Γιώργος Βότσης
***
*
«Πατριωτισμός»
.
υπό τη Διεθνή των τοκογλύφων
*
Τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού δεν επιβλήθηκαν λόγω της κρίσης, αλλά με αφορμή την κρίση - ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ
Δεν ξέρω πώς λειτουργεί συνειρμικά και το θυμάμαι κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του, για κάτι βαρύγδουπο, ο πρωθυπουργός μας: αναιρεί, με πάσαν άνεση, όσα με πάθος υποστήριζε χθες, αφέτης σε συνεχή ετοιμότητα για μια χιλιοειπωμένη «νέα αρχή», τα λέει ωραία σαν αιθεροβάμων ρομαντικός και πράττει ολέθρια, ως κυνικός πολιτικός. Και το χειρότερο είναι ότι δεν του λείπει η μνήμη...
Βάλθηκε να μας τρελάνει πάλι με όσα είπε στο θερινό συμπόσιο του Πόρου, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς -αυτής της θλιβερής θεραπαινίδος της Διεθνούς των τοκογλύφων:
* Πρώτον, ότι τα αίτια της κρίσης, σε πλανητικό επίπεδο, δεν είναι τα συστήματα της πρόνοιας, αλλά η κοινωνική ανισότητα, που υπάρχει στον κόσμο και η συγκέντρωση τεράστιου πλούτου και εξουσίας στα χέρια λίγων.
* Και δεύτερον, ότι η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρή και δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος, διαφάνεια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και ελέγχων.
Σωστά και γνωστά, βεβαίως, και τα δύο, μόνο που έρχονται σε καταφανή σύγκρουση με την χωρίς προηγούμενο κοινωνική βαρβαρότητα, που θεσμοθετεί και επιβάλλει, ως ενεργούμενο της «τρόικας», η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Στο εκβιαστικό δίλημμα, δηλαδή, «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», που χρησιμοποιεί σαν καραμέλα ο Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, αφαιρεί με μια μονοκοντυλιά τη διάζευξη (αντί του «ή» το «και») ο Γ. Παπανδρέου ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Τι ωραία...
Αλλά ποιος και τι θα τον εμποδίσει; Φαντάζει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού παρ' ότι η έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησής του (όπως λέει για τους δικούς του λόγους και ο Χάρης Καστανίδης) είναι προφανέστατη: Και διότι η «κυβέρνηση του Μνημονίου» ασκεί κοινωνική και οικονομική πολιτική διαμετρικά αντίθετη με όσα διεκήρυσσε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ, εξαπατώντας απροκάλυπτα το εκλογικό σώμα. Και διότι οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν μια χαώδη και χωρίς ιστορικό προηγούμενο δυσαρμονία κοινωνίας και εκπροσώπησής της στο Κοινοβούλιο. Δυσαρμονία κραυγαλέα, που προσθέτει στα ασφυκτικά αδιέξοδα άλλο ένα: με το πολιτικό μας σύστημα συνολικά χρεοκοπημένο, την αντιπολίτευση σε χειρότερο χάλι από την κυβέρνηση και όλα τα κόμματα παντελώς αναξιόπιστα, από τη σημερινή Βουλή δεν διαφαίνεται εναλλακτική λύση. Για τους ίδιους λόγους δεν θα 'δινε λύση και η προσφυγή στις κάλπες, την οποία, άλλωστε, θα απέτρεπαν στο άμεσο μέλλον και οι κηδεμόνες μας της «τρόικας».
Φαντάζει ακόμη κυρίαρχος ο Γ. Παπανδρέου και με τον τρόπο που κυβερνά μόνος του, σαν ηγεμόνας, υπεράνω συλλογικών λειτουργιών και δημοκρατικών διαδικασιών: το υπουργικό συμβούλιο συνεδριάζει απλώς για να επικυρώσει ειλημμένες αποφάσεις του, η Κοινοβουλευτική Ομάδα προκαλεί θλίψη, ως πειθαρχημένος και άβουλος λόχος ιδιοτελών, όπως κατέδειξε και η ψηφοφορία για το Ασφαλιστικό, και το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, έχει περιέλθει σε πλήρη αποσύνθεση και ανυποληψία.
Με τη δημοτικότητά του, περιέργως, σε υψηλά επίπεδα (συγκριτικά με άλλους πολιτικούς ηγέτες) ο Γ. Παπανδρέου φαντάζει κυρίαρχος πάνω απ' όλα, διότι οι κοινωνικές αντιδράσεις παραμένουν ανησυχητικά υποτονικές, δυσανάλογα προς τη λαίλαπα των «κανιβαλικών μέτρων» -όπως τα χαρακτήρισε εύστοχα η εύψυχη Σοφία Σακοράφα.
Ετσι, ο πρωθυπουργός μας πήρε τόσο ψηλά τον αμανέ, ώστε έφτασε να κομπάσει -σε συνέντευξή του στην «Ε»:
«Θεώρησα πατριωτικό μου καθήκον να σώσω τη χώρα μου...».
Στο απωθητικό πρώτο πρόσωπο, βεβαίως, η έμφαση, αλλά και στην εμμονή του να μας... σώσει με το ζόρι, απτόητος από το δημοσκοπικό δεδομένο ότι εννέα στους δέκα πολίτες αποδοκιμάζουν την πολιτική του, όπως την επιτάσσει το Μνημόνιο.
Βαριά κουβέντα ο πατριωτισμός, δεν συγχωρεί επιπόλαιη επίκληση, απ' αυτούς μάλιστα που αφήνουν επικινδύνως έκθετα όλα όσα συνθέτουν εννοιολογικά την έρμη πατρίδα:
* Για κράτος κυρίαρχο δεν μπορεί πλέον να γίνεται λόγος, με την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιό μας υποτακτικούς εντολοδόχους της «τρόικας» και της Διεθνούς των τοκογλύφων.
* Ο λαός, στη συντριπτική του πλειονότητα, δεινοπαθεί, με ασφυκτικό παρόν δυσπραγίας, στερήσεων, ανεργίας και ανασφάλειας και με μουντό και αβέβαιο μέλλον.
* Το δημοκρατικό, υποτίθεται, πολίτευμα πάσχει αθεράπευτα, με ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, βουτηγμένο στη διαφθορά και με θεσμούς σε πλήρη αποσάθρωση και αναξιοπιστία (ούτε ένας επώνυμος, με όσο βαρύ κατηγορητήριο, δεν κάθεται στο σκαμνί, είπε προχθές στη Βουλή ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λ. Ρακιντζής. Και ούτε μία από τις 450 υποθέσεις σκανδάλων που έχει στείλει στον εισαγγελέα δεν έχει τελεσιδικήσει!...).
* Τέλος, και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας απειλείται με ακρωτηριασμούς. Στην πολυσήμαντη εκδήλωση επιστημονικών φορέων με θέμα «Μνημόνιο, Σύνταγμα, Ευρωπαϊκή Συνθήκη και ΕΣΔΑ», που οργανώθηκε με αξιέπαινη πρωτοβουλία του ΔΣΑ (15-6-10), ο εκ των εισηγητών καθηγητής Κ. Χρυσόγονος χρησιμοποίησε την υπερβολή (σκοπίμως, για να διεγείρει συνειδήσεις, υποθέτω) ότι αν το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει μία από τις δόσεις του δανείου, κάθε κράτος δανειστής μπορεί να κατάσχει και να εκπλειστηριάσει το μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων! Υπερβολή; Η συμπληρωματική του Μνημονίου δανειακή σύμβαση λέει ρητά: «Ούτε ο δανειζόμενος ούτε οποιαδήποτε περιουσία του έχουν ασυλία λόγω κυριαρχίας ή για άλλο λόγο από τη δικαιοδοσία και την εκτέλεση σχετικά με κάθε ενέργεια ή δικαιοδοσία σχετική με τη σύμβαση».
Ποια πατρίδα, λοιπόν, κομπορρημονεί ότι προστατεύει ο πρωθυπουργός μας; Την υποθήκευσε απ' άκρη σ' άκρη στους τοκογλύφους.
Απολαυστικός στους «Αχαρνής» που έστησε εντυπωσιακά με τον Σωτ. Χατζάκη, ο Σταμάτης Κραουνάκης είπε (στην «Κυριακάτικη Ε»):
«Φοβάμαι ότι φάγαμε χοντρή λοβοτομή. Και μπορεί αντί να επικρατήσει η οργή, να πέσουμε σε μεγάλη κατάθλιψη, με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μαύρο παρελθόν και ανύπαρκτο μέλλον».
Επειδή η λαμπρή παράσταση δείχνει τον δρόμο, καθώς χειροκροτείται θερμά από το κοινό και ως η πρώτη θεατρική αντίσταση στο Μνημόνιο, προτιμώ αυτό που κραυγάζει επί σκηνής ο Κραουνάκης ως Δικαιόπολις:
Δεν μπορεί να γίνονται αυτά «στον τόπο όπου γεννήθηκε ο έρωτας, το θέατρο και η Δημοκρατία»...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι stavrovelonies
---
οι stavrovelonies έχουν συγγένεια 1ου βαθμού με τη stavrovelonia.pblogs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου