*
«Σε μια χώρα που βρίσκεται στο ακρόφρυδο της χρεοκοπίας και επαιτεί δάνεια με δολοφονικούς τόκους... να μη λειτουργεί τίποτα, και να κακουργούν οι πάντες (Δημόσιο και ιδιώτες), να μην τιμωρείται κανένας "ταγός" που παρανομεί και να τιμωρούνται μόνο οι μωροί "νομοταγείς"» (Νοέμβριος του '94).
.
---
Γιώργος Βιδάλης
***
*
Θησαυρός
.
μνήμης και στοχασμού
*
«Στην περίοδο 1981-1989 το ΠΑΣΟΚ υπερεννεαπλασίασε το δημόσιο χρέος -από 975 δισ. σε 9,2 τρισ. -ενώ η διάδοχος Ν.Δ. «μόνο» το υπερδιπλασίασε -από 9,2 τρισ. σε 22 τρισ. Αξιος ο μισθός αμφοτέρων!» (Δεκέμβριος του '93).
.
«Σε μια χώρα που βρίσκεται στο ακρόφρυδο της χρεοκοπίας και επαιτεί δάνεια με δολοφονικούς τόκους... να μη λειτουργεί τίποτα, και να κακουργούν οι πάντες (Δημόσιο και ιδιώτες), να μην τιμωρείται κανένας "ταγός" που παρανομεί και να τιμωρούνται μόνο οι μωροί "νομοταγείς"» (Νοέμβριος του '94)..
Μόλις πριν... από 18 χρόνια, τα έγραφε ο Μάριος Πλωρίτης και φυσικά οι πρασινο-γάλαζοι κυβερνώντες αγρόν ηγόραζαν, φροντίζοντας για την «πάρτη» τους. Πρόσφατα εκδόθηκαν οι «Επιφυλλίδες» του σε δύο τόμους (περίοδος 1989-2004 - «Βήμα της Κυριακής») σε επιλογή-επιμέλεια Θανάση Νιάρχου-Αντώνη Φωστιέρη (έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής).
.
Ο Μάριος Πλωρίτης (1919-2006) για δεκαετίες ολόκληρες με την πλούσια πνευματική αρματωσιά του, τις πολύπτυχες δημιουργικές πλευρές του (θεατρικός μεταφραστής, συγγραφέας, σκηνοθέτης, κριτικός, πανεπιστημιακός δάσκαλος), με την απαράμιλλη δημοσιογραφική-δοκιμιακή πένα του γαλούχησε γενιές και γενιές. Στις «Επιφυλλίδες» του στηλίτευσε κάθε ολοκληρωτισμό, καταχρήσεις εξουσίας και ταρτουφισμούς των ΗΠΑ και ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών, την ελληνική κακοδαιμονία, την κομματοκρατία, τον λαϊκισμό, την ασυδοσία, υπερασπιζόμενος πάντοτε τη δημοκρατία και την ελευθερία. Θύμιζε συχνά στα άρθρα του αποφθέγματα της αρχαιοελληνικής γραμματείας, ρήσεις μεταγενέστερων διανοητών που παιδευτικά φρονημάτιζαν τον αναγνώστη.
.
«Συνομιλώντας» με το σήμερα και την Ιστορία δεν ξεχνούσε τον πολιτισμό, κάνοντας συχνά έξοχα πορτρέτα σε αναστήματα, όπως ο Σέξπιρ, ο Τσέχοφ, ο Στρίντμπεργκ, ο Χατζιδάκις κ.ά. Σαν κατακλείδα, τονίζουμε δύο πολιτιστικά κείμενά του-διαμάντια από τον δεύτερο τόμο: «Νεωτερισμοί και αρχαίο δράμα», «Εμετο-μοντερνισμοί».
.
Στο πρώτο παραλαμβάνει ορισμένους σκηνοθέτες που, προσπαθώντας να «εκσυγχρονίσουν» τα μεγάλα έργα, «τα μικραίνουν, τα συρρικνώνουν και τελικά τα πλαστογραφούν», με διάφορα τεχνάσματα. Στο δεύτερο, κάποιους καλλιτέχνες που, χρησιμοποιώντας το πολυφορεμένο δίπτυχο βία - σεξ, «κάνουν μετα-μοντερνισμό, προκαλώντας οργή και ναυτία», ενώ «στην πραγματικότητα δεν κάνουν παρά εμετο-μοντερνισμό».
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου