*
stavrosx1
***
*
Ένα χέρι την έσπρωξε στην έξοδο και η πόρτα-πύλη έκλεισε με βία πίσω της προκαλώντας ελαφρύ ωστικό κύμα στην πλάτη. Μισόκλεισε τα μάτια για να τα προστατεύσει από το δυνατό βίρτσουαλ ήλιο του ενθουσιασμού πριν κρυφτεί αμέσως πίσω από τα βαριά μαύρα σύννεφα των ριάλιτι προβλημάτων. Η Ελλάδα βγήκε από το άσυλο των μνημονίων ακούγοντας τα εγκωμιαστικά σχόλια των γιατρών, των κοινωνικών λειτουργών, των διοικητικών του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος (εγκωμιαστικά γιατί υπήρξε ένα συνεργάσιμο, υπάκουο πειθήνιο -για πολλά, πολλά χρόνια- πειραματόζωο). Εισέπραξε το ελαφρύ φιλικό χτύπημα στην πλάτη από το χέρι τους –το ίδιο χέρι που για οκτώ χρόνια τής έσφιγγε το λαιμό μέχρι ασφυξίας– και κοίταξε κατά πού θα τραβήξει μέσα στην οχλαλοή από τον πολιτικό πλήθος που έβγαζε τα λυσσακά του με εκατέρωθεν επιθέσεις.
Η Ελλάδα αποασυλοποιείται και τώρα «ελεύθερη» (η λέξη με ενισχυμένα εισαγωγικά) θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί ψάχνοντας ένα χεράκι να την περπατήσει για περίπου σαράντα δύο χρόνια μέσα στο δάσος του γιγάντιου χρέους των 322 δισ. Προφανώς το χεράκι θα είναι του προβατόσχημου λύκου των Αγορών που θα μας δανείζουν για να ξεπληρώνουμε το δανεικά με νέα δανεικά.
Όμως η Ελλάδα παραμένει φυλακισμένη με ευθύνη μιας πολύ μεγάλης σειράς Κυβερνήσεων χαμένων στο βάθος του χρόνου. Μόνο που, όπως έγραφε την άνοιξη πέρσι αρθρογράφος του Ρόιτερς (Ούγκο Ντίξον το όνομά του, αν έχει σημασία), η χώρα –αν θα περνούσε τα εμπόδια των πιστωτών– θα μπορούσε να βγει από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας για να μπει σε μια λιγότερο αυστηρή. Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, η νέα εκτίμηση του Ρόιτερς είναι πιο αποκαρδιωτική. Χρειάζεται, λέει, «ένα οικονομικό θαύμα για να δραπετεύσει η χώρα από τη φυλακή του χρέους» αν δεν διαγραφεί άμεσα ένα μέρος του.
Το τι θα γίνει θα το δείξουν ο καιρός και οι Αγορές. Προς το παρόν βγαίνουμε από το δωμάτιο πανικού και μπαίνουμε στο δωμάτιο απελπισίας έχοντας μπροστά μας έναν βουνό από γραμμάτια. Θα ξοφλάμε –αν επιβιώσουμε ως χώρα– έως το 2059. Τότε τα παιδιά που βγαίνουν σήμερα από το Λητώ, το Ιασώ, το Μητέρα, το Έλενα κ.λπ. θα είναι κοντά σαράντα χρόνων. Και κάποιοι από εμάς, από πολλά χρόνια άγγελοι ή διάβολοι –κυρίως οι φταίχτες.
stavrosx1
***
*
Ή, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΤΩ,
ΤΟ ΙΑΣΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΕΡΑ
Η Ελλάδα αποασυλοποιείται και τώρα «ελεύθερη» (η λέξη με ενισχυμένα εισαγωγικά) θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί ψάχνοντας ένα χεράκι να την περπατήσει για περίπου σαράντα δύο χρόνια μέσα στο δάσος του γιγάντιου χρέους των 322 δισ. Προφανώς το χεράκι θα είναι του προβατόσχημου λύκου των Αγορών που θα μας δανείζουν για να ξεπληρώνουμε το δανεικά με νέα δανεικά.
Όμως η Ελλάδα παραμένει φυλακισμένη με ευθύνη μιας πολύ μεγάλης σειράς Κυβερνήσεων χαμένων στο βάθος του χρόνου. Μόνο που, όπως έγραφε την άνοιξη πέρσι αρθρογράφος του Ρόιτερς (Ούγκο Ντίξον το όνομά του, αν έχει σημασία), η χώρα –αν θα περνούσε τα εμπόδια των πιστωτών– θα μπορούσε να βγει από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας για να μπει σε μια λιγότερο αυστηρή. Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, η νέα εκτίμηση του Ρόιτερς είναι πιο αποκαρδιωτική. Χρειάζεται, λέει, «ένα οικονομικό θαύμα για να δραπετεύσει η χώρα από τη φυλακή του χρέους» αν δεν διαγραφεί άμεσα ένα μέρος του.
Το τι θα γίνει θα το δείξουν ο καιρός και οι Αγορές. Προς το παρόν βγαίνουμε από το δωμάτιο πανικού και μπαίνουμε στο δωμάτιο απελπισίας έχοντας μπροστά μας έναν βουνό από γραμμάτια. Θα ξοφλάμε –αν επιβιώσουμε ως χώρα– έως το 2059. Τότε τα παιδιά που βγαίνουν σήμερα από το Λητώ, το Ιασώ, το Μητέρα, το Έλενα κ.λπ. θα είναι κοντά σαράντα χρόνων. Και κάποιοι από εμάς, από πολλά χρόνια άγγελοι ή διάβολοι –κυρίως οι φταίχτες.
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου