Εκεί η αύξηση της ανεργίας ήταν αλματώδης: Φέτος τον Απρίλιο ποσοστό ανέργων 24,6% έναντι 13,5% τον αντίστοιχο περυσινό μήνα! Στην Κρήτη δηλαδή η ανεργία σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα σ' έναν χρόνο! Αδιανόητες καταστάσεις για καιρό ειρήνης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι παρόλο που η ελληνική αστική τάξη, οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την κυβέρνηση Σαμαρά καθώς δεν έχουν εναλλακτική λύση, η κυβέρνηση αυτή μπορεί να σαρωθεί. Απαιτείται βεβαίως η λαϊκή οργή να μετουσιωθεί σε λαϊκή πολιτική δράση και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο το φαντάζεται κανείς. Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου - Παπαδήμου που στερούνταν λαϊκής βάσης από ένα σημείο και πέρα, σήμερα έχει περάσει μόνο ένας μήνας από την ημέρα που η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ψηφίστηκαν αθροιστικά από το 48% του ελληνικού λαού, ο οποίος είχε αν όχι πλήρη, τουλάχιστον επαρκή επίγνωση της πολιτικής που θα ακολουθούσε η κυβέρνηση συνασπισμού τους. Δεν είναι τυχαίο το κλίμα απροθυμίας συμμετοχής σε αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που παρατηρείται στον κόσμο, παρά την αγωνία του για το τι θα γίνει και το θυμό του για την κυβερνητική πολιτική.
Όλα αυτά όμως θα αλλάξουν πολύ γρήγορα. Οι εξελίξεις τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και στην Ευρώπη και είναι φυσικά πολύ σοβαρότερες από τις εξελίξεις εδώ εξαιτίας του πολύ μεγαλύτερου ειδικού πολιτικού βάρους χωρών όπως η Ιταλία, ακόμη και η Ισπανία που προ εικοσαετίας ήταν φτωχότερη από την Ελλάδα στο κατά κεφαλήν εισόδημα, χωρίς βεβαίως να υπάρχει σύγκριση στο συνολικό βάρος των δύο οικονομιών.
Η ουσία είναι ότι αποκλείεται να έχουμε ομαλές εξελίξεις τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να προετοιμαστούμε για πολύ δύσκολους καιρούς, που μπορεί όμως να φέρουν μεγάλες θετικές αλλαγές.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... άλλο η γραφή, άλλο η φωνή ...

*
Παντελής Μπουκάλας
***
*

Τα φωνήεντα

.

και οι συνήθεις "ανθέλληνες"

.
Καχύποπτοι όπως είμαστε, για λίγα πράγματα εμφανιζόμαστε πλειοψηφικά βέβαιοι. Πρώτον, ότι ο Θεός είναι Ελληνας, ιδίως όταν τα εθνικά μας χρώματα μάχονται σε κάποιο αθλητικό πεδίο, γήπεδο ποδοσφαίρου, κλειστό του μπάσκετ, πισίνα του πόλο κ.τ.λ. Δεύτερον, ναι μεν δεν υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι λαοί, πάντως εμείς είμαστε ανώτεροι των μεταναστών (αυτό δήλωσε το 63% εξ ημών σε πρόσφατη έρευνα). Δηλαδή -και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- είμαστε Ο Ανώτερος Λαός.
Πεποίθηση τρίτη: η γλώσσα μας είναι η αρχαιότερη και πλουσιότερη στον κόσμο («έχει εκατομμύρια λέξεις», όπως λένε όσοι από εθνικόφρονη ασχετοσύνη μετρούσαν ξεχωριστή λέξη καθέναν από τους εκατό τύπους με τους οποίους εμφανίζεται ένα ρήμα κλινόμενο σε όλους τους χρόνους και τις εγκλίσεις), η μόνη με ενσωματωμένα κρυφά νοήματα, η μόνη μουσική, η μόνη συμβατή με τα κομπιούτερ (εξού και ο θρυλικός έρως του Μπιλ Γκέιτς), η μόνη που βρίσκεται χαραγμένη πάνω σε Ούφο (το γράμμα έψιλον...), αλλά και πάνω στον Αρη (τον πλανήτη, όχι την ομάδα της Θεσσαλονίκης).. Και επειδή όλ' αυτά είναι νόμοι της φύσεως, ιδού και ο «νόμος της πολιτικής», στον οποίο επίσης πλειοψηφικά πιστεύουμε: με αρχηγό τον Χένρι Κίσινγκερ (εκείνον με τις γνωστές δηλώσεις που δεν έγιναν ποτέ, αλλά τι σημασία έχει), μυριάδες ανθέλληνες, σιωνιστές, μασόνοι, εαμοβούλγαροι, κουάκεροι, ιλουμινάτοι, μπιλντερμπεργκιανοί και λοιποί βδελυροί πάνε να μας φάνε ό,τι πολυτιμότερο: τη γλώσσα μας. Τ' ακούς μάλιστα αυτό από ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που μόνοι τους διάλεξαν μη ελληνικό όνομα και δεν τους το επέβαλε κανένας ανθέλλην συνωμότης, και δεν ξέρεις ποια υποχρέωση προηγείται: του γέλιου ή του κλάματος.
Τώρα λοιπόν μας κλέβουν τα ιερά μας φωνήεντα. Αυτό κατανόησε μια δασκάλα, ανίκανη να δει τη διαφορά ανάμεσα στους ήχους και τα γράμματα, παρότι τη διδάχτηκε. Αυτό διαλαλούν τα μπλογκ του αγριολαϊκισμού και οι εφημερίδες του εθνικόφρονος κιτρινισμού. Αυτό διακηρύσσουν οι εκπομπές όσων δημοσιογράφων έχουν μόνο τους εφόδιο την παντογνωσία τους. Αυτό βροντοφωνάζει ο φιλολογών Βύρων Πολύδωρας, που κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή...
Δεν το πιστεύουν βέβαια αυτό 140 γλωσσολόγοι, που, έντρομοι από την καταιγίδα της αγράμματης εθνικοφροσύνης, δημοσιοποίησαν σχετικό κείμενο. Για να θυμίσουν (εις μάτην φοβάμαι) όσα αποτελούν κοινό επιστημονικό κτήμα χρόνια τώρα: ότι άλλο η γραφή κι άλλο η φωνή, ότι τα φωνήεντα της Αρχαίας είναι εφτά, της δε Νέας πέντε, αφού χάθηκε η προσωδία. Εχουν δίκιο οι γλωσσολόγοι μας. «Ευτράπελα» είναι όλα τούτα, καταγέλαστα. Αλλού όμως. Οχι εδώ. Οχι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε σαν σοβαρό πολιτικό (και επιπλέον γραμματιζούμενο) τον υφυπουργό που άλλαξε τις πινακίδες για να τις βλέπει πολυτονικές στη δίμηνη θητεία του και να νιώθει Σωκράτης - τουλάχιστον. Εχει σημασία που ο Σωκράτης δεν σκάμπαζε από τόνους και πνεύματα, αφού δεν υπήρχαν στον καιρό του; Τι; Τα 'χαν αρπάξει οι Πέρσες;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... ΣΥΡΙΖΑ - περί φύλλου συκής ...

*

asomatoi.blogspot.gr

***

*

ΑΓΑΝΤΑ...

.

Του πέφτει βαριά

.

η πρόταση του ΚΚΕ

.

για κατάργηση των Μνημονίων

.

Πλήρης αποκάλυψη της προεκλογικής δημαγωγίας η χτεσινή τοποθέτηση του Π. Σκουρλέτη

Κατέπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής που συγκάλυπτε την ψηφοθηρία του ΣΥΡΙΖΑ και την προεκλογική του κερδοσκοπία με την αγωνία του λαού. Ωμά και κυνικά χτες, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, Π. Σκουρλέτης, δήλωσε (ρ/σ «Real») ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα στηρίξει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, του μεσοπρόθεσμου και των εφαρμοστικών νόμων.

Επιχειρώντας μάλιστα έναν ελιγμό, που τους εκθέτει διπλά ως κόμμα στρατηγικά υποταγμένο στην ΕΕ των μονοπωλίων, δήλωσε ότι θα στηρίξουν την πρόταση νόμου μόνο «στο βαθμό που αφορά συγκεκριμένους εφαρμοστικούς νόμους τους οποίους ούτως ή άλλως - έχετε δει - κι εμείς έχουμε καταθέσει μια αντίστοιχη πρόταση νόμου για τα ζητήματα της μετενέργειας και του κατώτατου μισθού (...) είναι ανοιχτό τι θα κάνουμε στη Βουλή, θα κρίνουμε πώς θα έρθει αυτή η πρόταση νόμου και θα υποστηρίξουμε εκείνα τα σημεία στα οποία μπορεί να υπάρξουν κοινές απόψεις»!

Ο Π. Σκουρλέτης αναφέρεται στην «ντρίμπλα» με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να ξεγελάσει το λαό, καταθέτοντας πρόταση για κατάργηση ορισμένων νόμων που αφορούν στα εργασιακά κ.ά., αποκρύπτοντας όμως ότι και δίχως αυτούς οι σχετικές αντεργατικές ρυθμίσεις θα εφαρμόζονταν στο ακέραιο, αφού προβλέπονται ρητά και κατηγορηματικά στα μνημόνια.

Αυτό που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρύψει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο και οι εφαρμοστικοί νόμοι είναι ένα ενιαίο πλέγμα σε βάρος του λαού και η κατάργησή τους είναι βασική προϋπόθεση ακόμα και για την ελάχιστη ανακούφισή του.

Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ο Π. Σκουρλέτης ομολόγησε ότι δε συμφωνεί με την πρόταση νόμου, επειδή το ΚΚΕ «συνδέει την απάντηση στη σημερινή οικονομική κρίση με ζητήματα που είναι έξω από το δικό μας στρατηγικό προσανατολισμό, όπως αυτό της απομάκρυνσης από την ΕΕ»!

Ομολογεί δηλαδή αυτό που το ΚΚΕ εξαρχής επεσήμανε, ότι δε γίνεται να είσαι κατά των μνημονίων, αλλά υπέρ της ΕΕ, που τα συνέταξε προς όφελος των μονοπωλίων.

.

Ορκοι πίστης στην ΕΕ

.

Ολα τα παραπάνω επαληθεύουν ότι η «αντιμνημονιακή» ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πέρα για πέρα δημαγωγική και πως η επιδίωξή του ήταν εξαρχής η αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και η αντικατάστασή του με ένα νέο, σε βάρος του λαού. Προσπαθώντας μάλιστα να βρει άλλοθι για την πλήρη αποκάλυψη της προεκλογικής του δημαγωγίας, ο Π. Σκουρλέτης ομολογεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα στηρίξει την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, επειδή διαφωνεί με «τη συνολική τοποθέτηση του ΚΚΕ απέναντι στα ζητήματα της κρίσης.

Στριμωγμένος από τις εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι στρατηγικά τον χωρίζει χάος με το ΚΚΕ.

Αυτό όμως σε τίποτα δεν τους εμπόδιζε προεκλογικά να προσπαθούν να υποκλέψουν την λαϊκή ψήφο, ζητώντας υποκριτικά συνεργασία με το ΚΚΕ, ακόμα και για το σχηματισμό «κυβέρνησης της αριστεράς».

Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της αντιδραστικής ΕΕ είναι αυτή που τον φέρνει αντικειμενικά απέναντι από τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.

Αυτό αποκαλύπτει και η θέση του για την πρόταση νόμου του ΚΚΕ.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας το περασμένο Σάββατο σε συνεδρίαση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, υπέβαλε ξανά τα σέβη του στην ΕΕ, διαμηνύοντας ότι "αν πράγματι η συμμετοχή της χώρας μας κινδυνεύει, ο κίνδυνος προέρχεται (...) από τη λιτότητα του Μνημονίου - και όχι από την Αριστερά".

Στο ίδιο πνεύμα και κάνοντας το άσπρο - μαύρο για να συγκαλύψει την ενδοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Θ. Δρίτσας στο ρ/σ της ΝΕΤ δήλωσε πως «η καταγγελία (σ.σ. του μνημονίου) από μόνη της δε σημαίνει τίποτα, το ξήλωμα βήμα-βήμα των νόμων που συγκροτούν τη μνημονιακή πολιτική (...) αυτός είναι ο τρόπος υλοποίησης αυτού που με μια λέξη μπορεί να ειπωθεί ως "καταγγελία"»!

Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και για να σύρουν το λαό πιο βαθιά στην ενσωμάτωση, αλλάζουν πλήρως τα όσα έλεγαν πριν τις εκλογές και τώρα ισχυρίζονται πως δε χρειάζεται να καταργηθεί το μνημόνιο, αλλά να αλλάξουν ορισμένα από τα μέτρα που προβλέπει.

Οδηγούν δηλαδή το λαό από άλλο δρόμο να δεχτεί την επαναδιαπραγμάτευση που προπαγανδίζει η τρικομματική συγκυβέρνηση και οι εργοδοτικές ενώσεις.

Εξίσου αποκαλυπτικός ήταν και ο βουλευτής και υπεύθυνος του τομέα ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης στη συνέντευξή του στο περιοδικό «ΚΡΑΣ».

Ευθαρσώς τάχτηκε υπέρ της «επαναδιαπραγμάτευσης», λέγοντας πως αν ήταν στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θα την προωθούσε για τη δανειακή σύμβαση και τους όρους του μνημονίου.

Πρόσθεσε ακόμα με νόημα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ (...) αναγνώριζε ότι στις λύσεις του ελληνικού προβλήματος, εκ των πραγμάτων, διαμεσολαβεί και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν είναι ένα αυτόνομο φαινόμενο, που μπορούμε να το λύσουμε μόνοι μας».

Αλλα κουράγιο...

Υ.Γ. «Το μεγάλο μας τσίρκο»

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*