... "τυχαίες" ερωτήσεις συστημικών δημοσιογράφων ...

*

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος

***
*

Μέσα από τα τηλεσκόπια

της συστημικής δημοσιογραφίας…

Βλέπουμε εδώ και κάνα μήνα στα κανάλια και στα ραδιόφωνα τους δημοσιογράφους να κάνουν τις ίδιες και τις ίδιες ερωτήσεις στους εκπροσώπους του ΚΚΕ.

«Θα συνεργαστείτε με τη «Λαϊκή Ενότητα» (ή πριν αποφασιστεί το όνομα) αν «θα συνεργαστείτε με την «Αριστερή Πλατφόρμα»;

Ή

"Φοβάστε ότι η «Λαϊκή Ενότητα», που έχει θέσεις κοντά σε αυτές του ΚΚΕ, θα σας αποσπάσει εκλογική επιρροή;"

Αυτές οι ερωτήσεις δεν γίνονται καθόλου τυχαία αλλά έχουν πονηρή σκοπιμότητα. Σε τι αποσκοπούν; Στο να δώσουν στην μερίδα εκείνη του λαού, η οποία έχει σιχαθεί ένα προς ένα τα αστικά κόμματα, την εντύπωση ότι η «Λαϊκή Ενότητα» είναι κάτι παρόμοιο με το ΚΚΕ. Τι πετυχαίνουν έτσι; Πετυχαίνουν να αρωματίσουν ένα κόμμα, που είναι και υπέρ της Ε.Ε, και υπέρ του καπιταλισμού, και που τα στελέχη του προέρχονται από το Σύριζα των μνημονίων, με το άρωμα της αριστεροσύνης και έτσι να καλύψουν την πτωματίλα που αναδίδει. Είναι ακριβώς μια απόπειρα λαθροχειρίας ο «εξευγενισμός» των Λαφαζάνιανς, με το να τους φέρνουν, χρησιμοποιώντας το κιάλι της ξεπουλημένης δημοσιογραφίας(ή πιο σωστά το τηλεσκόπιο), κοντά ιδεολογικά με το ΚΚΕ. Η σύγκριση γίνεται, επειδή στα μυαλά μεγάλης μερίδας του κόσμου το ΚΚΕ είναι συνεπές, τίμιο και καθαρό, είχε σταθερή και πραγματική αντισυστημική θέση όλα αυτά τα χρόνια που οι άλλοι ψήφιζαν μνημόνια της αριστεράς της δεξιάς και της αριστεροδεξιάς. Κατασκευάζουν δηλαδή το μύθευμα της ιδεολογικής εγγύτητας του ΚΚΕ με την Λ.Ε για να το χρησιμοποιήσουν αφενώς ως κολυμβύθρα του Σιλωάμ για τη δεύτερη, και ως μπούσουλα για το πόσο ριζοσπαστική/αριστερή είναι(κοιτάχτε αγγίζει το ΚΚΕ!!!). Και ο σκοπός τους δεν είναι κανένα ιερό προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ, αλλά να λειτουργήσει το νέο αυτό απόκομμά ως ανάχωμα, έτσι ώστε να συγκρατήσει μια μερίδα ψηφοφόρων στα ίδια και στα ίδια, οι οποίοι πιθανόν αν δεν παιζόταν αυτό το παιχνίδι να ψήφιζαν ΚΚΕ.

«Μα να ρε παιδιά και αυτοί αντιμνημονιακοί είναι όπως και εσείς!»

Βέβαια όταν το Σύριζα ψήφιζε τα μνημόνια οι Λαφαζάνιανς ήταν μεν κατά των μνημονίων αλλά υπέρ της κυβέρνησης -ντοινγκ- όπως οι ίδιοι λέγανε. Εκεί το κρατάνε το κιάλι ανάποδα τα παπαγαλάκια.

«Μα να ρε παιδιά, και αυτοί αριστεροί, σχεδόν κομμουνιστές, είναι»

Ναι, αλλά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος μιλάει για συγκεκριμένα πράγματα που αυτοί ποτέ δεν τα έλεγαν. Ξέρετε, αποδέσμευση από Ε.Ε και ΝΑΤΟ, λαϊκή εξουσία, εργατικό έλεγχο και τα ρέστα… και ενώ εμείς υποστηρίζαμε όλα τούτα, ο Κοτζιάς χόρευε «We are the world» με τους γραμματείς και τους φαρισαίους των χωρών του ΝΑΤΟ… και δεν είδα καμιά αριστερή παντόφλα (κατά του αριστερή πλατφόρμα) να τον βαράει.

Τι σημασία όμως έχουν οι πολιτικές θέσεις και το πολιτικό παρελθόν των στελεχών ενός κόμματος όταν το αστικό σύστημα αποφασίζει να του ράψει την καινούρια του προβιά; Καμία όσο τουλάχιστον μένουμε στις εντυπώσεις που θέλουν να δημιουργήσουν τα δελτία ειδήσεων, μεγάλη όταν βάζουμε την μνήμη μας και την κρίση μας να δουλέψει, διότι πολλά από τα πολιτικά τους εγκλήματα διαπράχθηκαν στο φως της μέρας και μάλιστα πολύ πολύ πρόσφατα.

---

πηγή: poexania.wordpress.com

---

*

... αναγκαστικά πελάτες τραπεζών ...

*

Μαρία Τσολακίδη

***

*

Οικονομία στα μέτρα του Ράιχ

Το υπουργείο Οικονομικών ορίζει τις Τράπεζες ως κυβερνήτες - ΑΦΜ εκ γενετής, επιβολή πλαστικού χρήματος

Η μνημονιακή διακυβέρνηση καλά κρατεί ακόμα κι αν η χώρα δεν έχει πρωθυπουργό. Μέσα στην αναμπουμπούλα για το νέο κυβερνητικό σχήμα που θα έχει η Ελλάδα στις εκλογές, οι μνημονιακοί νόμοι με το προκάλυμμα τις μεταρρυθμίσεις οδεύουν προς εφαρμογή.

Ο καλύτερος μνημονιακός κυβερνητικός υπάλληλος αποδεικνύεται ο υπουργός Αλεξιάδης. Τρία σχέδια φορολογικής μέγγενης βάζει μπροστά καθιστώντας άκυρες τις εκλογές πριν καν γίνουν εφόσον τα μέτρα αφορούν την καθημερινότητα και το μέλλον των πολιτών άσχετα με την πολιτική επιλογή τους.

Ισχυροποίηση της ελίτ

Το πρώτο σχέδιο με εντολές του Κουαρτέτου είναι η ενιαία κλίμακα για όλα τα εισοδήματα χωρίς εξαιρέσεις, είτε πρόκειται για μισθούς και συντάξεις, είτε αφορούν εισοδήματα από ομόλογα, μετοχές ή εισοδήματα από ενοίκια. Με αυτόν τον τρόπο η κατά τα άλλα κοινωνική φορολογική πολιτική της αριστεράς βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους δουλεμένους μισθούς και τις προπληρωμένες συντάξεις των Ελλήνων με όσους τζογάρουν ή έχουν εισόδημα από "αέρα".

Κανένας απολύτως διαχωρισμός μεταξύ των μεσαίων και κατώτερων οικονομικά κοινωνικών ομάδων με όσους ποντάρουν σε ομόλογα, παίζουν με μετοχές ή έχουν ενοίκια από δεκάδες ακίνητα.

Αναγκαστικοί πελάτες Τραπεζών

Το δεύτερο σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών είναι το αφορολόγητο που θα ισχύει για όσους χρησιμοποιούν πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Το υπουργείο αναγκάζει κατ' αυτόν τον τρόπο όλους τους Έλληνες να γίνουν πελάτες των Τραπεζών αν θέλουν να μην πληρώνουν επιπλέον φόρο όταν συναλλάσσονται μόνο με μετρητά. Από την στιγμή που το μέτρο θα γίνει νόμος του κράτους θα ελέγχεται ακόμα και η αγορά ενός κιλού φασολιών από το παντοπωλείο της γειτονιάς.

Το υπουργείο μετατρέπεται σε έναν Μεγάλο Αδελφό που θα ελέγχει κάθε αγοραστική κίνηση του πολίτη και βέβαια τα στοιχεία θα είναι ανοιχτά τόσο στις Τράπεζες όσο και στις πολυεθνικές εταιρείες που θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να διαμορφώνουν την πώληση των καταναλωτικών προϊόντων τους όπως τις συμφέρει.

Επίσης, με την θέσπιση του μέτρου οι μικροί παραγωγοί και προμηθευτές της αγοράς θα είναι οι χαμένοι εφόσον στον αόρατο ανταγωνισμό που θα παίζεται μεταξύ των πολυεθνικών με εργαλείο τα στοιχεία των Τραπεζών πάντα θα είναι δεύτεροι μην έχοντας τμήματα marketing.

Αν το επόμενο στάδιο του υπουργείου της οποιαδήποτε κυβέρνησης είναι η τιμολόγηση των προϊόντων να γίνεται αποκλειστικά μέσω τραπεζικής τιμολογιακής κάρτας τότε κλείνει άμεσα η αγορά για τους μικροπαραγωγούς και τους μικροβιοτέχνες που δεν είχαν και ούτε έχουν την ευχέρεια της μακροχρόνιας πίστωσης των πρώτων υλών. Το χειρότερο όμως όλων θα είναι όταν θα "κλειδώνει" η οποιαδήποτε χρηματική συναλλαγή μέσω τραπέζης από την στιγμή που ο πελάτης-παραγωγός ή μικροεπαγγελματίας έχει χρέη προς την τράπεζα ή το δημόσιο.

Ο Μεγάλος Αδελφός έρχεται

Το τραγικότερο όμως μέτρο που αγγίζει τα όρια της τρέλας είναι η υποχρεωτική απόκτηση ΑΦΜ για όσα παιδιά γεννηθούν από την 1η Ιανουαρίου του 2016. Ο μνημονιακός υπουργός Αλεξιάδης δήλωσε ότι το μέτρο είναι ορθό αφού εφαρμόζεται σε πολλές χώρες του εξωτερικού. Ο κ. Αλεξιάδης βέβαια, δεν είναι υπέρ του μέτρου διότι αυτό εφαρμόζεται σε "πολιτισμένες" χώρες, αλλά για να μπορεί ο κάθε Έλληνας πολίτης από την ημέρα που εγγράφεται στο ληξιαρχείο να έχει τις επιβαρύνσεις των φόρων ως προστατευόμενο μέλος οικογένειας που σίγουρα θα έχει χρέη.

Επίσης, δεν ξεχνάμε την δήλωση της κας Κωνσταντοπούλου ότι "κάθε παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα χρωστάει 32.500 ευρώ". 

Αυτό που δεν διευκρίνισε ο υπέρμαχος του Μεγάλου Αδελφού, κ. Αλεξιάδης, αν το παιδί με την γέννησή του εκτός από ΑΦΜ υποχρεωτικά παίρνει και IBAN (Internation Bank Account Number) για να καταγράφεται πόσα γάλατα βρεφικής ηλικίας και ποιας μάρκας κατανάλωσε αλλά και την ποσότητα και ποιας μάρκας πάνες φόρεσε μέχρι να καθίσει στο γιογιό.

Επίσης, δεν γνωρίζουμε αν η επόμενη φάση του προγράμματος υποχρεωτικής ηλεκτρονικής εγγραφής των νεογέννητων θα είναι και η υποχρεωτική κάρτα ασφαλισμένου όπου θα καταγράφονται τόσο τα γεννητικά χαρακτηριστικά του ατόμου όσο και οι θεραπείες και τα φάρμακα που θα "χρειαστεί" στο μέλλον και αναγκαστικά θα είναι πελάτης εκ γενετής φαρμακοβιομηχανιών και ασφαλιστικών εταιρειών.

Εκλογές άνευ ουσίας

Η προεκλογική περίοδος είναι η καλύτερη εποχή εργασίας των αποικιοκρατών αφού η κοινή γνώμη είναι στραμμένη στα Μέτωπα αντίστασης (αλλά μέσα στην Ε.Ε) και στις μνημονιακές κυβερνήσεις. Μέτρα σαν αυτά που περνά η αριστερή κυβέρνηση ξεκαθαρίζουν το τοπίο για την επόμενη ημέρα των εκλογών.

Το πείραμα Ελλάδα όχι απλά συνεχίζεται αλλά από τα μέτρα που εξαγγέλλει ο υπηρεσιακός υπουργός των δανειστών κ. Αλεξιάδης μπαίνει σε άλλα επίπεδα που εκεί καμία αλλαγή πολιτικού συστήματος δεν τα αλλάζει. Το "πολίτης του κόσμου" είναι μια πολιτική που δεν είναι στημένη στην αλληλεγγύη μεταξύ των λαών αλλά στον έλεγχο της ζωής των πολιτών μέσω του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος.

---

πηγή: http://www.stontoixo.com/

---

*

... τα μαγειρέματα τώρα δικαιώνονται ...

*

Λιάνα Κανέλλη

***
*

Κοκκινοπίπερο!

Κι ο κύβος εκσφενδονίστηκε! Δεν ερρίφθη. Δεν γίνονται τέτοια τετριμμένα πράματα από ψημένους και άψητους αριστερούς. Ούτε με ευρώ ούτε με δραχμή. Εκσφενδονίστηκε λοιπόν ο κύβος, με την τσαμπουκαλεμένη αγανάκτηση του παπατζή στην πλατεία, που γκαρίζει ότι πρωτοτυπεί επειδή δεν ξεγελάει με χαρτιά αλλά με ζάρια το πόπολο. Νταν! τα σκάει τα δυο χοντροκομμένα ζάρια τα τσιπρολαφαζάνικα, κατακούτελα στο ζαρωμένο απ' την αστική ψευδαίσθηση μεσόφρυδο, αυτό που οι νοικοκυραίοι αποκαλούν σταυρό. Σαν να τους λέει διάφορα γαλλικά με τρόπο τέτοιο ώστε να μην απολεσθεί η πελατεία: Θα ψηφίζετε μέχρι τελικής παράδοσης. Ωσπου ο λιτός βίος του άι - Γιάνη που άγιασε εξοικονομώντας ένα ν, να σας γίνει δεύτερη φύση. Ωσπου να προσφέρετε τα κορμιά σας για πιόνια στην υπερμάχω στρατηγώ τα βουλευτήρια. Ωσπου να γίνει η πλατφόρμα λάντζα και να σας χρεώνει περατατζίδικα σαν κρουαζιερόπλοιο με πλαστή ενότητα και κλεμμένη λαϊκότητα απ' τον αστικό τσελεμεντέ... Ο θείος Πάνος έγινε άλλωστε σεφ προ πολλού, και προτείνει ως εθνικό πιάτο το τουρλού (και γαμώ τις ιδέες για οριστική αντικατάσταση του συρτάκι - τζατζίκι - σουβλάκι) σα λαϊκή συσπείρωση ή λαϊκή συμμαχία, λαδερό χωρίς κομμουνιστικό λάδι, ευρωπαϊκών προδιαγραφών πιάτο με ακόρεστα λιπαρά εξουσίας.

Τα μαγειρέματα τώρα δικαιώνονται. Στο νέο κύκλο της μεταπολίτευσης. Θα πάμε σε φαστ τρακ προεκλογική εκστρατεία, με τα κενά να χάσκουν στα σχολεία και τους μετανάστες της φρικαλέας φυγής απ' τη δυτική ιμπεριαλιστική κόλαση να κρίνονται απ' την αξία των κινητών και των μετρητών τους, ως ιδιότυπος προπαγανδιστικός τουρισμός... Ολοι στις κάλπες, όπως στα ταμεία του γερμανικού «Λιντλ», όπου διαγωνίζονται καθημερινά δυο πραγματικοί τηλεμάγειροι (με το συμπάθιο και χωρίς πρόθεση αμφισβήτησης επαγγελματικών ικανοτήτων), ο Σκαρμούτσος κι ο Λαζάρου, για το φθηνότερο νοστιμότερο μενού στην εποχή των ελεγκτικών καρτών της φτώχειας. Ετσι κι αλλιώς εδώ και καιρό, μόλις στο μενού των κοινοβουλευτικών εστιατορίων της μεσευρώπης εμφανιστεί π.χ. μουσακάς ή κάτι παρόμοιο, αποτελεί μείζονα πολιτική είδηση προς ανάλυση σε μπλόγκια και σάιτ.

«Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης κι όχι μέρος της κρίσης», ήταν η ζαριά που έριξε η αρχιμαγείρισσα κυρ Αγκέλα, λέγοντας τη μεγάλη αλήθεια για την επόμενη μέρα. Οταν θα στρωθεί το τραπεζομάντιλο για το γεύμα της μεγάλης, της ευρύτερης συναίνεσης, που θα προκύψει απ' τη σοφία του ελληνικού λαού, τα κλειστά του αυτιά, το βουλωμένο του στόμα, τα κομμένα απ' την ορθοστασία ποδάρια. Της άσκησης, δηλαδή, που επέβαλε ο ίδιος στον εαυτό του, ως ακραία αυταπάτη, αρχίζοντας τη μεγάλη του αριστερή πορεία απ' την πλατεία των αγανακτισμένων ως τους λόφους των τιμημένων ΑΤΜ, τα ηρωικά ξενύχτια της προεδροβουλευτικής γραφειοκρατίας και τα προσκυνήματα σε ανελίστικες δεξιές στροφές συνεπούς αριστεροφροσύνης.

Ο στόχος επετεύχθη! Με το αγγελτήριο της μεγαλοπρεπούς τρίτης μνημονιακής κηδείας, βρέθηκε το κατάλληλο γραφείο κηδειών του εργατικού κινήματος, αυτό που μαζεύει υπογραφές χιλιαπλάσιες απ' τον κόσμο στο δρόμο. Βολικές τελετές... Μέσα σ' ένα εξάμηνο, οι μονοπωλιακοί ευρωμάγειροι κι οι Αμερικάνοι σερβιτόροι του ιμπεριαλιστικού φαγοποτιού έστησαν την επιχείρηση σοκ - Αλέξης και δέος - Αριστερόρευμα, στήσανε κι ένα ποτάμι μπίρες, δυο μαύρα με μονόγραμμα χα μαχαιροπίρουνα, κάλεσαν και κάνα - δυο πολιτικά αυτοαπασχολούμενους γελωτοποιούς, και μας καλούν να φάμε τις σάρκες μας κυριολεκτικά, με εκλογές τρίτη φορά αριστερά και τον αυτόματο πιλότο κολλημένο πέρα δεξιά.

Οποιος δε θέλει να είναι ομοτράπεζος των βολεμένων στην κατάντια. Οποιος δε θέλει να του λένε πως κάνει καλό στην υγεία να τρώει την ίδια του τη ζωή, τα όνειρα των παιδιών του, τα κόπια των γονιών του. Οποιος δε θέλει να χορταίνει την πείνα του για έναν καλύτερο κόσμο με τη δήθεν αξιοπρέπεια της λευκής πετσέτας των διπλωμένων υπάκουα αγώνων, τους φαρμακώνει με χιλιάδες των χιλιάδων καυτερά ΚΚΕ ψηφοδέλτια. Κοκκινοπίπερο ώσπου να φουρδακλιάσει η γλώσσα των ψεμάτων. Ν' αναγουλιάσει το παστωμένο από χολή και ξίδι προδοσίας στομάχι. Να αναβλύσουν δάκρυα πραγματικής οργής. Ν' αρχίσει να ζυμώνεται άλλη πολιτική, άλλη ζωή, άλλη δύναμη και κρίση που δεν πουλάει την κηδεία για γιορτή.

---

*

... αντί εκλογολογίας - θέμα σοβαρό ...

*

Χρήστος Ξανθάκης

***
*

Athènes, c’est fini

Κατά διαόλου ο Δείκτης Βιωσιμότητας της πρωτεύουσας σύμφωνα με τον Economist

«Μαλάκα γέρασες!» Αυτό μου απαντάνε οι φίλοι μου όταν τους λέω ότι με έχει κουράσει η Αθήνα και ότι άμα βρω ποτέ την ευκαιρία θα την κάνω γι’ αλλού. Τους κάνουν κάτι σε γκρίνια υπερήλικα οι παρατηρήσεις μου για την πρωτεύουσα. Ότι δηλαδή δεν αντέχω πια να εισπράττω αρνητικές εικόνες όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Ότι με πνίγουν τα bad vibes και η καφρίλα των συμπολιτών μου. Ότι η πλήρης κατάρρευση του κέντρου με έχει κάνει έξαλλο και ότι ακόμη περισσότερο οργίζομαι με βλακώδεις καλλωπιστικές πρωτοβουλίες τύπου πουλοβεράκια στα δεντράκια. Tα λέω όλα αυτά εδώ και πολύ καιρό, προσθέτοντας ότι ούτε στα Τρίκαλα, ούτε στη Μυτιλήνη, ούτε στη Σαλονίκη που ξέρω και επισκέπτομαι έχω συναντήσει τέτοια απόλυτη ντεκαντάνς. Μόνο στην Αθήνα…

Κι έρχεται τώρα ο Economist (το Economist Intelligence Unit για να είμαι ακριβής) να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου. Δηλώνοντας ευθαρσώς ότι η Αθήνα είναι η μοναδική πόλη της Δυτικής Ευρώπης και της Ευρωζώνης κάτω από το μέσο όρο στον Δείκτη Βιωσιμότητας. Με πτώση μεγαλύτερη τα τελευταία χρόνια κι από το πτωχευμένο Ντιτρόιτ, μεγαλύτερη κι απ’ του Κιέβου που είναι πρωτεύουσα χώρας σπαρασσόμενης από εμφύλιο πόλεμο, μεγαλύτερη κι απ’ το Κάιρο που τα έχει δει όλα με τους αδερφούς μουσουλμάνους και τη στρατιωτική δικτατορία. Δόξα τω Γιαραμπή, τα πάει καλύτερα απ’ τη Δαμασκό, την Τρίπολη (Αφρικής, όχι Πελοποννήσου) και την Τύνιδα!

Να μην τα πολυλογώ με νούμερα και στατιστικές, άμα θέλετε να δείτε ακριβώς πτώσεις και ποσοστώσεις κάντε ένα γκουγκλάκι με λέξεις κλειδιά Athens, Daily Telegraph, Economist Intelligence Unit και θα τα βρείτε όλα τα στοιχεία. Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι ο Δείκτης Βιωσιμότητας προκύπτει από μελέτη πέντε κατηγοριών, των εξής: σταθερότητα, υγεία, κουλτούρα, πολιτισμός και περιβάλλον, παιδεία και υποδομές. Και ρωτάω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό: σε ποια ακριβώς από τις ανωτέρω κατηγορίες δεν την έχει πάρει ο διάολος την Αθήνα τα τελευταία πέντε έτη; Άντε να δώσω θετική ψήφο στην κουλτούρα, με τις χειροποίητες δημιουργίες τόσων και τόσων πιτσιρικάδων που βρέθηκαν χωρίς «καλή» δουλειά και αποφάσισαν να εμπιστευτούν την έμπνευσή τους. Επειδή όμως ο πολιτισμός «συστεγάζεται» με το περιβάλλον, το τελικό αποτέλεσμα εντάσσεται ολοσούμπιτο στο μείον. Διότι άμα είστε εσείς ενθουσιασμένοι και ενθουσιασμένες από το περιβάλλον το αθηναϊκό…

Και αχτίδα φωτός για το μέλλον δεν προβλέπεται. Διέξοδος δεν θα υπάρξει γι’ αυτό το τέρας των πέντε (και βάλε) εκατομμυρίων κατοίκων, που έχει καταπιεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της μαμάς πατρίδας. Πουθενά αλλού δεν συμβαίνει αυτό, πουθενά στον κόσμο, όλους τους άτλαντες να ψειρίσετε δεν θα το συναντήσετε το φαινόμενο. Μόνο στην Αθήνα μαζεύτηκε τόσος κόσμος, μόνο στην ελληνική πρωτεύουσα συγκεντρώθηκαν τέτοια πλήθη, απομυζώντας την πυραμίδα της οικοδομής και πουλώντας σέρβις ο ένας στον άλλο. Και τώρα, το πάρτι τελείωσε.

Τελείωσε οριστικά, εξεμέτρησε το ζην, αποδήμησε εις Κύριον, όπως θέλετε πείτε το. Δεν μπορεί πλέον η υπόλοιπη χώρα να στηρίζει με τους φόρους της και την παραγωγή της ένα τέρας που κωλοκάθεται πάνω στις δάφνες του παρελθόντος. Και διόλου τυχαία δεν είναι η πτώση στον δείκτη του Economist. Από εδώ και πέρα, μόνο διολίσθηση προβλέπει το πρόγραμμα. Αυτό που μένει να διευκρινισθεί είναι αν θα πάμε σε συνολική καταστροφή τύπου Ντιτρόιτ, σε γκέτο τύπου Λος Άντζελες ή σε διακεκαυμένες ζώνες τύπου Μπρονξ. Και αν θα διατηρήσει τον πληθυσμό του το λεκανοπέδιο Αττικής ή θα χάσει κανά-δυο μύρια εντός της προσεχούς δεκαπενταετίας…

---

*

... αυτοχρίζονται ...διαλεγμένοι !..

*

Λιάνα Κανέλλη

***
*

Εκτελεστές σεναρίων

Η μεταπολιτευτική κοινωνική κουλτούρα, με αυξομειούμενες δόσεις λαϊκισμού κατά την περίσταση και τις ανάγκες του εκάστοτε ηγέτη του κυβερνώντος αστικού κόμματος, «κατάφερε» ό,τι πάλεψε και παλεύει το Χόλιγουντ από συστάσεώς του: Υποθήκευσε την πολιτική σκέψη με την προσωπολατρία - προσωπολαγνεία - προσωποαπέχθεια, μετατρέποντας το επικοινωνιακό αξίωμα «media is the faces» (τα μέσα είναι τα πρόσωπα) σε «faces is politics» (τα πρόσωπα είναι πολιτική). Ηρθε και καπάκι η ψευδαίσθηση της προβολής προσωπικότητας του κάθε πολίτη όπου Γης με το facebook και τα συμπαρομαρτούντα κι έμεινε η αριστερά (;) μπουκάλα παγκοσμίως ως εικονοκλαστική δύναμη στην εποχή, τη μεν, χρήσιμη επιστημονικώς και τεχνολογικώς, ως τεχνητή νοημοσύνη, τη δε, εκμαυλιστικά επικίνδυνη για τις μάζες, ως τεχνητή ηγετική φυσιογνωμία.

Το έργο είναι παλιό και παίζεται αιώνες τώρα από την εποχή των μάγων της φυλής, έως τις εικόνες του μεσανατολίτη Χριστού, ξεχωριστά καστανόξανθου και γαλανομάτη. Οι σημερινοί ηγέτες ενδύονται ρόλους και εκτελούν κυριολεκτικά επικοινωνιακά σενάρια χτισμένα πάνω στις θεμελιώδεις αρχές των επιτυχημένων πωλήσεων που ανήγαγαν σε επιστήμη οι πλασιέ, η μικροαστική τάξη στην αμέσως προπολεμική και αμέσως μεταπολεμική περίοδο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ετσι, στην Ελλάδα του Τρούμαν και του Μάρσαλ εμφυτεύτηκε σιγά σιγά το ιδεολογικό μικροτσίπ ότι μ' ένα μπλου τζιν αγοράζεις δύο Σοβιετικές γκόμενες και μ' ένα καλσόν το μισό Κρεμλίνο. Ο καλός ηγέτης ήταν αυτός που πλασάριζε τα σεντόνια της «Πειραϊκής Πατραϊκής» ως εφάμιλλα και καλύτερα των αμερικάνικων και τα fiatάκια, τα ρενό και λίγο αργότερα τα datsun σα διαβατήρια για το δυτικό παράδεισο. Ε, δεν ήθελε και πολύ τα ιαματικά να γίνουν σπα, κι άμα πουλούσες και δύο χωράφια γινόσουν ιστιοπλόος για να μοιάζεις με το διάδοχο που ήταν και Ολυμπιονίκης.

Σήμερα ο Ψαθάς, η «Φίνος Φιλμ» κι άλλοι λαμπροί εικονογράφοι των μικροαστών που νομίζουν ότι έγιναν αστοί επειδή κοντά στο Βούθουλα της Μαντάμ Σουσού χτίστηκε και ξενοδοχείο με σούσι, δε θα έκαναν ταινίες σαν το «Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη», αλλά «Ενας Αμερικανόβιος - μηχανόβιος στην Αίγινα».

Η πρώτη φορά αριστερά κουλτούρα, πασπαλισμένη με καμένους και σπίθες που βγαίνουν από την εξάτμιση του Γιάνη, διάδοχο της ξαναμμένης αλυσίδας ποδηλάτου του Γιωργάκη, ήρθε κι αντέστρεψε το είδωλο δι' ίδιον ψηφοσυλλεκτικόν όφελος και το μελό «αμάρτησα για το παιδί μου» έγινε ανθρωπιστική ψυχαναλυτική εμβάθυνση του τύπου «αντέχω ν' αμαρτάνω για τη μάνα μου».

Φυσικό επακόλουθο ο ...ελευθεριάζων κομμουνισμός μαζί με θεωρίες παιγνίων και ιδεολογήματα όπως «επειδή σε βρίζω σε στηρίζω» με ύφος ουρσουλίνας - συγκρατημένου ράμπο, να γίνουν η κατεστημένη κουλτούρα ανθεκτικής χαρτοπετσέτας μιας χρήσεως. Κι ολοένα και περισσότεροι περνάνε ώρες ολόκληρες αναλύοντας τα όνειρα και τα σχέδια του Τσίπρα, της οικογένειας Τσίπρα, του κύκλου Τσίπρα, της ομάδας προεδρικών του Τσίπρα, των πέριξ αυτού και της ιερής του συμμαχίας με τον αστικό διάβολο. Αυτή η κουλτούρα τάζει πιλάφια στο μεταμνημονιακό παράδεισο, που θα έρθει όταν θα μπορέσει να μετρήσει ο νεαρός αρχηγός μαζί με τις άσπρες τρίχες στο κεφάλι του απ' το τρία της τρόικας στο τέσσερα του τέθριππου, στο πέντε του πενταγώνου ως το έξι από τις εξάρες που θα φέρει η Ζωή, αφήνοντας γι' άλλους μη αριστερούς, επιτέλους τα ντόρτια και τις διπλές... Την ευχή καλό αποκαλόκαιρο την απευθύνω σ' όσους δε θα κάνουν φέτος διακοπές, αλλά θα επιμένουν να σχεδιάζουν το βίο τους, ακόμα κι όταν είναι αβίωτος, να καλλιεργούν τα όνειρά τους αυτόνοα και μακράν των ταυτίσεων με τα όνειρα των προσωπικοτήτων που κοσμούν την αστική κονσέρβα της επιτυχίας.

Οι άλλοι πάνω σε πλατφόρμες, λάντζες και εξωτικές πιρόγες, που πορεύονται ως μπαλαντέρ ιδεολογικό για να αποδείξουν πως το καράβι θέλει αρχηγό ακόμα κι αν η τρικυμία είναι εν αστικώ ποτηρίω, δεν χρειάζονται ευχές. Αυτοχρίζονται καθημερινά ως ...διαλεγμένοι.

---

*

... "σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές" ...

*

Niko Ago

***

*

Οι «νοικοκυραίοι» πάνω απ’ όλα

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Φλαμπουράρης, υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου, ανέφερε πως η νέα προσωρινή δομή υποδοχής προσφύγων, που ως τώρα βρίσκονται στο Πεδίον του Άρεως, βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Ελαιώνα, στα όρια του Δήμου Αθηναίων και «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές». Όλο το «ζουμί», λοιπόν, βρίσκεται ακριβώς στην τελευταία φράση.

Ώστε «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές». Γιατί, άραγε, έμφαση σε αυτή τη φράση; Είναι οι πρόσφυγες, ανάμεσά τους και πολλά μικρά παιδιά, κάτι σαν «επικίνδυνο φορτίο» που απειλεί τις «κατοικημένες περιοχές»; Μιλάμε για «τοξικά απόβλητα», που με κάθε κόστος και τρόπο πρέπει να απομακρυνθούν; Είναι μήπως «λεπροί» και η κυβέρνηση έψαχνε ως τώρα, μια νέα Σπιναλόγκα για να τους «ξεφορτωθεί»; Θεωρούνται υποψήφιοι «τρομοκράτες» και υπάρχει ανάγκη απομόνωσης; Μπαίνουν σε καραντίνα για κάποια «περαιτέρω διαλογή»; Τι ακριβώς συμβαίνει, κύριε Φλαμπουράρη, που σας αναγκάζει να δίνετε έμφαση στο «μακριά από κατοικημένες περιοχές»;

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, δεν μοιάζει μόνο να είναι εύκολη και απλή. Είναι κιόλας. Όχι φυσικά από τον κύριο υπουργό ή από την κυβέρνηση γενικά. Είναι εύκολη και σαφής για όσους δεν θέλουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους. Οι πρόσφυγες μεταφέρονται «σε απόσταση από κατοικημένες περιοχές», προς καθησυχασμό συγκεκριμένων «αγανακτισμένων» κατοίκων. Αυτούς θέλει η κυβέρνηση να έχει με το μέρος της και ελάχιστα δείχνει να ενδιαφέρεται για το «στίγμα» που βάζει στους πρόσφυγες. Στην «πλάτη» των προσφύγων, που «τους κρατάμε μακριά σας», θέλει να κερδίσει την εύνοια των «νοικοκυραίων». Δείχνοντας τους πρόσφυγες ως πρόβλημα και όχι ανθρώπους με προβλήματα που θέλει να βοηθήσει, «παίζει» ακριβώς στο «γήπεδο» που οι «νοικοκυραίοι» έχουν υποδείξει και επιβάλλει.

Η συγκεκριμένη ρητορική είναι γνωστή στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» και διέπει τις ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Εκείνο που δεν ήταν γνωστό και δεν το περιμέναμε, είναι να τη χρησιμοποιούν και μέλη της σημερινής κυβέρνησης. Που, όσο να ’ναι, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, έχει δείξει μια φιλικότερη στάση προς πρόσφυγες και μετανάστες. Τουλάχιστον όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Σωστά. Κανείς δεν περιμένει να λύσει, με κάποιο μαγικό τρόπο (και αυτή) η κυβέρνηση το οξύ προσφυγικό ζήτημα, που πια απασχολεί όλη την Ευρώπη. Αλλά το λιγότερο που αναμένει είναι μια πιο ήπια «γλώσσα». Που θα διαφέρει κάπως από εκείνη που ακούμε εδώ και χρόνια και βρίσκεται στη «φαρέτρα» των ξενόφοβων και ρατσιστών. Δυστυχώς, βάσει των λεγομένων του κυρίου Φλαμπουράρη, η ρητορική δείχνει να «κατοικεί» πέριξ του Μαξίμου, ακόμα και σήμερα.

---

*