Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

... "Αξιον Εστί" Vs οικονομικής κρίσης ...


*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
Η Ιερά Οδός και το "Αξιον Εστί"

Με τιμές αρχηγού κράτους υποδέχτηκαν στη Θεσσαλονίκη, πριν από μία εβδομάδα, την εικόνα της Παναγίας «Αξιον Εστί» τρεις υπουργοί, ο αρχιεπίσκοπος, ο δήμαρχος, ο μητροπολίτης και ο αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης (ο αποδεδειγμένα ευλαβής περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωμιάδης δεν παρέστη, καθότι τελεί εν αργία). Η εικόνα, η «κοινή εφέστιος προστάτις» όλων των μονών του Αγίου Ορους, έφτασε επί κανονιοφόρου με το όνομα «Αρματολός», λες κι έβαλε κι εδώ την ουρίτσα του ο σατανάς, για να θυμίσει με παρηχητικό σαρκασμό όσους αμαρτωλούς (με όρους του θρησκευτικού δικαίου, του ποινικού ή και των δύο) σταυροκοπιούνται βαθιά με το δεξί τους χέρι, την ίδια ώρα που το αριστερό συνεχίζει τις επιδέξιες σκανταλιές του σε ποικίλα πεδία.

Η μεταφορά της εικόνας (παρόμοια είχε γίνει προ ετών και στην Αθήνα, και δεν είχε λείψει το οικονομικό σκάνδαλο), στα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, έγινε για να δοθεί παραμυθία στον λαό, όπως ειπώθηκε, αλλά και, όπως αποσαφήνισε με εθνικοθρησκευτική ευλάβεια ο υπουργός Μακεδονίας και Θράκης, για να φανεί πανηγυρικά ότι «θα ξεπεράσουμε την κρίση με τη βοήθεια της Παναγίας». Δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μας, οι καίσαρες δηλαδή και οι καισαρίσκοι, μεταθέτουν ματαίως στον Θεό, στον Χριστό ή στην Παναγία τις δικές τους ευθύνες και υποχρεώσεις. Αλλά -θα έλεγε ένας πάντοτε ενοχλητικός Θωμάς- αν υπήρχε ενδεχόμενο θεομητορικής συνδρομής, θα μπορούσε να δοθεί και εξ αποστάσεως. Διότι, απλούστατα, η Παναγία δεν είναι η ανθρωπόπλαστη εικόνα της· δεν είναι -για όσους την πιστεύουν- το ξύλο, οι μπογιές και το πολύ ασήμι. Και επιπλέον η Παναγία, ως οικουμενικώς λατρευόμενη με μυριάδες ονόματα και ιδιότητες, που αφομοιώνουν κάθε τοπική κουλτούρα, δεν είναι (δεν θα μπορούσε να είναι) αρχηγός κράτους - οποιουδήποτε κράτους. Το να αποδίδονται λοιπόν τιμές αρχηγού κράτους σε μια εικόνα, όσο φημισμένη, δείχνει αφενός πόσο μακριά είμαστε ακόμα από τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους και, αφετέρου, ότι ο μεν εκθεατρισμός της ευλάβειας ερωτοτροπεί με το κιτς, η δε πολιτική εκμετάλλευση του θρησκεύειν αποτελεί μια από τις σκοτεινότερες μορφές λαϊκισμού. Οπερ σημαίνει ότι ακόμα περιμένουμε τον Διαφωτισμό.
Η υποδοχή της Θεσσαλονίκης, όπως και η ενιαύσια υποδοχή του εξ Ιεροσολύμων Αγίου Φωτός (παρά τα όσα καυστικά έχει γράψει ο Αδαμάντιος Κοραής γι' αυτό το μη μυστήριο) φανερώνει πόσος παγανισμός υπάρχει ακόμα μέσα στον χριστιανισμό και πόση ειδωλολατρία μέσα σε ό,τι θεωρείται πνευματικό. Αλλά και πόση σκοπιμότητα στα σταυροκοπήματα: Αν θεωρήσουμε απαραίτητη την παρουσία στην υποδοχή της εικόνας του υπουργού Μακεδονίας και Θράκης, Θεόδωρου Καράογλου, με ποια λογική, κοσμική ή θρησκευτική, κρίθηκε αναγκαίο και υποχρεωτικό να παρευρεθεί επίσης τόσο ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σταύρος Καλαφάτης όσο και ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης; Πού συνάπτονται το περιβάλλον και ο αθλητισμός με την εικόνα, δεδομένου ότι μιλάμε για το «Αξιον Εστί» και όχι για την Παναγία την Πορτοκαλούσα του Αργους, που θα μπορούσε να θεωρηθεί προστάτις του περιβάλλοντος, ή την Παναγία την Τριχερούσα του Αγίου Ορους, που θα μπορούσαμε να εικάσουμε ότι την επικαλούνται οι αθλητές, οι τερματοφύλακες, ας πούμε, και οι μπασκετμπολίστες; Μήπως και οι δυο τους, Καλαφάτης και Ιωαννίδης, αποφάσισαν να βρεθούν εκεί λόγω καταγωγής και εκλογικής περιφέρειας, για να μην αποκτήσει δηλαδή θρησκειοψηφοθηρικό πλεονέκτημα ο επίσης Θεσσαλονικιός κ. Καράογλου, σε μια πόλη όπου ξέρουμε από παλιά πόσο ισχυροί είναι οι εκκλησιαστικοί και οι παραεκκλησιαστικοί παράγοντες και πόσο κρίσιμος ο ρόλος τους στη διαχείριση της ψήφου του χριστεπωνύμου πληρώματος; Μπα, εδώ ο Θωμάς μας μάλλον το παρακάνει. Τέτοια πράγματα δεν γίνονται.

Είναι απόλυτο δικαίωμα των πολιτευομένων καθώς και των «απλών πολιτών» να διαχειρίζονται την πίστη τους και τα θρησκευτικά τους αισθήματα όπως ακριβώς επιθυμούν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε άλλον πέραν της συνείδησής τους. Και δικαίωμα των υπολοίπων φυσικά να τους κρίνουν, επικαλούμενοι μάλιστα, στην περίπτωση που τα γνωρίζουν, όσα αναφέρουν τα ίδια τα ευαγγέλια για το θεαθήναι, για τον Θεό και τον Καίσαρα κτλ. Δεν δικαιούνται όμως (και δεν το έχουν κάνει ποτέ) να οργανώνουν συγκέντρωση έξω από κάποιο ναό, για να εμποδίσουν με τον τσαμπουκά τους την είσοδο όσων θέλουν να πιστεύουν και να προσκυνούν είτε ένδοξες εικόνες είτε ταπεινές. Από τα στοιχειώδη της δημοκρατίας μας, αυτό είναι το στοιχειωδέστερο και το θεμελιωδέστερο. Βλέπουμε όμως να πλήττεται και αυτό ολονέν βαρύτερα και χυδαιότερα. Και δεν πλήττεται μόνο το πολίτευμα. Πλήττεται ο πολιτισμός μας.
Οι κύριοι και οι κυρίες που κράδαιναν προ ημερών σταυρούς και εικόνες έξω από το «Χυτήριο» και αναθεμάτιζαν τους «άπιστους», υπό την καθοδήγηση ελάχιστων ιερωμένων, δεν ήταν ποτέ σοβαρό πρόβλημα, και όχι μόνο αριθμητικά. Το πρόβλημα είναι ο επεκτεινόμενος τραμπουκισμός των νεοναζιστών σκοτειναυγιτών με την ανοχή ή και την ενθάρρυνση όχι μικρού τμήματος της κοινωνίας (που δεν έχει πάντως ναζιστικό ή φασιστικό φρόνημα στο σύνολό του), υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας και με την εξαπόλυση μιας φρασεολογίας τόσο ναρκισσιστικά αρρενωπής που ακόμα και στα γήπεδα δεν συνηθίζεται πια, γιατί θεωρείται τεκμήριο παλιμπαιδισμού, αν όχι σκέτης παιδαριωδίας. Η βία αυτή, γνησίως ναζιστική όπως είναι, αντιμετωπίζει τον (φυλετικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά ή ερωτικά) Αλλον σαν σκουπίδι, σαν κατσαρίδα ή σαν άρρωστο προς θεραπεία, δηλαδή προς εξόντωση. Στο ρατσιστικό στόχαστρό της δεν είναι πια μόνο οι μετανάστες, και κατά προτίμηση οι σκουρόχρωμοι, αλλά και οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι Εβραίοι και φυσικά όσοι ανήκουν σε μειονότητες, όπως οι μουσουλμάνοι της Θράκης, οι οποίοι (όσο κι αν δεν το αντέχουν οι καθαρολάγνοι αιματολόγοι) είναι Ελληνες πολίτες. Πρόκειται για μια βία που προάγει τον κοινωνικό εκφασισμό, διαβρώνει το πολίτευμα και μαγαρίζει τον πολιτισμό μας.

Ευτυχώς πάντως οι σταυροφόροι δεν θυμήθηκαν ή δεν ήξεραν πως η Ιερά Οδός, ως όνομα και ως δρόμος, είναι ειδωλολατρικό κατάλοιπο - ένας δρόμος που τον ακολουθούσαν εκατοντάδες προσκυνητές, με τα τάματά τους ανά χείρας, για να φτάσουν στο Θριάσιο Πεδίο και στην Ελευσίνα, να προσκυνήσουν τη θεά Δήμητρα και -οι μυημένοι- να μετάσχουν στα Ελευσίνια Μυστήρια. Αν τους ερχόταν στο μυαλό, θα την είχαν ανασκάψει με τσαπιά και μπουλντόζες έως την Ελευσίνα.
---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: