Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

... κύμα προσφύγων στην Ιταλία ...

*
Corriere Della Sera
***
*
Συμμαχία των Προθύμων
*
Ο Γεμπσέρα, που γεννήθηκε στη βάρκα των απελπισμένων, η οποία κατέπλευσε από τη Λιβύη, είναι καλά. Αυτό όμως είναι το μόνο καλό νέο από τη Λαμπεντούζα.

Είναι απαράδεκτο η εικόνα αυτού του θαυμάσιου νησιού να ασχημαίνει από τους καταυλισμούς των προσφύγων -στην πλειονότητά τους Τυνήσιοι- που μετά την αποβίβασή τους αφέθηκαν στη μοίρα τους. Ανδρες, γυναίκες και παιδιά που ζουν στο δρόμο, κοιμούνται στο ύπαιθρο ή σε πρόχειρα καταλύματα.

(...) Η χώρα μας φάνηκε ότι ήταν απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει αυτό το κύμα, κυρίως όμως απομονώθηκε στο εσωτερικό της Ευρώπης.

(...) Στη Συμμαχία των Προθύμων (...) πολλές χώρες υπεραμύνθηκαν της στρατιωτικής επέμβασης επικαλούμενες την ανάγκη προστασίας των αμάχων από την καταστολή και τη βία. Οσοι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς είναι προφανώς αποκλειστικό πρόβλημα της Ιταλίας. Πριν από λίγες ημέρες, έπειτα από διαπραγμάτευση για τη θέσπιση κριτηρίων βάσει των οποίων θα συστηνόταν ο μηχανισμός στήριξης, η Γερμανία πέτυχε βολική κατανομή σε δόσεις. Η Ιταλία θα μπορέσει να δώσει σε φάσεις τα 14 δισ. Για να μας ακούσουν οι εταίροι, μια λύση θα ήταν -αν και εφόσον εγκριθεί από τη Βουλή ασφαλώς- να ανακοινώσουμε την αναβολή της καταβολής της πρώτης δόσης μέχρις ότου αρχίσουν να λαμβάνονται συμμετοχικά οι πολιτικές αποφάσεις που αφορούν τα μεταναστευτικά κύματα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

... Αφγανιστάν - άνθρωποι και τέρατα - Αμερικάνοι ...

*
stavrosx1
***
*
... κι όμως, πολεμάμε στο πλευρό τους ...
*
... οι φωτογραφίες είναι από τη "συλλογή" των Αμερικάνων φαντάρων, που το διασκέδαζαν σκοτώνοντας αμάχους ...
*

*

*


*

*

*


*

*

*
... όλα αυτά για ανθρωπιστικούς λόγους ...
... και στη Λιβύη ασφαλώς ...
... θαυμάστε τους ...
*

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

... και το Αιγαίο, σταυροφόρε μου; ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
«Διεθνές Δίκαιο»

*
Η κυβέρνηση Παπανδρέου συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική κτηνωδία κατά του λαού της Λιβύης διότι - εκτός των άλλων που λέει - θέλει να ευθυγραμμιστεί και να συμβάλει στην εφαρμογή των αποφάσεων του «Διεθνούς Δικαίου».

Ομως πώς γίνεται να είναι κανείς τόσο ένθερμος και «πρόθυμος» στρατιώτης του «Διεθνούς Δικαίου», έτοιμος - όταν πρόκειται για τη Λιβύη - να δώσει τα πάντα για την εφαρμογή του, αλλά ο ίδιος, όταν πρόκειται για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο, να επιδίδεται σε ό,τι λογής κωλοτούμπα υπάρχει για να «τακτοποιηθεί» το θέμα μέσα από μυστικές συνομιλίες, που με βάση το Διεθνές Δίκαιο - το οποίο επικαλείται η κυβέρνηση - είναι τουλάχιστον περιττές;...

*

Αν μη τι άλλο, λοιπόν, αυτά τα περί εφαρμογής του «Διεθνούς Δικαίου» θα συνιστούσαν μια πολύ «ευγενική» και συνάμα εξαιρετικά φιλόδοξη προσπάθεια, αν δεν επρόκειτο για υποκρισία στον υπερθετικό βαθμό.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ποιος τα επικαλείται: Μια κυβέρνηση που όταν πρόκειται για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου σε άλλα θέματα, όπως η ΑΟΖ ή η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, σφυρίζει κλέφτικα.

Αντίθετα, στην περίπτωση της Λιβύης (του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Κοσσόβου), η ελληνική πλευρά έχει επιδείξει μια ετοιμότητα που εντυπωσιάζει.

*

Είναι προφανές: Για την ελληνική άρχουσα τάξη είναι προτιμότερο, σημαντικότερο και πολύ πιο επείγον - από άποψη «εθνικού» συμφέροντος - να εφαρμοστεί το «Διεθνές Δίκαιο» στη Λιβύη. Το Αιγαίο μπορεί να περιμένει. Ας κατασταλάξουν πρώτα στο Αιγαίο των πλουτοκρατών οι «μπίζνες» (σ.σ.: συγγνώμη, το «εθνικό» συμφέρον θέλαμε να πούμε) και μετά βλέπουμε...

Αλλά κάποιος που μεταχειρίζεται το Διεθνές Δίκαιο εντός Ελλάδας και για θέματα που αφορούν ευθέως την Ελλάδα, με τον τρόπο που προαναφέραμε, πόσο πειστικός είναι ότι αυτό για το οποίο σπεύδει να «πολεμήσει» στη Λιβύη, μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με «Δίκαιο»;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

... σερνόμαστε σε πολέμους για συμφέροντα άλλων ...

*
Τάκης Κατσιμάρδος
***
*
Οπως στα χρόνια του Οθωνα!
*
Κάθε στοιχειωδώς ενημερωμένος πολίτης γνωρίζει ότι η στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη δεν υπαγορεύεται από ανιδιοτελείς ανθρωπιστικούς σκοπούς. Οι χώρες που φυτεύουν βόμβες και πυραύλους εκεί, έχουν πολύ συγκεκριμένα στρατηγικά και εθνικά συμφέροντα. Για τους υδρογονάνθρακες, τους ενεργειακούς αγωγούς, τον ορυκτό πλούτο, τις γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές θέσεις στην ευρύτερη περιοχή. Ολα τα υπόλοιπα είναι προσχηματικά.

Δύο και πάνω αιώνες τώρα η Β. Αφρική υπήρξε πεδίο ανταγωνισμού και συγκρούσεων μεγάλων και μικρότερων δυνάμεων, με τους «ιθαγενείς», όπως τους λέγανε τότε. Το ίδιο και σήμερα, με άλλους όρους και παίκτες. Αυτή είναι η πραγματική «Οδύσσεια» της περιοχής. Ενα ξεφύλλισμα της όποιας ιστορίας είναι αρκούντως αποκαλυπτικό. Το νέο σήμερα είναι ότι οι στρατιωτικές επεμβάσεις δεν γίνονται με τον φανατισμό των σταυροφόρων και στο όνομα της προστασίας των χριστιανών, που κινδυνεύουν από... απίστους βαρβάρους. Αλλά στο όνομα «πανανθρώπινων αξιών».

Κατά τ' άλλα, παραμένουν όλα απαράλλακτα. Οπως πριν από έξι δεκαετίες με την αγγλογαλλική επέμβαση στο Σουέζ. Πανομοιότυπα στα τέλη του 19ου αιώνα -πάλι οι ίδιοι πρωταγωνιστές- με κατάληξη τη μετατροπή της Αιγύπτου σε βρετανική αποικία και μοίρασμα της περιοχής σε αποικιακές ζώνες. Οπως μια εικοσαετία νωρίτερα, όταν η μικρονα-πολεόντεια Γαλλία έδειξε ποιος είναι ο κυρίαρχος εκεί, όπου δεν έφτανε η αρπακτικότητα του Λονδίνου.

Ισως ξαφνιαστούν ορισμένοι, αλλά στις δύο τελευταίες περιπτώσεις και η Ελλάδα βρέθηκε εκεί επικουρικά! Με τον μισό στόλο του Οθωνα το 1860 να τρέχει πίσω από τη Γαλλία και τα πολεμικά πλοία του Τρικούπη το 1882 ν' ακολουθούν μια πολυεθνική αρμάδα. Τρέφοντας την αυταπάτη ότι η χώρα θα αποκτήσει εδαφικά οφέλη, ως υπηρέτης των Αγγλογάλλων.

Πίσω από κάθε χώρα που βομβαρδίζει, τότε και σήμερα, υπάρχουν, λοιπόν, συμφέροντα με ονοματεπώνυμο. Το αναπάντητο ερώτημα είναι πού βρίσκονται τα ελληνικά, αν εξαιρέσουμε τις ρητορείες περί διεθνούς δικαίου και συμμαχικών υποχρεώσεων. Οχι ότι αυτά θα δικαιολογούσαν, ίσως, την προσφορά γης και ύδατος σε νεοαποικιοκράτες. Αλλά τουλάχιστον θα εξηγούσαν την ελληνική υποστήριξη στoν πόλεμο. Με ιστορικούς όρους, πάντως, η απάντηση είναι ότι η ηγεσία της χώρας για μια ακόμη φορά σέρνεται σε πολεμικές επιχειρήσεις για λογαριασμό άλλων. Με ψευδαισθήσεις μικρής πειθήνιας Ελλάδας του 19ου αιώνα, που πήγαινε στη Β. Αφρική για μαλλί και έβγαινε κουρεμένη.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

... "νέο έργο" ανέβασε ο θίασος του ΠΑΣΟΚ ...

*
Γιάννης Παντελάκης
***
*
Ο πόλεμος κατά των τραπεζών

*
Την περασμένη Τετάρτη το μεσημέρι, η ατμόσφαιρα στο υπουργικό συμβούλιο ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη.

Παρέπεμπε λίγο σε επαναστατική περίοδο χωρών της Λατινικής Αμερικής. Οι υπουργοί πυροβολούσαν τις τράπεζες. Ηταν συγκλονιστικές οι στιγμές. Ο Βενιζέλος, ο Παπουτσής, η Διαμαντοπούλου, η Ξενογιαννακοπούλου, ναι η Μαριλίζα. Ολοι είχαν κάτι να πουν για τους άπληστους τραπεζίτες τους οποίους δανείζει απλόχερα το Δημόσιο ή μπαίνει εγγυητής γι' αυτές και οι ίδιες κρατάνε τα πακέτα για τον εαυτό τους και δεν τα διοχετεύουν στην αγορά. Αφορμή της έκρηξης πολλών μελών του υπουργικού, μια πρόταση του συναδέλφου τους Γ. Παπακωνσταντίνου να εγκριθούν άλλα 30 δισ. προς στήριξη των τραπεζών.

Ο «αντεπαναστάτης» Παπακωνσταντίνου δεχόταν ριπές από τους σοσιαλιστές συναδέλφους του. Τον κατηγορούσαν πως ενώ έχει επιβάλει σκληρή λιτότητα στην κοινωνία, την ίδια στιγμή προωθεί ένα ακόμα πακέτο στήριξης των τραπεζιτών. Συνολικά τα τελευταία περίπου δύο χρόνια, οι τράπεζες έχουν ενισχυθεί με σχεδόν 100 δισ. ευρώ, σχεδόν όσο ένα πακέτο στήριξης. Ο Βενιζέλος έβγαζε καπνούς, ο Παπουτσής ήταν οργισμένος, όλοι μαζί, σαν συνεννοημένοι λες, έριχναν πυρά, ενώ ο μεγάλος ηγέτης ζητούσε από τον υπουργό Οικονομικών να λάβει υπόψη του τις υπουργικές ενστάσεις.

Στο τέλος του υπουργικού συμβουλίου είχαν συμβεί δύο τινά. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου παρά την κριτική που δέχτηκε ήταν ιδιαίτερα εύχαρις. Και είχε κάθε λόγο. Η πρότασή του είχε υιοθετηθεί από το υπουργικό συμβούλιο, ναι, αυτό των διαφωνούντων. Και οι διαφωνούντες όμως είχαν λόγους για να είναι ικανοποιημένοι. Τα μέσα ενημέρωσης θ' αναπαρήγαν τις «σοσιαλιστικού» τύπου αγωνίες τους οι οποίες θα έφταναν ώς τους ψηφοφόρους. Οπως και έγινε τα εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν. Ολα καλά...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

... Λιβύη - επικοινωνιακή χωματερή ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*
Το ριάλιτι των βρικολάκων

*
Εξι βδομάδες μετά την έναρξη του θλιβερού υποκινούμενου από ενεργειακούς κολοσσούς «χορηγούς» εμφυλίου στη Λιβύη, η θηριωδία της μιντιακής προπαγάνδας έχει πάει τον γκαιμπελισμό εκατό χρόνια μπροστά. Πληροφορίες βγαλμένες κατευθείαν από τα χαλκεία κολοσσών της χειραγώγησης των μαζών (καθηγητάδες πανεπιστημίων, στρατιωτικοί με ντοκτορά στον ψυχολογικό πόλεμο, διαφημιστές, επικοινωνιολόγοι και κυρίως ιδιοκτήτες ΜΜΕ διεθνώς και τα φερέφωνά τους δημοσιογράφοι) σερβίρουν αμάσητη τροφή το δράμα του λιβυκού λαού καταπίνοντας όχι μόνο τα θύματά του, αλλά τη νοημοσύνη, την Παιδεία, την κουλτούρα και εν τέλει την κλίμακα αξιών των καταναλωτών θεατών σ' όλη τη Γη.

Αυτός ο κυνικός πετρελαϊκός πόλεμος στη Μεσόγειο των ποιητών, των φιλοσόφων, στο χωνευτήρι τόσων και τόσων πολιτισμών δείχνει να έχει ανυπολόγιστες «παράπλευρες απώλειες». Εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή, την έννοια της πολιτικής οργάνωσης των κοινωνιών και της ολοκληρωτικής διεκδίκησης δικαιωμάτων, με συνέπειες τραγικές για το μέλλον όλων μας. Μια πολύ προσεκτική ακρόαση ή και τηλεθέαση των όσων λέγονται για τη Λιβύη χτυπάει κόκκινο συναγερμό σ' όλους όσοι γνωρίζουμε και σκεφτόμαστε τη δύναμη των ΜΜΕ ως υπερόπλου στις κάθε μορφής συρράξεις. Οταν η σ. Αλέκα έθεσε στη Βουλή, στη συζήτηση για τη Λιβύη, το μείζον αφυπνιστικό ερώτημα «πότε τραβήχτηκε η γραμμή οριοθέτησης του Καντάφι ως κακού», απαντώντας στις υποκριτικές δικαιολογίες νηπιακής επιχειρηματολογίας των καπιταλιστών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, κάποιοι ξέραμε ότι δεν θα αναπαραχθεί από τα ΜΜΕ, γιατί κινδύνευε να ξυπνήσει και τους κοιμισμένους.

Μιλάνε τα χαλκεία για αμάχους, υιοθετώντας παρανοϊκά την άποψη ότι δεν υπάρχουν θύματα ανάμεσά τους όταν βομβαρδίζουν Αγγλοι - Γάλλοι - Αμερικάνοι. Η αποθέωση του τέλειου φονιά των λαών. Μιλούν για την Βεγγάζη σα να πρόκειται για το τηλεοπτικό πλατό ενός ριάλιτι που θ' αναδείξει την καλύτερη μαριονέτα των συνήθων βρικολάκων. Στήνουν μια κάμερα σε μια άσφαλτο που διασχίζει την έρημο κι επιδεικνύουν τα Datsun με τα πολυβόλα και τ' αποκαΐδια των αντιπάλων σαν τα τραπουλόχαρτα της εισβολής στο Ιράκ. Το αίμα συζητιέται αλλά δεν φαίνεται παρά μόνον επιλεκτικά, εκεί όπου χρειάζεται για να μην ακουστούν τα γουργουρητά των στομαχιών των εκατομμυρίων φτωχών Ευρωπαίων ή Αμερικανών κι ύστερα ταΐζουν το πόπολο - απόγονο του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη - με το τουριστικό πλιάτσικο, που μπορεί να καταλήξει να τους ωφελήσει το φετινό θέρος.

Ο πόλεμος στη Λιβύη, οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο πλασάρονται ως προϊόν ταχείας ταφής κάθε πανανθρώπινης ιεράρχησης αξιών. Είναι μια επικοινωνιακή χωματερή με τον άνθρωπο υποβιβασμένο από πιόνι σε σκουπίδι. Ξέρω ότι γίνομαι φρικιαστικά πικρή, αλλά αυτές οι εξελίξεις χρησιμοποιούνται όχι πια για να τρομοκρατήσουν, αλλά για να παραλύσουν κάθε, ακόμα και νοητική, αντίσταση των μαζών στις δυτικές κοινωνίες. Το σάστισμα των Αράβων το έχει αναλάβει το Αλ Τζαζίρα καθόλου τυχαία αποκαλούμενο και αραβικό CNN.

Με την ανεργία να χτυπάει τα όρια αντοχής των πολιτισμένων, τάχα μου, δήθεν δυτικών κοινωνιών μην απορρήσετε σύντροφοι αν σε μερικά χρόνια η πρόσβαση στη βιασμένη εικόνα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων θα γίνεται με την καταβολή συνδρομής...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... η Ιστορία ως αντίδοτο στην εξουσία ...

*
Γιώργος Κ. Καββαδίας
***
*
Ιστορία και εθνικές επέτειοι
*
Αλλη μία επέτειος για τη συμπλήρωση 190 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Είναι αλήθεια ότι μέσα από τις ωραιολογίες των πανηγυρικών της ημέρας και τις τυπικές τελετές, μέσα σε ένα τεχνητό κλίμα εθνικής έξαρσης και ευφορίας που διευκολύνει την έντονη ενεργοποίηση του συναισθήματος και τον παραγκωνισμό της κριτικής σκέψης, οι ιστορικές αλήθειες κλειδώνονται στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και αντικαθίστανται από εθνικούς μύθους και στερεότυπα. Αλλωστε, η πολιτική εξουσία έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει τόσο στη συγγραφή των σχολικών βιβλίων όσο και στο «ψαλίδισμα» της ύλης επιδιώκοντας τη διαπαιδαγώγηση των νέων σύμφωνα με την «επίσημη Ιστορία» σ' ένα κοινωνικό περιβάλλον που ευνοεί την ιστορική αμάθεια.

Από τα νέα σχολικά βιβλία εκτοπίζεται η μέχρι τώρα κυρίαρχη εθνικιστική προσέγγιση της Ιστορίας. Αμφισβητούνται δημοφιλείς μύθοι για Παλαιών Πατρών, Αγία Λαύρα, λάβαρο και 25 Μαρτίου, αφού δεν συνδέονται με την Ιστορία. Αλλωστε, σύμφωνα με την ιστορική πραγματικότητα, 24 Φεβρουαρίου ήταν που κυκλοφόρησε ο Υψηλάντης την περίφημη προκήρυξή του «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ομως, η έναρξη του Αγώνα ταυτίστηκε με τη γιορτή του Ευαγγελισμού, με διάταγμα του Οθωνα, το 1838, και η Εκκλησία βρέθηκε να διεκδικεί άλλη μία φορά τη σωτηρία του έθνους.

Παρόλα αυτά, σήμερα η κυρίαρχη τάση συγγραφής της επίσημης Ιστορίας είναι μια νέα σύνθεση εθνοκεντρικού και ευρωκεντρικού προσανατολισμού στο πλαίσιο του κοσμοπολιτισμού της Νέας Τάξης Πραγμάτων και έρχεται να αντικαταστήσει την «εθνική μυθολογία». Ενα βασικό δόγμα της ιδεολογίας της Νέας Τάξης είναι το «δόγμα της περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας». Τα αναμορφωμένα βιβλία εκφράζουν τη νεοταξική ιδεολογία, επιδιώκουν να αποδομήσουν την όποια εθνική συνείδηση, με στόχο την ιδεολογική κατάργηση των εθνών-κρατών, το αναγκαίο συμπλήρωμα της φυσικής κατάργησής τους μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Υπερτονίζουν συνεχώς τη σημασία των ατομικών δικαιωμάτων, αλλά εξαφανίζουν και κάθε ταξική διαίρεση και σύγκρουση. Τόσο η εθνικιστική όσο και η κοσμοπολίτικη προσέγγιση της Ιστορίας «ξεχνούν» ότι η Επανάσταση του '21 ξεκίνησε από τα φτωχά λαϊκά στρώματα παρασύροντας στη συνέχεια το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού. Με το να εξωραΐζουμε πρόσωπα και κοινωνικές ομάδες που δυνάστευσαν και ταλαιπώρησαν τον λαό, δεν προσφέρουμε στην αυτογνωσία του λαού μας. Η Τουρκοκρατία εξέθρεψε κοινωνικές τάξεις με συγκρουόμενα και ανταγωνιστικά συμφέροντα, εκμετάλλευση και καταπίεση. Γι' αυτό η Επανάσταση του 1821, εκτός από εθνική υπήρξε και βαθύτατα κοινωνική. Αντίθετοι στην Επανάσταση στάθηκαν ο ανώτερος κλήρος, οι Φαναριώτες και οι κοτζαμπάσηδες στην πλειονότητά τους, στους οποίους οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει μια σειρά προνομίων που τους εξασφάλιζαν πλουσιοπάροχη ζωή.

Απέναντι σ' αυτή την τάση χρειάζεται μια ριζοσπαστική αντι-πρόταση, μια νέα αντίληψη για την Ιστορία που επιδιώκει να εξασφαλίσει τη συμμετοχή των νέων στο ιστορικό γίγνεσθαι σε στέρεες επιστημονικές βάσεις. Με στόχο η εκπαίδευση να συνδιαμορφώνει ελεύθερους και σκεπτόμενους πολίτες με όπλο την κριτική γνώση της Ιστορίας και την ιστορική μνήμη. Γιατί «δίχως Ιστορία, η εξουσία μάς οδηγεί εκεί που θέλει» (Howard Zinn).
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

... Κάλβος: "παρά προστάτας να 'χωμεν" ...

*
Παντελής Μπουκάλας
***
*
Προειδοποιήσεις ενός καρμπονάρου

*
«Ας είσαι καλά, Ευρώπη! που σε ορισμένες / στιγμές ντροπής, / μένεις άκαρδη, άπραγη σ’ αυτόν / τον αφανισμό των λαών» έγραφε με στηλιτευτική ειρωνεία το 1822 ο φιλέλληνας Γερμανός ποιητής Κάρολος Αουγκούστ Μέμπολν.

Από την πλευρά της, η ελληνική ποίηση τίμησε τον φιλελληνισμό («Γκαρδιακά χαροποιήθη / και του Βάσιγκτον η γη, / και τα σίδερα ενθυμήθη / που την έδεναν κι αυτή» έγραφε ο Σολωμός στον «Υμνο»), ήξερε όμως πως «δεν είν’ εύκολες οι θύρες / εάν η χρεία τες κουρταλεί». Οι θύρες των ηγεμόνων παραμένουν μανταλωμένες, ή ανοίγουν υπό τους όρους που θέτει η σκοπιμότητα, ακόμα κι όταν οι λαοί τους εκφράζουν ανιδιοτελές πάθος συμπαράστασης σε εξεγερμένα έθνη.

Οξύτατη καταθέτει την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο να πέσει η Ελλάδα στην ανάγκη προστατών ο άλλος ποιητής του Αγώνα, ο Κάλβος, το 1826. Καχύποπτος ο καρμπονάρος και γνώστης της Ιστορίας, γνωρίζει ότι τίποτα δεν δωρίζεται δίχως βαρύ τίμημα, και ότι η ελευθερία η αποκτημένη με ξένη συνδρομή είναι λειψή, ποδηγετημένη. Το «παρά προστάτας να ’χωμεν» το προτιμά ακόμα κι αν οδηγεί στον αφανισμό («της θαλάσσης καλύτερα / φουσκωμένα τα κύματα / να πνίξουν την πατρίδα μου / ωσάν απελπισμένην, / έρημον βάρκαν») ή την εξαθλίωση («καλύτερα, καλύτερα / διασκορπισμένοι οι Ελληνες / να τρέχωσι τον κόσμον / με εξαπλωμένην χείρα / ψωμοζητούντες»).

Πού οφείλεται το τόσο πάθος, το πείσμα; Σε επόμενες στροφές των «Ευχών» παρέχεται μια εξήγηση: «Διά να θεμελιώσητε / την τυραννίαν», λέει ο Κάλβος απευθυνόμενος στις κεφαλές της Ευρώπης, «τιμάτε τον σταυρόν εις τας πόλεις σας, / και αυτόν επολεμήσατε / εις την Ελλάδα». Δηλαδή υποκρίνεστε, ο χριστιανισμός σας είναι φαρισαϊκός, συμφεροντολόγος, μέσον για να θεμελιώνονται ηγεμονίες και όχι τρόπος ζωής ή μέθοδος άσκησης φιλάλληλης πολιτικής. Ο Κάλβος είναι βέβαιος πως όποιος πολιτεύεται στο εσωτερικό της χώρας του με κυνισμό, κυνικότατα θα φερθεί και απέναντι σε άλλους λαούς. Γι’ αυτό κραυγάζει: «Και τώρα εις προστασίαν μας / τα χέρια σας απλόνετε! / τραβήξετέ τα οπίσω· / βλέπει ο θεός και αστράφτει / διά τους πανούργους». Μήπως διαψεύστηκε;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

... Λιβύη - οι Γάλλοι τα πετρέλαια, οι Ιταλοί τους πρόσφυγες ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Σφάζονται στο ΝΑΤΟ για τη λεία

*
Μαλλιοτραβιούνται αναμεταξύ τους οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Βρετανία, η Ιταλία και οι άλλες ΝΑΤΟϊκές χώρες που έχουν κηρύξει αεροπορικό πόλεμο εναντίον της Λιβύης, γιατί φυσικά η καθεμιά θέλει για τον εαυτό της όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα μετά την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι. Ως εκ τούτου όλα τα μεγάλα κράτη θέλουν να εμφανιστούν ως «αρχηγοί» του πολέμου για να... θεμελιώσουν «δικαιώματα» για την πετρελαϊκή μερίδα του λέοντος, με αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ να συνεδριάζει τρεις μέρες τώρα και να αδυνατεί να πάρει μια απόφαση ποιος διοικεί επισήμως αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι «σε ημέρες, όχι σε εβδομάδες» οι ΗΠΑ θα παραδώσουν την ηγεσία του πολέμου, αλλά δεν διευκρίνισε σε ποιον θα την παραδώσουν! Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί είναι το σχόλιο που έκαναν κύκλοι της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι: «Ετσι που πάει η ιστορία με τη Λιβύη, οι Γάλλοι θα πάρουν τα πετρέλαια και η Ιταλία θα πάρει τους... πρόσφυγες!».

Χθες δεν υπήρχε εφημερίδα μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας που να μην έκανε λόγο για τις ισχυρότατες διαφωνίες στους κόλπους των επιδρομέων κατά της Λιβύης. Ενδεικτικός ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου: «Ρήξη για τη διοίκηση της δράσης στη Λιβύη», έγραφε. «Εξοργισμένες ΗΠΑ - Βρετανία με τα γαλλικά πλήγματα. Εμπόδιο στον έλεγχο του ΝΑΤΟ. Πρεσβευτές αποχωρούν από συνεδρίαση», πρόσθεταν οι υπότιτλοι προσδίδοντας «δραματικό» τόνο στις εξελίξεις.

Οι Αγγλοαμερικανικοί κατηγορούν ευθέως τον Σαρκοζί ότι άρχισε τα πλήγματα εντυπωσιοθηρικού χαρακτήρα χωρίς καν να ενημερώσει «πλήρως» τους συμμάχους του, με αποτέλεσμα να έχει δυσκολέψει πλέον πολύ το πέρασμα της ηγεσίας του πολέμου στο ΝΑΤΟ, κάτι με το οποίο άλλωστε το Παρίσι διαφωνεί.

Τη Δευτέρα μάλιστα το κλίμα ήταν τόσο τεταμένο στη συνεδρίαση των αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, ώστε όταν ο γ.γ. του επιθετικού αυτού συνασπισμού, ο Δανός Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, τόλμησε να επικρίνει τη Γαλλία επειδή εμπόδιζε την ανάμειξη του ΝΑΤΟ και τη Γερμανία επειδή δεν ήθελε να συμμετάσχει ενεργά στον αεροπορικό πόλεμο κατά της Λιβύης, ο Γάλλος και ο Γερμανός πρεσβευτής αποχώρησαν από τη συνεδρίαση!

Οι Αγγλοαμερικανοί κατηγορούν τους Γάλλους ότι ξαφνικά μπλοκάρισαν την επικείμενη συμφωνία του ΝΑΤΟ το Σάββατο, γιατί ήθελαν ο Σαρκοζί να ανακοινώσει τα πρώτα αεροπορικά πλήγματα κατά της Λιβύης από γαλλικά πολεμικά αεροπλάνα αμέσως μόλις βγήκε από τη σύνοδο - σόου που οργάνωσε το Σάββατο στο Παρίσι και η οποία θα αποφάσιζε δήθεν για την κήρυξη του πολέμου κατά της Λιβύης.

Οι Γάλλοι ανταπαντούν καρφώνοντας τους Αμερικανούς ότι είχαν συμφωνήσει μαζί τους ότι τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη θα επετίθεντο πρώτα για να μη φανεί ότι οι ΗΠΑ κάνουν τρίτο πόλεμο εναντίον ισλαμικής χώρας μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ και αμέσως μετά οι Αμερικανοί θα έριχναν τους πυραύλους Τόμαχοκ, που συνιστούσαν και την πραγματική επίθεση.

Την Κυριακή το βράδυ ήταν η σειρά της Τουρκίας να μπλοκάρει τις κινήσεις ανάληψης της ηγεσίας του πολέμου από το ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση Ερντογάν, πέρα από τη γραμμή της να εμφανίζεται ως αταλάντευτος φίλος των Αράβων που έχει εκτοξεύσει στα ύψη τη δημοτικότητα του Τούρκου πρωθυπουργού στις αραβικές χώρες, είναι και εξαιρετικά ενοχλημένη από το γεγονός ότι ο Σαρκοζί δεν προσκάλεσε ούτε τυπικά την Αγκυρα στη σύνοδο - σόου του Παρισιού.

Ετσι οι Τούρκοι παίρνουν και μια μικρή ρεβάνς μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ, αξιοποιώντας τις σφοδρές αντιθέσεις που εμφανίζονται στους στόχους και στις θέσεις ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας, Γερμανίας στο θέμα της Λιβύης. Η ουσία είναι ότι η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις ευκαιρίες, εμφανίζεται για ακόμη μια φορά στα μάτια των Αράβων ως υποστηρικτής τους και αποστασιοποιημένη από τους «σταυροφόρους» της Δύσης.
*
AΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ
Η Δύση οργανώνει αντικανταφικούς

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ του στρατού από χώρες της Δύσης βρίσκονται ήδη στο λιβυκό έδαφος και προσπαθούν να οργανώσουν τις αντικανταφικές δυνάμεις σε υποτυπωδώς αξιόμαχες στρατιωτικές μονάδες, ικανές να αντιπαρατεθούν κάπως με τις δυνάμεις του καθεστώτος, οι οποίες τους σαρώνουν με χαρακτηριστική ευκολία από τη στιγμή που ανασυγκροτήθηκαν μετά το αρχικό σοκ που διήρκεσε περίπου μια εβδομάδα. Εχει αποκατασταθεί επιπλέον γραμμή ανεφοδιασμού των αντικανταφικών με όπλα μέσω Αιγύπτου και μάλιστα σε διαρκώς αυξανόμενες ποσότητες. Τα στοιχεία αυτά που μεταδίδονται από Δυτικούς δημοσιογράφους, που βρίσκονται επιτόπου, αναδεικνύουν τον νέο χαρακτήρα που έχει πλέον προσλάβει ο πόλεμος κατά της Λιβύης.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies


Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

... Λιβύη - πόλεμος για τα συμβόλαια των πετρελαίων ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των πετρελαίων
*
Από το περασµένο...
... Σαββατοκύριακο, µετά την επέµβαση στη Λιβύη, ο κόσµος δεν είναι πια ο ίδιος. Οχι πάντως επειδή έγινε πιο ανθρωπιστικός. «Ο κόσµος άλλαξε» λέει σε συνέντευξή της η οικονοµική αναλύτρια Τρίλµπι Λούντµπεργκ, που παρακολουθεί τις διεθνείς τιµές των καυσίµων. «Αντί να αρχίσουν να µειώνονται λόγω της ιαπωνικής κρίσης, θα τις ξαναδούµε να ανεβαίνουν». Στην Ευρώπη, η βενζίνη είναι ήδη 5% ακριβότερη από όσο ήταν πριν από δύο εβδοµάδες. Γι’ αυτό άραγε η διεθνής κοινότητα «στέκεται στο πλευρό του λιβυκού λαού που διεκδικεί τα ανθρώπινα δικαιώµατά του», όπως αναφέρει το ψήφισµα 1973 του ΟΗΕ;

Η Ιστορία...
... ίσως γράψει κάποτε ποια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και που έκανε τους ∆υτικούς να επιτεθούν στον Καντάφι, ενώ µέχρι τότε τον παρακολουθούσαν απαθείς να σφάζει τον λαό του. Ηταν την περασµένη Τρίτη, υποστηρίζουν οι «Τάιµς της Ασίας» όταν, σε συνέντευξή του στη γερµανική τηλεόραση, ο Καντάφι ξεκαθάρισε πως οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες θα πρέπει να ξεχάσουν τα λιβυκά πετρέλαια. Είπε:

«∆εν εµπιστευόµαστε τις εταιρείες τους που συνωµότησαν εναντίον µας. Τα πετρελαϊκά µαςσυµβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες». ∆ηλαδή σε χώρες - µέλη της BRIC. ∆εν είναι λοιπόν τυχαίο που οι τέσσερις από τις πέντε αποχές στο ψήφισµα 1973 του ΟΗΕ προήλθαν από αυτές τις χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Επιβεβαιώνονται έτσι οι «κυνικοί» οι οποίοι, πίσω από κάθε πόλεµο των µεγάλων δυνάµεων που µπορούµε να θυµηθούµε, βλέπουν πάντα το πετρέλαιο. Και απογυµνώνονται ηθικά όσοι επικαλούνται ανθρωπιστικά ιδεολογήµατα.

Η Λιβύη...
... είναι η µεγαλύτερη πετρελαϊκή οικονοµία της Αφρικής, πιο µεγάλη ακόµη και από τη Νιγηρία και την Αλγερία. ∆ιαθέτει αποδεδειγµένα αποθέµατα πετρελαίου 46,5 δισ. βαρελιών (δεκαπλάσια από τα αιγυπτιακά), που αντιστοιχούν στο 3,5% των παγκόσµιων αποθεµάτων. Πριν ξεσπάσει ο πόλεµος παρήγε 1,5 εκατοµµύρια βαρέλια ηµερησίως, µε στόχο να φτάσει στα διπλάσια. Το πετρέλαιό της είναι εξαιρετικής ποιότητας και πολύ χαµηλού κόστους παραγωγής (µόλις ένα δολάριο το βαρέλι). Οταν ο Καντάφι απείλησε τις µεγάλες δυτικές εταιρείες, κατέστησε σαφές πως το παιχνίδι σύντοµα θα τελείωνε για τη γαλλική Total, την ιταλική ENI, τη βρετανική BP, την ισπανική Repsol, την ExxonMobil, τη Chevron, την Occidental Petroleum, την Hess και την Conoco Phillips. Οχι όµως και για την κινεζική CNPC, η οποία απορροφά το 11% των λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου. Το 85% του λιβυκού πετρελαίου καταλήγει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Υστερα από αυτό το «Who is who» γίνεται κατανοητό γιατί τα µεγάλα ευρωπαϊκά και αγγλοαµερικανικά πετρελαϊκά συµφέροντα έπρεπε να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην «ανθρωπιστική επέµβαση».

Καθεµιά...
... από τις χώρες που αντιπροσωπεύουν αυτά τα συµφέροντα έσπευσε να εξασφαλίσει µια θέση στη µετά Καντάφι εποχή. Με τεράστιες οικονοµικές επιπτώσεις για τους λαούς τους σε καιρό κρίσης, που θα τις αντιληφθούν σύντοµα µπροστά στις σόµπες τους, στις αντλίες βενζίνης και στους πάγκους των σούπερ µάρκετ.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

... "ΓΕΡΜΑΝΙΑ Α.Ε." ...

*
Γιώργος Δαράτος
***
*
Η στάση της Γερμανίας

*
*
«ΓΕΡΜΑΝΙΑ Α.Ε.». Ποτέ αυτή η χώρα, στο πρόσφατο τουλάχιστον παρελθόν της, δεν συμπεριφέρθηκε στους φίλους, συμμάχους, εταίρους της με τόσο μικροπρεπή, ανοικτά συμφεροντολογικά, εμπορικά κριτήρια, όχι σαν το ισχυρότερο κράτος της Ευρώπης, αλλά σαν ανώνυμη εμπορική εταιρεία.

Η μη συμμετοχή της στην εξόντωση του Καντάφι -ανεξάρτητα από την ηθικοπολιτική διάσταση του ζητήματος- με κριτήρια καθαρά μικροσυμφεροντολογικά (τοπικές εκλογές), η «ρεαλιστική» τοποθέτησή της κατά των πυρηνικών αντιδραστήρων στην πατρίδα της, πάλι για λόγους εκλογικούς και, τέλος, η σαδιστικά ταπεινωτική άρνησή της να συνδράμει τις κοινοτικές χώρες που η οικονομία τους βρίσκεται σε διάλυση, συνιστούν τα τρία κεντρικά συμπτώματα άσκησης πολιτικής με στόχο το βραχυπρόθεσμο, κοντόφθαλμο κέρδος. Δεν είναι όλοι οι Γερμανοί έτσι, θα ήμασταν άδικοι -αναφερόμαστε στην πολιτικά ατάλαντη καγκελάριό τους, την Ανγκελα Μέρκελ, και τον υστερικό σύμμαχό της, αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, τον φιλελεύθερο Γκίντο Βεστερβέλε.

Και οι δυο τους δίνουν την εντύπωση του πώς «θα τα κονομήσουμε», πως παντού, πριν αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία, επιβεβαιώνουν τη γνωστή φράση πως σ' αυτή τη ζωή «μετράει μόνον ό,τι μπορεί να μετρηθεί». Και ανάλογα πράττουν.

Με τον τρόπο αυτό πουλάνε σήμερα την υπόθεση της Λιβύης. Ογδόντα εκατομμύρια Γερμανών, ευθυγραμμισμένοι με την αρχή του άμεσου χειροπιαστού κέρδους, εκφράζονται από τη συμπεριφορά μιας κυράτσας που πρώτο κριτήριό της είναι να κερδίσει η ίδια και το κόμμα της τις τοπικές εκλογές στα διάφορα κρατίδια. Προηγείται το μπακαλικάκι της. Και προτιμάει να μετράει τις εισπράξεις της ημέρας πίσω από το ταμείο της κάθε βράδυ, αδιαφορώντας για το χαρακτηρισμό του πολιτικού νάνου που σέρνει πίσω της. Οσο για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, θα σταματήσει τους πιο γέρικους από αυτούς, για να ευχαριστήσει το ευαίσθητο οικολογικά τμήμα των εκλογέων, μήπως αρπάξει κι από αυτούς καμιά ψήφο.

Και τέλος, έχουμε την απαράδεκτα ταπεινωτική για πολλούς μήνες άρνησή της να βοηθήσει την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου που τσαλαβουτάνε μέσα στην κρίση. Πάντα γι' αυτές τις μικροπολιτικές συμπεριφορές υπάρχει μια αναφορά στο «τραυματικό» παρελθόν της Γερμανίας, στους δύο μεγάλους πολέμους, που τους κάνουν να διστάζουν να βγουν στρατιωτικά σήμερα εκτός των συνόρων τους, στους ειρηνικούς οικολόγους τους, καθόλου αμελητέο εκλογικό σώμα, και τέλος στους τραπεζίτες τους, στους βιομηχάνους τους και τη μικροπρέπεια της χρηστής οικονομικής διαχείρισης, πίσω από την οποία κρύβεται πάντα ο λαϊκισμός των «μετρημένων» Γερμανών, που τα κονομάνε ασύστολα με τις εξαγωγές τους στους «φτωχούς» του μεσογειακού Νότου, αλλά δεν έχουν φράγκο να δώσουν όταν αυτοί βρίσκονται σε κρίση. Η καθήλωσή τους στο πρωκτικό στάδιο της ψυχικής ανάπτυξής τους.

Η γερμανική δυσκοιλιότητα λόγω του μεγέθους είναι επικίνδυνη, έστω και όταν επικαλούνται τις οικονομικές καταστροφές, την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και αυτή του 1945, μετά την ήττα τους. Και τι κάνει η διαχειρίστρια του γερμανικού μπακάλικου; Αφήνει τους φίλους και εταίρους τους να ικετεύουν τη χάρη της και, στο τέλος, τους πετάει ένα κόκαλο για να σωθούν προσωρινά (να μην πάρουν και θάρρος), απαιτώντας από αυτούς το πλήρες ξεπούλημα της πατρίδας τους μέσα σ' ένα νεοφιλελεύθερο σχήμα που θα τους αδειάσει τις τσέπες και θα τους ξεπουπουλιάσει στην επόμενη φάση, με τη χρήση των υπερνεοφιλελεύθερων κανόνων που επιβάλλει τη θέσπισή τους από την Ενωση.

Κι αυτό οι οικονομικοί ειδήμονες το λένε «Οικονομική Διακυβέρνηση», τρομάρα τους. Η παγκοσμιοποίηση των δυσκοίλιων αλλά ευτυχισμένων και «ευημερούντων» Γερμανών και, από την άλλη, η παγκοσμιοποίηση των δυστυχισμένων υπόλοιπων λαών του Νότου. «Ας βγάλουν τα μάτια τους, ας κόψουν το σβέρκο τους» -αυτό λέει η Ανγκελα Μέρκελ. Και το τραγικότερο, εμείς της λέμε κι από πάνω «ευχαριστώ». Αυτή είναι η κατάντια όλων μας.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*



... ηθικολογούντες Ναπολέοντες ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των προθύμων
*
Οι Ναπολέοντες...
... ξανάπιασαν πάλι τα λάβαρά τους και µε ένα όργιο ηθικολογίας ανασυγκροτούν τη «συµµαχία των προθύµων».

Τα πράγµατα...
... όµως σήµερα είναι αλλιώς. Εκρηκτικές κρίσεις ξεσπούν η µία µετά την άλλη. Και είναι όλες τους τόσο σοβαρές, που καµιά τους δεν προφταίνει να διαλυθεί µέσα στην άλλη.

Η λιβυκή κρίση ξέσπασε πριν ακόµη προλάβει να ξεχαστεί η τραγωδία στην Ιαπωνία. Επειδή αυτή η φονική φυσική καταστροφή ανέδειξε µιαν άλλη που θα µπορούσε να αποδειχτεί πολύ πιο φονική: τον ανταγωνισµό των πυρηνικών υπερδυνάµεων για την κατάκτηση της παγκόσµιας αγοράς πυρηνικής τεχνολογίας. Την ίδια ώρα, οι Ναπολέοντες ξεδιπλώνουν τις σηµαίες τους στη Μεσόγειο για το καλό του λιβυκού λαού. Οµως, οι υπόλοιποι εξεγερµένοι αραβικοί λαοί εξακολουθούν να σφάζονται από τους µονάρχες και τους τυράννους του Αραβικού Συνδέσµου. Γιατί άραγε εγκαταλείπονται στην τύχη τους από τους «ανθρωπιστές»; Επειδή αυτοί οι µονάρχες και οι τύραννοι είναι δικοί τους. Με την ίδια λογική, οι εξεγερµένοι σιίτες του Μπαχρέιν αφήνονται να σφαγούν από το σουνιτικό και φιλοδυτικό καθεστώς της χώρας, µε κίνδυνο να επέµβει το σιιτικό Ιράν. Πιο πέρα, οι κρίσεις στο Αφγανιστάν και στο γειτονικό Πακιστάν βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, συντηρώντας την αστάθεια στην ασιατική ήπειρο. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι λαϊκές αντιδράσεις κατά των πολιτικών της δηµοσιονοµικής και κοινωνικής λιτότητας εξαπλώνονται από το Ουισκόνσιν µέχρι την Ιντιάνα, το Οχάιο, το Τενεσί και το Τέξας. Και σε όλον τον κόσµο, η παγκόσµια οικονοµική κρίση επιµένει, καθώς το πετρέλαιο απειλεί µε ένα κύµα ακρίβειας των τροφίµων και των πρώτων υλών.

«Καλύτερα...
... να ήµουν ένας χωριάτης και να φορούσα τσόκαρα.

Καλύτερα να ζούσα σε ένα καλύβι, µε µια κληµαταριά να σκεπάζει την πόρτα και µε σταφύλια να κοκκινίζουν κάτω από τα φιλιά του φθινοπωριάτικου ήλιου. Καλύτερα να ήµουν ένας φτωχός αγρότης µε µια συµβία που να µε αγαπάει στο πλευρό µου, να πλέκει µε το σβήσιµο της µέρας, µε τα παιδιά στα γόνατά µου να µε σφιχταγκαλιάζουν. Καλύτερα να ήµουν ένας τέτοιος αγρότης και να είχα σβήσει µέσα στην άλαλη σιωπή µιας σκόνης χωρίς όνειρα παρά να είχα υπάρξει εκείνος ο άνθρωπος, εκείνη η αυτοκρατορική ενσάρκωση της βίας και του φόνου». Αυτά σκεφτόταν πριν από πολλά χρόνια ο Ρόµπερτ Ινγκερσολ, αποδίδοντας σε έναν µόνο άνθρωπο, τον Ναπολέοντα, τα δεινά τα οποία είχε συσσωρεύσει κάποτε στον κόσµο ο ανταγωνισµός των µεγάλων δυνάµεων.

Τέτοια όνειρα...
... είναι βέβαιο πως κάνει σήµερα κάθε απλός άνθρωπος που βλέπει τους σύγχρονους Ναπολέοντες να βουλιάζουν τον κόσµο µας στη σύγχυση και το χάος. Η µία κρίση διεισδύει µέσα στην άλλη, η µία επηρεάζει την άλλη, σαν να πρόκειται για µια γενικευµένη κρίση του συστήµατος. Αραγε αυτή η ταχύτατη και πρωτοφανής συσσώρευση κρίσεων θα παραµένει εσαεί ανεξήγητη; Ή µήπως, για να ξεδιαλύνει, είµαστε υποχρεωµένοι να αναζητήσουµε τη ρίζα του κακού µέσα στο ίδιο αυτό σύστηµα;
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

... ΚΚΕ - διαδηλώσεις για τη Λιβύη ...

*
"Ρ"
***
*
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
*
Συμμετέχουν σε ένα βρώμικο πόλεμο
*
... Σύνταγμα - χθες ...
*
Λίγο πριν ξεκινήσει η αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση της Αθήνας, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, τώρα η Λιβύη, για τέταρτη φορά η Ελλάδα - με ευθύνη βεβαίως και της ελληνικής κυβέρνησης - συμμετέχει σε ένα μεγάλο έγκλημα. Στο έγκλημα του άδικου, βρώμικου, ιμπεριαλιστικού πολέμου, με αντάλλαγμα τη συμμετοχή σε ένα κομμάτι από την πίτα των πετρελαίων, με συνέπεια την ένταση της κρίσης, τα νέα βάσανα για όλους τους λαούς της περιοχής».
*
... Σύνταγμα - χθες ...
*
... Λάρισα - χθες ...
*
... Πάτρα - χθες ...
*
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Αδικος πόλεμος

*
Ο πόλεμος κατά του λαού της Λιβύης, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία των αμάχων και τη δημοκρατία, είναι ένας πόλεμος 100% άδικος, ιμπεριαλιστικός. Οχι γιατί στρέφεται ενάντια στον Καντάφι, που είναι το πρόσχημα για το νέο ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Ο πόλεμος αντικειμενικά, συνειδητά, στρέφεται κατά του λαού της Λιβύης. Είναι πόλεμος για τα πετρέλαια. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη θα εξαπολύσουν πόλεμο για να ανατρέψουν μια δική τους κυβέρνηση. Ο Καντάφι ήταν με τους ιμπεριαλιστές. Στο όνομα του «σοσιαλισμού», ο Καντάφι τσάκισε τις κομμουνιστικές ιδέες. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Λιβύη δεν μπόρεσε να υπάρξει Κομμουνιστικό Κόμμα. Είμαστε εξίσου αντίθετοι με τον Καντάφι, όπως με τον Σαρκοζί, τον Ομπάμα, τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το ΚΚΕ είναι κατά της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Να μην παρασυρθεί ο λαός από τη λογική ότι όποιος είναι ενάντια στον πόλεμο είναι υπέρ του Καντάφι, γιατί τσάκιζε το λαό που ήθελε να τον ανατρέψει και χρειαζόταν επέμβαση για τη σωτηρία του ...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies



... προς νέο Μνημόνιο; ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Νέο δάνειο από την ΕΕ το 2012
*
Απέτυχε η κυβέρνηση να πιάσει τον στόχο που είχε βάλει η ίδια για μείωση του ελλείμματος του 2010. Αρχικά είχε πει ότι θα το κατέβαζε στο 8,1% του ΑΕΠ. Οι εκπρόσωποι της τρόικας το υπολόγιζαν στο 8,6%. Τον περασμένο μήνα το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι το έλλειμμα ήταν 9,6%, αλλά τα τελικά νούμερα δείχνουν μια περαιτέρω μικρή χειροτέρευση. Προχθεσινά στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών φέρουν το έλλειμμα στα 23,1 δισ. ευρώ, λείπουν μάλιστα τα στοιχεία κάποιων φορέων που θα το αυξήσουν λίγο ακόμη, οπότε με δεδομένο ότι το ΑΕΠ κατά το 2010 ανήλθε στα 224,5 δισ. ευρώ βάσει των επίσημων στοιχείων, το έλλειμμα τελικά ξεπέρασε και το ψυχολογικό όριο του 10%, διαμορφούμενο στο ύψος του 10,3%.
Αυτή είναι η δυσάρεστη αλήθεια των αριθμών. Στο υπουργείο Οικονομικών προσπαθούν τώρα με κάποιες λογιστικές αλχημείες να το ξαναφέρουν κάτω από το επίπεδο του 10% για λόγους προπαγάνδας και ενδέχεται να τα καταφέρουν, αφού η πολιτική ανάγκη για κάτι τέτοιο είναι πιεστική. Επειδή, όμως, ανεξάρτητα από τις όποιες λαθροχειρίες η πραγματικότητα δεν αλλάζει, είναι προφανές ότι με κάποια πρόσθετα εισπρακτικά μέτρα πρέπει να βρει η κυβέρνηση τα λίγα δισεκατομμύρια ευρώ που λείπουν από τα ταμεία της λόγω αυτής της διαφοράς στο έλλειμμα.

Ομολογουμένως όμως αυτό είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Το πρώτο και οξύτατο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να βγάλει η κυβέρνηση τις υποχρεώσεις του? 2012! Τα δάνεια του Μνημονίου δεν επαρκούν σε καμία περίπτωση.

Το 2012 η Ελλάδα χρειάζεται περίπου 66 δισ. ευρώ. Από την ΕΕ και το ΔΝΤ θα πάρει βάσει του Μνημονίου 24 δισεκατομμύρια. Πού θα βρει τα υπόλοιπα; Ακόμη και αν προχωρήσει η εκποίηση ή αξιοποίηση τμήματος της δημόσιας περιουσίας, πάλι θα λείπουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
Με τη διαφορά επιτοκίων από τα γερμανικά ομόλογα να κυμαίνεται και πάλι κοντά στο? 10% (!), ούτε ο πιο αθεράπευτα αισιόδοξος αναλυτής δεν πιστεύει ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου μπορεί να βρει να δανειστεί από τις αγορές. Μοναδική της ελπίδα είναι να δανειστεί και πάλι από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης - αυτόν δηλαδή που επέβαλε στη χώρα μας το ολέθριο Μνημόνιο!

Η κυβέρνηση είναι μάλιστα ενθουσιασμένη με μια τέτοια προοπτική, γιατί οι ηγέτες της ευρωζώνης αποφάσισαν την περασμένη Παρασκευή ότι ο μηχανισμός αυτός «μπορεί κατ' εξαίρεση να παρέμβει στην πρωτογενή αγορά χρέους, στο πλαίσιο ενός προγράμματος με αυστηρές προϋποθέσεις». Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός αυτός μπορεί να αγοράζει κατευθείαν κρατικά ομόλογα.

Πανευτυχής η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει λύσει το πρόβλημά της. Δεν δίνει καμιά σημασία στο ότι «η οικονομική βοήθεια θα υπόκειται σε αυστηρούς όρους κάτω από ένα μακροοικονομικό πρόγραμμα προσαρμογής». Δεν ευσταθεί βεβαίως ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι η Ελλάδα εφαρμόζει ούτως ή άλλως ένα δρακόντειο πρόγραμμα λιτότητας, άρα δεν θα απαιτηθεί σε καμιά περίπτωση καινούργιο Μνημόνιο.

Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Αν η Ελλάδα υποχρεωθεί να προσφύγει και πάλι σε αίτημα δανειοδότησης από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αυτό θα επιφέρει οπωσδήποτε νέους πολύ σκληρότερους όρους, που θα βυθίσουν ακόμη πιο βαθιά στη δυστυχία τα οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Η εξήγηση είναι απλή. Εκ νέου προσφυγή στην ευρωπαϊκή δανειοδότηση σημαίνει ότι έχουν αποτύχει σε ικανό βαθμό τόσο το Μνημόνιο όσο και η βάσει αυτού ασκούμενη κυβερνητική πολιτική να δώσουν τα αποτελέσματα που έχει απαιτήσει η ΕΕ. Απαιτείται επομένως σκλήρυνση των όρων προκειμένου να επιτευχθούν στην επόμενη φάση!

Με αυτή τη νοοτροπία θα κινηθεί η ΕΕ και είτε το ονομάσουν «νέο» Μνημόνιο είτε «επικαιροποίηση» του υφιστάμενου, το αποτέλεσμα για τους δυστυχείς Ελληνες θα είναι το ίδιο: ακόμη πιο επώδυνα αντιλαϊκά μέτρα για ακόμη περισσότερα χρόνια.
*
ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Κάθε χρόνο άλλα 10 δισ. επιπλέον

ΠΡΟΣΤΙΜΑ αποφάσισαν να επιβάλλουν οι ηγέτες της ευρωζώνης σε κάθε χώρα που έχει πάνω από 60% του ΑΕΠ της δημόσιο χρέος, αν δεν το μειώνει ετησίως κατά το 1/20 μέχρι να το φτάσει στο όριο αυτό. Από τα 340 δισ. ευρώ του ελληνικού χρέους, τα 140 δισ. αντιστοιχούν χονδρικά στο 60% του ΑΕΠ και τα υπόλοιπα 200 δισ. ευρώ είναι το υπερβάλλον χρέος που πρέπει να μειώνουμε κατά το ένα εικοστό τον χρόνο. Πέρα δηλαδή από όλα τα άλλα έξοδα του κράτους, πέρα από τα τοκοχρεολύσια για τα δάνεια της ΕΕ και του ΔΝΤ, πρέπει κάθε χρόνο για την επόμενη? εικοσαετία (!) τουλάχιστον η εκάστοτε κυβέρνηση να βρίσκει και άλλα περίπου 10 δισεκατομμύρια, τα οποία θα πηγαίνουν για τη μείωση του χρέους!
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

... το κράτος τελειώνει στη Λιβύη ...

*
Ηρακλής
***
*
Ζήτω οι παγκόσμιοι ηγέτες
*
Στην Γιουγκοσλαβία, υπήρχαν διαφορετικές εθνότητες, και οι εθνοκαθάρσεις του Μιλόσεβιτς υποτίθεται ότι έδιναν ένα, έστω ελάχιστο δικαίωμα στη διεθνή κοινότητα να επέμβει για να σώσει τις εθνότητες που κινδύνευαν.

Στο Ιράκ, είχαμε τα "χημικα" όπλα, αλλά και εδώ είχαμε Σουνίτες και Σιίτες, δηλαδή διαφορετικές θρησκευτικές κοινωνίες, όπου η διεθνής κοινότητα "επενέβη", για να μας σώσει από τα χημικά όπλα του Σαντάμ που ποτέ δεν βρέθηκαν.

Στο Αφγανιστάν έχουμε την Αλ - Καιντα οπότε δεν χρειαζόταν και άλλη δικαιολογία.

Σήμερα όμως με τη Λιβύη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ κράτος, και ένα "αμιγή" λαό, όπου έχει ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος, στο  εσωτερικό του κράτους.

Δεν είναι πόλεμος μεταξύ διαφορετικών εθνοτήτων, ούτε πόλεμος μεταξύ διαφορετικων θρησκευτικών δογμάτων.

Είναι πόλεμος, μεταξύ Λίβυων.

Και σ' αυτό το πόλεμο, μία μειονότητα Λίβυων, η οποία ακόμα δεν είναι γνωστή ούτε σαν πιστεύω, ούτε σαν πρόσωπα, βρίσκεται στη Βεγγάζη, και καλεί τη διεθνή κοινότητα να διώξει από τη χώρα της τον Καντάφι.

Ο ΟΗΕ, αποφασίζει, επέμβαση στη Λιβύη, και οι Ευρωπαίοι πρόθυμοι προστρέχουν να επέμβουν στρατιωτικά, αποκλειστικά και μόνο για να πάρουν δήθεν το μέρος των "επαναστατών", Λίβυων, που ουρλιάζουν ότι τους σφάζει ο Καντάφι, αλλά και οι φυσιογνωμίες τους, και η εμφάνιση τους πείθει ότι δεν έχουν καμμιά σχέση με τη νομιμότητα.

Ξέρω θα μου πείτε ο έλεγχος των πετρελαίων κλπ. και τι ψάχνεις, οι Αμερικάνοι κυβερνάνε το πλανήτη και τα τοιαύτα.

Σωστά, μόνο που εδώ, έχουμε κάτι πολύ πιο σημαντικό.

ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΕΣΑ, DE FACTO.

Το αντίστοιχο στην Ελληνική πραγματικότητα θα ήταν, να φωνάζει μία ομάδα πολιτών, Οικολόγοι , Σύριζα, ΚΚΕ, Λάος, οποιοσδήποτε, ότι παραβιάζονται τα ατομικά του δικαιώματα, ότι καταπιέζεται, δηλαδή ότι καταπιέζονται οι 3 από τους 300, και να ερχόταν ο ΟΗΕ,, να αποφάσιζε ότι πρέπει να καταληφθεί η Ελλάδα, διότι δεν σεβεται τα δικαιώματα των φωνασκούντων.

Επαναλαμβάνω.

Ούτε μια διαδήλωση στη Βεγγάζη, δεν κατάφεραν να κάνουν οι "επαναστάτες" στους οποίους θέλουν να δωσουν την εξουσία οι Δυτικοί.

Αν την είχαν κάνει, ο Χαρίτος ήταν εκεί και με χαρά θα την μετέδιδε.

Αντίθετα στην Αίγυπτο υπήρξε ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ επανάσταση, γι αυτό και βγήκαν εκατομύρια στους δρόμους.

Στη Λιβύη, δυστυχώς, επιχειρείται η κατάλυση της νομιμότητας του κράτους, και  η ανάδειξη της νομιμότητας της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ παρεμβατικής δύναμης στο εσωτερικό ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΥΣ,
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΘΝΟΥΣ.

Προσοχή, και κάθε ΕΘΝΟΥΣ.

Φυσικά δεν είμαι αφελής, άλλο όμως οι δικτατορίες με ντόπιους, και άλλο τα ξένα αεροπλάνα.

Ας μη παίζουμε με τη φωτιά.

Αύριο οι καταπιεσμένοι "Μακεδόνες", οι καταπιεσμένοι "Τσάμηδες", οι καταπιεσμένοι "Τουρκοι", οι καταπιεσμένοι "Αλβανοί", θα έχουν ισχυρότερους λόγους για να ζητήσουν την επέμβαση του ΟΗΕ και στη χώρα μας.

Αυτά τα πράγματα δεν είναι για γέλια.

Πρέπει η Ελλάδα, να υπερασπίσει με νύχια και με δόντια τη ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ  του προβλήματος στη Λιβύη, και την αποφυγή χρήσης βίας, έστω και καλυμένης από τον ΟΗΕ.
Αλλιώς  τα κυρίαρχα κράτη θα είναι παρελθόν, και θα έχει ανατείλλει ο αιώνας του πολιτικού σκοταδισμού.

Καλημέρα σας.

Υ.Γ.:  Η ανάλυση δεν βάζει υπό εξέταση το αν ο Καντάφι είναι εγκληματίας ή όχι. Αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ. Αν είναι, τότε να βοηθήσει η διεθνής κοινότητα το λαό του να ξεσηκωθεί, όπως στην Αίγυπτο, και ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ, ΑΣ ΔΙΚΑΣΤΕΙ.
Η Λιβύη πρέπει να ανήκει στους Λίβυους, και όχι στους Αμερικανογαλλοεγγλέζους.
Αν αύριο ο Καντάφι βγάλει μία επιταγή προς Σαρκοζί, για το προεκλογικό του αγώνα, θα προλάβουμε να καταλάβουμε γιατί βιάζεται ο κοντός Γάλλος να βομβαρδίσει, ή θα θαφτεί κι αυτή στα ερείπια της Τρίπολης;;
Το παιχνίδι είναι πολύ βρώμικο, μα πάρα πολύ βρώμικο.
---
capital.gr
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

... ΟΧΙ στην επέμβαση στη Λιβύη ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*
Καμία εμπλοκή της Ελλάδας!
*
Πριν μερικές μέρες ο Φίλιπ Γκόρντον, βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, κατά τις συναντήσεις που είχε στην Αθήνα με τον Δ. Δρούτσα, δήλωσε:
«Η Ελλάδα είναι ένας εταίρος που μας βοηθάει πολύ».
*
Η τοποθέτηση του Αμερικανού αξιωματούχου επιβεβαιώνει ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύεται «άξια» της κληρονομίας της.
***
Για να γίνει σαφές τι εννοούμε μιλώντας για ΠΑΣΟΚική «κληρονομία», ας γυρίσουμε μερικά χρόνια πίσω.
*
1) «Ποτέ οι δύο κυβερνήσεις, των ΗΠΑ και της Ελλάδας, δεν συνεργάστηκαν τόσο στενά όσο στο θέμα αυτό (σ.σ.: της εισβολής του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία). Είμαστε ευτυχείς...».
(δήλωση Ν. Μπερνς, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ, 11/5/99 - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου).
*
2) «Η Ελλάδα υπήρξε κατά το διάστημα αυτό (σ.σ.: της εισβολής του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) ένας πάρα πολύ καλός σύμμαχος και είμαστε ευγνώμονες από την υποστήριξη που μας παρέχεται από την Ελλάδα».
(Στ. Τάλμποτ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, 8/6/99 - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου).
*
3) «Η όλη προσπάθεια (σ.σ.: εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία) δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και για το λόγο αυτό οι ΗΠΑ, οι χώρες του ΝΑΤΟ, θέλουν να εκφράσουν ευγνωμοσύνη».
(Γ. Κοέν, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, 13/7/99 - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου).
*
Ως επιστέγασμα όλων των προηγούμενων, η εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» στις 9/6/1999 έγραφε:
«Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών κ. Στ. Τάλμποτ με δική του πρωτοβουλία επαίνεσε ενώπιον των μελών του Συμβουλίου της Ατλαντικής Συμμαχίας τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών κ. Γ. Α. Παπανδρέου (...). Τόνισε μάλιστα ότι παντού όπου πήγε (σ.σ.: ο κ. Τάλμποτ) προηγείτο ή ακολουθούσε αμέσως ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών... Επίσης ο κ. Τάλμποτ για να τεκμηριώσει την εκτίμησή του επικαλέστηκε σε δυο περιπτώσεις τις πληροφορίες που του μετέφερε από τις επαφές του ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών. Το συμβάν αυτό - κατέληγε το "Βήμα" - ακολουθεί τους επαίνους που επιδαψίλευσε στον κ. Παπανδρέου η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών κ. Μ. Ολμπράιτ...».
*
Αυτά - μεταξύ πολλών άλλων - διέπραττε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατά την ιμπεριαλιστική επιδρομή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία.
***
***
Ας δούμε τι συνέβη μερικά χρόνια μετά:
*
3) «Διαφωνώ με την άποψη ότι είναι ειλημμένη απόφαση, έτσι ή αλλιώς, οι ΗΠΑ να πάνε σε πόλεμο»!
(Γιώργος Παπανδρέου, ΝΕΤ, 8/1/2003).
*
4) «Ο λαός του Ιράκ έχει τώρα την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα νέο μέλλον για τη χώρα του και να επανενταχθεί στη διεθνή κοινότητα»!
(Απόφαση της ΕΕ, μετά από εισήγηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπέρ της εισβολής των Αμερικανών στο Ιράκ, 17/4/2003).
*
5) «Κατά το κρίσιμο διάστημα της επίθεσης στο Ιράκ (20 Μαρτίου - 30 Απριλίου), 5.270 αεροσκάφη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους προσγειώθηκαν ή περνώντας από τον εθνικό εναέριο χώρο μας έδωσαν αναφορά πορείας στη Σούδα».
(Απολογισμός της συμμετοχής της Ελλάδας στην πρώτη μόνο φάση της εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ - επί υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου).
*
Αυτή ήταν η επόμενη συμβολή του ΠΑΣΟΚ και του νυν προέδρου του στη «δημοκρατία», στην «ειρήνη» και στο «σοσιαλισμό».
Από την προσπάθεια πρόκλησης αυταπατών γύρω από τις προειλημμένες αποφάσεις των ιμπεριαλιστών για την επέμβαση στο Ιράκ (που κατά τον Παπανδρέου δεν ήταν προειλημμένη απόφαση!), στη μετατροπή της Ελλάδας σε άμεσο στρατιωτικό συνεργό του εγκλήματος και σε πολιτικό ινστρούκτορα του ιμπεριαλισμού που αναλάμβανε για λογαριασμό ολόκληρης της ΕΕ να χαρακτηρίσει την εισβολή και την κατοχή του Ιράκ ως «ευκαιρία» για τον ιρακινό λαό!
***
Η ελληνική άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση Παπανδρέου, με αφορμή τη Λιβύη, συμμετέχουν ήδη ενεργά στα σχέδια ανοιχτής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Βόρεια Αφρική, με το πρόσχημα της «αποκατάστασης της δημοκρατίας».
Η αμερικανοΝΑΤΟική βάση της Σούδας, με ευθύνη της κυβέρνησης, αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά σε κομβικής σημασίας εγκατάσταση για τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
*
Το ΚΚΕ είναι ξεκάθαρο:
Είναι προκλητικό οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, οι αστικές κυβερνήσεις, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι πρώην συνεργάτες των αυταρχικών και αντιδραστικών καθεστώτων στη Β. Αφρική, οι συνένοχοι στην εκμετάλλευση των λαών της ευρύτερης περιοχής να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των λαϊκών ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Τη «δημοκρατία», όπως την εννοούν οι ιμπεριαλιστές, την έχουν πληρώσει και εξακολουθούν να την πληρώνουν με το αίμα τους οι λαοί στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στα Βαλκάνια, στη Λατινική Αμερική, σ' ολόκληρο τον κόσμο.
(Παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ ενάντια στο ψήφισμα - προπομπό του Ευρωκοινοβουλίου για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, 10/3/2011)
*
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε το καθεστώς της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης της Λιβύης και τις εγκληματικές επιθέσεις των στρατιωτικών του δυνάμεων ενάντια στο λιβυκό λαό που αγωνίζεται για δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.
(Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, 23/2/2011)
*
Το ΚΚΕ, μετά τη νέα χτεσινή παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα στον πρωθυπουργό, συνεπές στο διεθνιστικό και πατριωτικό του καθήκον, απευθύνεται στον ελληνικό λαό:
  • Καμία εμπλοκή της Ελλάδας και με κανέναν τρόπο στη σχεδιαζόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση. Ενεργητική αντίθεση σε κάθε εμπλοκή των ιμπεριαλιστών ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της χώρας μας στα νέα ιμπεριαλιστικά - ΝΑΤΟικά σχέδια πρόκλησης τεράστιων κινδύνων για τους λαούς της περιοχής.
  • Ο δρόμος της απελευθέρωσης των λαών από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, η απαλλαγή από τα αυταρχικά καθεστώτα που την υπηρετούν, η κατάκτηση της πραγματικής δημοκρατίας, είναι δική τους υπόθεση. Δεν περνά μέσα από τις βόμβες των ιμπεριαλιστών και από «προστασίες» όπως αυτές που παρέχονται στους λαούς του Αφγανιστάν, του Ιράκ, των Βαλκανίων.
Σήμερα, που τα σύννεφα μιας νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην περιοχή πυκνώνουν, ο ελληνικός λαός πρέπει να βρίσκεται σε μέγιστη ετοιμότητα.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... όπου βλέπεις "Ε.Ε.", διάβαζε Γερμανία ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*
Κυβερνήσεις υπό διαρκή επιτήρηση

*

... σας θυμίζει κάτι; ...

Δραστική συρρίκνωση της οικονομικής κυριαρχίας των κρατών - μελών της ευρωζώνης προβλέπει το Σύμφωνο για το Ευρώ που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής των ηγετών τους τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής στις Βρυξέλλες. «Κάθε χρόνο θα αναλαμβάνονται από τον κάθε αρχηγό κράτους ή κυβέρνησης συγκεκριμένες εθνικές δεσμεύσεις. Η υλοποίηση των δεσμεύσεων και η πρόοδος προς τους στόχους της κοινής πολιτικής θα επιτηρείται πολιτικά από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων της ευρωζώνης και των χωρών που συμμετέχουν σε ετήσια βάση, επί τη βάσει έκθεσης της Κομισιόν» τονίζεται ρητά στη διακήρυξη του Συμφώνου για το Ευρώ.

Υπό διαρκή επιτήρηση δηλαδή τίθενται πλέον όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης, οι οποίες δεν έχουν δικαίωμα ούτε να χαράξουν μια πολιτική που οι ίδιες επιθυμούν ανεξαρτήτως του τι γνώμη έχουν για αυτήν οι εταίροι τους ούτε και να την τροποποιήσουν κατά τη βούλησή τους στη διάρκεια του χρόνου.

Τυπικά, οι εθνικές κυβερνήσεις παραμένουν υπεύθυνες για την κατάρτιση της ετήσιας λίστας εθνικών δεσμεύσεων. Στο Σύμφωνο για το Ευρώ όμως περιλαμβάνονται πάμπολλες, συγκεκριμένες κατευθύνσεις ανά τομέα οι οποίες πρέπει να λαμβάνονται θεμελιωδώς υπόψη στην κατάρτιση του καταλόγου των δεσμεύσεων.

Υπάρχουν και γενικές αρχές επ' αυτών των δεσμεύσεων. Οπως π.χ. ότι τα κράτη - μέλη κατά την κατάρτιση του καταλόγου των δεσμεύσεων «θα λαμβάνουν υπόψη τις άριστες πρακτικές και σημεία αναφοράς όσων παρουσιάζουν τις καλύτερες επιδόσεις εντός της Ευρώπης αλλά και έναντι άλλων στρατηγικών εταίρων». Η Ελλάδα δηλαδή θα αναλαμβάνει κάθε χρόνο δεσμεύσεις με βάση π.χ. τις επιδόσεις της Γερμανίας, των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας!

Οι κυβερνήσεις δεν μπορούν επίσης να προχωρήσουν σε σοβαρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αν προηγουμένως δεν τις εγκρίνουν οι εταίροι τους. «Τα κράτη - μέλη δεσμεύονται να διαβουλεύονται με τους εταίρους τους για κάθε μείζονα οικονομική μεταρρύθμιση που έχει δυνητικά φαινόμενα διάχυσης, πριν από την υιοθέτησή της» υπογραμμίζεται στην απόφαση.

Οπως είναι ευνόητο, οποιαδήποτε μη αρεστή οικονομική επιλογή μιας κυβέρνησης θα χαρακτηρίζεται ως «δυνάμει επικίνδυνη» για μετάδοση σε άλλες χώρες - μέλη της ευρωζώνης και η κυβέρνηση που θα την επιχειρεί θα ανακαλείται στην τάξη. Εννοείται βεβαίως ότι στην πράξη αυτή η διαδικασία σηματοδοτεί τον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής κάθε κράτους - μέλους της ευρωζώνης από τη Γερμανία. Το αντίστροφο είναι πασιφανές ότι αποκλείεται να ισχύσει -  να εγκαλέσει π.χ. η Εσθονία τη Γερμανία, να την καλέσει σε διαβουλεύσεις και να την πιέσει να μην προχωρήσει σε κάποια οικονομική μεταρρύθμιση το Βερολίνο επειδή διαφωνεί το Τάλιν!

Στην πραγματικότητα τα δήθεν «εθνικά» ετήσια προγράμματα δεσμεύσεων, μετά από μια καταιγίδα κατευθύνσεων σε όλους τους κρίσιμους οικονομικούς τομείς που πρέπει υποχρεωτικά να ληφθούν υπόψη, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένας προκαθορισμένος «τυφλοσούρτης», ίδιος για όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης, πλην φυσικά της Γερμανίας.

Η σαφέστατη διατύπωση του Συμφώνου για το Ευρώ στο τέλος του, αφού έτσι αναφέρει λεπτομερειακά πληθώρα υποδείξεων σε όλους τους τομείς, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών: «Η επιλογή των ειδικών μέτρων της πολιτικής που θα εφαρμόζεται θα παραμείνει ευθύνη κάθε χώρας, αλλά η επιλογή θα καθοδηγείται από το ότι θα λαμβάνονται ιδιαιτέρως υπόψη τα θέματα που προαναφέρθηκαν. Αυτές οι δεσμεύσεις θα αντανακλώνται επίσης στα Εθνικά Προγράμματα Μεταρρυθμίσεων και τα Προγράμματα Σταθερότητας που θα υποβάλλονται κάθε χρόνο και τα οποία θα αξιολογούνται από την Κομισιόν, το Συμβούλιο και την Ευρωομάδα» υπογραμμίζεται στην απόφαση.

Ούτε... νομαρχιακά συμβούλια να ήταν οι εθνικές κυβερνήσεις δεν θα είχαν τόσα πολλά όργανα από πάνω τους να τις ελέγχουν!

Το αργότερο πάντως μέχρι τα τέλη Απριλίου, όλες οι χώρες της ευρωζώνης πρέπει να παρουσιάσουν τον κατάλογο των δεσμεύσεων που θα αναλάβουν για τον πρώτο χρόνο που θα διαρκέσει από τον Ιούλιο ως τον Ιούνιο του 2012.
*
ΑΠΟ ΤΟ 2013
Πώς θα χρεοκοπούν οι χώρες της ΕΕ

ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ των ιδιωτών δανειστών θα εγκαταλείπεται από τα μέσα του 2013 και έπειτα κάθε χώρα - μέλος της ευρωζώνης που θα χρεοκοπεί! Αυτή την απόφαση που είχαν πάρει στα τέλη Νοεμβρίου επαναβεβαίωσαν οι ηγέτες της ευρωζώνης, στο πλαίσιο των περαιτέρω αποφάσεών τους για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας που θα ισχύσει από το 2013. «Στην απροσδόκητη περίπτωση που μια χώρα φαίνεται πως είναι χρεοκοπημένη, το κράτος - μέλος πρέπει να διαπραγματευθεί με τους πιστωτές του του ιδιωτικού τομέα ένα συνολικό σχέδιο αναδιάρθρωσης, εναρμονισμένο με τις πρακτικές του ΔΝΤ αποσκοπώντας στην αποκατάσταση της δανειοληπτικής του ικανότητας» αναφέρει η απόφασή τους.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

... το μοντέλο του Ουισκόνσιν ...

*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ των ιδιωτικοποιήσεων
*
Το µοντέλο...
... του Ουισκόνσιν. Κάπως έτσι θα καταγραφεί στην οικονοµική ιστορία. Και κάπως έτσι, αν τελικά επιβληθεί παρά τις ζωηρές λαϊκές αντιδράσεις, θα µετατρέψει την οικονοµία αυτής της αµερικανικής πολιτείας σε µια «οικονοµία διοδίων».

Με πρόσχηµα...
... τα χρέη της πολιτείας του, ο κυβερνήτης Γουόκερ επιχειρεί ένα πείραµα που σίγουρα παρακολουθείται στενά και από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Ενας ολόκληρος συρφετός από ιδιώτες που προσδοκούν γρήγορα κέρδη από την ιδιωτικοποίηση του δηµόσιου τοµέα, είναι έτοιµοι να στήσουν διόδια και ταµεία σε κάθε δηµόσιο δρόµο, σε κάθε εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και σε κάθε υπηρεσία κοινής ωφέλειας στην πολιτεία. Στα οικονοµικά εγχειρίδια διαβάζουµε πώς πλουτίζουν οι άνθρωποι επενδύοντας κεφάλαια και απασχολώντας εργαζοµένους στην παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών που χρειάζεται η κοινωνία. ∆εν γράφουν όµως τίποτα για το πώς µαζεύονται στα γρήγορα τεράστιες περιουσίες. Για να το βρούµε, θα πρέπει ίσως να ανατρέξουµε σε λόγια ξεχασµένα µεγάλων συγγραφέων από περασµένες εποχές, όπως του Μπαλζάκ, που πίσω από κάθε µεγάλη περιουσία έβλεπε να κρύβεται ένα έγκληµα. Οµως ποιος κλέβει ποιον; «Οι µεγαλύτερες αµερικανικές περιουσίες δηµιουργήθηκαν µε την αρπαγή γαιών, δηµόσιων επιχειρήσεων και µονοπωλιακών δικαιωµάτων που ανήκαν στο κράτος», εξηγεί ο οικονοµολόγος Μάικλ Χάντσον. «Σήµερα, ολόκληρο το αµερικανικό κράτος και οι υπηρεσίες του παραδίδονται στους ιδιώτες, σε αυτό το τελικό στάδιο της εφαρµογής του νεοφιλελεύθερου οικονοµικού δόγµατος».

Ο κυβερνήτης...
... Γουόκερ έχει βάλει στον προϋπολογισµό του το ξεπούληµα εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (που, µεταξύ άλλων, παρέχουν φθηνή θέρµανση και ψύξη στα κρατικά πανεπιστήµια και τις φυλακές), το δηµόσιο συνταξιοδοτικό σύστηµα (που θα παραδώσει αποθεµατικά 75 δισ. δολαρίων στους ιδιώτες), δύο παραρτήµατα του Πανεπιστηµίου του Ουισκόνσιν και µεγάλες δασικές εκτάσεις µε άφθονο ορυκτό πλούτο και ξυλεία. Ολα αυτά στο πλαίσιο ενός «προγράµµατος σταθεροποίησης» των οικονοµικών της πολιτείας, που, όπως λέει ο Μάικλ Χάντσον, στην πραγµατικότητα δεν είναι παρά ένας τεχνικός όρος για τις απάνθρωπες περικοπές των εισοδηµάτων, των κοινωνικών υπηρεσιών και το ξεπούληµα των δηµόσιων υποδοµών σε αγοραστές που θα µετατρέψουν την τοπική οικονοµία σε «οικονοµία διοδίων», όπου οι πολίτες θα είναι υποχρεωµένοι να πληρώνουν διαρκώς για να έχουν πρόσβαση σε δρόµους, σε σχολεία, σε περίθαλψη και σε πολλές άλλες υπηρεσίες που εδώ και πολλά χρόνια επιδοτούνταν από την προοδευτική φορολογία.

Το πείραµα...
... του Ουισκόνσιν δεν θα πρέπει να µας φαίνεται πολύ µακρινό. Επειδή στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Πρώτα ακριβαίνουν τις δηµόσιες υπηρεσίες που ήταν κάποτε φθηνές, για να τις κάνουν ελκυστικές στους αγοραστές. Και αφού πια υποκύψουµε στην ιδέα πως η ποσότητα και η ποιότητα των δηµόσιων υπηρεσιών πρέπει να καθορίζονται από το πορτοφόλι εκείνου που αντέχει να τις πληρώσει, τις παραδίδουν στους ιδιώτες. Σε αυτήν την «οικονοµία διοδίων», µονάχα όσοι θα µπορούν να πληρώνουν ακριβά, θα αγοράζουν τις υπηρεσίες που άλλοτε το κράτος παρείχε φθηνά σε όλους.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*