*
Χρήστος Ξανθάκης
***
*
Κατά διαόλου ο Δείκτης Βιωσιμότητας της πρωτεύουσας σύμφωνα με τον Economist
«Μαλάκα γέρασες!» Αυτό μου απαντάνε οι φίλοι μου όταν τους λέω ότι με έχει κουράσει η Αθήνα και ότι άμα βρω ποτέ την ευκαιρία θα την κάνω γι’ αλλού. Τους κάνουν κάτι σε γκρίνια υπερήλικα οι παρατηρήσεις μου για την πρωτεύουσα. Ότι δηλαδή δεν αντέχω πια να εισπράττω αρνητικές εικόνες όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Ότι με πνίγουν τα bad vibes και η καφρίλα των συμπολιτών μου. Ότι η πλήρης κατάρρευση του κέντρου με έχει κάνει έξαλλο και ότι ακόμη περισσότερο οργίζομαι με βλακώδεις καλλωπιστικές πρωτοβουλίες τύπου πουλοβεράκια στα δεντράκια. Tα λέω όλα αυτά εδώ και πολύ καιρό, προσθέτοντας ότι ούτε στα Τρίκαλα, ούτε στη Μυτιλήνη, ούτε στη Σαλονίκη που ξέρω και επισκέπτομαι έχω συναντήσει τέτοια απόλυτη ντεκαντάνς. Μόνο στην Αθήνα…
Κι έρχεται τώρα ο Economist (το Economist Intelligence Unit για να είμαι ακριβής) να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου. Δηλώνοντας ευθαρσώς ότι η Αθήνα είναι η μοναδική πόλη της Δυτικής Ευρώπης και της Ευρωζώνης κάτω από το μέσο όρο στον Δείκτη Βιωσιμότητας. Με πτώση μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια κι από το πτωχευμένο Ντιτρόιτ, μεγαλύτερη κι απ’ του Κιέβου που είναι πρωτεύουσα χώρας σπαρασσόμενης από εμφύλιο πόλεμο, μεγαλύτερη κι απ’ το Κάιρο που τα έχει δει όλα με τους αδερφούς μουσουλμάνους και τη στρατιωτική δικτατορία. Δόξα τω Γιαραμπή, τα πάει καλύτερα απ’ τη Δαμασκό, την Τρίπολη (Αφρικής, όχι Πελοποννήσου) και την Τύνιδα!
Να μην τα πολυλογώ με νούμερα και στατιστικές, άμα θέλετε να δείτε ακριβώς πτώσεις και ποσοστώσεις κάντε ένα γκουγκλάκι με λέξεις κλειδιά Athens, Daily Telegraph, Economist Intelligence Unit και θα τα βρείτε όλα τα στοιχεία. Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι ο Δείκτης Βιωσιμότητας προκύπτει από μελέτη πέντε κατηγοριών, των εξής: σταθερότητα, υγεία, κουλτούρα, πολιτισμός και περιβάλλον, παιδεία και υποδομές. Και ρωτάω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό: σε ποια ακριβώς από τις ανωτέρω κατηγορίες δεν την έχει πάρει ο διάολος την Αθήνα τα τελευταία πέντε έτη; Άντε να δώσω θετική ψήφο στην κουλτούρα, με τις χειροποίητες δημιουργίες τόσων και τόσων πιτσιρικάδων που βρέθηκαν χωρίς «καλή» δουλειά και αποφάσισαν να εμπιστευτούν την έμπνευσή τους. Επειδή όμως ο πολιτισμός «συστεγάζεται» με το περιβάλλον, το τελικό αποτέλεσμα εντάσσεται ολοσούμπιτο στο μείον. Διότι άμα είστε εσείς ενθουσιασμένοι και ενθουσιασμένες από το περιβάλλον το αθηναϊκό…
Και αχτίδα φωτός για το μέλλον δεν προβλέπεται. Διέξοδος δεν θα υπάρξει γι’ αυτό το τέρας των πέντε (και βάλε) εκατομμυρίων κατοίκων, που έχει καταπιεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της μαμάς πατρίδας. Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει αυτό, πουθενά στον κόσμο, όλους τους άτλαντες να ψειρίσετε δεν θα το συναντήσετε το φαινόμενο. Μόνο στην Αθήνα μαζεύτηκε τόσος κόσμος, μόνο στην ελληνική πρωτεύουσα συγκεντρώθηκαν τέτοια πλήθη, απομυζώντας την πυραμίδα της οικοδομής και πουλώντας σέρβις ο ένας στον άλλο. Και τώρα, το πάρτι τελείωσε.
Τελείωσε οριστικά, εξεμέτρησε το ζην, αποδήμησε εις Κύριον, όπως θέλετε πείτε το. Δεν μπορεί πλέον η υπόλοιπη χώρα να στηρίζει με τους φόρους της και την παραγωγή της ένα τέρας που κωλοκάθεται πάνω στις δάφνες του παρελθόντος. Και διόλου τυχαία δεν είναι η πτώση στον δείκτη του Economist. Από εδώ και πέρα, μόνο διολίσθηση προβλέπει το πρόγραμμα. Αυτό που μένει να διευκρινισθεί είναι αν θα πάμε σε συνολική καταστροφή τύπου Ντιτρόιτ, σε γκέτο τύπου Λος Άντζελες ή σε διακεκαυμένες ζώνες τύπου Μπρονξ. Και αν θα διατηρήσει τον πληθυσμό του το λεκανοπέδιο Αττικής ή θα χάσει κανά-δυο μύρια εντός της προσεχούς δεκαπενταετίας…
*
Athènes, c’est fini
«Μαλάκα γέρασες!» Αυτό μου απαντάνε οι φίλοι μου όταν τους λέω ότι με έχει κουράσει η Αθήνα και ότι άμα βρω ποτέ την ευκαιρία θα την κάνω γι’ αλλού. Τους κάνουν κάτι σε γκρίνια υπερήλικα οι παρατηρήσεις μου για την πρωτεύουσα. Ότι δηλαδή δεν αντέχω πια να εισπράττω αρνητικές εικόνες όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Ότι με πνίγουν τα bad vibes και η καφρίλα των συμπολιτών μου. Ότι η πλήρης κατάρρευση του κέντρου με έχει κάνει έξαλλο και ότι ακόμη περισσότερο οργίζομαι με βλακώδεις καλλωπιστικές πρωτοβουλίες τύπου πουλοβεράκια στα δεντράκια. Tα λέω όλα αυτά εδώ και πολύ καιρό, προσθέτοντας ότι ούτε στα Τρίκαλα, ούτε στη Μυτιλήνη, ούτε στη Σαλονίκη που ξέρω και επισκέπτομαι έχω συναντήσει τέτοια απόλυτη ντεκαντάνς. Μόνο στην Αθήνα…
Κι έρχεται τώρα ο Economist (το Economist Intelligence Unit για να είμαι ακριβής) να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου. Δηλώνοντας ευθαρσώς ότι η Αθήνα είναι η μοναδική πόλη της Δυτικής Ευρώπης και της Ευρωζώνης κάτω από το μέσο όρο στον Δείκτη Βιωσιμότητας. Με πτώση μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια κι από το πτωχευμένο Ντιτρόιτ, μεγαλύτερη κι απ’ του Κιέβου που είναι πρωτεύουσα χώρας σπαρασσόμενης από εμφύλιο πόλεμο, μεγαλύτερη κι απ’ το Κάιρο που τα έχει δει όλα με τους αδερφούς μουσουλμάνους και τη στρατιωτική δικτατορία. Δόξα τω Γιαραμπή, τα πάει καλύτερα απ’ τη Δαμασκό, την Τρίπολη (Αφρικής, όχι Πελοποννήσου) και την Τύνιδα!
Να μην τα πολυλογώ με νούμερα και στατιστικές, άμα θέλετε να δείτε ακριβώς πτώσεις και ποσοστώσεις κάντε ένα γκουγκλάκι με λέξεις κλειδιά Athens, Daily Telegraph, Economist Intelligence Unit και θα τα βρείτε όλα τα στοιχεία. Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι ο Δείκτης Βιωσιμότητας προκύπτει από μελέτη πέντε κατηγοριών, των εξής: σταθερότητα, υγεία, κουλτούρα, πολιτισμός και περιβάλλον, παιδεία και υποδομές. Και ρωτάω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό: σε ποια ακριβώς από τις ανωτέρω κατηγορίες δεν την έχει πάρει ο διάολος την Αθήνα τα τελευταία πέντε έτη; Άντε να δώσω θετική ψήφο στην κουλτούρα, με τις χειροποίητες δημιουργίες τόσων και τόσων πιτσιρικάδων που βρέθηκαν χωρίς «καλή» δουλειά και αποφάσισαν να εμπιστευτούν την έμπνευσή τους. Επειδή όμως ο πολιτισμός «συστεγάζεται» με το περιβάλλον, το τελικό αποτέλεσμα εντάσσεται ολοσούμπιτο στο μείον. Διότι άμα είστε εσείς ενθουσιασμένοι και ενθουσιασμένες από το περιβάλλον το αθηναϊκό…
Και αχτίδα φωτός για το μέλλον δεν προβλέπεται. Διέξοδος δεν θα υπάρξει γι’ αυτό το τέρας των πέντε (και βάλε) εκατομμυρίων κατοίκων, που έχει καταπιεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της μαμάς πατρίδας. Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει αυτό, πουθενά στον κόσμο, όλους τους άτλαντες να ψειρίσετε δεν θα το συναντήσετε το φαινόμενο. Μόνο στην Αθήνα μαζεύτηκε τόσος κόσμος, μόνο στην ελληνική πρωτεύουσα συγκεντρώθηκαν τέτοια πλήθη, απομυζώντας την πυραμίδα της οικοδομής και πουλώντας σέρβις ο ένας στον άλλο. Και τώρα, το πάρτι τελείωσε.
Τελείωσε οριστικά, εξεμέτρησε το ζην, αποδήμησε εις Κύριον, όπως θέλετε πείτε το. Δεν μπορεί πλέον η υπόλοιπη χώρα να στηρίζει με τους φόρους της και την παραγωγή της ένα τέρας που κωλοκάθεται πάνω στις δάφνες του παρελθόντος. Και διόλου τυχαία δεν είναι η πτώση στον δείκτη του Economist. Από εδώ και πέρα, μόνο διολίσθηση προβλέπει το πρόγραμμα. Αυτό που μένει να διευκρινισθεί είναι αν θα πάμε σε συνολική καταστροφή τύπου Ντιτρόιτ, σε γκέτο τύπου Λος Άντζελες ή σε διακεκαυμένες ζώνες τύπου Μπρονξ. Και αν θα διατηρήσει τον πληθυσμό του το λεκανοπέδιο Αττικής ή θα χάσει κανά-δυο μύρια εντός της προσεχούς δεκαπενταετίας…
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου