... περί "κομμάτων και συλλόγων" ...

*
Νίκος Τσαγκρής
***
*

Στον βρόντο η οργή του λαού...

*

Υπάρχει μπόλικη οργή και αγανάκτηση και θυμός, αλλά, προς το παρόν, δεν φαίνεται να ξεσπάει, παρά εκτονώνεται σε ισχνές απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, που έλεγε και η μακαρίτισσα η Μαρία Ρεζάν: για το συνδικαλιστικό θεαθήναι. Αλλά υπάρχει μαζεμένη μπόλικη οργή και αγανάκτηση και θυμός στον κοσμάκη και, αν κάποια στιγμή ξεσπάσει, θα μας πάρει όλους και θα μας σηκώσει. Τους πολιτικούς εννοώ, βέβαια, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα εν γένει. Και βάζω μέσα και κάποιους δικαστικούς και μερικούς από εμάς τους δημοσιογράφους.

Περισσεύουν, λοιπόν, τα αισθήματα οργής, αλλά κανείς δεν υπάρχει να τα μαζέψει, να τα εκφράσει, να τα μεταμορφώσει σε θετική πολιτική ενέργεια για ανατροπή της κοινωνικής αδικίας που, υπό την αιγίδα της κυβέρνησης, εξελίσσεται. «Ούτε κόμμα ούτε σύλλογο έχουμε», όπως τραγουδούσε, πρόωρα αλλά προφητικά, η γενιά της μεταπολίτευσης. «Και είμαστε για να μας κλαις»: η ΝΔ περιορίζεται σε προτάσεις ενός διαφορετικού πολιτικού... μείγματος πτωχεύσεως των εργαζομένων, ο Καρατζαφέρης συμμερίζεται το... σοσιαλιστικό μείγμα της κυβέρνησης, ενώ η Αριστερά αρκείται στην καταγγελία κάθε... μείγματος και προβλέπει άλλα, χειρότερα.

Εν τέλει, κανένα κόμμα δεν προτείνει συγκεκριμένο σχέδιο για τη διόρθωση των αδικιών που μας επιφύλαξε (και μας επιφυλάσσει) η κυβέρνηση, προκειμένου να διασώσει το συγκεκριμένο σύστημα. Και όχι τη χώρα, όπως λέει και ξαναλέει ο πρωθυπουργός, επειδή, προφανώς, αντιλαμβάνεται τη χώρα μας σαν χώρα που δρα στο εσωτερικό του καπιτα­λιστικού συστήματος. Ομως, η διόρθωση των αδικιών του καπιταλιστικού συστήματος, όπως σημειώνει ο Pierre Manent (Les Liberaux, Pluriel Hachette), προϋποθέτει την αναγνώριση του καπιταλισμού «όχι σαν ένα σύστημα στο εσωτερικό του οποίου δρούμε, αλλά πάνω στο οποίο επεμβαίνουμε»...

Σήμερα -όχι μόνο η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν επεμβαίνει. Το ζούμε, το γνωρίζουμε όλοι, η πολιτική μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να είναι καπιταλιστική και η πολιτική μιας καπιταλιστικής κυβέρνησης δεν μπορεί παρά να έχει επιχρίσματα σοσιαλισμού. Ακόμα και η Αριστερά μοιράζεται τόσα και τόσα με την τάξη των πραγμάτων την οποία καταγγέλλει, ώστε δεν θέλει, ούτε μπορεί να την καταλύσει. Είπαμε, "ούτε κόμμα ούτε σύλλογο έχουμε"...
---

ένα σχόλιο: ... οι διαπιστώσεις ανένταχτων αριστερών και απλών παρατηρητών περισσεύουν ... την εύκολη δουλειά όλοι την γνωρίζουν ή τουλάχιστον την οσμίζονται ... επί του (αριστερού) πρακτέου όμως;

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης έχουν οι stavrovelonies