Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

... "χειρονομία καλής θέλησης" ...

*
Γιάννης Παντελάκης
***
*
Για το τζαμί ...
*
Ως «χειρονομία καλής θέλησης» χαρακτήρισε ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου την απόσυρση από τον ίδιο τροπολογίας που προέβλεπε την κατασκευή ισλαμικού τεμένους στον Βοτανικό.

Η χειρονομία απευθυνόταν προς τον ΛΑΟΣ, το μοναδικό κόμμα -μέχρι χθες τουλάχιστον- που αντέδρασε στο περιεχόμενο της τροπολογίας. Η πρώτη σκέψη για την κίνηση αυτή του υπουργού είναι πως δεν θέλει να καταστρέψει αυτή την περίεργη συμμαχία του κόμματός του μ' εκείνο του κ. Καρατζαφέρη, η οποία έχει κτιστεί εδώ και καιρό και ξεκινάει από την ψήφιση του Μνημονίου και φτάνει μέχρι διάφορα νομοσχέδια στα οποία ο ΛΑΟΣ ομονοεί.

Μακάρι να μη συμβαίνει αυτό και απλά ν' αποτελεί έναν ελιγμό του κ. Παπακωνσταντίνου επειδή δεν θα ήθελε η συγκεκριμένη τροπολογία να αποτελέσει αιτία καταψήφισης του νομοσχεδίου του για τα ενεργειακά ζητήματα, όπου είχε ενσωματωθεί η τροπολογία και με το οποίο ο ΛΑΟΣ συμφωνεί. Διαφορετικά, αν δηλαδή πρόκειται για κυβερνητική υπαναχώρηση, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα.

Οι μουσουλμάνοι που ζουν στην Αττική είναι χιλιάδες. Και εκατοντάδες είναι τα πρόχειρα τεμένη που αναγκάζονται να στήνουν σε υπόγεια, γκαράζ, γιαπιά και σε άλλους χώρους προκειμένου να προσεύχονται. Το ζήτημα έχει έρθει στην επικαιρότητα πολλές φορές και μετά από πολλά χρόνια, η πολιτεία αποφάσισε να κάνει το αυτονόητο. Να σεβαστεί το διαφορετικό θρήσκευμα και να παραχωρήσει έναν χώρο γι' αυτούς τους ανθρώπους. Οπως δεκάδες μουσουλμανικές χώρες έχουν παραχωρήσει ανάλογους χώρους για χριστιανικές εκκλησίες.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

... Γερμανοί, οι... λουφαδόροι της Ευρώπης ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
... και τώρα φράου Μέρκελ;
*

Σοκ για την καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ αλλά και για όλους τους Γερμανούς θα αποτελέσει σίγουρα η έκθεση της επίσημης υπηρεσίας της ΕΕ που αποκαλείται Ευρωπαϊκό Ιδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (Eurofound), την οποία παρουσίασε χθες με θεαματικό τρόπο, στην πρώτη σελίδα του οικονομικού της τμήματος, η δεξιά γερμανική εφημερίδα "Ντι Βελτ".

"Πρωταθλήτρια του ελεύθερου χρόνου η Γερμανία" ήταν ο τίτλος. "Μελέτη της ΕΕ: πουθενά στην Ευρώπη δεν έχουν οι εργαζόμενοι περισσότερη άδεια" τόνιζε ο υπότιτλος. Τα συμπεράσματα της έκθεσης για το 2010 ήταν καταλυτικά. Με βάση τα πραγματικά επεξεργασμένα στοιχεία για πέρυσι, οι Γερμανοί και οι Δανοί είχαν κατά μέσο όρο 30 μέρες άδεια, σαφώς περισσότερες δηλαδή από τον μέσο όρο της ΕΕ που πέρυσι ήταν 25,4 ημέρες και πολύ περισσότερες από τους Ελληνες που είχαν μόνο 23 μέρες!

Ποιος δεν θυμάται όμως την καγκελάριο Μέρκελ, στα μέσα Μαΐου φέτος, να ωρύεται σε εκδήλωση του κόμματός της κατά των Ελλήνων και Πορτογάλων εργαζομένων που δήθεν έπαιρναν πολύ μεγαλύτερες διακοπές από τους Γερμανούς την ώρα που οι χώρες τους ζητούσαν οικονομική βοήθεια από τη Γερμανία; "Δεν μπορούμε να έχουμε ένα κοινό νόμισμα και ο ένας να παίρνει πάρα πολύ μεγάλες διακοπές και ο άλλος πάρα πολύ λίγες. Αυτό δεν μπορεί να διαρκέσει" είχε πει η Γερμανίδα καγκελάριος. Τώρα τι θα πει;

Τα στοιχεία πάντως είναι συντριπτικά. Η διαφορά διατηρείται και όταν προστεθούν οι αργίες - γιατί αποδεικνύεται ότι αυτές είναι ίσες τον αριθμό στη Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. "Ακόμη και στις αργίες είναι η Γερμανία κορυφαία" γράφει η "Βελτ" και αναλύει: "Οι εργαζόμενοι εδώ, μαζί με δέκα αργίες, έχουν 40 πληρωμένες ελεύθερες ημέρες, ενώ στην ΕΕ 35,3 ημέρες. Οι συχνά επικρινόμενοι Ελληνες εργαζόμενοι έχουν μόνο 23 μέρες άδειας και 10 μέρες αργίας - αυτό είναι 17% λιγότερες μέρες από τους συναδέλφους τους στη Γερμανία"!
Η συντηρητική γερμανική εφημερίδα "ξεσκονίζει" μεθοδικά τα στοιχεία της έκθεσης και υπογραμμίζει: "Βάσει των συλλογικών συμβάσεων, οι εργαζόμενοι στη Γερμανία δουλεύουν 1.659 ώρες τον χρόνο - δηλαδή 48,9 ώρες ή περισσότερο από μία εβδομάδα λιγότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ που είναι 1.708 ώρες".

Οι πίνακες της ίδιας έκθεσης αποκαλύπτουν ότι οι Ελληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί δουλεύουν όχι μόνο περισσότερο από τους Γερμανούς, αλλά και από τον μέσο όρο της ΕΕ. Παρά τους περί του αντιθέτου μύθους, οι Ελληνες δουλεύουν κάθε χρόνο περισσότερες ώρες από όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους των χωρών της "παλιάς" ΕΕ των 15! Δουλεύουν 1.816 ώρες ετησίως - δηλαδή... 157 ώρες παραπάνω από τους Γερμανούς! Αυτό σημαίνει ότι δουλεύουμε 4 ολόκληρες εργάσιμες εβδομάδες, δηλαδή έναν... μήνα περισσότερο κάθε χρόνο από τους Γερμανούς!!! Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως αναδύεται από τα στοιχεία της ΕΕ και όχι οι διάφοροι μύθοι και ισχυρισμοί σκοπιμότητας που συχνά αναμασούν και πολλοί Ελληνες πολιτικοί και δημοσιογράφοι εντελώς άκριτα επειδή αυτό βολεύει την εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα.
Η "Ντι Βελτ" πάντως, προς τιμήν της, συνοδεύει την εκτενέστατη παρουσίαση των στοιχείων με το κύριο σχόλιο των οικονομικών σελίδων της, το οποίο είναι όντως ειλικρινές, καθώς τονίζει μεταξύ άλλων:

"Οι Γερμανοί δουλεύουν περίπου μια εβδομάδα λιγότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ και αξιοσημείωτα λιγότερο από τους Ισπανούς, τους Ελληνες και τους Πορτογάλους. Αυτό πρέπει να είναι ένα μικρό σοκ. Μια εικόνα που έχουμε φτιάξει για τον εαυτό μας κλονίζεται - εμείς φανταζόμασταν τη Γερμανία ως τον κολοφώνα της εργατικότητας. Αντιθέτως στον Νότο, στην ηλιόλουστη Μεσόγειο που είναι η πατρίδα της ντόλτσε βίτα και της σιέστας θεωρούσαμε ότι είναι το σπίτι της αργίας... Σύμφωνα όμως με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ φαίνεται πού πραγματικά κατοικούν οι εργατικοί και οι τεμπέληδες της Ευρώπης. Δεν πρόκειται για τον Βορρά και τον Νότο, αλλά για πλούσιους και φτωχούς. Στις εύπορες χώρες δουλεύουν λιγότερο από όσο στις φτωχές" υπογραμμίζει, καταρρίπτοντας έναν μύθο που οι ίδιοι οι Γερμανοί προωθούσαν με πάθος.

*
Οι Ελληνες
Χειρότερα από... Ανατολικοευρωπαίοι


Σε καμιά από τις 15 χώρες της "παλιάς" ΕΕ της Δυτικής Ευρώπης, με εξαίρεση την Ελλάδα και το Λουξεμβούργο, δεν υπήρχε πλέον το 2010 κατά μέσο όρο βάσει των συλλογικών συμβάσεων η 40ωρη εργασία την εβδομάδα. Ολοι δούλευαν λιγότερο, με τους Γερμανούς να δουλεύουν 37,7 ώρες και κορυφαίους τους Γάλλους με 35,6 ώρες εβδομαδιαίως. Μόνο 8 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης δουλεύουν σαν κι εμάς! Σε ετήσια βάση, είναι χαρακτηριστικό ότι στα 12 νέα κράτη-μέλη της ΕΕ δουλεύουν κατά μέσο όρο 103,4 ώρες περισσότερο από τον μέσο όρο της ΕΕ των 27, ενώ οι Ελληνες ξεπερνούν ακόμη και αυτό το όριο δουλεύοντας 108 ώρες πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ!

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

... "Ενα τέκνο του κόσμου μας" ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Η σκοτεινή πλευρά της Ευρώπης
*
N 9999.jpgΔάκρυσε όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος για τα δεκάδες θύματα του ανθρωπόμορφου τέρατος Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, του Νορβηγού ακροδεξιού δολοφόνου. Εκατοντάδες χιλιάδες Νορβηγοί βγήκαν στους δρόμους για να συνοδεύσουν με βουνά ολόκληρα από κόκκινα και λευκά τριαντάφυλλα και άλλα λουλούδια τη φάλαγγα των παιδιών και λίγων μεγαλύτερων που όδευαν προς τις όχθες του Αχέροντα. Κι ο φονιάς, πανευτυχής μέσα στον κόσμο της πολιτικής του παράνοιας, να φουσκώνει από ικανοποίηση και αυτοθαυμασμό για το κατόρθωμά του και να αισθάνεται σαν τον Οντιν, τον ανηλεή και αιματοβαμμένο θεό του πολέμου και του θανάτου των Βίκινγκ...

"Δεν θα αφήσουμε το μίσος να αλλάξει την κοινωνία μας!" φωνάζουν απελπισμένα οι Νορβηγοί. Μακάρι να το κατορθώσουν. Οι πιθανότητες όμως είναι λίγες. Τα μεγάλα πολιτικά εγκλήματα πάντα αφήνουν πολύ βαριά τη σφραγίδα τους στις χώρες όπου διαπράττονται.

1-20-thumb-large.jpgΤο χειρότερο είναι κάτι που οι πάντες δυσκολεύονται να ομολογήσουν - με ελάχιστες εξαιρέσεις: ο Νορβηγός δολοφόνος, ο οποίος περιγράφει τον εαυτό του ως φανατικό αντιισλαμιστή, δεν γεννήθηκε σε έναν κόσμο αποσπασμένο από την πραγματικότητα. Το αντίθετο. Το πολιτικό έδαφος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο, είναι γόνιμο για την καλλιέργεια και την άνθηση ακόμη και των πιο αποκρουστικών ακροδεξιών ιδεών και θέσεων. Η αιτία είναι ότι πληθώρα θέσεων των κομμάτων της ακροδεξιάς έχουν πλέον γίνει αποδεκτές στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, έχουν ενσωματωθεί στον πολιτικό λόγο και την πολιτική πρακτική των κομμάτων εξουσίας και έτσι επηρεάζουν τις συνειδήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων.

Θεωρείται πλέον "μπανάλ" φαινόμενο η ακροδεξιά ιδεολογία. Τα ακροδεξιά κόμματα έχουν γίνει πλήρως αποδεκτά στο πολιτικό σύστημα και η επιρροή τους καλπάζει σε όλη την Ευρώπη.
Οι πάντες επαινούν -και δικαίως- την ανοιχτή σοσιαλδημοκρατική κοινωνία της Νορβηγίας, το εξαιρετικό κοινωνικό της κράτος, την αποτελεσματική καταπολέμηση της φτώχειας. Αποφεύγουν όμως να υπενθυμίσουν ότι η χώρα αυτή έχει και μια δεύτερη, σκοτεινή όψη. Πολύ σκοτεινή. Στις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009, το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου αναδείχθηκε ως το κατά πολύ ισχυρότερο κόμμα του συντηρητικού στρατοπέδου με ποσοστό... 22,9% που το καθιστά το ισχυρότερο ακροδεξιό κόμμα της Ευρώπης!

Πολλοί θέλουν να ξεχνούν ότι και στη γειτονική Φινλανδία, το επίσης ακροδεξιό κόμμα των Αληθινών Φινλανδών, πήρε 19% - μόλις... 0,1% λιγότερο από τους σοσιαλδημοκράτες! Και στην επίσης σκανδιναβική Δανία η ακροδεξιά έχει 13,9% και επιπροσθέτως η δεξιά κυβέρνηση εξαρτά την επιβίωσή της σχεδόν δέκα χρόνια τώρα από την ανοχή που της παρέχει στο κοινοβούλιο, ενώ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2010 η ακροδεξιά μπήκε πανηγυρικά και στη Βουλή της Σουηδίας, καθώς το με νεοναζιστικές ρίζες ψευδεπίγραφο κόμμα Δημοκράτες της Σουηδίας πήρε το 5,7% των ψήφων.

right.jpgΚανένα από αυτά τα ακροδεξιά σκανδιναβικά κόμματα δεν ευαγγελίζεται φυσικά τη βία εναντίον των μεταναστών, των μουσουλμάνων, των αριστερών - πόσω μάλλον τη μαζική δολοφονία νέων και παιδιών ενός σκανδιναβικού σοσιαλδημοκρατικού κυβερνώντος κόμματος. Πάνω στα γενικευμένα όμως στην κοινωνία αισθήματα εναντίον των ξένων ή των μουσουλμάνων αναπτύσσονται φυσιολογικά και οι κακοήθεις αποφύσεις σαν τον δολοφόνο Μπρέιβικ.

Δεν συμβαίνουν αυτά μόνο στη Σκανδιναβία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Σάββατο, τρεις κεντροαριστερές εφημερίδες πανευρωπαϊκά γνωστές -η γαλλική "Λιμπερασιόν", η αγγλική "Γκάρντιαν" και η ισπανική "Ελ Παΐς"- μαζί με άλλες ευρωπαϊκές συντηρητικές εφημερίδες πρόβαλλαν την εκδοχή ότι δράστες τόσο της βομβιστικής επίθεσης στο Οσλο όσο και της σφαγής στο νησί Ουτόγια ήταν πιθανότατα... ισλαμιστές!
Ενστικτωδώς δηλαδή στο μυαλό σχεδόν όλων ανεξαιρέτως των Ευρωπαίων έχει σχηματιστεί η πεποίθηση ότι ειδεχθή πολιτικά εγκλήματα διαπράττουν μόνο οι ισλαμιστές στην εποχή μας.

*
ΟΜΟΛΟΓΙΑ
Ο φονιάς "τέκνο του κόσμου μας"

Συγκλονιστική και γενναία η επισήμανση της γερμανικής εφημερίδας "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε" στον τίτλο άρθρου της για τον δολοφόνο: "Ενα τέκνο του κόσμου μας" ο αφοπλιστικός τίτλος. Επεξηγηματικός ο υπότιτλος: "Ποιος είναι ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ; Ενας εξτρεμιστής, χωρίς αμφιβολία. Ομως οι ιδέες του προέρχονται λιγότερο από σκοτεινές πηγές παρά από το μέσο (της κοινωνίας), από την καθημερινότητα του Ιντερνετ". Την ίδια γνώμη έχει και ο Νορβηγός φιλόσοφος Λαρς Γκιούλε. Ο Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ μπορεί να έδρασε μόνος "αλλά τις απόψεις του μοιράζονται πολλοί και ανθούν στους κόλπους μιας υποκουλτούρας, που έχει σχηματιστεί στο διαδίκτυο και υπερβαίνει κατά πολύ τη Νορβηγία" δηλώνει.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

... το γερμανικό ευρώ κερδίζει κατά κράτος ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ
*
Το ευρώ...
... δεν ήταν σχεδιασμένο για χρεοκοπία. Γι' αυτό η ηγεσία της ευρωζώνης χρειάστηκε ένα πειραματόζωο όταν ένιωσε για πρώτη φορά αυτή την απειλή. Και μολονότι το ένα μετά το άλλο αποτυχαίνουν, συνεχίζει τα πειράματα, όπως έδειξε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής, με την ελπίδα πως θα την αποτρέψει.
Το πρώτο...
... πείραμα δεν πήγε καλά, παρά την απάνθρωπη λιτότητα. Αν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε πως ελάχιστες χώρες στον κόσμο κατάφεραν να αναπτυχθούν με λιτότητα. Με μηδενικές δημόσιες δαπάνες, ναι, υπήρξαν μερικά ιστορικά παραδείγματα ανάπτυξης άλλων τομέων της οικονομίας, αλλά με τεράστιο κοινωνικό κόστος. Ενα από αυτά ήταν η Βρετανία της Θάτσερ, που όμως κόντεψε να βυθίσει τη χώρα σε εμφύλιο πόλεμο, ακρωτηριάζοντας ένα μεγάλο μέρος της εργατικής και της μεσαίας τάξης. Το νέο πείραμα έρχεται με νέα λιτότητα πάνω στη λιτότητα που οδήγησε σε αποτυχία το πρώτο. Μοιάζει αυτό λογικό; Μάλλον όχι. Οι ευρωπαϊκοί λαοί που πάνω τους θα εφαρμοστούν οι εμπειρίες από όλους αυτούς τους πειραματισμούς, όταν κάποτε θα έρθει αναπόφευκτα η ώρα της αλήθειας, θα διαπιστώσουν ότι θα έχουν χρεοκοπήσει δύο φορές: μία από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που ήδη υφίστανται κάτω από το προσωπείο μιας οιονεί επιδιωκόμενης ανάπτυξης που δεν έρχεται ποτέ και άλλη μία από τις βαριές απώλειες που θα υποστούν όταν αναπόδραστα θα οδηγηθούν σε ελεγχόμενη χρεοκοπία.
economist 5 28 10 Germany euro crisis.jpgΜία χώρα...
... βγαίνει κερδισμένη από τα χρέη των άλλων. Η Γερμανία. Πόσο συμβιβάζονται τα γερμανικά συμφέροντα με τα συμφέροντα αυτών των χωρών; Η γερμανική οικονομία παραείναι μεγάλη και ισχυρή για την οικονομική υγεία των ασθενέστερων εταίρων της. Τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού στα πρώτα δέκα χρόνια της ύπαρξης του ευρώ, που βόλεψαν τη γερμανική βιομηχανία, φούσκωσαν τα χρέη των ασθενέστερων χωρών της ευρωζώνης. Και θα εξακολουθήσουμε να παρατηρούμε τις συνέπειες για πολλά χρόνια ακόμη, πολλά χρόνια ιδρώτα και αίματος για τους πολίτες των ασθενέστερων χωρών, που θα δουλεύουν για να φορολογούνται βαριά, ώστε να εξοφλούνται τα χρέη των χωρών τους προς εκείνες ακριβώς τις γερμανικές τράπεζες που τις έριξαν στην παγίδα του εύκολου δανεισμού. Ο φαύλος κύκλος ήταν αυτός, όπως τον περιγράφει ο συγγραφέας Τζον Λάντσεστερ: οι γερμανικές τράπεζες δάνειζαν άλλες χώρες, ώστε να μπορούν να αγοράζουν γερμανικά προϊόντα από γερμανικές επιχειρήσεις, που κατόπιν αποταμίευαν τα κέρδη τους στις γερμανικές τράπεζες, που στη συνέχεια δάνειζαν τις χώρες. Και ούτω καθεξής.
Και τώρα τι; ...
... Τα πειράματα είναι πια προφανές ότι δεν οδηγούν πουθενά. Είτε οι Γερμανοί θα βάλουν το χέρι στην τσέπη για να αποκατασταθούν αυτές οι ανισορροπίες είτε θα συμφωνήσουν ότι το ευρώ δεν θα λειτουργεί στο εξής για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα γερμανικά συμφέροντα. Αλλιώς, το ευρώ δεν έχει ζωή. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι - για όσους ενδιαφέρονται για την τύχη του - αν η Γερμανία το θέλει ακόμη ζωντανό.
 
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

... πραξικόπημα, επανάσταση ή εμφύλιος; ...

*
*
Μωυσής Λίτσης
***
*
Το ...άλλο ντόμινο
*
*
Σε πρόσφατο σημείωμα προς τους πελάτες της η αμερικανική εταιρεία ασφαλίσεων κινδύνου Aon περιλάμβανε την Ελλάδα στο «Χάρτη με τους κινδύνους τρομοκρατίας το 2011», επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος «επανάστασης, πραξικοπήματος ή εμφύλιου πολέμου» στη χώρα είναι «υψηλός».

Η επισήμανση αυτή αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό το άγχος της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ελίτ για την κατάσταση στην Ελλάδα, η οποία εγκυμονεί τρεις κινδύνους. Ο πρώτος είναι ο «κλασικός» κίνδυνος: η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η ελληνική κρίση χρέους, με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε εν δυνάμει «Lehman Brothers του ευρώ» και να ζήσει ξανά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα «μέρες Σεπτεμβρίου 2008», με καταρρεύσεις χρηματιστηρίων κ.λπ.

Ο δεύτερος είναι ο κίνδυνος οι Ελληνες να συνεχίσουν να μην το βάζουν κάτω, να διαδηλώνουν και να αμφισβητούν τις εκπορευόμενες τόσο από την κυβέρνηση όσο και από το διεθνή παράγοντα (Ε.Ε., ΔΝΤ) πολιτικές, «ξεσηκώνοντας» όχι μόνο τους άλλους νότιους της Ευρώπης, αλλά και τους ίδιους τους Αμερικανούς. Δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε προ ημερών στα χέρια μας μήνυμα συμπαράστασης προς τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος και των εργατικών κινητοποιήσεων από το Οχάιο και το Κεντ, το πανεπιστήμιο-σύμβολο, όπου το 1970 σκοτώθηκαν τέσσερις ακτιβιστές από την αμερικανική εθνοφρουρά σε αντιπολεμική διαδήλωση.

Το πόσο φοβίζει, άλλωστε, τους Αμερικανούς το ενδεχόμενο κοινωνικού ντόμινο εξαιτίας της εξάπλωσης της κρίσης στην ευρωζώνη και την Αμερική αντικατοπτρίζεται σε πρόσφατη δήλωση του Αμερικανού «σοφού», του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Σε πρόσφατες δηλώσεις του στο αμερικανικό κανάλι MSNBC ο Μπρεζίνσκι δήλωνε: «Δεν θέλω να γίνω προφήτης της καταστροφής -και δεν πιστεύω ότι πλησιάζουμε στην καταστροφή- αλλά πιστεύω ότι οδηγούμαστε σε έντονες κοινωνικές διαμάχες, κοινωνική εχθρότητα, ορισμένες μορφές ριζοσπαστισμού. Θα υπάρξει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι δεν ζούμε σε κοινωνία δικαίου».

Με άλλα λόγια, ο Μπρεζίνσκι προέβλεψε κάτι που έχει άλλωστε ξαναπεί με παρόμοιες εκφράσεις και τα προηγούμενα χρόνια, ότι θα υπάρξουν ακόμη μεγαλύτερες κοινωνικές συγκρούσεις όσο η κρίση θα βαθαίνει...

Ο τρίτος κίνδυνος είναι αυτός μιας «μη δημοκρατικής εκτροπής». Ισως να είναι μάλιστα και η «μύχια» σκέψη κάποιων εκπροσώπων του συστήματος, αφού μια ριζοσπαστικοποίηση προς τα αριστερά ενέχει τον «κίνδυνο» να αμφισβητηθούν οι ίδιες οι θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς οικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε. «Φυλάξτε καλύτερα μερικά δακρυγόνα για την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία», τιτλοφορούνταν πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», θεωρώντας πως η... καλύτερη λύση βρίσκεται στα χημικά και όχι στα πακέτα στήριξης...

Από την άλλη, επιφανείς γραφίδες επιχειρούν να επιβάλουν τη συναίνεση με το ζόρι, μπας και έτσι τα «αναγκαία μέτρα» που αναγκάζονται να υποστούν οι λαοί της Ευρώπης και της Αμερικής αποκτήσουν την αίσθηση μιας κάποιας «δημοκρατικής νομιμοποίησης». Οι «Financial Times» προέτρεπαν, για παράδειγμα, σε πρόσφατο editorial να αποπεμφθεί ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι και «να αντικατασταθεί από μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας με τεχνοκράτες».

Η ίδια η Ε.Ε., αντί να συζητεί πλέον πώς θα μειώσει «το δημοκρατικό έλλειμμα», προχωρά με το «Σύμφωνο του ευρώ» στην παραχώρηση ακόμη μεγαλύτερων εξουσιών στους ανεξέλεγκτους και δημοκρατικά μη νομιμοποιημένους «τεχνοκράτες» των Βρυξελλών. Δεν είναι πλέον μόνο τα εργασιακά δικαιώματα που καταπατούνται βάναυσα στο όνομα μιας «δήθεν οικονομικής εξυγίανσης», αλλά και τα δημοκρατικά, όπως δείχνει άλλωστε η διά χημικών ψήφιση του πρόσφατου Μεσοπρόθεσμου στην ελληνική Βουλή.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

... Κύπρος - όπως Ιρλανδία και Ισλανδία; ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Σε κίνδυνο η οικονομία της Κύπρου
*
Εντυπωσιακή, αλλά υπέρμετρα εντυπωσιοθηρική ήταν η επιστολή που απηύθυνε ο διοικητής της τράπεζας Κύπρου Αθανάσιος Ορφανίδης προς τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και τους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων του νησιού, ζητώντας από την κυβέρνηση αυστηρότερα μέτρα λιτότητας από όσα αποφασίστηκαν μόλις προ δύο εβδομάδων.

"Συνυπολογίζοντας όλα τα δεδομένα, το δυσμενές διεθνές περιβάλλον, τις δυσκολίες προσφυγής σε εξωτερικό δανεισμό, τις επιπρόσθετες οικονομικές επιπτώσεις από τα πρόσφατα γεγονότα στο Βασιλικό (σ.σ. εννοεί την καταστροφή της μεγαλύτερης μονάδας ηλεκτροπαραγωγής της Κύπρου από την έκρηξη των πυρομαχικών), πιστεύω ότι η οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης συγκρινόμενη με αυτή του 1974 (!)", αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή του.

Πρόκειται περί υπερβολής, που αγγίζει τα όρια της έλλειψης σοβαρότητας και στερείται κάθε μέτρου. Από πού και ως πού η απώλεια λόγω της εισβολής του "Αττίλα" του 40% του κυπριακού εδάφους με το 80% σχεδόν των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Κύπρου, συνοδευόμενη από την πρόκληση 200.000 προσφύγων, μπορεί έστω και κατ' ελάχιστο να συγκριθεί με οποιαδήποτε δημοσιονομικά προβλήματα της σημερινής Κυπριακής Δημοκρατίας;

"Προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα, όπως μεταξύ άλλων η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης με ό,τι συνεπάγεται για την οικονομία αλλά και για το εθνικό θέμα, απαιτούνται αμέσως περισσότερα και δραστικότερα μέτρα από εκείνα που συζητήθηκαν στη συνάντηση της 8ης Ιουλίου, καθώς και η ταχύτερη υλοποίησή τους" ισχυρίζεται στην επιστολή του ο Αθ. Ορφανίδης.

Ο Κύπριος τραπεζίτης (φωτό ) έχει διατελέσει στο παρελθόν σύμβουλος της FED, της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, και φυσικά μιλάει εκφράζοντας τα συμφέροντα του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Σίγουρα η κυπριακή οικονομία δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, αλλά δεν είναι και χάλια. Το δημόσιο χρέος της Κύπρου το 2010 ήταν 60,8% του ΑΕΠ - πράγμα που σημαίνει ότι οι 10 από τις 17 χώρες της ευρωζώνης είχαν υψηλότερο δημόσιο χρέος. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού ανήλθε πέρυσι στο 5,3% - δηλαδή 8 χώρες της ευρωζώνης είχαν μεγαλύτερο έλλειμμα. Αριστα δεν παίρνει η κυπριακή οικονομία, αλλά είναι στον μέσο όρο και κάπως καλύτερα των χωρών της ευρωζώνης.

Προφανώς και δεν είναι το πρόβλημα της Κύπρου οι μισθοί του δημοσίου, οι συντάξεις ή οι κοινωνικές παροχές. Αλλού βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα της κυπριακής οικονομίας και οι ισχυρισμοί του κεντρικού τραπεζίτη του νησιού επιχειρούν έναν οικονομικοπολιτικό αντιπερισπασμό.Στις συνθήκες της διευρυνόμενης χρηματοπιστωτικής κρίσης, είναι ακριβώς ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου, αυτός δηλαδή που συνετέλεσε τα μέγιστα κατά την τελευταία εικοσαετία στην ευημερία των Κυπρίων, το εξαιρετικά αδύνατο σημείο της κυπριακής οικονομίας.

Για να το πούμε χωρίς περιστροφές: ο κυπριακός τραπεζικός τομέας είναι τόσο μεγάλος σε σύγκριση με την οικονομία του νησιού, ώστε αν πέσει σε κρίση, το κυπριακό κράτος δεν έχει τη δύναμη να τον σώσει!

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Σύμφωνα με υπολογισμούς του οίκου αξιολόγησης Moody's, το σύνολο του κύκλου εργασιών των κυπριακών τραπεζών ανέρχεται στο... 650% του ΑΕΠ της Κύπρου!!! Είναι δηλαδή προφανές ότι εδώ έχουμε ένα φαινόμενο αντίστοιχο με εκείνο των τραπεζών της Ιρλανδίας και της Ισλανδίας. Δεν γνωρίζουμε, αλλά ευχόμαστε οι κυπριακές τράπεζες να μην έχουν αναπτύξει ακραία κερδοσκοπικές δραστηριότητες σαν τις ιρλανδικές και τις ισλανδικές, οι οποίες καταβαράθρωσαν τις αντίστοιχες χώρες.

Οι κυπριακές τράπεζες φέρουν επίσης βαρύ ελληνικό φορτίο. Κατά τη Standard & Poor's οι κυπριακές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους ελληνικά κρατικά και τραπεζικά ομόλογα ύψους 6,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αν όντως ισχύει αυτό το ποσό, αντιστοιχεί στο 37% του ΑΕΠ της Κύπρου. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι, αν επέλθει "κούρεμα" των ελληνικών κρατικών ομολόγων, οι ζημιές των κυπριακών τραπεζών θα είναι πολύ σημαντικές, ίσως δυσβάστακτες.

Αλλο όμως αυτό και εντελώς άλλο πράγμα να ζητάει ο κεντρικός τραπεζίτης της Κύπρου να κοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις του κοσμάκη!

*
ΣΤΟΧΕΥΣΗ
Απειλή ένταξης σε Μνημόνιο!

ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ κίνηση υπήρξε η αναφορά ένταξης της Κύπρου υπό καθεστώς Μνημονίου από τον κεντρικό τραπεζίτη του νησιού. Πολλοί είναι αυτοί που θα ήθελαν κάτι τέτοιο, όχι μόνο για προφανείς πολιτικούς λόγους επίλυσης του Κυπριακού με όρους απεμπόλησης των δικαίων των Κυπρίων, αλλά και για οικονομικούς. Ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες εποφθαλμιούν τον κυπριακό τραπεζικό τομέα και θα ήθελαν να αρπάξουν την πελατεία του. "Εκρηξη κάνει την Κύπρο τέταρτη χώρα υποψήφια βοήθειας" έγραφε π.χ. την περασμένη εβδομάδα η γερμανική οικονομική εφημερίδα "Χάντελσμπλατ", εννοώντας ότι και η Λευκωσία πρέπει να τεθεί υπό καθεστώς Μνημονίου, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

... εχέμυθοι στοιχηματοδημοσιογράφοι ...

*
Αριστέα Μπουγάτσου
***
*
15 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΠΑΠ
*
Πάνε στοίχημα τη δεοντολογία
*
Τι θέλουν μια ντουζίνα συν τρεις δημοσιογράφοι στη Γενική Διεύθυνση Παιχνιδιών - Τομέας Διεύθυνσης Στοιχήματος της ΟΠΑΠ Α.Ε.; Την απάντηση δίνει εσωτερικό σημείωμα του οργανισμού, που απευθύνεται στην ιεραρχία.

Το σημείωμα του Π. Γερακάρη προς τον Γ. Ηλιόπουλο

Το σημείωμα του Π. Γερακάρη προς τον Γ. Ηλιόπουλο

 Αυτό ξεκαθαρίζει ότι όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν κάνουν ρεπορτάζ για τον ΟΠΑΠ. Αντίθετα, αμείβονται απ' αυτόν παρέχοντάς του υπηρεσίες που σχετίζονται με το Στοίχημα!

Οι δημοσιογράφοι αυτοί είναι γνωστοί στο κοινό, πολλοί δε απ' αυτούς και διακεκριμένοι. Κάποιοι καλύπτουν το λεγόμενο κυβερνητικό αθλητικό ρεπορτάζ (υπουργείο Αθλητισμού, θεσμικά αθλητικά όργανα, όπως ΕΠΟ, Super League κ.ά.), εργάζονται σε πολλά μέσα ενημέρωσης και λαμβάνουν και ακόμα ένα μισθό από τον ΟΠΑΠ, παρέχοντάς του πληροφορίες κατά τη σύνθεση του κουπονιού και τη διαμόρφωση των αποδόσεων!

Εν προκειμένω, δημοσιογράφοι - σύμβουλοι τζόγου, αφού η «δημοσιογραφία» δεν έχει όρια και πάει «παντού».

Ως προς τη δημοσιογραφία -τη συμβουλευτική του Στοιχήματος πάντως- την πλήρη περιγραφή της την καταφέρνει ο ειδικός σύμβουλος Διεύθυνσης Στοιχήματος του ΟΠΑΠ, Παύλος Γερακάρης.

Ο κ. Γερακάρης είναι, εκτός των άλλων, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών και μέλος του Δευτεροβάθμιου Πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ. Συνάμα είναι και καλοπληρωμένος από τον ΟΠΑΠ.

Εξαιρετικές επιδόσεις

Με σημείωμά του -στις 6 Ιουνίου 2011- προς τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Στοιχήματος που κοινοποιείται στους: Ι. Σπανουδάκη, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο, Ν. Παυλιά, γενικό διευθυντή Παιχνιδιών ΟΠΑΠ Α.Ε., και Γ. Καραλή, ειδικό σύμβουλο διοίκησης, ο κ. Γερακάρης ζητάει να ανανεωθούν για ένα χρόνο οι συμβάσεις δέκα δημοσιογράφων, να προστεθούν σ' αυτούς άλλοι δύο, ενώ χαρακτηρίζει ως εξαιρετικές τις επιδόσεις άλλων τριών που συνεργάζονται με την ΟΠΑΠ Α.Ε.

Στην εισήγησή του επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι από το σύνολο των δημοσιογράφων «...που συνεργάζονται με τη Διεύθυνση Στοιχήματος κατεβλήθη μεγάλη προσπάθεια τους τελευταίους μήνες για άμεση, διαρκή, εχέμυθη και αξιόπιστη ενημέρωση σχετικά με τα τεκταινόμενα στο χώρο του στοιχηματισμού και ειδικότερα από το ελληνικό -και διεθνές- αθλητικό περιβάλλον, φυσικά και το έντονο παρασκήνιο (ποδόσφαιρο και μπάσκετ)».

Και συνεχίζει: «Κάτι που πιστεύω έχετε αξιολογήσει από την καθημερινή εσωτερική πληροφόρησή σας».

Σύμφωνα λοιπόν με τον εισηγητή, οι δημοσιογράφοι - σύμβουλοι Στοιχήματος, με εχεμύθεια προσφέρουν καθημερινά εσωτερική πληροφόρηση στη Διεύθυνση Στοιχήματος της ΟΠΑΠ Α.Ε., ενώ σημειώνουν «και επιτυχίες στις προτεινόμενες προβλέψεις και αποδόσεις του κουπονιού»!

Brokers

Ο ΟΠΑΠ από την πλευρά του έχει καταστήσει μυστικοσυμβούλους Στοιχήματος τόσους δημοσιογράφους, οι οποίοι υποκαθιστούν υπηρεσίες brokers, ειδικών αναλυτών στοιχήματος, risk management κ.ά.

Την ίδια στιγμή στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος αλλά και των αναλύσεων είναι τα στημένα και οι συμμορίες. Και πρωτίστως οι διαπιστώσεις των επαϊόντων πως το δημοφιλέστερο άθλημα, το ποδόσφαιρο -και όχι μόνο αυτό- ξέπεσε στο επίπεδο του οργανωμένου εγκλήματος εξαιτίας της διασύνδεσής του με το στοίχημα που ποντάρει ακόμα και σε ανακηρυγμένους «νικητές» έπειτα από στημένα επεισόδια.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτές τις σχέσεις-συμβάσεις των δημοσιογράφων με τον ΟΠΑΠ είναι πολλά, με πιο αμείλικτο αυτό που σχετίζεται με τη δεοντολογία.

Κοινώς:

* Τι δουλειά έχει ο δημοσιογράφος και η δημοσιογραφία με τον τζόγο;

* Πόσους δημοσιογράφους πληρώνει τελικά ο ΟΠΑΠ και γιατί;

* Είναι δεοντολογικά και ηθικά σωστό ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ να εισηγείται ως ειδικός σύμβουλος στοιχήματος την πρόσληψη μελών του Συνδέσμου στον ΟΠΑΠ;

* Είναι δυνατόν μέλη της διοίκησης του ΠΣΑΤ να κάνουν service στον ΟΠΑΠ για τον τζόγο;

--- 
Τα ονόματα των δημοσιογράφων είναι στη διάθεση της εφημερίδας ("Ελευθεροτυπία"). *
---
Σημ: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... κ. Χρήστο Παπουτσή, ενταύθα (2) ...

*
Σεμίνα Διγενή
***
*
Ανοιχτή επιστολή Νο 2 στον Χρήστο Παπουτσή
και επίσκεψη της Αντιτρομοκρατικής σπίτι μου
*
Αγαπητέ Χρήστο,
αναρωτιέμαι γιατί αποφάσισες να ταλαιπωρήσεις τόσο κόσμο καλοκαιριάτικα, αντί να σηκώσεις ένα τηλέφωνο και να μου απαντήσεις σε όσα σε ρώτησα  ή να μου ζητήσεις -έστω- το λόγο... Παλαιότερα το έκανες  και μάλιστα με άμεσο και ευγενικό τρόπο... Τόσες δεκαετίες φερόσουν έτσι, γιατί ξαφνικά άλλαξες;
Την προηγούμενη επιστολή την έστειλα σε σένα κι από σένα περίμενα μια απάντηση. Αντί γι' αυτό μου τηλεφώνησε χθες ο αστυνομικός υποδιευθυντής κ. Κ. Παπαθανασάκης της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, να με καλέσει για ένορκη μαρτυρική κατάθεση, σχετικά με την υπόθεση της δολοφονίας Γκιόλια. Λίγη ώρα μετά το τηλεφώνημά του, δύο άντρες με μαύρα, ντάλα μεσημέρι στις 2.30, ήλθαν σπίτι μου για τα περαιτέρω.
Και επανέρχομαι.

Γιατί τους ταλαιπωρείς όλους αυτούς τους ανθρώπους και δε βγαίνεις να πεις κάτι εσύ; Εσύ είσαι ο υπουργός, εσύ κάνεις τις έρευνες, εσύ οφείλεις να ξέρεις, εσύ πρέπει να κινήσεις γη και ουρανό, να βρεις την άκρη. εσένα περιμένουμε να μας πεις. Γι αυτό είσαι εκεί.

Χρήστο, εδώ και καιρό, είσαι ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (πολλοί σε αποκαλούν και Υπουργό ΠΡΟ ΠΟ, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας) και τα μόνα για τα οποία σε συζητάει ο κόσμος, είναι αυτά για τα οποία δεν θα ευχόταν κανείς να τον συζητάνε (Η υπόθεση ''Σάμινα'', τα αιματηρά επεισόδια στο Σύνταγμα, οι ανεκδιήγητες δηλώσεις μετά και και...)

Αυτές οι πόζες με τα σηκωμένα μανίκια στη φωτογραφία, που σημειολογικά παραπέμπουν σε δουλευτή πολιτικό, σε συνδυασμό με το χρόνιο, όλο σημασία, ανθυπομειδίαμα, πες στον ίματζ μέικερ σου, όχι μόνο δεν πείθουν κανένα, αλλά βγάζουν και γέλιο.

Λοιπόν, εγώ θα πάω στην Αντιτρομοκρατική και στον κ.Παπαθανασάκη, (αφού έτσι το κανόνισες, αλλά μην φανταστείς ότι με φοβερίζεις με κάτι τέτοιο), για να του πω όμως, αυτά που θα του έλεγε ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας.

Οφείλεις να ξέρεις Υπουργέ Χρήστο, την αλήθεια για την υπόθεση Γκιόλια,
γιατί αν δεν ξέρεις μετά από ένα χρόνο, κάτι δεν πάει καλά με σένα.

---
*

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

... "Συνωμοσίες" δικαστών ...

*
Γιώργος Σταματόπουλος
***
*
Δικαστές και κατσαρόλες
*

"Συνωμοσίες" δικαστών στη δίκη των... αποτυπωμάτων - όταν η τυφλή Δικαιοσύνη έριχνε κλεφτές ματιές ...

Παλιότερα, όσοι είχαν δυσκολία να ξυπνήσουν έβαζαν σε μια κατσαρόλα το ξυπνητήρι τους για να κάνει περισσότερο θόρυβο. Κάτι ανάλογο έκαναν οι νεαροί Πυρήνες της Φωτιάς. Εβαλαν σε δυο-τρεις κατσαρόλες μερικές στρακαστρούκες, προσδοκώντας να ακουστεί ο μετέφηβος θυμός σε μια κοινωνία υπνώττουσα (μια κοινωνία σε λήθαργο).

ΑΥΤΟ θεωρήθηκε από τους δικαστές ότι κλόνισε τις συνταγματικές δομές της χώρας (!) και μοίρασαν αφειδώς εξοντωτικές ποινές στους νεαρούς, ποινές που ουδέποτε έχουν επιβληθεί σε μεγαλεμπόρους ναρκωτικών, σε διασπαθιστές δημοσίου χρήματος και γενικά σε ανθρώπους που έχουν προξενήσει κακό στην Πολιτεία εις βάρος, πάντα, της κοινωνίας. Εχουν δίκιο οι συνήγοροι υπεράσπισής τους: «Τη Δημοκρατία και το Σύνταγμα δεν απειλούν οι κατσαρόλες, αλλά η διαπλοκή της δικαστικής εξουσίας με τις άλλες εξουσίες, οι δίκες σκοπιμότητας, η πλήρης περιφρόνηση στο Κράτος Δικαίου».

ΓΑΛΑΝΤΟΜΟΙ οι δικαστές μας όταν κρίνουν μικρά παιδιά, λιγότερο τολμηροί, όμως, όταν στο εδώλιο κάθονται (εάν κάθονται...) οι ενεχόμενοι σε μεγάλα, εγκληματικά, πράγματι, σκάνδαλα, έτσι που δεν ξέρει τι να κάνει κάποιος από αυτή τους τη στάση· να κλάψει ή να γελάσει; Σίγουρα, πάντως, θα προβληματιστεί από την αυστηρότητα που επέδειξαν οι δικαστές σε νέα παιδιά, οδηγώντας τα στην καταστροφή. Και, βεβαίως, το ύψος των ποινών δεν ταυτίζεται με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

ΟΛΟΙ έχουμε παιδιά σ' αυτή την ηλικία και γνωρίζουμε τι τα τυραννάει. Εκτός εάν οι δικαστές μας είναι άκληροι· πάλι, όμως, όφειλαν να λάβουν υπ' όψιν θεμελιώδεις ανθρωπιστικούς νόμους και όχι να τηρήσουν το γράμμα του νόμου (που τους κάνει καλούς υπαλλήλους, εντάξει..., που τους προσδίδει κύρος επειδή υπηρετούν καλά τον τρομονόμο νούμερο δύο...). Αλλά τι να περιμένεις από μιαν εξουσία, την ηγεσία της οποίας διορίζει άλλη εξουσία;

ΓΙΑ ΝΑ δούμε τι θα κάνουν όσοι κατέβηκαν στις πλατείες; Διότι όλοι αυτοί, όταν οι νεαροί προσπαθούσαν με στρακαστρούκες να μας ξυπνήσουν, ήσαν σε μακάριο ύπνο, έως ότου ήλθε η τρόικα και τα λοιπά.

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ είναι πολύ παλιά υπόθεση· το αίτημα γι' αυτήν ίσως ήταν και το έναυσμα για τη συγκρότηση κοινωνιών. Αυτοί, λοιπόν, που καλούνται να την υπηρετήσουν, οπωσδήποτε, πρέπει να είναι στραβοί ή αλλήθωροι και πριν από την έκδοση κρίσης οφείλουν να έχουν εμβαπτιστεί σε νάματα δημοκρατίας (ψυχολογία - παιδαγωγική - λαϊκό αίσθημα και πολλά άλλα που τιμάνε και βοηθάνε την έννοια άνθρωπος).

ΔΕΝ μπορούν δύο αποτυπώματα να στέλνουν στη φυλακή για 11 χρόνια (!) μια 20χρονη κοπέλα, ουδείς σοβαρός άνθρωπος θα προέβαινε σε τέτοιο ανοσιούργημα, οι εν λόγω δικαστές, όμως, δεν φαίνεται να έχουν και πολλή σχέση με τα ουμανιστικά ιδεώδη· εκείνο που φάνηκε είναι ο σφοδρός έρωτάς τους με τη σκληρότητα του νόμου. Να τους βράσουμε τέτοιους δικαστές (προσοχή, όμως, όχι σε κατσαρόλες, θα στείλουν κι εμάς στη φυλακή...).

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

... ΗΠΑ - η "φάμπρικα" με τη χρεοκοπία ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Θα χρεοκοπήσει η... Αμερική;
*
Ανησυχία προκαλούν τελευταία οι ειδήσεις από τις ΗΠΑ: κινδυνεύει, λέει, να χρεοκοπήσει η Αμερική, βυθίζοντας σε οικονομικό χάος ολόκληρο τον πλανήτη! Εχει μάλιστα και συγκεκριμένη ημερομηνία ο επερχόμενος Αρμαγεδδών - στις 2 Αυγούστου. Αν μέσα σε ένα δεκαήμερο, συνεχίζει η ιστορία, δεν συμφωνήσουν οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί ώστε η συμφωνία τους να έχει αποτυπωθεί σε νόμο του αμερικανικού κράτους πριν από τη μοιραία ημέρα της 2ας Αυγούστου 2011, πάει, καταστραφήκαμε.

Τρομολαγνικές δηλώσεις ανάλογου περιεχομένου έκανε ήδη και η νεοεκλεγείσα πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ: "Αν εξελιχθεί πλήρως το σενάριο για στάση πληρωμών, τότε οι επιπτώσεις θα είναι πραγματικά άσχημες όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της" δήλωσε χαρακτηριστικά στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC, κάνοντας λόγο για "πραγματικό σοκ".

Πονηρή η Γαλλίδα. "Αν εξελιχθεί πλήρως το σενάριο για στάση πληρωμών" τόνισε. Ξέρει τι λέει. Στις ΗΠΑ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα οικονομικό δράμα, αλλά με ένα πολιτικό μελόδραμα - ή καλύτερα με μια πολιτική φαρσοκωμωδία.

Κανένας πραγματικός κίνδυνος οικονομικής χρεοκοπίας των ΗΠΑ δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ένα νομικό τρικ, το οποίο αξιοποιείται για να παίξουν οι Ρεπουμπλικανοί πολιτικά παιχνίδια!

Ας γίνουμε όμως σαφέστεροι. Στις ΗΠΑ, το Κογκρέσο καθορίζει όσο συχνά επιθυμεί με απόφασή του ποιο είναι το ανώτατο επιτρεπτό ύψος του δημόσιου χρέους. Αυτή τη στιγμή το όριο βρίσκεται στα 14,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η αμερικανική νομοθεσία προβλέπει ότι μόλις το χρέος υπερβεί το εκάστοτε όριο, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κηρύξει... στάση πληρωμών! Να μην πληρώνει δηλαδή μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις, κρατικά αμερικανικά ομόλογα που λήγουν!

Για να μη συμβούν όλα αυτά τα τραγικά, αρκεί το Κογκρέσο να ανεβάσει το επιτρεπτό ανώτατο όριο δανεισμού πριν το ξεπεράσουν οι κυβερνώντες. Πρόκειται δηλαδή για μια γελοία υπόθεση ρουτίνας, γιατί φυσικά πάντα το Κογκρέσο παίρνει τέτοια απόφαση, έστω και την ύστατη ώρα.

Προκειμένου να αντιληφθούμε πόσο ρουτίνα είναι η υπόθεση αυτή, αρκεί να πούμε ότι το ανώτατο επιτρεπτό όριο δανεισμού του κράτους στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια όχι μία ή δύο, αλλά... 10 φορές! Δεν πρόκειται για καμία "φάμπρικα" της τελευταίας δεκαετίας. Ετσι γινόταν πάντα. Τα τελευταία 50 χρόνια, από το 1962 συγκεκριμένα, έχει αυξηθεί... 74 φορές! Τόσο αστεία είναι αυτή η ιστορία.
Προς τι ο σημερινός θόρυβος, λοιπόν; Το αμερικανικό δημόσιο χρέος ήταν χθες 14,294 τρισεκατομμύρια δολάρια με όριο το 14,3! Οπου να 'ναι δηλαδή, από μέρα σε μέρα το υπερβαίνει.

Οι Ρεπουμπλικανοί προτείνουν στον Ομπάμα να περικόψει κοινωνικές δαπάνες που αφορούν την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, τα επιδόματα βοήθειας προς τους φτωχούς. Απειλούν ότι, αν δεν το κάνει, δεν θα εγκρίνουν την αύξηση του ορίου του δημόσιου χρέους και επειδή έχουν πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, σε μια τέτοια περίπτωση οι ΗΠΑ θα χρεοκοπήσουν!
Δεν πρόκειται φυσικά οι Ρεπουμπλικανοί να πτωχεύσουν τη χώρα τους. Επιδιώκουν όμως να πιέσουν τον Ομπάμα να υποκύψει σε ικανό βαθμό στις απαιτήσεις τους. Τέτοια μέτρα όμως θα αποκόψουν ακόμη περισσότερο τον Αμερικανό πρόεδρο από την εκλογική βάση των Δημοκρατικών, καθώς τα ασθενέστερα ή πιο προοδευτικά στρώματα και ομάδες έχουν ήδη απογοητευθεί από τον Ομπάμα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες ήττας του στις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2012!

Το έχουν ξανακάνει το ίδιο κόλπο οι Ρεπουμπλικανοί πριν από δεκαπέντε χρόνια. Ακριβώς τη χρονιά πριν από την επανεκλογή του Μπιλ Κλίντον, το 1996. Τότε μάλιστα είχαν υποχρεώσει την κυβέρνηση Κλίντον να κατεβάσει ρολά από τις 14 ως τις 19 Νοεμβρίου 1995 και αμέσως μετά από τις 16 Δεκεμβρίου 1995 ως τις 6 Ιανουαρίου 1996!

Τότε, βέβαια, η στάση των Ρεπουμπλικανών δεν απέτρεψε την πανωλεθρία τους στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1996 όπου ο Κλίντον σάρωσε, αλλά τώρα ελπίζουν να πάνε καλύτερα, καθώς ο Ομπάμα έχει αποδειχθεί σαφώς υποδεέστερος του Κλίντον...

*
ΧΡΕΟΣ
Οι ΗΠΑ δανείζονται, ο κόσμος πληρώνει

ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ είναι η αύξηση του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Από 5,63 τρισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2000, έχει ήδη εκτοξευθεί στα 14,3 τρισ., κοντεύει δηλαδή να τριπλασιαστεί σε έντεκα χρόνια. Από 57% του ΑΕΠ το 2000 πλησιάζει ταχύτατα το 100%. Επειδή όμως οι ΗΠΑ είναι στρατιωτικοπολιτική υπερδύναμη, με τη συγκαλυμμένη απειλή επιβολής εμπορικών αντιποίνων, η Κίνα, η Ιαπωνία, οι εξαγωγικές χώρες της ΝΑ Ασίας, τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη αγοράζουν σωρηδόν αμερικανικά ομόλογα με μηδενικά σχεδόν επιτόκια. Οι Κινέζοι έχουν ομόλογα των ΗΠΑ αξίας... 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, οι Γιαπωνέζοι 900 δισεκατομμυρίων, οι Νοτιοασιάτες "τίγρεις" (Ν. Κορέα, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη) 300 δισεκατομμύρια και πάει λέγοντας! Οι Αμερικανοί δανείζονται, οι άλλοι πληρώνουν!

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... η λογική (του ποδοσφαίρου) στα άκρα της ...

*
Γιώργος Ρούσης
(καθηγητής
Πάντειου Πανεπιστήμιου)
***
*
Ποδόσφαιρο: Αποκάλυψη τώρα
*
Οπως παρατηρούσα σε παλαιότερο σχόλιό μου, το ποδόσφαιρο είναι δυνατόν να αξιοποιηθεί αντιφατικά.

Από τη μια, επειδή από την ίδια του τη φύση, μπορεί να καλύπτει στοιχεία ανθρωπιάς τα οποία όλο και περισσότερο εκλείπουν από την υπόλοιπη κοινωνική ζωή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάλσαμο αυτού του κενού και ως πραγματική ψυχαγωγική εκδήλωση, από την άλλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας, και πιο ειδικά της κοινωνικής βίας.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση του ποδοσφαίρου, η οποία αναδείχτηκε πρόσφατα με την αποκάλυψη του σκανδάλου των στημένων παιγνιδιών.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό δεν είναι τόσο το ότι υπήρχαν στημένα παιγνίδια, αλλά το γεγονός ότι αυτά θεωρούνται από τους διάφορους σχολιαστές και αναλυτές αυτού του φαινομένου ως κάτι ξένο, αν όχι αντίθετο με την κυρίαρχη λογική που διέπει το ποδόσφαιρο, ενώ στην πραγματικότητα αυτά εντάσσονται πλήρως σε αυτήν τη λογική. Ακριβέστερα πρόκειται για την ίδια λογική τραβηγμένη στα άκρα της.
Αυτό λοιπόν που συνέβη ήταν κάτι ανάλογο με εκείνο που περιγράφεται στο εκπληκτικό κινηματογραφικό έργο «Αποκάλυψη τώρα», το οποίο αναφέρεται στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Σε αυτή την ταινία η αμερικανική ανώτατη στρατιωτική διοίκηση αποφασίζει να «τελειώσει» τον διακριθέντα στους πολέμους του Βιετνάμ, της Κορέας και αλλού ανώτερο αξιωματικό Κουρτς (Μάρλον Μπράντο), διότι αυτός «χρησιμοποιεί πια ακαταλόγιστες μεθόδους» και «δεν έχει κανέναν ηθικό φραγμό». Πράγματι ο Κουρτς και η μονάδα του, γαλουχημένοι στη φρίκη του πολέμου, τσακισμένοι από αυτήν τη φρίκη, έχουν πια «εθισθεί» στη λογική της, δηλαδή στη λογική του παράλογου. Την οδηγούν λοιπόν στα άκρα της. Απομονωμένοι σε κάποια απόκρημνη περιοχή κάπου στην Καμπότζη, σφάζουν, βασανίζουν, τρομοκρατούν αδιακρίτως, ντόπιους και Αμερικανούς. Η βία είναι πια γι' αυτούς τρόπος ζωής, είναι θρησκεία, με τον Κουρτς στον ρόλο του αρχιερέα.

Οπως ακριβώς τα παιδιά, που δεν ζητούν ποτέ παρά την τροφή που αγάπησαν στο παρελθόν[i], έτσι και αυτοί λειτουργούν με βάση τις αξίες που τους είχαν εμφυσήσει, δίχως κανόνες και αναστολές. Η φρίκη του πολέμου, τους έχει γίνει βίωμα και δεν μπορούν πια να ξεφύγουν από αυτήν. Και οι άλλοι, οι ανώτεροί τους, οι πρώτοι διδάξαντες αυτή την παραφροσύνη, τους κατηγορούν τώρα διότι οδήγησαν τη λογική τους στα άκρα της.

Κάτι ανάλογο συνέβη με τα στημένα παιγνίδια. Σε μια κοινωνία που έχει σαν μοναδικό της θεό το κέρδος και το χρήμα, σε μια κοινωνία που ο τζόγος προβάλλεται τόσο από ιδιώτες επιχειρηματίες όσο και από το ίδιο το κράτος, το οποίο και πλασάρει τη συμμετοχή στον τζόγο ως ικανή να λυτρώσει από τη φτώχεια και να οδηγήσει στην επίγεια ευτυχία, σε μια κοινωνία που θεμελιακή της αξία είναι ο πλουτισμός και όπου ο νόμιμος με τον παράνομο τρόπο επίτευξής του είναι ουσιαστικά δυσδιάκρτιτοι, σε μια κοινωνία της οποίας οι κυβερνώντες υποκύπτουν ή και είναι συνεργοί των διεθνών τοκογλύφων που είναι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΔΝΤ και οι διεθνείς τζογαδόροι, μάλλον αναμενόμενα πρέπει να είναι τα στημένα παιγνίδια.

Αλλωστε το γεγονός ότι κάτι παρόμοιο αποκαλύφθηκε κατά το παρελθόν στην Ιταλία και στη Γερμανία κι ακόμη παλαιότερα, το 1993, στη Γαλλία, αποτελεί απόδειξη ότι δεν είναι μόνον στην «ψωροκώσταινα» που παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα αλλά και σε πιο αναπτυγμένες χώρες, οι οποίες όμως διέπονται από τις ίδιες κυρίαρχες αξίες.

Αλλά και η άκρατη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου η οποία εντάσσεται σε μια λογική γενικευμένης εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης ακόμη και των κοινωνικών υπηρεσιών ύψιστου κοινωνικού χαρακτήρα όπως η υγεία ή η παιδεία, δεν είναι καθόλου άσχετη με τον ποδοσφαιρικό βόρβορο.

Οταν το ποδόσφαιρο μετατρέπεται από παιγνίδι σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις θεάματος, όταν στο χώρο του ποδοσφαίρου διακυβεύονται τεράστια χρηματικά ποσά, είναι μάλλον φυσιολογικό, παρά περίεργο, οι διάφοροι «επενδυτές» να αναζητούν σε αυτόν το κέρδος, που έτσι κι αλλιώς συνιστά κλοπή, με κάθε μέσο. Σε τελευταία ανάλυση το αν αυτή η κλοπή είναι νόμιμη ή παράνομη έχει λίγη σημασία και είναι τουλάχιστον υποκρισία να θεωρείται καταδικαστέα και υπεύθυνη για όλα τα δεινά η δεύτερη, ενώ ταυτόχρονα καθαγιάζεται η πρώτη, η οποία είναι ποσοτικά σαφώς πιο σημαντική.

Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι κάτι ανάλογο επιχειρείται και ως προς την απόδοση ευθυνών σχετικά με την κρίση. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι υπεύθυνοι για αυτήν είναι όσοι έκλεψαν, όσοι πήραν μίζες, όσοι καταχράστηκαν χρήματα, όσοι απόσπασαν μαύρα κέρδη, και όχι όσοι όπως οι «τίμιοι» κεφαλαιοκράτες κέρδιζαν νόμιμα εκμεταλλευόμενοι άμεσα ή έμμεσα τους συνανθρώπους τους.

Ε, λοιπόν, τόσο για τα σκάνδαλα του ποδοσφαίρου όσο και για το μέγα σκάνδαλο της κατοχής του τόπου, υπεύθυνοι δεν είναι μόνον ούτε κυρίως τα «λαμόγια», (εκ των οποίων τα δεύτερα παρέβλεψε η ΕΥΠ να παρακολουθήσει) αλλά και οι «νόμιμοι» κλέφτες και το σύστημα που τους γεννά, τους αναπαράγει και τους στηρίζει με όλα τα μέσα.

--- 
[i] Βλέπε σχετικά Martin Jay, «L' imagination dialectique, L' ecole de Francfort», editions Payot 1977, σελ. 222.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

... παράταση του επιθανάτιου ρόγχου ...

*
Enet.gr
***
*
Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
*
Τοκογλυφική αφαίμαξη
του λαού για 30 χρόνια
*

Νέο δάνειο από Ε.Ε. - ΔΝΤ και ιδιώτες με επιτόκιο μέχρι και 5% και με νέα μνημόνια * "Σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εμπράγματες εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία" * Ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ με διαρκή μετακύλιση του χρέους και μετά το 2040

*
ΣΕ βαθύ τούνελ δανεισμού πάνω από 30 χρόνια, με αβέβαιο μέλλον για την έξοδο της χώρας από το διεθνή οικονομικό έλεγχο και με εμφανή τον κίνδυνο χαρακτηρισμού της ελληνικής οικονομίας ως «selective default» από τους οίκους αξιολόγησης, έκλεισε η κρισιμότερη, για την Ελλάδα, σύνοδος κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες.

Με όλες τις πλευρές να υποχωρούν, αλλά κυρίως την ελληνική, οι Ευρωπαίοι μαζί με το ΔΝΤ αποφάσισαν ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού 109 δισ. ευρώ (45 δισ. το υπόλοιπο από το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ), πλέον της ιδιωτικής συμμετοχής 50 δισ. (καθαρά 37 δισ. ευρώ). Ευρωπαϊκή Ενωση, ΔΝΤ και ιδιώτες συμφώνησαν στη μετακύλιση μέρους του χρέους, την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά μέσω του Προσωρινού Μηχανισμού Στήριξης, την ανταλλαγή ομολόγων με 30ετή, με υψηλά επιτόκια δανεισμού μέχρι και 5%, που συνιστά τοκογλυφία. Σταθερή όμως είναι η ενίσχυση ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες.

Η Ελλάδα δέχθηκε όλους τους όρους της συμφωνίας και επιπλέον δεσμεύτηκε για παροχή εμπράγματων εγγυήσεων. Το νέο πακέτο «βοήθειας» συνοδεύεται από νέα μνημόνια και νέα μέτρα για τους φορολογουμένους, ενώ αναμένεται να βυθίσει τη χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση.

Ο πρωθυπουργός απέφυγε επιμελώς να απαντήσει στο πότε η Ελλάδα θα καταφέρει να βγει στις αγορές για δανεισμό.

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... 130 χρόνια, διότι δεν συνεμορφώθησαν ...

*
stavrosx1
***
*
... ένοχοι ...
*






















... για λεζάντα βάλτε ό,τι θέλετε ...
---
*

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

... θυσιάζοντας τα παιδιά μας ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ
*

Τι κοινό...
... έχουν μεταξύ τους τα σενάρια που έχει καταστρώσει η ευρωπαϊκή ηγεσία για τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης; Οτι όλα τους περιγράφουν καταλεπτώς τη λιτότητα που θα υποστούν αυτές οι χώρες, χωρίς κανένα τους να ανοίγει δρόμο στην ανάπτυξη. Πόσο θα αντέξουν λοιπόν αυτά τα προγράμματα; Τίθεται ένα οικονομικό ερώτημα που όμως επιδέχεται μόνο μια πολιτική απάντηση: όσο θα αντέξουν οι λαοί αυτών των χωρών στη λιτότητα.

Για να «σωθούν»...
... οι καταχρεωμένες χώρες που έχουν δανειστεί με πανάκριβα επιτόκια, γράφει στην εφημερίδα «Λεζ - Εκό» ο Πατρίκ Αρτίς, διευθυντής ερευνών της γαλλικής επενδυτικής τράπεζας Νατίξις, σε κάποιες από αυτές θα χρειαστεί η επιβολή σκληρότατης λιτότητας ώστε να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα έως και 30%! Και αυτό θα είναι κάτι πρωτοφανές στην Ιστορία, αφού χώρες που υπέβαλαν τους λαούς τους στην πιο σκληρή λιτότητα (Καναδάς, Σουηδία, Φινλανδία, Ιταλία, Δανία τη δεκαετία του 1990 και Βραζιλία τη δεκαετία του 2000) ποτέ δεν πέτυχαν πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3%-4%. Γι' αυτό ακριβώς η παράμετρος της ανάπτυξης απουσιάζει από τα ευρωπαϊκά σενάρια επί χαρτού. Ολα τους αρχίζουν από την υπόρρητη παραδοχή πως, όσο αυτές οι χώρες θα ξεπληρώνουν τα χρέη τους, θα πρέπει να ξεχάσουν την ανάπτυξη. Επειδή, για την ευρωπαϊκή ηγεσία, προτού σωθούν οι χώρες προέχει να σωθούν οι τραπεζίτες.

Πόσο...
... θα αντέξουν οι λαοί; Ο ισλανδικός λαός έδειξε τα όρια της ανοχής του. Αυτή τη φορά η ευρωπαϊκή ηγεσία λέει, εντάξει, ίσως να τα καταφέρουμε καλύτερα με τις χώρες που είναι δεμένες με τα δεσμά της ευρωζώνης. Ενας από τους θεμέλιους λίθους του διεθνούς δικαίου είναι η ιδέα πως όταν μια χώρα αναλαμβάνει ένα χρέος, αυτό πρέπει να γίνεται δημοκρατικά, με τη σύμφωνη γνώμη του λαού της. Τι κάνουν σήμερα οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρώπης; Διαδηλώνουν. Και με αυτόν τον τρόπο, όπως υποστηρίζει ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον, θέτουν τα νομικά θεμέλια για την αμφισβήτηση του χρέους που τους έχουν φορτώσει. Με δυο λόγια λένε, κοιτάξτε, αυτά τα χρέη που λέτε πως είναι δικά μας και που για να τα πάρετε πίσω ξεπουλάτε τις εθνικές περιουσίες μας γνωρίζατε καλά από την αρχή πως όχι μονάχα δεν ήταν δικά μας - τα περισσότερα από αυτά ούτε καν τα γνωρίζαμε - αλλά και πως διαφωνούσαμε με αυτά, ζητώντας εκλογές και δημοψηφίσματα, όπως ακριβώς οι Ισλανδοί. Δεν έχει σημασία πόσο διεφθαρμένες μπορεί να ήταν οι κυβερνήσεις μας. Τα χρέη που δημιούργησαν εμείς δεν τα αποδεχτήκαμε. Ούτε θα τα αποδεχτούμε ποτέ.

Πολλοί λαοί...
... σε πολλές χώρες δέχτηκαν, όταν χρειάστηκε, να θυσιάσουν τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους για υψηλά ιδανικά αλλά κανένας λαός, σε καμιά χώρα δεν δέχτηκε ποτέ τα θυσιάσει τα παιδιά του και τα παιδιά των παιδιών του για να μη χάσουν λεφτά οι τραπεζίτες.
 
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*